دومین دوره ی کارگاه های یک روزه ی مؤسسه ی افرامانا در شش رشته ی سینما و تئاتر در مرداد ماه ۱۳۹۸برگزار می -شود.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه ی فرهنگی هنری افرامانا، در کارگاه‌های تخصصی یک روزه ی سینما و تئاتر این دوره که از ۸ تا ۱۹ مردادماه ۱۳۹۸ در شش رشته ی سینما و تئاتر برگزار می‌شود، شش مدرس تئاتر و سینما، شش عنوان کارگاه تخصصی را با عناوین فن بیان: درست حرف بزنیم، ترجمه ی نمایشنامه، آشنایی با طراحی صحنه ی مجازی، آشنایی با آشنایی با تکنیک های پارچه سازی در طراحی لباس، فیلم نامه نویسی: چالش هایش یک فیلم نامه نویس در مواجهه با صفحه ی سفید، کارگردانی: چالش های یک کارگردان سینما چند ساعت پیش از کلید زدن فیلم تدریس می کنند.
بر اساس این گزارش‌، در این کارگاه های تخصصی، دکتر مهناز اسماعیلی و سالوادور پاسارو، آشنایی با طراحی صحنه ی مجازی، علی رضا غفاری، فن بیان: درست حرف بزنیم، دکتر بهروز محمودی بختیاری، ترجمه ی نمایش نامه، منیره ملکی، آشنایی با تکنیک های پارچه سازی در طراحی لباس، حسین مهکام دو کارگاه فیلم نامه نویسی: چالش هایش یک فیلم نامه نویس در مواجهه با صفحه ی سفید و کارگردانی: چالش های یک کارگردان سینما چند ساعت پیش از کلید زدن فیلم را به هنرجویان آموزش می ‌دهند.
دومین دوره‌ی کارگاه های کوتاه مدت سینما و تئاتر موسسه ی افرامانا در هفته های دوم و‌ سوم مردادماه ۱۳۹۸ توسط مؤسسه ی فرهنگی هنری افرامانا برگزار ‌می ‌شود.
علاقه ‌مندان برای شرکت و ثبت نام در نخستین دوره‌ ی کارگاه‌های تخصصی و آموزشی این مؤسسه می ‌توانند با شماره تلفن های ۶۶۴۸۲۷۳۴ و ۰۹۱۲۵۶۳۲۶۵۹ تماس بگیرند.

روابط عمومی مؤسسه ی فرهنگی هنری افرامانا
۹۸/۴/۲4
@aframanaa

به گزارش روابط عمومی تماشاخانه سنگلج، ریاست محترم شورای شهر تهران، جناب آقای  «محسن هاشمی » عصر یکشنبه ۲۳ تیرماه در تماشاخانه سنگلج حضور یافتند و پس از گفتگو با «پریسا مقتدی»، مدیر تماشاخانه، پیرامون ویژگی‌های قدیمی‌ترین سالن  تئاتر شهر تهران و همین‌طور  پیگیری «طرح توسعه تماشاخانه سنگلج»، به تماشای نمایش چشم به راه میرغضب نشستند.
 طرح توسعه سنگلج که در سالهای پیش توسط عزت الله انتظامی، داود رشیدی و بسیاری از هنرمندان تئاتر کشور، از شهردار وقت تهران مطالبه و پیگیری شده‌است، شامل تغییر کاربری و الصاق ساختمان جنبی تماشاخانه سنگلج به آن و ساخت یک تماشاخانه بلک با.کس، چند پلاتوی تمرین و موزه تئاتر ایران است که به رغم قولهای مساعد از مراجع ذی‌ربط هنوز اجرایی نشده است.

ساناز بیان گفت: «آبی مایل به صورتی» پیش از هر چیزی یک نمایش و یک درام است. هیچ وقت بافت گزارش و تجربه روزنامه‌نگارانه بر تئاتر نمی‌چربد.
«آبی مایل به صورتی» را با تاکید بر فضای مصاحبه‌های اجتماعی نوشته‌ام
 
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) نمایش «آبی مایل به صورتی» نوشته و کارگردانی ساناز بیان، از جمله تئاترهایی است که شاید بتوان گفت در چند سال اخیر، به کرات اجرا شده و یکی از طولانی‌ترین اجراها را داشته است. بیان در کارهایش نگاهی اجتماعی و منتقد دارد و همین نکته باعث انتخاب سوژه‌های جسورانه، متفاوت و جذاب می‌شود که در پرداخت دراماتیک هم او به تمام وجوه کار می‌پردازد. در این نمایش به افرادی که دچار اختلالات جنسیتی هستند پرداخته شده است. با ساناز بیان گفت‌و‌گویی درباره «آبی مایل به صورتی» داشتیم که ناگزیر به نمایش‌های دیگر او هم کشیده شد؛

آیا می‌توان نمایش «آبی مایل به صورتی» را در تئاتر مستند بررسی کرد؟
تئاتر مستند نزدیک به گونه‌ای از تئاتر به نام «تئاتر واقعیت» (theatre of reality) است و به نوعی خویشاوند این نوع از تئاتر است.  گستره تئاتر واقعیت، انواعی از تئاتر را دربرمی‌گیرد که به نوعی با واقعیت در ارتباط هستند. اولین نمایشی که من در این فضا کار کردم، «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» بود که سال 92 اجرایش کردیم. در آن زمان، خیلی هم تجربه اینچنینی نداشتم. در آن نمایش، حتی به یک جنس از تئاتر مستند ورباتیم یا کلمه به کلمه نزدیک شدیم. یعنی تمام دیالوگ‌‌ها و شخصیت‌ها نه تنها از واقعیت گرفته شده بودند، بلکه حتی جملاتی که این شخصیت‌ها می‌گفتند، برداشته شده از مصاحبه‌هایی بود که با سه زن متهم به قتل انجام شده بود و این‌ها را من فقط تدوین کرده بودم. بدون اینکه چیزی از خودم به آن اضافه کنم.
شاید در حد سه، چهار جمله اضافه کردم. اما باز هم تئاتر مستند، به معنای بسته‌ و دقیقش نمی‌توانست باشد. از آنجایی که من خودم کتابی در مورد تئاتر مستند ترجمه کردم، می‌توانم بگویم ما در آن کار به تئاتر مستند نزدیک شدیم. در نمایش «شلتر» که من برای امین میری نوشتم، باز هم به تئاتر مستند نزدیک شدیم. در «آبی مایل به صورتی» یک کار پژوهشی گسترده انجام شد و نمایشنامه فقط برگرفته از یک اتفاق و الهام  از زندگی آدم‌های واقعی نیست. من حتی حضور خودم را در مصاحبه‌ها و تجربه مادر شدنم را در قصه آوردم. آن قدر تجربه چهار سال پژوهشی که داشتیم روی من تاثیر داشت که حتی فضای ساکن مصاحبه‌های آن روزها در اتاق‌های دربسته و ساکت هم تبدیل به فضای نمایشنامه و اجرا شد و جنس اجرا هم به سمت فضای مصاحبه‌های واقعی رفت. در نهایت هم می‌توان گفت که گونه‌ای از تئاتر واقعیت بود. به هیچ رو اسم تئاتر مستند را رویش نمی‌گذارم. به دلایل مختلف... مثلا چون برخی از شخصیت‌ها، تلفیقی از چند شخصیت بودند یا اینکه در تئاتر مستند، باید ارتباط بین شخصیت‌ها هم همان ارتباط عینی باشد که در واقعیت وجود دارد یا دلایل دیگر. در حالی که این افراد را من جداگانه ملاقات کردم و در بستر قصه شهرزاد قرار دادم. شهرزاد هم تا حدودی یک شخصیت واقعی بود و مادر من، واقعا گزارشی درباره این موضوع  نوشته بود و یکی از این افراد دفترچه خاطراتش را به مادرم داد که بعدها توسط پسرش کشته شد. البته آن کسی که دفتر خاطراتش را به مادر من داده بود، نامش دنیا بود. اما من چیزهای را تخیل کردم. من این کار را تجربه ای پژوهشی در فضای تئاتر واقعیت می‌دانم با گرایش به جنسی از کار روزنامه‌نگارانه. من در مورد تئاتر «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» می‌گفتم؛ این یک تئاتر ژورنالیستی است. این تئاتر هم تقریبا همین بافت را دارد.
 
