این کار کی قراره برای فروش عرضه بشه؟
این بار با همه بارهای قبلی فرق داشت؛ سالن خالی خالی بود بجز من و نمایشگرد؛ من که در تمام طول نمایش داشتم به این سوال فکر می کردم که واقعا چه چیزی عوامل را بر آن می دارد که تنها بخاطر دو نفر یک اجرا را به روی صحنه ببرند؟ تعهد؟ مسولیت؟ رودربایستی؟ اخلاق؟ انسانیت؟ نمایش بسیار کسل کننده بود؛ اما گفتن این جمله، ابدا کارگردان را ناراحت نمیکند؛ زیرا او نیز اساسا به دنبال ایجاد همین کسالت در مخاطب بود. مساله نمایش، نشان دادن وضعیتی بود که شاید بیشتر ما در آن قرار داشته باشیم؛ وضعیت بی معنایی؛ یک جور بی معنایی روزمره شده که به آن عادت کرده و انگار که با آن کنار آمده ایم؛ و تلویزیون که احتمالا نمادی است از همه پروپاگانداهای یک سویه ای که در سراسر جهان میلیاردها دلار پوند دینار یوان یورو تومان و.. خرج میکنند تا چنین بی معنایی بزرگی را وسط زندگی ما بیندازند.. من که در طول اجرا چند بار از ته دل خندیدم؛ معمولا از چیزهای بی معنا خنده ام می گیرد؛ البته این خنده از سر سرخوشی نیست؛ خنده ای پرسشی است. چون معمولا چیزهای بی معنا آن قدر در نظر ما پوچ و مبهم اند که حتی نمی توانیم درباره شان سوالی بپرسیم یا کلمه ای پیدا کنیم. اوایل نمایش، از یک جایی بعد من هی این سوال را توی سر خودم میزدم که واقعا من برای چه اینجا نشسته ام؟ احتمالا نمایشگرد هم همین سوال را از خودش داشت چون هی مدام سرک میکشید توی کاتالوگ معرفی نمایش تا مگر بتواند چیزی مجاب کننده در آن پیدا کند. همه این حرفهایی که زدم، در مذمت نمایش نبود؛ چون نمایش ابدا بی معنا نبود؛ فقط میخواست بی معنایی را به تصویر بکشد؛ اما فهم این موضوع در ابتدای امر برای مخاطب کمی دشوار است و این خطر وجود دارد که او نشان دادن بی معنایی را خودِ بی معنایی قلمداد کند؛ در حقیقت سوال اساسی اینجاست که آیا بی معنایی را می توان در یک سازوکار معنایی نشان داد؟ یا باید صرفا آن را منتقل کرد، همانطور که هست؟ اگر کارگردان، بی معنایی را بسیار جذاب و هیجان انگیز به تصویر بکشد، به طوری که مخاطب پس از نمایش احساس سرخوشی کند، آیا موفق شده است؟ یا موفقیت در آن است که بی_معنایی را ... دیدن ادامه ›› همانطور که هست، منتقل کنیم؟ برای پاسخ به این سوال، باید بتوانیم به این سوال پاسخ دهیم که آیا بی معنایی خود یک معناست؟ یا فقدان معنا؟ تفاوت این دو و تبعات پذیرش هریک چیست؟
از محسن مظاهری و محمد غلامی مایانی صمیمانه متشکرم که بدون توجه به تعداد تماشاچیان نمایش_پسر را تنها برای ما دو نفر بروی صحنه برده و چنین پرسش هایی را برای ما ایجاد کردند. کرونا
به گزارش تیوال از روابط عمومی خانه نمایش دا، این تماشاخانه پس از نزدیک به پنج ماه تعطیلی به دلیل شیوع بیماری کرونا با اجرای نمایش «واجد شرایط» به کارگردانی مصطفی کزازی آغاز به کار خواهد کرد.
نمایش «واجد شرایط» به نویسندگی آیدین آقازاده و تهیه کنندگی تیما قاسمیان از پانزدهم تیر ماه ساعت ۲۰:۳۰ در سالن اجرا خانه نمایش دا روی صحنه خواهد رفت.
رضا پهلوان، سعید خدادوست، آتنا دولت آبادی، حسین عارفی کیا، مریم محمدوند بازیگرانی هستند که در این نمایش به ایفای نقش خواهند پرداخت.
در خلاصه داستان نمایش «واجد شرایط» آمده است: هنرمندی قصد دارد برای خلق اثر جدید خود از رابطه‌های عاشقانه در زمان‌های مختلف تاریخ الهام بگیرد، شناخت او از گذشته باعث میشود در زندگی امروزی خود به مشکل بر بخورد.
