درکل نمایش های با تم عاشقانه حزن انگیز طوری در سلیقه من نیست ولی وقتی پای چند اعجوبه در میون باشه شرایط فرق میکنه
صحنه دکور خاصی نداره و محدوده بازی مثل شاه ماهی ماسه طوری هستش و از تک و توک ابزار صحنه ای مثل ایده ی نمایش شهر ما استفاده شده ، طراحی لباس ها معمولی و پرداخت داستان کمی کش دار جلوه میکنه ولی بازیهای عالی ستاره پسیانی شقایق دهقان و حامد رسولی باعث میشه نتونید به هیچ چیز جانبی ای فکر کنید
ویژگی مهم متن از دید من چفت و بست دار بودنشه و اینکه پرداخت و انتها داره و تماشاگر رو بعد چند خطابه بی سرانجام رها نمی کنه
به نظرم بین این دو نمایش چهار دقیقه هویت مستقل تری داره ولی برای تکمیل داستان باید بیننده ی هر دوش باشید اونهم با تقدم دیدن نمایش 4 دقیقه :)
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت دوستان و عوامل کار