تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
مجموعه تئاتر لبخند
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
تماشاخانه طهران
خانه هنرمندان ایران
بلک باکس ایرانمال
خانه نمایش دا
S3 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.90 : 21:19:25
عبدالرحمن عزیزی ...
. . .
ویترین
دیوار
اطلاعات
پروفایل کاربری
اطلاعات هنرمندان هنرهای نمایشی
پیشکسوت تئاتر
⬅️عبدالرحمن عزیزی
متولد سال 1348 خورشیدی در شهرستان بوکان نویسنده و مترجم ،کارگردانِ وبازیگر فیلم و نمایش ومنتقد تئاتر است
ز کارهای دیگرش میشود مقالهنویسی، ترجمهٔ چند نمایشنامه، پژوهشِهای تئاتری و مدیریت موسسه دانشگاهی رسام هنر غرب کشور ایران و استادی در این دانشگاه را برشمرد.
در سالهای 1367 تا 1375 در تلویزیون تهران بخش کوردی برون مرزی ،مهاباد، سنندج ، وارومیه در سریال تلویزیونی وآثار کوتاه نمایش بعنوان بازیگر شرکت داشت.
از سال 1375 تا 1379 بعنوان مدیر موسسه دانشگاهی رسام هنر در آذربایجان غربی وکردستان انتخاب شد که فعالیت گسترده ای در زمینه هنر در این سالها وجریان آکادمیک هنر در غرب کشور ایران داشت .
عضو هسته مرکزی گروه تئاتر کوچک دارای پروانه فعالیت گروه ب
بازیگر- نمایشنامه نویس وکارگردان - مدرس ،محقق وپژوهش گر تئاتر -
شروع فعالیت سال1363
سابقه فعالیت تدریس وآموزش
مدیریت وتدریس درموسسه دانشگاهی رسام هنر شعبه بوکان
همکاری مستمر ومداوم وتشکیل گروه تاتر واجرای نمایش درمجتمع فرهنگی وهنری شهید بروجردی ارومیه
همکاری مستمر ومداوم درنوشتن نمایشنامه وکارگردانی وبازیگری نمایشهای تلویزیونی برون مرزی تهران ومراکزارومیه ، سنندج ومهاباد
همکاری وتدریس وتالیف جزوات آموزشی ودانشگاهی موسسه عالی آموزش پیام هنر سنندج
شرکت مستمر وپی گیر در جشنواره های تاتر شهرستان- استان- منطقه ای- کشوری – بین اللملی
داوری ویا کمک ونظارت درجشنواره های داخلی وخارج از کشور
مسئول دوره های مختلف انجمن هنرهای نمایش شهرستان بوکان
همکاری وتدریس و مسئولیت دردورهای مختلف حوزه هنری تاتر سازمان تبلیغات اسلامی
همکاری وتدریس در کانون های فرهنگی وهنری آموزش وپرورش شهرستان بوکان
تالیف وپژوهش در زمینه مبانی هنر، تاریخ هنر در کردستان وچاپ بصورت جزوه درسی ودرج در نشریات وقابل دسترسی در فضای مجازی در سایت ها وپایگاههای هنر
ترجمه چندین نمایشنامه از آثار فاخر نمایشی(تا سال1402 بیش 60ترجمه برای دانلود آثار وکتابهای رایگان ترجمه شده به سایت زیر مراجعه نماید .
https://www.kurdipedia.org/?lng=1&q=ڕەحمان_عەزیزی
)
عضو هیات بازببنی وارزشیابی آثار نمایشی بوکان در دوره های مختلف
عضو شورای سیاست گذاری جشنواره سراسری نمایشنامه نویسی مانا
عضو هیات تحریریه سایت خبری وتحلیلی بوکان شانو
عضو دبیرخانه نخستین جشنواره تئاتر تک نفره بوکان
عضو روابط عمومی جشنوارهای پانتومیم سلیمانیه
عضو روابط عمومی جشنواره بین المللی کرکو ک
عضو روابط عمومی هفدهمین جشنواره تئاتر کردی سقز وهمکار دوره های قبلی جشنواره
مترجم ومدیر روابط عمومی و عضو گروه تئاترهاوارکرکوک
مدیریت بزرگترین کتابخانه دیجیتال هنرهای نمایشی کردستان
عضو کمیته روابط عمومی جشنواره تئاتر پانتومیم ایران
صبح طلوع می کند – نوشته ابراهیم مکی – کار گردان عبدالرحمن عزیزی –کانون بعثت - سالن آزادی - 1365
هتل نیکت – نوشته ابراهیم مکی –کار گردان -عبدالرحمن عزیزی- کانون بعثت -سالن آزادی – 1366
نمایشنامه "پیر چنگی": براساس حکایتی از مثنوی مولوی " / نویسنده محسن خسروی.-کارگردان : عبدالرحمن عزیزی- کانون بعثت -سالن آزادی – 1366
شجر مراد – نوشته عبدالرحمن عزیزی – 1371
در حضور باد نوشته بهرام بیضایی کارگردان عبدالرحمن عزیزی مجتمع -فرهنگی وهنری - 1373
سالِ ۱۳74 با معصومه گورگی شاعر ودبیر ادبیات ازدواج کرد که یکی از حامیان واقعی برای ادامه کار هنری و تئاتری او بود .
و از هنگامِ تشکیلِ انجمن هنرهای نمایشی در بوکان از بنیانگذارانش و، از اعضای دایمی آن و همچنین ار بانیان واعضای گروه تئاتر کوچک که متشکل از هنرمندان پیشکسوت وحرفه ایی بوکان بود .
تأثیرِ رحمان عزیزی را بر اندیشه و هنرِ تئاتر کوردی در مناطق کردنشین ایران ،ترکیه ،عراق، سوریه ،وبرای همه هنرمندان کرد در سراسر زمین به جهت تشکیل هسته های ارتباطی بصورت فیزیکی و مجازی و تاسیس کتابخانه دیجیتالی و جمع آوری منابع ومرجع های تئاتر کردستان چشمگیر شمرده و او را در بسیاری از فستیوالهای تئاتری منطقه مورد تمجید وتجلیل قرار داده اند .
۰۱ فروردین ۱۳۴۸
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
تفاوت یک هنرمند تئاتر با یک شومن جوکی از هنرمندی با اصول کلاسیک است تا چهره های بی هویت و سرگردان فضای مجازی است .
هنرمند تئاتر «نظممند» ودارای هویت رسمی است .بازیگر نمایش های جوکی در تلاش برای ایجاد یک تصویر از خود که غالبا؛ تصویری بیپروا، غیررسمی و گاه حتی عصبی.
. فاقد قالب حرفهای و تحلیلی ، و بهسمت شوخی، حاشیه و گاه حتی درگیری لفظی وکلامی وحرکات دور از اخلاق ورفتار یک انسان عادی،در تلاش برای دیده شدن، جایگزین دقت و عمق در گفتوگوو عمل ودر واکنش، با لحنی احساسی و تند، و تقابل، برای رسیدن به صدر ترندهای فضای مجازی هستند.
کشمکشی، بیش از آنکه حرفهای باشد، نمونهای از فروپاشی مرز میان«هنر»، «رسانه» و «شبکه اجتماعی» است. هنرمند سالها در قاب صحنه درس ادب هنری آموخته ، اما بازیگر جوک در صحنه ای ظاهر می شود که قانونش «هیجان» است نه «حرفهمندی». او از «هنرمندن» بودن فاصله گرفته و به «یک جوکر بی هویت» تبدیل می شود ؛ بازیگری که نمیداند مخاطبش کیست و چارچوبش کجاست.، اما تفاوت در اینجاست که آزادی درهنر، بدون مسئولیت، به هرجومرج میانجامد.
بازیگرانی،که در فضایی ایستاده اند که نه هنر او را میپذیرد و نه فضای مجازی برایش قاعدهای دارد نتیجه آنکه از «هویت رسمی» فاصله گرفته و به ... دیدن ادامه ›› چهرهای میان زمین و آسمان بدل شده است؛ نه هنرمند،است نه خالق محتوای آزاد ، بلکه ترکیبی سردرگم از هر دو
اغلب تنها بهدنبال «لحظههای وایرال» هستند. هدف اصلی آنها این است که بازدید جمع کند، نه اینکه مخاطب چیزی بیاموزد یا تجربهای عمیق از زندگی و دغدغههای هنری دریافت کند، در چنین شرایطی، نمایش به صحنهای برای خودنمایی و هیجان تبدیل میشود و ارزش اصلی رسانه ـ آموزش، تحلیل و احترام ـ قربانی میشود،
بهعبارت دیگر، هنر ظرفیت ایجاد احترام، تحلیل و تعامل انسانی دارد، اما بازیگران این گونه نمایش ها ، در فضای بیقانون اینترنت، در معرض تهدید قرار گرفته است.
شهرت منفی و سقوط در عصر وایرال
فضای مجازی قدرتی دوگانه دارد؛ همانطور که میتواند یک شب، چهرهای را به شهرت برساند، به همان سرعت و شدت، وجهه او را نیز تخریب کند، واکنشهای گسترده کاربران نهتنها نشاندهنده حساسیت جامعه نسبت به تبعیض و فاصله طبقاتی است، بلکه قدرت شبکههای اجتماعی در شکلدهی فوری به افکار عمومی را نیز به رخ میکشد. در این عصر، کوچکترین جمله، حتی اگر با قصد طنز یا صراحت بیان شود، میتواند تصویر عمومی یک چهره را بهکلی تغییر دهد.
اما نکته کلیدی، ضعف هدایت و کنترل فضای تئاتر توسط هیات انتخاب و صدور مجوز اجراها است . هیات ارزشیابی آثار وظیفه دارد مرز میان شوخی و لغزش، صراحت و بیادبی، خودنمایی و بیان واقعیت را مشخص کند. درنمایش طنزو جوک در بسیاری از اجراهای امروزی ، این نقش کاملاً غایب است.
در نتیجه، نهفقط هنر تئاتر، بلکه کل جامعه آسیب می بینند
و پیامدش ؛ در فضای اینترنتی، بدون چارچوب حرفهای و مسئولیتپذیری، حتی شوخیهای کوچک هم میتوانند به سقوط شهرت و ایجاد تصویری منفی از یک چهره منجر شوند، این ماجرا، درسی است برای تمام چهرههای رسانهای؛ اهمیت پژوهش، اشراف به هنر و رعایت حدومرزها ، در عصر وایرال بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد.
از بیپژوهشی تا بیمسئولیتی
واقعیت این است که بخش عمده بحران درنمایش های جوکی امروز، ریشه در نبود پژوهش، شناخت و آمادگی بازیگران و اجرا کننده گان نمایش نسبت به تئاتر دارد. اجرای نمایش صرفاً یک گپ دوستانه یا لحظهای برای سرگرمی نیست؛ این کار یک هنر و مهارت حرفه ای است که نیازمند مطالعه، آشنایی با تاریخ هنر، دقت در انتخاب سوژه ها و واژهها و حتی درک روانشناسی مخاطب است.، این تفاوت، همان مرز میان برنامهسازی حرفهای و تولید محتوای لحظهای یا وایرالمحور است.
وقتی ، بدون مطالعه و تحلیل، تنها برای «ویو» و ترند شدن روی صحنه می روند، در واقع با زمان، شعور و احساس مخاطب بازی میکند..
در این شرایط، باید آگاه باشند که هراجرا، مسئولیتی اجتماعی و رسانهای با خود دارد و تنها با پژوهش، اشراف به سوژه و درک مخاطب میتوان از «بازی با افکار عمومی» جلوگیری کرد واثری تولید کرد که هم سرگرمکننده باشد و هم آموزنده و محترمانه.
اجرای تئاتر یعنی پژوهش، نه پرفورمنس
مشکل اساسی نمایش های جوکی امروز، فقدان پژوهش و آمادهسازی حرفهای است. نمایش صرفا" روی صحنه رفتن واجرای یک نمایش سطحی نیست؛ بازیگراین نمایش باید بداند مخاطبش کیست، دغدغههایش چیست و با چهذهنیتی در سالن نشسته است، بدون این آگاهی، نمایش به بیراهه میرود و تبدیل به صحنهای برای خودنمایی، هیجانزدگی یا حتی اظهارنظرهای تحریکآمیز میشود.
حتی در برنامههای طنز و سرگرمکننده نیز، پژوهش و دقت ضروری است. نمونههای موفق نشان دادهاند که حتی طنز هم وقتی با دانش و آمادهسازی همراه باشد، میتواند هم سرگرمکننده و هم آموزنده باشد؛ اما وقتی این زیرساختها رعایت نشود، مخاطب نسل Z ـ که سریع قضاوت میکند و کوچکترین نشانه بیدقتی را بیاحترامی میبیند ـ بهسرعت برنامه را پس میزند.
در واقع، اگر میخواهد هنرمند واقعی باشد و نه صرفاً تولیدکننده محتوا، باید با احترام و آگاهی کامل مقابل مخاطب بنشیند. گفتوگوهای سطحی، پرفورمنسهای هیجانزده و شوخیهای بیپژوهش، نهفقط ارزش حرفهای ندارند
چون بازی با افکار عمومی، نه هنر است، نه شجاعت؛ بلکه نماد کامل بیمسئولیتی اجتماعی است. هر جملهای که بدون تحقیق و کنترل بیان شود، میتواند در چشم جامعه تبدیل به نشانهای از فاصله طبقاتی، خودبرتربینی یا بیاحترامی شود و همین میتواند شهرت منفی یا بحران اعتماد عمومی را بهدنبال داشته باشد.
در عصر اینترنت و وایرال، گفتوگو تنها زمانی موفق است که هنرمند پژوهشگر، تحلیلگر و مدافع مخاطب باشد؛ وگرنه روی صحنه رفتن و لحظههای هیجانزده خلق کردن، جایگزین هنر حرفهای نمیشود.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش های جوکی تنها به صرف خنداندن مخاطب به هر ترفندی تولید و اجرا می شود
خنداندن تماشاگران بدون برانگیختن حس تفکر آنها
نگاه سطحی در ارائه آثار نمایشی برای به خنده واداشتن مخاطبان
نمایشی که بر پایه جوک بنا شده بهجای گفتوگویی انسانی و حرفهای، به صحنهای از آشفتگی و حرفهای طبقاتی تبدیل شده و که معمولا" بازتاب گستردهای در فضای مجازی هم خواهد یافت.
گفتوگو در رسانه پیش از هر چیز «دانش» است، اما نمایش های جوکی صرفاً «حرف زدن». واعمال دم دستی و بی مایه
که بیشتر در فضای بیقانون و پرهیاهوی گفتوگوهای اینترنتی است. بسیاری از این نمایش ها ، نه شناختی ازهنر ومخاطب دارند، نه خط قرمز و چارچوبی ازصحنه تئاترمیشناسند و نه دغدغهای برای تولید اثری با ارزش و محتوایی دارند.
آنچه از ایننمایش ها باقی میماند، بیشتر خوراکی برای «ترند شدن» است ... دیدن ادامه ›› تا تفکر و آگاهی. محصول نهایی، برنامههایی پرزرقوبرق اما کممایه است؛ نمایش های بر پایه گفتوگوهایی که نه احترام به مخاطب در آن رعایت میشود و نه درکی از اخلاق حرفهای وجود دارد، در نتیجه، صحنه ای که باید محل تبادل اندیشه باشد، به صحنهای برای خودنمایی و جنجال بدل شده است.
وقتی نمایش ، شوخی با شعور مخاطب میشود
در سالهای اخیر، فضای نمایش ، میزبان برنامههایی شدهاند که در ظاهر عنوان «طنز» را یدک میکشند، اما در عمل چیزی جز سرگرمی سطحی و نمایش خود نیستند،نمایش ها و گفتوگوهایی که بهجای عمق، شوخی دارند؛ بهجای فهم، قهقهه؛ و بهجای محتوای رسانهای، صرفاً دقایقی برای وایرال شدن در شبکههای اجتماعی فراهم میکنند.
در این میان، مرز میان «طنز» و «توهین»، میان «صراحت» و «بیادبی»، عملاً از بین رفته است. بسیاری از این کارگردان وبازیگران نه شناختی از تئاتر دارند و نه مهارتی درکارگردانی وبازیگری واجرای تئاتر ؛ تنها بهدنبال حرکات و جملاتیاند که بتواند «بازدید» بیشتری جمع کند.
نمونه روشن این روند را میتوان در تئاتر های جدیدی دید ؛ کهبنام تئاتر کمدی و استندآپکمدی تلاش میکنند فضایی شاد و خنده آور بسازند، اغلب آثاری هستند که به بیموضوعی، شوخیهای بیربط و گاه حرکات غیر اخلاقی و دور از انتظار جامعه وتحریکآمیز ختم میشود،در این گونه نمایش ها بهجای گفتوگویی انسانی و حرفهای، به صحنهای از آشفتگی و حرفهای طبقاتی تبدیل می شود و غالبا" با بازتاب گستردهای در فضای مجازی هم روبروی می شود . و همین فضای مجازی مجوزی برای دوباره کردن آن را برای آنها صادر می کند .
