فیلم گلدن تایم

فیلم عالی بود. حتی اگر با یکی از اپیزودهای آن همذات پنداری هم نمیکردی، تک تکش برایت ملموس بود. و دردآور. واقعی بود، گزنده و سیلی سرد روزگار که همراه با ادامه فیلم محکم‌تر به صورتت نواخته می‌شد.

درباره‌ی این فیلم فکر می‌کردم و این که چرا این اسم غیر فارسی انتخاب شده. شاید هدف این بوده که ببینیم گلدن تایم به چی اطلاق میشه، ظاهرن یکی از اون‌ها توی پزشکی کاربرد داره و منظور از گلدن تایم، اون زمان محدود و طلایی هست که میشه یک بیمار / مجروح رو از مرگ نجات داد و احتمالن نیاز به تصمیم‌گیری مهمی هم داره. لینکش:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Golden_hour_(medicine)
در اپیزودهای مختلف این فیلم هم چنین لحظاتی وجود داره، تصمیم‌گیری های مهمی که می‌تونه به مرگ و زندگی منجر بشه؛ مرگ یک نفر، یک زندگی و یا یک رابطه؛
یا حیات دادن به یک نفر، به یک زندگی و یا به یک رابطه.

مواد لازم برای ساختن فیلم گلدن تایم

1. تعدادی ایده یک خطی جذاب
این ایده ها را خوب ورز داده و برای آن یک یا دو پرده فیلمنامه می نویسیم. وقتی به تقطه ی بحران رسیدیم داستان را رها می کنیم. تازه بدون پرده سوم خیلی باکلاس تر و پست مدرن تر هم هست!
2. یک عدد دوربین همراه سه پایه و یک وسیله نقلیه
دوربین را روی سه پایه گذاشته و یک قاب مدیوم یا واید می بندیم. دوربین را ته اتوبوس یا روی وانت یا روی کاپوت ماشین می گذاریم، دکمه رکورد را می زنیم و می رویم یک چایی می خوریم تا پلان سکانس مان تمام شود. اگر لازم شد دوربین را بلند می کنیم و دنبال شخصیت ها راه می افتیم.
دکوپاژ و داستان گویی با نماها و تقطیع ها سوسول بازی است، همین جوری هم شیک تر است هم دیگر زحمت تدوین نمی خواهد!
3. تعدادی اسم ماه
حالا اول هر اپیزود اسم یک ماه را می نویسیم از فروردین تا اسفند. این جوری ... دیدن ادامه » روایت خیلی هوشمندانه و مهندسی شده به نظر می رسد. ترتیب قصه ها و این که کدام ماه برای کدام قصه اصلا اهمیت ندارد و برای آن خودتان را اذیت نکنید!

به شما تبریک می گویم. فیلم خوش ساخت تجربی شما آماده است!

۱۲ ماه
۱۲ انتخاب
و ۱۲ گلدن تایم (لحظه طلوع و غروب خورشید که همه چیز در زمانی کوتاه و لحظه ای ناگهان تغییر میکند و دیگر هیچ چیز مثل قبل نیست و در نتیجه اون لحظه یا تاریکی میاد یا روشنایی)
فیلم دوست داشتنی و قابل دفاعی بود اما این کاملا عادیه که بعضی اپیزود ها یکم از بقیه معمولی تر بود اما این از لذت بخش بودن اثر اصلا کم نمیکرد
خسته نباشید به همه عوامل برای این فیلم لذت بخش و متفاوت

١٢ موقعیت دراماتیک از کاراکترهای مسخ شده شهری صنعتی؛
١٢ رویدادگاه مشترک درون یا برون هسته ای آهنی (وسیله نقلیه) بسان خورشیدی تابنده بر اثر؛
١٢ ماه متوالی چون زنجیری تنیده بر سیر زندگی های بی روح شهری به تاراج رفته؛
و دوربین چون روحی ناظر بر حقایق روایتهای تلخ انسانهای بریده بالی در کام روزمرگی و تنهایی؛
میزانسن هایی محدود که وام دار صحنه تئاتر است و دیالوگهایی برخواسته از کالبد زندگی های کلان شهری جنون زده و ویرانه؛
و پوریا کاکاوند که از جنس صحنه است و همواره درخشان و جسارتش در حضورت بر پرده نقره ای ستودنی؛
هنوز آن میزانسن ساده از نمایش رولور با بازی های درخشان علی باقری و فربد فرهنگ در ذهن من حک شده باقی مانده است؛
قدردانی و سپاس بی کران از مرد بزرگ حسن فتحی برای حمایتهایش در برافراشته نگاه داشتن سینمای تجربه و جوانانی که هنوز قلبی در سینه ... دیدن ادامه » دارند و بالی برای پرواز.