علاقمندان به تماشای این اثر می‌توانند با مراجعه به سایت تیوال برای خرید بلیت این اثر اقدام نمایند، شایان ذکر است تمامی تماشاگران تنها با داشتن ماسک قادر به تماشای اثر خواهند بود، گفتنی است که خانه نمایش دا با رعایت پروتکل‌های بهداشتی میزبان علاقمندان خواهد بود.
برنامه پرده آخر با موضوع آسیب‌شناسی تئاتر دفاع مقدس، امیر نصیربیگی (رئیس سازمان بسیج هنرمندان) از شبکه رادیویی گفت و گو روی آنتن رفت.
امیر نصیربیگی در برنامه «پرده آخر» گفت: محوری بودن جشنواره‌های تئاتری یکی از مهم‌ترین آفت‌های حوزه تئاتر کشور است.
وی افزود: جشنواره فقط بخشی از پازل کلی برنامه‌ریزی‌های تئاتر است و این دست از رویدادها قرار است ما را به سرمنزل اصلی برسانند.
رئیس سازمان بسیج هنرمندان اضافه کرد: متاسفانه ما الان در حوزه تئاتر کشور برنامه – تولید و اجرایی – مدون و خوبی نداریم.
وی با اشاره به این که اتفاقات ناشی از برگزاری جشنواره فقط چند سال اثر گذاری دارند، عنوان کرد: معمولا نکته‌ها و اتفاقات حاضر در یک جشنواره پس از ۳ تا ۵ سال اثر خود را از دست می‌دهند و در برخی از مواقع هم جشنواره‌ها از مسیر اصلی خودشان منحرف می‌شوند.
امیر نصیربیگی با بیان این که جریان تئاتر کشور باید برنامه مدون داشته باشد، اظهار داشت: محورهای تولیدی و اجرایی و آموزشی باید در برنامه‌ریزی‌های کلان تئاتر کشور مورد نظر قرار بگیرند.
وی افزود: برگزاری جشنواره در مسیر حفظ و انسجام جریان تئاتری کشور می‌تواند به پیشبرد برنامه‌ریزی‌های کلان کمک کند.
رئیس سازمان بسیج هنرمندان تاکید داشت: مرکز هنرهای نمایشی به عنوان متولی حوزه تئاتر باید بتواند نقش مجموعه‌ها و نهادهای حمایتی را در برنامه‌ریزی‌های کلان تئاتر ترسیم کند و سیاست‌گذاری‌های مختلف را در مسیری درست و کلان تنظیم کند.
وی ادامه داد: مرکز هنرهای نمایشی باید در کنار جشنواره‌های مختلف، تمام فعالیت‌های تئاتری کشور را مورد نظر و توجه قرار دهد و برای هر یک از حوزه‌ها برنامه‌ریزی دقیقی را ارائه دهد.
امیر نصیربیگی اضافه کرد: مرکز هنرهای نمایشی باید در برنامه‌ریزی‌های کلان خود میزان حمایت از حوزه‌های مختلف تئاتری را مشخص کند.
وی با اشاره به ضعف‌های مدیریتی حوزه تئاتر، توضیح داد: متاسفانه مدیران قبلی تئاتر در ایران علاقه و یا اعتقادی به بخش پژوهش در حوزه تئاتر نداشته‌اند.
رئیس سازمان بسیج هنرمندان افزود: اگر ما پژوهش را در محوریت مدیریت تئاتر قرار می‌دادیم، امروز همان پژوهش‌ها می‌توانستند مسیر درست را به ما نشان بدهند.
وی ادامه داد: از آن‌جایی که پژوهش موضوعی ویترینی نیست و مدیران نمی‌توانند با آن عکس بگیرند، این حوزه توجه نمیکند.
امیر نصیربیگی تاکید داشت: تئاتر کشور زمانی سامان می‌یابد که پشتوانه پژوهشی داشته باشد.
وی با اشاره به این که بسیاری از نویسندگان خوب حوزه دفاع مقدس امروزه کم‌کار شده‌اند، توضیح داد: دلیل اندک بودن حمایت‌ها از فعالان تئاتر دفاع مقدس، فعالیت خوب و ویژه‌ای در این حوزه شکل نمی‌گیرد.
رئیس سازمان بسیج هنرمندان افزود: برنامه‌ریزان حوزه تئاتر باید زمینه حضور فعالان تئاتر را فعال کنند و با سیاست‌های مختلف، برای انجام کار انگیزه ایجاد کنند.
وی ادامه داد: مسئولین باید با ارائه بسته‌های حمایتی مختلف حالِ خوب موجود در تئاتر را دو مرتبه احیا کنند.
