“میزی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد
یادی برای سنگ

این بود زندگی؟”


حسین پناهی

زندگی منشوری است در حرکت دوار
منشوری که پرتو پر شکوه خلقت
با رنگهای بدیع و دلفریبش
آنرا دوشت داشتنی، خیال انگیز و پرشور ساخته است ..
( بشنوید با صدای زنده یاد عطاالله کاملی )
این نمایش ، دریچه ایست به سوی
داستان زندگی ...

به سادگیِ نبودن ..
به شیرینیِ بودن ..
و به کوتاهی عمر ..
حکایت اشک ها و لبخند ها ..
تورقی بر پروژه حیات انسان ..
هدف از گام نهادن به کره ی خاکی فرتوت چه بود ؟
و شاید ماموریت مان یافتن پاسخ همین سوال است ..
واگرمجال ... دیدن ادامه » زیست اینیست که هست ، جز شرافت به یادگار چه می ماند از آدمی ..
.
.
سبُکی ..
بی ادعا ، شریف ، شیوا و دوستداشتنی ..
بعد از لذتی که از خود کار بردم ، موقع خروج ساعتم رو که نگاه کردم نمیدونستم الان کِی اِ و باید کِی باشه !!
این در حدی بود که مجبور شدم برای ایجاد انطباق بین ساعت ذهنم و زمان واقعی از دوستانی که تصادفی ملاقاتشون کرده بودم و نمایش رو هم نگاه شده بودیم سوال کنم که اجرا چه ساعتی شروع شده !
چطور میشد این تعلیق در زمان رو دوست نداشت ...
و ای کاش میتونستم به جای تمام صندلیهای خالی سالن ایستاده تشویقتون کنم ..
#من_یک_تماشاگرم

شگفتا !
اولین کلمه ی مهاجم به ذهن بعد از مواجه با صحنه و دکوری دیوانه وار ...
عمیق ، جزئی ، دقیق و اختصاصی .
نابغه گرفتار در دور تکرار یا امضای انحصار سبک پای اثر ؟
بیگانه در برزخ ...
جاذبه و دافعه ی مساواتی ..
حضور چشم سوم ...
منظر هولناکی که میتوانست بهترین توجیح برای این حجم از تصویر باشد تا قبل از ظهور آن مَرد !
اما حالا که از عیش ناکام ماندیم ، سینما در تئاتر یا تئاتر در سینما ؟!
هر چند که خلاقانه ترین ترکیبی بود که تا به حال در یک اجرا دیده بودم و به بهترین نحو اجرا شده بود و هنوز معطل چگونگی بسیاری از بخش هایش هستم ..
ترس و توهم یا بیگانگی و رخوت ؟!
رابطه ای را دریابیم که بعد از رکود دچار چالش است یا رعب و هراسی بدون اساس و بی ثمر، رها شده در لا به لای ماجراهایی مبهم را ؟!
اگر ... دیدن ادامه » ایجاد دلهره تنها برای جذابیت بود توفیق یافت اما اگرنه پس چه ؟
کاربرد تاکید بر وحشتی وهم آلوده چه بود ؟!
متنی که انتظار پیچیدگی از نوعی دیگر از آن میرفت اما تنها به دور خود پیچیده بود و حضور بازمانده ای از جنگ دوم که افسانه ای را یدک میکشد و تا پایان نمایش بار آن بر گرده ی بیننده است با بازی " دینو زمام حدده " { کد گذاری شده ! } ...
متنی مرموز و بلاتکلیف ، بازیهایی روان و خوب اما با کمی فاصله تا برآوردن سطح توقعات پیش آمده ، طراحی صحنه ، نورپردازی و موسیقی همه منحصر به فرد و استثنایی و در نهایت نحوه ی امتزاج این معجون مخصوص که تجربه ای ناب و بکر را به ارمغان می آورد .
تا به مذاق چه کسی خوش آید ..
شاید پر بی راه و اغراق نباشد اگر سید محمد مساوات را " آقای خاص " تئاتر بنامیم .

