اصلا آبی مایل به صورتی، دلم برات تنگ شده مادر...

روزنامه قانون و "همه دزدها که دزد نیستند(+85)"
پنج شنبه ۲۵ دی

فکر می‌کنم اگر این آخر هفته‌ای به پردیس کوروش بروید و نمایش «همه دزدها که دزد نیستند» را ببینید حتما از وقتی که برای تماشای آن گذاشته‌اید پشیمان نخواهید شد.این نمایش به کارگردانی امین میری، اولین نمایش حرفه‌ای است که در سالن تئاتر مجتمع پردیس کورش روی صحنه رفته و تا امروز هم با استقبال خوب مخاطبان روبه‌رو شده است.این اثر یک کمدی اجتماعی به نویسندگی «داریوفو» است که بعد از سال‌ها اکنون اجازه اجرا گرفته است و در کارگردانی آن سعی شده از عناصر نمایش سیاه بازی هم بهره گرفته شود.خیال‌تان راحت اگر فعلا فرصتی برای دیدن این نمایش ندارید تا 30 دی ماه فرصت دارید هر شب ساعت 20 به تماشایش بنشینید.

_ برمی گرده.
_برنمی گرده.
_اون به اینجا عادت کرده، بر می گرده.
_به شهر هم عادت میکنه. برنمی گرده.

- بسیار خب من این راز را با کسی در میان نخواهم گذاشت، تو هم از این راز با کسی چیزی نگو
- نه برو همه جا بگو من از همداستانی تو بیمناکم

من برای مهرورزی به دنیا آمده ام نه کینه توزی.

این نمایش هیچوقت از یادم نخواهد رفت. به خاطر بازی های خوبش .

می دونی که ، بعضی از این مدرسه ها هستن گاو می گیرن مهندس می دن بیرون.

زمستان بود،
طبیعت مرده بود،
دیگر هیچ رنگ سبز ، رنگ زندگی را در اطرافم نمی دیدم،
جز چند درخت کاج مقاوم که با پرهای سپید رنگی هاشور زده شده بود،
خورشید آن روی تلخش را به زمین نشان داده بود.

ناگهان خداوند فوت گرمی کرد،
پرهای سپید رنگ به طور معجزه آسایی آب شدند،
آبها در خاک فرو رفتند،
زمین آب خورد،
آنگاه برای آنکه هدیه ای داده باشد، خود را از سبزه و گل پوشانید.
زمین ... دیدن ادامه ›› که سیراب شد،
آبهای اضافه را به سمت ریشه ی درختانی که از سرما یخ زده بودن فرستاد،
درختان به فکر جبران افتادند،
بعضی ها شکوفه دادند و دیگران سبزی و طراوت.

خورشید با دیدن طراوت زمین ،
به وجد آمد و گرم تر تابید،
یخ روی کوه ها با دیدن روی ماه خورشید از خجالت آب شدند.
زمین برای حاصل خجالت آنها مسیرهایی تعبیه کرده بود.
مسیرهایی که مانند رگ های زمین بودند،
و در کنارشان سبزه و گل های رنگارنگی رویید.

و این چنین بهااااااار آمد./



دوستان عزیزم پیشاپیش سال نو مبارک./

از: مرضیه زهری

دوست ندارم
تو را غمگین ببینم
پرده ها را کنار بزن
بگذار آفتاب
درونت را روشن کند !

وقتی تلفن زنگ می زند
یعنی از یاد نرفته ای
حتی اگر به اشتباه شماره ات را گرفته باشند
ببین دوست من !
در این دنیا
خیلی از آدم ها هستند که
شماره شان ... دیدن ادامه ›› حتی به اشتباه گرفته نمی شود .....

اگر خوب گوش کنی
پرنده برای تو خواهد خواند
اگر خوب نگاه کنی
گل برای تو زیبا خواهد شد
از اعماق خودت بیرون بیا !
گیتاری که بر سینه ی دیوار آویزان است
منتظر دست های توست !

هنوز از یاد نرفته ای
که مورچه ها کاری به کارت ندارند
اما از یاد خواهی رفت
اگر دنیا و آدم ها را از یاد ببری !


از: * رسول یونان *

می دانی یک وقت هایی باید روی یک تکه کاغذ بنویسی
تعطیل است
و بچسبانی پشت شیشه ی افکارت ...
باید به خودت استراحت بدهی
دراز بکشی
دست هایت را زیر سرت بگذاری
به آسمان خیره شوی
و بی خیال سوت بزنی ...
در دلت بخندی
به تمام افکارت که
صف کشیده اند و ...
آن وقت با خودت بگویی
بگذار منتظر بمانند.

