جشنواره جهانی فیلم فجر به کمک ارتباطات بین‌المللی می‌تواند خود را بیش‌تر در دنیا معرفی کند
«سیدعباس صالحی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران گفت: حدود 120 سالگی سینمای ایران، این سابقه را برای سینمای ایران مهیا کرده است که سینمای منطقه و سینمای آسیا و حتی در حوزه‌های سینمای جهانی به سینمای ایران با سابقه حرفه‌ای نگاه کنند.
«سیدعباس صالحی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران در مورد حضور سینماگران سرشناس در سی‌وششمین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر، گفت: سینمای ایران یک فرصتی برای حوزه فرهنگ و هنر ایرانی است، با سابقه‌ای طولانی که سینمای ایران دارد و تولیدات فراوانی که این سینما داشته و دارد. رفت و آمد سینماگران خارجی به جشنواره جهانی فیلم فجر؛ از چند جهت، فرصتی را برای سینمای ایران فراهم کرده و می‌کند. یک نکته آن فضای حضور ایران در بازارهای جهانی فیلم است؛ این که سینمای ما گرچه در حوزه تولید نسبت به کشورهای منطقه و خیلی از کشورهای جهان سابقه طولانی و تولیدات بالاتری دارد، اما فضای حضورش در حوزه بین‌المللی در قالب اقتصاد سینما نه در قالب اقتصاد جشنواره‌ای آن چیزی که در حد سینمای ایران است، اتفاق نیفتاده است.
وی همچنین گفت: طبعاً جشنواره جهانی فیلم فجر و حضور و رفت و آمد خارجیان مؤثر در این حوزه، می‌تواند به اقتصاد سینمای ایران در حوزه بازارها کمک کند. همچنین حضور فیلمسازان خارجی در فضای جشنواره جهانی فیلم فجر به گفت‌وگوهای مشترک در مورد سینما کمک می‌کند؛ گفت‌وگوهای مشترکی که هم در حوزه آموزش و هم در حوزه تولید، می‌تواند کمک بکند که هم سینمای ما ارتقاء پیدا کند و هم سینمای جهانی از ظرفیت حرفه‌ای سینمای ایران بیش از گذشته مطلع بشود. به نظر می‌آید که هم در حوزه بازار و هم در حوزه حرفه‌ای‌سازی سینمای ایران و کمکی که سینمای ایران به سینمای جهانی می‌کند، این رفت و آمدها می‌تواند بسیار مؤثر باشند.            
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد جشن 120 سالگی سینمای ایران گفت: این که سینمای ایران تقریباً همزمان با سینمای جهانی متولد شده است؛ بسیار مهم است. این که ما یک تاریخ کهن در حوزه سینما تقریباً به عمر سینمای جهان و تولد سینما در دنیا داریم. گرچه در این میان، فراز و نشیب‌هایی بوده است و این که اولین فیلم بلند سینمایی‌مان بیش از 80 سال قبل ساخته شده است و چیزهایی از این قبیل؛ خودش می‌تواند برای جهان معنا داشته باشد که سینمای ایرانی سینمایی است با یک سابقه تولید بیش از 100 سال و تولد سینمایی بیش از 80 سال. این که حدود 120 سالگی اصل سینما و بیش از 80 سال تولید سینمای داستانی بلند این سابقه را برای سینمای ایران مهیا کرده است که می‌تواند کمک کند که سینمای منطقه و سینمای آسیا و حتی در حوزه‌های سینمای جهانی به سینمای ایران با سابقه حرفه‌ای نگاه کنند.   
