گروه «سوینا» به سرپرستی گلاره عباسی در ششمین اکران ویژه نابینایان، این بار سریال پرطرفدار «هیولا» ساخته مهران مدیری را با حضور بازیگران آن برای مخاطبان خود نمایش داد و همچنین از دسترس پذیر شدن سایت طاقچه برای آنها خبر داد.
به گزارش روابط عمومی سوینا، پس از اکران فیلمهای «اجاره نشین ها»، «سرخپوست»، «آشغالهای دوست داشتنی» اجرای ویژه نمایش «اشکها و لبخندها» و فیلم سینمایی «قصر شیرین»، گروه سوینا با مدیریت گلاره عباسی، این بار شگفتانه ویژه ای برای مخاطبان خود داشت و نابینایان عضو این گروه که هر روز بر تعداد اعضای آن افزوده می شود، پنجشنبه ۲۵ مهر در پردیس سینمایی چارسو مخاطب نسخه توضیح‌دار قسمت اول مجموعه «هیولا» به کارگردانی مهران مدیری شدند.
این سریال توسط نیما رئیسی صوتی شده و در مراسم اکران شبنم مقدمی و محمد بحرانی بازیگران و سیدمصطفی احمدی تهیه‌کننده «هیولا» حضور داشتند.
امیر ناظمی معاون وزیر ارتباطات و رییس سازمان فناوری اطلاعات، حبیب رضایی، فرزانه ابراهیم زاده، کیوان کثیریان و حمید نجفی نیز از دیگر چهره های حاضر بودند.
همچنین مهران مدیری پیامی صوتی برای این مراسم فرستاده بود که در سالن پخش شد: خیلی خوشحالم که توانستم کار بسیار کوچکی در کنار سوینا انجام بدهم و شما بتوانید هیولا را ببینید، دوست داشته باشید و لذت ببرید.
وی در ادامه این پیام تاکید کرده بود: سوینا فوق العاده است و زحمتی که خانم عباسی و دیگر دوستانشان در این زمینه انجام دادند بسیار قابل تقدیر و ستایش است. خیلی دوست داشتم در جمع شما باشم اما سر فیلمبرداری هستم و هرکاری کردم برنامه ام هماهنگ نشد. امیدوارم بتوانم در یک جلسه کنار شما باشم و با هم گپ بزنیم.
در ادامه این مراسم اولین تندیس مجموعه «هیولا» به گلاره عباسی اهدا شد و وی اعلام کرد که علاوه بر برگزاری جلسات نقد کتاب صوتی با همکاری نشر چشمه، از این پس با همکاری نشر «نیماژ» نیز کتاب‌های مطرح در قالب کتاب‌های صوتی و از طریق برنامه رادیویی «قصه شب» که از رادیو سوینا پخش می‌شود، در اختیار نابینایان قرار می‌گیرد.
خبر مهم دیگر موسس «سوینا» در حالی که پیش از این نابینایان امکان  ورود به سایتهای مرتبط برای خرید کتاب صوتی را نداشتند این بود که از این پس ورود به سایت فروشگاه اینترنتی «طاقچه» نیز برای نابینایان دسترس پذیر می‌شود.
بریل شدن منوی بیش از ۳۰ رستوران در سطح شهر تهران برای استفاده نابینایان دیگر اقدام اجتماعی بود که به سرانجام رسیدن آن در مراسم اعلام شد.
از این پس هر هفته یک قسمت از سریال «هیولا» ویژه نابینایان در سایت سوینا بارگذاری می شود.

اصلا توقع چنین فیلمی را نداشتم و حیرت کردم به این دلیل که فیلم راجع به موضوعی است که هم از اول فیلم می‌شود آن را حدس زد هم تا آخر فیلم نمی‌شود حدس زد که واقعا هست یا نه؟
یک فیلم داستانیِ سر راستِ متعارف نیست. به تعبیر من این فیلم مثل یک فرش ایرانی اصیل هست، هم کلیتش جذاب است و اجزای آن پر از راز و رمز، و هم رنگِ این فرش که تصاویر و پلان‌ها باشند در عین موضوعِ قدیمیِ جذابی که می‌تواند داشته باشد خیلی ساختارش امروزی‌ست. نه فیلم زیرزمینی است نه فیلم مرسومِ گیشه و استاندارد سینما و همین حیرت آورش می‌کند. پر از جزئیات واقعا زیبا. نامه‌هایی که نامه‌رسان می‌آورد و در آخر می‌بینیم خود آن کسی که نامه‌ها را تحویل نمی‌گرفت دارد نامه‌ی دیگری برای خودش می‌فرستد. فیلم از این ریزه‌کاری‌ها خیلی دارد. خصوصا یک نمای فوق‌العاده موجز، سینمایی و حیرت‌آور که تمام بار فیلم به لحاظ مفهومی در همین یک پلان آیینه‌ای که دست کاراکتر اصلی در آخر فیلم هست وجود دارد.
این فیلم‌ها سرمایه‌های جدی سینمای ایران هستند. به نظر من این نسل نگهبان سینمای اصلی ایران هستند، هم در سطح جهانی و هم در داخل، نه دسته‌ای که با هیاهو و غوغا و پول زیاد و اجراهای نسبتا خوب چیزهایی را می‌گویند که اصالت ندارد.
این فیلم اصالت‌دار است و به خاطر همین باید تبریک گفت.

وقتی راجع به سینما صحبت می‌کنیم راجع به یک ذات پدیدارگرایانه صحبت می‌کنیم که همه‌چیز را نشان می‌دهد، اعلام می‌کند و تصویر می‌کند. داستان‌هایی مثل همین «صدای آهسته» یا مثلا نمونه‌ی کلاسیکش، «گذرگاهِ تاریک»ِ دلمر دیوز، یا قصه‌ای از سلینجر به نام «دهانم زیبا چشمانم سبز» اساسا با نمایش و نمایش دادن، با دیده شدن مشکل دارند. وقتی کارگردانی همچین موضوعی را انتخاب می‌کند دارد به جنگ یک زبان سینمایی می‌رود و سعی می‌کند یک زبان سینمایی دیگر که کمتر به آن پرداخته شده را با تجربه‌ی خود غنی و پر بار کند.
تبریک می‌گویم بابت جسارتی که در دومین فیلم خود نشان می‌دهد و جهانی را تصویر می‌کند که الزاما نباید تصویرش کرد و باید آن را حدس زد، ندید، و از طریق ندیدن، ما به آن ادراک کامل از شخصیت و فضا می‌رسیم.

