شکیب شجره عزیز رو دیشب تو حیاط عمارت نمایشی نوفل لوشاتو دیدم. اما انگار عکسی که در پوستر هست متفاوته با گریم نمایشش. حالا امشب بریم ببینیمشون .

اولا ممنونم از بروشور و نطم شروع و پایان.
موزیک زنده خیلی باحالی داشت که اگر اشتباه نکنم اسم ساز هنگ گرام است، موضوع اما جدید و جالب نبود. البته بازی ها استاندارد و قابل قبول است و مخصوصا افشین سنگ چاپ عزیز را خیلی دوست داشتم روی صحنه ببینم، شخصیت ها در سطح مانده اند تا حدی و شاید تیپ هستند به نطرم، پرداخت به موضوعات تبعات پس از جنگ به ارزش کار افزوده و نقطه ای از کار که دوست داشتم بود. از نور تقریبا هیچ استفاده ای نشده هرچه موزیک عالی است...

نمایش را روز اول با دوستانم دیدم . بازی ها و طراحی صحنه و لباس عاااالی بود. اما متن کار را نپسندیدم ( سلیقه من نبود شاید! ) طولانی بود و اخرش کمی خسته شدم. موضوعات جالبی را مطرح کرد که خیلی دوستش داشتم مثلا اتانازی
کلینیک خاصی که کمک می کنه خودتون بکشید
یا مثلا ایجاد پرسش های مهمی می کرد
اگه سگ دوست داری چرا نداری
چرا گربه ای ک دوست داری می زاری تو قفس
چرا اگه ناراضی هستی خودت نمی کشی
و....
اجرای این نمایش ساعت ۵ هست که باتوجه به شروع مدارس و دانشگاه ها از مهر خیلی ساعت خوبیه برا افرادی که می خوان زودتر برن کار ببینیند از این موضوع غافل نشیم که پاییز ساعت ها جا بجا می شه رفت و امد سخت...

نمایش پاتریک کلایورت را با جمعی از دوستان دیدیم. کمدی و بامزه است و بازی های خوبی ارائه می دهند. چیزی که خیلی این روزها همه از من می پرسند این که اگر بخواهیم خانوادگی بریم یه کمدی که توهین و کلام زشت و شوخی جنسی نداشته باشد و بچه های ۸ تا ۱۶ ساله را ببریم ... کدام است. من پیشنهاد می دم اگر می خوایید ۱ ساعت بخندید و از سالن با روی خوش بیایید بیرون و بچه ها رو هم ببرید گروهی ، پاتریک کلایورت براتون مناسبه. اتفاقا فصای فرهنگسرای نیاوران هم بسیار جالب و فرهنگی است و بچه ها قطعا خوش می گذرانند. البته نمایش برای کودک نیست اصلا. کمدی بزرگسال است. ما دوستش داشتیم و کلی خندیدیم . موزیک و نور خوبی استفاده کرده بودند . ساعت اجرای خوبی هم دارد.

چه پارادوکس جالبی دارد این اسم
عمل!
البکه خب در حد یک جراحی کوچک ، سخت است ، باید رگ را پیدا کنی ، جنس را بری و پیدا کنی و ، مکان عمل کردن را پیدا کنی و در آخر اگر زنت هم مشکلی ندارد با هم بنشینید به عملکرد رو خودتان....

اول کار که اسم نمایش را می شنوی شاید ذهنت نرود سمت این قضایا( مثل من اما اگر ذهنت برود هم شک می کنی ! )

