"احترام به ساحت تئاتر "

" تضییع حق یک تماشاگر ، تضییع حق تمام تماشاگران است " و الزام به رعایت این حقوق چه برای یک نفر وچه افراد دیگر، همراهی ، اقدام و اراده ی جمعی می طلبد و نیازمند پشتیبانی همه جانبه است."
تئاتر هنری زنده و اجرایی در لحظه است، نه تکرار دارد و نه می توان حین تماشا، متوقفش کرد تا برگشت و دوباره دید.. و هر جریانی خارج از اجرای صحنه، موجب بهم خوردن و از دست رفتن تمام یا بخشی از آن می شود که دیگر جبران شدنی نیست، درک این مسئله اگر برای همگانی که در سالن حضور دارند محرز شود، دیگر با پدیده های غیرحرفه ای ( چه عکاسی پرسرو صدا، چک کردن گوشی های همراه، صحبت کردن و ... ) روبرو نخواهیم بود.

بارها و بارها همه ی ما شاهد این حجم از تضییع حقوق‌مان به عنوان تماشاگر بوده‌ایم و در اغلب موارد گروه‌های اجرایی، همکاری و یا مساعدتی دراین باره نداشتند. حتی اگر اجرا با این شرایط دچار هرگونه مشکلی شود، این تاوانی‌ست برای گروهی که برای یک بار هم شده، عمق این برهم‌خوردگی تمرکز و آرامش تماشاگر را درک کنند و بعد از آن ... دیدن ادامه ›› با دقت و آگاهی بیشتر بااین مسئله برخورد کنند.
بارها بیش از 4 عکاس همزمان با صدای شاترهای بلند با تایید و مجوز گروه اجرایی در سالن‌ها، در برابر چندین بار تذکر دادن ، هزینه، وقت، و اشتیاق تماشاگر را برای دیدن یک کار هنری خوب، از بین برده اند.
بارها در رورانس بنده به کارگردانان و گروه اجرایی اعتراضم را اعلام کرده ام اما تنها یک عذرخواهی دریافت کرده‌ام
بارها به عکاس مورد نظر ، چه قبل از شروع اجرا، و چه آرام در حین اجرا، تذکر داده ایم
بارها قبل از شروع نمایش، از مسئول سالن که درحال راهنمایی تماشاگران به جایگاهشون بودند، خواهش کردیم لطفا به عکاس‌های مستقر در سالن ،تذکر و یادآوری رعایت شرایط نمایش و حقوق تماشاگررا داشته باشند
بارها عکاسانی بودند همراهی و رعایت کردند و بارها هم به همان شیوه‌ی تهاجمی اشان ادامه داده اند و خود را بر حق می دانستند. وما بازهم صبوری کردیم
در تمام این موارد سرکارخانمی که مسئولیتی در سالن مستقل داشتند تیر خلاص را زدند و وقتی عکاسی را ردیف اول ، بغل دست من نشاندند و از ایشان خواهش کردم رعایت کنند، در پاسخم گفتند... " این روال همیشگی ست " و اگر شما ناراحت می شوید جایتان را عوض کنید وچند ردیف عقب تر بروید.. همیشه ما در سالن عکاس داریم و این روالی جا افتاده است و به هرتعدادی لازم باشد عکس می گیرند"
گفتم این تضییع حقوق من به عنوان تماشاگرست... و ایشان قبول نمی کردند و می گفتند عکاسی و شرایط سروصدای آن جزو هر اجرایی ست و تماشاگر حق اعتراض ندارد" بحث ادامه دار بود تا چندتماشاگر درهمان ردیف پیشنهاد دادند جایشان را بامن عوض کنند ... اما نتیجه : مشکل حل نشد ..
این نگاه کاسبکارانِ عرصه ی هنر و تئاترست که به واسطه‌ی قدرت پوشالی اش ، اقدام به طرح قانون واهی ، یک جانبه و در پی منافعش ، اجرا می کند. که در نهادخود سرکوبگر است.

بنابراین به نظر می رسد در طی سالیان گذشته ، هرنوع تذکر، روش، اعتراض و برخورد به این شیوه‌ی نادرست عکاسی ، بی اثر بوده و هنوز مشکل ریشه کن نشده و بجز اقدامی روشن تر، راهی باقی نیست..
حضور عکاسان حرفه ای ، و عکس‌های تئاتری، لزومی برای هر نمایش‌ست، اما روش و چگونگی عکاسی کردنی که موجب آزار و تضییع حق دیگران و تماشاگران نشود، خواست ماست .. و البته بحق و لازم الجرا..هرچند همواره صبورانه تا جای ممکن گذشت کرده ایم ..

اگر مرجعی برای این احقاق حق قدمی بر نمی دارد، کسی جز خودمان و همراهی و حمایت تمام تماشاگران بعنوان گروهی مشترک المنافع، باقی نمی ماند
کنش و اقدام افرادی که دراین مسیر قدم برمی دارند ، کنشی مدنی و تامین حقوقی ست که رشد و بلوغ و رعایت حق انسانی و جامعه ای را نشان می دهد که اگر در محیطی فرهنگی و هنری و فرهیخته قابل مطالبه نباشد ، کل آن جامعه تباه شده و ابتذال زده است ..

بشدت و قویا اعتقاد دارم اگر گروهی برای اجرایش زحمت کشیده و تلاش کرده، وقت و هزینه‌های متعدد متقبل شده، به سختی به اجرای عمومی رسیده، نتیجه ی کارش برای تماشاگری‌ست که یکی از رکن های اصلی آن اجراست و با صرف وقت و هزینه به سالن آمده تا از اجرای او حمایت کند و اگر گروه برای دفع آزار، زحمت و سلب حقوق او نه تنها ملاحظاتی نمی کند بلکه با دعوت و تایید بدون تاکید به چگونگی نحوه ی صحیح عکاسی در حین اجرا، تماشاگرش را نادیده می گیرد، باید با شیوه ای روشن تر و کوبنده تر آگاه شود،
تا بعد از این پیش از آنکه کار به تذکر تماشاگر برسد، این مسئله خودبخود حل شده باشد.
اگر اقدامی جدی تر انجام شود ( بجز یک عذر خواهی در انتهای نمایش و تکرار دوباره ی آن در اجراهای بعد) دیگر آن زحمت و وقت وهزینه ی هردو طرف ( چه گروه اجرایی و چه تماشاگر) هدر نمی شود. اما نباید این تاوان تنها یک سویه و با نجابت و سکوت و تحمل تماشاگر ، فقط تحمل و رد شود.

در پایان این پیام برای تمام گروه‎‌های اجرایی نیز هست که اگر تاثیر و ترتیبی دراین باره داده نشود، بعنوان یک تماشاگر مجبور به اقدامی چون اعتراض با صدای بلند و حتی حین اجرا نیز خواهیم بود ...... حتی اگر آن اجرا سرنوشت ناخوشایندی پیداکند..

بااحترام