نخستین جلسه هیأت داوری خانه سینما با ترکیب جدید در روز دوشنبه ۲۲ مهرماه جاری با حضور خانم رویا تیموریان و آقایان حسن آقا کریمی، مهدی خادم، پدرام اکبری و قاسم قلی پور - نماینده هیأت مدیره خانه سینما در هیأت داوری – و نیز آقای ابراهیم حاج علیرضا - نماینده معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی در هیأت داوری- برگذار گردید. در این جلسه، با مذاکره و موافقت جمعیِ حاضران، آقایان قاسم قلی‌پور، پدرام اکبری و مهدی خادم به ترتیب به عنوان رئیس، نایب رئیس و دبیرِ هیأت داوری خانه سینما انتخاب شدند . در ادامه با رسیدگی و بررسی چند پرونده، هیأت داوری پس از یک جلسه وقفه (به ضرورت انجام انتخابات) فعالیت خود را دیگر بار رسماً آغاز نمود.

منصور جهانی ـ فیلم‌ سینمایی «پارازیت» برنده نخل طلای بهترین فیلم هفتاد و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم «کن» فرانسه در جشنواره بین‌المللی فیلم سلیمانیه روی پرده رفت و جایزه صنوبر نقره‌ای بهترین فیلمنامه را دریافت کرد. 
فیلم سینمایی «پارازیت» (انگل) PARASITE به کارگردانی «بونگ جون ـ هو» از کشور کره جنوبی برنده نخل طلای بهترین فیلم هفتاد و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم «کن» فرانسه، در بخش رقابتی اصلی «سینمای جهان» در چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم سلیمانیه در سالن سینما سالم در شهر سلیمانیه پایتخت فرهنگ و هنر اقلیم کردستان عراق روی پرده رفت و جایزه صنوبر نقره‌ای این بخش از جشنواره به «بونگ جون ـ هو» Bong Joon-ho و «هان جین ـ وون» Han Jin-Won برای نوشتن فیلمنامه این اثر سینمایی اهدا شد.  
فیلم سینمایی «پارازیت» که امسال پرفروش‌ترین فیلم در میان همه برندگان نخل طلا در گیشه جهانی را به خود اختصاص داد؛ از طرف کشور کره جنوبی در شاخه بهترین فیلم خارجی زبان به نود و دومین دوره جوایز آکادمی اسکار در سال 2020 معرفی شد.  
اعضای داوران بخش رقابتی اصلی فیلم‌های سینمایی «سینمای جهان»، شامل آثار بین‌الملل و ملی چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم سلیمانیه عبارت بودند از: «هینز هرمانس» Heinz Hermanns دبیر جشنواره بین‌المللی فیلم CEO و دبیر جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه برلین ـ رئیس هیئت داوران از کشور آلمان، خانم پوران درخشنده فیلمنامه‌نویس، کارگردان و تهیه‌کننده از کشور ایران، «آدریان بیلچ» Adrian Belic ـ کارگردان، مدیرفیلمبرداری و تهیه‌کننده از کشور آمریکا، «یوهانی آلنن» Juhani Alanen ـ مدیر اجرایی جشنواره بین‌المللی فیلم «تمپره» Tampere از کشور فنلاند و خانم «زلفیه آکولاک» Zülfiye Akkulak ـ مدیر فیلم و رسانه از کشور آلمان.
چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم «سلیمانیه» توسط کمپانی سینمایی «مستی فیلم» با مدیریت «فؤاد جلال»، با ریاست «ملا بختیار» مسئول بخش حمایتی این جشنواره و از شخصیتهای برجسته سیاسی اقلیم کُردستان، با مدیریت هنری «دانر عمر فارس»، با مدیر برنامه‌ریزی خانم «لینا رضا» و با نمایش ۱۳۴ فیلم‌ از کارگردانان ۷۹ کشور جهان؛ در دو بخش رقابتی «سینمای جهان» (بین‌الملل) و بخش رقابتی «سینمای کُردی» (ملی) و همچنین برپایی کارگاه‌های تخصصی سینمایی و نشست تولید مشترک؛ با شعار «سرطان زمین»؛ در ۵ سالن سیتی سینما، سینما سالم، سالن «ئه‌من سوور» و همچنین تالار هنر در شهر سلیمانیه در اقلیم کردستان عراق برگزار شد.
عکس‌ها: منصور جهانی 
مدیریت روابط عمومی جشنواره بین‌المللی فیلم سلیمانیه. 

منصور جهانی ـ فیلم‌ مستند «چوکا الان ساعت چنده؟» به کارگردانی بهروز بوچانی و آرش کمالی سروستانی در بخش «نمایش ویژه» در چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم سلیمانیه روی پرده رفت. 
فیلم‌ مستند «چوکا الان ساعت چنده؟» Chauka, Please Tell Us the Time به کارگردانی بهروز بوچانی روزنامه‌نگار و نویسنده کُرد ایرانی و آرش کمالی سروستانی فیلمساز ایرانی ساکن کشور هلند با تصاویر واقعی از جزیره مانوس در کشور استرالیا با فیلمبرداری مخفیانه بهروز بوچانی با موبایلش به دور از چشم مأموران این جزیره که درآن بیش از هزار پناهجو زندگی می‌کنند، با حضور آرش کمالی سروستانی در بخش غیررقابتی «نمایش ویژه» در چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم سلیمانیه در سالن سیتی سینما در شهر سلیمانیه پایتخت فرهنگ و هنر اقلیم کردستان عراق به نمایش درآمد.
جزیره مانوس محلی است که دولت استرالیا از این مکان جنجالی برای نگهداری دائمی بیش  از هزار پناهجو استفاده می‌کند. این محل همچنین محل زندگی بهروز بوچانی است که برنده جایزه ملی زندگی‌نامه استرالیا، برنده جایزه مهم روزنامه‌نگاری تحلیلی «آنا پولیتکوفسکایا»، جایزه «ویکتورین پرمیر» مهمترین جایزه ادبی استرالیا، جایزه ادبی «نیو سات ویلز پرمیر»، جایزه صنعت کتاب استرالیا و نیز برنده جایزه سالانه ایندکس برای گزارشگران ضد سانسور شد.
خبرنگاران اجازه ورود به جزیره مانوس را ندارند و بوچانی که خود تجربه زندگی واقعی در این جزیره را دارد، در بهروز بوچانی امیدوار است که در فیلم‌ مستند «چوکا الان ساعت چنده؟» شرایط وحشتناک و طاقت‌فرسای این مرکز نگهداری پناهجویان را به دنیا نشان بدهد.
فیلم‌ مستند «چوکا الان ساعت چنده؟» پس از حضور در جشنواره بین‌المللی فیلم سیدنی در کشور استرالیا، در جدیدترین اکران جهانی خود در شصت و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم لندن در کشور انگلستان روی پرده رفت. 
نام این فیلم که از نام پرنده‌ای بومی در جزیره «پاپوآ گینه نو» به نام «چوکا» گرفته شده است، در واقع نام زندانی انفرادی هم هست که در داخل اردوگاه برای پناهجویان برپا شده ‌است. پرنده چوکا به اعتقاد محلی‌ها، نماد هویت مردم بومی این منطقه است که با آواز بلند و عجیب خود، زمان را اعلام می‌کند. پناهجویان تصویر شده در این فیلم، از روزهایی که در چوکا سپری کرده‌اند، به عنوان بدترین روزهای زندگی خود نام برده‌اند.
چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم «سلیمانیه» توسط کمپانی سینمایی «مستی فیلم» با مدیریت «فؤاد جلال»، با ریاست «ملا بختیار» مسئول بخش حمایتی جشنواره، با مدیریت هنری «دانر عمر فارس»، با مدیر برنامه‌ریزی خانم «لینا رضا» و با نمایش 134 فیلم‌ از کارگردانان 79 کشور جهان؛ در دو بخش رقابتی «سینمای جهان» (بین‌الملل) و بخش رقابتی «سینمای کُردی» (ملی) و برپایی کارگاه‌های تخصصی سینمایی و نشست تولید مشترک؛ با شعار «سرطان زمین»؛ در 5 سالن سیتی سینما، سینما سالم، سالن «ئه‌من سوور» و تالار هنر در شهر سلیمانیه در اقلیم کردستان برگزار شد.

