سقراط ازخود هیچ اثرِمکتوبی باقی نگذاشته وَ بیاد داشته باشیم که درشناختِ اندیشه های سقراط با دُشواری هائی روبروهستیم چرا که اندیشه های سقراط بیشترنقلِ قول ها وَبرداشت هائی است که شاگردانش مانندِ افلاطون ؛ ارسطو وگِزِنفون درآثارِخود آورده اند . تحقیقاتِ مورّخان نشان داده که نوشته های گِزِنفون وَافلاطون درباره ی سقراط باهم اختلاف دارند ؛ گِزِنفون ؛ سقراط را شخصی بسیارمعتقد به خدایانِ اُلمپ معرفی میکند که اگرچنین بود سقراط به مرگ محکوم نمیشد ؛ افلاطون دربسیاری ازآثارش افکارِخود را به سقراط نسبت داده وَگِزِنفون سخنانِ سقراط را به زبانی ترجمه کرده که برایش قابلِ فهم باشد . بی تردید سقراط مُنکرِ فاسد کردنِ جوانان بود وخدایانِ اُلمپ را رد میکرد وبه خدائی یگانه باوَرداشت وَاطاعت ازخدایِ یگانه را براطاعت ازمَردُم ترجیح میداد ؛ به زنده گیِ پَس ... دیدن ادامه » ازمرگ اعتقاد داشت وَبراساسِ فلسفه ی خود ابتدا با مدّعیانِ علم ودانش موافق وهمراه میشد وسپس تناقضاتِ استدلالِ ایشان را آشکار میکرد ومی فهماند که ندانستن بزرگترین دانش است . مبدأ فلسفه ی سقراط اعتراف به ندانستن بود وَمیگفت : میدانم که نمیدانم! سقراط جانمایه یِ اندیشه ی خود را انسانیت وانسان شناسی قرار داد وَشعاراَش این بود : خود را بشناس!

اگرزمانی عواملِ کمکیِ نور ؛ دِکور ؛ لباس وَ موسیقی را ازیک تئاتر حذف کنیم ؛ بازیگرانِ آگاه توانِ انتقالِ پیام ومحتوایِ اثرِ دراماتیک به تماشاگررا دارند . بازیگر بیانِ تربیت شده اَش را با تمرین ومُمارِستِ برخی تکنیک ها فرامیگیرد . بدن وحرکاتِ بازیگر باید نرمش وانعطاف وکارآئیِ لازم برای به تصویرکشاندن شکلِ بیرونی نقش های متفاوت را با تمرین ومُمارستِ برخی تکنیک ها پیدا کند . بازیگر با تأمّل وغورومطالعه درطبیعتِ انسانی که سرچشمه یِ الهامِ طبیعیِ اوست به الگویِ ذهنیِ نقش دست پیدا میکند درغیراینصورت دروَرطه یِ کلیشه های مُبتذل گرفتارمیشود وناچارازرویِ هوسِ دیده شدن وسَرگرمیِ دیمی کارمیکند . بازیگری که بَرخودشناسی چیره است هیچگاه مُنفعل عمل نمیکند ؛ باآگاهی وَاحاطه برموضوعِ کار وبا یاریِ نیرویِ تخیّل ؛ نیرویِ تمیزوتشخیص وَذوقِ زیباشناختی ... دیدن ادامه » به منطقِ عملیِ اجرایِ نقشِ خود مسلّط است وَاحساساتِ آنی خِرَدِ اورا مخدوش نمیکند وَدربازآفرینیِ نقش چنان عمل میکند که تماشاگراورا باوَر میکند . به گفته یِ دیدرو : اشک های بازیگرازمغزاَش وَاشک های انسانِ احساسی ازدِل اَش فرومی چکد .
بُرشی ازدرسنامه یِ " بازیگری وَمکاتبِ تئاتری " سالِ 1369

بازیگرانِ فهیم پدیده هارا سنجیده بررسی میکنند . احساس برای آنها مانندِ مُدلِ نقاشی است ؛ درآن غورمیکنند وَاززوایایِ گوناگون به یاری اندیشه وتخیّل وتحلیل به هرآنچه به گویائیِ دریافت اَش ازنقش کمک میکند دست پیدا میکنند وَآن را به عملِ خود دررویِ صحنه می افزایند ؛ دائم دراندیشه یِ بهبودِ کارِبازیگری خود واقعیّات را بررسی میکنند تا نمود هایِ دُروغین وَکلیشه ای را ازنحوه یِ ایفایِ نقش پیراسته کنند . یک بازیگرِبرجسته هیچگاه درنقش غرق نمیشود وَاگرتماشاگر اورا مغروقِ نقش می بیند ازچیره گیِ بازیگربرنقشی است که ایفا میکند که حاصل دَرکِ سنجیده ازنقش وَهماهنگی با کارگردانِ نمایش است .
بُرشی ازدرسنامه یِ " بازیگری وَمکاتبِ تئاتری " سالِ 1369

اینکه این هنرمندانِ نوازنده ی ساز که خانم هستند ؛ سازهایشان به خصوص هارپ دیده خواهد شد یا اینکه نه ؟ درهرحال جای تأمّل دارد ! آنهم درست روبروی تالارِوحدت که مقرّ اداره ی کلّ هنرهای نمایشی کشور است و اداره ی کلّ نظارت وارزشیابی نمایش ها هم درهمان نزدیکی ها مستقر است ! برای دوستانِ WOW آرزوی موفقیت دارم و براستی که WOW !!! و به قولِ فرانسوی ها : اُ لَ لَ !!

