نمایش›سیزیف و کمدی مرگ

سلام و خسته نباشید عرض میکنم به همه عزیزانی که از دل مایه گذاشتند تا افسانه ای شدیدا مفهومی به نام سیزیف را به بهترین نحو به روی صحنه بیاورند
:بیشتر از اینکه تمایل به نقد نویسی داشته باشم دوست دارم توصیه نامه کوتاهی برای افرادی که در روزهای آینده به نمایش میروند بنویسم
بگذارید راحت بگویم٬ سیزیف به هیچ وجه یک نمایش برای وقت گذرانی نیست! صرفا اجرای خوبِ چند هنرمند از جمله محمد علی حسینعلی پور نیست! صرفا حرکات ریز و ماهرانه ی چهره ی شیما لطیفی برای انتقال عواطف عمیق و دخیل در نمایشنامه نیست! صرفا فضاسازی های بی نظیر با حداقلِ بودجه و امکانات نیست! سیزیف یادآور مفاهیمی عمیق است٬ مفاهیمی که «شک ندارم» کارگردان و بازیگران این اثر را بیشتر از هر چیزی به حرکت وا داشته تا با تمام وجود با مشکلات روبرو شوند و بازنویسی کنند و به صحنه بیایند٬ به عشق اینکه شاید از بین جماعت تکیه زده در بخش تاریک سالن٬ ذهنی به جرقه ای روشن تر شود!.. زیاده گویی نمیکنم٬ نویسنده نیستم٬ بیانی به قدرت بیان هنرمندان نیز ندارم٬ تنها حرفم را اینگونه خلاصه میکنم: شما به یک نمایش کمدی نمیروید! کمدی هست اما نه به آن مفهوم عامه٬ کمدی ها گاهی درد دارند! در حین نمایش دقیق باشید و عمیق ببینید که تنها قدردانی از این همه ریزه کاری فقط و فقط اینگونه میسر میشود که ببینیدشان و راجع بهشان بیاندیشید و مباحثه کنید٬ اینگونه حسابی خستگی علی ضیایی و مسعود روستا هم در میرود
به هر حال که امیدوارم در روزهای آینده تجربه ی خوبی رو از این نمایش به دست بیارید و به اندازه ی من و حتی بیشتر از آن لذت ببرید
با سپاس٬ علیرضا شیخ الملوکی