یکی از کارهای فوق العاده استاد غریب پور دوست داشتنی...
پیشنهاد میکنم قبل از رفتن به این اجرا، اپیزود 15 از پادکست کُرُن در ناملیک رو بشنوید که در مورد همین اجرا توضیحات خوبی بهتون میده:
https://bit.ly/2kbKbKX

با سپاس از گروه نمایش (یا تیوال) بخاطر کد تخفیف 50% که برای این نمایش به من دادند ولی متاسفانه با دیدن کلی نظر "مثبت" کامنت اولی، نظرم در مورد دیدن این نمایش تغییر کرد!

کد تخفیف اتاقک هم الان دیدم کار نمیکنه! |:

چرا خیلی دیگه از تخفیفها وجود نداره؟ نه تخفیف مدیسه، نه مستر بلیط، نه اسنپ فود، ....!!

با سپاس فراوان از تیوال عزیز که بنده رو قابل دونست و بعنوان مهمان برای این نمایش دعوت کرد...
این نمایش را به دو شکل میتوان سنجید، مطلق و نسبی. بصورت نسبی و نسبت به سایر نمایشها باید گفت نمایش متوسطی بود. کار یجورایی شلخته بود. اتصال دیالوگ ها به هم چندان منطقی نبود (شاید هم روال دیوانه خونه همچین فضایی رو بطلبه! :) ) بعضی از بازی ها ضعیف بود اما مسئله مهم تر هم سطح نبودن بازیگرا بود. بنده هم مثل دوست دیگرمون نتونستم مضمون کاملی رو از نمایش دریافت کنم. اما اگر بطور مطلق به خود کار نگاه کنیم به نظرم تمام عوامل این اجرا که معلوم بود زحمت زیادی هم براش کشیده شده آینده خوبی دارن. جناب صادق طالع به قدری خوب نقش خودش رو بازی کرد که انتظار داشتم آخر نمایش بیان با همون روپوش سفید ببرنش! :)) بازیگر زنی که نقش مرکزی داشت بسیار بازی و اکتهای دلپذیری داشت. برعکس نظر ... دیدن ادامه » منفی که سایر دوستان در مورد "ایرانیزه" شدن کارها داشتن من بطور کامل نفی نمی کنمش. کارهایی هم بودن که ایرانیزه شدن و از نظر من بهتر از اصلش شدن یا حداقل به چشم من بیننده ایرانی بهتر رسیدن. در مورد این نمایش هم به نظرم بهتر بود این ایرانیزه شدن رخ میداد. مخصوصاً در جاهایی که حکایتهای گذشته هر یک از بازیگرا نمایش داده می شد، اگر این حکایتها عمق بیشتری داشت خیلی به تاثیر کار کمک میکرد.
سالن نمایش با اینکه کوچک بود ولی انصافاً یکی از راحت ترین سالنهایی هست که رفتم. سیستم سرمایشی مناسب، صندلی های راحت و از اون مهمتر دسته های کنار هر صندلی که اینقدر بزرگ بود که راحت می شد وسایل رو اونجا گذاشت بدون ایجاد مزاحمت برای اطرافیان.

قبل از هر چیز تشکر کنم از تیم اجرایی که بنده و سایر دوستان رو برای دیدن این نمایش دعوت کرد. کار قشنگی بود که امیدوارم ادامه داشته باشه. :)
نمایش رو دیدم و از دیدنش لذت بردم و بیشتر شگفت زده شدم که چرا نمایشی در این سطح با این استقبال کمتر از حد انتظار مواجه شده. حتی همراهم که به شدت آدم سخت گیری در نقد نمایش ها هست هم از دیدن کار لذت برده بود. بازیگر نقش کوریولانوس و نقش مادر کاملاً یک سر و گردن بالاتر از سایر بازیگرا بودن. بخصوص بازیگر نقش اصلی که از لحاظ بدنی و تنفسی عالی بود و کاملاً نشون دهنده این موضوع بود که روی کاری که داره انجام میده تسلط کافی داره.
در مورد جناب رضانیا چه میشه گفت جز اینکه ارزش این نمایش با هنرنمایی ایشون دو چندان میشه. در بعضی از لحظات نمایش به قدری ایشون قطعات موسیقی رو شورانگیز اجرا می کردند که توجه مخاطب رو از خود نمایش به ... دیدن ادامه » موسیقی در حال اجرا جلب می کردند.
نمایش در برخی از موارد ضعفهایی داشت و مهمترین ضعفش از نظر من این بود که هنوز مخاطب واقعیش رو نمیشناخت. بعضی از مفاهیم رو کاملاً سربسته و برخی دیگه رو کاملاً شعاری مطرح میکرد. این حد از شعارزدگی حداقل به مذاق بنده خوش نمیومد. جناب کوشکی (که اکثر کارهاش رو دوست داشتم) همیشه به نظرم میومده که تیم یک دستی در پشت صحنه ندارن و همه عوامل در یک سطح نیستن. مثلاً دکور این نمایش (با اینکه از ایده پرچمها خوشم اومد) ولی میتونست خیلی بهتر باشه. یا مثلاً متوجه نشدم بازیگری که کارتهای "جنگ"، "تبعید" و... رو نشون میداد دقیقاً به چه علت دقیقاً همون طراحی لباسی نمایش "رویای یک شب نیمه تابستان" رو داشت! و از اون بدتر اینکه در اجراهای اول گویا لباس دقیقاً هم به همون رنگ بوده. به نظرم این ضعفهای کوچک از ارزش واقعی این کار کم میکرد.

