محققان موفق به کشف راز منشاء سنگ‌های بزرگی شدند که سازه باستانی استون‌هنج در ویلشایر انگلستان را تشکیل می‌دهند.

بر اساس جدیدترین گزارش سازمان جهانی گردشگری، ترس از ابتلا به ویروس کرونا تنها در سال جاری، میلیاردها دلار خسارت برای صنعت گردشگری به دنبال داشته است.

نماینده مردم بهشهر در مجلس یازدهم تأکید کرد: استان مازندران شرایط سختی را در مقابله با ویروس کرونا سپری می‌کند و هیچ جای استان برای گردشگری ایمن نیست.

در روزهایی که هواپیماها زمینگیر شده بودند و مرزها بسته، افرادی مجبور شدند سفرهایی طولانی و عجیب و غریب را پشت سر بگذرانند تا دوباره به خانه‌هایشان بازگردند.

در ادامه چهار مورد از این سفرها را مشاهده می‌کنید.

آنابل سیمز: ۱۶۰۰ کیلومتر

آنابل سیمز، نوجوان بریتانیایی در یک مزرعه پرورش اسب در پاتاگونیای آرژانتین کار می‌کرد که به دلیل محدودیت‌های پروازی ناشی از شیوع کرونا، پروازش به خانه لغو شد. به بیان دیگر آنابل مجبور می‌شد که در فصل زمستان و زمانی که دمای هوا به زیر صفر می‌رسید در مزرعه بماند.

این دختر ۱۹ ساله تصمیم گرفت در پایان فصل گرم به خانه برگردد. او تنها چیزی که همراه داشت، تعدادی لباس سبک بود. آنابل که روز به روز نگران‌تر می‌شد به وزارت خارجه بریتانیا تلفن زد و آن‌ها به او گفتند برای این که بتواند به کشورش برگردد باید خودش را به فرودگاه بوئنوس آیرس در ۱۶۰۰ کیلومتری محل اقامتش برساند و از آنجا به بریتانیا پرواز کند. اولین مرحله سفر آنابل و شریک زندگی‌اش نصف روز اسب‌سواری تا نزدیک‌ترین جاده بود؛ در حالی که بارهایشان را روی قاطر حمل می‌کردند.

او سپس در سفری ۹ ساعته با تاکسی خودش را به نزدیک‌ترین شهر رساند؛

در یک ایست بازرسی دمای بدن او را چک کردند و روی ماشین، مایع ضدعفونی‌کننده پاشیدند. البته برای رسیدن به فردوگاه هنوز ۱۷ ساعت رانندگی باقی مانده بود. آنابل پس از بازگشت به بریتانیا به روزنامه آرگوس گفت: «بخش اسب‌سواری سفر، کم‌تر از همه ترسناک بود. قسمت هراسناک ماجرا، پرت شدن دوباره وسط تمدن و دیدن دنیای درگیر با ویروس کرونا و مردمی بود که ماسک می‌زدند و دمای بدنشان در ایست‌های بازرسی چک می‌شد. موقعیت به شدت استرس‌زایی بود.»

کلیون پاپادیمیترو: ۳۲۰۰ کیلومتر

«کلیون پاپادیمیترو» می‌گوید،  عوامل زیادی وجود داشت که او تصمیم گرفت دوچرخه‌اش را بردارد و از دانشگاه‌اش در اسکاتلند راهی خانه‌اش در یونان شود. پروازها به دلیل همه‌گیری جهانی ویروس کرونا لغو شده بودند و مدت اجاره آپارتمان او در آبردین سر آمده بود. البته این را هم نباید فراموش کرد که این پسر ۲۰ ساله عاشق "چالش‌های بزرگ" است و فکر می‌کرد با دورچرخه‌سوای به سوی خانواده می‌تواند منتهای توانش را محک بزند.