«سیدعباس صالحی» در مورد بازتاب اخبار سی‌وششمین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر در رسانه‌های مختلف جهان گفت: به نظر می‌آید این اتفاقاتی که در جشنواره جهانی فیلم فجر صورت می‌گیرد، حتماً تیم ارتباطات بین‌المللی و به خصوص اطلاع‌رسانی بین‌المللی آن اهمیت دارد. این اتفاقات اگر همراه با یک تیم قوی ارتباطات خارجی در کل و به طور خاص در حوزه ارتباطات و اطلاع‌سانی بین‌المللی آن همراه نباشد؛ اهدافی که مورد نظر این جشنواره است، به خوبی اتفاق نمی‌افتد. این که علاقه‌مندان به سینما از یک سو و از سوی دیگر آن‌هایی که به دنبال این هستند که از سینمای ایران شناخت بیش‌تری پیدا بکنند؛ جشنواره جهانی فیلم فجر به کمک این تیم، می‌تواند خودش را بیش‌تر معرفی کند و من از همه دوستان تیم ارتباطات بین‌المللی جشنواره جهانی فیلم فجر تشکر می‌کنم و به همه آن‌ها خدا قوت می‌گویم.

آیین افتتاحیه فیلم سینمایی «دژاوو» ساخته رایا نصیری چهارشنبه شب (29 فروردین ماه) با حضور عوامل و بازیگران و جمع کثیری از علاقه‌مندان به سینما در موزه سینمای ایران برگزار شد.
به گزارش مشاور رسانه‌ای فیلم، در ابتدای این مراسم محمد جعفرنژاد یکی از سرمایه‌گذاران فیلم «دژاوو» به عنوان نماینده این فیلم روی سن آمد و ضمن خوشامدگویی به حاضران در سالن گفت: فیلم «دژاوو» روایتی موشکافانه از درونیات ۴ زن از ۴ نسل مختلف است که رایا نصیری و بازیگران فیلم با هنرمندی بسیار و دقیق این روایت را به تصویر کشیده‌اند.
در ادامه رایا نصیری کارگردان فیلم «دژاوو» با دعوت جعفرنژاد روی سن آمد و پس از خوشامدگویی به حضار گفت: سلام عرض می‌کنم خدمت همه سروران و بزرگوارانی که امروز علیرغم ترافیک وقت گذاشتند و آمدند تا تجربه مرا در عرصه فیلم داستانی ببینند. حضور تک تک شما برایم موجب افتخار است.
وی در ادامه بیان کرد:‌ خوشحال می‌شوم بعد از دیدن فیلم نظرتان را به من بگویید چون من در مسیر سینما دارم حرکت می‌کنم، می‌خواهم یاد بگیرم و قطعا اشتباهاتی دارم و فیلمم نقاط ضعفی دارد، اما فیلمم را باور دارم و آن را دوست دارم.
نصیری ادامه داد: با بضاعتی که داشتیم و به کمک گروه خوبی که داشتم توانستم این فیلم را به نتیجه برسانم و الان خیلی خوشحالم و قلبم می‌تپد برای اینکه با نفس شما فیلمم را ببینم و احساس کنم که آیا توانسته‌ام آنچه که فکر می‌کردم و دغدغه‌ام بود بنا بر تجربه مستندسازی که داشتم به مخاطبم منتقل کنم.
وی اظهار کرد: در این روزهای اکران لحظه‌های عجیبی را تجربه می‌کنم. وقتی به سالن‌های مختلف نمایش فیلم می‌روم برخی از مخاطبان با دیالوگ هایی که می‌گویند و با صدای بلند با فیلمم ارتباط برقرار می‌کنند، برخی هم ممکن است ارتباط نگیرند و در مقابل لحن مستندگونه فیلم تاب نیاورند و ریتم فیلم را نپسندند. به هر حال این مجموع تلاش یک گروهی بود که تک‌تکشان برای این کار وقت و انرژی گذاشتند.
کارگردان «دژاوو» بیان کرد: این نکته در سینمای مستقل اهمیت دارد که گروهی که دور هم جمع می‌شوند و با بودجه‌ بسیاری اندک می‌خواهند بهترین خروجی را داشته باشند. گاهی اوقات موفق می‌شویم و گاهی اوقات خیلی موفق می‌شویم. 