یک قصه ی ابد و یک روزی و یک خانواده ی خیلی کِیسِ خاص ( این ترکیب در نمایش بسیار پر کاربرد است ) . قصه ای که از ثانیه اول محاطب را میخکوب می کند و ریتم و تمپویی که تا ثانیه آخر میخکوب می شوی ، نور تماشاگران را که انداخت من گفتم، حیف که تمام شد. همه زندگی سمانه و حامد و دیگران را دیدیم و باز هم کم بود...
طراحی فرم اجرا بسیار بسیار بسیار به جا و حرفه ای است. من ، شخصا از صحنه ای که بازیگری اکت ندارد و در ان صحنه می ماند و در و دیوار را نگاه می کند خوشم نمی آید ( سلیقه من است هااا تعمیم نمی دهم ) اما یک لحظه نمی شود که صحنه ای پِرت برود. مخصوصا که با توجه به کوچکی سالن، ( ای کاش در تمدید کار این نمایش در سالن بهتر و بزرگتری اجرا شود و بیاییم و لذت بیشتری ببریم جا تنگ بود انصافا ) سعی کرده بودند نظم در بیان و حرکات رعایت شود. دست مریزاد اساسی هم می گم به عرفان ابراهیمی عزیز که هر شب نمایش رگ را دارد و بلافاصله این نمایش عمل را دارد و چقدر هر دو را عالی اجرا می کند . امسال ۳ تا کار از ایشون دیدم هر سه درخشان یکی هم بی پنج بود که اونم کمدی و متفاوت و جذاب ... شخصیت پردازی هر شش کاراکتر نمایش عمل به نظر م خوب بود. پدری که شاید باعث و بانی این گند و کثافت است، مادری که حامد می گدپوید مادیپری نکرده ، ( مفهوم زندگی خانوادگی را چقدر خوب نشان می داد ) برادری که ....
این نمایش، از هر جهت برای من نو بود، قصه موضوعش (اعتیاد ) شاید نو نباشد اما جنبه ای از آن که زوج مصرفی است را من ندیده بودم نه در فیلم و نه در تئاتر و نه حتی در رمان و داستان ( به این شکل البته که دو نفر ... )
عشقی که بین حامد و زنش تباه می شود به خاطر مواد ، دل مخاطب را شاید بسوزاند اما هدف این نمایش این نیست.
استفاده از کلمان و واژگان مخصوص این قضایا بسیار به جا بود،
کیلو کشی
خرج عمل
و...
چیز دیگری که برایم جالب بود هویت شهر تهران بود از پل مدیریت و شمشادهای پشت اتوبان تا مفت آباد و درمانگاه بروجردی و کمپ زوج درمانی در حومه شهر... چقدر این نمایش را دوست دارم در قالب سینمایی ببینیم، یا رمانش را بخوانم و کِیف کنم...
از ... دیدن ادامه » تک تک المان های شخصیت پردازی به خوبی استفاده شده بود. مادر نماز خوانی که بچه هایش قانل و معتاد می شوند اما نه قانل بالفطره.
میزانسن و اکسسوار صحنه واقعا به کار بُد داده بود از صحنه غذاخوردن سر سفره تا اون قداره و تا گلدون رز قرمز که آب تهش برا خودکشی کافیه....
دست مریزاد می گم به خانم کارگردان و تیم خیلی خفنشون. انصافا هر چی بخوام بگم باز هست.... پیشنهاد می کنم این نمایش رو که شب های اولش هم هست برید و با اطمینان ببینید و لذت ببرید...

دیشب با گروهی از دوستانم به تماشای دو در ۶۰ رفتیم.
دو در ۶۰ مونولوگی از زبان یک پسر روشن دل است که خیلی جاها مخاطب را به شدت درگیر ( از نظر احساسی ) می کند و قصه زندگی اش و این که چرا حالا این جاست را می گوید. بازی بازیگر تا حد زیادی درآمده بود ( هرچند اولین شب اجرا بود و طبعا جای پیشرفت داشت) استفاده از نور و موسیقی در ادمت داستان بود و به پررنگ شدن درام ماجرا کم می کرد. این اجرا در حوزه سلامت حائز اهمیت است و جای تقدیر دارد که یک گروه ، دغدغه این بخش را دارند. من دوستان روشندل زیادی دارم، که حس های بسیار قوی و خوبی دارند. این نمایش تا حد زیادی سعی کرده بود نزدیک به واقعیت باشد،
گریم و لباس هم خیلی طبیعی و مینیمال و ساده بود. برای من که داستان نویسم و همیشه دنبال قصه های ناب برای شنیدن، جذابیت زیادی داشت، چه بازیگر خوش صدایی هم هست مسعود محمدی و تحریر ... دیدن ادامه » های آواز سنتی را تا حد زیادی اجرا می کرد. کارگردان و نویسنده کار خانم هستند و باعث افتخار من بود دیدن جوان هایی به این ذوق و شوق و هیجان ، که جای پیشرفت خیلی زیادی دارند. خوشحالیم که شب اول کارشان را دیدیم و گپ زدیم با گروه و دلگرمی برای ما و آنها شد. شخصا از این که دنیای این پسر را درک کردم ( تا حد امکان ) و پرده هایی جدید از زندگی یک روشن دل برایم ملموس شد، این نمایش را دوستش داشتم .