امیر نصیربیگی در گفتگو با برنامه «پرده آخر» با اشاره به موازی‌کاری‌های زیاد حوزه تئاتر، اظهار داشت: سازمان بسیج هنرمندان برای جلوگیری از ایجاد موازی‌کاری در حوزه تئاتر خط و مشی دقیقی را برای فعالیت‌های خود مشخص کرده است.
وی با اشاره به این که هنرمند برای دستیابی به نقطه ثبات به فرآیند های آموزشی متنوعی نیاز دارد، افزود: بسیج هنرمندان، در تلاش است تا از طریق برنامه‌های مختلف تولیدات آموزشی حوزه تئاتر را مورد حمایت قرار دهد.
رئیس سازمان بسیج هنرمندان ادامه داد: تولیدات حرفه‌ای این سازمان در «بنیاد روایت فتح» شکل می‌گیرند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: سالها قبل فعالان تئاتر دفع مقدس به واسطه اقدامات نهادهای مختلف به سفرهای متعددی می‌‌رفتند و از نزدیک با مناطق جنگی و مقاومت آشنا می‌شدند.
نصیربیگی ادامه داد: وقتی که یک تولید‌کننده از نزدیک با فضای دفاع مقدس آشنا میشود، از شعار و کلی‌گویی فاصله می‌گیرد و به اصل مطلب می‌پردازد.
وی با اشاره به این که تئاتر دفاع مقدس امروزه درگیر تکرارها و گلیشه‌ها شده است، توضیح داد: مسئولین و دبیرهای جشنواره‌های مختلف باید از ورود نمایشنامه‌های تکراری به روند رقابت و مسابقه جلوگیری کنند.
حمید عبدالحسینی ، نمایشنامه " مادرخانه " نوشته مهدی ایوبی را در تماشاخانه ایران تماشا درقالب اجراخوانی به روی صحنه برد .
بنابراین گزارش در خوانش این اثر که به تهیه کنندگی منصور یزدانی و در موسسه فرهنگی هنری تصویر یزدان ایرانیان مراحل تولید راسپری نموده است ؛غزاله آبی ، سمانه بیات ، نسیم پورسلیم ، آرزو جابری ، علی حیدری ، حمیده دهقان نیری ، فائزه زرکش بهاری و آرام طالشی به عنوان نقش خوان حضور داشتد.
ازدیگر عوامل آن می توان به موسسه فرهنگی هنری تصویر یزدان ایرانیان( مجری طرح ) ، مریم تقی زاده ( جانشین تهیه کننده ) ، آرام طالشی ( دستیارکارگردان و برنامه ریز)، علیرضا پرتوی (افکتور) ، مصطفی باطنی ( نورپرداز ) ، حامدفروغی پور ( سرپرست امور اجرا ) ، عاطفه فرهنگی کیا ( عکاس ) ، فرهاد ملوندی (روابط عمومی) ، سمانه بیات ( انتخاب موسیقی ) ، حمیده دهقان نیری( طراح لباس ) و آرام طالشی ( گرافیست ، طراح پوستر و بروشور ) اشاره کرد .
نمایشنامه خوانی " مادرخانه " با طراحی و کارگردانی حمید عبدالحسینی و با مشارکت خانه ارگانیک _ سفره سلامت ( صنایع غذایی سانلی ) ، روز جمعه سیزدهم تیرماه ۹۸ ساعت ۲۰:۳۰ در تماشاخانه ایران تماشا با رعایت کلیه ی پروتکل های بهداشتی و برمبنای ۵۰ درصد ظرفیت سالن به روی صحنه رفت.
درخلاصه داستان این نمایشنامه آمده بود :
سال خون بود و زمین !
سال مرگ ،
سال فرار از قوم ظالمین .
سالی که آب ، خون جاری دررودخانه ...
دختری بودم که تازه خون ناپاکم می کرد و رودخانه غسلم می داد .
تنها دختری که آب باخودش نبرد ...
به نقل تیوال از روابط عمومى نمایش «یازده جریحهٔ روح»، فرزاد امینى که پیش از این نمایش هاى «هیپولیت»، «ترس و لرز»، «عشق سالهای وبا» و «آه شهلا این گاوی که جلوم داره راه میره اسمش داوده» را کارگردانی کرده است، به تازگی جدید ترین اثر خود، «یازده جریحهٔ روح» را در تئاتر مستقل به روی صحنه برده است.