او  گفت: «می‌خواستم خودم را به چالش بکشم و کار دیگری نداشتم که انجام دهم.» قبل از آغاز این سفر کلیون فقط آن اطراف دورچرخه‌سواری می‌کرد اما او اطمینان داشت که آمادگی بدنی این سفر را دارد. او خودش را به غذا، کیسه خواب و چادر مجهز کرد و در ماه مه سفر ۴۸ روزه‌اش به آتن را آغاز کرد. او گفت سفرش را با توجه به محدودیت‌های مسافرت تنظیم کرد و مشکلی برای عبور از مرزها نداشت. گرچه او در طول سفر ۳۲۰۰ کیلومتری‌اش بارها به شدت خسته شد اما گفت که سخت‌ترین چالشی که در این سفر با آن روبرو شد، تنهایی بود. او گفت: «ساعت‌های زیادی که تنها بودم، اذیتم می‌کرد. با دوچرخه‌ام مشکلاتی داشتم؛ مرتب پنچر می‌شد و مجبور بودم با این مسئله کنار بیایم.»" اما خب از طرف دیگر چیزهای زیادی هم بودند که ذهن این دانشجو را مشغول نگه می‌داشت: »«منظره‌های فوق‌العاده‌ای دیدم و مکان‌های بی‌نظیری را کشف کردم. افراد مختلفی را دیدم و چیزهایی زیبا." کلیون اواخر ژوئن در خانه بود و به خانواده‌ و دوستانش ملحق شد. او می‌گوید که در این سفر یاد گرفت: "توانایی‌هایم خیلی بیشتر از آن چیزی است که فکر می‌کردم." و حالا بهتر می‌تواند با موقعیت‌های استرس‌زا کنار بیاید. با این حال او تصمیم گرفته که ماه سپتامبر با هواپیما به آبردین بازگردد: "یک سفر آموزشی بزرگ بود اما دوباره دوچرخه‌سواری نخواهم کرد؛ من یک مسیر را دو بار نمی‌روم.»

گری کروترز: ۶۵۰۰ کیلومتر

گری کروترز به هیچ قیمتی نمی‌خواست جشن ازدواج دختر کوچکش را از دست دهد. بنابراین وقتی هواپیماها زمینگیر شدند او تصمیم گرفت ۶۵۰۰ کیلومتر در اقیانوس اطلس به تنهایی دریانوردی کند. او اوایل ۲۰۱۹ دور کارائیب را با قایق می‌چرخید و در بخش‌هایی از سفر هم دوستان و خانواده‌ به او ملحق می‌شدند.

قرار بود آخر مارس به خانه‌اش در ایرلند شمالی پرواز کند و هنوز مدت زیادی تا عروسی دخترش در ماه سپتامبر باقی مانده بود. اما هنگامی که کرونا از راه رسید مرد ۶۴ ساله روی قایق در سن‌مارتن گیر افتاد و فقط یک راه مقابلش باقی مانده بود. در حالی که محدودیت‌های قرنطینه تا آوریل ادامه داشت و فصل توفان هم در راه بود، او مشغول کشیدن نقشه‌ای برای بازگشت به خانه شد: دریانوردی تنهایی. گرچه سفر در اقیانوس اطلس بدون هیچ گروهی به تنهایی چالش برانگیز است، گری چالش مضاعفی هم در پیش داشت. او که یک دستش را در تصادف با موتور از دست داده بود باید با یک دست راهی این سفر می‌شد. او گفت: «دریانوردی طولانی با یک دست برای هرکسی یک چالش است. حتی اگر دو دست هم داشته باشید باید به خوبی برای چنین سفری آماده شوید و برای هر پیشامد برنامه‌ای داشته باشید.» یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هاش این سفر ۳۷ روزه پیدا کردن زمانی برای پختن و خوردن غذا بود: "چون فقط خودم در قایق بودم، وقت آزادم به بررسی وضعیت آب و هوا، رسیدگی به بادبان‌ها، نگاهی به مسیر سایر کشتی‌ها و البته خوابیدن می‌گذشت. بزرگ‌ترین هراسم این بود که آن قدر خسته شوم که شروع به اشتباه کردن کنم. فقط یک تصمیم اشتباه می‌توانست آخرین تصمیمم شود.«در حالی که این سفر شامل مشکلاتی مانند هوای سرد و "ترس از توفان‌های سهمگین» بود، گری از تماشای ستاره‌های دنباله‌دار و شنای نهنگ‌ها و دلفین‌ها لذت می‌برد. اما برجسته‌ترین نکته سفر به گفته او رضایت ناشی از غلبه بر معلولیت برای کاری که همیشه می‌خواستم انجام دهم بود. ماه ژوئیه که پای او به خشکی رسید با استقبال خانواده، دوستان و طرفدرارانش روبرو شد. او حالا دو ماه دیگر تا عروسی دخترش زمان داشت؛ مراسمی که خانواده امیدوارست در زمان مقرر انجام شود، هرچند که باید فهرست مهمانان را کوتاه کند.