شب گذشته در یکی مانده به آخرین قسمت این سریال شاهد ترور نقش اصلی سریال با بازی سعید راد بودیم و به بهانه مرگ کاراکتر دکتر صفایی دومین قطعه ای که رضا یزدانی خواننده سریال برای «ترور خاموش» خوانده بود روی آنتن رفت.
به گزارش روابط عمومی «ترور خاموش»، رضا یزدانی درباره همکاری با این پروژه توضیح داد: من قبلا با آقای احمد معظمی در سریال «جاده چالوس» همکاری داشتم و تیتراژ این سریال را خوانده بودم. بر مبنای همین امکان یافتم تا در سریال «ترور خاموش» نیز افتخار همکاری با آن‌ها را داشته باشم.
وی درباره معیارهایش برای پذیرفتن خواندن یک قطعه برای فیلم یا سریال اظهار کرد: مجموعه ای از عوامل متعدد از شهرت سازندگان، سابقه همکاری، محتوای فیلم‌نامه و... در انتخاب من برای پذیرفتن خواندن یک قطعه برای فیلم یا سریال نقش دارد. خب، اگرسابقه همکاری مطلوبی با یک گروه داشته باشم موجب می‌شود تا در کار بعدی نیز حضور یابم. همچنین تیم سازندگان سریال یا محتوای فیلم‌نامه بر انتخاب من تاثیرگذار است. درباره «ترور خاموش» هم مجموعه ‌ای از همه این عوامل نقش داشتند.
این خواننده در پاسخ به اینکه چرا قطعه «ارث اجدادی» که ۶ سال از تولید آن می‌گذرد برای تیتراژ این سریال انتخاب شده، گفت: این قطعه را خود سازندگان سریال انتخاب کردند. آنها یک کار ملی- میهنی می خواستند. این کار نیز ۶ سال پیش خیلی محدود منتشر شد اما به آن صورتی که انتظار می رفت همه گیر و به اصطلاح «وایرال» نشد چون آن زمان کانال های تلگرامی و اینستاگرامی و امثال اینها وجود نداشت.
یزدانی ادامه داد: ما کلیپ این اثر را برای شب عید در ناو جماران فیلمبرداری کردیم که در سال تحویل پخش شد. بنابراین، به نظر من ترانه «ارث اجدادی» آن چنان که باید به حق خودش نرسیده بود. اما پس از پخش به عنوان تیتراژ پایانی سریال «ترور خاموش» اتفاق خوبی برایش افتاد و شنیده شد.
وی در خصوص تولید قطعات «سایه نشو هرگز» و «تنهام نذار رفیق» بیان کرد: اینها بر اساس محتوای فیلمنامه سریال نوشته شدند. سایه نشو بر اساس دو شخصیت سریال و تنهام نذار رفیق نیز بر اساس مرگ شخصیت اصلی سریال با بازی آقای سعید راد تولید شده است.

رضا کیانیان که روز شنبه بیستم مهرماه به تماشای صدای آهسته به نویسندگی محمدرضایی راد و کارگردانی افشین هاشمی نشسته بود، پس از تماشای فیلم گفت: شخصیت افشین هاشمی را دوست دارم. علاوه بر آن حضور او باعث دلگرمی نسل من است چرا که او نشان می‌دهد سینما و گفتار و نوشتار زنده است. تجربه دیدن فیلم او برای من شوک‌آور بود. این فیلم بسیار ساده و خوب ساخته شده و بازی‌ها آنقدر روان هستند که گویی با گروهی از بازیگران حرفه‌ای طرف هستیم.

فیلم سینمایی «روزهای نارنجی» ساخته آرش لاهوتی در جشنواره نوزدهمین جشنواره یاری سوئد موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم شد.
به گزارش مشاور رسانه‌ای پروژه، در مراسم اختتامیه نوزدهمین جشنواره یاری کشور سوئد که شب گذشته برگزار شد، فیلم سینمایی «روزهای نارنجی» به کارگردانی آرش لاهوتی جایزه بهترین فیلم را دریافت کرد.
نوزدهمین جشنواره یاری سوئد قدیمی‌ترین جشنواره فیلم‌های ایرانی در خارج از ایران و بزرگ‌ترین جشنواره فیلم ایرانی در اروپا است که همه ساله در ماه سپتامبر برگزار می‌شود و درآمد حاصل از فروش بلیت فیلم‌های منتخب را برای حمایت از کودکان بی‌سرپرست ایرانی صرف می‌کند.
اولین فیلم بلند سینمایی آرش لاهوتی تاکنون در جشنواره‌های بین‌المللی متعددی حضور داشته و جوایز زیادی کسب کرده است که یکی از جدیدترین آنها جایزه بزرگ بهترین فیلم  از هفدهمین دوره جشنواره فیلم پیونگ یانگ کره شمالی بود.
«روزهای نارنجی» درباره آبان، زنی ۴۵ ساله است که واسطه استخدام کارگران فصلی است.
هدیه تهرانی، علی مصفا، مهران احمدی، علیرضا استادی، ژیلا شاهی، رویا حسینی، صدف عسگری، لیلی فرهادپور، اکرم علمدار، امین گلستانه و سیامک ادیب بازیگران این فیلم هستند.
تهیه کننده فیلم «روزهای نارنجی» علیرضا قاسم‌خان، مشاور تهیه‌کننده و مجری طرح شهنام شهباززاده و عرضه و پخش بین‌المللی این فیلم به عهده محمد اطبایی (مستقل‌های ایرانی) است.