در قالب طنز ، ؛ «وایرال شدن» هدف است، نه تولید اثر هنری ؛ و «دیده شدن» مهمتر از «درک شدن».
نتیجه روشن است: تئاتری که باید بستری برای انتقال تجربه، اندیشه و احترام به مخاطب باشند، به میدان خودنمایی و بازی با مرزهای اخلاق بدل شده. هنرمندان تئاتری که زمانی در قاب صحنه، رعایت ادب و ساختار هنر را میآموختند، امروز در فضای بیقانون مجوزهای اداری ومسئولین بی تعهد، از همان چارچوب تهی شدهاند.
در چنین فضایی، خنده جای تفکر را گرفته، جنجال جای هنررا، و رسانه ــ بهجای آنکه پل آگاهی باشد ــ به آینهای برای نمایش بیپایان خود تبدیل شده است.
هر چند همیشه این گونه نمایش ها در چند ساعت، شبکههای اجتماعی را پر کرده وگاهی به یکی از داغترین موضوعات روز بدل می شود، اما ، خندهها زود تمام میشود و آنچه ماند، تلخ است: شوخی هایی از جنس توهین به افکار عمومی جامعهای که سالهاست زیر بار فشار اقتصادی، تبعیض و احساس نابرابری است، دیگر تاب شنیدن شوخیهای طبقاتی را ندارد، در چنین فضایی، هر کلمهای میتواند یادآور شکافی باشد که در زندگی واقعی، هر روز عمیقتر میشود.
این گونه نمایش ها فقط درباره یک ملت ومردم یک کوچه ومحله نیست ، درباره نوعی نگاه است ، نگاهی که هنوز در بخشی از جامعه و میان برخی چهرههای رسانهای واداری ریشه دارد؛ نگاهی که محل زندگی، مدل لباس و سطح رفاه را معیار «شأن اجتماعی» میداند.؛ تصویری آمیخته با خودبرتربینی و بیفاصله با مفهوم «نوکیسگی فرهنگی».
در واقع، ماجرا فراتر از یک نمایش است. وقتی برنامههایی بدون نظارت، بدون پژوهش و بدون درک در فضای عمومی منتشر می شوند، خروجی همین میشود؛ جملاتی که در لحظه شاید خندهدار بهنظر برسند، اما در حافظه جمعی جامعه، زخمی تازه باز میکنند.نمایش های جوکی فقط یک نمونه است از نسلی از هنرمندان که میان «خودافشایی برای وایرال شدن» و «مسئولیت اجتماعی» مرز روشنی نمیبینند.
در نهایت، وجود چنین نمایش های حتی با مجوز رسمی ؛ نمادی از سطحیگرایی بخش فرهنگی وهنری ادارت مربوطه است.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
________________________________________
جوک؛ سلاح بُرنده بر پیکر هنر تئاتر؟
نگاهی به نقش جوک در تخریب بنیانهای جامعه و فروپاشی هنر تئاتر
چکیده
طنز در ذات خود ابزاری برای نقد سازنده، اصلاح رفتارهای غلط و ایجاد نشاط جمعی است، اما هنگامی که از مسیر فطری خود خارج شده و در خدمت تحقیر، تمسخر و القای خشونت قرار گیرد، بهمرور به سلاحی خاموش و خطرناک علیه فرهنگ، هویت و انسجام ملی تبدیل میشود. در سه دهه گذشته، شکل جدیدی از جوکسازی مبتذل و سازمانیافته بنام نمایش کمدی بر صحنه های تئاتر با محوریت عادی سازی کلمات وگفتار رکیک وفحش و فحشا و سکس ،قومیتها، مذهب، زن و مرد، خانواده و نقشهای اجتماعی در ایران رواج یافته است. این جریان نهتنها موجب تضعیف اعتماد اجتماعی و تخریب هویت فرهنگی شده، بلکه نقش مهمی در افزایش خشونت، گسترش بدبینی و فروپاشی بنیان خانواده داشته است. مقاله حاضر به بررسی میزان تأثیر این پدیده بر فرهنگ عمومی، هنر تئاتر، نهاد خانواده و امنیت روانی جامعه میپردازد.
________________________________________
مقدمه
در فضای پیچیده امروز جامعه و در میان فشارهای مختلفی که بر هنر تئاتر وارد میشود، جوک و ... دیدن ادامه ›› نمایشهای جوکی یا شوهای سطحی، از یک سرگرمی ساده فراتر رفته و به ابزاری قدرتمند در شکلدهی به ذهنیت عمومی تبدیل شدهاند. آنچه روزگاری برای خنده و شادی ساخته میشد، امروز گاه در قامت یک سلاح جنگ نرم عمل میکند؛ سلاحی که آرام و بیصدا به لایههای عمیق فرهنگ، خانواده و هویت جمعی ضربه میزند.
طنز اصیل، تاریخی طولانی در فرهنگ بشری دارد؛ اما در دهههای اخیر، گونهای از طنز سطحی و تحقیرآمیز جای آن را گرفته است. این نوع جوکها بهجای اصلاح رفتارهای غلط، حرمتشکنی، تمسخر و بیاعتنایی به ارزشهای اجتماعی را ترویج میکنند. پرسش اصلی این نوشتار آن است که:
چگونه جوکهای توهینآمیز به ابزاری برای تضعیف فرهنگ، سستکردن ارزشها و فروپاشی خانواده در جامعه ایران تبدیل شدهاند؟
________________________________________
۱. جوکسازی هدفمند؛ عملیات روانی خاموش
جوکها در گذشته محصول خلاقیت فردی و نوعی سرگرمی جمعی بودند، اما با گسترش فضای مجازی به صنعتی هدایتشده و گاه هدفمند تبدیل شدند. برخی از کانالها و شبکههای پرمخاطب، با سرمایهگذاری مشخص، محتوایی تولید میکنند که نهتنها جنبه سرگرمی ندارد بلکه بهصورت تدریجی و برنامهریزیشده ذهنیت جامعه را تغییر میدهد.
در این جریان، جوک تبدیل به رسانهای کوچک اما تأثیرگذار شده است؛ رسانهای که با ظاهری ساده، پیامهای پیچیدهای درباره قومیتها، خانواده، جنسیت، نسلها و باورهای مذهبی القا میکند.
________________________________________
۲. جوک به مثابه ابزار جنگ نرم
بررسی روند سه دهه اخیر نشان میدهد جوکهای مخرب در یک سیر مرحلهای و کاملاً هدفمند طراحی شدهاند:
1. مرحله اول: حمله به مقدسات مذهبی
با هدف تضعیف باورهای دینی و ایجاد شکاف میان نسلها.
2. مرحله دوم: تخریب زن و مرد
معرفی زن بهعنوان موجودی نادان یا حیلهگر، و مرد بهعنوان فردی سطحی، مستبد یا غیرمنطقی.
3. مرحله سوم: ضربه به اقتدار خانواده
تمسخر نقشهای پدر و مادر و کوچکنمایی ارزشهای خانوادگی.
4. مرحله چهارم: قومیتستیزی و تفرقهافکنی
ایجاد شکاف میان اقوام ترک، لر، کرد، گیلک، عرب و… از طریق طنزهای تحقیرکننده.
5. مرحله پنجم: بیاعتبارسازی سنتها و فرهنگ محلی
حمله به گویشها، لباس بومی و شیوه زندگی سنتی.
این روند تصادفی نیست؛ یک جنگ نرم آرام و طولانیمدت است.
________________________________________
۳. تأثیر جوک بر نهاد خانواده
خانواده بنیادیترین رکن جامعه است و طبیعی است که دشمنان فرهنگی بیشترین تمرکز خود را بر آن بگذارند. جوکهای مخرب آثار زیر را برجای میگذارند:
• نمایش پدر بهعنوان فردی مستبد، ناآگاه یا بیکفایت
• تصویرسازی نادرست از زن بهعنوان موجودی ضعیف، پرحرف یا بیمنطق
• تحقیر ارزشهای خانوادگی و سنتهای سالم
• ایجاد شکاف میان نسلها
• عادیسازی بیاحترامی و خشونت کلامی
• تضعیف اقتدار تربیتی والدین در نگاه نوجوانان
نسلی که با این تصاویر بزرگ شود، طبیعی است که نسبت به خانواده بدبین گردد و نقشهای خانوادگی را بیاهمیت بداند.
________________________________________
۴. پیامدهای فرهنگی و روانی جوکهای توهینآمیز
تأثیرات مخرب این نوع طنز بسیار گسترده و عمیق است:
1. عادیسازی خشونت و پرخاشگری
تحقیر و توهین، وقتی در قالب جوک ارائه شود، کمکم پذیرفتنی میشود.
2. تضعیف اعتماد اجتماعی
این جوکها شکافهای قومی و فرهنگی را عمیقتر میکنند.
3. افزایش خشونت رفتاری در نوجوانان
آنچه با مسخرهکردن آغاز میشود، در ویدیوهایی مثل حضور نوجوان با قمه در خیابان به اوج میرسد.
4. بحران هویت فرهنگی
جوانی که مدام هویت قومی یا خانوادگیاش مسخره میشود، دچار سردرگمی میگردد.
5. بیاعتبارسازی هویت جنسیتی
جوکهایی که زن و مرد را تحقیر میکنند، نقشهای خانوادگی را از معنا تهی میسازند.
________________________________________
۵. جوک؛ ابزار تفرقهافکنی قومیتی
طنزهای قومستیزانه:
• فرهنگها و زبانهای بومی را تحقیر میکنند
• دشمنی و بیاعتمادی میان اقوام میسازند
• وحدت ملی را تضعیف میکنند
• غرور تاریخی ملتها را خدشهدار میکنند
این نوع طنزها در واقع بمبهای روانی کوچک هستند که جامعهای چندقومیتی را از درون متلاشی میکنند.
________________________________________
۶. از جوک تا قمه؛ زنجیره تخریب فرهنگی
خشونت در جامعه از یک نقطه آغاز میشود: کاهش حساسیت نسبت به توهین.
وقتی تمسخر پذیرفته شود، خشونت کلامی به رفتار تبدیل میشود و رفتار خشونتبار به خشونت فیزیکی میرسد.
• عادیسازی پرخاشگری
• کاهش حساسیت اجتماعی نسبت به توهین
• قبحزدایی از خشونت
• کاهش سن ارتکاب جرم
این روند امروز در شبکههای اجتماعی کاملاً قابل مشاهده است.
________________________________________
۷. ولنگاری رسانهای و پیامدهای جدید آن
در کنار جوکها، بخشی از فضای مجازی و بعضی آثار سطحی نمایش خانگی نیز:
• خشونت را جذاب جلوه میدهند
• خیانت را عادی میسازند
• رفتارهای هنجارشکن را تبلیغ میکنند
• الگوهای غلط برای نوجوانان میسازند
نمونه روشن آن، انتشار ویدیوهای خشونتآمیز نوجوانان در شبکههای اجتماعی است.
________________________________________
۸. هنر و هنرمندان؛ نقش واقعی و مسئولانه
طنز اصیل در تاریخ هنر همواره ابزاری برای اصلاح بوده است. اما آنچه امروز تحت عنوان «طنز» در فضای مجازی عرضه میشود، نه هنر است و نه نقد؛ بلکه محصول ناآشنایی فرهنگی و گاه سوءاستفاده رسانهای است.
هنر باید:
• آگاهیبخش باشد
• به کرامت انسان احترام بگذارد
• انسجام اجتماعی ایجاد کند
• نقد را با خرد همراه سازد
تئاتر، بیش از هر هنر دیگری، نیازمند نگاه اخلاقی و مسئولانه در حوزه طنز است.
________________________________________
۹. راهکارهای مقابله و پیشگیری
۱. تقویت سواد رسانهای
آموزش جامعه برای:
• تشخیص اهداف پشت جوکها
• تمایز میان طنز سالم و مخرب
• پرهیز از بازنشر محتوای تحقیرکننده
۲. ترویج طنز سالم
حمایت از هنرمندان و نویسندگانی که طنز عمیق، مسئولانه و سازنده تولید میکنند.
۳. تقویت بنیان خانواده
• ترویج احترام متقابل
• ایجاد الگوهای ارتباطی سالم
• تقویت باورهای اخلاقی و دینی
۴. نظارت هوشمند بر فضای مجازی
• مقابله با محتواهای مخرب
• حمایت از محتوای فرهنگی سالم
• ایجاد امنیت روانی برای نسل جوان
________________________________________
نتیجهگیری
جوک و طنز، اگر در مسیر درست بهکار گرفته شوند، میتوانند ابزار نقد، رشد و نشاط اجتماعی باشند؛ اما وقتی به ابزار تمسخر و تحقیر تبدیل میشوند، به یکی از خطرناکترین عوامل تخریب فرهنگی بدل میگردند.
برای مقابله با این روند، لازم است:
• مردم با آگاهی در انتشار محتوا عمل کنند
• هنرمندان مسئولانه خلق اثر کنند
• رسانهها از طنز سالم حمایت کنند
• خانوادهها نقش تربیتی خود را جدیتر بگیرند
جامعهای که بتواند میان طنز سازنده و طنز مخرب تمایز قائل شود، در برابر جنگ نرم مصون خواهد ماند.
________________________________________
جوک؛ سلاح بُرنده بر پیکر هنر تئاتر؟
نگاهی به نقش جوک در تخریب بنیانهای جامعه و فروپاشی هنر تئاتر
چکیده
طنز در ذات خود ابزاری برای نقد سازنده، اصلاح رفتارهای غلط و ایجاد نشاط جمعی است، اما هنگامی که از مسیر فطری خود خارج شده و در خدمت تحقیر، تمسخر و القای خشونت قرار گیرد، بهمرور به سلاحی خاموش و خطرناک علیه فرهنگ، هویت و انسجام ملی تبدیل میشود. در سه دهه گذشته، شکل جدیدی از جوکسازی مبتذل و سازمانیافته بنام نمایش کمدی بر صحنه های تئاتر با محوریت عادی سازی کلمات وگفتار رکیک وفحش و فحشا و سکس ،قومیتها، مذهب، زن و مرد، خانواده و نقشهای اجتماعی در ایران رواج یافته است. این جریان نهتنها موجب تضعیف اعتماد اجتماعی و تخریب هویت فرهنگی شده، بلکه نقش مهمی در افزایش خشونت، گسترش بدبینی و فروپاشی بنیان خانواده داشته است. مقاله حاضر به بررسی میزان تأثیر این پدیده بر فرهنگ عمومی، هنر تئاتر، نهاد خانواده و امنیت روانی جامعه میپردازد.
________________________________________
مقدمه
در فضای پیچیده امروز جامعه و در میان فشارهای مختلفی که بر هنر تئاتر وارد میشود، جوک و ... دیدن ادامه ›› نمایشهای جوکی یا شوهای سطحی، از یک سرگرمی ساده فراتر رفته و به ابزاری قدرتمند در شکلدهی به ذهنیت عمومی تبدیل شدهاند. آنچه روزگاری برای خنده و شادی ساخته میشد، امروز گاه در قامت یک سلاح جنگ نرم عمل میکند؛ سلاحی که آرام و بیصدا به لایههای عمیق فرهنگ، خانواده و هویت جمعی ضربه میزند.
طنز اصیل، تاریخی طولانی در فرهنگ بشری دارد؛ اما در دهههای اخیر، گونهای از طنز سطحی و تحقیرآمیز جای آن را گرفته است. این نوع جوکها بهجای اصلاح رفتارهای غلط، حرمتشکنی، تمسخر و بیاعتنایی به ارزشهای اجتماعی را ترویج میکنند. پرسش اصلی این نوشتار آن است که:
چگونه جوکهای توهینآمیز به ابزاری برای تضعیف فرهنگ، سستکردن ارزشها و فروپاشی خانواده در جامعه ایران تبدیل شدهاند؟
________________________________________
۱. جوکسازی هدفمند؛ عملیات روانی خاموش
جوکها در گذشته محصول خلاقیت فردی و نوعی سرگرمی جمعی بودند، اما با گسترش فضای مجازی به صنعتی هدایتشده و گاه هدفمند تبدیل شدند. برخی از کانالها و شبکههای پرمخاطب، با سرمایهگذاری مشخص، محتوایی تولید میکنند که نهتنها جنبه سرگرمی ندارد بلکه بهصورت تدریجی و برنامهریزیشده ذهنیت جامعه را تغییر میدهد.
در این جریان، جوک تبدیل به رسانهای کوچک اما تأثیرگذار شده است؛ رسانهای که با ظاهری ساده، پیامهای پیچیدهای درباره قومیتها، خانواده، جنسیت، نسلها و باورهای مذهبی القا میکند.