خوان مانوئل بایسترو: ۱۱۰۰۰ کیلومتر

خوان مانوئل بایسترو، دریانورد آرژانتینی زمانی که پروازها لغو شد در پرتغال گیر افتاد. در حالی که پدرش در آستانه ۹۰ سالگی بود او مصمم شد به خانه بازگردد و برای همین سراغ قایق ۹ متری‌اش رفت. بایسترو به بی‌بی‌سی گفت: «به نظرم رسید بهترین راه رسیدن به خانه، دریانوردی روی یک خط مستقیم در اقیانوس است و به این ترتیب احتمال مریض شدنم در دیگر کشورها هم وجود نداشت. خودم را آماده نکردم، فقط با مقداری غذا روی قایق پریدم و یادم رفت دارو همراه ببرم.» این دریانورد ۴۷ ساله پاره‌وقت پیشبینی می‌کرد که سفر روی اقیانوس اطلس ۶۰ تا ۸۰ روز طول بکشد ولی وقتی به خانه رسید ۸۵ روز روی دریا تنها مانده بود و تنها وسیله سرگرمی‌اش یک رادیو بود. او گفت: «واقعا فقط من بودم و کائنات... شب‌ها، ستارگان زیادی در آسمان می‌درخشیدند و همین طور دلفین‌هایی که شب‌ها می‌آمدند و اقیانوس را با رنگ سبز فسفری خود راه راه می‌کردند.» خوان نتوانست خودش را به تولد ۹۰ سالگی پدرش برساند. او در ماه ژوئن به شهر زادگاه‌اش، مار دل پلاتا رسید و آن‌ها روز پدر را کنار یکدیگر گذراندند. خوان در مورد این سفر گفت: «ما دریانوردیم و این یک ماموریت دیگر بود که انجام شد.»

منبع: bbc

با اینکه موزه‎های برلین خانه شاهکارهای هنری و آثار تاریخی ارزشمند هستند، اما به نسبت سایر موزه‌های بزرگ از محبوبیت‌ چندانی برخوردار نیستند و با بحران کرونا این شرایط وخامت بیشتری پیدا کرده است.

 دانشمندان با بررسی دو مومیایی باستانی مصری کوچک دریافتند، این مومیایی‌ها در حقیقت مجسمه‌ و تجسمی از اساطیر مصر باستان هستند.

کلیسای جامع شهر نانت فرانسه که قدمت آن به قرن ۱۵ میلادی بازمیگردد، چند ساعتی است که دچار حریق گسترده ای شده است. 

دولت ترکیه اعلام کرد تبدیل موزه «ایاصوفیه» به مسجد، این بنای تاریخی را از هویت خود محروم نمی‌کند و این اثر همچنان یکی از آثار میراث جهانی یونسکو باقی خواهند ماند.