وی در ادامه ضمن تشکر از عوامل و بازیگران فیلم که در ساخت این فیلم او را یاری کرده‌اند، از آنها خواست روی سن بیایند.
نصیری در پایان درباره عنوان «دژاوو» توضیح داد: «دژاوو» یک کلمه روانشناسانه است که در ادبیات نیز از آن استفاده شده است. دژاوو حس خاصی است که در ذهن بوجود می‌آید و در علم پزشکی اصطلاحا آن را یک اختلال ذهنی می‌دانند. این اختلال ذهنی همان حسی است که وقتی وارد یک مکانی می‌شویم یا در موقعیتی قرار می‌گیریم حس می‌کنیم قبلا در آن موقعیت بوده‌ایم در صورتی که در واقعیت هرگز در آن موقعیت نبوده‌ایم. این موضوع با یک قصه بسیار ساده برای من این امکان را پیش آورد که بگویم ما آدم‌ها بارها مسائلی را تجربه می‌کنیم ولی ممکن است آن را نفهمیم تا زمانی که به سطح خودآگاهی برسیم.

مدیر فیلمبرداری فیلم سینمایی «کوپال» گفت: فیلمنامه «کوپال» را آنقدر پرشور، جذاب، جدید و پر از کار براى فیلمبردار دیدم که پذیرفتم، با ویژگی هایی که از این فیلم سراغ دارم با طیب خاطر «کوپال» را به دیگران پیشنهاد کنم و ایمان دارم که پس از دیدن پشیمان نخواهند شد.
مجید گرجیان، مدیر فیلمبرداری فیلم سینمایی «کوپال» در خصوص نحوه حضورش در این پروژه گفت: من کاظم را از دوران دانشگاه سوره و هم دوره بودنش با حامد رجبى (نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «پریدن از ارتفاع کم») و بعضى دیگر از دوستان ورودى سال ٧٨ مى شناسم، فیلم هاى کوتاهش را نیز از همان زمان دیده بودم و نگاهش به سینما براى من همیشه جذاب بود. همکارى ما هم از زمانى آغاز شد که کاظم با من تماس گرفت و فیلمنامه را براى من فرستاد. فیلمنامه «کوپال» را بسیار پرشور، جذاب، جدید و پر از کار براى فیلمبردار دیدم و پذیرفتم که با او در راه ساخت اولین فیلم بلند سینمایی اش همراه شوم.
این مدیر فیلمبرداری در مورد ویژگی های فیلم سینمایی «کوپال» گفت: این فیلم قطعا براى مخاطب عام و خاص فیلمى خواهد بود که به راحتى از ذهنشان دور نخواهد شد و در زمره آن فیلمهایی است که «وقتى تمام می شوند، تازه شروع می شوند!» فیلمنامه با ظرافت نوشته شده و شخصیت پردازى دقیق کاراکتر احمد کوپال و ارتباطش با همسرش، هایکو، شغلش و نگاه انسان شناسانه کاظم ملایى به چگونگى زندگى شخصیت اصلى، قصه و پایان بندى درخشان آن، همه و همه باعث می شود که من با طیب خاطر فیلم سینمایى «کوپال» را به دیگران پیشنهاد کنم و ایمان داشته باشم که پس از دیدن پشیمان نخواهند شد.
وی در خصوص فیلمبرداری این فیلم توضیح داد: فیلم «کوپال» با سه نوع دوربین روایت می شود، دوربین اول زاویه دید کارگردان است که به دلیل بودجه کمى که در اختیار بود از دوربین sony fs7 و لنزهاى compact prime استفاده کردیم. دوربین دوم که با آن پلان هاى cc tv  یا مدار بسته را گرفتیم که احمد کوپال در جاى جاى خانه اش براى ضبط تصاویر استفاده کرده و از  canon marklll با لنز 35-16 استفاده شد. دوربین سوم هم براى پلان هایی که به نوعى pov هایکو (سگ کوپال) به کار رفت و از دوربین gopro استفاده کردیم. لازم به ذکر است که همه این سه زاویه دید در فیلمنامه کوپال قید شده بود که قطعا باعث جذابیت بیشتر فیلم شده و از آن چالشهایى است که هر فیلمبردارى را مشتاق تجربه و کار می کند.