________________________________________
۲. جوک به مثابه ابزار جنگ نرم
بررسی روند سه دهه اخیر نشان میدهد جوکهای مخرب در یک سیر مرحلهای و کاملاً هدفمند طراحی شدهاند:
1. مرحله اول: حمله به مقدسات مذهبی
با هدف تضعیف باورهای دینی و ایجاد شکاف میان نسلها.
2. مرحله دوم: تخریب زن و مرد
معرفی زن بهعنوان موجودی نادان یا حیلهگر، و مرد بهعنوان فردی سطحی، مستبد یا غیرمنطقی.
3. مرحله سوم: ضربه به اقتدار خانواده
تمسخر نقشهای پدر و مادر و کوچکنمایی ارزشهای خانوادگی.
4. مرحله چهارم: قومیتستیزی و تفرقهافکنی
ایجاد شکاف میان اقوام ترک، لر، کرد، گیلک، عرب و… از طریق طنزهای تحقیرکننده.
5. مرحله پنجم: بیاعتبارسازی سنتها و فرهنگ محلی
حمله به گویشها، لباس بومی و شیوه زندگی سنتی.
این روند تصادفی نیست؛ یک جنگ نرم آرام و طولانیمدت است.
________________________________________
۳. تأثیر جوک بر نهاد خانواده
خانواده بنیادیترین رکن جامعه است و طبیعی است که دشمنان فرهنگی بیشترین تمرکز خود را بر آن بگذارند. جوکهای مخرب آثار زیر را برجای میگذارند:
• نمایش پدر بهعنوان فردی مستبد، ناآگاه یا بیکفایت
• تصویرسازی نادرست از زن بهعنوان موجودی ضعیف، پرحرف یا بیمنطق
• تحقیر ارزشهای خانوادگی و سنتهای سالم
• ایجاد شکاف میان نسلها
• عادیسازی بیاحترامی و خشونت کلامی
• تضعیف اقتدار تربیتی والدین در نگاه نوجوانان
نسلی که با این تصاویر بزرگ شود، طبیعی است که نسبت به خانواده بدبین گردد و نقشهای خانوادگی را بیاهمیت بداند.
________________________________________
۴. پیامدهای فرهنگی و روانی جوکهای توهینآمیز
تأثیرات مخرب این نوع طنز بسیار گسترده و عمیق است:
1. عادیسازی خشونت و پرخاشگری
تحقیر و توهین، وقتی در قالب جوک ارائه شود، کمکم پذیرفتنی میشود.
2. تضعیف اعتماد اجتماعی
این جوکها شکافهای قومی و فرهنگی را عمیقتر میکنند.
3. افزایش خشونت رفتاری در نوجوانان
آنچه با مسخرهکردن آغاز میشود، در ویدیوهایی مثل حضور نوجوان با قمه در خیابان به اوج میرسد.
4. بحران هویت فرهنگی
جوانی که مدام هویت قومی یا خانوادگیاش مسخره میشود، دچار سردرگمی میگردد.
5. بیاعتبارسازی هویت جنسیتی
جوکهایی که زن و مرد را تحقیر میکنند، نقشهای خانوادگی را از معنا تهی میسازند.
________________________________________
۵. جوک؛ ابزار تفرقهافکنی قومیتی
طنزهای قومستیزانه:
• فرهنگها و زبانهای بومی را تحقیر میکنند
• دشمنی و بیاعتمادی میان اقوام میسازند
• وحدت ملی را تضعیف میکنند
• غرور تاریخی ملتها را خدشهدار میکنند
این نوع طنزها در واقع بمبهای روانی کوچک هستند که جامعهای چندقومیتی را از درون متلاشی میکنند.
________________________________________
۶. از جوک تا قمه؛ زنجیره تخریب فرهنگی
خشونت در جامعه از یک نقطه آغاز میشود: کاهش حساسیت نسبت به توهین.
وقتی تمسخر پذیرفته شود، خشونت کلامی به رفتار تبدیل میشود و رفتار خشونتبار به خشونت فیزیکی میرسد.
• عادیسازی پرخاشگری
• کاهش حساسیت اجتماعی نسبت به توهین
• قبحزدایی از خشونت
• کاهش سن ارتکاب جرم
این روند امروز در شبکههای اجتماعی کاملاً قابل مشاهده است.
________________________________________
۷. ولنگاری رسانهای و پیامدهای جدید آن
در کنار جوکها، بخشی از فضای مجازی و بعضی آثار سطحی نمایش خانگی نیز:
• خشونت را جذاب جلوه میدهند
• خیانت را عادی میسازند
• رفتارهای هنجارشکن را تبلیغ میکنند
• الگوهای غلط برای نوجوانان میسازند
نمونه روشن آن، انتشار ویدیوهای خشونتآمیز نوجوانان در شبکههای اجتماعی است.
________________________________________
۸. هنر و هنرمندان؛ نقش واقعی و مسئولانه
طنز اصیل در تاریخ هنر همواره ابزاری برای اصلاح بوده است. اما آنچه امروز تحت عنوان «طنز» در فضای مجازی عرضه میشود، نه هنر است و نه نقد؛ بلکه محصول ناآشنایی فرهنگی و گاه سوءاستفاده رسانهای است.
هنر باید:
• آگاهیبخش باشد
• به کرامت انسان احترام بگذارد
• انسجام اجتماعی ایجاد کند
• نقد را با خرد همراه سازد
تئاتر، بیش از هر هنر دیگری، نیازمند نگاه اخلاقی و مسئولانه در حوزه طنز است.
________________________________________
۹. راهکارهای مقابله و پیشگیری
۱. تقویت سواد رسانهای
آموزش جامعه برای:
• تشخیص اهداف پشت جوکها
• تمایز میان طنز سالم و مخرب
• پرهیز از بازنشر محتوای تحقیرکننده
۲. ترویج طنز سالم
حمایت از هنرمندان و نویسندگانی که طنز عمیق، مسئولانه و سازنده تولید میکنند.
۳. تقویت بنیان خانواده
• ترویج احترام متقابل
• ایجاد الگوهای ارتباطی سالم
• تقویت باورهای اخلاقی و دینی
۴. نظارت هوشمند بر فضای مجازی
• مقابله با محتواهای مخرب
• حمایت از محتوای فرهنگی سالم
• ایجاد امنیت روانی برای نسل جوان
________________________________________
نتیجهگیری
جوک و طنز، اگر در مسیر درست بهکار گرفته شوند، میتوانند ابزار نقد، رشد و نشاط اجتماعی باشند؛ اما وقتی به ابزار تمسخر و تحقیر تبدیل میشوند، به یکی از خطرناکترین عوامل تخریب فرهنگی بدل میگردند.
برای مقابله با این روند، لازم است:
• مردم با آگاهی در انتشار محتوا عمل کنند
• هنرمندان مسئولانه خلق اثر کنند
• رسانهها از طنز سالم حمایت کنند
• خانوادهها نقش تربیتی خود را جدیتر بگیرند
جامعهای که بتواند میان طنز سازنده و طنز مخرب تمایز قائل شود، در برابر جنگ نرم مصون خواهد ماند.
________________________________________
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایشهای جوکی؛ زوال هنر تئاتر در عصر وایرال
چکیده
در فضای فرهنگی امروز، شاهد ظهور پدیدهای به نام "نمایشهای جوکی" هستیم که با شعار سرگرمی و خنده، در حال تخریب بنیانهای هنر تئاتر و ترویج سطحینگری هستند. این نمایشها که با هدف وایرال شدن در فضای مجازی تولید میشوند، نه تنها احترام به مخاطب را زیر پا میگذارند، بلکه مرز بین طنز و توهین، هنر و ابتذال را محو کردهاند.
طنز و خنده، در فرهنگ ایرانی همواره ابزار بیان حقیقت، نقد قدرت و کاستن از فشارهای اجتماعی بودهاند؛
اما در سه دهه گذشته، گونهای از طنز سطحی و بیریشه—که در این مقاله از آن با عنوان «نمایشهای جوکی» یاد میشود—بهتدریج جای طنز اندیشمندانه ... دیدن ادامه ›› و اخلاقمدار را گرفته است.
این نوع نمایشها با تکیه بر تمسخر، تحقیر، کلیشهسازی و شوخیهای طبقاتی، نهتنها جامعه را نمیخندانند بلکه به فرسایش اعتماد اجتماعی، تخریب روابط خانوادگی و شکلگیری خشونت نمادین در نسلهای جدید کمک میکنند.
امروزه این پدیده، تنها شکلی از سرگرمی سطحی نیست؛ بلکه بخشی از بحران فرهنگی گستردهتری است که ریشه در بیپژوهشی، بیمسئولیتی، سیاستگذاری اشتباه و ولنگاری فضای مجازی دارد.
ویژگیهای نمایشهای جوکی
۱. اولویت کمیت بر کیفیت
• تأکید بر "بازدید" و "لایک" به جای محتوای هنری
• جایگزینی "دیده شدن" با "درک شدن"
• تبدیل اثر هنری به کالای مصرفی سریع
۲. فقدان هویت حرفهای
• عدم آشنایی با اصول پایهای تئاتر
• نادیده گرفتن قواعد کارگردانی و بازیگری
• فقدان شناخت از روانشناسی مخاطب
۳. ترویج فرهنگ سطحینگری
• جایگزینی قهقهه با تفکر
• تبدیل صحنه تئاتر به صحنه خودنمایی
• اولویت هیجان زودگذر به جای اثر ماندگار
۱. نمایشهای جوکی؛ خندهای بدون تفکر
نمایشهای جوکی، برخلاف سنت دیرین هنر نمایش، هیچ پشتوانه پژوهشی، تحلیل جامعهشناختی یا درک عمیقی از انسان و زندگی ندارند.
این آثار با کمترین زحمت، تنها با سخنان دمدستی، رفتارهای بیمایه و شوخیهای سطحی ساخته میشوند و هدفشان نه انتقال پیام، نه نقد، نه سرگرمی سالم؛ بلکه صرفاً خنداندن لحظهای و دیده شدن در شبکههای اجتماعی است.
در این نمایشها، صحنهای که باید محل تبادل اندیشه باشد، به میدان آشفتگی، فریاد، شوخیهای طبقاتی، و حرکتهای تحقیرآمیز تبدیل میشود.
پیامد آن نیز روشن است:
• بیاحترامی به شعور مخاطب
• پایین آمدن سطح توقع فرهنگی
• عادی شدن توهین و تمسخر
• آسیب به هویت فردی و جمعی
آثار مخرب نمایشهای جوکی
۱. تخریب هنر تئاتر
• از بین بردن حریم هنر نمایش
• ترویج بیقاعدگی در اجرا
• تقلیل هنر به سرگرمی سطحی
۲. آسیبهای اجتماعی
• عادیسازی توهین و بیاحترامی
• تشدید شکافهای طبقاتی
• ترویج خودبرتربینی فرهنگی
۳. تأثیرات منفی بر نسل جوان
• ایجاد سردرگمی هنری
• القای الگوهای رفتاری ناسالم
• کاهش حساسیت به ارزشهای اخلاقی
۲. فروپاشی مرز میان طنز و توهین
طنز اصیل، کاری عمیق و اخلاقی است؛ اما در نمایشهای جوکی، مرز میان طنز و توهین عملاً از بین رفته است.
بازیگران این آثار نه قواعد صحنه را میشناسند، نه به ارزشهای اجتماعی حساساند، و نه میدانند «آزادی بیان» بدون مسئولیت چه پیامدهایی دارد.
نتایج این روند:
• تمسخر زنان و تبدیل توانمندی آنان به «هرزگی»
• تحقیر مردان و پدران و شکستن اقتدار خانواده
• شوخی با قومیتها و آدابورسوم
• توهین به اقشار کمدرآمد و مردم محلی
• بازتولید شکاف طبقاتی با زبان طنز
• عادیسازی خشونت کلامی
این روند نهفقط اخلاق اجتماعی را فرسوده کرده، بلکه با تکرار و بازنشر در شبکههای اجتماعی، تبدیل به یک جنگ نرم فرهنگی شده است.
۳. تأثیر نمایشهای جوکی بر فروپاشی خانواده
خانواده، نخستین و مهمترین نهاد فرهنگی جامعه است و هرگونه تضعیف آن، بهطور مستقیم بر امنیت روانی جامعه اثر میگذارد.
در ۳۰ سال گذشته، بسیاری از جوکها و نمایشها، ستونهای اصلی خانواده را هدف قرار دادهاند:
• تمسخر مادر بهعنوان فردی ساده، زودرنج یا کمدانش
• تحقیر پدر بهعنوان فردی زورگو، ناآگاه، و بیمنطق
• تخریب روابط زن و شوهر با القای بیاعتمادی
• کمرنگ کردن ارزشهای اخلاقی
• عادیسازی بیاحترامی نسل جدید به والدین
وقتی پدر به چهرهای مضحک تبدیل میشود و مادر نماینده ضعف و ناتوانی، نسل نوجوان دیگر نه اقتدار والدین را جدی میگیرد و نه هویت خانوادگی خود را.
در چنین ساختاری، ریشههای آسیبهای بزرگ اجتماعی—از خشونت خیابانی تا قمهکشی نوجوانان—آرامآرام شکل میگیرد.
۴. از جوک تا خشونت؛ مسیر پنهان انحطاط اجتماعی
طنز بیمار، خشونت را طبیعی میکند.
وقتی تمسخر عادی شود، بعد از مدتی «تحقیر»، و سپس «ناسزا» نیز عادی میشود.
و در مرحله بعد، خشونت فیزیکی جای خشونت کلامی را میگیرد.
نتیجه این چرخه:
• افزایش درگیریهای خیابانی
• رشد قمهکشی میان نوجوانان
• کاهش سن مجرمان
• خشونتگرایی بهعنوان «نمایش»، «جسارت» یا «کلاس اجتماعی»
• تبدیل جرم به محتوا در فضای مجازی
قمهکشی در میان دختران امروز، محصول همین ولنگاری فرهنگی و رسانهای است. فضای مجازی با الگوبرداریهای غلط، خشونت و هنجارشکنی را جذاب جلوه میدهد و نمایشهای سطحی این جذابیت را تقویت میکنند.
تفاوت هنرمند تئاتر و شومن جوکی
هنرمند تئاتر:
• دارای هویت هنری منظم
• متعهد به اصول حرفهای
• محترم به شعور مخاطب
• پژوهشگر و تحلیلگر
شومن جوکی:
• فاقد هویت هنری مشخص
• بیبندوبار در اجرا
• - هیجان و جنجال
• عاری از مسئولیت اجتماعی
• ۵. شومنِ جوکی؛ بازیگری بدون هویت، بدون مسئولیت
• تفاوت هنرمند تئاتر با شومنِ جوکی بسیار عمیق است:
هنرمند واقعی بازیگر جوکی
پژوهشمحور هیجانی، لحظهای
آگاه به تاریخ هنر بیتخصص
مسئول در برابر جامعه بیمسئولیت
متعهد به اخلاق حرفهای دنبال وایرال شدن
احترام به مخاطب بازی با شعور مخاطب
تولید معنا تولید هیجان
• بازیگر جوکی، «هویت نمایشی» ندارد؛ او نه در هنر ریشه دارد و نه در رسانه.
او در «خلأ قانون» و «هیجان شبکههای اجتماعی» به چهرهای تبدیل میشود که میتواند با یک جمله، بحران اجتماعی ایجاد کند.
راهکارهای برونرفت
۱. بازتعریف استانداردهای هنری
• تدوین معیارهای تخصصی برای صدور مجوز
• تشکیل هیأتهای ارزشیابی متعهد
• نظارت مستمر بر کیفیت آثار
۲. ارتقای سواد هنری
• آموزش اصول تئاتر کلاسیک
• ترویج فرهنگ نقد سازنده
• افزایش آگاهی عمومی نسبت به هنر اصیل
۳. مسئولیتپذیری اجتماعی
• آگاهیبخشی به هنرمندان نسبت به مسئولیت اجتماعی
• تشویق به تولید آثار فکورانه
• ترویج اخلاق حرفهای در هنر
۶. فقدان سیاستگذاری فرهنگی؛ از ریشههای بحران
یکی از اصلیترین دلایل گسترش این نوع نمایشها، ضعف ساختارهای فرهنگی و نظارتی است:
• مجوزهای بیپایه
• نبود هیئت انتخاب حرفهای
• فقدان استانداردهای هنری
• بیتوجهی به آثار مخرب اجتماعی
• اجرای برنامهها بدون پژوهش
• نبود نظام ارزیابی پس از اجرا
وقتی مسئولیت فرهنگی ضعیف باشد، نتیجه روشن است:
زمین هنر و فرهنگ به دست کسانی میافتد که نه دانش دارند و نه دغدغه.
۷. نتیجهگیری؛ مسئولیت اجتماعی هنر در عصر وایرال
نمایشهای جوکی نماد بحرانی عمیقتر در عرصه فرهنگ و هنر هستند: بحران هویت، بحران مسئولیت و بحران مدیریت. این پدیده نه تنها آینده تئاتر را تهدید میکند، بلکه سلامت فرهنگی جامعه را به مخاطره میاندازد.
