خرید بلیت این این اجراخوانی، به کارگردانی پارسا محمدزاده و با بازی زهره شریفی، الهه یارمحمدی، ثمین سادات کریمی، شادی آقایی و ... آغاز شد.

فقط میتونم بگم فوق العاده است،از دیشب احساس سرخوشی دارم بابت دیدن این نمایش

گرچه امشب اجرای پایانی این نمایش خواهد بود ،با این حال توصیه میکنم که از دستش ندید.

درود و خسته نباشید به همه ی عوامل

من تا حالا کاری در این سبک ندیدم پس نمیتونم این کار رو در حالت مقایسه قرار بدم.
با این سکوتی که برقرار شده بود یک حس و حال خاصی پیدا کرده بودم. با این که دیالوگ نداشت ، اما گوشهام از همیشه تیز تر بود تا کوچکترین صدا ها رو هم بتونم بشنوم.(البته یک سری صداها بود که نیازی به گوش تیز کردن هم نداشت مثل باز کردن قوطی نوشابه در اول نمایش و افتادن همان قوطی روی زمین در اواخر نمایش)
من حتی میترسیدم با قورت دادن آب دهنم اطرافیانم اذیت بشن :)
موضوعش خوب بود ولی شاید خوب بهش پرداخته نشده بود.میتونست خیلی تاثیر گذار تر باشه.
طراحی صحنش خوب بود. ولی خب خبری از گریم و لباس نبود.هرچند که خود کار ایجاب میکرد.
در کل دیدن این کار برای من تجربه متفاوتی بود.
به علت خاص بود نمایش هم فکر کنم نمیشه پیشنهاد کرد به کسی که حتما ببینه یا نبینه.

خسته نباشید میگم به گروه نمایش.

Break a leg...

بازی درخشان مهدی کوشکی و متنی تاثیرگذار درکنارهم بسیار تماشایی بود

نمایش را دیدم. اجرای خوبی بود.

کاراکترها در بازیگران نشسته بود. تغییر کاراکترها، روند ملموس و قابل پذیرشی داشت. و اکت ها جذاب. براوو

صداگذاری قابل تحسینه. صدا در عین اینکه کارش رو عالی انجام میداد، هیچ آزاری نداشت. نه صدای بلند و ناگهانی(که این روزها مزه نمایش ها رو کم میکنه) و نه نویز و دیستورت. ممنون

نورپردازی رو خیلی پسندیدم. استفاده از رنگهای کلاسیک، فِیدهای ملایم و به اندازه و همینطور سایه ها. عالی.

از طراحی لباس نمیشه گذشت. جلیقه های دو ردیف دکمه(دبل برست) با یقه نعل اسبی(هورس شو) که نقطه مقابل لباس شیلا رو تداعی می کردند. و کلی نکات ریز و درشت دیگه. ضمن اینکه بازیگران از حالات لباس به خوبی استفاده کردند. دست مریزاد.

و مطمئنا یه کارگردان خوب که می دونه چی میخواد، پشت همه اینهاست. براوو.


دوست دارم چند نقطه نظر شخصی خودم رو هم بگم، البته که ایراد و انتقاد نیست.

مشخصه ... دیدن ادامه » که لحن و ادبیات پدر می بایست از جنس عامه مردم می‌بود. خصیصه فردی از طبقه پایین که خودش رو بالا کشیده. جاییکه که به نظرم از مابقی کاراکترها گسسته می شد، ادبیات "عامی-ایرانی" این کاراکتره. می شد اون احساس عامی بودن رو با همون ادبیات آشنای انگلیسی بیان کرد.

چند مورد کارهای ظریف هم می شد انجام بشه که سطح کیفی اجرا رو بالاتر ببره.
- نحوه دست گرفتن گیلاس ها.
- شل کردن کراوات همراه باز کردن دکمه یقه.
شل کردن کراوات، بیانگر بی نظمیه در حالیکه باز کردن دکمه و شل کردن کراوات، در واقع آزاد کردن گردنه که کاملا حس تحت فشار بودن رو منتقل میکنه.
- موسیقی اولی که توسط پسر پخش شد، از لحاظ دوره زمانی کاملا جدای از فضای نمایش بود. همینطور تلفن دیجیتال و ضبط صوت. هر چند همه کاملا در نمایش هضم شده بودند.
- به نظرم این اجرا علاوه بر درام، پلیسی و جنایی، در ژانر اجتماعی هم قرار می گرفت. به خاطر کاراکتر اریک

از همه گروه ممنونم، نمایش خوب و عصر دلچسبی بود.