 منظورتان از تئاتر ژورنالیستی چیست؟
اصلا چنین چیزی وجود ندارد و این اصطلاحی شخصی است که من به کار می‌برم. شکلی از تجربه تحقیقی و روزنامه‌نگارانه.
 
یعنی نوعی گزارش اجتماعی است؟
نه فقط یک گزارش اجتماعی. این کار پیش از هر چیزی یک نمایش و یک درام است. هیچ‌وقت بافت گزارش و تجربه روزنامه‌نگارانه بر تئاتر نمی‌چربد. این ویژگی همیشه برای من اولویت دارد. اما در مواردی، از شکل گزارش‌های روزنامه‌ای استفاده شده است. چون من تجربه محدود و کوتاهی در روزنامه‌نگاری هم داشته‌ام و آنجا شما باید بتوانید در نثر و روایت، همه جوانب موضوع را در نظر بگیرید. و در کنار این، من این نمایشنامه را با تاکید بر فضای مصاحبه‌های اجتماعی نوشته‌ام.
 
کمی درباره کار پژوهشی‌ای که برای نوشتن این نمایشنامه انجام داده‌اید توضیح دهید. فارغ از آن دفترچه خاطراتی که در اختیار مادرتان بود و در نمایشنامه هم به‌ آن اشاره شده است، شما با یک گروه در این زمینه، کار پژوهشی کرده‌اید.
از  زمستان سال ۹۲ و سری اول اجرای نمایش «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» که در تالار شمس بود، این ایده به ذهنم رسید. از همان موقع شروع کردم به مطالعه در این زمینه و همزمان به طور پراکنده با دوستانی که در این زمینه فعال بودند، از طریق فضای مجازی مرتبط شدم. نمایشنامه را همان موقع شروع به نوشتن کردم و بخش اساسی آن را پیش بردم. منتها حدود دو سال ما معطل مجوز اجرا و فراهم شدن شرایط تولید بودیم. از سال 95  خانم نسرین ریاحی‌پور که جامعه‌شناس و انسان‌شناس هستند، به گروه ما پیوستند و ما با انجمن حمایت از  بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی مرتبط شدیم. البته می‌دانیم که ترنس‌سکشوال بیماری نیست. اما این نامی هست که روی این انجمن مانده و همان انجمنی است که خانم ملک‌آرا تاسیس کردند. الان هم دیگر فعال نیست. اما در آن دوره فعال بودند. همزمان با افرادی که در این زمینه تجربه نزدیکی داشتند، گفت‌و‌گو کردیم. همچنان سعی کردیم از طریق پایگاه‌‍‌های اینترنتی، منابع به روز غیر ترجمه در این زمینه مطالعه کنیم. منابع فارسی خیلی ناقص و قدیمی است. از سوی دیگر فکر کردیم شاید تجربه روان‌شناسان و پزشکانی که این عزیزان به آنها مراجعه کرده‌اند هم جالب توجه باشد. کتاب‌هایی هم در حوزه انسان‌شناسی جنسیت بود و آثار فوکو و چند فیلسوف و نظریه‌پرداز دیگر را این بار با دید دیگری و متفاوت از مطالعات قبلی‌مان خواندیم. به نحوی انگار شما روی تز دکتری کار می‌کنید، اما قرار نیست چیزهایی را که از پس مطالعه و پژوهش به‌ آن می‌رسید را بنویسید. قرار است این اطلاعات به مثابه تجربه همزیستی با این افراد در جایی از وجود و قلب من به عنوان نویسنده ته‌نشین شود و از مجموع این‌ها، چیزی بیرون می‌آید که به قصه تبدیل می‌شود.

