تیوال جان، در اطلاعات این برگه تاریخ پایان اجرا رو نوشتین 30 تیر.
الان توی فروش 28 تیر روز آخره. کدوم تاریخِ قطعی پایان اجراس ؟

دروغ برای من چیزی بیشتر از تصور و توقعم نداشت. موضوع (با توجه به آثار مشابهش چه از زلر چه از بقیه نمایشنامه نویسان) قابل حدس بود. اما این بازی مداوم که بین دروغ و حقیقت تکرار میشد و اینکه تصویر دقیقی از مرز دروغ و حقیقت و درست و غلط بودنش نشون نمیداد رو دوست داشتم. متن اصلی رو نخوندم و نمیدونم بخش‌های کمدی چه مقدار در متن بوده و چه مقدار سلیقه کارگردان و گروه بوده اما در هر صورت کمدی خوبی داشت. اما در مورد بازی‌ها به نظرم اشکال در یک‌دست نبودن بازی‌هاس... برای من افشین هاشمی به تنهایی یک افشین هاشمی خوب بود و لادن مستوفی هم به تنهایی یک لادن مستوفی خوب (در مقایسه به خاطراتی که از بازی هر دو نفر دارم.) اما قرار گرفتن این دو نفر روبروی هم، باعث شده که هم بازی پر انرژی افشین هاشمی کمی به اغراق نزدیک بشه، هم بازی لادن مستوفی از چیزی که هست هم کمتر دیده بشه. ... دیدن ادامه » در مورد دو بازیگر دیگه هم چون نقش زیادی نداشتن قدرت مانور کمتری داشتن، اما به شخصه بازی مژگان خالقی برام دلچسب‌تر از ارسطو خوش رزم بود. طراحی صحنه هم به نظرم خیلی میتونست بهتر باشه...
در نهایت، با اینکه این اجرا رو خارج از برنامه و برای همراهی یک دوست دیدم، از دیدنش ناراضی نیستم. (البته با بلیت تخفیف‌دار!) لحظات مفرحی داشت و موضوع هم جای فکر داره.
چند عزیز هم پشت سر ما نشسته بودن که نمیدونم بارهای اولشون بود که تئاتر میدیدن یا کلاً خیلی ذوق دارن سر همه اجراها... ولی تقریباً با تمام دیالوگ‌ها ذوق میکردن و بیشترشون رو هم با ذوق و صدای بلند تکرار میکردن. بهشون خسته نباشید میگم از همین تریبون. خسته تر از اونی بودم که بهشون تذکر بدم و دلم هم نیومد ذوقشون رو کور کنم! اما امیدوارم به این روند ادامه ندن !!!

دست همه اونایی که برای کودک کار میسازن درد نکنه. :)
شاد شدم با دیدن این اجرا... :)

بالاخره من هم سیزیف رو دیدم، بعد از این همه سر و صدا و تعریف...
آنچه دیدم و اون قدری که ازش فهمیدم رو دوست داشتم. (البته شاید نه به اندازه تعریف‌هایی که خونده بودم ازش.) بازی هر دو بازیگر و انرژی زیادی که برای اجرا گذاشته بودن (چه در بیان دیالوگ‌ها و چه در حرکات دست و بدن) اولین چیزی بود که من رو راضی کرد.
اما در مورد داستان و متن... من با توجه به تکرار و تاکید دوستان (و بر خلاف میلم!) پیش‌نیازها رو تا حد ممکن رعایت کردم و توی فهم داستان مشکل خاصی برام پیش نیومد. اما می‌تونم تصور کنم که اگه بدون داشتن پیش‌زمینه این اجرا رو می‌دیدم، می‌تونست برام گنگ و شاید خسته‌کننده باشه... با وجود اینکه تایید میکنم تلاش زیادی شده برای این اجرا و گروه انرژی زیادی براش گذاشتن، اما به شخصه معتقدم نمایشنامه باید خودش گویا باشه و "گذراندن پیش نیاز برای درک یک نمایش" ... دیدن ادامه » ایراد محسوب میشه. (دارم تصور می‌کنم که اگر این متن رو به صورت چاپ شده خونده بودم، چطوری ممکن بود ازش سر در بیارم؟) قبول دارم که خیلی از نمایش‌ها هستن که داشتن اطلاعاتی در مورد موضوع اثر کمک می‌کنه "لذت بیشتری" ازش ببریم ولی نداشتن اون اطلاعات لزوماً در "فهم و درک داستان" اثری نداره. برای مثال... من تاریخم اصلاً خوب نیست (اصلاً!!!) ولی نمایش‌های تاریخی دیدم که هم از دیدنشون لذت بردم هم با دیدنشون به دانشم اضافه شده. شاید اگر اطلاعات تاریخی هم داشتم "بیشتر" لذت میبردم ولی ندانستن من خدشه‌ای در فهم اثر ایجاد نکرده.
این تنها نقدِ من به این اجرا بود... سایر موارد برای من راضی کننده بود.