وبا و طاعون و کثافت از دل، وبا و طاعون و کثافت میاد.پس وقتی مردم دهن ندارن برای نعره زدن همون بهتر که وبا بگیرن، طاعون برینن،کثافت بمیرن

الان که به بروشور ساده رگ نگاه می کنم اون سه تا ادم رو می بینم که دار زده شدند به قول راوی ، سی تا سیصد تا و ،..
رگ غیرت یه ملتی توی برحه حساسی از تاریخشون میزنه بیرون و سه نفرشون وای میستند جلو یه لشکر بزرگ. بابت انتخاب سوژه دست مریزاد می گم به نویسندگان این نمایشنامه.
طراحی صحنه خصوصا در قسمت پل و اون اتاقک و حتی دراوردن تلگرافخانه تبریز و مسافرخانه خیلی خوب بود بنظرم.
استفاده از نور مخصوصا ابتدای نمایش و میانه ای که سه سرباز درگیری دارن با لشگر اون طرف ارس ( مرز ) خوب بود. حتی اون ماه اون وسط هم تو چشم من پرسپکتیو و فضا می داد به کار.
لباس ها هم خوب بود ، به باورپذیری اثر کمک می کرد.
اما بازی خانم ها اصلا خوب نبود . هرچی عرفان ابراهیمی و وحید اقاپور لهجه و زبان ترکی ( آذری ) را حرفه ای دراورده بددند خانم ها اصلا خوب نبودند. الهه شه مرست عزیز هم مثل بازی ... دیدن ادامه » های قبلی که ازش دیده بودم نبودند،
استفاده از راوی و پیوند زدن قصه به زمان حال و شصت سال گذشتن ( ۷۸ سال می شه از ۱۳۲۰ تا ۱۳۹۸ نفهمیدم چرا گفت ۶۰ سال ) را بدم نیامد اما انگار جاهایی که الکن می شد سرباز راوی می اومد.
موزیک هم در خدمت داستان بود استفاده از صدای زیر متن خیلی عمق و فضا می داد به کار قشنگ حس مس کردم چوپان و شب و جیرجیرک و هنگ مرزی اش رو....
در کل عرفان ابراهیمی عزیز و وحید اقاپور خوب و درخشان بودند و کاملا متفاوت با نقش های اخیری که ازشان دیدم.
راستی اگر خواستید بلیت بخرید ردیف ۶ و ۷ بهترین جاست اونم صندلی های وسطی
جلوی جلو نگیرید