و در نهایت یه ضرب المثل آلمانی میگه :
هَ ر مایخِن دو سَ ر دایرِن ، یه سَ ر تاختِن یه سَ ر تایزِن ...

اتفاقی باور نکردنی با متنی آشفته ، بی دکور ، بدون نور و عکاسی با وجدان به اسم تئاتر در سرزمین عجایب !
فاجعه ای در حال وقوع !
محفل فاتحه خوانی بر تئاتر !
هنر جدید !
تغییر تعریف نمایش !
استحاله در تالار !
آیا میتوان بر هر شوربای قلم کاری نام تئاتر نهاد ؟!
البته که آن حجم از حیرت زده گی از اتفاقی که شاهدش بودم برایم تازگی داشت و تجربه ی جدیدی بود !!
اما تکرار عبارت " آیین مقدس تئاتر " توسط نا خودآگاه لامروتم در مغزم و قرار دادنم در محکمه مقایسه توسط آن جناب درباره ی این ملقمه که هنوز نامی برایش نیافتم تا تئاتر صدایش نکنم بسیار جانکاه است !!
پول و وقت و عمر و اعصاب به اسفل السافلین !!
کمی برای " تئاتر " احترام قائل میشدید !
صد حیف از آن " بادنجان " !!
بازم تشکر میکنم از آقای ابراهیم حامدی که بخشی از موزیک ایشون لا به لای کار مثل شوک بر قفسه سینه ی محتضر عمل میکرد !!
و اما پی نوشت !!!
بسیاری بر این عقیده اند که اسلحه سازی هنر هشتم است و از این رو این حرفه و حواشی آن عشاق سینه چاک بسیاری دارد !
یکی ... دیدن ادامه » از لذایذی که برای سلاح دوستان وجود دارد شنیدن صدای مراتب مختلف کار کردن با یک اسلحه اعم ازگلوله گذاری ، خشاب گذاری ، مسلح کردن و نهایتا شلیک و خارج شدن پوکه و حتی برخورد آن با زمین است !
لذتی وصف نشدنیست !
حالا تصور بفرمایید یک نفر در سالن نمایش ردیف یک نشسته و 55 دقیقه بدون وقفه مشغول اعمال فوق با یک قبضه اس . وی . دراگانوف روسی هست !!
زیبا نیست !!
از جایی به بعد در گوش هام احساس " سِر " شده گی داشتم !
قطعا که شخصیت حقیقی تک تک کسانی که در این کار حضور دارن برای بنده محترمه ، اما حتما قبول میکنید که جمله ی " این اجرا شامل صحنه هایی است که ممکن است برای همه سلیقه ها مناسب نباشد " از شما سلب مسئولیت نمیکنه و امیدوارم نوشته ی من باعث تکدر خاطرتون نشه هرچند که من بعد از خارج شدن از سالن تمام شب رو از دست دادم !!

زنده باد ساعت مچی خانم صندلی شماره 6 !
که تیک تاکش هر از گاهی وجود بُعد زمان رو بهم یادآوری میکرد ..
هنر
به راستی هنر جز آن است که انسانی به واسطه ی خلق یک اثر امکان درک زمان را حتی برای مدتی محدود از انسانی سلب کند و به تحسینش وا دارد ؟!
و عشق
آنکه اسطرلاب اسرار خداست ،
جنون از عشق میزاید یا عشق محتاج بر جنون است ؟
گاه هذیان گویی از عقل می آید و لاطائلات بافی از نبوغ !
از سلول انفرادی دیوانه ستان تا اندرونی عمارت خان عمو راه بسیارست !
انسان اسیر خویشتن است ور نه آزادی ، رهایی از بند ترس است و ترس ، زاییده ی وهم !
تماشاگران گرامی ، لطفا تلفن همراه خود را خاموش نمایید .. سه ، دو ، یک ، حرکت ...
و 55 دقیقه بعد در سنه یکهزار و سیصد و نود هشت به زمین مینشینیم !
چه متنی ، چه کارگردانی ایی ، چه اجرایی ..
آقا به به ..
چه باید بر یک آدم بگذرد، تا بهترین مکان برای ادامۀ زندگی را، دارالمجانین بداند؟
برای ... دیدن ادامه » دونستن جواب این سوال بهترین راه دیدن هنرنمایی مسحور کننده امیر شمس بود که تنها در چند اجرای دیگر قابل روءیت هست ، فرصتی که ممکنه کمتر برای یک علاقه مند به تئاتر پیش بیاد ..
.
.
زنده باد ساعت مچی خانم صندلی شماره 6 !