قدیمی‌ها معتقد بودند که هر ترنج و کلاله و لچک در هنر فرش بافی؛ نقشی نمادین و استعاره ای است از باغ بهشت. باغی که به دستان توانای بافندگان به جوهرخیال در زیر پایمان نقش می گیرد. آرزوی گام زدن در بهشت، تصویری است که همواره در گوشه خیال هر هنرمندی وجود دارد. نمونه اش را به دست معماران توانا و خلاق در شهرتهران می توان مشاهده کرد. بله درست فهمیدید. اراضی عباس آباد! اراضی عباس نمونه کاملی است از هشت بهشت. هشت بهشت اراضی عباس آباد عبارتند از: بوستان نوروز، بوستان بنادر، برج پرچم، گنبد مینا، پل طبیعت، باغ موزه دفاع مقدس، باغ هنر، بوستان جنگلی طالقانی

 اراضی عباس آباد محدوده ای ایست سرسبز که در نیمه شمالی شهر تهران واقع شده است. حدود آن از شمال و شرق بزگراه شهید حقانی، از جنوب خیابان شهید بهشتی و از غرب  به بزرگراه آفریقا ختم می شود. در دوره قاجار قریه ای متعلق به عباس قلی خان از نزدیکان حاج میرزا عباس ایروانی (حاج میرزا آقاسی) صدر اعظم محمد شاه قاجار بود. حاج میرزا آقاسی، قریه را تبدیل به باغ کرد. بعدها در دوران حکومت پهلوی، اراضی عباس آباد رفت در ید اختیاران بانک فلاحت (کشاورزی). گذشت و گذشت تا در دهه ۱۳۴۰ که موقعیت مکانی این باغ اهمیت خاصی پیدا کرد و دیگر دولت وقت تصمیم گرفت ساختمان هایی برای امور اداری و سیاسی وبین المللی در این باغ بسازد. یک دهه گذشت؛ در سال ۱۳۵۳ بزرگ ترین مجموعه شهری ایران در آنجا ساخته شد. شهستان پهلوی ! درست متوجه شدید نام آن مجموعه «شهستان پهلوی» بود که کاربری های دولتی،تجاری و فرهنگی داشت. یک دهه دیگر گذشت، سال ۱۳۶۵ با ابلاغیه رئیس جمهور وقت حضرت آیت الله خامنه ای اراضی عباس آباد برای طرح های بلند مدت فرهنگی، سیاسی و نیز فضای سبز توصیه شد و همان شد که دیگر اراضی عباس آباد به بهشتی روی زمین مبدل شد. بهشتی که قلم سر تعظیم در مقابل زیبایی هایش فرود می آورد.