در شخصیت‌پردازی این کار، ما با روایت مواجه بودیم و این طور نبود که کاراکترها در مواجهه با هم و از طریق کنش‌ها یا دیالوگ‌هایی که با هم دارند، شناخته شوند. هر یک از شخصیت‌ها، روایت خودشان را می‌گفتند و مصائبی که بر آنها رفته و نحوه برخورد خودشان و جامعه پیرامونی‌شان با مشکلی که داشتند...  این شیوه از روایت، یک سری از امکانات صحنه‌ای را از شما می‌گیرد.
اینجا من این شانس را داشتم که به جز اینکه نویسنده کار باشم، کارگردانش هم بودم. به همین دلیل هم می‌توانستم به شناخت خودم اعتماد کنم. من در هنگام نگارش این نمایشنامه هم به دنبال میزانسن‌های جذاب و به رخ کشیدن قدرت کارگردانی خودم نبودم. اصلا به دنبال این نبودم که به عنوان کارگردان دنبال اتفاق صحنه‌ای بروم که به شنیده شدن آدم‌های قصه‌ام غلبه کند، اینجا همه چیز باید به نفع شنیده شدن صدای گروهی از آدم‌های در سایه مانده حذف می‌شد. حتی از نیم‌رخ بازیگران استفاده نکردم. همه این شخصیت‌ها، رو به نویسنده- تماشاگر حرف می‌زنند. و من می‌خواستم این مواجهه با تماشاگر اتفاق بیفتد. اولین و درخشان‌ترین امکانی که تئاتر در اختیار نویسنده می‌گذارد، مواجهه زنده و رودررو با تماشاگر است.
مثلا در سینما این امکان میسر نیست. این مواجهه‌ای که می‌گویم، از جنس تئاتر تعاملی و کنش مستقیم با تماشاگر نیست. این مواجهه یک کنش در درون تماشاگر ایجاد می‌کند. یک چالش درونی‌ست نه اتفاقی بیرونی. یعنی به نوعی عاطفه تماشاگر را تحت تاثیر قرار می‌دهد تا بتواند به تغییر شناخت برساندش. اصولا کار هنر این است که از طریق تاثیر گذاشتن بر عواطف، آگاهی را تغییر دهد. این مواجهه منجر به یک کنش درونی در درون تماشاگر می‌شود و نه بین دو بازیگر روی صحنه. در این روزگار، این نوع از تئاتر شاید در سلیقه برخی نباشد. فارغ از سختی کار که دشوار است دو ساعت، تماشاگر را با مونولوگ نگه دارید که کار را دنبال کند. اما اگر جریان‌های معاصر دنیا را دنبال کنید، متوجه می‌شوید که تجربه فضای ایستا جرم نیست. یک انتخاب است و این رویکرد در تئاتر معاصر دنیا و حتی در کارهای آدم‌های بزرگ خیلی تجربه می‌شود. در مجموع فکر می‌کنم که انتخاب درستی داشته‌ام.
 
در این نمایش ما با صداهایی مواجهیم که بریده‌هایی از مصاحبه‌های ضبط شده است و تاکید بیشتری بر واقع‌نمایی نمایش دارد. و از سوی دیگر با حضور نویسنده بر صحنه مواجهیم. آیا نمی‌شد همین داستان را بدون حضور نویسنده روایت کرد؟
به هیچ وجه نمی‌شد. اول اینکه این داستان، مجموعه‌ای از خرده روایت‌هاست. در همین حالت هم ما 9 شخصیت داریم با 9 روایت مختلف. این خودش خیلی گیج کننده است. تا وسط قصه ما هنوز نمی‌دانیم که مجید شهرزاد است و اگر که ما یک نخ تسبیحی در اینجا نمی‌داشتیم که این‌ قصه‌ها را به هم پیوند دهد، ما سردرگم می‌شدیم.  اینجا دفترچه خاطرات شهرزاد نخی ست که این کاراکترها و روایت‌ها را به هم پیوند می‌دهد و این دفترچه مثل یک جور میراثی ست که به من رسیده. من به لحاظ اخلاقی اجازه استفاده از صداهای واقعی افراد مصاحبه شونده را نداشتم. دنبال چیزی بودم که کمک کند به مستند کردن فضای داستان... و آن در نهایت شد حضور خودم. به هرحال بخشی از انتخاب‌های ما هم ناشی از سلیقه ما است. و اساسا اینکه من متوجه نمی‌شوم که چرا من نباید می‌بودم؟ زمانی که من این نمایشنامه را می‌نوشتم این نگرانی را به عنوان یک مادر، در مورد بچه خودم هم داشتم و این مساله خیلی برای من مهم بود که تماشاگر بداند این نمایشنامه را یک مادر باردار نوشته... آن هم زمانی که هنوز جنسیت بچه‌اش مشخص نبوده. این روی دریافت تماشاگر از حرف نمایشنامه تاثیر زیادی دارد.
 
به طور کلی شما چه رسالتی برای تئاتر و نمایشنامه قائل هستید؟ اغلب در کارهای شما با نگاه پررنگ اجتماعی مواجهیم.
من سال‌ها پیش، نمایشنامه «هتلی‌ها» را نوشته بودم و اخیرا حمید آذرنگ، همسرم، آن را کارگردانی کرد و یا نمایشنامه «خواب‌های خاموشی» که در سال‌های دانشجویی، دهه 80، نوشتم که جایزه نمایشنامه‌نویسی هم گرفت و راجع به شب‌های موشک‌باران تهران و تجربه کودکی ما متولدین دهه 60 در سال‌های جنگ بود. این دیدگاه‌ها همیشه بوده، یک جور تروما، یک جور زهر، رنج...  شاید همه ما تنها کاری که می‌توانیم بکنیم این باشد که آنچه که دغدغه زیستن ما به عنوان انسان است و برآمده از زندگی ماست، را بنویسیم. آن چیزی که می‌فهمیم‌اش و مساله ماست. من حتی تجربه کار دیجیتال انتزاعی هم داشته‌ام که پرفورمنس تئاتر بود و دیالوگ نداشت و همه‌اش رقص بود؛ در جشنواره تئاتر فجر سال 89 در کارگاه نمایش اجرا شد؛ «ترانه‌هایی برای سایه».
حمیدرضا اذرنگ، همسرم، مثالی دارد که می‌گوید؛ ما می‌خواهیم از این طرف خیابان به آن طرف برویم، پاچه‌های شلوارمان را باید بالا بگیریم چون همه جا پر از ایده‌های اجتماعی است. جامعه ما پر از قصه‌هایی است که ما را رها نمی‌کنند.
برای من این جوری است. شاید هر کس کارهایش شبیه خودش باشد. شاید من هم کارهایم به خودم نزدیک هستند، از این حیث که بحث جنسیت‌زدگی این جامعه همیشه من را آزار داده و این مساله به نوعی در کارهای من هم دیده می‌شود.
           
برخی از نمایشنامه‌های شما منتشر شده است. به عنوان نویسنده وضعیت انتشار نمایشنامه را چطور می‌بینید؟ برای اجرا ارجحیت بیشتری قائلید یا انتشار نمایشنامه؟
هر چند که در هر اجرا و با توجه به نگاه کارگردان، نمایشنامه می‌تواند در شکل دیگرگونی اجرا شود، اما نمایشنامه به عنوان یک اثر مستقل هم می‌تواند حیات داشته باشد. ولی من خیلی پشیمان هستم که «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» و «هتلی‌ها» را چاپ کردم. به دلیل اینکه آن قدر این نمایشنامه‌ها بدون مجوز کار شد و عدم رعایت حقوق مولف که دیگر من اجرای این نمایشنامه‌ها را ممنوع کردم. تا همین امسال که دیگر گفتم؛ هر کس که می‌خواهد این نمایشنامه را کار کند، به من اطلاع دهد، ولی همه‌تان کار کنید. و شروع کردم به مجوز دادن. چون این نمایشنامه در شهرستان‌ها هم خیلی اجرا شده است. من فقط می‌خواستم در جریان اجرای این متن باشم. بدون هیچ چشمداشت مالی. همان هم از من دریغ می‌شد. و من به همه گروه‌ها تاکید کردم که حتما به تعداد افراد گروه، نمایشنامه را بخرید و کپی نکنید یا از روی فیلم اجرا نمایشنامه را پیاده نکنید.