فرزاد امینى درباره ى این اثر نمایشى که براساس مجموعه «سه قطره خون» نوشته ی صادق هدایت ساخته شده است، چنین نوشت:
"سالها پیش بود، مرداد ١٣٩٢، در جریان شبهای اجرایم از «من از سگ بودنم چیزهای جدیدی فهمیده بودم» که بر اساس قصهٔ سگ ولگرد صادق هدایت نوشته بودم، عمیقاً به داستان کوتاه "مردى که نفسش را کشت" فکر میکردم که میبایست آن را به اجراى تئاتر درآورم. آنموقع اما هنوز به تمامىِ داستانهاى "سه قطره خون" براى تئاتر فکر نمیکردم. چندین سال گذشت تا کارهاى دیگرى به سرانجام رسد: "آه شهلا این گاوى که جلوم داره راه میره اسمش داوده" ، "عشق سالهاى وبا"، "هیپولیت" و "ترس و لرز". براى اجراى هیپولیت به دعوت فستیوال تئاتر زوگرافو در یونان، آتن بودم و سپس سفرى کوتاه به پاریس داشتم و آنجا به قبرستان پرلاشز رفتم، جایى که صادق هدایت و غلامحسین ساعدى براى ابد آرمیده اند. بر مزار هدایت ساعتى نشستم و به ایران فکر میکردم. [هدایت وجدان معذبِ ایران معاصر است. یا به قول هگل: "آگاهى نگونبخت".] آنجا بود که به هدایت گفتم من با سه کار تو کار دارم؛ اولین آن مجموعهٔ "سه قطره خون" است، هر یازده داستان کوتاهش. دومین و سومین آن هم بماند تا بعد. همانجا بود، بر سر همان مزار، که تصمیم گرفتم تمام یازده داستان"سه قطره خون" را به نمایش دراورم. مجموعه داستان «سه قطره خون» برجسته ترین اثر مدرنِ ادبیات در زمانهٔ مدرن ایران است، در زمینهٔ داستان کوتاه. فکر کردن به صادق هدایت و تداوم اندیشهٔ کریتیکال و پرابلماتیک مدرنِ هدایت را یک رسالتى در زندگیم دانسته ام. و این امر برایم مسئله ای روشنفکرانه و جامعه شناسانه یا روانشناسانه نبوده، بلکه هدایت امر پرابلماتیک و آشکارگی جراحت روح تاریخ فرهنگی ماست. او به جامعه شناسی های مارکسیستی-سوسیالیستی یا جامعه شناسی پاتریالکال پست مدرنیستی یا روانشناسی گرایی یا مواجهات روشنفکری تقلیل نمیابد. علی ایحال، از پاریس بازگشتم. پایم که به تهران رسید، یعنى شهریور ١٣٩٦ نوشتنش را آغاز کردم و آبان هم تمریناتش را. سه سال است روز و شبم را تسخیر کرده. در این گذار سه سالهٔ سخت، اما « نمایش هیپولیت در تئاتر مستقل تهران-مرداد۹۷» و سپس در «فستیوال تئاتر برگامو در ایتالیا-مرداد۹۸» به اجرا درامد و نیز « نمایش ترس و لرز در تئاتر شهرزاد-بهمن ۹۷» تا پرستارى و مراقبت از "یازده جریحه روح" در این فواصلِ توقف و از سر گیرى تمرینها مانند فشارِ تمناىِ انگشتهاى زیبا و لطیفِ کودک بر تن مادر باشد که:«مادر رهایم نکن!». این کاروان خسته، در این راه صعب و جافرسا، در تئاتر مستقل تهران آرام گرفت و حالا با توجه مشفقانهٔ «تئاتر مستقل تهران» و مدیریت فرهیخته اش؛جناب آقای مصطفی کوشکی؛هنرمند و کارگردان پیشرو، با افتخار زیباترین لحظهء زندگیم را از پس بیش از بیست سال کار تئاتر، با بازیگران توانا و خوبم، به همراه ایشان که چه سختکوش و مصمم بودند، که جانبخش یازده جریحهء روح اند، براى همیشه به یادبود، ثبت خواهیم کرد. "
مهدی بازدار، نازنین زهرا برومند، محمد پسندیده کار، سروش حائری، آزیتا رحیمی، فرزانه فرجی، نیلوفر فولادی، مونا کریمی، کیانا کریم پور، مهربان کشاورزی، رضا میرجلیلی بازیگران این نمایش هستند.
سایر عوامل این نمایش عبارتند از طراح لباس: غزاله فراهانی کیا، طراح صحنه: امیر خسروی، طراح نور: حسن محمدی، طراح پوستر و بروشور: ماندانا روز خوش، عکاس: شیرین جهان زاده، طراح تیزر: بهرام رامه، مشاور رسانه ای و مدیر تبلیغات: مریم شریعتی، تبلیغات مجازی: گروه هنری پژواک.