سالن سیف‌الله داد خانه سینما، شامگاه یک‌شنبه بیست و یکم مهرماه شاهد نمایش نسخه‌ی ترمیم شده‌ی «طوفان در شهر ما» (ساخته‌ی زنده‌یاد ساموئل خاچیکیان) و سپس نقد و بررسی این فیلم با حضور جواد طوسی و تهماسب صلح‌جو بود.
در ابتدای این جلسه جواد طوسی در پاسخ به نکته‌ی مطرح شده از سوی امید نجوان (مجری برنامه) که به استقبال تاریخی مردم تهران از این فیلم و در اواخر دهه‌ی ۱۳۳۰ اشاره کرده بود گفت: «نمایش این فیلم،‌ محمل مناسبی برای اشاره به این نکته است که فیلم‌های شاخص هر دوره را باید بر اساس شرایط فرهنگی، اجتماعی و نوع مخاطب‌شناسی زمانه‌ی خود مورد ارزیابی قرار داد.»
وی سپس سینمای دهه‌ی ۱۳۳۰ را سینمایی توام با آزمون و خطا توصیف کرد و افزود: «وجه غالب فیلم‌هایی که در این دوره ساخته شدند مبتنی بر مضمون‌ها و دستمایه‌هایی بود که عمدتاً ملودرام‌های خانوادگی را با فضاهای اغراق شده به نمایش می‌گذاشتند.»
طوسی هم‌چنین زنده‌یاد خاچیکیان را یک نمونه‌ی استثنایی از شمار فیلم‌سازانی دانست که به تعبیر او بر اساس نگاه غالب و عامه‌پسند، تغییراتی را در فضای عمومی سینمای ایران پایه‌ریزی کند. وی گفت: «خاچیکیان در حوزه‌ی سینمای عامه‌پسند، اهمیت ویژه‌ای برای فرم قائل بود؛ بی آن که بخواهد از این نکته به صورت تصنعی و تقلیدی بهره ببرد.»
وی در ادامه‌ی صحبت‌های خود گفت: «علی‌رغم تلقی منتقدان آن زمان که معتقد بودند این کارگردان از نگاه فرم‌گرایانه‌ی آلفرد هیچکاک تاثیر گرفته و از کارهای او تقلید می‌کند،‌ خود او به صراحت این نکته را رد و اعلام می‌کرد از کارهای هیچکاک دو سه فیلم بیش‌تر ندیده است.»
طوسی افزود: «اگر بخواهیم با نگاهی سلبی این فیلم را مورد قضاوت تاریخی قرار دهیم، در یک نگاه نقادانه‌ی بی‌رحم می‌توان پرسید چه‌‌گونه امکان دارد فیلمی که سکانس افتتاحیه‌‌اش را با مؤلفه‌های سینمای وحشت برگزار می‌کند، در ادامه، لحن دیگری پیدا کرده و در بعضی لحظه‌ها با شکل کاریکاتورگونه‌ای ادامه پیدا کند.»
وی اما «چنین انتقادهایی» را «جفا بر فیلم‌سازی» دانست که به گفته‌ی او «موفق شد به اندازه‌ی کافی در فضا و مناسبات سینمای ایران تغییر ایجاد کند.» طوسی افزود: «در یک مقایسه‌ی تطبیقی و تاریخی میان این فیلم و مثلاً فیلم‌هایی که در دهه‌ی ۱۳۹۰ ساخته شده‌اند درمی‌یابیم که متاسفانه اغلب تولیدات عامه‌پسند سال‌های اخیر به اخلاق‌گرایی پشت کرده‌اند. این در حالی است که خاچیکیان در «طوفان در شهر ما» بی آن که بخواهد خودنمایی کند، به تضاد طبقاتی در جامعه‌ی آن دوران اشاره می‌کند؛ و جالب این که چنین تجربه‌ای حتی جلوتر از ساخته‌ شدن فیلم معروف «گنج قارون» در اواسط دهه‌ی ۱۳۴۰ انجام شده است.» 
این منتقد سینما هم‌چنین گفت: «ممکن است پایان خوش این فیلم در حال حاضر کمی غلوآمیز جلوه کند اما این نکته در دورانی که این فیلم ساخته شده،‌ بر اساس نگاه کنایه‌آمیز و منطق حاکم بر فیلم منطقی جلوه می‌کرده است.»
وی در ادامه‌ی صحبت‌های خود «تصویری که از تهران دهه‌ی ۱۳۳۰ در این فیلم ثبت شده» را «سندی از یک دوران سپری شده» توصیف کرد و افزود: «در بخشی از «طوفان در شهر ما» گوشه‌هایی از مراسم چهارشنبه‌سوری و حال و هوای شب عید به ثبت رسیده که با وجود کوتاه و شتاب‌زده بودن، نمایش‌گر بخشی از مناسبات و آیین‌های فردی و اجتماعی ماست.»
در ادامه‌ی جلسه، دیگر منتقد مهمان برنامه، فلسفه‌ی نقد و بررسی فیلم مورد بحث را «اشاره به موجودیت تاریخ» دانست و افزود: «اگر قرار باشد ترازوی ارزیابی را متناسب با زمان حال به دست بگیریم و به عنوان مثال «طوفان در شهر ما» را با ارزش‌های سینمایی این روزگار بسنجیم، چندان نتیجه‌بخش نخواهد بود.»
تهماسب صلح‌جو سپس «اهمیت ساموئل خاچیکیان در تاریخ سینمای ایران» را «در تلاش برای ثبیت کردن تکنیک به عنوان یک عنصر بسیار جذاب» دانست و افزود: «جالب این‌جاست که او در این عرصه، از کم‌ترین رقیب برخوردار بوده و به همین خاطر در آن دوران موفق شده موجی به وجود بیاورد که خیلی از فیلم‌سازان از او تبعیت کرده و مثلاً فیلم‌های ترسناک و جنایی بسازند.»
صلح‌جو گفت: «یکی از ابتکارات زنده‌یاد خاچیکیان، ساخت آنونس برای تبلیغ یکی از اولین فیلم‌های خود (دختری از شیراز) و هم‌چنین تبلیغ سایر ساخته‌های خود به شیوه‌ای بی‌سابقه است. چنان که در آنونس «طوفان در شهر ما» یکی از بازیگران اصلی این فیلم (آرمان) رو به دوربین، از نقش خود در این فیلم صحبت می‌کند؛ و این نکته نه تنها در سینمای دهه‌ی ۱۳۳۰ که حتی پس از آن نیز بی‌سابقه است.»
وی افزود: «فیلم «طوفان در شهر ما» داستان جذابی ندارد اما آن‌چه که باعث شده در آن سال‌ها تماشاگران از این فیلم استقبال کنند، تکنیک و قابلیت‌های سینمای ایران، فراتر از چیزی است که در آن دوران وجود داشته است. در حقیقت، خاچیکیان تمام نیروی خود را صرف این کرده تا در این فیلم، تکنیک سینما را به رخ تماشاگران زمان خود بکشد؛ و این در حالی است که امکانات و ابزار سینمای ایران در دورانی که این فیلم ساخته شده بسیار محقر و فقیرانه بوده است.»
صلح‌جو گفت: «به نظر می‌رسد تمام تلاش زنده‌یاد خاچیکیان، برتری دادن تکنیک نسبت به محتوا و مجذوب کردن تماشاگر از این طریق بوده است.»
این منتقد سپس گفت: «احتمالاً این فیلم در سال‌های پس از نمایش خود دوباره دوبله شده و به نمایش درآمده؛ چنان که برخی دوبلورهای این فیلم، در زمان ساخته شدن این فیلم (در ۱۳۳۶) دوران طفولیت را سپری می‌کرده‌اند.»
صلح‌جو هم‌چنین «فیلمِ فارسی» را «نماینده‌ی خلق و خوی مردم ایران» توصیف کرد و افزود: «عجیب است که تماشاگران ایرانی این نوع فیلم‌ها را می‌دیده و لذت می‌برده‌اند؛ و زنده ماندن تولیدات ایرانی در رقابت با بهترین و با ابهت‌ترین فیلم‌های روز سینمای جهان که در ایران اکران می‌شده نیز این نکته را ثابت می‌کند.»
در بخش بعدی جلسه، جواد طوسی گفت: «ساموئل خاچیکیان،‌ علی‌رغم تمام استعدادها و قابلیت‌هایی که داشت، از سوی استودیوهای مهم و قدرتمند آن دوران (نظیر استودیو میثاقیه) مورد استفاده‌ی‌ ابزاری قرار گرفت؛ و متاسفانه این یک واقعیت عینی و تاریخی است.»
وی افزود: «خاچیکیان قصد داشته جاه‌طلبی هنرمندانه‌ی خود را به رخ بکشد و به همین دلیل از طریق تکنیک اعلام کرده که نسبت به زمان و زمانه‌ی خود، آدم متفاوت‌تری بوده است.»
بخش پایانی این جلسه‌ی نقد و بررسی به جمع‌بندی صحبت‌های منتقدان مهمان برنامه اختصاص داشت. تهماسب صلح‌جو در این بخش با اشاره به ویژگی مدرن بودن طبقه‌ای که شخصیت‌های فیلم «طوفان در شهر ما» به آن تعلق داشته‌اند گفت: «آدم‌های دنیای ساموئل خاچیکیان نمونه‌های خوبی از طبقه‌ی متوسط و مدرن‌زده‌ای هستند که دچار کابوس، دلهره و آشفتگی شده‌اند.»
وی گفت: «در حقیقت، دنیای پریشان آدم‌های او از طبقه‌ی خود آن‌ها برخواسته است. طبقه‌ای که می‌خواسته سنت‌ها و اعتقادات سنتی را زیر پا بگذارد اما در وجه ظاهری مدرن باشد و مدرن جلوه کند.»
جواد طوسی نیز با اشاره به تصنع به گفته‌ی او کنایه‌آمیزِ خاچیکیان در فیلم «طوفان در شهر ما» گفت: «او از این طریق می‌خواسته نسبت به دوران، زمانه‌ و شرایط خود واکنش نشان داده و اعلام کند که این گذار چه‌قدر باسمه‌ای و جعلی بوده است. به تعبیری می‌توان گفت عملکرد او واکنشی نسبت به مدرنیسم بوده است. مدرنیسمی که در آن دوران به جامعه‌ی آن روزگار حُقنه شده بود.»
وی افزود: «خاچیکیان به لحاظ خواستگاه و پایگاه اجتماعی که از آن برخوردار بوده، چتر حمایت و نگاه خود را همواره متوجه اقشار فرودست جامعه می‌کرده؛ و این نکته در فیلم «طوفان در شهر ما» از نمودی عینی برخوردار است.»