تاریخ انتشار : یکشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۸ ساعت ۰۹:۲۳

موسسه مطالعات سیاسی- اقتصادی "پرسش" روز دوشنبه ۲۴ تیرماه میزبان نشستی با عنوان "زمینه ها و پی آمدهای انسداد ساختاری اقتصاد ایران" خواهد بود.

علاقمندان برای کسب اطلاعات بیشتر و شرکت در این جلسه می توانند با شماره های روابط عمومی موسسه پرسش ۸۸۸۲۲۰۱۰-۸۸۸۳۷۶۴۷ تماس گرفته و یا وب سایت qporsesh.com مراجعه کنند.
موسسه پرسش در خ قائم مقام فراهانی- پایین تر از خ استاد مطهری- کوچه شبنم- پ ۳ واقع شده است. ورود به این جلسه برای تمامی علاقمندان آزاد و رایگان است.

فراخوان رویدادهای اجرایی پژوهشی کارگاه نمایشِ مجموعه ی تئاتر شهر برای دعوت از تمامی گروه های اجرایی ، هنرمندان و پژوهشگران در نیمه ی دوم سال ۱۳۹۸ منتشر شد. 

به گزارش واحد ارتباطات، آموزش و پژوهش مجموعه تئاترشهر،  سالن کارگاه نمایش مجموعه ی تئاتر شهر برای تولید رویدادهای پژوهشی و اجراهای نمایشی نیمه ی دوم سال ۱۳۹۸  خود فراخوانی را بر پایه ی قالب های متنوع ارائه ی اثر و همچنین الویت بندی های موضوعی خود منتشر کرد.

در این فراخوان ضمن تاکید بر رویکردهای آموزشی و پژوهشی در حوزه ی تئاتر و همچنین ایجادِ  فضای دانش محور و خلاق در روند تعامل مخاطبان و آثار نمایشی و همچنین ساماندهی درخواست گروه ها، هنرمندان، اساتید و پژوهشگران تئاتر برای اجرا در سالن کارگاه نمایش این مجموعه، از تمامی علاقه مندان دعوت شده است تا با توجه به قالب های معرفی شده و همچنین محورهای پیشنهادی ذکر شده ، درخواست تشریحی – توصیفی خود را بر مبنای تکمیل فرم درخواست حداکثر تا تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۹۸ به آدرس Tehran.citytheater@gmail.com  ارسال کنند .

قالب های ارائه ی ایده و آثار در این فراخوان به این شرح است :

- جستار:  بر این اساس هنرمندان اجراهایی با بهره گیری از فرم خطابه – سخنرانی(Lecture Performance) و ابزارهای تکنولوژیک معطوف به آن همچون پاورپوینت، فیلم ، صوت و اسلاید به صورت نمایشی و در بستری پژوهشی ارایه خواهند داد. در حقیقت مخاطب در این شکل علاوه بر روبرو شدن با یک اجرای صحنه ای اطلاعات تخصصی و کاربردی در حوزه ی موضوعی هر لکچر به دست می آورد.
- گفتار مختصر : در این قالب رویدادهایی به صورت روزانه طراحی می شود و در دو بخش ظهر تا عصر و عصر تا شب با دعوت از صاحبنظران ، بازیگران ، نویسندگان و کارگردان داخلی و خارجی ( اسکایپ) برای بیان منظرهای خلاقانه و تجربیات هنری خود هریک در بازه زمانی 15 دقیقه با مخاطبان و علاقه مندان روبرو خواهند شد. این قالب ملهم از الگوی موفق و بین المللی Ted Talk است.

- برگزاری کارگاه آموزشی: در این قالب هنرمندان و مدرسان شاخص در حوزه های موضوعی فراخوان امکانی به دست می آورند تا تجربیات، نظریات و روش های کاربردی خود را  به صورت هدفمند و در قالب کارگاه های یک تا چند روزه در اختیار هنرجویان و علاقه مندان تئاتر قرار دهند. گفتنی است نظریات و روش های روزآمد در الویت قرار خواهند داشت.

-  اجرا : آخرین و مهمترین قالب ارایه اثر در این حوزه،  اجرای یک اثر نمایشی حداکثر به مدت 14 شب ( دو هفته) در سالن کارگاه نمایش است . اجراهای مذکور می بایست ایده محور بوده و با حداقل ابزار و ادوات صحنه ای عرضه شوند.

 همچنین محورهای موضوعی فصل پاییز و زمستان این رویداد مشتمل بر «تئاتر مستند» ، « اجرا و حضور » ، «تئاتر و استارت آپ ها» و « تئاتر و ظرفیت های بینارشته ای» است که برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می توانید به متن اصلی فراخوان مراجعه فرمایید.

شایان ذکر است تمامی علاقه مندان می توانند تا تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۹۸ ضمن تکمیل فرم تقاضای حضور و ارسال آن در این فراخوان شرکت کنند و واحد ارتباطات، پژوهش و آموزش مجموعه پس از بررسی و امکان سنجی پیشنهادات ارایه شده ،  نتایج قطعی آثار منتخب را حداکثر تا تاریخ  ۱۶ شهریور ۱۳۹۸ اعلام خواهد کرد .

 

برای کسب آخرین اطلاعات و اخبار تئاتر شهر به سایت این مجموعه به آدرس www.teatreshahr.com و کانال تلگرام Tehran_city_theater@ مراجعه کنید.

نمایش عروسکی "کچل کفتر باز" به کارگردانی "آزاده انصاری" که از اردیبهشت ساعت ۱۹:۳۰ در سالن گلستان مرکز تولید تاتر و تاتر عروسکی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان داخل پارک لاله به روی صحنه می رود و به دلیل استقبال کودکان و خانواده ها تمدید شده بود آخرین هفته ی اجرا را پیش رو دارد و جمعه ۲۸ تیر خاتمه می یابد.