راه نجات، بازگشت به اصالت هنر نمایش است. هنری که مخاطب را به تفکر وا میدارد، احترام به انسان را سرلوحه کار قرار میدهد و در خدمت تعالی جامعه است. این مسیر نیازمند عزم جدی دستاندرکاران فرهنگ و هنر است تا با شناسایی و طرد این گونه نمایشهای مخرب، فضایی برای رشد هنر اصیل فراهم آورند.
هنرمند واقعی کسی است که مسئولیت اجتماعی خود را درک کند و هنر را در خدمت جامعه قرار دهد، نه اینکه جامعه را قربانی منافع شخصی و شهرت آنی کند. در عصر وایرال، تنها هنری ماندگار خواهد بود که ریشه در اصالت داشته و احترام به مخاطب را شعار خود بداند.
ما امروز در دورهای زندگی میکنیم که یک جمله، یک شوخی یا یک حرکت لحظهای میتواند چند میلیون نفر را تحتتأثیر قرار دهد.
به همین دلیل، نقش هنرمندان، سیاستگذاران فرهنگی و حتی مخاطبان بسیار حساستر از گذشته است.
راهحلها
• بازگشت به طنز عمیق، اخلاقمدار و انسانی
• آموزش سواد رسانهای به نسل نوجوان
• اصلاح نظام مجوز و تولید آثار نمایشی
• محدودسازی محتوای تحقیرآمیز در رسانهها
• تقویت تئاتر حرفهای، پژوهشمحور و آموزشی
• ساخت آثار طنز با هدف ارتقای تفکر، نه تخریب
اگر جامعهای بخواهد مقاوم، زنده و همدل بماند، باید طنز را به جایگاه واقعی خود—یعنی نقد قدرتمند، سازنده و اخلاقی—بازگرداند.
چکیده
در فضای فرهنگی امروز، شاهد ظهور پدیدهای به نام "نمایشهای جوکی" هستیم که با شعار سرگرمی و خنده، در حال تخریب بنیانهای هنر تئاتر و ترویج سطحینگری هستند. این نمایشها که با هدف وایرال شدن در فضای مجازی تولید میشوند، نه تنها احترام به مخاطب را زیر پا میگذارند، بلکه مرز بین طنز و توهین، هنر و ابتذال را محو کردهاند.
طنز و خنده، در فرهنگ ایرانی همواره ابزار بیان حقیقت، نقد قدرت و کاستن از فشارهای اجتماعی بودهاند؛
اما در سه دهه گذشته، گونهای از طنز سطحی و بیریشه—که در این مقاله از آن با عنوان «نمایشهای جوکی» یاد میشود—بهتدریج جای طنز اندیشمندانه ... دیدن ادامه ›› و اخلاقمدار را گرفته است.
این نوع نمایشها با تکیه بر تمسخر، تحقیر، کلیشهسازی و شوخیهای طبقاتی، نهتنها جامعه را نمیخندانند بلکه به فرسایش اعتماد اجتماعی، تخریب روابط خانوادگی و شکلگیری خشونت نمادین در نسلهای جدید کمک میکنند.
امروزه این پدیده، تنها شکلی از سرگرمی سطحی نیست؛ بلکه بخشی از بحران فرهنگی گستردهتری است که ریشه در بیپژوهشی، بیمسئولیتی، سیاستگذاری اشتباه و ولنگاری فضای مجازی دارد.
ویژگیهای نمایشهای جوکی
۱. اولویت کمیت بر کیفیت
• تأکید بر "بازدید" و "لایک" به جای محتوای هنری
• جایگزینی "دیده شدن" با "درک شدن"
• تبدیل اثر هنری به کالای مصرفی سریع
۲. فقدان هویت حرفهای
• عدم آشنایی با اصول پایهای تئاتر
• نادیده گرفتن قواعد کارگردانی و بازیگری
• فقدان شناخت از روانشناسی مخاطب
۳. ترویج فرهنگ سطحینگری
• جایگزینی قهقهه با تفکر
• تبدیل صحنه تئاتر به صحنه خودنمایی
• اولویت هیجان زودگذر به جای اثر ماندگار
۱. نمایشهای جوکی؛ خندهای بدون تفکر
نمایشهای جوکی، برخلاف سنت دیرین هنر نمایش، هیچ پشتوانه پژوهشی، تحلیل جامعهشناختی یا درک عمیقی از انسان و زندگی ندارند.
این آثار با کمترین زحمت، تنها با سخنان دمدستی، رفتارهای بیمایه و شوخیهای سطحی ساخته میشوند و هدفشان نه انتقال پیام، نه نقد، نه سرگرمی سالم؛ بلکه صرفاً خنداندن لحظهای و دیده شدن در شبکههای اجتماعی است.
در این نمایشها، صحنهای که باید محل تبادل اندیشه باشد، به میدان آشفتگی، فریاد، شوخیهای طبقاتی، و حرکتهای تحقیرآمیز تبدیل میشود.
پیامد آن نیز روشن است:
• بیاحترامی به شعور مخاطب
• پایین آمدن سطح توقع فرهنگی
• عادی شدن توهین و تمسخر
• آسیب به هویت فردی و جمعی
آثار مخرب نمایشهای جوکی
۱. تخریب هنر تئاتر
• از بین بردن حریم هنر نمایش
• ترویج بیقاعدگی در اجرا
• تقلیل هنر به سرگرمی سطحی
۲. آسیبهای اجتماعی
• عادیسازی توهین و بیاحترامی
• تشدید شکافهای طبقاتی
• ترویج خودبرتربینی فرهنگی
۳. تأثیرات منفی بر نسل جوان
• ایجاد سردرگمی هنری
• القای الگوهای رفتاری ناسالم
• کاهش حساسیت به ارزشهای اخلاقی
۲. فروپاشی مرز میان طنز و توهین
طنز اصیل، کاری عمیق و اخلاقی است؛ اما در نمایشهای جوکی، مرز میان طنز و توهین عملاً از بین رفته است.
بازیگران این آثار نه قواعد صحنه را میشناسند، نه به ارزشهای اجتماعی حساساند، و نه میدانند «آزادی بیان» بدون مسئولیت چه پیامدهایی دارد.
نتایج این روند:
• تمسخر زنان و تبدیل توانمندی آنان به «هرزگی»
• تحقیر مردان و پدران و شکستن اقتدار خانواده
• شوخی با قومیتها و آدابورسوم
• توهین به اقشار کمدرآمد و مردم محلی
• بازتولید شکاف طبقاتی با زبان طنز
• عادیسازی خشونت کلامی
این روند نهفقط اخلاق اجتماعی را فرسوده کرده، بلکه با تکرار و بازنشر در شبکههای اجتماعی، تبدیل به یک جنگ نرم فرهنگی شده است.
۳. تأثیر نمایشهای جوکی بر فروپاشی خانواده
خانواده، نخستین و مهمترین نهاد فرهنگی جامعه است و هرگونه تضعیف آن، بهطور مستقیم بر امنیت روانی جامعه اثر میگذارد.
در ۳۰ سال گذشته، بسیاری از جوکها و نمایشها، ستونهای اصلی خانواده را هدف قرار دادهاند:
• تمسخر مادر بهعنوان فردی ساده، زودرنج یا کمدانش
• تحقیر پدر بهعنوان فردی زورگو، ناآگاه، و بیمنطق
• تخریب روابط زن و شوهر با القای بیاعتمادی
• کمرنگ کردن ارزشهای اخلاقی
• عادیسازی بیاحترامی نسل جدید به والدین
وقتی پدر به چهرهای مضحک تبدیل میشود و مادر نماینده ضعف و ناتوانی، نسل نوجوان دیگر نه اقتدار والدین را جدی میگیرد و نه هویت خانوادگی خود را.
در چنین ساختاری، ریشههای آسیبهای بزرگ اجتماعی—از خشونت خیابانی تا قمهکشی نوجوانان—آرامآرام شکل میگیرد.
۴. از جوک تا خشونت؛ مسیر پنهان انحطاط اجتماعی
طنز بیمار، خشونت را طبیعی میکند.
وقتی تمسخر عادی شود، بعد از مدتی «تحقیر»، و سپس «ناسزا» نیز عادی میشود.
و در مرحله بعد، خشونت فیزیکی جای خشونت کلامی را میگیرد.
نتیجه این چرخه:
• افزایش درگیریهای خیابانی
• رشد قمهکشی میان نوجوانان
• کاهش سن مجرمان
• خشونتگرایی بهعنوان «نمایش»، «جسارت» یا «کلاس اجتماعی»
• تبدیل جرم به محتوا در فضای مجازی
قمهکشی در میان دختران امروز، محصول همین ولنگاری فرهنگی و رسانهای است. فضای مجازی با الگوبرداریهای غلط، خشونت و هنجارشکنی را جذاب جلوه میدهد و نمایشهای سطحی این جذابیت را تقویت میکنند.
تفاوت هنرمند تئاتر و شومن جوکی
هنرمند تئاتر:
• دارای هویت هنری منظم
• متعهد به اصول حرفهای
• محترم به شعور مخاطب
• پژوهشگر و تحلیلگر
شومن جوکی:
• فاقد هویت هنری مشخص
• بیبندوبار در اجرا
• - هیجان و جنجال
• عاری از مسئولیت اجتماعی
• ۵. شومنِ جوکی؛ بازیگری بدون هویت، بدون مسئولیت
• تفاوت هنرمند تئاتر با شومنِ جوکی بسیار عمیق است:
هنرمند واقعی بازیگر جوکی
پژوهشمحور هیجانی، لحظهای
آگاه به تاریخ هنر بیتخصص
مسئول در برابر جامعه بیمسئولیت
متعهد به اخلاق حرفهای دنبال وایرال شدن
احترام به مخاطب بازی با شعور مخاطب
تولید معنا تولید هیجان
• بازیگر جوکی، «هویت نمایشی» ندارد؛ او نه در هنر ریشه دارد و نه در رسانه.
او در «خلأ قانون» و «هیجان شبکههای اجتماعی» به چهرهای تبدیل میشود که میتواند با یک جمله، بحران اجتماعی ایجاد کند.
راهکارهای برونرفت
۱. بازتعریف استانداردهای هنری
• تدوین معیارهای تخصصی برای صدور مجوز
• تشکیل هیأتهای ارزشیابی متعهد
• نظارت مستمر بر کیفیت آثار
۲. ارتقای سواد هنری
• آموزش اصول تئاتر کلاسیک
• ترویج فرهنگ نقد سازنده
• افزایش آگاهی عمومی نسبت به هنر اصیل
۳. مسئولیتپذیری اجتماعی
• آگاهیبخشی به هنرمندان نسبت به مسئولیت اجتماعی
• تشویق به تولید آثار فکورانه
• ترویج اخلاق حرفهای در هنر
۶. فقدان سیاستگذاری فرهنگی؛ از ریشههای بحران
یکی از اصلیترین دلایل گسترش این نوع نمایشها، ضعف ساختارهای فرهنگی و نظارتی است:
• مجوزهای بیپایه
• نبود هیئت انتخاب حرفهای
• فقدان استانداردهای هنری
• بیتوجهی به آثار مخرب اجتماعی
• اجرای برنامهها بدون پژوهش
• نبود نظام ارزیابی پس از اجرا
وقتی مسئولیت فرهنگی ضعیف باشد، نتیجه روشن است:
زمین هنر و فرهنگ به دست کسانی میافتد که نه دانش دارند و نه دغدغه.
۷. نتیجهگیری؛ مسئولیت اجتماعی هنر در عصر وایرال
نمایشهای جوکی نماد بحرانی عمیقتر در عرصه فرهنگ و هنر هستند: بحران هویت، بحران مسئولیت و بحران مدیریت. این پدیده نه تنها آینده تئاتر را تهدید میکند، بلکه سلامت فرهنگی جامعه را به مخاطره میاندازد.
راه نجات، بازگشت به اصالت هنر نمایش است. هنری که مخاطب را به تفکر وا میدارد، احترام به انسان را سرلوحه کار قرار میدهد و در خدمت تعالی جامعه است. این مسیر نیازمند عزم جدی دستاندرکاران فرهنگ و هنر است تا با شناسایی و طرد این گونه نمایشهای مخرب، فضایی برای رشد هنر اصیل فراهم آورند.
هنرمند واقعی کسی است که مسئولیت اجتماعی خود را درک کند و هنر را در خدمت جامعه قرار دهد، نه اینکه جامعه را قربانی منافع شخصی و شهرت آنی کند. در عصر وایرال، تنها هنری ماندگار خواهد بود که ریشه در اصالت داشته و احترام به مخاطب را شعار خود بداند.
ما امروز در دورهای زندگی میکنیم که یک جمله، یک شوخی یا یک حرکت لحظهای میتواند چند میلیون نفر را تحتتأثیر قرار دهد.
به همین دلیل، نقش هنرمندان، سیاستگذاران فرهنگی و حتی مخاطبان بسیار حساستر از گذشته است.
راهحلها
• بازگشت به طنز عمیق، اخلاقمدار و انسانی
• آموزش سواد رسانهای به نسل نوجوان
• اصلاح نظام مجوز و تولید آثار نمایشی
• محدودسازی محتوای تحقیرآمیز در رسانهها
• تقویت تئاتر حرفهای، پژوهشمحور و آموزشی
• ساخت آثار طنز با هدف ارتقای تفکر، نه تخریب
اگر جامعهای بخواهد مقاوم، زنده و همدل بماند، باید طنز را به جایگاه واقعی خود—یعنی نقد قدرتمند، سازنده و اخلاقی—بازگرداند.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
۴. روششناسی
پژوهش حاضر از نوع کیفی-تحلیلی است و از سه منبع دادهای اصلی بهره میبرد:
• تحلیل محتوای نمونههای منتخب (ویدیوهای پربیننده، قطعات نمایشی کوتاه و ساختارهای اجرا).
• مصاحبه نیمهساختاری با سه گروه ذینفوذ:
• کارگردانان/بازیگران سنتی تئاتر،
• تولیدکنندگان محتوای طنز در فضای مجازی،
• و مخاطبان (گروههای سنی مختلف).
• مطالعه اسناد و گزارشهای فرهنگی (گزارشهای خبری، یادداشتهای فرهنگی و نقدهای منتشرشده).
تحلیل دادهها ... دیدن ادامه ›› با روش تماتیک انجام شده و محورهای اصلی استخراجشده و بهصورت مفهومی تبیین گشتهاند.
۵. تحلیل ریشهها: چرایی شکلگیری و گسترش پدیده
۵-۱. فقدان سیاستگذاری و نظارت فرهنگی کارآمد: ضعف در نظام صدور مجوز، نبود هیأتهای انتخاب و ارزشیابی حرفهای، و فقدان استانداردهای مشخص هنری، بستری را برای رشد این پدیده فراهم کرده است.
۵-۲. اقتصاد توجه و منطق بازار: فشار برای دیده شدن و کسب درآمد از طریق فضای مجازی، تولیدکنندگان محتوا را به سمت تولید آثار هیجانی، جنجالی و کمزحمت سوق میدهد.
۵-۳. فقدان سواد رسانهای: پایین بودن سطح سواد رسانهای در بین مخاطبان، باعث میشود تقاضا برای چنین محتوایی وجود داشته باشد و بازار آن داغ بماند.
۵. یافتهها
۵.۱ ویژگیهای ساختاری نمایشهای جوکی
• اولویت کمیت بر کیفیت: تمرکز بر بازدید، لایک و الگوریتمهای پلتفرم به جای محتوا و فرم.
• فقدان پژوهش و متنمحوری: نبود متن پژوهششده، کارگردانی ساختارمند و بازیگری مبتنی بر تکنیک.
• تمرکز بر هیجان زودگذر: استفاده از فریاد، شوخیهای دمدستی، و نمایشهای تحقیرآمیز برای برانگیختن بازخورد لحظهای.
۵.۲ پیامدهای فرهنگی و اجتماعی
• فرسایش مرز بین طنز و توهین: تمسخر زنان، اقلیتها و اقشار کمدرآمد بهعنوان محتوای خندهدار پذیرفته میشود.
• تضعیف ساختار و هویت خانواده: بازتولیدِ کلیشههای تحقیرآمیز نسبت به والدین و ارزشهای خانوادگی.
• نرمالیزهسازی خشونت نمادین: سلسلهمراتبِ «تحقیر→ناسزا→خشونت» در الگوی رفتاری مخاطبان جوان قوت میگیرد.
• تجاریسازی هنر: تبدیل اجرا به کالایی مصرفی با چرخه عمر کوتاه.
۵.۳ تفاوت میان هنرمند تئاتر و شومنِ جوکی
تحلیل نشان داد که هنرمند تئاتر معمولا دارای هویت حرفهای، تعهد به پژوهش و مسئولیت اجتماعی است، در حالی که شومن جوکی عملکردی لحظهای، هیجانی و کمتر مسئولانه دارد.