این اثر نمایشی هر شب تا پایان تیرماه ساعت ٢١ در تئاتر مستقل به روی صحنه می رود.
علاقه مندان جهت خرید اینترنتی بلیت این نمایش می توانند به سایت تیوال مراجعه کرده و یا با شماره ٠٩٣٥٥٦٢٩٨٢٢ تماس بگیرند.
صنف تئاتر تهران با کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، تفاهم همکاری امضاء کرد.
به گزارش روابط عمومی انجمن صنفی هنرمندان تئاتر شهر تهران، طی جلسه‌ای مبنی بر مشارکت طرفین در تولید و استفاده از توانایی طراحان کشور با نگاه به هنر ایرانی-اسلامی در زمینه‌ی لباس و پوشش هنرمندان تئاتر با تأکید بر همکاری و مشارکت طرفین بر حمایت هنرمندان تئاتر و طراحان لباس در زمینه‌های مختلف و برنامه‌ها تفاهم‌نامه‌ای مابین میرعلیرضا دریابیگی، رئیس انجمن صنفی هنرمندان تئاتر شهر تهران، با سیده مرضیه شفاپور دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امضاء شد.
از اهم موارد مورد تفاهم می‌توان به مشارکت در تولید و اجرای نمایش‌های ایرانی، برگزاری سمپوزیم و جشنواره، نشست‌های پژوهشی، تولید برنامه‌های تلویزیونی، رویدادهای هنری و نمایشگاه‌ها، چاپ و نشر انواع کتاب و نشریات، برگزاری کارگاه‌های آموزشی تخصصی مهارت‌افزایی و... اشاره کرد
«باب اسفنجی کرگدن» روی صحنه می‌رود
همزمان با آغاز پیش‌فروش بلیت از امروز شنبه (چهاردهم تیرماه)، «باب اسفنجی کرگدن» ویژه گروه سنی نوجوان و جوان به جمع اجراهای مجموعه تئاتر مستقل تهران پیوست.
به گزارش تیوال از روابط عمومی تئاتر مستقل تهران، «باب اسفنجی کرگدن»، تازه‌ترین تولید گروه نمایش «بچه‌های شاهکار» از ۲۲ تا ۲۷ تیر ماه ساعت ۱۹:۳۰ در تئاتر مستقل تهران به صحنه می‌رود.
این نمایش به نویسندگی و کارگردانی «سامی صالحی ثابت» تازه‌ترین تولید «بچه های شاهکار» است که برای گروه سنی نوجوان و جوان و در مدت زمان محدود (شش روز) به اجرا در می‌آید.
در خلاصه نمایش آمده است: عده‌ای نوجوان و جوان گوشه‌ای از شهر، یک بازی نمایشی ترتیب داده‌اند. بازی آنها تلفیقی از نمایشنامه «کرگدن» نوشته اوژن یونسکو و انیمیشن «باب اسفنجی » است: در دنیای ز یر آب، بنا به دلیلی نامعلوم، همه از جمله دوستان و آشنایان باب اسفنجی یکی یکی تبدیل به کرگدن می‌شوند. هیچ کاری از دست باب اسفنجی ساخته نیست. او نه تنها نمی‌تواند دوستانش را از «تبدیل شدن» منصرف کند که مورد تمسخر و استهزاء آنها هم قرار می‌گیرد. همه باب اسفنجی را سرزنش میکنند که چرا به کرگدن تبدیل نمی‌شود. در انتهای نمایش باب اسفنجی...
هادی صالحی ثابت، صبا مرادیان، هلیا حسن زاده، مینو سادات متقی، مانا مکری، نگار حمزه پور، بهار عفت منش، سارینا بنیانی، رادمان منفرد، مهرداد امانی، امیرپاشا عبدی، علیرضا خدابخش در نمایش به ایفای نقش می‌پردازند.
همچنین عوامل نمایش عبارتند از: نویسنده و کارگردان، سامی صالحی ثابت؛ دستیاران کارگردان، مینو سادات متقی، رادمان منفرد و علیرضا خدابخش؛ طراح نور، علی جمالی؛ طراح پوستر، رامین غلامی برجی؛ طراحی لباس، صحنه، موسیقی و تبلیغات، گروه بچه‌های شاهکار؛ عکاس، بردیا حقی؛ طراح تیزر، مریم خدابخش؛ روابط عمومی و تبلیغات مجازی، روژین ستاری.
پیش‌فروش بلیت این نمایش از امروز شنبه چهاردهم تیرماه در سایت تیوال آغاز شده است.