#من_یک_تماشاگرم

قتل در موقعیت ۳۵ درجه شمالی
ممزوج لطمات روحی و شخصیتی حاصل از تجاوز و اعتقاد بیمار گونه به پروژه ی نجات بشر !
خون ، خون میجوشاند از زمین ..
و میراث جهل و خرافه میشود تعبیر آشفته ی “ و یطهرکم تطهیرا “ ...
ایمان ، تیغِ تیزِ برّان و دو لب که از انسان هیولا میسازد و از هیولا انسان ..
و از تفسیر به رای “ خلیفه الله “ اهریمن بر می خیزد ..
پدوفیلیای پیشرفته از نوع نظر به فرزند !!
بذر شجره ی خبیثه ی جنایت
و مکافات آغاز میشود از پس آن ..
قتل نفس نه تنها آن است که جسمی در خون بغلتد و قلبی از تپیدن باز ایستد ،
چه بسا روحی به قتل میرسد و فساد متولد میگردد ..
مرگ با هیبتی بی صورت و لبخندی هراسناک به نظاره ایستاده است
تا به دعوت انسانی بر انسانی چیره گردد ..

"مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا ... "

ضمن ... دیدن ادامه » سپاس از گروه محترم اجرایی برای نشست صمیمانه و گپ و گفت بعد از اجرا .
#من_یک_تماشاگرم

داشتم تو پس کوچه های تیوال قدم میزدم دیدم در یه مدرسه دخترونه بازه !
از رو کنجکاوی سرک کشیدم ببینم چه خبره دیدم تعطیه انگار غیر از کلاس کد 13 !
یواشی رفتم تو کلاس نشستم زیر تخته سیاه ، ولی نمیدونم چجوری بود که هیچ کس منو ندید !
چند تا از بچه ها که اردو رو پیچونده بودن ، سر کلاس بودن به هوای درس ..
خانوم ناظم و مستخدم مدرسه (که تو مدرسه پسرونه بهش میگفتن بابای مدرسه ، البته اون قدیم ترا ! مثلا 25 سال پیش ! حالا نمیدونم چی میگن بهش تو مدرسه دخترونه اونم الان !)
هم بودن تو مدرسه هی میومدن میرفتن ولی بازم هیچ کس منو نمیدید !
بچه هام تا میتونستن شلوغ میکردن و از سر و کول کلاس میرفتن بالا ، البته نا گفته نماند تو تمام مدتی که اونجا بودم خوشبختانه همه حجابشونو رعایت کردن غیر از یکیشون که از گوشش نفس میکشید !
از این نظر نگرانی ایی وجود نداره ..
خلاصه بد موقعی ام رفته بودم !
افتاده بودن تو هَچل اساسی ...
.
.
یعنی همینطوری که نوشتم !
دخترا همه تون عالی بودین ، آفرین
تمام مدتی که تو سالن بودم اصلا احساس نمیکردم دارم تئاتر میبینم و واقعا حس میکردم سر یه کلاس مدرسه دخترونه نشستم و جدا گذر زمان رو متوجه نشدم .
چقدر ... دیدن ادامه » بازیهاتون رئال و واقعی بود و چقدر همه چیز درست بود ، بگذریم از ته متن که یه خورده باز بود اونم ما خودمون یه کاریش میکنیم مهم اینه که عالی بودین :)
خیلی خوشحالم که تونستم ببینم اجراتون رو و آرزوی موفقیت های طولانی دارم برای تک تک تون .
پ .ن
راستی منو یاد یکی دو تا خاطره انداختین از مدرسه دخترونه ای که یه زمانی کار فنی میکردم براشون ..
حالا شاید بعدا نوشتم :)
#من_یک_تماشاگرم

کسی حب وطن هیچ به دل داشت؟
حاشا ...

