برای یکشنبه، ۳۰ اردیبهشت، سه عدد بلیط ردیف دو دارم که خودم نمیتونم برم. اگر کسی خواست، پیام بده.
۰۹۱۱۷۴۸۱۳۸۵

اول این‌که من نمی‌توانم متوجه شوم چرا امتیاز این نمایش این‌قدر پایین است. این بهترین تئاتری است که من در یک سال اخیر دیده‌‌ام. متن خوب، کارگردانی خوب و بازی‌های عالی.

نمایش‌نامه در واقع اقتباس وفادارانه‌ای است از نمایش‌نامه‌ی Tape استفن بلبر که سال‌ها پیش ریچارد لینک‌لی‌تر؛ کارگردان سه‌گانه‌ی درخشان «پیش از طلوع»، «پیش از غروب» و «پیش از نیمه‌شب»، فیلمی با همین نام هم از روی آن ساخته است که از قضا این اجرا نگاهی هم به آن فیلم داشته است. (برای مثال قوطی آبجوهایی که در هر دو اثر نوشیده می‌شوند، شبیه هم است.)

داستان نمایش را لو نمی‌دهم اما موضوع آن عمیق، تاثیرگذار و در بعضی. لحظات میخ‌کوب‌کننده است. کارگردانی و میزانسن‌ها خوب و بازی‌ها بهتر از خوب است. بازی گاهی اغراق‌شده‌ی آقای پیرزاده به خوبی در این نمایش کنترل شده و ستاره پسیانی عالی است و روی صحنه می‌درخشد.

تنها نکته‌ای که گاهی ارتباط تماشاگر را با اثر دچار گسست می‌کند، استفاده از میکروفون‌های HF است که دچار نویز می‌شوند و شاید بهتر است گروه ... دیدن ادامه ›› اجرایی از تماشاگران بخواهند که گوشی‌های خود را به‌جای بی‌صدا کردن، خاموش کنند.

پیش‌نهاد می‌کنم اگر امسال می‌خواهید ده تئاتر ببینید، یکی از آن‌ها همین نمایش باشد و اگر فقط قرار است یک تئاتر ببینید، باز هم تماشای این نمایش را انتخاب کنید چون بعید می‌دانم تا آخر سال نمایشی با این کیفیت روی صحنه برود..

امشــب بـه صـرف بـورْش و خــون.

اردیبهشــت ماه
میز دو _ ساید a
مدت اجرا : شصت دقیقه بدون تاخیر

_ روایت تنهایی و خودخواهی و تلاطم روحی انسان امروزه به قلم نویسنده ی قرن نوزدهم و اقتباسی وفادار برای اجرا در زمان کنونی.

_ وارد بلک باکس که شده ام همه چیز با دقت و ظرافت کنترل و برنامه ریزی شده است،
فلایر ساده و جذاب با نوشتن جمله ای متفاوت برای هرکس، ... دیدن ادامه ›› آن هم با خط شخصی که حس احترام و صمیمیت را القا میکرد.

_چشمان مضطرب و نگران و کمی عصبی خدمتکار خانه، از همان بدو ورود نظر را به خود جلب می‌کند
گویی واقعا منتظر ما بوده است تا بیاییم و جنایتی را به قضاوت بنشینیم, یا شاید هم در کنار ارباب خود ما را شاهد بگیرد برای دیدن سیاهی و رنج آدمهای آن خانه و برای خودکشی دخترک داستان سوگواری کند.
براستی حریم بین این دو زوج را چه کسی شکسته است؟! کدام جامعه، کدام خود، کدام آسیب روانی ای ، مسبب نابودی تن نازک زن و روح مچاله ی مرد است؟!

_نور که به روی صحنه می افتد، دکور زنده و پویا خودنمایی می کند. به واقع از زمان و مکان جدا میشوی و پا به خانه ی امانت فروش تنها و جامعه گزیز می‌گذاری.
در جایی خوانده بودم :
" او هرگز زیبا به نظر نمی‌رسید،
او شبیه به هنر بود،
و هنر
قرار نبود زیبا به نظر برسد،
قرار بود
احساسی را
در شما ایجاد کند."
این کامل ترین جمله ای است که در مورد حلقه ی اتصال بین خودم و شخصیت اصلی داستان _مرد چهل ساله ی امانت فروش_ به ذهن ام می‌رسد.