لازم به اشاره است که هم‌اکنون نمایش‌های «است» به کارگردانی پرنیا شمس و «یازده جریحه روح» کاری از فرزاد امینی به ترتیب در ساعت‌های 19 و 21 در «تئاتر مستقل تهران» به صحنه می‌روند.
یکی از کارای خیلی خوبی بود که دیدم
نوشته ای درباره نمایش 11 جریحه روح / فرزاد امینی
منتشرشده در روزنامه اعتماد پنجشنبه 12 تیر99
.
«زبانِ جان‌های عریان »
با اجرای دوباره تئاترها پس از وقفه‌ی چندماهه، فرزاد امینی در اجرای دیگری مبتنی بر حرکت‌نگاری، در ادامه‌ی اجراهای پیشین خود، اینبار یازده داستان کوتاه صادق هدایت از کتاب سه قطره‌خون را انتخاب و دست‌مایه قرارداده و فضای مورد نظر خود را در موازات با جهان هدایت، در سالن تئاتر مستقل تهران، ساخته و برصحنه آورده‌است . چنانکه متن و اجرا و فرم بکارگیری حرکات و میزانس‌ها، هسته‌ی داستانی را نیز معطوف خود قرارداده و آنچه بر صحنه جان گرفته است، مستقل از جهان هدایت است؛ هرچند تلاش پرکردن این ... دیدن ادامه ›› شکاف و نزدیک‌شدن به اتمسفر هدایت را در اجرا می‌توان دید اما به نظر می‌رسد امینی درصدد بوده با دراماتورژی، خوانش شخصی خود را با زبانی از کلمات و حرکات ارائه دهد که ترسیم کاملا منطبقی با داستان‌ها بوجود نیامده و تابعی وفادارانه نباشد.
در چنین شرایطی می‌توان اثر پیش رو را در کلیت خود و مستقل از مبدأ اقتباس، تحلیل و نقد کرد اما با این پیش‌فرض که دارای نقاط و ربط‌های مبهم مرجع نباشد، و بتواند رسایی و تاثیرگذاری موجهی برای ارتباط مخاطب با اثر، بی‌نیاز به اطلاع قبلی از وقایع داستان‌ها ارائه‌دهد. که از این بابت، نمایش 11 جریحه روح، واجد چنین ویژگی نیست و در راستایِ زبان شخصی کارگردان و متنی با انقطاع کلمات و واژه‌نگاری‌های مشدد و پرتکرار، حرکت می‌کند و می‌خواهد درپرتو جذابیت‌های بصری، مواضعی انتقادی نیز عرضه کند. هرچند پرداخت اپیزودها در فراز و نشیب زیادی‌ست با این‌حال هرچه پیش می‌رود زبان شیء و اکسسوارها بعنوان عنصر کارکردی به نجات می‌آید و اثر را از ورطه‌ی بلاتکلیفی به سمت و سوی قائم به خود‌بودن سوق می‌دهد. و اگرچه در برخورد اول همان اسامی و روایت داستانی، پایه و شاکله‌ی متن است اما با نفوذ ذهنیت هنرمند و فرم روایی‌اش، با وجود ابهاماتی رفع نشده، قلمروی خودش را، در بیان جراحت‌های اجتماعی و تاثیر آن بر روح و روان آدمی تعیین می‌کند.
همان چشم‌اندازی که گرچه مورد نظر هدایت نیز بوده، اما فرزاد امینی روایت خودش را در ترکیب سیال و سورئال از حرکات و واگویه‌های اجراگران، در ساحتی می‌سازد که تمایزی مشخص با متن اصلی داشته و آنرا در هر 11 قطعه، حفظ می‌کند. آنچنان که حتی در داستان‌های خطی با فضایی رئال، سبک اکسپرسیونیسم هنرمند، ادامه داشته و مناسبات خودش را بروز می‌دهد بی‌آنکه بخواهد وضوح بیشتری در روایت‌ها بیافریند.
شاید اگر تغیّر طرفداران هدایت را که می‌تواند کاملا منصفانه باشد، کنار بگذاریم، تجربه چنین اجرایی در نوع خود قابل ارزش است که با طرح مضامین انسانی، پدیده‌های اجتماعی و دجالیتی جاری حتی تا عصر امروز، از مرز سرگرمی عبور کند و در ساحت زیباشناختی با حضور بدن‌های ناآرام و اشیائی عرضه شود که طبق اشاره کارگردان در بروشور، حاوی هویتمندی موثری در فرآیند و جریان اجرا هستند و می‌توانند هر کدام به عنوان تکمله‌های دیالوگ‌ها و حرکات و میزانس‌ها، مورد تأویل قرار گیرند.