گرجیان در مورد فیلمبرداری صحنه هایی که سگ داستان(هایکو) در آن حضور دارد نیز گفت: هایکو از نژاد بسیار مؤدب و دوست داشتنی ژرمن شپرد است که با مربى بسیار کارآزموده و با اخلاقش شرایط فیلمبردارى پلان هایى که در فیلم شاهدید را براى ما آسانتر از آنچه که فکر می کردیم مهیا کرد. شرایط طورى مدیریت شده بود که هایکو با همه ما رفیق شده بود و ما هم با هایکو. در نتیجه تجربه دلچسبى در یک فیلم سینمایى که یکى از شخصیت هاى اصلی آن سگى به این بزرگیست براى من رقم خورد.
وی همچنین در خصوص تجربه همکاری با شادروان لوون هفتوان در این فیلم یادآور شد: دوستى من و لوون از فیلم «پرویز» شروع شد. ما در این دو یا سه سالى که این دو فیلم (پرویز و کوپال) با هم اختلاف تولیدى دارند با هم دوست بودیم و معاشرت می کردیم. لوون به شدت مهربان و حرفه اى بود. او پایبند به آداب و رسوم، بى آزار، دقیق و وقت شناس بود. همه آن چیزى که من در بازیگران استار، کوچکتر و شاید بزرگتر از او دیده بودم را لوون یک جا داشت، با این تفاوت که او مهربانتر از همه آنها بود. بازى او در فیلم «کوپال» به شدت به اندازه و دقیق است کما اینکه بازی او حتى در فیلمهایى که شاید کمتر رنگ و بوى کارهاى مهمتر کارنامه او را دارند هم به اندازه و دقیق است. لوونِ دوست داشتنى، آرتیست و سخت کوش و مهربان را بسیار زود از دست دادیم و حسرت دیدنش روى دل همه رفقایش خواهد ماند.
ایکاش بودى و از ته دل الحمدللهى می گفتى و همه ما از ته دل کیف می کردیم و می خندیدیم.
یادت گرامى لوون جان.

«گرنت فیپس» روزنامه نگار آمریکایی یادداشت خود را در ایام برگزاری جشنواره فیلم های ایرانی ویسکانسین با عنوان "کوپال، فیلمی روانشناسانه در مورد یک تاکسیدرمیست چاق" در سایت هنری "تن مدیسون" آمریکا منتشر کرده است.
متن یادداشت او بدین شرح می باشد: به طور خلاصه، "کوپال" را می‌توان یک تریلر سورئال یا یک تراژدی پوچ و ابزورد توصیف کرد که عناصری از قاطعیت و کوبندگی فیلم‌های پولانسکی و خصوصا آن دسته از فیلم‌هایش که ریشه‌های تئاتری بیشتری دارند و مسخ کافکا و تا حدی فیلم Saw (2004) ساخته جیمز وان وام گرفته و ترکیب کرد.
ملایی بلافاصله تم داستانش را از طریق نشان دادن شرایط و وضعیت خودخواسته زندگی دکتر کوپال، به مخاطب منتقل می‌کند. آنجایی که او خودش را در یک خانه نسبتا بزرگ محبوس کرده است - که در جای جای آن و به طور گسترده تصویری مدرن از یک حیوان گربه‌سان دیده می شود (که شاید تصویر سگش "هایکو" باشد) - و همه چیز به وسیله دوربین‌های مداربسته- و دوربینی که به سگش متصل است - به شدت تحت کنترل دقیق است.
