از آنجایی که نام ظاهری خود را در پروفایلهای دیگر میبینم ، از سیستم ثبت نام ظاهری تیوال متحیر می شوم لذا نام ظاهری خود را تغییر می دهم.

امروز دو تا بیلبورد تو نیایش دیدم که تبلیغ بینوایان رو نمی کرد!!

در این دنیا همه چیز از قبل بخشوده شده و همه چیز در آن به طرز وقیحانه ای مجاز است.

‎بارهستی/ میلان کوندرا/ ۱۹۸۴

.
.
به طرز وقیحانه ای مجاز است مانند نرخ بلیط تئاترهای بیزینس کلاس!

افراد شناخته شده، کلاس بازیگری میزنند، بعد از یک دوره، هنرجویان به روی صحنه می روند...
هر چقدر شهریه ی دوره سنگینتر باشه ، اجرای بعد از اتمام دوره ، در سالن شناخته شده تری به خورد عموم می رود.

سکوت ، صلوات نیست که ثواب داشته باشد.

(کهبد تاراج/ ۹۷/۰۶/۱۹)

داشتم دو بند اول ترانه مورد علاقه ام را زمزمه میکردم : آه ،خورشید چه تابان به باغ ما می تابد و احساس کردم که او ترانه را شناخت، بدون خجالت شروع کردم به بلند خواندن آن ، احساس کردم
سالها ،
دلواپسی ها،
اندوه
و هزاران پوسته ی کهنه و ملال آور از تنم کنده می شود...
.
.

(شوخی / میلان کوندرا / ۱۹۶۷/ ترجمه : فروغ پوریاوری/ انتشارات روشنگران)

منظره ویرانی آدمها غم انگیزترین منظره دنیاست. ببینی کسی که مثل طاووس می رفته، حالا مرغ نحیفی است، پرش ریخته. ببینی کسی خود را ملکه ای می پنداشته و تو را بنده ی زرخرید، حالا منتظر گوشه چشمی است به او بکنی.
.
.
(همنوایی شبانه ارکستر چوبها/ رضا قاسمی/ انتشارات نیلوفر/۱۳۸۴)

حیوان ناطق
محمد مساوات و گروه رادیکالش
به زودی
( خبر خوب امروز)

یک سوال
نمایشهایی که متن آنها مربوط به نویسنده ایست که در قید حیات است اما یا ایران نیست یا ایرانی نیست ، آیا قبل از اجرا از آنها اجازه گرفته می شود؟ آیا نمایشنامه خریداری میشود ؟ یا درصدی از فروش نمایش به نویسنده تعلق می گیرد؟
در مورد آثاری که نویسندگان آنها در قید حیات نیستند، چگونه است؟
(سوالم در مورد نمایشهایی ست که در ایران اجرا می شود و با قوانین کشورهای دیگر کاری ندارم)