۶. بحث
یافتهها نشان میدهند که نمایشهای جوکی پدیدهای چندبُعدی است که از
تعامل عوامل ساختاری (الگوریتم رسانهها و بازار توجه)،
نهادی (ضعف سیاستگذاری فرهنگی و صدور مجوزهای شتابزده) و
فرهنگی (کاهش سواد رسانهای و میل به فوریپسندی)
نشأت میگیرد.
پیامدهای آن تنها به عرصه هنر محدود نمیماند؛ بلکه هنجارهای اجتماعی و هویتهای جمعی را نیز تحت تأثیر قرار میدهد.
همچنین، چرخه بازتولید محتوا در پلتفرمها باعث تشدید اثرات منفی میشود: محتواهایی که بازخورد سریع و گسترده میگیرند، الگویی برای تولید بیشتر مشابه میشوند.
۶. راهکارهای برونرفت
۶-۱. بازتعریف استانداردهای هنری: تدوین معیارهای تخصصی برای صدور مجوز تولید و پخش آثار نمایشی و تشکیل هیأتهای نظارت مستمر و متشکل از متخصصان دغدغهمند.
۶-۲. ارتقای سواد هنری و رسانهای: گنجاندن دروس آشنایی با هنرهای نمایشی اصیل و سواد رسانهای در نظام آموزشی و اجرای کمپینهای آگاهیبخش برای عموم مردم.
۶-۳. تقویت مسئولیتپذیری اجتماعی هنرمندان: ترویج اخلاق حرفهای و آگاهیبخشی به هنرمندان نسبت به تأثیر عمیق کلام و اجرای آنان بر بافت اجتماعی.
۶-۴. حمایت از تولید آثار فکورانه: حمایت نهادهای متولی از تولید و توزیع آثار طنز عمیق، پژوهشمحور و اخلاقمدار که در خدمت تعالی فرهنگی جامعه باشند.
۷. محدودیتها
این مطالعه کیفی و تفسیرمحور است و به دادههای تجربی-کمّی (مانند پیمایشهای وسیع) تکیه نکرده است. نمونههای تحلیلشده بیشتر معطوف به محتوای فارسیزبان و نمونههای پربازدید بودهاند؛ بنابراین تعمیم نتایج به همه جوامع یا دیگر زمینههای زبانی باید محتاطانه انجام شود.
۸. پیشنهادها و راهکارها
۸.۱ سیاستگذاری و نهادها
• تدوین معیارهای حرفهای برای صدور مجوز اجرا و نشر محتوای نمایشی.
• تشکیل هیأتهای ارزیابی متشکل از هنرمندان حرفهای، پژوهشگران و نمایندگان جامعه مدنی.
• ایجاد سازوکار ارزیابی پس از اجرا و اعطای نشان کیفیت به آثار پژوهشمحور.
۸.۲ آموزش و ارتقای سواد
• گنجاندن مباحث سواد رسانهای و تحلیل طنز در برنامههای آموزشی مدارس و دانشگاهها.
• برگزاری کارگاههای آموزشی برای تولیدکنندگان محتوا در زمینه اخلاق رسانهای و مسئولیت اجتماعی.
• حمایت از مراکز پژوهشی تئاتر و انتشار مطالعات هر دوره.
۸.۳ نقش هنرمندان و رسانهها
• تشویق هنرمندان به تولید طنز مبتنی بر پژوهش، همدلی و نقد سازنده.
• افزایش دسترسی عمومی به آثار نمایشی حرفهای از طریق حمایتهای مالی و نمایشهای رایگان یا کمهزینه.
• خودنظارتی صنفی و تدوین منشور اخلاقی برای تولیدکنندگان محتوای طنز.
۹. نتیجهگیری
نمایشهای جوکی را نمیتوان صرفاً به عنوان یک ترند گذرا در عرصه سرگرمی نگریست؛ آنها نماد بحرانی عمیقتر در مدیریت فرهنگی، مسئولیتپذیری اجتماعی و هویت هنری هستند.
این پدیده با تضعیف هنر اصیل، تخریب زبان و عادیسازی خشونت، تهدیدی جدی برای سلامت روانی و انسجام اجتماعی محسوب میشود.
عبور از این بحران، مستلزم عزمی جمعی و جهادی از سوی سیاستگذاران، هنرمندان متعهد، نهادهای آموزشی و خود مخاطبان است.
راه نجات، بازگشت به هنری است که مخاطب را به تفکر فرامیخواند، برای انسان و کرامت او احترام قائل است و خود را در خدمت ساختن جامعهای متعالی میداند.
در عصر وایرال، ماندگارترین اثر، هنری است که ریشه در اصالت دارد و مسئولیت خود در قبال فردا را فراموش نکرده است.
نمایشهای جوکی محصول تقاطع اقتصاد توجه، ضعف سیاستگذاری فرهنگی و کاهش سواد رسانهای هستند و پیامدهایی فراتر از سرگرمی سطحی دارند؛ از تضعیف مرجعیت خانواده تا نرمالیزهسازی خشونت کلامی و نمادین.
مقابله با این روند نیازمند پاسخهای چندسطحی است:
سیاستگذاری هوشمند،
آموزش گسترده،
و بازتوانی نقش هنرمند بهعنوان پژوهشگر و مسئول اجتماعی.
بازگرداندن طنز به جایگاه نقد اخلاقی و انسانیاش،
نه تنها وظیفه اهل هنر است، بلکه ضرورتی برای سلامت فرهنگی جامعه به شمار میآید
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایشهای جوکی؛ زوال هنر تئاتر در عصر وایرال
تحلیل پیامدهای اجتماعی-فرهنگی و راهکارهای مقابله
چکیده
در دهههای اخیر و بهویژه با گسترش شبکههای اجتماعی، گونهای نوظهور از اجرای طنز تحت عنوان «نمایشهای جوکی» پدید آمده که با اولویتگذاری بر وایرالشدن و بازدید، ویژگیهای بنیادین هنر تئاتر — شامل پژوهشمحوری، ساختار روایی، اخلاق حرفهای و احترام به مخاطب — را تضعیف میکند.
این مقاله با رویکرد کیفی-تحلیلی و با اتکا به تحلیل محتوا، نمونهکاوی و بررسی پیامدهای اجتماعی، ساختار و پیامدهای
پدیده «نمایشهای جوکی» به عنوان تهدیدی برای بنیانهای هنر تئاتر و سلامت فرهنگی جامعه را بررسی میکند.
یافتهها نشان میدهد که نمایشهای جوکی با تکیه بر تمسخر، کلیشهسازی و ترویج سطحینگری، اولویت دادن به وایرال شدن در فضای مجازی، به فرسایش اعتماد اجتماعی، ، موجب تقلیل هنر به سرگرمی سطحی، ترویج سطحینگری، عادیسازی توهین و تحقیر، و تضعیف نهاد خانواده، و نرمالیزهسازی خشونت نمادین دامن ... دیدن ادامه ›› میزنند .
همچنین، فقدان سیاستگذاری فرهنگی کارآمد و نظام نظارتی حرفهای از عوامل اصلی گسترش این پدیده شناسایی شده است.
مقاله حاضر با ارائه راهکارهای عملی، بر بازتعریف استانداردهای هنری، ارتقای سواد رسانهای و تقویت مسئولیتپذیری اجتماعی هنرمندان تأکید میورزد.
در پایان، راهکارهایی در سطوح هنری، آموزشی و سیاستگذاری فرهنگی پیشنهاد میشود.
واژگان کلیدی: نمایش جوکی، طنز وایرال، تئاتر معاصر، خشونت نمادین، سواد رسانهای، سیاستگذاری فرهنگی
１. مقدمه
طنز در سنتهای نمایشی ایران و جهان همواره کارکردهای متعدد داشته است: از کاهش فشار روانی تا ابزار نقد اجتماعی.
اما با ظهور فضای مجازی و اقتصاد توجه، گونههایی از طنز شکل گرفتهاند که بیش از آنکه متکی به تحلیل و خلاقیت باشند، متکی بر الگوریتمها و بازتولید سریع محتوا هستند.
این «نمایشهای جوکی» — که هدف اصلیشان وایرال شدن و جذب حداکثری بازدید در فضای مجازی ، ایجاد واکنش سریع، لایک ، بازنشر و تولید میشوند، نه تنها در حال بازتعریف مرزهای هنر نمایش هستند، بلکه به عاملی برای زوال تدریجی بنیانهای اصیل تئاتر و ترویج سطحینگری تبدیل شدهاند. پرسشهایی درباره کیفیت هنر نمایش، مسئولیت اجتماعی هنرمندان و پیامدهای فرهنگی مطرح می کند.
طنز که همواره در فرهنگ ایرانی نقشی حیاتی به عنوان ابزاری برای نقد اجتماعی، بیان حقیقت و کاهش تنشها ایفا کرده است، در این قالب جدید، ماهیتی تخریبی و غیراخلاقی به خود گرفته است.
این مقاله در پی تحلیل ویژگیها، پیامدهای مخرب و ریشههای این پدیده را در سطح ساختار، محتوای اجرایی و پیامدهای اجتماعی تبیین کند و با ارائه راهکارهایی، به بررسی ضرورت بازگشت به اصالت هنری و مسئولیتپذیری اجتماعی در عرصه نمایش میپردازد.
۲. مروری بر ادبیات و چارچوب نظری
مطالعات مربوط به طنز و رسانه نشان میدهد که طنز میتواند هم سازنده و هم مخرب باشد؛ سازنده در مواقعی که متکی بر نقد آگاهانه و همدلانه است و مخرب زمانی که تبدیل به ابزار تحقیر، کلیشهسازی و تقویت نفوذ قدرتهای نمادین گردد.
چارچوب نظری این مطالعه بر سه ستون قرار دارد:
(۱) نظریه کارکردی طنز (کارکردهای روانشناختی و اجتماعی)،
(۲) نظریه فرهنگی-نمادین (نقش رسانهها در بازتولید معانی و هنجارها)، و
(۳) نظریه مخاطب (تحولات الگوی پذیرش و الگوبرداری در نسلهای جوان).
این سه ستون به تحلیل چگونگی عملکرد نمایشهای جوکی کمک میکنند.
۳. مبانی نظری و پیشینه پژوهش
اگرچه پژوهشهای مستقیم کمی در مورد «نمایشهای جوکی» در ایران انجام شده است، این پدیده را میتوان در چارچوب نظریههای
«جامعه نمایش»
، «سرگرمسازی فرهنگ»
، و «خشونت نمادین» تحلیل کرد.
از منظر «جامعه نمایش» ، این نمایشها با عادیسازی زبان تحقیر، به بازتولید شکافهای طبقاتی و هویتی کمک میکنند.
همچنین، مفهوم «اقتصاد توجه» که در آن زمان مخاطب به کالایی کمیاب تبدیل میشود، توضیحدهنده منطق حاکم بر تولید این قبیل محتواهاست.
۳. ویژگیهای ساختاری نمایشهای جوکی
سؤالهای پژوهش
۱. نمایشهای جوکی از منظر ساختاری و محتوایی چه ویژگیهایی دارند؟
۲. این نمایشها چه پیامدهایی بر هنر تئاتر و فضای فرهنگی-خانوادگی دارند؟
۳. چه سازوکارهایی (هنری، آموزشی، سیاستگذاری) میتواند از گسترش پیامدهای منفی بکاهد؟
۳-۱. اولویت کمیت بر کیفیت: در این نمایشها، معیار موفقیت نه خلق اثر هنری ماندگار، بلکه تعداد بازدیدها، لایکها و سهم از بازار توجه است. این امر منجر به تولید آثار هنری به مثابه کالاهای مصرفی سریع با عمر مفید کوتاه شده است.
۳-۲. فقدان هویت و دانش حرفهای: تولیدکنندگان این آثار غالباً فاقد دانش پایهای در مورد اصول تئاتر، کارگردانی، بازیگری و روانشناسی مخاطب هستند. فقدان این دانش، منجر به خلق آثاری بیقاعده و غیرحرفهای میشود.
۳-۳. ترویج فرهنگ سطحینگری: این نمایشها با جایگزینی قهقهههای لحظهای به جای تفکر و تأمل، صحنه تئاتر را از مکانی برای تبادل اندیشه به صحنهای برای خودنمایی و هیجانزدگی زودگذر تبدیل میکنند.
۴. پیامدهای مخرب نمایشهای جوکی
۴-۱. تخریب هنر تئاتر: این پدیده با از بین بردن حریم و قداست هنر نمایش، بیقاعدگی را ترویج و هنر متعالی را به سرگرمیای پیش پا افتاده تقلیل میدهد.
۴-۲. آسیبهای اجتماعی: عادیسازی توهین، تمسخر قومیتها، تحقیر جنسیتی و شوخیهای طبقاتی، از مهمترین پیامدهای این نمایشهاست. این امر به فرسایش سرمایه اجتماعی، تشدید شکافها و ایجاد خشونت نمادین میانجامد.
۴-۳. تضعیف نهاد خانواده: با ارائه تصاویر کلیشهای و تحقیرآمیز از نقش پدر (زورگو، نادان) و مادر (ساده، ضعیف)، اقتدار و احترام این نهاد بنیادین systematically مورد حمله قرار میگیرد که پیامدهای بلندمدت روانشناختی و اجتماعی به دنبال دارد.
۴-۴. تأثیر بر نسل جوان: این نمایشها با القای الگوهای رفتاری ناسالم و کاستن از حساسیت جوانان نسبت به ارزشهای اخلاقی، در هویتیابی آنان اختلال ایجاد کرده و حتی میتوانند به عادیسازی خشونت فیزیکی (مانند پدیده قمهکشی) دامن بزنند.
تحلیل پیامدهای اجتماعی-فرهنگی و راهکارهای مقابله
چکیده
در دهههای اخیر و بهویژه با گسترش شبکههای اجتماعی، گونهای نوظهور از اجرای طنز تحت عنوان «نمایشهای جوکی» پدید آمده که با اولویتگذاری بر وایرالشدن و بازدید، ویژگیهای بنیادین هنر تئاتر — شامل پژوهشمحوری، ساختار روایی، اخلاق حرفهای و احترام به مخاطب — را تضعیف میکند.
این مقاله با رویکرد کیفی-تحلیلی و با اتکا به تحلیل محتوا، نمونهکاوی و بررسی پیامدهای اجتماعی، ساختار و پیامدهای
پدیده «نمایشهای جوکی» به عنوان تهدیدی برای بنیانهای هنر تئاتر و سلامت فرهنگی جامعه را بررسی میکند.
یافتهها نشان میدهد که نمایشهای جوکی با تکیه بر تمسخر، کلیشهسازی و ترویج سطحینگری، اولویت دادن به وایرال شدن در فضای مجازی، به فرسایش اعتماد اجتماعی، ، موجب تقلیل هنر به سرگرمی سطحی، ترویج سطحینگری، عادیسازی توهین و تحقیر، و تضعیف نهاد خانواده، و نرمالیزهسازی خشونت نمادین دامن ... دیدن ادامه ›› میزنند .
همچنین، فقدان سیاستگذاری فرهنگی کارآمد و نظام نظارتی حرفهای از عوامل اصلی گسترش این پدیده شناسایی شده است.
مقاله حاضر با ارائه راهکارهای عملی، بر بازتعریف استانداردهای هنری، ارتقای سواد رسانهای و تقویت مسئولیتپذیری اجتماعی هنرمندان تأکید میورزد.
در پایان، راهکارهایی در سطوح هنری، آموزشی و سیاستگذاری فرهنگی پیشنهاد میشود.
واژگان کلیدی: نمایش جوکی، طنز وایرال، تئاتر معاصر، خشونت نمادین، سواد رسانهای، سیاستگذاری فرهنگی
１. مقدمه
طنز در سنتهای نمایشی ایران و جهان همواره کارکردهای متعدد داشته است: از کاهش فشار روانی تا ابزار نقد اجتماعی.
اما با ظهور فضای مجازی و اقتصاد توجه، گونههایی از طنز شکل گرفتهاند که بیش از آنکه متکی به تحلیل و خلاقیت باشند، متکی بر الگوریتمها و بازتولید سریع محتوا هستند.
این «نمایشهای جوکی» — که هدف اصلیشان وایرال شدن و جذب حداکثری بازدید در فضای مجازی ، ایجاد واکنش سریع، لایک ، بازنشر و تولید میشوند، نه تنها در حال بازتعریف مرزهای هنر نمایش هستند، بلکه به عاملی برای زوال تدریجی بنیانهای اصیل تئاتر و ترویج سطحینگری تبدیل شدهاند. پرسشهایی درباره کیفیت هنر نمایش، مسئولیت اجتماعی هنرمندان و پیامدهای فرهنگی مطرح می کند.
طنز که همواره در فرهنگ ایرانی نقشی حیاتی به عنوان ابزاری برای نقد اجتماعی، بیان حقیقت و کاهش تنشها ایفا کرده است، در این قالب جدید، ماهیتی تخریبی و غیراخلاقی به خود گرفته است.