تمام ارتباط کوپال با دنیای بیرون به دیدارهای گاه به گاه با همسر ناسازگارش فیروزه محدود است. فیروزه تلاش دارد از طریق تهدید و اتمام حجت کردن و یا عنوان کردن خواست‌های عاطفی -که تهدیدی است برای کار و حرفه کوپال-  الگوهای پارانوئیدی و رفتارهای مخرب او را درهم بکشند.
کوپال در دژی که برای خودش ساخته است، در ظاهر باید از طریق تکنولوژی کنترل کاملی بر همه چیز داشته باشد، اما بر خلاف آن، اتفاق عجیبی می‌افتد: یکی از درهای بزرگ که امنیت بالایی هم دارد، به درستی کار نمی‌کند و کوپال گیر می افتد.
استفاده ماهرانه از تصاویر آهسته، نقش مهمی در نظربارگی تدریجی فیلم و لذت بردن از وجوه کمیک آن دارد. در حالی که بعدتر پیچیدگی‌های شدید روایی -که ماهیت واقعیت را به چالش می‌کشد- کوپال را مجبور می‌کند به شیوه‌هایی غیرمعمول و نامتعارف با آنها روبرو شده و به مقابله بپردازد.
شخصیت کوپال به عنوان محور مرکزی فیلم، پرتره مضطربی از پیوندهای ذاتی و درونی ماست و نقدی است بر روان گسیختگی‌ای که حاصل محیطی است مصنوعی که مانند حصاری پیرامون خودمان ساخته‌ایم.
دومین دوره جشنواره فیلم های ایرانی “ویسکانسین” از ١٧ تا ٢٥ فوریه با مدیریت “حمید رضا نصیری” دانشجوی دوره دکترای مطالعات سینما در دانشگاه ویسکانسین برگزار شد.

پوستر فیلم سینمایی «یک کیلو و بیست و یک گرم» ساخته رحیم طوفان با نام بین‌المللی A heart for an eye با طرحی از فریبرز اسمعیلی رونمایی شد.
این فیلم به کارگردانی و مجری طرحی رحیم طوفان، تهیه‌کنندگی وحید نیکخواه آزاد و با سرمایه‌گذاری سید مهدی نریمانی با حضور بازیگرانی چون لیلا زارع، سعید آقاخانی، فرشته صدر عرفایی، آناهیتا افشار، بابک انصاری، روشنک گرامی، مریم کاویانی، رهام مخدومی، سمیرا ذکایی و بازیگران خردسال ساغر کیان راستی و مانلی اصفهانی در بهمن ماه ۹۵ در تهران فیلمبرداری شده است.
فیلم سینمایی «یک کیلو و بیست و یک گرم» نوشته لیلا نیکزاد؛ یک اثر اجتماعی است و سه قشر از طبقه فرهنگی را کارشناسی و روایت می‌کند.
پخش بین‌المللی این فیلم بر عهده الهه نوبخت است و اولین اکران فیلم هم زمان با اولین روز برگزاری سی و ششمین جشنواره جهانی فجر ساعت 16:00 در پردیس سینمایی چارسو خواهد بود.

فیلم سینمایی «شماره ١٧ سهیلا» به بخش مسابقه رسمی دو جشنواره بین‌المللی سوییس و لبنان راه یافت.
به گزارش مشاور رسانه‌ای پروژه، فیلم سینمایی «شماره ١٧ سهیلا» به کارگردانی محمود غفاری و تهیه‌کنندگی سید امیر سیدزاده به بخش رسمی جشنواره‌های بین‌المللی «فیلم‌های شرقی ژنو» در سوییس و  «تریپولی» در لبنان راه پیدا کرد.
جشنواره فیلم‌های شرقی ژنو با موضوع امید و با هدف بررسی موضوعات و مسائل زنان در جامعه و تلاش آنها برای زندگی بهتر در جوامعِ خود و نیز اعتباربخشی به جایگاه زن در سینما از نگاه کارگردانان خلاق، امسال از ٢١ تا ٢٩ آوریل (یکم تا نهم اردیبهشت ماه) در شهر ژنو سوییس برگزار می‌شود. 