فیلم کوتاه «مگرالن» در هفتمین جشنواره بین‌المللی کودک شارجه در کشور امارات به ‌نمایش در می‌آید.
به گزارش روابط عمومی؛ فیلم کوتاه «مَگرالِن» به کارگردانی و تهیه کنندگی مریم زارعی و نویسندگی پیام سعیدی در بخش رقابتی جشنواره بین المللی فیلم کودک شارجه به روی پرده خواهد رفت.
مریم زارعی که با اولین تجربه فیلم سازی اش در این دوره از جشنواره حضور دارد، دانش آموخته تئاتر از دانشگاه سوره و دانشگاه آلبرتا کانادا است و تجربه کارگردانی و طراحی تئاتر در جشنواره های مختلف داخلی و خارجی را در کارنامه دارد.
این جشنواره که در دوره های گذشته با حضور پررنگ هنرمندان ایرانی همراه بوده است؛ تنها جشنواره با محوریت فیلم کودک در کشورهای عربی خاورمیانه است.
فیلم کوتاه «مَگرالِن» که اولین حضور بین المللی اش در جشنواره برلین با استقبال مواجهه شد داستان خانواده ای را روایت می‌کند که در یک قبرستان ماشین زندگی می‌کنند. دختر کوچک خانواده که نابیناست به همراه برادر بزرگترش در قبرستان ماشین ها ماشینی برای خود ساخته اند که در آن روزهایشان را می گذرانند. اتفاقی باعث برهم خوردن نظم متزلزل خانواده می شود. کودکان برای کنار آمدن با این اتفاق در تلاش برای پیدا کردن راه خود هستند. برادر بزرگ‌تر تلاش می کند تا دنیای تلخ پیرامون را جور دیگری برای خواهرش تصویر کند و …
عوامل فیلم عبارتند از : بازیگران: آتنا سلیمانی، رزمریم کاظمی، طاها نجف پور و منصور نصیری،  دستیار کارگردان: حامد عزیزی، طراح صحنه و لباس: آرام موسوی، فیلمبردار: آریو متوقع، تدوینگر : پویان شعله ور، منشی صحنه: مهرآفرین محمدبیگی، مدیر تولید: امیر مرسلی، صدا گذاری: حسن شبانکاره، اصلاح رنگ و نور: نیما دبیرزاده، سیجی آرتیست: محمد جمشیدی، طراح گریم: سینا کلانی، مدیر رسانه ای: باران بن یاسین، صدابردار: احمد صابری، دستیار صحنه: محمد باباخانلو، دستیاران فیلمبردار: اردلان معتمدی، مصطفی ساجدی معین، بهنام مرسلی و علی مرجوعی، دستیار لباس: مهدیه مطهری، عکاس: پرهام آشوری، فیلمبردار پشت صحنه: محمد نعمتی، اهنگساز: فرهاد خسروی، اپراتور دوربین: سهیل ملکی، مهدی نوروزی، سینه موبیل: الهیار حیدری، مسئول فنی: محمد فرقدانی و مدیر ترابری: عباس نوردی.
گفتنی است، هفتمین جشنواره بین المللی فیلم کودک شارجه ۱۳ الی ۱۸ اکتبر ۲۰۱۹ ( ۲۱ الی ۲۷ مهرماه سالجاری) در شهر شارجه امارات متحده عربی برگزار می‌شود.