 علاقمندان می توانند از طریق سایت تیوال با تخفیف گروهی آخرین فرصت تماشای این نمایش که در ستایش شادی است را از دست ندهند.
این نمایش تلفیقی بازیگران و تکنیک عروسکی که در ستایش شادی است  با نگاهی آزاد به داستان قدیمی آذری به همین نام توسط "نسرین خنجری" با مشاوره ی "آزاده انصاری" به نگارش درآمده است.
در این نمایش مینووش رحیمیان ،مهرنوش شریعتی و فاطمه عباسی به عنوان بازیگر و بازی دهنده ی عروسک حضور دارند.
دیگرعوامل نمایش "کچل کفترباز" عبارتند از:
 آهنگساز و تنظیم : عبد آتشانی
طراحی و ساخت عروسک: سهیلا باجلان
طراح صحنه: آویده سعادت پژوه
طراح لباس: مرضیه ایمانخانی
گرافیست وطراح پوستر وبروشور:  سعید رضوانی
ساخت تیزر :فرزین طاهری ، روژین ستاری
مسئول روابط عمومی و تبلیغات : روژین ستاری و روشنک کریمی
دستیاران کارگردان :مونا گلپایگانی، رویا الماسی
نوازندگان :مریم آشوری :پرکاشن مجید خیاطی: تار، سه تار
امیر حسین انصافی :تنبک، دایره
علی علی شاه پور:ویولا، کمانچه آلتو
گروه اجرایی صحنه: سهیلا باجلان، شایان شریعت، شهریار شمس
"کچل کفتر باز" جدیدترین تولید کارگاه عروسکی گروه "تاتر معاصر "است.
 شماره تلفن رزرو بلیت: ۰۹۲۲۳۹۳۲۸۹۲

نمایش "کچل کفتر باز" تا ۲۸ تیرماه هر روز ساعت ۱۹:۳۰ در مرکز تئاتر کانون به روی صحنه می رود.

نمایش «اژدهای طلائی» به کارگردانی علی پروشانی از چهام مرداد ۱۳۹۸ در تالار ناظرزاده مجموعه تئاتر ایرانشهر تهران به صحنه می رود.

 
به گزارش روابط عمومی نمایش «اژدهای طلائی»، این اثر نمایشی به نویسندگی رولَند شیمِلْفِنیگ و کارگردانی علی پروشانی، از چهارم مرداد ماه سال جاری اجراهای  خود را در تالار ناظرزاده مجموعه تئاتر ایرانشهر آغاز خواهد کرد و تا ششم شهریور ماه سال جاری برروی صحنه اجراهای خود را ادامه خواهد داد.

 حسین امیدی، مرضیه بدرقه، صبا پویشمن، ابراهیم عزیزی و محسن نوری به عنوان گروه بازیگران نمایش«اژدهای طلائی»

و همچنین رها جهانشاهی مجری طرح و مدیر تولید، علی پروشانی طراحی صحنه، حمید جلالی طراحی نور، غزاله غفرانی طراح لباس و آکسسوار، سیاوش نقش بندی ویدئو آرت، مجتبی ادیبی طراح گرافیک، مهرداد ایرانی طراح موشن، ضیا صفویان عکاس، امیر قالیچی مدیر تبلیغات، سامان پورسلیمانی دستیارکارگردان و برنامه ریز، نادر مقدم و روجا رمضانی گروه کارگردانی، روجا رمضانی منشی صحنه، مهدی یزدانی مدیر صحنه، امیر حسین بابائیان و مصطفی طباطبایی ساخت دکور، شهره صمیمی دستیار لباس، حسین پناهی دوخت لباس به عنوان گروه اجرایی در این اثر نماشی حضور خواهند داشت.

نمایش«اژدهای طلائی» از چهارم مرداد ماه  تا ششم شهریور ماه ۱۳۹۸ از ساعت ۱۹ به مدت ۱۰۰ دقیقه در تالار استاد ناظر زاده کرمانی تماشا خانه ایرانشهر میزبان علاقه مندان تئاتر و فعالین حوزه تئاتر و رسانه خواهد بود.

به گزارش روابط عمومی مجموعه نمایشی «دیوار چهارم»، فروش بلیت های نمایش «صدای خنده حضار» به نویسندگی مجتبی کاظمی و کارگردانی حسام افسری در سایت تیوال آغاز شد.

بنابراین گزارش، «صدای خنده حضار» داستان کارگری در آروزی کمدین شدن است که اتفاقا در طبقه منفی 2 ساختمانی نیمه کاره، درست در کنار ساختمان معروف راکفلر پلازا کار می کند و به اتفاق همکارش راهی برای ورود به دنیای کمدی پیدا می کند. کوروش شاهونه و حسین منفرد، در این اثر نمایشی به ایفای نقش می پردازند.
از دیگر عوامل این اثر باید به: عزیز محمد قربانی (مجری طرح)، حمید الیاسی (مدیر تولید)، سهیل سلیم زاده (آهنگساز)، ایمان نظری (طراح نور و دکور)، ساچلین مهدیلو (طراح گریم)، ماهرخ سلیمانی پور (طراح لباس)، محمد مهدی صداقت (طراح آکسسوار و مشاور کارگردان)، رامین غلامی برجی، عرفان بنویدی (طراح گرافیک)، شایان محسنی (طراح اصوات و صداگذار)، ستار محرابی نسب (مدیر صحنه)، فرید رحمتی-گروه تئاتر ریما (مدیر رسانه و تبلیغات)، متین نجاتی (دستیار کارگردان)، هما عبدالهی (دستیار گریم)، مارال سوری (دستیار لباس)، ادوارد اسدزاده (مجری گریم)، رزیتا خانیان، سونیا محمد علیزاده (مجری لباس)، مبینا آواناسیان (منشی صحنه)، نورا حسینی (برنامه ریز)، سارا جاهدنیا (عکاس)، علیرضا داوری (صداپیشه)، بهروز باقری (کارگردان تیزر)، نوازندگان موسیقی- شیرین صمدپور، حسین قوامی (ویولن)، عماد بهمنی (ویولا)، سهیل سلیم زاده (پیانو)، آتنا عسگری (کلارینت)، محمد نادری (ترومپت)، بهنام شهرکی (میکس و مسترینگ) و... اشاره نمود.
نمایش«صدای خنده حضار» به نویسندگی مجتبی کاظمی و کارگردانی حسام افسری از اول مرداد ۱۳۹۸ ، هر شب ساعت ۱۹:۳۰ در مجموعه نمایشی «دیوار چهارم» به روی صحنه خواهد رفت. علاقه‌مندان جهت تهیه بلیت می توانند به سامانه فروش تیوال و یا به صورت حضوری به نشانی تهران، میدان فلسطین، خیابان طالقانی غربی، بین خیابان سرپرست و فریمان، پلاک ۵۴۴ مراجعه نمایند.