در این جشنواره فیلم سینمایی «شماره ١٧ سهیلا» با شش فیلم دیگر از کشورهای فرانسه، لبنان، مراکش، مصر و تونس به رقابت خواهد پرداخت.
این فیلم همچنین به بخش مسابقه رسمی فستیوال تریپولی لبنان نیز راه پیدا کرده و با ٧ فیلم بلند سینمایی دیگر از سایر کشورها از جمله روسیه، مکزیک، اوکراین، مصر و اسپانیا به رقابت خواهد پرداخت.
این جشنواره با هدف تمرکز بر ایده‌های نو در سینما امسال از تاریخ ١٩ الی ٢٦ آوریل (30 فروردین تا 6 اردیبهشت) در لبنان برگزار می‌شود.
«شماره 17 سهیلا» پیش از این در بخش سودای سیمرغ  سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و مورد توجه منتقدان و سینماگران قرار گرفت. پس از آن در جشنواره فیلم سلامت و جشن تصویر سال حضور داشت و در جشن انجمن منتقدان نیز در بخش کارگردانی و بازیگر نقش اول زن کاندید بود.
پخش بین المللی فیلم «شماره ١٧ سهیلا» به عهده کمپانی الی ایمیج به مدیریت الهه نوبخت است.
الهه نوبخت که از پخش کننده‌های بین‌المللی سینمای ایران و تهیه‌کننده مستند است، به عنوان یکی از اعضای هیات داوران فیلم‌های کوتاه سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های شرقی ژنوِ سوییس نیز در این جشنواره حضور دارد.
همچنین فیلم دیگر محمود غفاری با عنوان «این یک رویاست» در بخش سینمای جهان این جشنواره نمایش داده خواهد شد.
زهرا داوودنژاد، بابک حمیدیان، مهرداد صدیقیان، احسان امانی، فریدون محرابی  و حکیمه فیوجی بازیگران فیلم سینمایی «شماره 17 سهیلا» هستند.
«شماره 17 سهیلا» روایت کننده داستان دختری میانسال است که زمان ازدواج او به تاخیر افتاده و با توجه به مشکل ژنتیکی که دارد در تلاش است که هر چه سریع‌تر ازدواج کند تا بچه دار شود. 
پروانه ساخت این فیلم در ابتدا با عنوان «صندلی سفید» صادر شده بود که در میانه تولید به «سهیلا» و نهایتا به «شماره 17 سهیلا» تغییر نام داد.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: دختری در آستانه میانسالی تصمیم می‌گیرد که هر طور شده ازدواج کند.
دیگر عوامل فیلم عبارتند از: نویسنده و کارگردان: محمود غفاری، تهیه کننده: سید امیر سیدزاده، سرمایه گذاران: سید محمد سیدزاده و محمود غفاری، مدیرتولید: محمد سیدزاده، مجری طرح: مهدی پور موسی، مدیر فیلم‌برداری: اشکان اشکانی، صدابردار: مهدی ابراهیم زاده، حمید محمودی، طراحی و ترکیب صدا: حسین ابوالصدق، طراح صحنه: مهدی پور موسی، طراح لباس و دستیار کارگردان: مهناز جارچی، موسیقی: علی منصور، تدوین: محمود غفاری، محمد توکلی، مدیر تدارکات: حامد آزادی، اتالوناژ: احسان واثقی، عکاس: رویا حسینی، مشاور رسانه‌ای: مریم قربانی‌نیا.

فیلم کوتاه «مثل بچه آدم» به کارگردانی آرین وزیردفتری و تهیه‌کنندگی مجید برزگر به بخش سینه‌فونداسیون هفتاد و یکمین جشنواره فیلم کن فرانسه راه یافت. این اولین نمایش جهانی این فیلم کوتاه خواهد بود.
