- همیشه دوست داشتم یه دختر زیبا و کور باشم.
- تو هنوزم زیبایی!
- آره ولی دیگه کور نیستم...
خوشبختی یا توهم خوشبختی داری؟؟؟ که یک شبه با خوندن چند صفحه از کتاب تموم نشده توهم زدایی می شی و حالت بد میشه... کم کم می فهمی این حال بد مدتهاست زیر تخت اتاق خوابت جا خوش کرده و تو ازش بی خبر بودی....

زبان تمشک های وحشی، زبان ابداع نشده ایه که تمام آدمها برای ادامه مسیر به اون نیاز دارن، زبانی که درست بعد از شروع اولین سکوت باید دست بکار بشی و ازش استفاده کنی، زبانیه که تو رو سفت بغل می کنه و نوازشت می کنه و سُرت میده وسط خاطراتت، حتی تلختریناش که اگه نباشه یا نباشی از فرداش میشه شیرین ترین خاطرات زندگیت...
نمایش پر از فلش بک های نامنظمه که مدام تو رو پرت می کنه گوشه کنار زندگی زوجی که یادشون نمیاد از کی همدیگرو ندیدن، از کی حرف همو نفهمیدن، از کی همدیگررو لا به لای روزمرگی زندگی گم کردن، از کی یادشون رفته که چقدر عاشق همن و کدوم یکی و از کی حرف غم انگیزِ تلخ و دردناک طلاق رو زد...
متن زیبای نغمه ثمینی عزیز طعنه‌ی بزرگی به تمام فراموشی های زندگیمون بود، که یادمون باشه عشق مراقبت می خواد، که حواسمون بهم باشه همدیگرو تو پیچ و خم زندگی گم نکنیم، که ... دیدن ادامه » انتهاش چیزی جز یه حسرت بی پایان نیست...

دوستان عزیز دو عدد بلیت برای روز چهارشنبه ساعت 20 موجود است، متاسفانه خودم نمی تونم برم، اگر کسی دوست داشت این نمایش رو ببینه ایمیل بزنه، ممنون.
Izadpanah@live.com