نشست بررسی موسیقی فیلم‎های لیونِل نیومن ۲۵ مهر با حضور نصرالله داوودی در فرهنگسرای نیاوران برگزار خواهد شد.
به گزارش روابط عمومی بنیاد آفرینش‎های هنری نیاوران، در این نشست نصرا... داوودی به بررسی زندگی و آثار «لیونل نیومن» آهنگساز، پیانیست، رهبر ارکستر و پرافتخارترین مدیران موسیقی تاریخ هالیوود خواهد پرداخت. گفتنی است که این نشست دومین نشست از یک مجموعه نشست پیاپی است که در آن به خدمات «خانواده نیومن» در تاریخ هالیوود پرداخته می‎شود.
لیونِل نیومن، در ۴ ژانویه ۱۹۱۶ در شهر نیوهاون ایالت کانِتیکت آمریکا چشم به جهان گشود. او یکی از برادران کوچک‎تر آلفرد نیومن، یکی از بزرگ‎ترین آهنگسازان تاریخ هالیوود، بود. وی تعالیم موسیقی را از برادرانش آلفرد و اِمیل آموخت و در شانزده سالگی پس از مهاجرت به هالیوود برای نخستین بار برای «اِرل کارول» مدیر برنامه مشهور، به رهبری ارکستر پرداخت و در همانجا با بِوِرلی کارول، برادرزاده وی ازدواج کرد. وی چندین سال بعد در نیویورک مجددا به طور رسمی به فراگیری موسیقی از «جُزف آرکون» و «ماریو تِدِسکو» پرداخت. در دهه ۱۹۳۰ به عنوان پیانیست تمرین‎ها و رهبر ارکستر با «مای وِست» مشغول به کار شد و به موفقیت چشمگیر رسید. در هجده سالگی در خط کشتیرانی هلند-آمریکا به نام «اس اس روتردام» به عنوان نوازنده پیانو مشغول شد و «ارکستر انجمن نیومن» را تشکیل داد. این سفرها چنان تاثیری بر زندگی او گذاشت که همیشه تا پایان عمر از آنها به نیکی یاد می‎کرد.
پس از آن به کمپانی «فاکس قرن بیستم» رفت و پس از مدت‎ها کارآموزی نزد برادر بزرگترش آلفرد نیومن و همچنین سال‎ها کار کردن به عنوان پیانیست تمرینات، سرانجام ترفیع گرفت و تا سال ۱۹۵۹ به سمت مدیر بخش موسیقی تلویزیون در این کمپانی منصوب شد. پس از آن به سرعت به مدیریت موسیقی بخش تلویزیون و سینما و در نهایت مدیریت ارشد موسیقی بخش موسیقی فیلم رسید. وی به مدت ۴۶ سال در این سمت ماند و در این مدت برای بیش از دویست فیلم موسیقی فیلم ساخت و صدها اثر از آهنگسازان دیگر را رهبری و مدیریت کرد. در زمان مدیریت او ارکستر استودیوی فاکس قرن بیستم به یکی از بهترین ارکسترهای کل آمریکا تبدیل شد و علاوه بر موسیقی فیلم کنسرت‎های بسیاری از آثار آهنگسازان کلاسیک را نیز به رهبری خود او در سراسر آمریکا و کاندا، نیوزیلند و بریتانیا اجرا کردند.   
سرانجام لیونِل نیومن در سال ۱۹۸۵ خود را بازنشسته کرد و در ۳ فوریه ۱۹۸۹ بر اثر سکته قلبی در سن ۷۳ سالگی در هالیوود درگذشت. او در طول حیات پربار هنری‎اش یازده بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد و سرانجام برای فیلم «سلام دالی» موفق به دریافت این جایزه شد. از آثار او می‎توان به «کابوی و خانم»، «دختر طلایی»، «از پَسِش بر میام»، «بهترین چیزهای زندگی رایگانند»، «طالبان لذت»، «دکتر دُلیتِل»، «عشق آوریل»، «سلام دالی»، «برنده تمام جوایز»، «بوسه قبل از مرگ»، «شلاق نقره‎ای»، «محاصره در رودخانه سرخ»، «قاتل آزاد است»، «بخوان پسر، بخوان»، «لطفا مزاحم نشوید»، «شمال به سمت آلاسکا» و ده‎ها اثر ارزشمند دیگر اشاره کرد. 
نشست بررسی موسیقی فیلم‎های لیونل نیومن ۲۵ مهر ساعت ۱۷ با حضور نصرالله داوودی در سالن کنفرانس فرهنگسرای نیاوران برگزار خواهد شد. حضور علاقمندان در این برنامه آزاد است.