از گروه اجرایی این نمایش ممنون میشم اگه توضیحاتی در مورد گروه بازیگران بنویسن. اجرای سال 95 این اثر که فکر کنم اولین دوره اجرا بود، با 11 بازیگر اجرا شد ولی در این صفحه حدوداً تعداد بازیگران دوبرابر شده. دوستی نوشته بودن ممکنه تعدادی از بازیگران ذخیره باشن. خود من هم تصورم اینه که "شاید" در هر سانس از یک گروه بازیگر استفاده میشه. (با توجه به اینکه این اجرا تحرک نسبتاً زیادی داره و شاید بازیگران انرژی دو سانس اجرا رو نداشته باشن.)
جهت کنجکاوی خودم این سوال رو پرسیدم و نمیدونم جایی توضیحی درباره اش داده شده یا نه. با تشکر.

خسته نباشید میگم به گروه اجرایی این کار.
از اون اجراهایی که خلاقیت و جسارت گروه در همه اجزا دیده میشه. کاری یکدست و فکر شده در تمام اجزا. موسیقی و اجرای زنده اولین چیزی بود که با ورود به سالن نظرم رو جلب کرد. موسیقی عالی با اجرای بسیااار مسلط... آفرین... طراحی صحنه و لباس، گریم، نور، کارگردانی، بازی‌ها، به ویژه صدای قوی بازیگران (اکثرشون)، همگی برای من دوست داشتنی بود و راضی‌کننده بود. فقط به نظرم داستان و متن می‌تونست "کمی" پرداخت بهتر داشته باشه و انسجام بیشتر. منتظر کارهای بعدی این گروه هستم.
ای کاش گروه‌های نمایشی به جای اجراهایی با موضوعات مشابه و تکراری و یا اجراهای تکراری از یک اثر، این جسارت رو داشته باشن تا فضاهای جدید رو هم امتحان کنن... حتی اگر نتیجه کاملاً راضی‌کننده نباشه، تجربه‌ جدیدی خواهد بود، هم برای گروه‌های اجرایی هم ... دیدن ادامه » برای مخاطب.

به لطف سانس ویژه این اجرا رو دیدم بالاخره. (البته گفتن سانس از 10:30 به 9 تغییر میکنه برای اجراهای بعدی.)
چند داستانِ در ظاهر بی ربط که در بخش پنجم به خوبی ارتباطشون مشخص میشه و پر از حرف های درستی که میشه مرورشون کرد و باز هم ازشون لذت برد. من از بازیِ جناب فلاح لذت بیشتری بردم در مقایسه با خانم حجار. هر پنج قسمت رو دوست داشتم، ولی بخش چرمشیر و سوفوکل و اختلاف زمانیشون برام جالب تر بود. عاشق سوفوکل شدم :)) و انگشت های باند پیچی شده چرمشیر :)) ... در مجموع راضی و خوشحالم از دیدن این اجرا. :) منتظر کارهای بعدی نادر فلاح و سهند خیرآبادی میمونم.

نمیدونم ایران نمایش خواسته تبلیغ کنه یا ضد تبلیغ!!!
پیام فرستادن : نمایش "آوازخان، علیرضا کوشک جلالی، سیما تبرانداز" . حالا اینکه بانو رو حذف کردن که عجیب نیست، همه جا حذف میکنن اینم روش، ولی آخه "خان" ؟؟!!!! :))) و در مورد "تبرانداز" هم نمیدونم چی بگم! حالا شایدم خانم تیرانداز تغییر سلاح دادن.
یه پیام تبلیغاتی و سه غلط! نفرستین خوب!