عطسه مرد هنرمند در جوانی !
گاهی یه سلسله دلایل کنار هم قرار میگیرن که باعث میشن یه نفر یه هنرمند یا ورزشکار یا هر فرد دیگه ای رو که به نوعی اثری از خودش در جامعه به جا میگذاره رو به طور افراطی دوست داشته باشه .
جوون تر که بودم طبق همین منطقی که قبل تر گفتم ، عاشق یه خواننده بودم و البته هنوزم خیلی دوسش دارم که اگر عطسه ام میکرد ماها ( یعنی عده زیادی از هواداراش ) براش غش و ضعف میکردیم فارغ از اینکه موزیکی که کار کرده چقدر ممکنه درست باشه در محتوا و اجرا !
خب این علاقه ست و کاریش نمیشه کرد !
حالا از علاقه خودم به ایمان صیاد برهانی اگر بخوام بگم از همون جنسه و اگر این آدم وسط صحنه فقط راه هم بره من کیف میکنم !
و البته میر سعید مولویان که در این کار بازیگر نیست .
خب این ممکنه روی منطق تاثیر گذار باشه و خیلی مهم نیست برای من ، چون برداشت از هر اثر هنری میتونه منحصر به فرد باشه برای هر مخاطبی .
اما درباره ی “ چهره مرد هنرمند در جوانی “
یک اجرای تر و تمیز و مرتب بر پایه ی کمدی صامت کلاسیک و کاملا بازیگر محور با دکور و آکسسوار بسیار مینیمال .
البته موسیقی زنده ی کار به قول دوستان ستون فقرات اجرا بود و در واقع شاید بشه گفت بار اصلی اجرا رو به دوش میکشید .
بی نقص ، خلاقانه و بی رحمانه خوب !
نقطه ی عطفی که جدا نمیشه به این سادگیها ازش گذشت .
و بعد از اون بازیهای عالی ایمان صیاد برهانی و محمد برهمنی که اولین بار بود ازش بازی میدیدم ، منسجم و به اندازه ، درست همونقدر که باید می بود و در بخشهای فیزیکال خیلی هماهنگ و بدون لَگ .
خلاقیت های اجرا برای شرح صحنه ها رو هم دوست داشتم .
هر چند که علی رغم جلسه ی مفصل گفتگو پیرامون کار با گروه نازنین بالن همچنان با پایان بندی متن مشکل دارم و فکر میکنم دچار ایراد معنایی و فلسفی هست و در این بخش با کارگردان محترم هم عقیده نیستم ، اما از این نمیشه گذشت که به بهترین شکل اجرا شد .

ممنونم ... دیدن ادامه » از اعضای محترم گروه اجرایی برای زمانی که به حضور در جلسه و گفتگوی صمیمانه درباره اثر اختصاص دادند .
#من_یک_تماشاگرم

آلاله زارِ یخ زده ..
مزرعه ی ملخ زده ..
خاکِ سرخ بوی سُرب میدهد
و صدای تقلای غریقی دست بسته به گوش میرسد ..
بادِ بی رحم پاییز ، برگ میریزاند از باغ خزان زده مان
و شباهنگام ماه با صورت وَق زده وقیحانه تن عریان زمین را نظاره میکند ..
به گرمای خورشید اُردی بهشت نا امیدم ...
سوز سرد زمستان در پیش است
گدا کُش تر از همیشه ..
و میسوزاندمان از بُن ..
فریادمان محبوس در هزار توی این تاریخ سیاه ..
و تنها سهم ما از این جغرافیای ماتم زده خون بود ..
از ریاضیات مردودیم
و در ادبیات محزون ...
یا دهر اُفٍ لَک ...
.
.
شما ... دیدن ادامه » جوانید و خام ...
.
با تقدیم احترام خدمت اعضای محترم گروه کارگردانی و اجرایی و سپاس برای نشست و گفتگوی صمیمانه با اعضای گروه پویش من یک تماشاگرم
من_یک_تماشاگرم