آغاز و پیش زمینه بحث و اختلاف دوستان از جمله بنده و استاد باقری بر سرِ کیفیت و ارزیابی فیلم بود؛ بنده و چندی از دوستان معتقد بودیم که طناب فیلم خوبی است و جناب باقری (https://t.me/mohsen_baghery_critic) و دوستان دیگر مخالف بودند. این نقطه آغاز دیالوگ ما بود. بررسی فیلم باید در سبک ساخت پلان_سکانس انجام می شد. اما گاهی توقع و تصور دوستان از این فیلم یک فیلم معمولی و پر از کات بود آنچه که هدف هیچکاک از این فیلم نبود!
به هر جهت نتایج خوبی از بحث برداشت ‌شد، شخصیت هایی گاها شبیه به تیپ، تکنیک در اوج قرار گرفته و مرز بودن طناب میان سرگرمی و قدرت نمایی کارگردان بخشی از نتایجی بود که در بحث به آن رسیدیم. یکی از بحث های ما محدود شدن هیچکاک از انتخاب شبوه روایت پلان سکانس بود. چیزی که به زعم آقای باقری کلید تمامی ضعف های فیلم از آن ناشی شده و به نظرشان برداشت بلند بودن فیلم به در راستای پرسوناژ و قصه بلکه صرفا برای خاص نمایی و تجربه گرایی جوانانه بوده و حتی متحرک بودن اکسسوار فیلم هم نتوانسته بود این خلاء را پر کند. از نظر بنده این سخن صحیح استT اما گاهاً نقدها بیش از حد سلبی می‌شد. از جمله نتایج بحث می توان به این اشاره کرد که ساخت فیلم طناب کاری بود که هیچکاک برای رسیدن به پنجره پشتی و سرگیجه الزاما بایذ آن را تجربه می کرد و هرگز نباید ساخت فیلم طناب را اشتباهی از سوی هیچکاک قلمداد کنیم. طناب فیلمی است که در برخی از مولفه‌ها ضعیف است؛ اما به بهترین شکل آن را اجرا می‌کند.
یکی از اشکالات که در دوستان بسیاری به آن مبتلا بودند؛ ندیدن فیلم قبل از جلسه بود. ماهیت جلسه‌های نقدزی، نقد بصورت دیالوگ است و با دقت بالا و به نوعی رویکرد فرمالیستی در نگاه برایشان اهمیت دارد. که این امر مستلزم به دیدن فیلم قبل از جلسه دارد. فضای گرم جلسه و خلق و خوی جناب باقری (https://t.me/mohsen_baghery_critic) باعث شد، بحث ها همیشه داغ بماند و  فکر و دقت دوستان تا حدی روان شود که یکی از دوستان رابطه میان نام فیلم "Rope" و شخصیت قصه "Ropert" را بیابد! این نشان از دقت در نقد و سطح بالای جلسه داشت. به همین جهت هر چه به انتهای فیلم نزدیک می‌شدیم مشارکت در بحث ها بیشتر می شد که این نشان از افق روشن این جلسات برای تاثیر و تربیت اجتماعی در امور فرهنگ نقد و بحث برای شرکت کنندگان و در مدیوم بزرگتر جامعه داشت.
طناب فیلمی بود که یک تکنسین در آن آزمون و خطاهایی انجام می دهد که آینده سینمای خود و سینمای جهان را دستخوش تغییرات فراوانی قرار داد. هر چه بیشتر بحث کردیم به این نتیجه رسیدیم که هیچکاک استادی خود را می‌کند، حتی در فیلمی که به نظر برخی ضعیف و به نظر بنده متفاوت است.
در انتهای جلسه به روال همیشگی جناب زندی عکس های دسته جمعی گرفتند که صمیمیت و دوستی میان اعضا را به خوبی نشان میدهد. راه نقدزی راه نقد، بحث و پیشرفت است. در بحث می آموزیم و هر چه را که آموخته ایم باز هم در دیالوگ و بحث به چالش میکشیم.
گزارشی از : محمد دیبا
naghdzee@

منصور جهانی ـ تورج اصلانی با مدیرفیلمبرداری فیلم سینمایی «۱۴ جولای»؛ جایزه بهترین فیلمبرداری جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «آزادی» آمریکا را از آن خود کرد و آن را به مقاومت قهرمانانه مردم کردستان سوریه و کودکان روژئاوا تقدیم کرد.
فیلم سینمایی «۱۴ جولای» (۱۴ تیرمه Tîrmeh) به کارگردانی هاشم آیدمیر Hashim Aydemir، به تهیه‌کنندگی ممد حسام‌الدین یورک Mehmet Husamettin Yurek از کمپانی سینمایی «یاپم ۱۳» Yapim ۱۳ و با مدیرفیلمبرداری تورج اصلانی فیلمبردار بین‌‌المللی سینمای ایران، محصول کشورهای آلمان و ترکیه؛ در جدیدترین حضور بین‌المللی خود در بخش رقابتی جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «آزادی» Freedom در ایالت کارولینای جنوبی در کشور آمریکا روی پرده رفت و جایزه بهترین فیلمبرداری برای تورج اصلانی و جایزه بهترین فیلم این رویداد سینمایی را تصاحب کرد.
تورج اصلانی جایزه بهترین فیلمبرداری جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «آزادی» آمریکا را به ملت صلح طلب کردستان و بخصوص مقاومت قهرمانانه مردم کردستان سوریه و کودکان روژئاوا تقدیم کرد.
فیلم سینمایی «۱۴ جولای» در نخستین حضور بین‌المللی خود در بخش رقابتی فیلم‌های بلند «سینمای کُردی» در پنجمین جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «دهوک» Duhok در اقلیم کردستان روی پرده رفت و جایزه ویژه هیئت داوران این جشنواره به خاطر فیلمبرداری بسیار چشمگیر و استایل تصویری برجسته؛ به تورج اصلانی مدیر فیلمبرداری این اثر سینمایی اهدا شد و همچنین مجموعه بازیگران این فیلم نیز به طور مشترک جایزه بهترین بازیگری این دوره از جشنواره را به‌دست آوردند.
«۱۴ جولای» تاکنون در ۱۷ جشنواره بین‌المللی روی پرده رفته است، از جمله؛ اکران ویژه در بخش «سینما جهان» در بیست و پنجمین دوره جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «کمرایمیج» CAMERIMAGE جشنواره تخصصی فیلمبرداران سینمای جهان در کشور لهستان، جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «لا پاز» La Paz در کشور بولیوی، جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «آلترناتیو» Alternative در شهر تورنتو در کشور کانادا، جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «اسکاندیناوی» SCANDINAVIAN در کشور فنلاند، جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «ریودوژانیرو» در کشور برزیل، جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «دنیای اجتماعی» Social World در کشور ایتالیا، جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «میلان» در کشور ایتالیا، جشنواره فیلم کُردی «تگن» Tagen هامبورگ، جشنواره فیلم کُردی برلین، جشنواره فرهنگ کُردی نورمبرگ در کشور آلمان، جشنواره فیلم کُردی لندن در کشور انگلستان، جشنواره فیلم کُردی استانبول در ترکیه و ... .
این فیلم با حضور در این رویدادهای سینمایی چندین جایزه را نیز از آن خود کرد است، از جمله؛ جایزه بهترین فیلمبرداری برای تورج اصلانی و بهترین بازیگری مرد از جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «کرالا» در کشور هندوستان، جایزه ویژه خلاقیت در سومین جشنواره بین‌المللی فیلم «سلیمانیه» در اقلیم کردستان عراق، جایزه بهترین کارگردانی اول در جوایز فیلمبرداران در کشور کانادا، جوایز بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگری مرد، بهترین زن، بهترین طراحی صدا برای بهمن اردلان، بهترین مدیر فیلمبرداری برای تورج اصلانی، نقش مکمل، طراحی لباس و ... از جشنواره بین‌‌‌المللی فیلم «پنج قاره» در کشور ونزوئلا و ...
فیلم سینمایی «۱۴ جولای» به مدت سه ماه، در ۱۴۵ سالن سینمایی در کشورهای مختلف اروپایی روی پرده رفت و مورد استقبال علاقمندان به سینما قرار گرفت. 