بوستان آب و آتش
خودت را به آب و آتش بزن تا بوستان آب و آتش را حتی برای یکبار هم که شده ببینی... می دانی چطور به آنجا بروی؟ ضلع شمالی و حاشیه بزرگراه حقانی درب ورودی این بوستان است. از میان پله گل کاری شده و یا از دالانی که دیوارهایش یادآور میوه های ملون باغ بهشت هستند بگذر و به میدانگاهی محوری برس.
تنوره آتش از برج های شعله می کشد ... اینجا بشر یکبار دیگر به خدا ایمان می آورد.. اینجا قصه حضرت ابراهیم تکرار می شود؛ بت ها شکسته می شود.... پا بر زمین گداخته از تصویر آتش بگذار... آب از زمین می جوشد و خنکاری آن قلبت را پالوده می کند... کودکانه می خندی و پا محکم تر بر زمین می کوبی تا فواره آب با ارتفاع بیشتری به آسمان پرتاب شود... ساده ترین راه خیال است... حال بوستان آب و آتش، تفسیری است امروزین از ماجرای تاریخی«آتشی که برای حضرت ابراهیم (ع)گلستان می شود... دیدنی های این بهشت، در اینجا خاتمه نمی یابد.. سربچرخانی فضایی برای نمایش های هنری و آئینی دیده می شود و گاه بی گاه نقالان نقل می کنند و بازیگران نمایشی اجرا می کنند ... روی سکوهای این تماشاخانه بنشین و لحظاتی از دیدن نمایش ها لذت ببر..... با پایان نمایش وقت آن است که به سراغ پنج تصویردیواری فولادین عظیم بروی که روایت های «بت شکنی»،« گلستان شدن آتش»، « نزول فرشته های وحی»، «قربانی شدن حضرت اسماعیل» و «حج» را به تصویر می کشند. مفهومی تلفیقی از مجسمه های تک بعدی که چشم نوازند و ابهت داستان ها را در فضایی اسطوره ای نشان می دهند. کمی جلوتر آلاچیق های نورانی،گویی خانه های کوچکی در بهشت ساخته شده اند که با نور شمع... مزین شده اند و هر دل خداجویی را به عبادت می خوانند... باز هم مرغ سحر بر سر منبرگل... دم به دم می خواند...عطر جان پرور گل...
بیش از هر چیز مجمسه فولادی ۳۵ تنی حضرت ابراهیم با پتینه کاری در این گلستان خودنمایی می کند؛ولین بار است چنین مجسمه ای در ایران ساخته می شود... این قطعه از بهشت؛ می تواند محفلی باشد برای گرفتن عکس های یادگاری هر مخاطب اهل هنر، فرهنگ و تاریخ و....
نقطه عزیمت اینجاست... در مقابل تو هشت بهشت خودنمایی می کند. مقصد سفرهای دریایی است. پس از آن بوستان منظومه شمسی،گنبد مینا، بوستان نوروز انتظارت را می کشند...باور کن...  بهشت تو را می خواند...  دفتر زیبایی های جهان را با قدمهایت ورق بزن... بگذر و تفرج کن تا عمق تاریخ، علوم، ایمان تا تقدس پرچم!  