نمایش «مثل هیچکس» به نویسندگی چیترا نادری و علی کوچکی و به کارگردانی مسعود رحیم پور  و آهنگسازی شروین عباسی در سالن ماه حوزه هنری به روی صحنه می رود.
به گزارش روابط عمومی نمایش، مسعود رحیم پور کارگردانی این اثر را بر عهده دارد و پیش از این نمایش های «محو»، «ما سه نفر»، « یک شب تا خزان» و « آهنگ‌های لاندندری» را به روی صحنه برده است.
این نمایش از مرداد ماه میزبان علاقه مندان خواهد بود.
پرستو کرمی و مسعود رحیم پور در این اثر به ایفای نقش می پردازند.

دیگر عوامل این نمایش را؛ دستیار کارگردان: نسرین درویشی، طراح صحنه: مرضیه پورتور، روابط عمومی: علیرضا لرک، مشاور کارگردان: سیاوش جامع و طراح پوستر و بروشور پگاه حسینی تشکیل می دهند.

به گزارش روابط عمومی نمایش، «پنجاه/پنجاه» به  طراحی و کارگردانی مرتضی اسماعیل کاشی و به نویسندگی هاله مشتاقی نیا و مرتضی اسماعیل کاشی از اواسط مرداد ماه در تماشاخانه‌ی تازه تاسیس «هیلاج» روی صحنه می‌رود.

اسماعیل کاشی چندی قبل نمایش «۱۰۰٪» را با استقبال گسترده‌ی مخاطبان در پردیس تئاتر شهرزاد کارگردانی کرده بود. بعد از اجرای «سه خواهر» این دومین اثر کارگاهی مرتضی اسماعیل کاشی در مقام مدرس، طراح و کارگردان است.

«پنجاه/پنجاه» به صورت کارگاهی و در یکسال و نیم  نوشته و تمرین شده است که  بر صحنه می‌رود.

نمایش عروسکی "کچل کفتر باز" به کارگردانی "آزاده انصاری" که از اردیبهشت ساعت ۱۹:۳۰ در سالن گلستان مرکز تولید تاتر و تاتر عروسکی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان داخل پارک لاله به روی صحنه می رود و به دلیل استقبال کودکان و خانواده ها تمدید شده بود آخرین هفته ی اجرا را پیش رو دارد و جمعه ۲۸ تیر خاتمه می یابد.

 علاقمندان می توانند از طریق سایت تیوال با تخفیف گروهی آخرین فرصت تماشای این نمایش که در ستایش شادی است را از دست ندهند.
این نمایش تلفیقی بازیگران و تکنیک عروسکی که در ستایش شادی است  با نگاهی آزاد به داستان قدیمی آذری به همین نام توسط "نسرین خنجری" با مشاوره ی "آزاده انصاری" به نگارش درآمده است.
در این نمایش مینووش رحیمیان ،مهرنوش شریعتی و فاطمه عباسی به عنوان بازیگر و بازی دهنده ی عروسک حضور دارند.
دیگرعوامل نمایش "کچل کفترباز" عبارتند از:
 آهنگساز و تنظیم : عبد آتشانی
طراحی و ساخت عروسک: سهیلا باجلان
طراح صحنه: آویده سعادت پژوه
طراح لباس: مرضیه ایمانخانی
گرافیست وطراح پوستر وبروشور:  سعید رضوانی
ساخت تیزر: فرزین طاهری، روژین ستاری
مسئول روابط عمومی و تبلیغات: روژین ستاری و روشنک کریمی
دستیاران کارگردان: مونا گلپایگانی، رویا الماسی
نوازندگان: مریم آشوری :پرکاشن مجید خیاطی: تار، سه تار
امیر حسین انصافی :تنبک، دایره
علی علی شاه پور: ویولا، کمانچه آلتو
گروه اجرایی صحنه: سهیلا باجلان، شایان شریعت، شهریار شمس

"کچل کفتر باز" جدیدترین تولید کارگاه عروسکی گروه "تاتر معاصر "است.

نمایش "کچل کفترباز" تا ۲۸ تیرماه هر روز ساعت ۱۹:۳۰ در مرکز تئاتر کانون به روی صحنه می رود.

 شماره تلفن رزرو بلیت: ۰۹۲۲۳۹۳۲۸۹۲

به گزارش روابط عمومی گروه تئاتر سه گانه، نمایش کرونوس به نویسندگی و کارگردانی "علی صفری" و تهیه کنندگی سعید صفرپور و سالار موسوی بعد از ۳۰ شب اجرا در عمارت نوفل لوشاتو به کار خود پایان داد.

نمایش کرونوس طی این شب‌ها میزبان هنرمندانی همچون شهرام کرمی، رضا درمیشیان، مرتضی‌علی عباس‌میرزایی، افشین هاشمی، اشکان خیل نژاد، شیرین یزدان بخش، سید محمد مساوات، محمدحسین مهدویان، حسین مسافر آستانه، گلاب آدینه، شبنم قلی‌خانی، ابراهیم پشت کوهی، حامد اصغر زاده، رسول کاهانی، عبدالرضا زرین کوب، ایمان اشراقی، حامد سلیمان زاده، امیررضا طلاچیان و هادی عامل هاشمی بود.

حسین منفرد، کوروش شاهونه، میلاد آریافر، ابراهیم ناییج، علیرضا گلدهی، امیرعلی گودرزی و رها حاجی زینل بازیگرانی بودند که در نمایش «کرونوس» به ایفای نقش پرداختند.

علی صفری در خصوص ادامه روند اجرا‌های گروه تئاتر سه گانه گفت: در حال حاضر دو نمایش مربع و فرمالیته را در پیش تولید داریم، علاوه بر آن نگارش اثری با نام "هومولودر" را در برنامه دارم که به نوعی نسخه دوم آشویتس زنان، اما اینبار درباره دیکتاتوری حکومت استالین است، به امید خدا کرونوس را برای فجر ارائه می‌دهیم و در صورت انتخاب با قدرتی بسیار بیشتر و با درس گرفتن از ۳۰ شب اجرا بار دیگر این نمایش را روی صحنه خواهیم برد.

کرونوس روایتی از پیچیدگی زمان و تلاش انسان برای بقا در سال ۳ هزار میلادی است، این نمایش تجربه تازه صفری پس از آثاری همچون «آشویتس زنان»، «هجوم»، «آخرین نبرد» و «مربع» به عنوان نویسنده و کارگردان بود.

به گزارش روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی، طبق اطلاعیه دبیرخانه بیست و دومین جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر، براساس فراخوان منتشر و ذکر شده در بخش گاهشمار این دوره از جشنواره، آخرین زمان پذیرش متون بخش مسابقه نمایشنامه‌نویسی روز یکشنبه، ۳۱ شهریور ماه خواهد بود و تمدید نمی‌شود.