شنیدم که
طرح متن «من تاجی ام » از رمان بلند نیمه تمامی از محمد زعفرانی به نام “تاجی” برداشت شده و بصورت کارگاهی همراه با محمد شبدار و راضیه بهرامی دراماتورژی شده است.
با دیدن تیزر و پوستر فکرش را هم نمی کردم که این انسجام خیلی حرفه ای رو ببینم. موزیکی شنیدیم و بازی ای دیدقم که سالها در ذهنم ماندگار خواهد شد. اول نمایش از این که مردپوش بودند سه تا از بازیگرها کمی حس بد گرفتم اما جلو تور که دیدم آوازی بسیار دل نشین و بازی و هماهنگی خوب نور و صحنه و موسیقی است، فهمیدم احتمالا مردپوش بودن خانمها دلایلی دارد. بازی راضیه بهرامی بسیار سطح بالا و بی تقص بود و طراحی لباس برای شخصیت اصلی پر از مفهوم... لباس صندوقچه ای که جواهراتش می ریخت بیرون شااااهکار بود. دست مریزاد به کارگردان و طراح لباس. فقط من قصه و داستان جذبم نکرد. شاید حجم موسیقی و اکت زیاد گیجم کرد ... دیدن ادامه » و شاید هم گسیختگی متن بود که باعث شد نخ داستان را گم کنم. نوازنده قانون ( اگر اشتباه نگم اسم ساز رو ) چقدر خوب بود.... واقعا از این نمایش هایی که دوست دارم تمدید بشه پدرومادر عزیزم را ببرم حظ کنند...

نمایش نایت مادِر، شب بخیر مادر. با کارگردانی اقای سلیمانی عزیز در تماشاخانه دیوار چهارم این شب ها اجرا می شود. این نمایش صرفا درباره خودکشی و افسردگی نیست. اصلا. خوشم اومد که رویکرد کارگردان به این متن هم اصلا این طوری نبوده. آوای تیوال این نمایش رو بشنوید و یادداشت کارگردان روی بروشور و سایت هم بسیار پخته و دقیق است. وفاداری ایشان به متن اصلی ، از نقاط قوت کار است. از این نمایش نانه دو اجرا قبل ها دیده بودم اما به جرات می گم این کار با دراماتورژی خوبی که دارد و دیالوگ های خیلی باورپذیر ، تماشاچی را ( در هر سن و سلیقه ای ) راضی می کند .
مفهوم نیهیلیستی که در این کار دیده می شود اصلا چیزی که از قدیم شنیده ایم ( القای بی هدفی و پوچ گرایی و این چیزها ) نیست.مارشال نورمن ، نویسنده این متن، انقدر دقیق، ظریف و عمیق به این نکته نگاه کرده که من کمتر این نوع پرداخت ... دیدن ادامه » رو دیده ام....
از ابتدای قصه که قضیه روشن می شود تا پایان باشکوه و دقیقش ، قطره چکانی اطلاعات از زندگی جسی و مادرش و مشکلات عمیق و ریشه دارش می شنویم. جاهایی با مادر و بیشتر جاها با جسی همذات پنداری می کنیم و این اوج دراماتیک بودن صحنه ها با کارگردانی درخشان اقای فرید سلیمانی تکمیل می شود.
مدرن بودن نمایش در همه لمان ها قابل لمس است، از موزیک اغازین و پایانی تا نور و صحنه... همگی در خدمت داستان بسیار بسیار پخته و عمیق است. انتخاب بازیگر ها به نظرم عالی است.
مرگی شکوهمند برای جسی دوست داشتنی ما و چه باشکوه زیبایی شناسی مرگ در این سطح را این نمایش نشان می دهد، صحنه ای که می بینیم کاملا زنانه است. از اشپزخانه تا پادری های دستباف و پله های اتاق جسی همه عالی بود.
سیگار کشیدن بازیگر بدون روشن شدن بود. آب از شیر ظرفشویی نمی اد و حتی شیر توی شیرجوش نیست و این کمی حس من رو دور کرد یکی دو جا اما بعد که از سالن بیرون امدیم فکر کردم باید دلیلی داشته باشه این نوع طراحی،،.