_ شخصیت اصلی رمان نازنین داستایوفسکی، آدمی است از تبار راسکولنیکف و دیگر قهرمان‌هایش: مطرود، پیچیده، خود برتر انگار، تنها و جوینده عشق پایدار.
که بازیگر نمایش با حرفها و خنده هایش، با توجه اش به زنان و مخاطب قراردادن آنها، با عصیان و عجزش در از دست دادن نازنین اش، حسی را در من ایجاد کرد که قطعا شایستگی در یاد ماندن و به نیکی یاد کردن این اجرا در آینده را خواهد داشت.
«چرا که تو مرد صبور و شریفی هستی، جنس شناسی، آدم شناسی، میفهمی، بلدی اما خانم باز نیستی! :)
البته تمام ترس و وحشت اش هم دقیقاً از همین است؛ این‌که همه‌چیز را می‌فهمد!». :)

هرچند طرفدار جناب ابر در مدیوم دوربین نبودم، اما این جادوی تئاتر است که اینگونه شیرین و دوست داشتنی در صحنه من را به دنبال خود می‌کشد.

_ ایده گلدان‌ها برایم جذاب بود
سوپ بورش و آن تصویر آخر، مملو بودن قابلمه سوپ به چغندر قرمز. به رنگ خون.
همچنین گرفتن آینه در برابر چشمان تمام مخاطبین.
موسیقی هم به موقع قلب را لمس می‌کرد و بیادماندنی بود.

_ تک تک اکسسوار و دیالوگ ها و هر طراحی ای که درنظر می آمد، واقعا فکر شده و بار معنایی داشت، درست به مانند داستایوفسکی که در کتاب نیز با هوشمندی آنقدر واضح تصویرسازی و شخصیت پردازی کرده است که رمان کوتاهی را به یکی از ماندگارترین آثار خود و ادبیات روس بدل کرده است.

_ پیشنهاد میکنم در ابتدا این کتاب را بخوانید و سپس به تماشای اثر بنشینید چرا که نگارش این داستان به سبک جریان سیال ذهن همانطور که مخاطب را با افکار درونی شخصیت اول آشنا می‌کند و اجازه میدهد تنش های روانی و صدای ذهن راوی را بشنوید؛ در اجرای این نمایش میتوانید مکمل خیال پردازی خود را از زاویه دید کارگردان به تماشا بنشینید و کیف دوچندان ببرید.

در گوشه ای از این شهر بزرگ و به دور از تماشاخانه های مرسوم متمرکز در مرکز شهر ، در یک باکس کوچک نمایشی به روی صحنه می رود که ارزشمند است دیدن و تجربه ی آن، حتی اگر طولانی ترین انتظار را برای دیدن و چشیدن بورش عمرتان صرف کنید.

نکبت را نمی توان دوست نداشت. بازی خوب آقای سیاحی، تم روانشناختی گیرا، و نوعی رازآلودگی که شما را تا انتهای نمایش همراهی می کند. ریتم نمایش بعد از نیم ساعت اول بسیار بهتر می شود. تنها نکته باقی مانده نقش آقای پیرزاده بود که به نظر می رسد بازی کمی از ایشان گرفته شد.

بهترین نمایشی که چند وقت اخیر دیدم
متن فلسفی و تامل برانگیز
کارگردانی مینیمال و صحنه ی ساده و کاربردی در نمایش
تصویرهای ویدئویی به نظرم باید
متفاوت میبودن
بازی های خوب و قابل قبول
خانم یلدا عباسی بازیگر شش دانگ
به اندازه ،صدای دلنشین و به معنای واقعی ثریاااا
بازیگر خوب و درجه یک
نقش منوچ
اصغر همت متفاوت بعد از سال ها روی صحنه شوکه ام کرد
و نقش نریمان که جایی هملت میشد آزار دهنده
بود و زیادی فریاد داشت
که تا حدی آزار دهنده میشد برام
و در آخر پیشنهاد میکنم برای دیدن.

یک بلیط برای سه شنبه ۱ خرداد ساعت ۲۰:۳۰ ردیف ۵ به فروش می رسد. ۰۹۳۵۲۸۸۹۹۶۶

بسیار با ظرافت و فوق العاده
لذت بردم

بی نقص🤌🏻✨️بازی ها عالی ،طراحی صحنه همه چیز عالی بود ،خسته نباشید🌸😍
ببخشید فقط لطفا اگر ممکنه کسی اسمِ موزیکِ اول نمایش هم بهم بگه خیلی ممنون میشم🌸😊💜🤩😁