بوستان نوروز
پر بیراه نیست اگر بگویم اراضی عباس آباد فرشی به ابعاد ایران و هشت بهشتش ماکتی است از وطنمان. بوستان نوروز نمونه ای بارز این مدعا است. طرح دریاچه ای شبیه به دریای خزر در دل باغی پر از گل و درخت و سبزه... کم از بهشت ندارد. البته روی زمین! دلت را به دریا بزن دوچرخه ات را بردار و دور تا دور این دریا را دور بزن ... به همین راحتی... به مخیله ات هم خطور نمی کند که بوستان نوروز فرصتی برای سفر به دریای خزر می تواند باشد. پیاده روی دور دریاچه هم حس و حال خودش را دارد... می توان قدم زنان به شنا کردن پرنده های دریایی خیره شد و یا عکاسی کرد. اما چرا دریاچه ای شبیه به دریاچه خزر در این بوستان ساخته شده؟ پاسخ ساده است...دریای خزر بین ایران و کشورهای دیگر فرصتی برای دوستی بین آن هاست.... این دریا در بوستان نوروز به مفهوم دوستی و محبت  اشاره دارد. پس با دوستان و خانواده ات به بوستان نوروز سفرکن و تا می توانی از دریای خزر قلبت، مهر و محبت را به آنها ببخش.
آه! تا یادم نرفته... ضلع جنوبی بوستان نوروز جان می دهد برای بازی کودکانتان... با آن رنگ های درخشان، جان دار و لابیرنت های تو در تو برای جست و خیز و تعقیب وگریزکودکانه و دیگر وسایل بازی که اگر کودک بودیم؛ دلمان نمی خواست به خانه برگردیم... آی آنجا را نگاه کن... ترامپولین، فن آموزی.... این طرف ایستگاه قایق های کنترلی و قطار بازی... حتما بچه ها را با خود ببرید... یادتان نرود...
می دانی چطور به آنجا بروی؟ ایستگاه متروی شهید حقانی و شهید همت و مسیرهای سواره و پیاده منشعب از خیابان دیدار و همچنین محور واقع در جنوب بوستان نوروز راههای مناسبی برای رفت و آمد هستند.
اصلی ترین بخش این بهشت پارک «اکو» نام دارد. پارک اکو مملو از سکوهایی است که مبین جایگاه جشن نوروزدر کشورهای همسایه است. ده سکو ... ده کشور... هر سکو به احترام کشوری بنا شد ... ده کشور عضو اکو...
این بخش از بهشت، تئاتر و سالن های سرپوشیده، نمایشگاه و بازارهای سنتی و صد البته جشنواره های هنری مثل نقاشی، موسیقی، خطاطی و جشنواره گل و گیاه بخصوص گیاهان دارویی، طب سنتی و ... را پوشش می دهد. هر از گاهی سری به آنجا بزنید؛ شاید جشنواره ای در راه باشد... فصل به فصل، لحظه به لحظه فرق دارد... هر لحظه نوروز در بوستان نوروز جاری است. به همین مناسبت هم کتیبه ای در مورد جایگاه نوروز از دیدگاه امام صادق (ع) و دروازه نوروز در میدان مشاهیر برای استقبال و خوشامدگویی بنا شد. دقیقا در قلب بوستان نوروز، دروازه میدان مشاهیر و کتیبه سنگ فرش قرار داد که با اسلیمی هایش طرحی از گنبد یک مسجد را تداعی می کند و دو ردیف سکو بسان سربازان جاودانه علم و ادب نظاره گر گذرتان خواهند بود که اهمیت شما را نشان می دهد. بله ... شما! شما هم وطن عزیزم ...شما گردشگر اهل دل... شما میهمان محترم بین المللی که به دیدن زیبایی های وطنم ایران آمده ای... شما را می گویم... یکبار هم که شده نقوش حجاری شده، گل مرغ های ۱۰۰ ساله، اسلیمی های دوره عباسی روی سنگ سفید هرات بر روی سکوها، دروازه میدان مشاهیر را از نزدیک ببین و لذت ببر و به عمق تاریخ باستان ایران سفر کن...  تو گویی حجاری های طاق بستان در نظر زنده می شود...  تاریخ دوباره تکرار می شود و سرگشته میان گذشته و حال قدم می زنی... وای اگر شب هنگام بشود! ... درحاله ای از نورطلایی رنگ، دروازه می درخشد و مقدس جلوه می کند.
هنوز سفر به پایان نرسیده است... سفر از تاریخ تا عمق آسمان ادامه دارد. تا می توانی زودتر به دیدن زودیاک برو... اشتباه نکنید زودیاک یک فرد خاص نیست ... میدان صور فلکی در بوستان نوروز را «زودیاک» می نامند. راستش را بخواهید زودیاک نمادهای ماه های شمسی و علائم بین المللی هستند که برای همه کشورهای جهان اهمیت دارند. تمام زیبایی میدان صور فلکی این است که یادآور مفهوم کره آسمانی است. کره آسمانی یعنی از زمین، صورتهای فلکی به نظر برسد که به داخل کره ای تو خالی چسبیده اند و ظاهرا هر شبانه روز یکبار این کره به دور زمین می گردد. زودیاک... زودیاک... تو چشم های من را از آسمان به زمین کشانده ای... وای!  باور نمی کنید! همه زیبایی های آسمان را در کف زمین می بینید و خیال سفر روی صور فلکی را در منظره چشم نواز و نورپردازی عصرگاهی این میدان با قدم هایت تجربه می کنید... خدایا.. شاهکار است... زیر لب زمزمه می کنم... دست مریزاد... دلهایمان آسمانی شد.

بوستان بنادر
گفتم که باید دل به دریا زد و رفت ... رفت و سرزمین های تازه را پیدا کرد... به هر سرزمینی که برسید باید بندر داشته باشد... بوستان بنادر بهترین انتخاب توست ... تمام خستگی هایست را، کوله بار مشقت ها و استرس هایت را با خود بیاور و در بوستان بنادر تخلیه کن و به جایشش شادی، نشاط و سرزندگی را بارگیری کن و دوباره به سفر دریایی زندگی ات ادامه بده... یکی دیگر از بهشت های اراضی عباس آباد، بوستان بنادر است. سربچرخان... بله... درست می بینی... برج فانوس...اگر مسیرت را گم کردی و نتوانستی بندر را تشخیص دهی، برج فانوس راه گشاست... کمی جلوتر کشتی چوبی لنگر گرفته...از پله هایش بالا برو و در حین پذیرایی در کافی شاپ دریایی از منظره بوستانی به وسعت دریا لذت ببر. دریایی سبز با درخت و گل  وسبزه!