نمایش را چند شب پیش با گروهی از دوستانم تماشا کردم. اتفاقا خانم نونهالی عزیز هم کنار ما نشستند و کمی گپ زدیم بعد کار با ایشان. به نظرم وقتی می رویم که مونولوگ نمایش تک پرسوناژ ببینیم، انتظار داریم خیلی خوب و حرفه ای روی المان های تصویری و درام و ... کار شده باشه. البته کار مبین عزیز ( با توجه به سن پایین و تلاشی که مشخص است انجام شده ) تا حدی قابل قبول است. اما استفاده از صحنه، نور، موزیک به نظرم در خدمت پیش برد نمایش نبود. داستان تیم برتون را نخوانده ام اما کارگردان در این اثر تلاش کرده بود که فضای سورآل یا ذهنی کار را بسازد ، چقدر خوب که می نویسند اقتباس از فلان اثر هنری. ممکن است یک نفر هم تیم برتون را نخوانده باشد اما وقتی می نویسند ادپتیشن از فلان کار هم اعتبار کارشان بالا می رود( به نظر من ) هم حق کپی رایت رعایت می شود. هم مخاطب بهتر همراه می شود.
من ... دیدن ادامه » اول کار که محکم در را می کوبه با کار همراه شدم و تا نیمه هم خوب بود اما انگار در انتها کمی ریتم و تمپو هماهنگی نداشت.

ای کاش برای روزهای بعدی هم تخفیف تیوال ملاس و یا وفاداری یا گروهی بگذارید که ما هم گروهی بیاییم و لذت ببریم از این تجربه ی خیلی ناب

دیشب برای بار دوم به تماشای هنر درخشان گروه لانچر۵ نشستیم. اولین نمایشی بود در دو سال اخیر که ۱۲ نفری رفتیم و همه به شدت راضی بودند تغییرات کوچکی ( خیلی کوچک ) دیدم که در بهبود موقعیت های درام ، عالی بودند.
یک بار دیگر گروه دیگری از تیممون اومدیم و این اجرای دوم تغییرات ریزی وپداشت که بسیار کمک کرده بود به بهتر شدن کار.
فقط من یک چیز را می خوام بدونم که جرا نمایشی که ۸ تا جایزه داره کَست بسیار خفنی داره و بیشترشون رو می شناسیم و ازشون کاردیدیم رو روزهای اخر می ریم به دیدنشون. گروه ما از همون ثانیه اول که اومد این کار رو تیوال بلیت روزهای اول رو کرفتیم. چرا عادت داریم اخه وایستیم تا ۸۰ میلیون آدم خبردار بشن که آی ملت لانچر۵ عالیه، دریم لند خوبه، فلان کار درخشانه بیایید بریم. خب روزهای اول اون کاری که کَست درخشان داره و ۸ تا جایزه ، بریم ببینیم . چقدر ... دیدن ادامه » خوبه. البته می ترسم باز ۹۹ تا کامنت بیاد زیر این پست . از الان بگم که ببخشید پاسخگو نیستم فقط این پست رو نوشتم که تلنگری به خودم و تیم تئاتربین خودمون باشه که زود بجنبیم. می دونم تیوال شلوغ شده. ۴۵ تا کار توی تیوال و سایت های مشابه هست و انتخاب سخته اما دنبال کردن اخبار تئاتر، برای ما باید یک زمان ثابتی در روز باشه که ببینیم چ خبره. اگر که منتظریم کار گل کنه حسابی و بعد بلیت بخریم خب مشکلاتی هم پیش میاد...

سبک و ژانر کار رو برچسب نزده اید .اگر ممکن است بفرمایین ممنون

ساعت کار تغییر کرده؟؟

وای خدای من....
اقای پویا سعیدی سلام الان دیدم ۱۲ نفر به دلیل نگرفتن بلیت ( که از عهده شما هم خارجه ) ستاره یک و ۲ داده اند
آدم شرمنده می شه بخدا
این اخلاق حرفه ای است اخه ؟
باید قبل از هر کاری کمی فکر کنیم.
گروهی که این قدر درخشانند رو ببرم ایا زیر سوال برای بلیت!
یا نه؟
امید وارم اون ۱۲ نفری که ۱ ستاره دادند ببینند پیامم رو ستاره شان رو درست کنند.
کسی که کار را ندیده اصلا حق دادن ستاره چرا داره نمی فهمم؟!
امید وارم به زودی زود یک سالن بزرگ که شایستگی شما رو حفظ کنه بگیرید برای ما هنر افرینی کنید

سر نمایش ۱۰۰درصد هوتن شکیبا هم همین اتفاق افتاد اما دوستان این مدلی حمله نکردند.
پویا سعیدی و گروهش را می شناسم همگی سن کم کار می کنند و این شروع درخشان سالهای اولیه کارشان را با بی منطقی ( بی وجدانی ) نبریم زیر سوال.