این مقاله در پی تحلیل ویژگیها، پیامدهای مخرب و ریشههای این پدیده را در سطح ساختار، محتوای اجرایی و پیامدهای اجتماعی تبیین کند و با ارائه راهکارهایی، به بررسی ضرورت بازگشت به اصالت هنری و مسئولیتپذیری اجتماعی در عرصه نمایش میپردازد.
۲. مروری بر ادبیات و چارچوب نظری
مطالعات مربوط به طنز و رسانه نشان میدهد که طنز میتواند هم سازنده و هم مخرب باشد؛ سازنده در مواقعی که متکی بر نقد آگاهانه و همدلانه است و مخرب زمانی که تبدیل به ابزار تحقیر، کلیشهسازی و تقویت نفوذ قدرتهای نمادین گردد.
چارچوب نظری این مطالعه بر سه ستون قرار دارد:
(۱) نظریه کارکردی طنز (کارکردهای روانشناختی و اجتماعی)،
(۲) نظریه فرهنگی-نمادین (نقش رسانهها در بازتولید معانی و هنجارها)، و
(۳) نظریه مخاطب (تحولات الگوی پذیرش و الگوبرداری در نسلهای جوان).
این سه ستون به تحلیل چگونگی عملکرد نمایشهای جوکی کمک میکنند.
۳. مبانی نظری و پیشینه پژوهش
اگرچه پژوهشهای مستقیم کمی در مورد «نمایشهای جوکی» در ایران انجام شده است، این پدیده را میتوان در چارچوب نظریههای
«جامعه نمایش»
، «سرگرمسازی فرهنگ»
، و «خشونت نمادین» تحلیل کرد.
از منظر «جامعه نمایش» ، این نمایشها با عادیسازی زبان تحقیر، به بازتولید شکافهای طبقاتی و هویتی کمک میکنند.
همچنین، مفهوم «اقتصاد توجه» که در آن زمان مخاطب به کالایی کمیاب تبدیل میشود، توضیحدهنده منطق حاکم بر تولید این قبیل محتواهاست.
۳. ویژگیهای ساختاری نمایشهای جوکی
سؤالهای پژوهش
۱. نمایشهای جوکی از منظر ساختاری و محتوایی چه ویژگیهایی دارند؟
۲. این نمایشها چه پیامدهایی بر هنر تئاتر و فضای فرهنگی-خانوادگی دارند؟
۳. چه سازوکارهایی (هنری، آموزشی، سیاستگذاری) میتواند از گسترش پیامدهای منفی بکاهد؟
۳-۱. اولویت کمیت بر کیفیت: در این نمایشها، معیار موفقیت نه خلق اثر هنری ماندگار، بلکه تعداد بازدیدها، لایکها و سهم از بازار توجه است. این امر منجر به تولید آثار هنری به مثابه کالاهای مصرفی سریع با عمر مفید کوتاه شده است.
۳-۲. فقدان هویت و دانش حرفهای: تولیدکنندگان این آثار غالباً فاقد دانش پایهای در مورد اصول تئاتر، کارگردانی، بازیگری و روانشناسی مخاطب هستند. فقدان این دانش، منجر به خلق آثاری بیقاعده و غیرحرفهای میشود.
۳-۳. ترویج فرهنگ سطحینگری: این نمایشها با جایگزینی قهقهههای لحظهای به جای تفکر و تأمل، صحنه تئاتر را از مکانی برای تبادل اندیشه به صحنهای برای خودنمایی و هیجانزدگی زودگذر تبدیل میکنند.
۴. پیامدهای مخرب نمایشهای جوکی
۴-۱. تخریب هنر تئاتر: این پدیده با از بین بردن حریم و قداست هنر نمایش، بیقاعدگی را ترویج و هنر متعالی را به سرگرمیای پیش پا افتاده تقلیل میدهد.
۴-۲. آسیبهای اجتماعی: عادیسازی توهین، تمسخر قومیتها، تحقیر جنسیتی و شوخیهای طبقاتی، از مهمترین پیامدهای این نمایشهاست. این امر به فرسایش سرمایه اجتماعی، تشدید شکافها و ایجاد خشونت نمادین میانجامد.
۴-۳. تضعیف نهاد خانواده: با ارائه تصاویر کلیشهای و تحقیرآمیز از نقش پدر (زورگو، نادان) و مادر (ساده، ضعیف)، اقتدار و احترام این نهاد بنیادین systematically مورد حمله قرار میگیرد که پیامدهای بلندمدت روانشناختی و اجتماعی به دنبال دارد.
۴-۴. تأثیر بر نسل جوان: این نمایشها با القای الگوهای رفتاری ناسالم و کاستن از حساسیت جوانان نسبت به ارزشهای اخلاقی، در هویتیابی آنان اختلال ایجاد کرده و حتی میتوانند به عادیسازی خشونت فیزیکی (مانند پدیده قمهکشی) دامن بزنند.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
🔺فرشید گویلی، بازیگر توانمند و پرآوازه کردستان،به پاس سالها تلاش هنری و نقشآفرینی درخشان خود،موفق به دریافت جایزه طلایی نهمین جشنواره بینالمللی تئاتر خیابانی کرکوک خواهد شد.
🔻او با بازی در نقش سنجرخان وزیری، قهرمان نامدار کرد در سریال تلویزیونیای که روایتگر مبارزه قهرمانانه مردی است که در برابر سه کشور اشغالگر ایستاد و آنان را شکست داد،توانست تحسین منتقدان و مردم را در سراسر منطقه برانگیزد.
🔹این افتخار، نمادی از درخشش هنر کردستان در عرصههای بینالمللی است و یادآور جایگاه ارزشمند هنرمندان کُرد در تئاتر و سینمای معاصر منطقه.
======================================================================================================*
🔺فەرشید گەوێڵی خەڵاتی ئاڵتونی پێشکەش دەکرێت لە کەرکوک
🔻هونەرمەندی بەتوانای شانۆو سینەمای رۆژهەڵاتی کوردستان
🔸 (فەرشید گەوێڵی) کارەکتەری سەنجەرخانی وەزیری ئەو پاڵەوانە کوردەی شکستی بە سێ دەوڵەتی داگیرکەر هێنا،لە نۆیەمین فێستیڤاڵی نێودەوڵەتی شانۆی شەقام لە کەرکوک دەبێت و خەڵاتی زێڕینی پێشکەش دەکرێت.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
🔻 نۆیەمین فێستیڤاڵی نێودەوڵەتی شانۆی سەرشەقامی کەرکوک بە ئامادەبوونی بەرپرسان و میوانانی بیانی و هونەرمەندی دیار و خوێندکار و ڕۆژنامەنووس و ئەندامانی ڕاگەیاندن لە دەیان وڵاتی جیهان لە شاری کەرکوک بەڕێوەدەچێت.
"🔸"مراسمی پێشوازی و ڕێزگرتنی تایبەت لە چوار دەیە چالاکیی بەردەوامی لە بوارەکانی شانۆ، تەلەفزیۆن و سینەما لە ئێران و لەسەر ئاستی نێودەوڵەتی،بۆ هونەرمەندی دیاری ئێرانی ""جەعفەر دێهقان"،کە بە چالاکیەکانی خۆی توانیوە پەیوەندی نێوان نەتەوەکان دروست بکات ، وەک باڵیۆزی ئاشتی و پێکەوەژیان، لەم فێستیڤاڵە بەڕێوەدەچێت.
🔹"جەعفەر دێهقان"،
یەکێکە لە کەسایەتییە بەردەوامەکانی هونەری ئێران کە لە زیاتر لە سەد ۱۰۰ پڕۆژەی فیلمی سینەمایی، تەلەفزیۆنی و شانۆدا ڕۆڵی بینیوە و بەرهەمی بەرچاوی لە دوای خۆی بەجێهێشتووە. بوونی کاریگەرانەی لە بەرهەمە جۆراوجۆرەکاندا سەرنجی زۆرێک لە وڵاتانی دراوسێی بۆ لای خۆی ڕاکێشاوە.
🟣ئەم مەراسیمە هێمای ڕێزگرتنە لە هەوڵەکانی هونەرمەندێک کە ژیانی خۆی لەسەر ڕێگای بەرەوپێشبردنی ڕۆشنبیری و هونەر بەسەر بردووە.
=================================================================*
In ... دیدن ادامه ›› Kirkuk, the city of peace and coexistence, the 9th International Street Theater Festival of Kirkuk presents the Golden Award to distinguished artists in the fields of theater, drama, and cinema, who have dedicated many years of their lives to serving the art world and left a remarkable legacy.
Among these outstanding artists is Iranian actor Jafar Dehghan, known for his role as Potiphar in the drama “Prophet Joseph” and as Maximilian in the drama “The Companions of the Cave”.
=========================================*
🔺 **قدردانی از هنر و هنرمندان، پاسداشت فرهنگ انسانی است.**
🔻 نهمین جشنواره بینالمللی تئاتر خیابانی کرکوک، با حضور مسئولان، مهمانان خارجی، هنرمندان برجسته، دانشجویان، خبرنگاران و اصحاب رسانه از دهها کشور جهان در عراق برگزار میشود.
در این دوره از جشنواره، مراسمی ویژه برای **استقبال و بزرگداشت چهار دهه فعالیت مستمر هنرمند برجسته ایرانی، جعفر دهقان**، در عرصههای تئاتر، تلویزیون و سینما، در ایران و صحنه بینالمللی برگزار خواهد شد.
🔸 **جعفر دهقان** از چهرههای ماندگار هنر ایران است که در بیش از صد اثر سینمایی، تلویزیونی و نمایشی نقشآفرینی کرده و در جایگاه کارگردان نیز آثاری قابل توجه از خود برجای گذاشته است. حضور تأثیرگذار او در آثار گوناگون، سبب جلب توجه بسیاری از کشورهای همسایه از جمله عراق، پاکستان، افغانستان، ازبکستان، تاجیکستان و دیگر کشورهای منطقه شده است.
این مراسم، نمادی از احترام به تلاشهای هنرمندی است که عمر خود را در مسیر اعتلای فرهنگ و هنر گذرانده است.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
کرکوک – نهمین جشنواره بینالمللی تئاتر خیابانی کرکوک، از ۱۱ تا ۱۵ آبانماه ۱۴۰۴، با حضور هنرمندان و گروههای نمایشی از ۱۶ کشور جهان برگزار میشود.
به گزارش ستاد برگزاری جشنواره، از میان ۸۹ اثر رسیده از ۳۰ کشور مختلف، در نهایت ۲۲ نمایش با رأی کمیتهای از کارشناسان تئاتر، بر اساس معیارهایی چون کیفیت هنری، خلاقیت، و قابلیت اجرا در فضای باز انتخاب شدند تا در خیابانها، میادین و فضاهای عمومی شهر کرکوک روی صحنه روند.
هدف اصلی این جشنواره، ایجاد گفتوگوی فرهنگی و انسانی میان ملتها از طریق زبان جهانی تئاتر خیابانی عنوان شده است؛ زبانی که بدون نیاز به ترجمه، پیام خود را به شکلی خلاقانه و بیمرز به مخاطبان منتقل میکند.
برگزارکنندگان جشنواره تأکید کردهاند که امسال تمرکز ویژهای بر «خیابان به عنوان ... دیدن ادامه ›› بستری زنده و دموکراتیک برای هنر» دارند تا نمایشها از سالنهای بسته خارج شده و به میان مردم بازگردند.
حضور هنرمندان از چهار گوشه جهان، کرکوک را در این روزها به صحنهای پویا برای تبادل تجربه، نوآوری و همدلی فرهنگی تبدیل کرده است؛ رخدادی که به گفته مسئولان، جایگاه این شهر را در نقشه جهانی تئاتر تثبیت میکند.
برنامه کارگاههای آموزشی جشنواره
در کنار اجراهای خیابانی، مجموعهای از کارگاههای تخصصی آموزشی نیز در شهرهای مختلف اقلیم کردستان برگزار میشود:
بدن بازیگر بین رقص و تئاتر
مدرس: کریس لیلا (بازیگر و مدرس تئاتر از بلژیک)
محل برگزاری: مؤسسه هنرهای زیبای سلیمانیه
فیزیک بدن، بیان و در فضا
مدرسان: شمال امین و نگار حسیب (هنرمندان و مدرس تئاتر)
محل برگزاری: مؤسسه هنرهای زیبا، کرکوک
نوشتن برای خیابان
مدرس: تریفه کریمیان (نمایشنامهنویس و هنرمند ایرانی)
محل برگزاری: سالن اداره فرهنگ و هنر، چمچمال
احساسات در حرکت: تقویت بیان از طریق بدن
مدرس: چیمی فوکوموری (هنرمند تئاتر از ژاپن)
محل برگزاری: مؤسسه هنرهای زیبای عراق، کرکوک
ورود به همه بخشهای جشنواره و اجراهای خیابانی برای عموم علاقهمندان آزاد است.
کرکوک در روزهای برگزاری این جشنواره، به شهری زنده و پرجنبوجوش بدل خواهد شد؛ جایی که تئاتر، مردم، و خیابان در کنار هم، زبان مشترک هنر را فریاد میزنند.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
«مرثیهای برای تئاتر؛ روایت افول خرد در عصر نمایش»
🎯 مرثیهای برای هنر تئاتر
• ترکیب سودمحوری، بیسوادی و سلبریتیبازی؛ زانو زدن هنر در برابر ابتذال
🔻 ۱. از رسالت تربیت تا ابتذال آموزشی
آموزش تئاتر زمانی بذر خرد و آزادی بود، اما امروز به کالایی تبدیل شده که هدفش نه پرورش انسان آگاه، بلکه تولید هنرمند قابلفروش است. دانشگاهها ... دیدن ادامه ›› و آموزشگاههای هنری به جای پرورش ذهنهای نقاد، درگیر سنجش بازدهی مالی و جذب هنرجو شدهاند.
🔻 ۲. انحطاط نهادی و سودآوری فرهنگی
فشار سیاستهای اقتصادی بر نهادهای آموزشی باعث شده هنر در رقابت بازاری، روح خود را از دست بدهد. کلاسها شلوغاند اما بیعمق؛ اجراها پرهیاهو اما بیمغز. «جنگ شادی» جای گفتوگوی فلسفی را گرفته است.
🔻 ۳. سلبریتیسم و فروپاشی اندیشهٔ نمایشی
در روزگاری نهچندان دور، هنرمند تئاتر میآموخت چگونه جامعه را دگرگون کند؛ امروز به او میآموزند چگونه «جلب توجه کند». نتیجه: حذف تفکر، حذف انسان و حذف حقیقت از صحنه.
🔻 ۴. فراموشی رسالت اندیشیدن
تئاتر، مهمترین راه بشر برای اندیشیدن بود. اکنون که آن را به سرگرمی تنزل دادهایم، جامعه نیز توان اندیشیدن جمعی را از دست داده است. رفتارهای بیمنطق و واکنشهای هیجانی جامعه، ریشه در همین زوال فرهنگی دارد.
🔻 ۵. آیندهای خاکستری برای هنر و جامعه
وقتی پروژههای فاخر خاک میخورند و نسل جدید هنرمندان میان گروههای بیهویت سرگرداناند، نشانهٔ جامعهای است که دیگر نمیداند چرا میآفریند. هنر بدون رسالت، تماشاگر بدون تفکر و آموزش بدون عمق، سه ضلع این تراژدیاند.
🎯 مرثیهای برای هنر تئاتر
• ترکیب سودمحوری، بیسوادی و سلبریتیبازی؛ زانو زدن هنر در برابر ابتذال
🔻 ۱. از رسالت تربیت تا ابتذال آموزشی
آموزش تئاتر زمانی بذر خرد و آزادی بود، اما امروز به کالایی تبدیل شده که هدفش نه پرورش انسان آگاه، بلکه تولید هنرمند قابلفروش است. دانشگاهها ... دیدن ادامه ›› و آموزشگاههای هنری به جای پرورش ذهنهای نقاد، درگیر سنجش بازدهی مالی و جذب هنرجو شدهاند.
🔻 ۲. انحطاط نهادی و سودآوری فرهنگی
فشار سیاستهای اقتصادی بر نهادهای آموزشی باعث شده هنر در رقابت بازاری، روح خود را از دست بدهد. کلاسها شلوغاند اما بیعمق؛ اجراها پرهیاهو اما بیمغز. «جنگ شادی» جای گفتوگوی فلسفی را گرفته است.
🔻 ۳. سلبریتیسم و فروپاشی اندیشهٔ نمایشی
در روزگاری نهچندان دور، هنرمند تئاتر میآموخت چگونه جامعه را دگرگون کند؛ امروز به او میآموزند چگونه «جلب توجه کند». نتیجه: حذف تفکر، حذف انسان و حذف حقیقت از صحنه.