برج پرچم
درخنکای نسیم عصرگاهی، پرچم ایران به وسعت ۱۰۰۰ متر و با وزنی ۲۰۰ کیلوگرمی به اهتزار درامده و در باد می رقصد. بابادک خیال همچون پرچم به وسعت یک بهشت با خنکای باد در خود می پیچد ودلت را به ابهت پرچم خیره می کند... پرچم، تفسیری از باور و اعتقادمان به وطن است. تن در تفسیر وطن و پرچم اشاره ای است به وطن. این پرچم در برجی است واقع در بهشت عباس آباد. دیدن این برج مرا به یاد کتاب پله پله تا ملاقات خدا می اندازد. برای رسیدن تا برج پرچم 158پله را بالامی روی... حالا دیگر باید عزمت را جزم کنی  چرا که تا بالای برج ۴۵۳ پله باقی است.... به راستی پرچم دلمان به اهتزار در می آید. می گویند این پرچم هفت متر در ثانیه به اهتزاز درمی آید... تخمین بزنید تا آخرین پله که بالا بروید؛ دلتان چند متر به اهتزار در خواهد آمد؟ اما اگر از من بپرسید می گویم، در برج پرچم سفره غم هایتان را بتکانید تا لابه لای ابرهای آسمان محو شود و بعد آرام پله ها را پایین بروید.

گنبد مینا
بچه که بودیم شب ها به  آسمان خیره می شدیم و تک تک ستاره ها را می شمردیم.... می گفتند اگر قرص ماه کامل شد، به ماه بنگر و آرزو کن... خیره به آسمان که چشم بدوزی تابی نهایت می نگری... اگر دلت برای کودکی و آرزوهایت در وسعت آسمان تنگ شده سری به گنبد مینا بزنید... در چشم به هم زدنی پرنده ای شبیه سار روی شانه های خیالتان می نشیند و یک جهان تازه ای از آسمان را برایتان می سازد... فیلمی سه بعدی ازکرانه های کهکشان و منظومه هایش نمایش داده می شود و درک تازه ای از جهان در فضای پلانتوریوم از علم ستاره شناسی و حتی زمین شناسی، زیست شناسی و ... در مقابل دیدگانتان نقش می گیرد و در مخیله اتان جاودانه می ماند...  مست از نوشیدن جام لاجوردی دانش از عمارت مدور خارج می شوید... آری کیمیایی بدست آورده اید... کیمیای دانش که یادآور بالهای مرغ مینا است ... بالهایی که متکثر شده اند و دورتا دور این گنبد مدور را در برگرفته اند تا عروج اذهانِ مخاطبان را به آسمان تصویر کنند.  بیا و با بالهای دانش  درگنبد آسمان به آسمان عروج کن... به ندای دلت گوش جان بسپار و به گنبد آسمان عروج کن ... از فرش تا عرش!