نیاز بشر به توجه بدون علت
دوست داشته شدن و مورد محبت قرار گرفتن در عادی ترین شرایط
نیاز به تنهایی و سکوت بدون توضیح اضافه ...
" سکوت سفید " یعنی آرامش در وضعیت روزمره و رئال ترین موقعیت های زندگی قبل از به وقوع پیوستن رویدادی خاص و چالشی حیاتی که ناگزیر آرامش به مثابه دارو برای انسان تجویز شود و اجبارا و تصنعی سعی در ایجاد آن شود و این در تقابل است با در خود فرو رفتگی ، دل مردگی و عدم انگیزه برای زندگی که شاید بتوان از آن به " سکوت سیاه " تعبیر کرد .
آرامشی مخرب و خورنده که در نهایت به نابودی روح انسان می انجامد .
خلوت ، حلقه ی گمشده ی انسان معاصر در زندگی شهری و صنعتی برای ارتباط با خود و جهان پیرامون در جهت ایجاد بستر تفکرو تعمق برای درک معنا و فلسفه ی حیات و تلاش برای تعالی روح و یا حتی در نازل ترین برداشت از زندگی لذت بردن از لحظات برگشت ناپذیر آن است .
نمایش " سکوت سفید " ، دغدغه مند ، کوتاه ، روان ، صمیمی و صریح به بیان این موضوع می پردازد و به دور از هر گونه حواشی و المان هایی که باعث ایجاد فاصله بین مخاطب و جان کلام متن شود به شیوایی و شیرینی این هشدار را روشن مینماید و ساعتی به آرامی همچون آینه ای در برابر مخاطب قرار میگیرد تا کمی بهتر به خود بیاندیشد .
خلق فضایی آرام ، گرم و گیرا که از شاخصه های کارگردانی آقای کوروش سلیمانی هست به درستی در این کار اتفاق افتاده بعلاوه ی بازیهای روان و به اندازه ی تمامی بازیگران برای تمامی نقش ها که نشان از درک هر یک از آنان نسبت به شخصیت مورد نظر در متن میدهد .
انتخاب قطعات موسیقی به دقت انجام شده و با فضای هر پرده کاملا همنشین است ، البته فکر میکنم موزیک ابتدایی کمی به تعدیل نیاز داشته باشد حداقل در میزان بلندی صدا .
اما طراحی صحنه و خصوصا نورپردازی به نظر من فوق العاده ست و جذاب ترین بخش ماجرا .
با توجه به محدودیت فضا و همینطور تغییر صحنه ها به وسیله ی نور ، شاهد یک اتفاق هوشمندانه و هنرمندانه در این بخش هستیم .
اما " کوروش سلیمانی " نازنین که به قول فرمایش فرزاد خان جعفریان ، پکیج کاملی از احترام به مخاطب ارائه میکند از بدو ورود ، حساسیت بالا در تک تک اجزای اجرا و نهایتا خروج از سالن و حتی بروشور بسیار جامعی که در اختیار مخاطبین قرار میگیرد ، همه ی اینها علاوه بر بالا بردن توقع مخاطب به ارتقاء سطح تئاتر خواهد انجامید .
برقرار و پاینده باشید آقای کارگردان و سپاس ازحضور صمیمانه شما و عوامل عزیز اجرایی در جلسه ی نقد و گفتگو .
#من_یک_تماشاگرم
پی نوشت :
بدون ... دیدن ادامه » شک صدای اسپیلت معیوب سمت راست سالن ( نسبت به جایگاه تماشاگران ) به فضای آرام و دوستداشتنی نمایش لطمه وارد میکند ، خواهشمندم نسبت به رفع آن اقدام نمایید .