به گزارش مشاور رسانه‌ای، مراحل فنی فیلم سینمایی "بیگاه" به کارگردانی پویا اشتهاردی و تهیه‌کنندگی محمد سجادیان، طی چند روز گذشته به پایان رسید تا آماده حضور در اکران گروه هنر و تجربه شود. "بیگاه" که زمستان ۱۳۹۶ مقابل دوربین رضا حماسی رفته، نخستین فیلم بلند پویا اشتهاردی بعد از فیلم‌های کوتاه "قهوه و درخت"، "آسمان"، "پنجره" و "درخت آبی" است.
بیگاه داستان سربازی بلوچ است که شیفت نگهبانی و عروسی خواهرش همزمان شده و برای گرفتن مرخصی دچار چالش می‌شود...
ایمان افشار، شایان فشار، ایوب افشار، مهسا نارویی، آوا آذرپیرا، ملابخش رئیسی و جمعی از بازیگران محلی چابهار در فیلم سینمایی "بیگاه" نقش‌آفرینی می‌کنند و از دیگر عوامل فیلم می‌توان به: مدیر فیلمبرداری: رضا حماسی، موسیقی: نوید جابری، مدیر صدابرداری: علی عبدالحسینی، میکس و ترکیب صدا: انسیه ملکی، طراحی صدا: رافائل برنابئو گارسیا، اصلاح رنگ و جلوه‌های بصری: محراب مشهدبان، مدیر تولید: محمدرضا تهرانی، مجری طرح: حسین شیخی، تهیه‌کننده اجرایی: مهدی بهروز، عکاس: شهرزاد نجفی و سمانه وجدان و مشاور رسانه‌ای: مهدی سلیمانی برچلویی اشاره کرد.

کارگاه فیلمسازی با موضوع «فیلم هنری از تولید تا اکران» با حضور مدیرعامل کنفدراسیون بین‌المللی سینمای هنری و محسن امیریوسفی برگزار می شود.
به گزارش روابط عمومی موسسه هنر و تجربه، کارگاه فیلمسازی با موضوع «فیلم هنری از تولید تا اکران» ساعت ۱۸ روز یکشنبه ۲۱ مهر ماه با حضور کریستین برویر مدیرعامل کنفدراسیون بین‌المللی سینمای هنری و محسن امیریوسفی رییس کانون کارگردانان سینمای ایران در خانه هنرمندان ایران برگزار می شود.
این کارگاه به مناسبت روز سینماهای خانه هنر اروپا که با همکاری موسسه هنروتجربه سینمای ایرانیان و سفارت آلمان برگزار می‎شود، تدارک دیده شده است.
پیش از این کارگاه، در ساعت ۱۶ فیلم «محوشدگی» به کارگردانی فاتح آکین به نمایش درمی‎آید.
حضور در این برنامه ها برای عموم آزاد و رایگان است.
روز سینماهای خانه هنر اروپا ۲۱ مهر همزمان در خانه هنرمندان ایران، پردیس سیتی سنتر اصفهان، پردیس گلستان شیراز، پردیس ستاره باران تبریز، پردیس هویزه مشهد، سینما لبخند کیش، تماشاخانه پارس کرمان و پردیس اکومال کرج برگزار می‎شود. 
گروه هنروتجربه سال گذشته نیز روز سینمای هنری اروپا را با نمایش فیلم «آن‌سوی امید» به کارگردانی آکی کوریسماکی و برپایی کارگاه فیلمسازی با حضور علیرضا شجاع نوری تهیه‎ کننده سینما و کاتارینا ووپپرمن طراح تولید فیلم برگزار کرده بود.

کورش تهامی به جمع بازیگران فیلم سینمایی «سلفی با دموکراسی» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی علی عطشانی پیوست.
به گزارش روابط عمومی بیتا فیلم، در حالی که ۱۰ روز از آغاز فیلمبرداری «سفی با دموکراسی» سپری شده است، کورش تهامی برای ایفای نقش سرسجود به مجموعه بازیگران این فیلم اضافه شد.
تاکنون پولاد کیمیایی، پژمان بازغی، آتیلا پسیانی، امیرعباس گلاب و سیما تیرانداز از جمله بازیگرانی هستند که قرار است در فیلم سینمایی «سلفی با دموکراسی» ایفای نقش کنند.
«سلفی با دموکراسی» فیلمی درباره جانبازان و شهدای هشت سال دفاع مقدس است و داستان آن تقریبا در ادامه داستان فیلم «دموکراسی تو روز روشن» اتفاق می‌افتد.
فیلمبرداری دهمین فیلم علی عطشانی که با حجم زیادی از جلوه‌های ویژه ساخته می‌شود، صبح چهارشنبه ۱۰ مهر ماه آغاز شده است.
عوامل فنی این پروژه عبارتند از: تهیه‌کننده و کارگردان: علی عطشانی، نویسنده: مسعود و امیرعلی احمدیان، تهیه‌کننده اجرایی: سید محمد احمدی، مدیر فیلمبرداری: محمود عطشانی، دستیار یک و برنامه‌ریز: امیر رونقی، مدیرتولید: سعید دلاوری، مشاور تهیه‌کننده: سید محمدتقی هاشمیان، صدابردار: محمد شاهوردی، طراح چهره‌پردازی: امید گلزاده، طراح صحنه و لباس: آبتین برقی، سرپرست جلوه‌های ویژه رایانه‌ای: فرید ناظر فصیحی، صداگذار: سید محمود موسوی‌نژاد، چهره‌پرداز: فرزانه زردشت، دکوراتور: سید هانی زکی‌زاده، مدیر امور بین‌الملل: امیدعلی چوگانی، تهیه لباس: گروه صنعتی تولیدی پوشاک پی اچ، پیام حمزه‌زاده، منشی صحنه: مهتاب شهرابی، مدیر تدارکات: علیرضا یارمحمدی، جانشین تهیه کننده: پوریا ناصربخت، دستیار تهیه‌کننده: عرفان حسینی، هماهنگی تولید: سامان صادقی‌مهر، مجری طرح: بیتا فیلم تهران، عکاس: مجید محبوبی‌راد، مشاور رسانه‌ای و مدیر روابط عمومی بیتا فیلم: مریم قربانی‌نیا، پخش جهانی: امریکن برایتلایت فیلم پروداکشنز American Brightlight Film Productions