این فیلم کوتاه بیست دقیقه‌ای، ششمین فیلم کوتاه وزیردفتری و محصول انجمن سینماى جوانان ایران است. مجید برزگر تهیه‎کنندگی آن را بر عهده داشته و شادى کرم‎رودى، نگار عابدی و یزدان کوکبی‌صبا در آن ایفای نقش می‌کنند.
بخش سینه‌فونداسیون از بخش‌های اصلی جشنواره کن است که از سال ۱۹۹۸ راه‌اندازی شده‌. این بخش یکی از بخش‌های رسمی (Official Selection) و رقابتى جشنواره است و فیلم‌های این بخش توسط هیئت داوران بخش فیلم‌های کوتاه مورد قضاوت قرار می‌گیرند. به نقل از وب‎سایت جشنواره کن هر ساله بیش از ۲۴۰۰ دانش‌آموخته سینما از سراسر جهان آثار خود را در این بخش ثبت‌نام می‌کنند، که بین ۱۵ تا ۲۰ فیلم کمتر از ۶۰ دقیقه برای رقابت در آن انتخاب می‌شوند. «مثل بچه آدم» به نمایندگی از دانشکده سینما-تیاتر دانشگاه هنر تهران تنها نماینده امسال ایران در این بخش است. 
لازم به ذکر است «هنوز نه…» فیلم کوتاه قبلی این کارگردان و تهیه‌کننده نیز موفقیت‌های ملی و بین‌المللی مختلفی نظیر جایزه بزرگ جشنواره فیلم کوتاه پوسان کره جنوبی، سیمرغ بهترین فیلم کوتاه آسیایی از جشنواره جهانی فیلم فجر، نشان شایستگی جشن مستقل فیلم کوتاه برای بهترین فیلم با نگاه تجربی، جایزه بزرگ بخش مسابقه بین‌الملل و جایزه هنروتجربه از جشنواره فیلم کوتاه تهران را کسب کرده بود.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: سارا ــ ۲۲ساله ــ پرستارِ خانگى متین، پسربچه‌اى ۵ ساله است. در یکى از روزهاى کارى‌اش، متین براى او داستانى تعریف مى‌کند و سارا تصمیم به دزدى از خانه آن‌ها می‌گیرد.
عوامل این فیلم کوتاه عبارتند از: نویسنده و کارگردان: آرین وزیردفتری، مدیر فیلمبرداری: سینا کرمانی‌زاده، تدوینگر: پویان شعله‌ور، طراح صحنه و لباس: منیر رضی‌زاده، صدابردار: وحید رضویان، طراحی و ترکیب صدا: زهره علی‌اکبری، آهنگساز: میلاد موحدی، طراح چهره‌پردازی: نجمه لشگری، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز: شروینه دیدنده، مدیر تولید: سمیرا قربان‌نژاد، منشی صحنه: نرگس محبی آشتیانی، عکاس: شاهین دانشفر، اصلاح رنگ و نور: سینا کرمانی‌زاده، مدیر تدارکات: فرهاد صدری، بازیگران: شادی کرم‌رودی، یزدان کوکبی صبا و با حضور نگار عابدی، تهیه‌کننده: مجید برزگر، محصول انجمن سینمای جوانان ایران.
هفتاد و یکمین دوره جشنواره کن از ۸ تا ۱۸ می برابر با ۱۸ تا ۲۸ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ در شهر کن فرانسه برگزار می‌شود. 

«تاریکی» به کارگردانی سعید جعفریان و تهیه‌کنندگی رامبد جوان به بخش مسابقه فیلم کوتاه جشنواره کن راه یافت.