لحظه‌ای طلایی در فیلمبرداری، وجه تسمیه "فیلم"ای را شکل می‌دهد که انسجامش جز اسم به برگزاری همه اپیزودها در یک ماشین برمی‌گردد..
تناسب هر اپیزود و موضوع جاری در آن و شخصیت‌های آن با ماشین انتخاب شده، لذت‌بخش است و این رابطه به قول خارجیا Crystal Clear است

اندکی از اطلاق کردن واژه "فیلم" به این تجربه هنری تردید دارم..ترکیب 12 ایده کوچک اما درخشان، شاید "فیلم" نباشد
و اینکه از 12 اپیزود روایت شده در قالب ماه‌های سال، نتوانستم دقیقا ارتباط ماه‌ها یا فصل‌ها با موضوع روایت شده در هر ماه را دریابم [تعداد محدودی را مرتبط دیدم اما نه همه]..به هر حال بایستی تفاوتی حاصل شود اگر من اپیزود "دی" را بردارم و به جای "اردیبهشت" بگذارم

از اینها که بگذریم، چند اپیزود فوق‌العاده و تأثیرگذار بودند، اما لزوما همه اپیزودها خیر..اپیزود خرداد ... دیدن ادامه » با بازی درخشان بازیگر خردسال و ایده بی‌نظیر، لذت‌بخش و بی‌مانند بود.
از روایت اپیزود مربوط به ژاله صامتی، واقعا لذت بردم و این روایت مرا به شدت تحت تأثیر قرار داد..شجاعت و نیمه خلاقیت خاصی در این اپیزود بود
و اما اپیزود مورد علاقه بنده، اپیزود نهایی بود، که بی‌اندازه چالش خوبی را به تصویر کشید و اجرای ان بسیار سینمایی، روایی، فوق‌العاده و جذاب بود
(حرکت طولانی دوربین در راه چوبی به سمت ساحل، تعلیق نسبتا خوب، سفر شخصیتی بی‌نظیر با قربانی و همزادپنداری دردناک و شاید ترسناکی از سمت مخاطب با قربانی‎کننده در آن اپیزود داشت که شگفت‌انگیز، در انتظار سرانجام تلخ قربانی بود)

از شروع بسیار زیبا، تیتراژ جذاب و موسیقی فوق‌العاده نیما قهرمانی هم نمی‌توان صرفنظر کرد، تا این کار هنری ارزشمند را ارزشمندتر کنند
لذت بردم اما نقص‌ها به قوت خود باقی

متفاوت و قابل تحسین. یک نقد اجتماعی تر و تمیز به لطف ١٢ قصه قوی و البته تلخ و گزنده. کاش میتونستم همه دولتمردها رو به دیدن این فیلم دعوت کنم.

وجود اجتماع انسانی به خودی خود محمول زایش تراژدی و فاجعه است. فیلم گلدن تایم شامل دوازده اپیزود با نام دوازده فصل سال می باشد که همگی به نوعی در خودروهای مختلف اتفاق می افتند، گویی حضور خودرو در این فیلم به عنوان نماد تکنولوژی محل تلاقی انسانهاست با یکدیگر، محل تلاقی یا تصادم. در برخی از اپیزودها استفاده از زبان طنز فیلم را جذاب تر و عامه پسندتر کرده اما به هر حال تمام بخش های فیلم در بستر نوعی تراژدی انسانی اتفاق می افتد، تراژدی که محصول حضور انبوه آدمهاست.
اگر از برخی ایرادات فیلم نامه ای و سکون بیش از اندازه دوربین در اپیزودهای مختلف صرفه نظر کنیم در مجموع فیلم گلدن تایم فیلم خوش ساخت و دوست داشتنی می تواند باشد که دیدن آن را به تمام علاقه مندان سینمای غیر گیشه توصیه می کنم.

گلدن تایم

خوش ساخت، پرمحتوا، اندیشمندانه و درخور ستایش است.
همه عناصر با ظرافت و خوش سلیقگی تمام در کنار هم چیده شده‌اند.

فیلمنامه شبیه اسکلت آپارتمانی است بسیار مستحکم که کارگردانی خوش ذوق نمایَش را با بهترین متریال آراسته .
از دوردست و در هرلحظه چراغ یکی از خانه‌هایش روشن می‌شود، اما کل وجود دارد. کل همواره زنده است. وقتی تمامی چراغ‌ها یک به یک روشن و دوباره خاموش می‌شود، تصویر آپارتمان در کلیت اما با تمامی جزئیات در ذهن مخاطب باقی مانده است.

اما فیلمنامه با ساختار قوی و دیالوگ نویسی تفکربرانگیزش، خلاقیت‌ها و نگاه عمیق کارگردان و .... به تنهایی منجر به مواجه فیلم با این اقبال نبوده‌اند. بلکه هماهنگی و کیفیت بالای تمامی عناصر تکنیکی فیلم از تصویر و طراحی فضا (و نه صحنه) تا بازی‌های هوشمندانه و ... به جذابیت این آپارتمان و کاربری هرچه ... دیدن ادامه » بیشتر آن افزوده است.

پوریا کاکاوند و تیمش با احترام به ارزشمندی هنر، شان خود و شعور مخاطب، دانسته و آگاهانه تک تک المان‌های سینمایی را در حد توان، به درستی کنار هم چیده و اثری قابل تأمل و شایسته ی تقدیر خلق کرده‌اند