از دوستان عزیز تئاتر مستقل تهران سپاسگزاریم که با عدم توجه به گرمای وحشتناک سالن نمایش، به مسئولین و مخاطبین تئاتر این پیام رو القا میکنن که وضعیت تئاتر مستقل مناسب نیست و حتی ساده ترین امکانات مثل سیستم های تهویه رو هم نمیتونه برای مخاطبینش فراهم کنه. تلاش این دوستان در راستای اعتلای تئاتر واقعاً ستودنی هست. احتمالاً برای همین هم من اولویت خودم رو همیشه انتخاب این سالن قرار میدم تا ضمن پختن از گرما، من هم سهم کوچکی از رشد فرهنگی کشورم داشته باشم!!

چه پوستر فوق العاده ای داره این نمایش!

دوستانی که منکر هولوکاست هستن میتونن با بازدید از این نمایش یک تور رایگان از کوره آدم سوزی آشوبیتس رو هم تجربه کرده و ضمن پخته شدن از گرما به دیار باقی بشتابند!! با سپاس فراوان از مدیریت سالن برای این تجربه دلچسب...!

چقدر این نمایش نظرات مثبت کاربران تازه وارد به تیوال رو به خودش جلب کرده!! مثل اینکه تیم سوشیال مدیای وانیک داره خوب کارش رو انجام میده. :))

ای کاش گروه برگزار کننده نمایش همونقدر که خودش رو مکلف به تذکر در مورد حجاب می دید، به همون میزان هم برای وقت تماشاچیان ارزش قائل می شد و حداقل یک عذرخواهی ساده بابت تاخیر در اجرای نمایش می کرد!
هرچند 20 دقیقه تاخیر در پردیس شهرزاد یه شاهکار محسوب میشه... :-)

با توجه به عدم اجرای نمایش در زمان مقرر شده و تاخیر 20 دقیقه ای در شروع که بدون کوچکترین عذرخواهی صورت گرفت، به این نمایش و هر نمایش دیگه ای که بعد از این بدون هیچ توضیحی تاخیر زیادی در شروعش داشته باشه، فارغ از کیفیت کار نمایش، امتیاز یک خواهم داد. امیدوارم روزی برسه که احترام به مخاطب تئاتر که در این شرایط همه جوره پای عشقش ایستاده اولویت یک کار نمایشی باشه. اولویتی بالاتر از کیفیت چیزی که قراره روی سن به نمایش در بیاد...

به نظرم تیوال باید محدودیت ارسال کامنت برای اکانتهای تازه رو بذاره! متاسفانه نظر هرکسی رو در هر نمایشی که میخونیم (بخصوص نظرات مثبت) بعدش باید چک کنیم که چقدر اون نظر واقعی هست و چقدر کاذب...

این حجم از هزل و هجو به یکجا در یک نمایش، اون هم با این قیمت بلیط واقعاً رکوردی است که در تاریخ تئاتر ایران جاودانه میشه...! نمایشی بی معنی، لوس با توپوقهای فراوان بازیگران، متن فوق العاده ضعیف، بازی بی معنی هنروران، اشعار بسیار سخیف و کوچه بازاری خوانندگان، کارگردانی افتضاح و و و.... از همون لحظه اول که تهیه کننده برنامه اومد روی سن و گفت چون ما تبلیغ نتونستیم بکنیم، شما مجاز هستید در طول نمایش با گوشی و تبلتهای 38 اینچ خودتون مزاحم بقیه تماشاچی ها بشید تا ما بتونیم در شبهای آینده فروش بیشتری داشته باشیم حدس زدم که باید شاهد یه افتضاح تاریخی باشیم... و نکته جالبتر اینکه این نمایش متشکل بود از داستانهای کوتاهی (مثلاً در باره عشق!!!) که قرار بود قاعدتاً هفت داستان باشه که به شکل مضحکی شش نمایش بیشتر نبود!