از: ناشناس

اسیر استعاره شده ایم
اسیر کنایه
پیچیده،
پیچیده شده ایم.

دلم اندکی سادگی می خواهد.
مثلا ،
در یک شب سرد زمستانی
تو کنار شومینه روی صندلی چوبی نشسته باشی و
من روی صندلی چوبی روبروی تو نشسته باشم و
عشق لبریز شود از دو کلمه ی ساده،
مثلا:
"دوستت دارم"





از: 'مرضیه'

"دستها "




ما چند نفر
در کافه ای نشسته ایم
با موهایی سوخته و
سینه ای شلوغ از خیابان های تهران
با پوست هایی از روز
که گهگاه شب شده است
ما چند اسب بودیم
که بال نداشتیم
یال ... دیدن ادامه ›› نداشتیم
چمنزار نداشتیم
ما فقط دویدن بودیم
و با نعل های خاکی اسپورت
از گلوی گرفته ی کوچه ها بیرون زدیم
درخت ها چماق شده بودند
و آنقدر گریه داشتیم
که در آن همه غبار و گاز
اشکهای طبیعی بریزیم.




از: "گروس عبدالملکیان"

مرا ببخش
اگر احساسم آزادی ندارد که در واژه ها جاری شود.
اگر غرورم بر احساسم می چربد.

تو شعر برایم هدیه می آوردی
اما دست من خالی بود.

برایم آسان نبود که نگویم
اما خیلی خیلی بیشتر برایم آسان نبود
که بگویم چقدر زیاد دوستت دارم
که بگویم چقدر زیاد به تو نیاز دارم

اما قبول کن
تو هم بد جنسی
غرورم را بیشتر می پسندی



19/10/1390

از: مرضیه زهری

صرف اینکه یه چار دیواری دورمون و یه سقفی بالای سرمون رو گرفته چیزی رو نمی رسونه.هنوز خطرناکه. امکان اینکه اتفاقی بیفته خیلی زیاده. هر اتفاقی می تونه بیفته. هر حرکتی ممکنه. دیدم. می ری بیرون. دنیا آرومه. سفید. همه چی چشم گیر. نه صدای موتوری. نه نوری. تو خونه رو نگاه می کنی. شمع ها رو می بینی. آدم ها رو تماشا می کنی . می بینی تو چطوره . شمع ها تو رو جلب می کنند. از بیرون بودن احساس سردی بهت دست می ده. از جد افتادن. فکر می کنی تو بودن صمیمانه تره. دوستانه تره. گرمی . آدم ها . با هم حرف زدن . هر کی یه زبونی. بعد می ری تو. شوکه می شی . اون طور که فکر می کردی نیست. اونی رو که بیرون داشتی از دست می دی. فراموش می کنی اصلا بیرونی هم وجود داشته. تنها چیزی که می شناسی توئه. دنبال راهی می گردی که با همه کس باشی . یه راهی که بفهمی چطوری رفتار کنی. متوجه می شی چه انتظاری از تو می ره. خودت رو بازی می کنی.

نمایشنامه "بازی"

از: سام شپارد

در زدن



خستگی کوچت که در رفت

بنشین و غرق شو
در لذت چمنزاری لمیده در آفتاب
با دکمه های باز

و به بره هایت بیاموز
در را به روی هر ابراهیمی که از کوه سرازیر می شود
باز نکنند
حتی اگر کاردش کند باشد


از: سجاد گودرزی

به احمد رضا احمدی

به خاطر زنانی که دیشب به خوابم آمده اند
و تو نام شان را شنیده ای
عصر که به خانه برگردم
باید بگویم لیوانی چای برایم بریزی
بنشینم کنار شمعدانی ها
و ساعت ها در مورد احساسم به تو
شعر بنویسم




از: سجاد گودرزی

خیره ماندم به گل سرخ پر پر شده روی میزم.
آخرین گلبرگ را وقتی که باید می گفتم دوستم ندارد کنده بودم...



17/09/1390

از: مرضیه زهری

اشکهایم مرا قوی می کنند.
انگار تنها یکبار و یا شاید مدتی برای چیزی ناخوشایند اشک می ریزی و در برابر آن واکسینه می شوی.
اشکهایم را ستایش می کنم...

16/09/1390




روز دانشجو هم بر همه دانشجوها مبارک.

از: مرضیه زهری

به عباس صفاری

چوب های اتو خورده
یادمان سرهای سبز

گوگردهای قرمز
زبان سرخ

آن وقت تو کبریت ها را خیس کنی
که یک دو جین دشمن سیگاری برای خود بتراشی



از: سجاد گودرزی