🔻 ۴. فراموشی رسالت اندیشیدن
تئاتر، مهمترین راه بشر برای اندیشیدن بود. اکنون که آن را به سرگرمی تنزل دادهایم، جامعه نیز توان اندیشیدن جمعی را از دست داده است. رفتارهای بیمنطق و واکنشهای هیجانی جامعه، ریشه در همین زوال فرهنگی دارد.
🔻 ۵. آیندهای خاکستری برای هنر و جامعه
وقتی پروژههای فاخر خاک میخورند و نسل جدید هنرمندان میان گروههای بیهویت سرگرداناند، نشانهٔ جامعهای است که دیگر نمیداند چرا میآفریند. هنر بدون رسالت، تماشاگر بدون تفکر و آموزش بدون عمق، سه ضلع این تراژدیاند.
سپهر این را
خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
"تراژدی تئاتر معاصر"
شریح لایههای تراژدی:
۱. گذار از "خردورزی" به "سوداگری":
هسته اصلی تراژدی، جایگزینی "رسالت" با "بازار" است. زمانی دانشگاه و آموزش، مأموریت خود را پرورش "انسانهای خردمند و پیشرو" میدانست، اما اکنون مأموریتش تولید "فردِ درآمدزا" شده است. این (تغییر)، بنیاد هنر را ... دیدن ادامه ›› متلاشی میکند.
۲. مرگ رابطه استاد-شاگردی:
یکی از عمیقترین آسیبها، نابودی "رابطۀ غنی و پیچیدۀ استادان و هنرجویان" است. این رابطه که زمانی مانند رابطه "استاد-مرید" در عرفان، برای انتقال بینش و شخصیت هنری بود، اکنون به یک "معامله آموزشی" تقلیل یافته است. جای آن را "فرهنگ سمی اجراهای جنگ شادی" گرفته است.
۳. فقر فلسفی و بحران هویت هنرمند:
متن به درستی تشخیص میدهد که مشکل فقط فقر مالی نیست، بلکه "فقر فلسفی" است. هنرمندی که "درکی از شخصیت خود" و "فهمی نظاممند از جهان" نداشته باشد، در مواجهه با طوفان حوادث اجتماعی و سیاسی، به یک عروسک خیمهشببازی تبدیل میشود که تنها برای "جلب توجه" تلاش میکند.
۴. تئاتر به مثابه اندام اندیشۀ جمعی:
این جمله که «تئاتر مهمترین راه بشر برای فکرکردن است»**، کلید فهم کل متن است. تئاتر زنده، آزمایشگاهی است برای شبیهسازی مسائل جامعه و آزمودن راهحلها. وقتی این تعطیل شود، جامعه توانایی "اندیشیدن جمعی" خود را از دست میدهد و در بحرانها، رفتاری "غیرمنطقی" از خود بروز میدهد.
جمعبندی نهایی: چرا نجات تئاتر، نجات جامعه است؟
متن با یک هشدار تلخ به پایان میرسد: عواقب این بحران، تنها به صحنه تئاتر محدود نمیماند. جامعهای که:
* "گفتوگوهای بنیادین" را با "جنگ شادی" عوض کند،
* "پروژههای فاخر" را به حاشیه براند،
* و "لشکری از هنرجویان سردرگم" تولید کند،
نمیتواند آیندهای روشن داشته باشد. تئاتر بیمار، نشانۀ جامعهای بیمار است. نجات تئاتر، به معنای بازگرداندن قدرت اندیشیدن، نقد کردن و گفتوگو کردن به بدنه جامعه است
**پاسخ به پرسش کلی: "آیا میتوان تئاتر را نجات داد؟"
پاسخ این است: نجات ممکن است، اما تنها با یک "انقلاب فکری" و نه یک "اصلاح صوری".
این نجات، نیازمند بازگشت به اصالت است:
* بازتعریف دانشگاه به عنوان نهاد "خردپروری" و نه "پولسازی".
* احیای رابطه عمیق استاد و شاگردی.
* جایگزینی "ایدئولوژی سود" با "اخلاق رسالت".
* و درک این حقیقت که تئاتر، نان روح جامعه است، نه زینتبخش ویترین آن.
این متن، بیش از آنکه یک مقاله باشد، یک "فریاد هشدار" است. فریادی که میگوید مرگ تئاتر، خاموشی اندیشه در جامعه است.
شریح لایههای تراژدی:
۱. گذار از "خردورزی" به "سوداگری":
هسته اصلی تراژدی، جایگزینی "رسالت" با "بازار" است. زمانی دانشگاه و آموزش، مأموریت خود را پرورش "انسانهای خردمند و پیشرو" میدانست، اما اکنون مأموریتش تولید "فردِ درآمدزا" شده است. این (تغییر)، بنیاد هنر را ... دیدن ادامه ›› متلاشی میکند.
۲. مرگ رابطه استاد-شاگردی:
یکی از عمیقترین آسیبها، نابودی "رابطۀ غنی و پیچیدۀ استادان و هنرجویان" است. این رابطه که زمانی مانند رابطه "استاد-مرید" در عرفان، برای انتقال بینش و شخصیت هنری بود، اکنون به یک "معامله آموزشی" تقلیل یافته است. جای آن را "فرهنگ سمی اجراهای جنگ شادی" گرفته است.
۳. فقر فلسفی و بحران هویت هنرمند:
متن به درستی تشخیص میدهد که مشکل فقط فقر مالی نیست، بلکه "فقر فلسفی" است. هنرمندی که "درکی از شخصیت خود" و "فهمی نظاممند از جهان" نداشته باشد، در مواجهه با طوفان حوادث اجتماعی و سیاسی، به یک عروسک خیمهشببازی تبدیل میشود که تنها برای "جلب توجه" تلاش میکند.
۴. تئاتر به مثابه اندام اندیشۀ جمعی:
این جمله که «تئاتر مهمترین راه بشر برای فکرکردن است»**، کلید فهم کل متن است. تئاتر زنده، آزمایشگاهی است برای شبیهسازی مسائل جامعه و آزمودن راهحلها. وقتی این تعطیل شود، جامعه توانایی "اندیشیدن جمعی" خود را از دست میدهد و در بحرانها، رفتاری "غیرمنطقی" از خود بروز میدهد.
جمعبندی نهایی: چرا نجات تئاتر، نجات جامعه است؟
متن با یک هشدار تلخ به پایان میرسد: عواقب این بحران، تنها به صحنه تئاتر محدود نمیماند. جامعهای که:
* "گفتوگوهای بنیادین" را با "جنگ شادی" عوض کند،
* "پروژههای فاخر" را به حاشیه براند،
* و "لشکری از هنرجویان سردرگم" تولید کند،
نمیتواند آیندهای روشن داشته باشد. تئاتر بیمار، نشانۀ جامعهای بیمار است. نجات تئاتر، به معنای بازگرداندن قدرت اندیشیدن، نقد کردن و گفتوگو کردن به بدنه جامعه است
**پاسخ به پرسش کلی: "آیا میتوان تئاتر را نجات داد؟"
پاسخ این است: نجات ممکن است، اما تنها با یک "انقلاب فکری" و نه یک "اصلاح صوری".
این نجات، نیازمند بازگشت به اصالت است:
* بازتعریف دانشگاه به عنوان نهاد "خردپروری" و نه "پولسازی".
* احیای رابطه عمیق استاد و شاگردی.
* جایگزینی "ایدئولوژی سود" با "اخلاق رسالت".
* و درک این حقیقت که تئاتر، نان روح جامعه است، نه زینتبخش ویترین آن.
این متن، بیش از آنکه یک مقاله باشد، یک "فریاد هشدار" است. فریادی که میگوید مرگ تئاتر، خاموشی اندیشه در جامعه است.
سپهر این را
خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
مرثیهای برای تئاتر ایران: هنری در اسارت سوداگری و سطحینگری
در پس پرده سنگین سالنهای خالی و صحنههای خاکگرفته، تراژدی عمیقتری در جریان است: مرگ تدریجی هنری که روزگاری مهمترین راه بشر برای اندیشیدن بود. تئاتر در ایران امروز، به هنری تقلیل یافته که بین سوداگری اقتصادی و سطحینگری فرهنگی در حال دست و پا زدن است.
دانشگاه: از نهاد خردپروری تا کارخانه ... دیدن ادامه ›› پولسازی
روزی دانشگاه محلی برای پرورش هنرمندان ژرفاندیش بود؛ مکانی که در آن "رابطه غنی و پیچیده استادان و هنرجویان" نقش اصلی را در شکوفایی شخصیت هنری ایفا میکرد. امروز اما این نهاد مقدس به کارخانهای برای تولید انسانهای درآمدزا تبدیل شده است. تیغ سودآوری بالای سر استادان و آموزشگاهها در گردش است و از آنان میخواهند پیوسته "بهرهوری" خود را افزایش دهند و ثابت کنند "به چه دردی میخورند".
این تحول ناگوار، فضای بحثهای عمیق را نابود کرده و جای آن را "فرهنگ سمی اجراهای جنگ شادی" پر کرده است. کلاسهای شلوغ و دورههای آموزشی کوتاه، جانشین آموزشهای اصیل و بلندمدت شدهاند
هنرمند بیپناه در طوفان بحرانها
تراژدی وقتی عمیقتر میشود که به هنرجویان میآموزند چگونه "جلب توجه و کسب درآمد" کنند، نه چگونه "در جامعه تأثیرگذار" باشند. هنرمند امروز پس از فارغالتحصیلی، فاقد "درکی از شخصیت خود" و "فهمی نظاممند از جهان اجتماعی" است و در کوران حوادث به کلی سردرگم و پریشان میماند.
این ضعف فلسفی و هویتی، هنرمند را به بازیچهای در دست جریانهای سطحی تبدیل کرده است. در شرایطی که "نفوذ افسارگسیخته گروههای مافیایی جنگ شادیپسند" و "سیاستهای اقتدارگرا" فضایی خفقانآور ایجاد کردهاند، مبارزه برای هنر واقعی "مبارزهای پیشاپیش شکستخورده" به نظر میرسد
پیامدهای شوم: جامعهای بیاندیشه
غایت این انحطاط هنری، محروم کردن جامعه از قابلیت اندیشیدن است. تئاتر که همیشه آزمایشگاه اندیشه جمعی بشر بوده، اکنون به نمایشگاهی برای عروسکهای خیمهشببازی تبدیل شده که تنها به فریب چشم مشغولند.
نتیجه را در بحرانهای سیاسی، اجتماعی و محیطزیستی میبینیم: مردمی که "رفتارهایشان با هیچ منطقی سازگار نیست". جامعهای که "کوهی از پروژههای انجامنشده" و "لشکری از هنرجویان سردرگم" تولید میکند، نمیتواند آیندهای روشن در پیش داشته باشد.
راه نجات: بازگشت به خویشتن
نجات تئاتر، مستلزم انقلابی فکری است نه اصلاحی صوری. باید دانشگاه را به نهاد خردپروری بازگردانیم، رابطه استاد و شاگردی را احیا کنیم، و "ایدئولوژی سود" را با "اخلاق رسالت" جایگزین کنیم.
این نبرد، هرچند دشوار، اما ضروری است. زیرا مرگ تئاتر، تنها خاموشی یک هنر نیست، بلکه خاموشی اندیشه در جامعه است. تئاتری که روزی "مهمترین راه بشر برای فکرکردن" بود، باید دوباره جایگاه واقعی خود را بازیابد تا جامعه بتواند بار دیگر بیندیشد، نقد کند و گفتوگو کند.
هنرمند واقعی نباید در دام سوداگری بیفتد یا در ورطه سطحینگری غلت بخورد. رسالت او والاتر از اینهاست: او چشم بیدار جامعه است، صدای خاموش مردم است، و ضمیر آگاه تاریخی است که باید بار دیگر به صحنه بازگردد.
در پس پرده سنگین سالنهای خالی و صحنههای خاکگرفته، تراژدی عمیقتری در جریان است: مرگ تدریجی هنری که روزگاری مهمترین راه بشر برای اندیشیدن بود. تئاتر در ایران امروز، به هنری تقلیل یافته که بین سوداگری اقتصادی و سطحینگری فرهنگی در حال دست و پا زدن است.
دانشگاه: از نهاد خردپروری تا کارخانه ... دیدن ادامه ›› پولسازی
روزی دانشگاه محلی برای پرورش هنرمندان ژرفاندیش بود؛ مکانی که در آن "رابطه غنی و پیچیده استادان و هنرجویان" نقش اصلی را در شکوفایی شخصیت هنری ایفا میکرد. امروز اما این نهاد مقدس به کارخانهای برای تولید انسانهای درآمدزا تبدیل شده است. تیغ سودآوری بالای سر استادان و آموزشگاهها در گردش است و از آنان میخواهند پیوسته "بهرهوری" خود را افزایش دهند و ثابت کنند "به چه دردی میخورند".
این تحول ناگوار، فضای بحثهای عمیق را نابود کرده و جای آن را "فرهنگ سمی اجراهای جنگ شادی" پر کرده است. کلاسهای شلوغ و دورههای آموزشی کوتاه، جانشین آموزشهای اصیل و بلندمدت شدهاند
هنرمند بیپناه در طوفان بحرانها
تراژدی وقتی عمیقتر میشود که به هنرجویان میآموزند چگونه "جلب توجه و کسب درآمد" کنند، نه چگونه "در جامعه تأثیرگذار" باشند. هنرمند امروز پس از فارغالتحصیلی، فاقد "درکی از شخصیت خود" و "فهمی نظاممند از جهان اجتماعی" است و در کوران حوادث به کلی سردرگم و پریشان میماند.
این ضعف فلسفی و هویتی، هنرمند را به بازیچهای در دست جریانهای سطحی تبدیل کرده است. در شرایطی که "نفوذ افسارگسیخته گروههای مافیایی جنگ شادیپسند" و "سیاستهای اقتدارگرا" فضایی خفقانآور ایجاد کردهاند، مبارزه برای هنر واقعی "مبارزهای پیشاپیش شکستخورده" به نظر میرسد
پیامدهای شوم: جامعهای بیاندیشه
غایت این انحطاط هنری، محروم کردن جامعه از قابلیت اندیشیدن است. تئاتر که همیشه آزمایشگاه اندیشه جمعی بشر بوده، اکنون به نمایشگاهی برای عروسکهای خیمهشببازی تبدیل شده که تنها به فریب چشم مشغولند.
نتیجه را در بحرانهای سیاسی، اجتماعی و محیطزیستی میبینیم: مردمی که "رفتارهایشان با هیچ منطقی سازگار نیست". جامعهای که "کوهی از پروژههای انجامنشده" و "لشکری از هنرجویان سردرگم" تولید میکند، نمیتواند آیندهای روشن در پیش داشته باشد.
راه نجات: بازگشت به خویشتن
نجات تئاتر، مستلزم انقلابی فکری است نه اصلاحی صوری. باید دانشگاه را به نهاد خردپروری بازگردانیم، رابطه استاد و شاگردی را احیا کنیم، و "ایدئولوژی سود" را با "اخلاق رسالت" جایگزین کنیم.
این نبرد، هرچند دشوار، اما ضروری است. زیرا مرگ تئاتر، تنها خاموشی یک هنر نیست، بلکه خاموشی اندیشه در جامعه است. تئاتری که روزی "مهمترین راه بشر برای فکرکردن" بود، باید دوباره جایگاه واقعی خود را بازیابد تا جامعه بتواند بار دیگر بیندیشد، نقد کند و گفتوگو کند.