«تاریکی» به کارگردانی سعید جعفریان و تهیه‌کنندگی رامبد جوان به بخش مسابقه فیلم کوتاه جشنواره کن 2018 راه یافت. بخش مسابقه فیلم کوتاه جشنواره کن جزو بخش‌های اصلی رقابتی جشنواره به شمار می‌رود که همانند بخش مسابقه اصلی جشنواره فیلم برگزیده آن نخل طلای جشنواره را دریافت می‌کند. در این دوره جشنواره نزدیک به 200 فیلم کوتاه از ایران متقاضی شرکت در این بخش بودند که در نهایت فیلم کوتاه «تاریکی» به عنوان نامزد نخل طلای فیلم کوتاه در آن حضور خواهد داشت.
در خلاصه داستان این فیلم کوتاه آمده: سامان غیبش زده و صبا پا به تاریکی می‌گذارد.
این نخستین حضور بین‌المللی «تاریکی» خواهد بود و طبق اعلام رسمی جشنواره برتران بونلو، کارگردان فرانسوی به عنوان رییس هیات داوران بخش فیلم‌های کوتاه و سینه فونداسیون هفتاد و یکمین دوره جشنواره فیلم کن داوران این دوره این دو بخش را رهبری خواهد کرد.
دیگر عوامل فیلم کوتاه «تاریکی» عبارتند از: کارگردان: سعید جعفریان، تهیه‌کننده: رامبد جوان، فیلم‌نامه: فاطمه عبدلی و سعید جعفریان، مدیر فیلم‌برداری: مسعود امینی تیرانی، بازیگران: مهسا علافر و بانیپال شومون، طراح صحنه و لباس: فاطمه عبدلی، تدوین: عماد خدابخش، مدیر تولید: امیر جمشیدی، دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز: حسن کلاهی، دستیار کارگردان: طاها قدسی، طراحی و ترکیب صدا: حسین قورچیان، صدابردار: مهران بهروزی‌نیا، گریم: پدرام زرگر، اصلاح رنگ و نور: محسن خیرآبادی، طراح نشان‌نوشته و پوستر: بهزاد متبحری، عکاس: علی بیات.
هفتاد و یکمین دوره جشنواره کن از ۸ تا ۱۸ می برابر با ۱۸ تا ۲۸ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ در شهر کن فرانسه برگزار می‌شود.

فیلم کوتاه «هایلایت» به کارگردانی شهرزاد دادگر و تهیه کنندگی مشترک سعید هنرآموز و نیما دبیرزاده در بخش اصلی فیلم کوتاه چهل و دومین جشنواره فیلم آتلانتا نمایش داده می‌شود.
جشنواره فیلم آتلانتا که یکی از معتبرترین جشنواره‌های فیلم در ایالات متحده آمریکاست، هر ساله میزبان بسیاری از آثار شاخص کوتاه و بلند از سراسر دنیا است و برندگان بخش فیلم کوتاه این جشنواره برای ورود به رقابت اصلی فیلم کوتاه به آکادمی اسکار معرفی می‌شوند.
این فیلم پیشتر جایزه بهترین زن الهام بخش را برای بازی رویا نونهالی از جشنواره فستیگوس لوس‌آنجلس دریافت کرده است. 
دیگر عوامل این فیلم کوتاه عبارتند از:
کارگردان: شهرزاد دادگر، نویسندگان: شهرزاد دادگر و پانته آ حسینی، بازیگران: رویا نونهالی، نسیم ادبی، ساناز مصباح، رابعه مدنی، شفق شکری و بهناز جعفری، مدیر فیلم‌برداری: وحید ابراهیمی، صداگذاری و میکس: علیرضا علویان، تدوین و تصحیح رنگ: نیما دبیرزاده، طراح صحنه و لباس: مهشید جوادی، صدابردار: وحید رضویان، طراح چهره پردازی: پریا روشن، گروه کارگردانی: اشکان آرش کیا، نادر خالدیان مدیر تولید: علی اکبر کرمی، تهیه‌کننده: سعید هنرآموز و نیما دبیرزاده، مجری طرح: شرکت فیلم‌سازی و پژوهش‌های سینمایی هیلاج