11 جریحه روح، بیش از آنکه اجرایی فیزکال باشد، مبتنی بر زبان است، زبانی که امینی با اقتباس، آنرا به قلمروی خود آورده و از آن خود کرده‌است. زبانی با پیوندهای سبملیک و تاکید بر وجه تراژیک هر قطعه، عیان‌شدگی جان‌های عریان با سرنوشت‌های عریانی که رابطه‌ی زندگی‌های خاموش‌شده را بار دیگر بر صحنه زنده کند و همسو با شرایط اجتماعی اکنون، تفسیر معنایی بسازد. همان بن‌مایه اندیشه و کلامی از هدایت که دغدغه‌مندی‌اش تا به امروز ادامه دارد.
11 جریحه روح، با وجود طراحی و وجود تئاتریکالیته قابل قبول، در اجرا واجد نقدهای چندی‌ست چنانکه از همان آغاز، بطرز روشنی، تازه‌کار بودن و تیم بازیگری آماتوری را که دارد رنجِ مقبولیت می‌کشد، به وضوح می‌رساند. بیان‌ها به ویژه مسئله مهمی‌ست که یکدست نبوده و از پختگی لازم برخوردار نیست و مشوش‌بودن صحنه را تشدید و میزانسن‌ها را از انسجام تهی‌کرده و گاه بی‌اثر می‌کند. آنقدر صداسازی حلقی، نامفهوم، ناهنجار و مبتدی‌ست که ارتباط مخاطب را بارها با آن فضای سیال ذهنی که در متن حاکم‌ست، قطع کرده و اجازه‌ی درگیرشدن و پیداکردن خط روایی را به او نمی‌دهد. اما به مرور با تغییر این صداسازی، و آرایه‌های آوایی مناسب‌تر، به ویژه در بخش دوم اجرا بعد از وقفه استراحت، تماشاگر مناسبات خودش را با اجرا پیدا کرده و سعی می‌کند بتواند وارد این جرگه شود. هرچند همچنان نیاز به تمرین و تجربه بیشتر برای اجراگران، احساس میشود.
قلمروسازی جهان نمایش با سنگ قبرهایی که هوشمندانه همگی دهه‌های اول قرن و همزمان با تاریخ وقایع داستان‌ها هستند، طراحی فکرشده و تغییر لباس‌ها، و دیگر اشیاء، از نقاط قوتی‌ست که کم‌کاری‌های نورپردازی و موسیقی متن را، تقلیل می‌دهد، به ویژه در نیمه‌ی دوم و هنگام استفاده از موسیقی، درک این کم کاری از ابتدای نمایش، بیشتر حس میشود. اجرا دارای اضافات زیادی‌ست، مونولوگ‌های مطول و نارسا که هرچند برای فضاسازی آن قطعه نیاز باشد، اما باوجود زمان 180 دقیقه‌ای، نه تنها تاثیر لازم را ندارد حتی واپس‌زنی ذهنی و خستگی جهت امتداد تمرکز را نیز ایجاد می‌کند.
11 جریحه روح، در جهان مستقل خودش، حاصل زحمات بسیار گروهی جوان و کارگردانی خلاق‌ست که برای درک اتمسفر صحنه و اجرا، اگرچه انتخاب سنگینی‌ست اما تجربه‌ای ارزنده است هرچند مخاطب به اندازه آنها از لذت و شعف سهمی نبرد.
نیلوفرثانی
5 تیر99
ممنونم از وقت وحوصله تون ... باعث افتخاره مطلبم مورد نظرتون قرار گرفت
اگر فرصت تماشای این نمایش رو دارید، از دستش ندید
جعفر میراحمدی و کاوه علیزاده این را دوست دارند
کار رو دوست داشتم خسته نباشید به کل گروه
علی الخصوص بازی خود جناب قبادی و خانم آقاجانی 👏
فقط حضور این پرده ی توری شکل رو نفهمیدم برای کرونا بود ؟؟؟ یا حالت وهم به تماشاچی داده بود؟؟؟؟
اگه برای کرونا بود که واقعا اشتباه بود و کاملا حواس تماشاچی رو پرت میکنه اصلا نیاز نیست همچین چیز مصنوعی ای
اگر برای وهم کار هم باشه ((((که البته بعید میدونم!!!!!)))) بازهم کار مصنوعی و غلطی تلقی میشه
کلا کار رو دوست داشتم من ژانر دفاع مقدس مخصوصا نوشته ی جناب تقیانی پور رو قلبا دوست دارم
کارهای بعدیتون رو هم قطعا خواهم اومد💙
کارگردان نمایش «...و همیشه پاییز» می‌گوید: خطر ابتلا به کرونا در تئاتر بیشتر از رستوران نیست و اگر قرار به ترسیدن باشد، از سالن تئاتر هم به اندازه رستوران بترسیم.