نمیدانم چه میخواهم بگویم

زبانم در دهان باز بسته است

در تنگ قفس باز است وافسوس

که بال مرغ آوازم شکسته است

نمیدانم چه میخواهم بگویم

غمی در استخوانم می گدازد

خیال ناشناسی آشنا رنگ

گهی می سوزدم گه می نوازد

پریشان ... دیدن ادامه » سایه ای آشفته آهنگ

ز مغزم می تراود گیج وگمراه

چو روح خوابگردی مات و مدهوش

که بی سامان به ره افتد شبانگاه

درون سینه ام دردیست خونبار

که همچون گریه میگیرد گلویم

غمی آشفته دردی گریه آلود

نمیدانم چه می خواهم بگویم

هوشنگ ابتهاج

خانوم مارکزی که نامش و بوی گند دهانش تنها سهم این نمایش از حضورش بود !
بریتانیای کهنه و خانواده ای فقیر که دختر کوچکش برای سهمیه ی شیر “ یارانه ای “ !
باید در صف بایستد و تلفظ نام خانوادگیشان را spell کند تا شاید موفق به دریافت شود !
اما این کهنگی و فقر از دیالوگ ها بیشتر دریافت میشود تا طراحی صحنه و لباس ، علی رغم دکور نسبتا خوب وتقریبا در خدمت کار .
نورپردازی دارای طراحی ست و از ترکیب نور های رنگی و نور اصلی و بازی با آن در صحنه های مختلف میشود به زمانی که صرف آن شده است پی برد .
موزیک همراه کار است بعلاوه ی افکت صدای باران و ناودان که دیشب شانس اون رو داشتیم که بصورت طبیعی و زنده بشنویم و اتفاقا خیلی هم روی کار نشست .
بازیهای استانداردی رو شاهدیم که البته به زعم بنده در جاهایی دچار آشفتگی و از هم گسیختگی روایی میشدند که شاید ریشه در برخی مشکلات ثانویه ... دیدن ادامه » ای داشته باشد که کارگردان محترم اشاره مختصری به اونها داشتند و البته صداهای بسیار خوب بازیگران که نقطه ی عطف اجراست .
شب گذشته شاهد رفتار حرفه ای آقای بهنام شرفی بودیم که با آرنج دستی که حین اجرا دچار ضرب دیده گی شد بدون کوچکترین تغییری در حس و حالت شخصیت اجرا رو ادامه دادند و ما در انتها متوجه شدیم ، امیدوارم که آسیب جدی ایی نباشه و خوشحال میشیم خبر صحت و سلامت ایشون رو بهمون بدند دوستان عوامل .
اما متنی معمایی و چند لایه که قرار هست به نوعی مخاطب رو دچار شوک کنه و نتیجه ای ورای تصور تماشاگر در انتها براش به تصویر بکشه ، که فکر میکنم میتوانست پرداخت خیلی بهتری درباره ش صورت بگیره و این پیچیده گی ها بعد از طی کردن مسیر داستان تکان های اساسی تری به ذهن تماشاگر وارد کنه .
فکر میکنم آثاری در این ژانر در انتها کاملا شفاف و عریان باید مخاطب رو با واقعیت ماجرایی که صورتی دیگر از اون رو در طول داستان دنبال میکرده و دائما دنبال ارتباط اجزای مختلف باهم و اتصال سر پل های حل معما بوده روبرو کنه و اینجاست که شوک اصلی به بیننده وارد میشه و تمام اتصالات ذهنیش در لحظه ای به هم پیوند میخوره .
شاید عوامانه به نظر برسه اما لحظه ای که تماشاگر خودش رو روی صندلی رها میکنه و زیر لب شروع به گفتن کلماتی میکنه که همزمان بهت و انزجار و التهاب درونیش رو تخلیه کنه اونجاست که میشه گفت اثر ضربه نهایی رو وارد کرده و مخاطب رو ناک اوت کرده !
اتفاق جالبی که دیشب برام افتاد ، مواجه شدن با یک دوست قدیمی بود که در نقش رابسون بازی میکرد .
امین جان جلالی ، بدرخشی
سپاس از گروه محترم اجرایی برای نشست صمیمانه شون
#من_یک_تماشاگرم