پل طبیعت
گفته بودم که وقتی به ارارضی عباس آباد سفر می کنید... بر ماکت بزرگی از ایران پا می گذارید... از شهری به شهر دیگر ویا به طبیعت بکر ایران قدم می گذارید.... پل طبیعت، یکبار دیگر پل خاجوی اصفهان را باز سازی می کند... اما نه یکبار ... بلکه سه پل خاجوی درهم تنیده شده اند و سه طبقه درهم تنیده همچون شاخه های تنومند درختان کهنسال تهران در هم تنیده شده اند و گستره بین اتوبان مدرس و حقانی را برای گذر شما هموار می کند ... این پل تنها گذری برای پیاده روی نیست... در طبقه اول فرصتی است تا اعضای خانواده اتان در نمایشگاه، کافی شاپ و رستوران های گردش کنند و خوراکی های خوشمزه را مزمزه کنند.... خوبی اش این است که رمپ های پل به نحوی تو را بین طبقات هدایت می کند که متوجه نمی شوید بین طبقات حرکت کرده اید... درست مثل شاخه های درهم تنیده یک درخت برومند.
طبقه دوم، فرصتی است برای رهروان.که آهسته و پیوسته پل ۲۹۷ متری را که با ۱۴ هزار قطعه از فولاد ساخته شده؛ طی می کنند و از نورپردازی در شب لذت می برند و بالاخره طبقه سوم محفلی برای شب نشینی های خانوادگی و شعر خوانی و گپ زنی های دوستانه است تا روی صندلی بنشینی و بنگری.... اینجا دیگر نقطه دید توست... بنشین و بنگر... به هر طرف که بنگری تلفیق زندگی مدرن شهری و طبیعت بکر را شاهد خواهی بود... پس بنشین و به وسعت شهری مدرن در دل طبیعت بنگر... می دانی اینجا باید لحظاتی درنگ کرد، به راستی حیرت انگیز است! پل طبیعت فرصت تغییر زاویه دید را برایمان ایجاد کرده است. فکرش را هم نمی کردیم؛ با چشم های خودمان از بالای بزرگراه مدرس شاهد گذر اتومبیل ها و ارتباط پارک طالقانی در شرق، بوستان های بنادر و بوستان آب و آتش در غرب باشیم.
به راه رفتن ادامه می دهی  و به بوستان جنگلی طالقانی وارد می شوی؛ توگویی همچون کودکی از روی شاخه های زخیم یک درخت به جنگلی وارد شده اید؛ جالب است! پل طبیعت ساختار تنیده به هم شاخه های چند درخت است.

پل‌های ابریشم
می دانید که جاده ابریشم چه جایگاه عظیمی در تجارت جهانی داشت؟ تاثیر جاده ابریشم بر تجارت، فرهنگ و ارتباطات کشورها غیر قابل انکار است. مهم ترین کاربردش ارتباط بین کشورها بود. در هشت بهشت عباس آباد نیز سه پل ابریشم وجودا دارد که دقیقا وظیفه ارتباطی دارند.

پل ابریشم ۱
پل ابریشم ۱ دقیقا مشابه پل طبیعت به دنبال ایجاد فرصتی است تا تو از بالای شهر به ابهت آن بنگری ... سربچرخانی و خودت را در مواجهه با شهر بازشناسی... بگذری و بزرگواری را بیاموزی... منظرگاهی متفاوت... راستش را بخواهید یک خوبی دیگر هم دارد، این پل ضلع شمال و جنوب تپه های عباس آباد را هموار کرده است.

پل ابریشم ۲
حلقه ای است تا از منظومه شمسی به بوستان نوروز متصل شوی و تو را به تجربه ای تازه از دیدن گل ها می خواند. تا به حال شهر گل را از بالای سرت دیده ای؟ این پل دقیقا از بالای شهر گل می گذرد و با دو چادر کابلی بزرگ گل ها را از گرما محفوظ می دارد. من که می خواهم از آن بالا با شهر گل عکس سلفی بگیرم. شما را نمی دانم... بهتر است خودت به آنجا بروی و تصمیم بگیری....  تا این اواخر که در این بهبه بیماری کرونا سری به این پل زدن و وااسفا!!! ..به یک چشم بر هم زدنی، اثری ازبازار گل زیر این پل نبود شاید دیگر طراوت پیشین را ندارد، ولی یادمان باشد که نمادی است از دو خط موازی که به هم می رسند،آنهم در شهر تهران!

 منبع: متن فوق بر اساس سلسله کتاب‌های مجموعه اراضی عباس‌آباد با دیدگاه شاعرانه و ادبی نوشته شد.