سال پیش، درست در فصل زمستان، نمایش ترن به کارگردانی حمیدرضا آذرنگ را تماشا کردم و تا به امروز براین باور بودم که هیچ نمایشی برتر از آن برای من نبوده؛ اما شب گذشته نظرم به طورکلی تغییر کرد. صد در صد از نگاه من یک نمایش فوق العاده بود؛ متن، بازی، کارگردانی، نور، صحنه، گریم و همه چیز مرتب در کنار یکدیگر قرار گرفته بودند و توانستند یک اتفاق درست را رقم بزنند.
مرتضی اسماعیل کاشی به عنوان دومین تجربه کارگردانی اش متن بسیار خوبی را برای اجرا انتخاب کرده است، مهمترین دلیل این اتفاق نیز عدم شهرت زیاد مارکس لید در ایران و متن جذاب و گیرا برای مخاطبان این روزهای تئاتر است. همچنین باید اشاره کرد که انتخاب متنی کاملا درخلاف جهت متن نمایش سه خواهر (تجربه اول کارگردانی اسماعیل کاشی) نوعی قدرت نمایی در دنیای کارگردانی است.
از کارگردانی و متن که بگذریم؛ اولین چیزی که بیش از همه چیز به چشم می آید، بازیگری عالی است. ستاره پسیانی کار سخت و تقریبا دشواری را برای اجرای نقش یک معلول عاشق برعهده داشت اما توانست باموفقیت آن را اجرا کند تا چشمان مخاطب لحظه ای از او برداشته نشود؛ هوتن شکیبا نیز به نحوی دیگر این اتفاق را خلق کرد، او یک بازیگر عصبی، ترسو و مدعی بود. او آنقدر زیبا توانست مایکل را اجرا کند که دیگر هیچ تصویری از نقش طناز و خنده دار ... در لیسانسه ها در ذهنم باقی نماند.
بعد از بازی، مهمترین اتفاق از نگاه من موسیقی است؛ کارگردان سعی بر انتخاب موسیقی هایی داشت که کاملا بر ذهن مخاطب تاثیر می گذارد و در درون او حس ترس را به وجود میاورد. این موسیقی ها در برخی از صحنه نقش بسیار پررنگی داشت که کارگردان را به هدف خود نزدیک
... دیدن ادامه ››
تر می کرد.
در پایان نیز باید بگویم که صد در صد حرف های بسیاری برای گفتن داشت که در این متن کوتاه به هیچکدام از آنها اشاره نکردم اما به عنوان یک انسان سعی کردم آن هارا بیاموزم. زمانی که این پازل مهم را کنار یکدیگر قرار می دهم میبینم آن چیزی که در دنیای امروز عامل جذب مخاطب تئاتر است، بازیگر چهره یا سالن بسیار عالی نیست، عامل جذب مخاطب نمایشنامه خوب، بازی خوب، کارگردانی خوب و روابط عمومی خوب است.
صحبت در رابطه با صد در صد آنقدر بسیار است که در این چندخط نمی گنجد؛ بدون شک هرکس که این نمایش را تماشا نکرده است، یکی از مهمترین اتفاقات تئاتر ایران را از دست داده یا نادیده گرفته است چراکه از نگاه من در دنیای امروز تئاتر اکثریت گروه ها از صد در صد توان خود برای اجرا استفاده نمی کنند و سعی ندارند تا صد در صد باشند.
نکته: تمامی مطالب فوق، یک نگاه شخصی است