نمایش ›صد درصد

با درود فراوان
در مورد این نمایش که خیلیا پیگیر تمدید شدن بودن، خانم پسیانی پست گذاشتن که در سال آینده تمدید خواهد شد و اجرا میرن

پست اینستاگرام ستاره پسیانی:
الیزابت عزیزم چند ماه باهات زندگی کردم و هیچ وقت هیچ وقت فراموشت نمی کنم.یه چیزایی بین منو توهست که نمی شه بیانش کرد.دوست دارم تا ابد.
این نمایش ٥٠٪‏ برای من تموم شده،امیدوارم ٥٠٪‏ دیگش رو سال دیگه اجرا بریم که بشه ١٠٠٪‏ مرسی از همه طرفدارای تاترکه اومدن این اجرا رو دیدن و بعد اجرا تو سرما منتظر من و هوتن وایستادن ،مثل الیزابت

مرگ ،
به پایان رسیدن ،
مرگ حتمی ؛
صد در صد ...!

نمایش ِ(( صد در صد)) به نویسندگی مارکس لوید، از مَتنِ خوب و جداً قابل اهمیتی برخوردار است .متنی که من را واردِ جهانی کرد که قبلا با خواندن متنِ اتاق ورونیکا اثر آیرا لِوین با آن مواجه شدم و قبل تر آن را در دنیای پینتر ،دیده بودم. اما در مورد طراحی ها، طراحیِ صحنه و ،طراحیِ لباس. به نظر بنده که بسیار از جهانِ متن دور بود. و در روندِ فُرم ِ متن کارش را انجام نمیداد، انتخابِ اشتباه ِ سالن هم بی تاثیر نبود.لحظه های متن در آمده بود که تمرین مداوم گروه را میرساند.و از ایده های کارگردانی چندانی هم برخوردار نبود. بنده با یک متن بسیار خوب طرف بودم که معمولی و در حد توان به اجرا در آمده بود .بازیِ ستاره پسیانی در نقشِ الیزابِت قابل قبول بود.اما با هوتنِ شکیبا در نقشِ مایکِل از لحاظ فیزیکِ بازیگریش در این کار ارتباط برقرار نمیکردم، اگرچه از عهده ی نقش برآمده بود.
.ایده ی رورانس هم ایده ی جذاب و البته گول زننده ای بود .که قطعا هوش کارگردان را میرساند و در روندِ اجرا بود.که لحظه های آخر ضربه ی گیج‌کننده ایست بر مخاطبی که میخواهد فکر کند.کار ریتم خوبی دارد. و درکُل تقریبا راضی کننده است.و در آخر نمیتوان از خلاقیت شِگَرف و آنچنانیِ گروهِ اجرایی حرفی زد.اما منظم وبه قول ِ معروف (شُسته رُفته) به اجرا در آمد. نباید از ترجمه ی خوبِ وحیدِ رهبانی نیز غافِل شُد.

سلام دوستان ، بنده به تماشای این نمایش نشستم و مسحور شدم. مسحور کارگردانی ، دکور ساده و بدون اکسسوار اضافی و بازی های بازیگران کاربلدِ تئاتری :)
با توجه به اینکه قبل از دیدن نمایش ؛ با متن این نمایشنامه ی جذاب اشناییِ کافی داشتم ، لازم دانستم بگویم که بازیِ هردو عزیز ، متناسب با رولی بود که ایفا میکردند ؛ هوتن جانِ شکیبا همانطور که انتظارش را داشتم عالی بود.در این سالها هروقت او را در صحنه اجرا دیدم ، شگفت زده ی هنر و استعدادش شده ام . ستاره پسیانیِ عزیز که واقعا چون ستاره ای میدرخشد و هنرنمایی میکند. چقدر خوب توانست از تجربه های "اتاق ورونیکا" استفاده کند و بازی بی نظیری به جا بگذارد. خلاصه ی کلامم این است که باید به تناسبِ نقشی که هرکس ایفا میکند نظر داد . بعد از دیدن نمایش به معنای واقعی دریافتم که چقدر بازی ها به نمایشنامه اصلی نزدیک و قابل لمس بود. مایکل همانقدر ترسو و کنجکاو بود که باید می بود ، الیزابت هم همانقدر انتقام جو و زخم خورده ! اینکه بگوییم الیزابت فقط هوار میکشید یا مایکل غیر طبیعی بود ، به نظرم کم لطفی ست .
یک تشکر ویژه از اقای اسماعیل کاشی که سراغ مارکس لوید رفت .نویسنده ای که در ایران ، کمتر کسی با او آشنایی دارد.خسته نباشید میگویم به همه عوامل بخاطر خلق این اثر به یاد ماندنی و ممنون از وقتی ک برای خواندن نظر بنده گذاشتید.سپاسگزارم