نمیدانم خبراجرای تئاتری با نِوِشته و کارگردانیِ استاد بیضائی چه کارکردی برای ما میتواند داشته باشد ؟ برای من که چهل سال پیش شاگردِ ایشان بوده ام وَ به لطفِ ایشان نمایشِ شرق ( چین وژاپُن ) وتاریخ نمایش درایران را شناختم وَ همچنان بعنوانِ یک استادِ تئاتروسینما ودِرام نِویسیِ کارآشنا وَکم نظیراست ؛ امّا خبراجرای تئاتر ایشان در دانشگاهِ استانفورد دوسئوال را درذهن اَم کاشت ؛ این بازیگرانِ ایرانی درآمریکا چه میکنند؟ آیا شاگردان استاد دردانشگاه اند ؟ استاد پَس ازسال ها اقامت درآمریکا دوکارِنمایشی اجرا کرده اند یکی سایه بازی ودیگری همین اَرداویرافنامه وَهمچنان به کارِتعلیم می پَردازند واین بازیگران که بعضی آشنا هستند وَاحتمالن برای درس خواندن درینگیِ دنیا به سَرمی برند دراوقاتِ دیگرچه میکنند ؟ وَدیگرسئوال ؛ تکرارِ مضامینی ازاین دست که تنها ... دیدن ادامه » رویکردِ ادبیاتِ نمایشی ایران را ندارد وَهمان دَغدغه های همیشگیِ استاد را یَدَک میکشد که باید متن را خواند و اجرا را دید دید تا به داوَری بنشینیم ؛ چون مسبوق اگرباشید فیلم آخرِاستاد " وقتی همه بیداریم " بسیاردورازتوانائی های اوقراردارد وَ بیشتر به واهمه هایِ بی نام نشانی میماند که بخشی ازآن به شرایطِ نابسامانِ فرهنگیِ ایران ربط دارد که البته سال هاست که استاد ازآن فشارها وَکژفهمی ها به دوراست که همین دوری وَمصونیت ؛ توقّع بیشترمخاطب را ایجاد میکند . شوربختانه سعادتِ تماشایِ آن را نداریم که بدانیم استاد دردهه یِ هفتادِ زنده گی ، کجای جهانِ تئاتر ایستاده و نظرگاهش چه تحوّلاتی پیدا کرده وَ خیلی چیزهای دیگر که جایِ طرح آن در تنگنایِ ناچارِی چون تیوال نیست . امّا انعکاسِ خبر به همّت تیوال شایانِ سپاسگزاری است چرا که موجباتِ آشنائی با بازخورد های نبودن استاد را کمابیش فراهم کرده ؛ امّا ازغبطه های آنچنانی که بگذریم اینگونه فقدان ها اصولن جای تأمّل دارد وَ شوربختانه همیشه یک چرای بی جواب دارد . کسی هست که بگوید چرا چنین است و چراباید چنین اقداماتی ازسویِ مسئولینِ وَقت وبی وَقتِ مدیریتِ کلانِ فرهنگی صورت بگیرد ؟ وَ اعتراضی جُز رَحلِ اقامت گزیدن ازآب وخاکِ اجدادی پدیدار نباشد ؟ مگرایران چند تن هنرمند مثلِ بهرام بیضائی ها دارد ؟

آرزو میکنم که تغییردرچیدمانِ بازیگران وَ اجرایِ تهرانِ گروه باهمان سنجیده گی اجرایِ کرج صورت بگیرد . تغییر همیشه تئاتررا زنده ترمیکند . حالا این تغییرات برای بیانِ بهتر پیام نمایش است یا اقتضای بعضی اتفاقات پیش بینی نشده باید دید !! بماند که محتوایِ نمایشنامه مابه ازای اجتماعی اَش را ازدست داده وکمی تا قسمتی نخ نما شده وایکاش به این نقیصه هم توجه لازم بشود چون صداقت وسنجیده گی اجرا وَبازیگران دراجرای کرج شایانِ تقدیربود اگربعضی چیزها دراجرای تهران شاملِ مُرورِ زمان نشده باشد . با آرزوی موفقیتِ گروهِ فانوسِ هنرِ کرج درتهران !!