هر دختر ایران به پای دار قالی
خود فرش رنگینی ست از باریتعالی

در چشم هاشان خانه دارد مهربانی
لبخندهاشان دشمن آشفته حالی

تدبیرهای رحمت حقّند بر ما
مانند ابری بارور در خشکسالی

با دست های خود بهشت جاودان را
آورده اند از آسمان تا این حوالی

این دست ها می آفرینند از دلِ رنج
در دوزخِ ما جنّتی با نام قالی