کلیتِ اجرا به سلیقه من نزدیک بود و تا حد زیادی دوست داشتنی.
اولین چیزی که به چشم میاد، طراحی صحنه هست... یک آشپزخانه! همین! اما دقیق در جزییات و کار شده! با طراحی‌های مدرن و مینیمال مخالف نیستم ولی این سبک طراحی صحنه رئال خیلی کم شده و برای من به شدت دوست داشتنیه. خسته نباشید جناب دانش اشراقی و گروه صحنه.
اما بازی‌ها به نظر من در یک سطح قرار نداشتن، چه از نظر توان اجرایی بازیگران، چه از نظر سبک اجراشون. بعضی صحنه‌ها و دیالوگ‌ها خیلی حالت زندگی روزمره و گفتگوی دوستانه داشت و بعضی‌ صحنه‌ها خیلی پر قدرت و با حس تئاتری بیشتر. بازی جناب مولویان به وضوح یه سر و گردن از بقیه بالاتر بود و بعد از جناب مولویان، بازی "دختر خانواده، اِما" چشمگیر بود برای من. امید دارم به آینده‌ای در خشان برای این بازیگر جوان. بقیه بازی‌ها هم گاهی متوسط رو به خوب، گاهی ... دیدن ادامه » متوسط رو به ضعیف...
صحنه پایانی و خاموش شدن مرحله به مرحله نور هم برای من جالب بود و اون تمرکز آخر روی یخچال!
با اینکه به نظرم ایراداتی به کار وارده، ولی احتمالاً یک بار دیگه به دیدنش میرم. هم به خاطر حس خوبی که از کلیت اجرا داشتم، هم اینکه متاسفانه شبی که من اجرا رو دیدم، صدای تهویه شدید بود و باعث شد بخشی از دیالوگ‌ها رو به سختی بشنوم. (که امیدوارم رفع بشه این مشکل.)

خسته نباشید میگم به گروه و با آرزوی موفقیت بیشتر در اجراهای آینده.

فرشته تاریخ از اول توی چهارسو قرار بود باشه؟؟؟
من همش توی ذهنم "سالن اصلی" بود :)))
(شاید به خاطر مدت زمانش اینجوری تصور کردم... )

این اجرا از دید من متوسط رو به خوب بود.
بازیگران و بازیشون رو دوست داشتم. فقط بازیگر نقش "دورا" به نظرم نسبت به شخصیت کمی کم سن به نظر میومد. البته بازی مسلطی داشتن، ولی با توجه به داستان و حس و حال شخصیت دورا، فکر کنم باید کمی بزرگتر از سن شخصیت دیده می‌شد.
قسمت‌هایی که مکالمات دورا و کیت بود به نظرم خیلی خوب بود. ولی در مورد قسمت‌هایی که تیپ‌سازی داشت به نظرم همه شبیه هم بودن و می‌شد بیشتر روی این بخش‎ها کار بشه. در کل، برای این اجرا که تغییر صحنه و پرشِ داستان زیاد داره، بهتر بود زمان بیشتری برای اجرا در نظر گرفته بشه. شاید در حد یک ربع تا بیست دقیقه، که هم تماشاگر فرصت داشته باشه یک صحنه رو درک کنه و بعد به صحنه بعدی بره و هم عجله در بازی بازیگران دیده نشه.
ویدویی هم در بالای صحنه پخش می‌شد که هم تاثیر زیادی در اجرا نداشت و هم محل قرارگیریش ... دیدن ادامه » طوری بود که از دید من خارج بود و فقط گاهی چشمم بهش میفتاد. (من ردیف دو بودم، شاید برای ردیف‌های عقب بیشتر در دیدشون بود.)
یک شکایت تکراری هم از عکاسان عزیز با صدای شاتر بلند. عکاس عزیزی که در دو قدمی بازیگر نشستی و داری عکاسی می‌کنی، آیا فکر می‌کنی که اون صدای شاتر که ثانیه به ثانیه تکرار میشه و اون صدای "قِرقِر" موقع تغییر تنظیمات دوربین، چقدر ممکنه تمرکز بازیگر رو از بین ببره؟؟؟ (منِ تماشاگر هیچی اصلاً!!!)