96/11/14: یه نمایشایی هم هستن که موج هیجانات و احساسات درونی مخاطب رو شبیهه نوار قلب می کنن، یه جوری که رسماً با غلظت سروتونین سرم خونی آدم بازی میشه! در وهله اول با نمایشنامه جالب و قوی، در ادامه با کارگردانی حرفه ای، توجه به جزئیات، بازیگران خوب و تئاتری، میزانس های حساب شده، طراحی صحنه، نور، صدا، خلاقیت های اجرایی و و و. در واقع در چنین نمایش هایی تلاش بر این هست که یه جورایی از "صد در صد" امکانات هنری و اجرایی استفاده باشه که خب در نهایت هم منطقیه که با استقبال روبرو بشن و جوایز بگیرن و تقدیرها ازشون بشه و خلاصه. و این تقریباً تمام حس من پس از دیدن نمایش "صد در صد" بود که بی وقفه فوران کرد و نوشتم.
پی نوشت: خدایی بازی خانم ستاره پسیانی یه چندین درجه بهتر از آقای هوتن شکیبا بود. در هر حال به کل گروه خسته نباشید میگم.

یک کلام ، تمام :
بی نقص ، عالی

امشب موفق به دیدن این نمایش شدم
به معنای واقعی کلمه عالی بود

سلام
خدا رو هزار مرتبه شکر که نمایشنامۀ عالی مارکس لید دست اهلش افتاده بود و یه تیم حرفه‌ای نمایشی رو برده بودن روی صحنه که کمترین گسستی توش احساس نمی‌شد. بازی آقای شکیبا و خانم پسیانی هم حرف و حدیثی باقی نگذاشته بود.
نمایش به شکلی بود که تمام پیام‌ها توی متنش بود و مخاطب در ساختنش مشارکت فعال داشت؛ یه پارادوکس پیچیدگی در عین سادگی.
ممنون از مارکس لید و همۀ عناصر صد در صد کاردرست صد در صد.

- مایکل تو از اون آدمایی هستی که اتفاقا رو به وجود میارن یا اتفاقا براشون پیش میاد؟
+ من جزو اون دسته آدمایی هستم که ترجیح میدن زودتر کارو شروع کنن.
- من مطمئن بودم تو از اون آدمایی هستی که اتفاقا رو به وجود میاران. میدونی خیلی وحشتناکه که آدم تمام مدت بشینه و منتظر بمونه.

سال پیش، درست در فصل زمستان، نمایش ترن به کارگردانی حمیدرضا آذرنگ را تماشا کردم و تا به امروز براین باور بودم که هیچ نمایشی برتر از آن برای من نبوده؛ اما شب گذشته نظرم به طورکلی تغییر کرد. صد در صد از نگاه من یک نمایش فوق العاده بود؛ متن، بازی، کارگردانی، نور، صحنه، گریم و همه چیز مرتب در کنار یکدیگر قرار گرفته بودند و توانستند یک اتفاق درست را رقم بزنند.
مرتضی اسماعیل کاشی به عنوان دومین تجربه کارگردانی اش متن بسیار خوبی را برای اجرا انتخاب کرده است، مهمترین دلیل این اتفاق نیز عدم شهرت زیاد مارکس لید در ایران و متن جذاب و گیرا برای مخاطبان این روزهای تئاتر است. همچنین باید اشاره کرد که انتخاب متنی کاملا درخلاف جهت متن نمایش سه خواهر (تجربه اول کارگردانی اسماعیل کاشی) نوعی قدرت نمایی در دنیای کارگردانی است.
از کارگردانی و متن که بگذریم؛ اولین چیزی که بیش از همه چیز به چشم می آید، بازیگری عالی است. ستاره پسیانی کار سخت و تقریبا دشواری را برای اجرای نقش یک معلول عاشق برعهده داشت اما توانست باموفقیت آن را اجرا کند تا چشمان مخاطب لحظه ای از او برداشته نشود؛ هوتن شکیبا نیز به نحوی دیگر این اتفاق را خلق کرد، او یک بازیگر عصبی، ترسو و مدعی بود. او آنقدر زیبا توانست مایکل را اجرا کند که دیگر هیچ تصویری از نقش طناز و خنده دار ... در لیسانسه ها در ذهنم باقی نماند.
بعد از بازی، مهمترین اتفاق از نگاه من موسیقی است؛ کارگردان سعی بر انتخاب موسیقی هایی داشت که کاملا بر ذهن مخاطب تاثیر می گذارد و در درون او حس ترس را به وجود میاورد. این موسیقی ها در برخی از صحنه نقش بسیار پررنگی داشت که کارگردان را به هدف خود نزدیک ... دیدن ادامه ›› تر می کرد.
در پایان نیز باید بگویم که صد در صد حرف های بسیاری برای گفتن داشت که در این متن کوتاه به هیچکدام از آنها اشاره نکردم اما به عنوان یک انسان سعی کردم آن هارا بیاموزم. زمانی که این پازل مهم را کنار یکدیگر قرار می دهم میبینم آن چیزی که در دنیای امروز عامل جذب مخاطب تئاتر است، بازیگر چهره یا سالن بسیار عالی نیست، عامل جذب مخاطب نمایشنامه خوب، بازی خوب، کارگردانی خوب و روابط عمومی خوب است.
صحبت در رابطه با صد در صد آنقدر بسیار است که در این چندخط نمی گنجد؛ بدون شک هرکس که این نمایش را تماشا نکرده است، یکی از مهمترین اتفاقات تئاتر ایران را از دست داده یا نادیده گرفته است چراکه از نگاه من در دنیای امروز تئاتر اکثریت گروه ها از صد در صد توان خود برای اجرا استفاده نمی کنند و سعی ندارند تا صد در صد باشند.