میتونم بگم بعد از اپرای مولانا (که ارادت خاصی به حضرت مولانا دارم)، این بهترین کار استاد غریب پور بود. بخصوص از لحاظ استفاده از نور و تنوع و گستردگی موسیقی استفاده شده. در خصوص نور، نکته بارز انتقال بسیاری از مفاهیم و حسها با بازی با نورهای صحنه بود که دیگه از اون حالت نور سفید ایستا خارج شده بود. موسیقی بسیار عمیق تر و کامل تر و متنوع تر بود و باز هم منتقل کننده و تقویت کننده حسهای نمایش و نقطه اوج نمایش صدای بی نظیر خانم کیمنش بود که حظ وافر بردیم.

نمایش ضعیفی نبود ولی پایینتر از حد انتظار من بود...
استفاده از بداهه در اجرای نمایش میتونه نمایشگر هوش بازیگرها، متن انعطاف پذیر و قدرت کار باشه ولی وقتی استفاده از بداهه اینقدر زیاد بشه که مرزی بین نمایش و بداهه گویی نتونی قائل بشی نتیجه اش فقط گیج شدن تماشاچی میشه. واقعاً نیازی به اینهمه بداهه گویی یا اینهمه پرش از نمایش در حال اجرا به نمایش بازی کردن افراد بود؟ این پرشها تنها تاثیرش این بود که تماشاچی نمیتونست روی یه سیر داستانی تمرکز کنه.
خیلی امیدوار بودم که بازی متفاوت تری رو از ترلان پروانه ببینم که کاملاً مایوس شدم. ترلان پروانه در این نمایش یک وصله ناجور بود که حتی نمیتونست شوخی های بداهه رو پا به پای دو بازیگر دیگه ادامه بده.
و نکته آخر اینکه... همیشه انتظار این هست که تماشاچی تئاتر از سطح فکری بالایی برخوردار باشه و همین سطح شعور بالاتر ... دیدن ادامه » باعث میشه که درک کنه یک نمایش ممکن هست در شروعش به مشکل بخوره و با چند دقیقه تاخیر شروع بشه. معمولا هم در برابر این بی نظمی ها صبوری و سکوت میکنه ولی وقتی که کوچکترین عذرخواهی از عوامل اجرایی نمایش بابت نیم ساعت تاخیر در کار نمیشنوه، به شعورش توهین میشه!! سعی کنیم به همدیگه بیشتر احترام بذاریم.

نمایشی برای گروه سنی الف!
و قهقهه هایی آنچنان بلند در هنگام نمایش که دیالوگهای بازیگران به سختی شنیده میشد...

هر چند از ایده خلاقانه ای که در ابتدای نمایش تماشاگران را از عکاسی منع و به خاموش کردن تلفن همراه دعوت میکنه و همچنین بازی خوب خود آقای سروری نژاد نمیشه گذشت.
امیدوارم سایر دوستان مثل من با خوندن کامنتهای این نمایش دچار سوء تفاهم نشن چون بعضی از کامنتهای مثبت برای اکانتهای جدید تک کامنتی هستند (طبق معمول خیلی از نمایشها که این هم حتماً یکی از روشهای کسب مخاطب هست!)

تا جایی که من دیدم، مروژک اثری به این نام نداره! ایکاش حداقل در توضیحات درج می شد که اسم اصلی این اثر چیه و امیدوارم دلیل قانع کننده ای برای نامگذاریش تحت عنوان یه اثر مشهور دیگه وجود داشته باشه.

دوستانی که نمایش رو رفتند و همچنین اعضای گروه همیاری، لطفاً در مورد جای پارک اتومبیل راهنمایی کنند. تقریباً هر برنامه ای توی مجموعه سعدآباد بوده و رفتم توی جای پارک مشکل داشتم. خود مجموعه سعد آباد پارکینگ داره؟ تا جایی که من دیدم هیچوقت اجازه ورود خودرو رو ندادن به پارکینگش.