اسلو
یادآور تلاش های بی ثمر برای برقراری صلح بین تنها گوشه ای از منازعات بشر ، برای تمامی آنانی که چشم امید به این مذاکرات داشتند تا شاید مادران سرزمین موعود !
چشمی اگر اشکبار دارند در غم از دست دادن فرزند نباشد و شعف مولد این چشمه ی جوشان باشد .
تا شاید هیچ کودکی در خردسالی طعم تلخ تنهایی بعد از مادر را نچشد
و یا شاید تمام شود همه ی روزهای سرخ این جغرافیای ماتم زده ...
و اما بازهم سیاست زده گی و بازی قدرت بین کسانی که هیچ درکی از آتش ندارند الا روشنایی سیگار برگ کوباییشان ، مانع از به نتیجه رسیدن این ماجراست تا بازهم برگی دیگر از امید به حیات شرافت و انسانیت در وجودمان بخشکد ...
و این واگویه شاید قابل تعمیم باشد به بسیاری رویارویی ها و کشمکش های جاری و بی حاصل معاصرمان !
.
.
قطعا بازیها و هماهنگی بین بازیگران کار شگفت زده تان خواهد کرد و اینکه چطور این حجم از دقت و صحت در اجرا ممکن است به وقوع بپیوندد به تحسینتان واخواهد داشت .
بازیهای بدنی و بخش های آوازی ایی به غایت کوک و به صورت افراط گونه ای منسجم رو شاهدیم .
طراحی صحنه مرتبط و خوبی به کار گرفته شده و نور پردازی نرمالی وجود دارد .
شخصا با پخش تصاویر ویدئویی هنگام نمایش مشکل دارم هر چند که در این کار خیلی آزار دهنده نبود و جاهایی به کمک اجرا می آمد علی الخصوص در ابتدا برای تذکرات به تماشاگران و در بخش پایانی و به استهزاء گرفتن مترسکان سیاست !
اما چالش اصلی برای من درباره ارتباط با متن اتفاق افتاد .
اینکه ... دیدن ادامه » موضوع انتخابی تخصصی هست و به خودی خودی دارای پیچیدگی های خاصیست و اصولا قرار نیست همه ی مخاطبین اطلاعات لازم و پیش زمینه ای رو نسبت به موضوع داشته باشند و این مخاطب رو برای انطباق نماد های مورد استفاده در اجرا بر واقعیت و همینطور همراهی با جریان روایی و در نتیجه رسیدن به درک صحیحی از جان کلام مورد نظر نمایش دچار مشکل خواهد کرد .
و این عدم انتقال کامل داستان و به تبع آن برقراری ارتباط ناقص تماشاگر و یا عدم همراهی با کار به نوعی باعث ابتر ماندن اثر میشود و علی رغم زحمات بی دریغ و ستودنی گروه به مثابه یخ زده گی غنچه ای قبل ار شکفتن میماند .
خسته نباشید خدمت همه ی اعضای محترم اجرایی و سپاس برای نشست صمیمی و گفتگوی مفید بعد از اجرای آخر با وجود خستگی زیاد این نازنینان .
#من-یک-تماشاگرم