عالی بود عالی

این نمایش تمدید شد. خرید بلیت از پنجشنبه ۴ تا سه‌شنبه ۹ بهمن، به نویسندگی جی.بی پریستلی، کارگردانی علی علوی نژاد و با بازی پوریا اصلان، شایلین جلالی و ... آغاز شد.

پیچیدگی های روتین زندگی یک زن، اگر از زبان یک مرد نوشته یا گفته شود، یا شدیدا و به نوعی متفاوت احساسات مخاطب را بر می‌انگیزد، یا مصنوعی و دم دستی به نظر می آید، نمونه ی موفقش شعر های نزار قبانی یا حسین منزوی خودمان است و نمونه ی نا موفقش هم رمان "بار دیگر شهری که دوست دارم" از نادر ابراهیمی! خلاصه که من با دیدن نمایش ضن تحت تاثیر قرار گرفتم، موسیقی تماما در خدمت اثر بود و سیال ذهن خاصی هم در جان روایت نشسته بود. ممنون از مهیار احمدی برای نوشتن اثر. اما کمتر ممنونم برای کارگردانی، احساس میکنم از پتانسیل بازیگران تمام و کمال استفاده نشده، من را یاد " پنج ثانیه برف" انداخت! خوب بود از مرز روایتگری رد شوند و انفعال زنان جامعه، اینقدر مستقیم بیان نمیشد.
علی ایها الحال این نمایش بسیار احساسات برانگیز بود و دیدنش چیزی به آدم اضافه می‌کند

فاصله زیاد صحنه از تماشاگر قابل دفاع نبود.
وسط صحنه لامپی آویزون بود و به ظاهر قرار بود نور خونه رو تامین کنه، ولی نور صحنه نه از پروژکتوری در راستای همون لامپ، که از سه جهت تامین میشد و حتی سایه خود لامپ هم رو دیوارها نقش میبست، میشد به خودت بقبولونی که شاید لامپ آویزون، کارکردی غیر از تامین نور داره و اصلا مسئله کارگردان از اون روشنایی، نور صحنه نیست، ولی به یکباره با سوختن لامپ صحنه تاریک میشد و این فرض رو هم باطل میکرد.
رنگ کلی دیوارها توی طراحی صحنه و انتقال کرختی خوب عمل میکرد، ولی ریختگی رنگ و زخمی بودنش، خودنمایی نمیکرد و باید دقت میکردی تا زخم های روی دیوار رو متوجه میشدی و حدس میزدی که منظور از این لکه های زخم، نشون دادن خونه ی مستعمل و کهنه و کثیف هست.
اینکه شما دیالوگ نداشته باشی و سعی کنی با کلید و لامپ و شال و فرفره و ... نمادپردازی ... دیدن ادامه » کنی، و یهو شخصیتت پیغام صوتی یا ویدئویی دوستش(با ادبیات کوچه بازاری) گوش بده، یعنی تکلیفت با خودت و لحنت مشخص نیست.

(97/10/02)

برای دومین بار به همراه خانواده و دوستانم به تماشای این نمایش رفتم. آن هم ظرف 2 هفته. نمی دانم اشتباه می کنم یا نه ولی انگار مدت زمان اجرا حدود 10 دقیقه کمتر از بار پیش بود چون یک ساعت و پنجاه دقیقه شده بود به جای 2 ساعت. گریم وزیر دادگستری هم کاملا تغییر کرده بود. به هر حال برای بار دوم هم همان قدر دیدنی و خوب بود که بار اول. کار پر از ظرافت و تیزبینی است. از متن اصلی دورنمات تا طراحی صحنه و گریم و موسیقی و نورپردازی و بازیها. در پایان اجرا حضور بچه های مدرسه ای در اسلامشهر که به همراه معلم هنرشان به دیدن این نمایش آمده یودند اشک از چشمانم جاری کرد چون واقعیت عزیزی را در برابر نمایش به من نشان داد. هنر ناب به هر شکلی راهش را به دل مخاطب و دوستدارش باز می کند حتی اگر بعضی ها حوصله شان سربرود و از جایشان بلند شوند و بروند.