حادثه در ویشی یکی از برجسته ترین آثار آرتور میلر نویسنده آمریکایی ست که می توان به آن لقب نویسنده هایپر رئالیستی داد. آثار میلر تاثیر گرفته از شرایط سیاسی ،اقتصادی، اجتماعی، و شخصی دوران زندگی اش می باشد. حادثه در ویشی این روزها در سالن سمندریان با کارگردانی منیژه محامدی و هنرمندی محمد نادری، محمد اسکندری، فرناز رهنما و سایر بازیگران در حال اجراست. در لایه ی اول این نمایشنامه، میلر با نگاهی ژرف به مسائل سیاسی در دوره ای که میان نظام سرمایه داری و کمونیسم قرار گرفته، ما را به جامعه ای فاشیسم، می برد، که تمام مدت به نشان دادن ظهور نازیسم و کشتن یهودیان در فرانسه تحت اشغال نازی ها پرداخته ست. در ویشی داستان انسانهایی ست، از طبقه های مختلف اجتماعی که توسط نیروهای نظامی دستگیر شده اند و حالا در یک سلول کنار هم هستند. در لایه ای عمیق تر که مباحث روانشناختی ... دیدن ادامه » ظهور پیدا می کند، میلر با استفاده از دیالوگ هایی که میان این شخصیت ها رد و بدل می شود، بسیار هوشمندانه لایه های درونی انسان را مورد بررسی قرار می دهد. یک نقاش، یک افسر ارتش، یک خدمتکار رستوران، یک بازیگر، یک تکنسین برق،یک تاجر،یک کولی، یک اشراف زاده، و در نهایت یک افسر خسته از جنگ که حالا به ناچار باید تمام این آدمها را برای مرگ آماده کند و با هر کدام از آنها جان میدهد که محمد نادری بسیار هنرمندانه در این نقش حضور پیدا کرده و احساس مخاطب را بر می انگیزد. حادثه در ویشی در یک پرده شروع و تمام می شود،. استفاده از نورها و تلفیق آن با موسیقی، یک گودال در نمای روبه رویی صحنه اجرا ، با تصاویری از جنس آتش که یک به یک انسانها را می بلعد، به خوبی تداعی کننده کورهای آدم سوزی نازی ها می باشد.
در لایه ی سوم، کابوس تمام نشدنی جنگ است. داستان همیشگی قتل های وحشتناک و خشونت بار نازی ها، این بار به کورهای آدم سوزی بدل شده است، "کسی در مورد کوره های آدم سوزی چیزی شنیده است؟" دیالوگی که تمام آدم های محبوس شده در سلول را به یاد مرگ می اندازد ، و حالا داستان رنگ دیگری می گیرد. همه در تلاش برای زنده ماندن هستند و میلر ذهن مخاطب را به چالش بزرگی در برابر مرگ انسانیت می کشاند، یا به بیانی دیگر مرگ انسان به دست انسان. افسری که خود در تمام جنگهای ارتش به راحتی دست به روی ماشه می برد و انسان را به کام مرگ می کشاند، حالا در نقش قربانی تمام لحظه های عذاب آور قبل از مرگ را تجربه می کند. حال برای مخاطب این سوال پیش می آید که چرا انسان باید وجود داشته باشد؟ چرا زندگی یک انسان به دست انسان دیگری ست؟ داستان جنگ روندی ست مستدام که از گذشته تا کنون ادامه پیدا کرده است، و تفسیر انسانها از جنگ در مقام قربانی شوند و قربانی کننده ، همیشه متفاوت است، و این تکه ای از سیاهی درون انسانهاست که در زمان قدرت ظهور پیدا می کند، و در تمام مدت اجرا مخاطب دنبال یک روزنه امید برای اثبات به سیاهی درونش می باشد که شاید هنوز انسان نمرده باشد. میلر در آخر نمایشنامه با یک شخصیت از طبقه بورژوا به صورت بسیار دراماتیک نشان میدهد که در میان تمام این طبقه بندی انسانی، باز هم امید برای دیدین شرافت و انسانیت وجود دارد. شاید بسیار کم، اما انسانیت هنوز نفس می کشد.