همچنین گروه‌های پذیرفته شده در بخش بازخوانی مسابقه نمایش‌های کوتاه و بخش بازخوانی نمایش‌های محیطی و میدانی، می‌بایست آثار ضبط شده تصویری خود را تا تاریخ شنبه ۲ شهریور ماه به آدرس دبیرخانه مرکزی واقع در منطقه آزاد اروند ارسال کنند. این تاریخ نیز، آخرین فرصت ارسال آثار در بخش‌های کوتاه، محیطی و میدانی خواهد بود و تمدید نمی شود.

همچنین دبیرخانه بیست و دومین جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر اعلام کرد پس از اعلام نتایج بازخوانی متون بخش مسابقه نمایش‌های صحنه‌ای در تاریخ سه‌شنبه ۲۵ تیر، بازبینی این بخش نیز از نیمه دوم شهریور ماه به صورت حضوری در تهران و استان‌ها، انجام خواهد شد.

بیست و دومین جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر به دبیری حمیدرضا آذرنگ در آبان ماه سال جاری به میزبانی منطقه آزاد اروند برگزار می‌شود.

اصغر فرهادی به همراه پریسا بخت‌آور عصر جمعه در دومین سانس اجرای نمایش «نفرین قحطی‌زده‌گان» به تماشای این اثر به کارگردانی اشکان خطیبی نشست.

اشکان خطیبی به پاس حضور فرهادی و بخت‌آور برای اولین بار در طول اجراها در رورانس روی صحنه‌ آمد و از آنها تشکر کرد.
«نفرین قحطی‌زده‌گان» اخرین هفته اجرای خود را سپری می‌کند و تا چهارشنبه این هفته از ساعت ٢٠ در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است. آناهیتا درگاهی، میرسعید مولویان، هامون سیدی، نوراپیدایش‌فرد، امیر پاکدل، بهتاش ساکنین، مسعود رمضانی بازیگران این نمایش هستند. 

نمایش دروغ به کارگردانی آریان رضائی که از ۳۱ خرداد ماه در تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه رفته است به علت استقبال مردم در روزهای پایانی دو اجرایی شد.

نمایش دروغ نوشته فلوریان زلر به کارگردانی آریان رضائی با بازی افشین هاشمی، لادن مستوفی، ارسطو خوش رزم، مژگان خالقی به علت استقبال مردم  از تاریخ  ۲۷ تا ۳۱ تیرماه ۹۸ هر روز در دو سانس ۱۷ و ۱۹:۳۰ در سالن ناظرزاده ی تماشاخانه ی ایرانشهر به روی صحنه می رود.

گفتنی است در این نمایش امیر حسین شفیعی مجری طرح، افشین هاشمی دراماتورژ، پگاه مرادی مترجم، منوچهر شجاع طراح صحنه و نور، ندا نصر طراح لباس، بابک برزویه عکس و فیلم، محمد جواد ایزدی طراحی و ساخت تیزر، امیر قالیچی روابط عمومی و تبلیغات، حسین بنیاد دستیار کارگردان و برنامه ریز، آریان رضائی را همراهی می کنند.

علاقه مندان به تهیه ی بلیت های اینترنتی نمایش دروغ می توانند از طریق سایت تیوال اقدام نمایند

نمایش «کوریولانوس» نوشته ویلیام شکسپیر با طراحی و کارگردانی مصطفا کوشکی در قالب تازه‌ترین تولید «تئاتر مستقل تهران» روی صحنه می‌رود.
به گزارش روابط عمومی «تئاتر مستقل تهران»، با آغاز پیش‌فروش بلیت‌های نمایش «کوریولانوس» از روز شنبه ۲۲ تیرماه، این مجموعه  میزبانی خود از اجرای دو نمایش بر اساس آثار ویلیام شکسپیر را اعلام می‌کند.
به این ترتیب «رویای یک شب نیمه تابستان» نیز از روز دوشنبه ۳۱ تیرماه (نوبت‌های ۲۰ و ۲۲) روی صحنه می‌رود تا مخاطبان تئاتر مستقل تهران برای نخستین‌بار، اجرای دو اثر (یکی تراژدی و دیگری کمدی) از مجموعه آثار نویسنده صاحب نام انگلیسی را شاهد باشند.
بعد از نمایش‌های «بادشیشه را می‌لرزاند»، «رویای یک شب نیمه تابستان» و «رومولیت» این چهارمین تجربه کارگردانی مصطفا کوشکی در تئاتر مستقل به شمار می‌رود.
شکسپیر پژوهان، نمایشنامه‌های روم ‌محوری از جمله «آنتونیوس و کلئوپاترا» و «کوریولانوس» را در زمره آثاری صورت‌بندی می‌کنند که به مسایل مشخص تاریخ‌نگاری کلاسیک، از قبیل شکل‌های جایگزین دولت (جمهوری یا امپراتوری)، شیوه‌های توزیع قدرت (آریستوکراسی یا دموکراتیک) و نقش مردان بزرگ در ساختن تاریخ می‌پردازد.
بازیگران نمایش «کوریولانوس» به ترتیب حروف الفبا عبارتند از: فاطمه اسدی، هدیه بختیاری، مهشاد پاکدامن، مینا حیدرزاده، یزدان دارابی، الهه دژپسند، حسین رحمانی، ریحانه رنجبر، مهام شریفی، میلاد شیخلر، حمید عاشوری، ایمان عبدی، میلاد غفرانی، مرتضی فروزانفر، توحید لواسانی، ستاره مشفق، سحر مصباح، هانیه مقدم، ادیب وکیلی.‌
سرپرست نویسندگان، مصطفا کوشکی؛ نویسندگان، احسان رضوانی، سحر سالک (با سپاس از مهدی کوشکی، حسین برفی‌نژاد)؛ مشاور کارگردان، هستی حسینی؛ طراح صحنه، مصطفا کوشکی؛ طراح لباس، ندا نصر؛ موسیقی، علیسینا رضانیا؛ طراح نور، حسن محمدی؛ طراح گرافیک، مهدی دوایی؛ مشاور رسانه‌ای، بابک احمدی
همچنین ثمین زرافشان، ریحانه رنجبر و آرش خاندوزی گروه کارگردانی و رامین غلامی برجی، رضا غلامی برجی، آیسان دباغیان نیز گروه ساخت تیزر این نمایش را تشکیل می‌دهند.
نمایش «کوریولانوس» مرداد ۹۸ ساعت ۱۸ در «تئاتر مستقل تهران» روی صحنه می‌رود. علاقه‌مندان می‌توانند بلیت این نمایش و «رویای یک شب نیمه تابستان» را از سامانه تیوال تهیه کنند.