نکته: تمامی مطالب فوق، یک نگاه شخصی است

خیلی دوست داشتم.از بازی ستاره لذت بردم. از موسیقی...انگار داشتم فیلم سینمایی نگاه میکردم. خیلی خوب بود.
چقد همه چیز عالی بود تو این سالن، چه سکوتی... از عکاسی و گوشی دست گرفتن هم خبری نبود.

بازی بینظیر خانم ستاره پسیانی و آقای هوتن شکیبا
خانم پسیانی خیلی منو به یاد مادر بزرگشون سرکار خانم جمیله شیخی نازنین انداختن نه به خاطر نوع بازی بخاطر قدرت عالی در بازی
خیلی لذت بردم

لطفاااااا تمدید کنید

بسیار عالی و بی نظیر بود این نمایش

متن فوق‌العاده جذاب که مخاطب رو کاملا کنجکاو فهمیدن تراژدی میکنه طنز های ظریف و بجا بازی متفاوت از اقای هوتن شکیبا خانم ستاره پسیانی انتقال حس شون فوق العاده عالی فووووق العاده عالی و سبک کارگردانی و پایانی جالب که مخاطب رو ساعت ها بعد از دیدن نمایش دچار شوک و گره گشایی میکنه...و یه نگرش به اتفاقات مختلف...
دکوری ساده اما فوق‌العاده کار امد و بدون هیچ اکسسوار اضافی و صد البته گریمی زیبا...
به هیچ وجه ابن نمایش رو از دست ندید

خیلی نمایش قشنگ و جذابی بود متن بسیار زیبا و روونی داشت و ریتم کار هم بسیار خوب بود اصن گذشت زمان رو احساس نکردیم .
ستاره پسیانی فوق العلاده بود و از پس نقش بخوبی بر آمده بود اما بنظر من هوتن شکیبا که البته بازیگر قابلیه ولی مناسب این نقش نبود واگه بازیگر مناسب تر برای این نقش انتخاب میشد نمایش بهتر از این هم میشد .
خسته نباشید به کل گروه دیدنش رو واقعا توصیه میکنم

همه چی خوب،ریتم کشش داستان و تعلیق،یه نکته ای که بنظرم مهمه اینه که خود راندن ویلچر برقی مهارت ویژه ای می طلبه که صحبت کردن همزمان با حرکت دادن ویلچر برای یک فرد عادی تمرکز بیشتری می طلبه،تپق های کم تعداد و اندک رو به این دلیل میشه توجیه کرد..

موسیقی موسیقی موسیقی، درجه یک
بازیها زیبا ..
تمام لحظات این نمایش به وجد اومدم
سپاس

متن، دکور، بازی‎ بازیگر‎ها، کارگردانی و نهایتا پایان بندی، این نمایش رو جزو بهترین کارهایی قرار میده که توی دو سه سال اخیر دیدم.
بازی هوتن شکیبا در نیمه اول نمایش تا حدی غیرطبیعی به نظر میومد ولی در نیمه دوم نمایش عالی بود.
ستاری پسیانی واقا بازی درجه یکی داشت به نظرم.
حتما دیدنش رو توصیه میکنم.
موسیقی به نظرم خیلی میتونست بهتر باشه و کمک بیشتری به فضا بکنی. این سبک استفاده از صداهای بلند و ناگهانی زیاد مورد پسند من نبود.