مدت ها بود از هیچ نمایشی اینقدر لذت نبرده بودم، متن فوق العاده زیبا، کارگردانی دقیق و بی عیب، نور، موزیک، طراحی صحنه و دکورها بی نظیر، لباس ها و گریم ها به دقت انتخاب شده بودند و در راستای متن...
بازی ها که دیگه نگم براتون ... از آواز قدرتمند خسرو پسیانی گرفته تا بازی با احساس خانم کردا و دوئل حرکات بدن بین پانته آ پناهی ها و حامد رسولی... همه و همه دست به دست هم دادند تا حدود ۱:۳۰ ساعت ما رو روی صندلی هامون میخکوب کنند.
اجرایی مدرن در فضایی سورئال با به کارگیری تمام ابزارهای بازیگران(از بدن و بیان و میمیک گرفته تا تجسم و تخیل و خلاقیت ... ) که جادوی واقعی تئاتر رو به ما نشون میده...
تنها چیزی که اذیتم میکرد این بود که بازیگران به این توانمندی که قطعاً مشکل بیان نداشتند، از هاشف استفاده کرده بودند. البته احتمال زیاد نظر کارگردان استفاده از هاشف بوده به ... دیدن ادامه » خاطر افکت هایی که میخواست روی صداها پیاده کنه و به فضاسازیش کمک میکرده ولی شخصاً ترجیح میدادم هاشف نباشه ...