متاسفانه من با این اجرا ارتباط زیادی برقرار نکردم.
بازی جناب هاشمی، با وجود انرژی زیادی که برای اجرا گذاشته بودن، برای هر چهار کاراکتر یک لحن و یک آهنگ داشت و فقط تغییر اسامی و داستان بود که نشون می‌داد این همون شخصیت صحنه قبل نیست.
سوژه و داستان‌ها به نظرم خوب بود و جای کار بیشتری هم داشت. اما برای من کل اجرا کمی گنگ بود و توضیح مختصری که توی بروشور نوشته شده بود من رو کمی روشن کرد. منم مثل بعضی از دوستان که نوشتن، فکر می‌کردم باید نقطه اتصالی بین این چهار داستان پیدا کنم، ولی تنها نقطه مشترک اسم نمایش بود.
در نهایت با توجه به استقبال خوبی که از این اجرا شده، این احتمال هم هست که من جوری که باید این اجرا رو ندیدم و کوتاهی از من بوده! :) )

دیشب این نمایش رو دیدم.
موضوع و شیوه نگاه کردن به هر دو طرف داستان خوب بود. بازی‌ها هم خوب بود، ولی با توجه به شناخت و سابقه‌ای که از هر دو بازیگر در ذهن داشتم بازی متفاوتی ندیدم ازشون (که البته ایرادی هم نداره به نظرم). به شخصه بخش‌های داستان صابر و بازی کامبیز دیرباز برام ملموس‌تر و واقعی‌تر بود. ولی از دیشب هرقدر فکر می‌کنم با دیالوگ‌های در این حد باز و این سبک طنز و خنداندن تماشاگر با این روش کنار نمیام. قبول دارم که موضوع شدیداً جای کار داره و باید در موردش حرف زده بشه، اما طرز بیان این کار حداقل با سلیقه من جور در نمیومد.

توی توضیحات نوشته شده محل نشستن تماشاگران بر روی زمین تعریف میشه و کار تعاملی هست. من چنین تجربه ای ندارم ، ولی برام سوال شده که اگه همه روی زمین قراره بشینن، پس دیگه "خرید بلیت با صندلی به قیمت 60هزار تومن" چه معنی میتونه داشته باشه؟؟

و ظاهراً دیگه 60هزار تومن داره میشه قیمت نرمال ایرانشهر :|

سال گذشته، زمانی که بحث بر سر قیمت بالای نمایش‌هایی مثل "بینوایان" و "می سی سی پی نشسته می میرد" بود، جناب پیام دهکردی در برنامه "شبِ تئاتر" شبکه چهار به عنوان مجری و کارشناس برنامه، نقد و اعتراض شدیدی داشتن نسبت به قیمت عجیب و غریب بلیت‌ها... امیدوار بودم حداقل در آثاری که ایشون حضور دارن، قیمت‌ها منصفانه باشه... ولی متاسفانه این سبک قیمت‌گذاری داره میشه عرفِ تئاتر...
من هم با وجود ارادت به گروه اجرایی این کار، به تبعیت از دوستان تیوالی از دیدن این نمایش می‌گذرم و به جاش چند تا نمایش با قیمت‌های متعادل تر رو می‌بینم.

اجرای دیشب (30 اردیبهشت) رو دیدم و بسیااار لذت بردم. سبک اجرا، صحنه، داستان، موسیقی و بازی‎ها همه در نگاه اول ساده به نظر میان، اما همین سادگی ، اجرا رو مثل یه قصه شیرین کرده بود. برای من از اون اجراهای حال خوب کُنی بود که اصلاً متوجه گذر زمان نشدم و از اول تا آخر با لبخند دنبالش کردم و هنوزم حالم خوبه باهاش. سعی می‌کنم دوباره هم برم ببینمش :) راوی و داییِ صحنه آخر رو خیلی دوست داشتم و بقیه بازیگران هم به نظر من خوب بودن.
اگه دوست دارین حالتون برای چند ساعت خوب بشه، برید ببینیدش.

