داستان زنی که علی رغم اینکه در مقابل ازدواج مقاومت می کند و به حق زندگی مجردی یک زن قائل است ، رویای مادر شدن هم دارد و در عین حال دغدغه های ناشی از بروز علائم میانسالی!
فضای کاملا زنانه و ریتم تا حد زیادی کند فیلم ممکن است برای عده زیادی از مخاطبین خصوصا آقایون دافعه ایجاد کند.

یک فیلم دیگر از خاندان ثقفی با همون تم "همه چیز برای فروش" این بار در فضای شهری و قهرمان زن!

بعد از مدت ها که دیگه کم کم داشتیم عادت می کردیم تو اکثر قریب به اتفاق نمایش ها ، بازیگر ها در یک صحنه خالی دور هم بچرخند و مونولوگ های بعضا بی ربط بگن؛ نمایش اعتراف یه دکور درست و درمون داره ! برای اکسسوار صحنه ش فکر شده! زحمت کشیده شده!
همین صحنه پردازی به میزان زیادی به جذابیت نمایش اضافه کرده! حتی گاهی تماشاچی رو شوکه می کنه! خصوصا در صحنه قتل اول
حالا بماند که دیدن علی نصیریان بزرگ و شهاب حسینی در کنار هم و روی صحنه به خودی خود جذابیت ایجاد خواهد کرد

برای لذت بردن از فیلم باید نظام فکری خودتون رو تعطیل کنید و منطق جهان فیلم رو بپذیرید و گرنه تا انتهای فیلم با یک " خب که چی؟" بزرگ طرف خواهید بود

فیلم به شدت از ضعف فیلمنامه رنج می بره. انگار با یه تعداد کلیپ بهم چسبونده شده طرفیم. نسبت به قسمت اول چندین پله عقب گرد داشته
صرفا بازی ویشکا آسایش رو پسندیدم

بلیت فروشی این نمایش در ابتدا توسط سایت ایران کنسرت انجام می شد که بعد ناگهان به تیوال واگذار شد
در یک بی نظمی و ناهمانگی محض تیوال همون شماره صندلی های فروخته شده ایران کنسرت رو دوباره به نفرات دیگه ای فروخته بود
و کسی مثل من که از سایت ایران کنسرت یک بلیت با موقعیت خیلی مناسب رو خریده بودم مجبور شدم از گوشه ای ترین صندلی ممکن کار رو ببینم
خواهشا دیگه از این کارا نکنید چون معلوم نیست نفرات بعدی که این مشکل براشون پیش میاد مثل من از سر کار اومده باشن و حوصله دعوا و مرافه نداشته باشن
اون وقت خوبیت نداره
از من به شما نصیحت

*تو الان مشگلت با باز کردن وصیت نامه مامان چیه؟
- می ترسم توش واسمون فحش نوشته باشه

ترسیدن مهم ترین کار بزها ست!!!

کافه پولشری متن ساده ای دارد و قرار نیست با پیچیدگی و تعلیق خاصی روبرو باشیم
واگویه های یک زن تنهای کافه دار از قصه های روزمرگی هاش، حسرت هاش ، علاقه ش به شاعری و جای خالی عشق در زندگیش
قصه هایی که خیلی از ما به شکل های مختلف ممکن است تجربه کرده باشیم
چیزی که این اجرا را به یک کار دوست داشتنی تبدیل می کند لحن روایت صمیمی نمایشنامه و بازی خوب الهام پاوه نژاد است که در انتقال حس و حال حاکم بر متن کاملا موفق عمل میکند.
خوشحالم که بعد از مدت ها یک مونولوگ جذاب و دوست داشتنی دیدم

یک کمدی در درجه اول رسالتش خنداندن تماشاچی ست و ال نینو در انجام این رسالت موفق است.
در کنار مفرح بودن اجرای نسبتا خوبی رو هم شاهد هستیم
به خصوص بازی خود خانم افشار پور که مثل همیشه کم نقصه
فقط یک انتقاد بکنم از اجرای زنده موسیقی و اونم اینکه وقتی قراره ترانه های انگلیسی اجرا بشه کاش از کسی استفاده کنید که زبان انگلیسی رو خوب بدونه و حداقل کلمات رو درست تلفظ کنه تا ترانه هایی که خیلی ها باهاشون خاطره دارن خراب نشه
در مجموع خسته نباشید و آرزوی موفقیت های بیشتر برای گروه اجرا

داورا که قربونشون برم سنگ تموم گذاشتن در ناداوری
لذا خودم راسا سیمرغ هامو اهدا می کنم :)
بهترین بازیگر مکمل مرد : هادی حجازی فر ماجرای نیمروز
بهترین بازیگر مکمل زن : نداشتیم
بهترین بازیگر مرد : احمد مهرانفر ماجرای نیمروز
بهترین بازیگر زن: سارا بهرامی ایتالیا ایتالیا
بهترین فیلمبرداری : فرشاد محمدی قاتل اهلی و محمد سلامی خفه گی به طور مشترک
بهترین کارگردانی: محمد حسین مهدویان ماجرای نیمروز
بهترین فیلم : ماجرای نیم روز

با توجه به ایام عزاداری
آیا اجرای روز جمعه بیست و دوم بهمن برقراره؟

جشنواره ضعیف و خنثی امسال با یک داوری مسخره تکمیل شد

قطعا با بهترین فیلم کیمیایی در 15 سال اخیر مواجهیم
فیلمی جون دار و سرپا با قصه سر و شکل دار و قهرمان های کیمیایی وار
از آشفتگی های همیشگی که در چند فیلم اخیر کیمیایی شاهد بودیم این جا خیلی کمتر می بینیم
احساس میکنم با همون 8 دقیقه کوتاه شدنی که خود آقای کیمیایی در نشست مطبوعاتی گفتند فیلم بهتر هم خواهد شد
امتیاز 8 از 10

فیلم دوست داشتنی ای بود
لحظه های کمیک خوب در اومده بود
موسیقی ها گوش نواز بود
بازی ها خوب بود
. از همه مهمتر در پایان بندی موفق عمل کرده بود
امتیاز 7.5 از 10

قطعا و با فاصله بهترین فیلم جشنواره تا امروز
یک هادی حجازی فر معرکه به علاوه کارگردانی درجه یک و موضوع جذاب
امتیاز 9.5 از 10

فیلم در فاز فیلمنامه قطعا با ضعف های عمده روبرو بود که شاید بشه تحت عنوان کلی «کلیشه ای» بهش اشاره کرد اما در فاز کارگردانی و بازی فیلم موفقی بود
امتیاز 6.5 از 10

سال نود و سه این نمایش رو در تماشاخانه استاد مشایخی دیدم و همیشه تو ذهنم جزء بهترین نمایش هایی بوده که دیدم جا داره یادی هم بکنیم از خانم آسیه ضیایی که در اجرای قبلی بازی فوق العاده ای داشتن

وقتی فیلم تموم شد و از سینما خارج میشدیم به نظرم فیلم متوسطی میومد اما هر چی که ازش میگذره بیشتر به بی سر و ته بودنش اضافه میشه.
فیلم قراره زندگی مادری رو به تصویر بکشه که خبر شهادت فرزندش رو باور نداره و امیدوار به بازگشت پسرش از جبهه ست اما انقدر خرده داستان بی ربط وارد ماجرا میشه که عملا پیرنگ اصلی گم میشه
با تمام احترام به پیشگاه هنر خانوم معتمد آریا باید بگم بازی ایشون هم فوق العاده مصنوعی بود
امتیاز 3 از 10