لاک قرمز به کارگردانی سید جمال حاتمی، فیلمی تلخ و رئال افراطی می باشد که مخاطب را وادار به همزاد پنداری می کند. کارگردان در این فیلم قصد دارد بیینده را به جستجو در زندگی پر تنش دختری به نام اکرم با بازی پردیس احمدیه دعوت کند، دختری که در آغاز فیلم غرق در رویایی به قرمزی لاک دستهایش است و آرزوهایش را با دوستش مرور می کند، اما به سرعت رنگ قرمز از دنیای اکرم محو می شود و فضای داستان بعد از چند دقیقه و ورود او به خانه رنگ دیگری می گیرد، نمای خانه و دعوای پدر و مادر بعد از ورود اکرم به خانه، بسیار هوشمندانه انتخاب شده است، و به خوبی توانسته دلهره ی اتفاقات بد را در دل بیننده ایجاد کند. در زندگی اکرم پدری معتاد اما امیدوار را با بازی بهنام تشکر می بینیم که بسیار تاثیر گذار و درخشان بود، پدری نجار که فقط عروسکهای غمگین چوبی میسازد، و از ساختن هر نوع وسیله ... دیدن ادامه » چوبی دیگری امتناع دارد، گویی این عروسکها خود او هستند که از شرایط کنونی زندگی غمگین اند، و تصمیم دارد با فروش این عروسکها، سنگینی این همه تلخی را از روی خانواده بردارد. پانته ها پناهی ها در نقش اعظم و مادر اکرم، بسیار تحسین برانگیز بود. بیننده به راحتی، خستگی تمام سالهای زندگیش را در چهره ی بی رمق و بی رنگ ورویش می تواند بخواند. زنی که نزدیک به انتهای خودش می باشد، و برای رهایی از فقر به دنبال کارگری در خانه دیگران است که منجر به دعوا با پدر اکرم می شود. نقطه عطف در لاک قرمز بیش از یک می باشد، و کارگردان در پی آماده کردن شخصیت اکرم برای دردهای بزرگتر می باشد، اما تمام این خفقان و بدبختی را به شکلی دراماتیک به تصویر می کشد، چرا که اکرم نه تنها خسته نمی شود، نمی ترسد و تسلیم نیز نمی شود، بلکه یک قدرت و انگیزه بسیار زیادی برای نجات زندگی از دست رفته خانوادش پیدا می کند، و در ادامه داستان می بینیم که درد بیننده به مراتب بیشتر از اکرم شانزده ساله ی قهرمان است. سیاه و سفید داستان در لاک قرمز، بعد از مرگ پدر خانواده شروع می شود، مادری خسته با سه فرزند که توان کشیدن این همه بار را ندارد، گزینه حذف و به اراک فرستادن اکرمی که کارگردان در طول فیلم چندین بار توسط کارکترهای مختلف به شباهت او و پدرش تاکید داشت، نشان حذف چهره تمام و کمال پدر در خانواده توسط مادر خسته و نا امید است که با مقاومت های اکرم میسر نشد. حجم خستگی اعظم به قدری زیاد است که تنها گزینه ی، حذف را بلد است، اول حذف شوهرش، بعد اکرم، بعد بچه داخل شکمش، و در آخر خودش. در نمایی دیگر اصرارهای دختر قهرمان به صاحبخانه، تکرار جمله "من پولش رو جور می کنم"، تلاش برای فروش عروسکها، تلاش برای اثبات بالغ بودن، تلاش برای حمایت و نگهداری از خواهر و برادر کوچکترش، فرار از دست مادر، فرار از دست مامورین شهرداری، فرار از هرچه مانع است، از پردیس احمدیه در نقش اکرم یک ابر قهرمان ساخته است که تمام ناتوانی های مادرش را در خودش حل کرده، و به صورت افراطی به دنبال یک انقلاب در زندگی خانواده اش می باشد.
لاک قرمز در فرم، ساختار مناسبی دارد اما در محتوا کمی شتاب زده عمل کرده است بخصوص در نشان دادن گذر زمان، همچنین در بخش هایی از داستان حجم این همه تلخی و بدبختی در زندگی یک دختر بچه شانزده ساله از حد تحمل بیننده خارج است. در انتهای داستان استفاده از لاک قرمز و تبدیل عروسکهای چوبی غمگین به عروسهایی با لب و لاک های قرمز و تلفیق نگاه ایده آل قهرمان داستان با دنیای رئال آدم بزرگها یک پایان زیبا را رقم می زند.
اکرم دست از تلاش برای تبدیل رویا به واقعیت بر نداشت، با لاک قرمز دوست داشتنی اش شروع به رنگ کردن دنیای سیاه و سفیدش کرد و با سبدی از رویاهایش از خانه رنگ ورو رفته پا به دنیای واقعی گذاشت.

حاضر بودم به خاطرت با تمام دنیا بجنگم، تموم روز خودمو بزنم به مریضی تا همه روز تماشات کنم، تو همه ی چیزی بودی که من از دنیا می خواستم و چقدر به خاطرت رنج کشیدم...
عجب شبی بود...پس کوچه های ایرانشهر از قدمهایم تمام شد، ولی حال و هوای این نمایش دلربا تمام نشد، که نشد ، که نشد...

مومو شبیه یه بغض وا نشده تو یه غروب پاییزی می مونه که از همون ابتدای نمایش، وقتی با لحن کودکانه از درداش می گه، جَست می زنه و میشنه تو گلوم، نمایش جلو میره و من مدام با این بغض وا نشده کلنجار میرم...
تا وقتی با دستهای باز شده مومو،یکی رو به آسمون و یکی رو به زمین تو رقص سماع، همراه دیالوگ "من از تو کینه ای ندارم بابا... من از تو کینه ای ندارم مامان..."با بازی اشکان جان خطیبی، وا میشه ...
حالا می تونم کل ولیعصر رو راه برم و مومو رو از اول تا آخر بارها مرور کنم... حس شیرینی داشت این نمایش... ممنونم.