- بروشور کاغذی نداشت این کار (برای حفظ طبیعت) و به جاش کد QR بود که باید اسکن می‌شد. من اسکن کردم ولی بروشور برام باز نشد. اگه کسی اطلاعی داره در این مورد راهنماییم کنه. ممنون میشم.
- سالن متاسفانه تا حدی خالی بود دیشب - نمی‌دونم به خاطر ماه رمضان و ساعت دیر اجرا بود، یا به خاطر ... دیدن ادامه » بازی فوتبال دیشب، یا به خاطر نبودن بازیگرهای معروف (یا همه موارد) - به هر حال امیدوارم شب‌های بعدی سالن پر باشه. :)

سلام همیاری جان
فروش این اجرا قبلاً برای روزهای "یکشنبه، دوشنبه، چهارشنبه و پنجشنبه" باز بود. (تا جایی که من یادمه.) ولی الان "چهارشنبه توی لیست روزها نیست و به جاش "سه شنبه" باز شده.
خواستم ببینم اجرای چهارشنبه مشکلی براش پیش اومده؟ یا سر جاشه؟؟ (چون من برای چهارشنبه بلیت خریده بودم.)

خیلی دوست داشتم این نمایش رو و خوشحالم از دیدنش.
سبک اجرا، طراحی و ساخت عروسک و دکور خیلی دوست داشتنی بود به نظرم. امیدوارم دوباره این کار اجرا بشه. یا از این گروه اجراهای خوب دیگه ای ببینم.

تنها موردی که من رو کمی اذیت کرد، این بود که چیدمان صندلی تماشاگران برای دکورِ این نمایش خیلی مناسب نبود. صحنه‌های اول نمایش (دیباچه) که در پایین‌ترین قسمت از صحنه اجرا میشد، دید خوبی نداشت و اغلب تماشاگران مرتب سر خود رو حرکت میدادن تا بتونن درست صحنه رو ببینن. و متاسفانه جلوی من شخص قدبلندی نشسته بود، که دید من رو گرفته بود و صحنه‌های اول رو خیلی سخت دیدم.
شاید سالنی با عمق کمتر از قشقایی، ولی با ردیف صندلی‌های بلندتر، مناسب این دکور باشه. یا اینکه صحنه باید کمی بالاتر بیاد (اگه قرار به اجرای مجدد باشه البته)

تماشاگر فهیم سرمایه‌ی تئاتر است. (این جمله رو با صدای خانم ژاله علو قبل از اجراهای تئاتر شهر می‌شنویم) بیاید سرمایه‌ی تئاتر باشیم!!! امشب موقع اجرا خیلی همهمه بود توی سالن. پچ پچ و حرف زدن و خنده بی‌ربط وسط اجرا که جای خود! رفت و آمد مکرر و صدای بلند باز و بسته شدن درهای سالن رو هم بهش اضافه کنید. مسئولین سالن نباید این موارد رو کنترل کنن که حداقل درها با اون شدت بسته نشن؟؟؟!!!

درباره‌ی نمایش...اجرای چهارشنبه، ۱۵ اسفند رو دیدم و از دیدنش لذت بردم. خاطره خوش اجرای سال ۸۶ به کارگردانی حمید سمندریان هم برام زنده شد.
کارگردانی آقای پیروزفر در مقایسه با کارگردانی آقای سمندریان، خیلی متفاوت بود. نمایش حمید سمندریان، خیلی رنگی بود و پر انرژی و پر هیاهو (در همه اجزا) و نمایش پارسا پیروزفر، خاکستری، با فضای سرد. من هر دو اجرا رو دوست داشتم. ولی تصور نمی‌کردم ... دیدن ادامه » یک متن بتونه انقدر متفاوت باشه در اجراهای مختلف.

در کل اجرای امشب رو دوست داشتم.
تنها موضوعی که من رو اذیت کرد این بود که دیالوگ‌ها گاهی به خوبی شنیده نمی‌شد. من ردیف 7 بودم و از پشت سر صدای تماشاچی‌ها رو هم می‌شنیدم که از هم می‌پرسن "چی گفت؟". شاید اگه دیالوگ‌ها واضح‌تر و پرقدرت‌تر ادا بشن ، تماشاچی هم راحت‌تر با نمایش ارتباط برقرار کنه.

ریتم اجرا هم به نظرم کمی کند بود امشب که توی اجراهای شب‌های اول پیش میاد (اجرا تاخیر زیادی نداشت اما از سالن که اومدم بیرون ساعت 9:47 دقیقه بود.)

در نهایت، اگه فرصت بشه دوباره این اجرا رو خواهم دید.