هنرمند واقعی نباید در دام سوداگری بیفتد یا در ورطه سطحینگری غلت بخورد. رسالت او والاتر از اینهاست: او چشم بیدار جامعه است، صدای خاموش مردم است، و ضمیر آگاه تاریخی است که باید بار دیگر به صحنه بازگردد.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
دانلود رایگان کتابهای عبدالرحمن عزیزی
عبدالرحمن عزیزی (boukanshano.blogfa.com)
بەشێک لە بەرهەمە شانۆییەکانی نووسەر و وەرگێڕ- ڕەحمان عەزیزی
1-🔅ناسینی بریکارەکانی شانۆ
🔅#ئەبراهیم_مکی
🟡وەرگێڕان بۆ کوردی: #ڕەحمان_عەزیزی
=========
2- شانۆی گەریلا
♦️Guerrilla theatre
❇️نامیلکەیەک بۆ خوێندکارانی شانۆ
💢نووسەران: : ڕ. ج. دەیڤس
🔸ڕیچارد شێکنەر
⭕️نووسینەوە: ... دیدن ادامه ›› عەلی قۆلیپوور
🔰وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
🔅بابەت: توێژینەوەی شانۆیی
========================
3-🔹زیانگەیاندن بەخۆ وەک هونەر
✅Pyotr Pavlensky
💢«شانۆی شەقام»
⭕️وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204211509533972&lng=3
=========================
4-🔹بەرەوشانۆی هەژار
🔅(یەرژی گرۆتێڤسکی )
🔸نووسەر: عەلی فەرهادی پوور
♦️وەرگێڕانی: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?lng=1&q=20231204211003533968
=======================
5-🔹شانۆی فیزیکاڵ
💢Physical Theatre
⭕️نووسەر:حسام الدین شریفیان
✅وەرگێڕان:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204212012533974&lng=3
======================
6-🔹شانۆنامە
💢تیۆری بیندەرمایر
⭕️نووسەر: نیکۆڵاس واردیگۆ
✅وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
================
7-🔹مۆنۆلۆگی درامایی
💢جگەرە و شوکولات
⭕️نووسینی: ئانتونی مینگێلا
☑️وه رگێرانی له فارسییه وه: ڕه حمان عه زیزی
#ڕەحمان_عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231206211727534927&lng=3
=========================
8-💢شانۆنامە
🔹کوژانەوە
⭕️نووسەر: لاڤاندا جۆنز
♦️وەرگێڕ: مریم پارکی
🔅وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231205124405534016&lng=3
===============================
9-🔹شانۆنامە
💢ڕاوی گورگ
⭕️نووسەر:جووانی کارملو ورگا
✅ وەرگێڕانی: نسترن شیرازی
✳️وەرگێڕانی لە فارسییەوە:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231205123307534013&lng=3
==========================
10🔹شانۆنامەی
💢پەردەی کۆتایی
⭕️نووسەر:ژیلبێرت سێسبرۆن
✅وەرگێڕانی فارسی: اصغر نوری
🔅وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204204254533952&lng=3
=====================
11-🔹شانۆنامەی
💢کرێکار
⭕️نووسەر:واڵتەر وایکس
✅وەرگێڕان بۆ زمانی فارسی: نیما کۆشیار
🔅وەرگێڕان لە فارسییەوە:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231128091445532940&lng=3
==================
12-🔹شانۆنامە
💢جەستەی ژن وەک مەیدانی شەڕ لە جەنگی بۆسنەدا
⭕️نووسەر:ماتێی ڤیسنیک
✅وەرگێڕ: تینوش نظم جو
🔅وەرگێڕانی لە فارسییەوە:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231128093144532942&lng=3
====================
13-🔹 شانۆنامە
💢 کراسێک و کەمانچەیەک
⭕️نووسینی: ئەندرێ پراگا
✅وەرگێڕان بۆ زمانی فارسی: داریوش موئدیبیان
🔅وەرگێڕانی لە فارسییەوە : ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231128093610532943&lng=3
==========================
14-🔹شانۆنامەی
💢«ژووری چاوەڕوانی»
🔅«کۆمیدی لە یەک پەردە دا»
⭕️ نووسینی: ئەندرێ پراگا
✅وەرگێڕانی فارسی: داریوش موئدبیان
✳️وەرگێڕانی لە فارسییەوە : ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231128095843532950&lng=3
========================
15-🔹شانۆنامە
💢مۆبایلی پیاوی مردوو
⭕️نووسەر:سارا ڕۆوێڵ
✅وەرگێڕی فارسی : مازیار معاونی
🔅وەرگێڕان لە فارسییەوە:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204203055533948&lng=3
==================================
16-🔹شانۆنامە
💢ماڵی خاوێن
⭕️نووسەر: سارا ڕۆوێڵ
🔅وەرگێڕان لە فارسییەوە:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204202721533945&lng=3
==================================
17-🔹هێما و ئەفسانە لە هەڵپەڕکێ کوردی!
💢لە رووی فەلسەفە و ئەفسانە، هەڵپەڕکێ کوردی چ پەیام و هێمایەکی هەیە؟
✅نووسەر:دکتۆرقوتبەدین سادقی
🔅وەرگێڕان لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/files/books/2023/533941.PDF?ver=133461915037365102
==================================
18-🔹شانۆنامە
♦️مۆنۆدراما
💢کڵاو قژ
⭕️نووسەر: ناتالیا گینسبێرگ
✅ وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204201913533936&lng=3
====================
عبدالرحمن عزیزی (boukanshano.blogfa.com)
بەشێک لە بەرهەمە شانۆییەکانی نووسەر و وەرگێڕ- ڕەحمان عەزیزی
1-🔅ناسینی بریکارەکانی شانۆ
🔅#ئەبراهیم_مکی
🟡وەرگێڕان بۆ کوردی: #ڕەحمان_عەزیزی
=========
2- شانۆی گەریلا
♦️Guerrilla theatre
❇️نامیلکەیەک بۆ خوێندکارانی شانۆ
💢نووسەران: : ڕ. ج. دەیڤس
🔸ڕیچارد شێکنەر
⭕️نووسینەوە: ... دیدن ادامه ›› عەلی قۆلیپوور
🔰وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
🔅بابەت: توێژینەوەی شانۆیی
========================
3-🔹زیانگەیاندن بەخۆ وەک هونەر
✅Pyotr Pavlensky
💢«شانۆی شەقام»
⭕️وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204211509533972&lng=3
=========================
4-🔹بەرەوشانۆی هەژار
🔅(یەرژی گرۆتێڤسکی )
🔸نووسەر: عەلی فەرهادی پوور
♦️وەرگێڕانی: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?lng=1&q=20231204211003533968
=======================
5-🔹شانۆی فیزیکاڵ
💢Physical Theatre
⭕️نووسەر:حسام الدین شریفیان
✅وەرگێڕان:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204212012533974&lng=3
======================
6-🔹شانۆنامە
💢تیۆری بیندەرمایر
⭕️نووسەر: نیکۆڵاس واردیگۆ
✅وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
================
7-🔹مۆنۆلۆگی درامایی
💢جگەرە و شوکولات
⭕️نووسینی: ئانتونی مینگێلا
☑️وه رگێرانی له فارسییه وه: ڕه حمان عه زیزی
#ڕەحمان_عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231206211727534927&lng=3
=========================
8-💢شانۆنامە
🔹کوژانەوە
⭕️نووسەر: لاڤاندا جۆنز
♦️وەرگێڕ: مریم پارکی
🔅وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231205124405534016&lng=3
===============================
9-🔹شانۆنامە
💢ڕاوی گورگ
⭕️نووسەر:جووانی کارملو ورگا
✅ وەرگێڕانی: نسترن شیرازی
✳️وەرگێڕانی لە فارسییەوە:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231205123307534013&lng=3
==========================
10🔹شانۆنامەی
💢پەردەی کۆتایی
⭕️نووسەر:ژیلبێرت سێسبرۆن
✅وەرگێڕانی فارسی: اصغر نوری
🔅وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204204254533952&lng=3
=====================
11-🔹شانۆنامەی
💢کرێکار
⭕️نووسەر:واڵتەر وایکس
✅وەرگێڕان بۆ زمانی فارسی: نیما کۆشیار
🔅وەرگێڕان لە فارسییەوە:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231128091445532940&lng=3
==================
12-🔹شانۆنامە
💢جەستەی ژن وەک مەیدانی شەڕ لە جەنگی بۆسنەدا
⭕️نووسەر:ماتێی ڤیسنیک
✅وەرگێڕ: تینوش نظم جو
🔅وەرگێڕانی لە فارسییەوە:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231128093144532942&lng=3
====================
13-🔹 شانۆنامە
💢 کراسێک و کەمانچەیەک
⭕️نووسینی: ئەندرێ پراگا
✅وەرگێڕان بۆ زمانی فارسی: داریوش موئدیبیان
🔅وەرگێڕانی لە فارسییەوە : ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231128093610532943&lng=3
==========================
14-🔹شانۆنامەی
💢«ژووری چاوەڕوانی»
🔅«کۆمیدی لە یەک پەردە دا»
⭕️ نووسینی: ئەندرێ پراگا
✅وەرگێڕانی فارسی: داریوش موئدبیان
✳️وەرگێڕانی لە فارسییەوە : ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231128095843532950&lng=3
========================
15-🔹شانۆنامە
💢مۆبایلی پیاوی مردوو
⭕️نووسەر:سارا ڕۆوێڵ
✅وەرگێڕی فارسی : مازیار معاونی
🔅وەرگێڕان لە فارسییەوە:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204203055533948&lng=3
==================================
16-🔹شانۆنامە
💢ماڵی خاوێن
⭕️نووسەر: سارا ڕۆوێڵ
🔅وەرگێڕان لە فارسییەوە:ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204202721533945&lng=3
==================================
17-🔹هێما و ئەفسانە لە هەڵپەڕکێ کوردی!
💢لە رووی فەلسەفە و ئەفسانە، هەڵپەڕکێ کوردی چ پەیام و هێمایەکی هەیە؟
✅نووسەر:دکتۆرقوتبەدین سادقی
🔅وەرگێڕان لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/files/books/2023/533941.PDF?ver=133461915037365102
==================================
18-🔹شانۆنامە
♦️مۆنۆدراما
💢کڵاو قژ
⭕️نووسەر: ناتالیا گینسبێرگ
✅ وەرگێڕانی لە فارسییەوە: ڕەحمان عەزیزی
خوێندنەوە / داونلۆدکردنی پەرتووک
https://www.kurdipedia.org/default.aspx?q=20231204201913533936&lng=3
====================
حسین چیانی این را
خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
🔻چیرۆکی نیوەڕۆیەکی هەینی
🔸نووسەر: سەید محەممەد موساوات
🔹دەرهێنەر: سامان ئیرەمی
✅دەورگێڕەکان:
مەسعوود شەریفی (شێرزاد)
پەیام حیسامی (شۆڕش)
میدیا حەیرانی (پەروانە)
هەدیە ڕەسووڵپوور (نەرمین)
شیرین دڵپەسەند (نەسرین)
مراد شەریفی (لوقمان)
بەهار خزرسوارە (پەروین)
حوسێن کەریمی ... دیدن ادامه ›› (مێهران)
فاتمە موومیوەند (گوڵاڵە)
♻️دەستەی دەرهێنان:
سەرپەرستی گرووپ: ئومید خاکپوور
ڕاوێژکاری دەرهێنەر: کیانووش محەممەدی
یارمەتیدەری دەرهێنەر: ژیلا قادریان
بەرپرسی پێشکەشکاری: عیرفان ههمیلی
بەرپرسی دیمەن: مێهران فەقری / ئازاد کاکەمەمی
مونشیی دیمەن: شەیدا شەوڕەنگ
🟢دیزاینەرەکان:
نوور و دیمەن: سامان ئیرەمی
جلوبەرگ: سۆما عەزیزی / ئەسرین حوسێننەژاد
گریم: سەید حەسەن سەیدپوور
مۆسیقا: سامڕەند فەقێزادە
ئافیش و بروشور: سیاوەش ڕەحیمی
🟡شوێن: شەقامی جامی جەم، پارکی فەرهەنگ و هونەر، تەنیشت دەنگوڕەنگی ناوەندی مەهاباد، کۆمەڵگای فەرهەنگ و ئیڕشادی ئیسلامی، نهۆمی دووهەم
🔰۲۴خەزەڵوەر هەتا ٣ی سەرماوەز
🔵کاتژمێر ١٨:٠٠
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خیراله تقیانی پور نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر ایرانی در کمیته هیات داوری هشتمین جشنواره تئاتر خیابانی کرکوک عراق به بررسی وداوری 21 اثر نمایشی از 10 کشور جهان می پردازد . در این کشور ایران با 5 اثر نمایشی در این جشنواره حضور دارد .
این جشنواره از تاریخ11 آیانماه 1403 به مدت 4 روز در شهر کرکوک عراق برگزار می شود .
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
" مراسم تجلیل وبزرگداشت از چهار دهه فعالیت مستمر در عرصه های تئاتر، تلویزیون و سینما در سطح ایران و بین المللی هنرمند ایرانی " رحیم نوروزی"
که با فعالیت های خود باعث ایجاد ارتباط بین ملت ها شده اند، به عنوان سفیر صلح و همزیستی با حضور مسئولان، مهمانان، هنرمندان دهها کشور در عرصه تئاتر، هنرمندان، دانشجویان، اصحاب مطبوعات و رسانهها در هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی کرکوک در عراق برگزار می شود..
رحیم نوروزی هنرمند ایرانی در بیش از 100 پروژه سینمایی، تلویزیونی و تئاتری به عنوان بازیگر و کارگردان حضور داشته است. که در بسیاری از کشورهای همسایه از جمله عراق،پاکستان ؛ افغنستان ، ازبکستان وتاجیکستان و بسیار دیگری از کشورها مخاطبان زیادی را جذب خود کرده است
محمد فروزنده این را
خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
🔻هیئت انتخاب آثار شرکت کننده هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی – کرکوک2024، نمایش های برگزیده خود را برای حضور در مرحله نهایی جشنواره معرفی کردند.
حکومت اقلیم کردستان 4 نمایش
-ایران-5 نمایش-
عراق 3 نمایش-
تونس ... دیدن ادامه ›› 2 نمایش-
لبنان 1 نمایش-
اسپانیا1 نمایش
-ترکیه 1 نمایش
-بلژیک 1 نمایش
-فرانسه 1نمایش
-ژاپن 1 نمایش
🔸هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی – کرکوک2024 به دبیری نژاد نجم با شعار «صلح وهمزیستی مسالمت آمیز» در شهر تاریخی کرکوک از تاریخ 11 تا 14 آبانماه 1403برگزار خواهد شد .
محمد فروزنده این را
خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
هنرمند ایرانی آقای رحیم نوروزی در طول دوران فعالیت هنری خود در بیش از صد پروژه سینمای و تلویزیونی وتئاتربعنوان بازیگر وکارگردان شرکت داشته وهمینک نیز نمایش تنهایی مانا را با هنرجویان کارگاه تئاتر بر روی صحنه دارد وبزودی درپنجمین جشنواره مونودرامای ترکیه اجرا خواهد کرد .
هشتمین جشنواره تئاتر خیابانی کرکوک عراق در آبانماه سال جاری به مدت چهار روز با حضور بیش از دهها کشور جهان و همچنین جمعی از هنرمندان ایرانی و4 گروه نمایشی از جزیره خارک ،ایلام،مریوان وتهران برگزار خواهد شد .
آقایان افشین ناصری عضوکمیته انتخاب آثار ،رحمان عزیزی بعنوان روابط عمومی ومترجم ،خیرالله تقیانی پور بعنوان عضو کمیته داوری ،وحید لک،عباس شاه محمد زاده، مهدی صالحیار،بعنوان مهمانان ویژه، سفیر صلح ایران را در این جشنواره همراهی خواهند کرد .
نژاد نجم هنرمند تئاتر عراقی دبیری این جشنواره را به عهده دارد .
امیر مسعود این را
خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
🔻بخش ها :
الف : کارگاه های آموزشی ( تجربی، تئوری و عملی )
ب : مروری بر آثار
🔸توضیح :
در پایان این رویداد آثار برگزیده ای که در کارگاه های آموزشی آماده و تولید شده اند برای حضور در چهارمین جشنواره بین المللی پانتومیم زنجان معرفی می شوند.
🔹زمان برگزاری : (22 تا 24 آبان 1403)
🔺 مهلت ثبت نام تا 15 آبانماه 1403
🔻 شماره تماس : 09190619055
🔹مدارک ثبت نام : ارسال رزومه ( کد ملی ، عکس پرسنلی رنگی اسکن شده) درقالب فایل word ، تکمیل فرم ثبت نام
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
💢در مراسم اختتامیه جشنواره اتودهای نمایشی بو کان ، مراسم تجلیل از خالد حیدری هنرمند پیشکسوت تئاتر بوکان برگزار شد.
✅تعدادی از هنرمندان پیشکسوت تئاتر و معاونت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان آذربایجان غربی ، فرماندار ، شهردار و شورای اسلامی شهر بوکان ، رئیس اداره فرهنگ وارشاد اسلامی بوکان از آقای خالد حیدری که نزدیک به 5 دهه تلاش بیوقفه در عرصه استان و کشوردر حوزه تئاتر به صورت ، کارگردانی و نمایشنامه نویسی وتدریس و فعالیت در هیاهتهای اجرایی و مسئولیتهای مختلف، فعالیتی ارزنده و تاثیر گذار داشته و همچنین در قالب گروه نمایشی «تئاتر کوچک بوکان» به همراه دیگر اعضا توانمند این گروه به خدمت به تئاترپرداخته اند، خدمات ماندگار، هنرنمایی و تلاش های تاثیرگذارش در جامعه را ارج نهاده و ضمن تفقد و دلجویی از وی، از سال ها فعالیت هنری با اهداء لوح تقدیر و هدایایی ورو نمایی از تندیس این هنرمند ،که به کسوت بازنشستگی نیز در آمده تجلیل کردند.
https://www.upsara.com/do.php?img=4665
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۲,۰۵۰,۰۰۰ نفر
+۳۴,۰۲۰ برنامه
+۱۲,۲۵۷,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۵۵,۶۹۷ برگه
۹,۸۷۸ آلبوم
۵,۶۴۸ پادکست