من و دوستانم که کارتان را دیدیم و قدر دان هنر بی بدیلتان هستیم.
برای ... دیدن ادامه » ما صد ستاره تا ابد هستید....

تو تا حالا حامله بودی؟

نه
.
.
.
تو تا حالا کسی رو انقدر دوستش داشتی که برا از دست ندادنش هررر کاری بکنی؟
زن سکوت می کند )

اول تشکر کنم از سجاد تابش عزیز که تخفیف گذاشتند و ما تونستیم ۱۵ تایی کار رو ببینیم امشب و لذت ببریم. دوم این که سر ساعت شروع شد و بروشور خوبی داشت، احترام به مخاطب جذابیت کار رو می بره بالا.

متنی جالب که موضوعی شاید دستمالی شده را بسیار خوب پرداخته. خوابگاه و مسول و دانشجو وجنین...

پایان ، یکی از بهترین های چند وقت اخیر بود برام. چیزی که اصلا فکرش را هم نمی کنیم....

در بستر ریالیستی کار پیش می ره جاهایی فضا به سورآل پهلو می زنه اما نیست به نظرم. مخاطب کاملا درگیر پرسوناژ ها می شه و جابجایی دیالوگها و نقش ها و مورد قصاوت قرارگرفتن جفت کارکترها جالب بود خیلی. ترانه و جهانگیری که نیستند اما ....
در میزانسن جابجایی ها جالبه
موقعیت که عوص می شه خیلی خوب می ره جلو...
ریتم و تمپوی جالبی داره. ریتم کند و تمپو های درونی که بازیگر خیلی خوب از عهده اش برمیاد . ... دیدن ادامه » سارا محمدی درخشان بود و خانم صدر عرفایی هم عالی بود. دو کاراکتر برخورد کلامی جالبی دارند.
کشش بسیار بالایی داره و موزیک خیلی خوبی برای کار ساخته اند. نور و موسیقی کلا در خدمت کاره و با مضمون درونی اش می خوند. این قطره چکونی اطلاعات دادنه خیلی حس تعلیق می ده به کار و درست در نقاط دقیقی درام شکل می گیره به نظرم می دونسته که کجاها تغییر بده ریتم رو و درست در نقطه خوبی شروع می شه و در نقطه درست تری هم پایان داره.
در فرم، نور ابی و قرمز و طیف گسترده اش به فضاسازی کمک می کنه . وارد سالن که می شی و می شینی حس می کنی اوه! با کار خاصی روبروشدم.
اسم نمایش هم اصطلاحی است بین پزشکان زنان که برام جالب شد برم بشنوم و بخونم درباره اش.
بعد نمایش کلی سوال برام پیش اومد و با دوستان که گپ می زدیم دیدم هر کدوم از دوستانم دید جالبی به کار داشته اند. ارزش یک بار دیدن رو حتما حتما حتما داره. خوشحالم که ایجاد پرسش کردید برای من و دعوت به تفکر...

یک کمدی جالب و خنده دار که آدم جرات می کنه با خانواده، با نوجوان یا حتی کودک ۹ ساله بره و لذت ببره...


دم ارسطو خوش رزم گرم چقدر این نقشش با اون نقش نمایش دروغ و نمایش یک ساعت ارامش تفاوت داره...


مرسی از تخفیفی که گذاشتید ما گروهی اومدیم و کلی خندیدیم. چقدر لازمه این اِندورفین برای ما