به گزارش تیوال پوستر نمایش «لولیتا نسخه‌ ۱۲» نوشته فرشاد جعفری است که با دراماتورژی و کارگردانی بهنام احمدی و تهیه کنندگی شهاب بهزادی، اجرای عمومی خود را از ۲۷ تیر در تماشاخانه سپند آغاز می‌کند، منتشر شد.
همزمان با انتشار پوستر، پیش فروش بلیت ۳ روز نخست این اثر نمایشی نیز در سامانه تیوال آغاز شد.
در نمایش «لولیتا نسخه ۱۲» کتایون سالکی، مهدی شاهدی، فرزانه زینتی و الهه اکبری به ایفای نقش می‌پردازند.
مژده رنجبر دستیار کارگردان، طاهر نیکخواه ابیانه طراح صحنه، لباس و آکس‌سوآر، امین مانیان آهنگساز، آرتا میرآفتابی مدیر صحنه، صبا کسمایی طراح نور، سمیه فراهانی طراح گریم، سیاوش تصاعدیان طراح گرافیک، آرش پاشایی ساخت دکور، محمد سخن‌ور و بهنام احمدی ویدئوآرت و تیزر و کیارش مسیبی عکاس عوامل نمایش «لولیتا نسخه‌ ۱۲» را تشکیل می‌دهند.

به گزارش روابط عمومی مجموعه نمایشی «دیوار چهارم»، نمایش «صدای خنده حضار» به نویسندگی مجتبی کاظمی و کارگردانی حسام افسری از اول مرداد ماه سال جاری، ساعت ۱۹:۳۰ در تماشاخانه «دیوار چهارم» به روی صحنه خواهد رفت.

بنابراین گزارش، کوروش شاهونه و حسین منفرد، در این اثر نمایشی به ایفای نقش می پردازند. حسام افسری، کارگردان اثر، ضمن معرفی بازیگران این نمایش، در رابطه با داستان و ویژگی های اثر عنوان نمود: «صدای خنده حضار متنی است که از دو سال پیش روی آن کار کردیم.
نام «صدای خنده حضار» را به تعمد انتخاب کردیم؛ شاید به ظاهر در ذهن بعضی از مخاطبین، این یک نمایش سراسر کمدی به چشم بیاید، اما واقعیت این است که این نمایش اثری درباره خنده است؛ چیز هایی درباره خنده آدم هایی به ظاهر ساده که حتی به ذهنمان هم نمی رسد. شاید در جاهایی از اثر مخاطب بیش از دیدن یک کار ترسناک، عجیب، تلخ و غافلگیر کننده ی محض، واکنش نشان دهد.»
وی راجع به انتخاب بازیگرانش عنوان: «رابطه‌ی عمیقی بین دو شخصیت این نمایش برقرار است در واقع ما به دنبال کستی بودیم که علاوه بر توانایی فردی، شیمی رابطه ی عمیقی میانشان برقرار باشد. جدا از این، کمیک بودن بازی ها و حرکت بر روی مرز رئالیته، عمل انتخاب بازیگر را سخت تر کرده بود که خوشبختانه از ابتدای مراحل نگارش متن به ترکیب کوروش شاهونه و حسین منفرد فکر کردم که با استقبال این عزیزان از متن کست روی صحنه‌ی کار به بهترین شکل بسته شد.»
افسری در پایان گفت: «این روزها تمام کست پشت صحنه اش درگیر ساخت دکور پیچیده و چندوجهی کار هستند و خود اثر هم در انتظار بازبینی و شروع تبلیغات رسمی اش به سر می‌برد.»

«صدای خنده حضار» به نویسندگی مجتبی کاظمی و کارگردانی حسام افسری در مرداد ماه سال جاری، ساعت ۱۹:۳۰ در مجموعه نمایشی «دیوار چهارم» به روی صحنه خواهد رفت.

کوروش شاهونه بازیگر جوان تئاتر گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان درخصوص آخرین فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: پیش از این نمایشی تک پرسوناژ به نام «چاروسی» را روی صحنه داشتم، علی صفری به تماشای این نمایش نشست و بعد از آن برای نمایش «کرونوس» به من پیشنهاد کار داد و من در این نمایش نقش «هم» را بازی می‌کنم.

وی ادامه داد: ابتدا نمایشنامه «کرونوس» را خواندم، این نمایشنامه برای من بسیار جذاب و البته مشخص بود که پشت این اثر فکر وجود دارد. در این اثر هدف کارگردان کار کردن تئاتر به معنای واقعی و این موضوع دغدغه او است که شاید در این روز‌ها این دغدغه کمتر دیده شود. «هم» کاراکتری جذاب و چالش برانگیز برای من است و این شخصیت برادری است که به دنبال قدرت و جایگاه پدربزرگ خود بوده و در مجموع شخصیتی جاه طلب دارد.

شاهونه با اشاره به اینکه نمایش «کرونوس» اولین همکاری من با علی صفری بود، گفت: همکاری با علی صفری برای من لذت بخش بود. او کارگردانی با سواد است و هدف را کار خود می‌داند که این موضوع بازیگر را با انگیزه‌تر می‌کند.

بازیگر نقش «هم» در خصوص پیام نمایش «کرونوس» بیان کرد: قطع به یقین هر نمایشی از سوی نویسنده و کارگردان حامل پیامی است، ولی من ترجیح می‌دهم که مخاطبان خود به تماشای نمایش نشسته و از منظر نگاه خود پیام نمایش را دریافت کنند. استقبال تماشاگران از نمایش خوب بوده و منتقدین نقد‌های خوبی برای نمایش "کرونوس" نوشته و مخاطبان نیز نظرات مثبتی داشتند.
وی درباره وضعیت فعلی تئاتر افزود: حال تئاتر اصلا خوب نیست، هیچ چیز سرجایش نبوده و انگار کسی هم راه حلی برای آن ندارد. امیدوارم تئاتر از حال مریض گونه فعلی خود که منبع درآمدی برای دلالان شده، به سرعت خارج شود.

شاهونه در خصوص کار‌های آتی خود گفت: به زودی نمایش «خنده حضار» به کارگردانی حسام افسری و نمایش «مانستر» که خود کارگردانی می‌کنم را بر روی صحنه خواهیم برد.

حسین منفرد، میلاد آریافر، ابراهیم ناییج، کوروش شاهونه، علیرضا گلدهی، امیرعلی گودرزی و رها حاجی زینل بازیگران نمایش «کرونوس» هستند.
گفتنی است نمایش «کرونوس» از ۱۹ خرداد تا ۱۹ تیر هر شب ساعت ۱۹ در عمارت نوفل لوشاتو بر روی صحنه می‌رود.