هجوم گرمای بی سابقه و آب شدن کوه های یخی سرزمینم ، هُرم حرارت به صورتم می خورد ، آغوشم داغ می شود
مثل ملاقات خورشید سرخ رنگ شهریور جان با ساحل به وقت غروب ...
.
.
یه گریزلی افتاده تو سرم ، از دیشب تا صبح پنجه کشیده به در و دیوار جمجمه ام !
این کاسه ی سر دیگه کاسه بشو نیست ...
د ِ لامصصصب چرا نگفتی همون اولش ...
.
باید اعتراف کنم اگر ترغیب و قرار گروهی با عزیزان و دوستان تیوالی نبود به احتمال صد در صد این اجرا رو نمی دیدم علی الخصوص که مونولوگ هم هست !
نه اینکه مونولوگ بد باشه یا دوست نداشته باشم ، ولی حداقل الان احساس میکنم انرژی لازم برای برقراری ارتباط با یه اجرای تک نفره رو ندارم .
حتی اسم سجاد افشاریان هم که قبلا هیچ وقت نا امیدم نکرده بود حریف شلوغیای روزمره نشده بود !
ولی الان باید ممنون دوستانی باشم که باعث شدن این اتفاق رو از دست ندم ..
یه مونولوگ دوست داشتنی ، یه دست ، صاف و صادق و رو راست
یه زخم به موقع و به جا ، شیرین و کاری که اگه از پا درت نیاره حداقل ناکارت میکنه !
یه زهرخندی که وقتی میشینه رو لبت اول سردت میکنه ، بعد گرمت میکنه ، بعدم تمام بدنت شروع میکنه به گِز گِز !
اجرای ... دیدن ادامه » بی نظیر مهدی حسینی نیای عزیز از متنی که فقط برای او نوشته شده ..
کارگردانی ایی که اصلا حسش نمیکنی و درست عین سایه ی دوازده ظهر به کار منطبقه ..
و چه موزیک خوبی و چه نریشن و چه صدای خوب تری ..
ممنون از گروه صمیمی گریزلی که یه نشست گرم و دوستانه باهامون داشتن .
پ .ن :
1. جناب زندیه عزیز ، من همون تیشرت مشکیه ام که خیلی حرف میزد :)
2. محمد جواد جان بدجوری جات خالی بود آقا بد جوری ...

و دیگه اینکه :
حالا ما چیزیایی رو میدونیم که خیلی چیزا دیگه مثل قبل نیست برامون ...

عاشقانه ای که اشعار پابلو نرودا در شریان هایش جاریست و حیات گرفته از آن است ، سروده های مردی که روح لطیفی برای شعر گفتن در کالبد خود داشته ( حتما باید همینطور بوده باشد ) و در عین حال سیاست مداری سرسخت بوده است .
این پارادوکس در شخصیت نروداست که شاید نوشتن متن این نمایش را سخت میکند .
شعر ، عاشقانه ، سیاست ...
نمایش به دنبال چیست ؟
در واقع این آمیختگی بر اساس زندگی شخصیت اصلی داستان است که باعث شکل گیری نمایشنامه به این نحو است و اتفاقا جذابیت ماجرا همینجاست .
اما به نظرم در نگارش متن پل های ارتباط بین بخش های مختلف شخصیتی و زندگی نرودا به خوبی ایجاد نشده و اجزای داستان قبل از اتصال کامل با هم دست مخاطب را رها میکنند !
چند مورد شوخی با مضامینی که شاید امروز در نمایش ها مُد شده است در لا به لای کار گنجانده شده بود که به نظرم خیلی هماهنگ با جریان داستان ... دیدن ادامه » نبود و فکر نمیکنم نبودشان ضربه ای به کار میزد .
البته بازیهای خوب بازیگران کار رو همه دیدند و به حق ستایش کردند اما چیزی که در این بین من رو بیش از همه مجذوب خودش کرد ، بازی برون گرا و بسیار پر انرژی اشکان جان خطیبی بود که همچون فوران آتشفشان از سینه ی زمین و طعنه ی خروشان دریا به صخره های ساحل بود ( خواستم کمی استعاره توش باشه )
:))
و یه نکته ی دیگه اینکه پوستر کار رو بسیار دوست میدارم
در مجموع عرض خسته نباشید ودرود دارم خدمت همه عوامل این نمایش
اشکان جان خطیبی قول داده بودم خدمت رسیدم فقط فرصت عرض ادب دست نداد ، مخلصیم :)