خرید بلیت روزهای تازه این نمایش، از چهارشنبه ۱۰ تا جمعه ۱۲ بهمن، به کارگردانی علی احمدی و با بازی تینو صالحی، الناز حبیبی، علی شادمان، وحید آقاپور و خسرو احمدی، امروز (چهارشنبه) ساعت ۱۲ آغاز خواهد شد.

سلام من و تعدادی از دوستانم این نمایش رو با هم دیدیم و تا ساعتها داشتیم راجع به این نمایش صحبت میکردیم و تحلیلش میکردیم
وقتی نمایشی تورو ساعتها به چالش و بحث میکشه یقینا کارش رو درست انجام داده
یک نمایش کامل و به معنای واقعی کلمه،تئاتر....
بازیها عالی از گروه فرم تا بازیگران اصلی که همگی نقشهای سختی رو ایفا کردن ( چیزی که این روزها در تاترها کم میبینیم و همه فقط دیالوگ میگن) وبه راستی همه درست کارشون رو انجام دادن
فقط ریتم جاهایی میوفتاد که بعضی بازیگران مثل خانم نبوت و آقای فلاحت پیشه با تمپو وانرژی خوبشون سعی داشتن ریتم رو درست کنن ....
آقای نصرتی شیرین بودن اما بازیشون در راستای کار نبود و درسته الان نقش انسان دائم الخمری رو بازی میکردن اما ایشون انگار از ابتدا جوب گرد بودن و این برای کسیکه اشراف زاده بوده و بعدبه این روز درامده غلطه به نظر ... دیدن ادامه » من ، آقای ملک رو بازیشون رو دوست داشتم اما شبی که ما بودیم اصلا تمرکز نداشتن ، وزیر هم در نوع خودش عالی بود موسیقی خوب بود دکور خوب و گریم هم عالی بود نور میتونست بهتر باشه و در آخر این کار یکی از بهترینهای حال حاضر تاتر هستش تبریک و خسته نباشید به برادران هنرمند فلاحت پیشه ،
حتما حتما پیشنهاد میکنم

کاری فوق العاده از استاد میکائیل شهرستانی
بسیار توصیه میشود.

خرید بلیت این نمایش، به کارگردانی آماندا آزاد و با بازی امید خاکدان، محمدجواد ناطقی، آماندا آزاد، فردا (پنجشنبه) ساعت ۱۲ آغاز خواهد شد.

باید یه بار دیگه برم و تماشا کنم تا بفهمم کجاهاش متن بود، کجاهاش بداهه، کجاهاش سوتی و کجاهاش آشفتگی ِ یه سایکو!
ایده فوق‌العاده بود ولی من اکثر زمان نمایش داشتم گیج می‌زدم که یا متن یه چیزیش میشه یا گیرنده های من!
ایده صحنه آخر نمایش و دست به دست شدن شام سالگرد معرکه بود.

خرید بلیت روزهای تازه این نمایش، پنجشنبه ۴ و جمعه ۵ بهمن، به نویسندگی، کارگردانی حسین نوشیر و با بازی کتایون سالکی، احسان بهلولی، هدیه اصفهانی و ... آغاز شد.

خرید بلیت این نمایش، به نویسندگی ونوشه واحدی، کارگردانی هامون هوشیار و با بازی برکه بذری، گیز طاهایی، ونوشه واحدی، افشین ملاحسنی، با تخفیف روزهای نخست، آغاز شد.

کار شروع و ایده ی خیلی خوبی داره ، اشارات و نشانه های سر راستی هم داره که بیننده سعی میکنه با شوق و دقت اونها رو دنبال کنه ولی اغلب اونها نیمه کاره رها میشه و در آخر آدم به این فکر میکنه که وجود اونها اصلن برای چی بوده ؟؟
بعد میرسیم به پیدایش گره اصلی نمایش که از دید من اون هم باز شروع خیلی خوبی داره ولی جای پرداخت بیشتری داره ، که نبرد این دو و علت مغلوب شدن آنیما رو بیشتر درک کنیم
من در کل نمایش رو دوست داشتم ولی حسی رو در من برانگیخته نکرد ، برام مثل دریافت دو خط خلاصه داستان بود که نبرد طوری بین دو نیروی درونی شکل گرفت و یکی پیروز شد ، همین !
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت دوستان
6 از 10 سه ستاره قیمت مناسب :)))

عالیییییییییییییییی بود.دمتون گرم.پیوستگی مطالب.بازی روان وخنده زیاد