مهیار جوادی‌ها که از جمعه ۶ تیر اجرای نمایش خود را در تالار مولوی از سر گرفته است، در گفتگو با ایسنا از تلاش برای بقای تئاتر در دوران کرونایی، کم توجهی اداره کل هنرهای نمایشی به گروه‌هایی که متضرر شده‌اند، ژست روشنفکرانه برخی از تئاتری‌ها برای اجرا نکردن تئاتر و چهره‌هایی که تبلیغ ماست و دوغ را به تبلیغ تئاتر ترجیح می‌دهند، سخن گفت.
این کارگردان جوان در آغاز از این نکته سخن گفت که برخی از افراد به زندگی عادی خود بازگشته‌اند و همه برنامه‌های خود را دارند ولی از تئاتر رفتن می‌ترسند.
او ... دیدن ادامه ›› خطاب به این افراد گفت: خطر ابتلا به ویروس کرونا در تئاتر هم به اندازه رستوران وجود دارد بنابراین اگر از تئاتر می‌ترسیم، از رستوران هم باید به همان اندازه بترسیم.
جوادی‌ها در عین حال تاکید کرد: کاملا درک می کنم برخی از افراد ممکن است به رعایت پروتکل‌های بهداشتی در سالن‌های تئاتر اعتماد نکنند و دچار اضطراب شوند. شخصا به این افراد پیشنهاد می‌کنم به تماشای تئاتر نیایند چون درست نیست که اضطراب‌شان زیادتر شود ولی روی صحبت من با کسانی است که کاملا به زندگی عادی خود بازگشته‌اند و در این میان فقط حضور در سالن تئاتر را پر خطر می‌دانند! ولی مگر سالن تئاتر از مترو، رستوران یا کافه پرخطرتر است؟!
جوادی‌ها در ادامه از یکسری از هنرمندان تئاتر هم گلایه کرد و توضیح داد: برخی از دوستان تئاتری هم پز روشنفکری و اپوزیسیون دارند. هرچند همه ما از شرایط اجتماعی خود ناراضی هستیم ولی شایسته نیست تئاتر را وسیله انتقادات خود کنیم. متاسفانه برخی از هنرمندان ژست اپوزیسیون می‌گیرند و در این میان، تئاتر را بهانه میکنند. آنان به روال عادی زندگی خود بازگشته‌اند. ممکن است به رستوران و مهمانی بروند ولی اجرای تئاتر را خطرساز می‌دانند.
این کارگردان جوان تئاتر خاطرنشان کرد: منظورم کسانی نیستند که به دلیل شرایط اقتصادی، از ادامه اجرای نمایش‌هایشان چشم‌پوشی کرده‌اند. کاملا آنان را درک می‌کنم. خود من هم اگر به جای تالار مولوی قرار بود در یک سالن خصوصی با اجاره بالا اجرا بروم، حتما دچار تردید می‌شدم و حساب و کتاب زیادی میکردم. هرچند همین الان هم خیلی در مضیقه هستم ولی مشکل من با کسانی است که هیچ کاری نمی‌کنند و فقط پز روشفکری می‌دهند و با همه چیز هم مخالفند.
او سپس با ابراز تاسف از اینکه اداره کل هنرهای نمایشی هم تاکنون هیچ حمایتی از تئاتری‌ها انجام نداده، افزود: این اداره هیچ برنامه‌ای ندارد. در صورتی که در این شرایط عجیب کرونایی، واقعا به حمایت آن نیاز داریم. بخشی از این اداره که مسئول تصویب بودجه است، ماهی یک بار جلسه دارد که هیچ تضمینی هم برای تشکیل جلسه آن وجود ندارد.
جوادی‌ها یادآوری کرد: آقای اتابک نادری از طرف اداره کل هنرهای نمایشی، لیست تمام نمایش‌هایی را که به دلیل کرونا اجرایشان متوقف شده و متضرر شده بودند تهیه کرد ولی هیچ اتفاقی برای ما نیفتاده است. وضعیت ما شبیه کسانی است که داریم در دریا غرق می‌شویم و نجات غریق‌ها می‌گویند بعدا شما را نجات می‌دهیم!
او همچنین درباره حمایت سلبریتی‌ها از تئاتر و کمک به تبلیغ نمایش‌های روی صحنه نیز توضیح داد: یکی از رویاهای تئاتری‌ها این است که چهره‌ها برای نمایش‌های آنان تبلیغ کنند اما متاسفانه برخی از چهره‌ها گویی کسر شاءن خود می‌دانند که برای خانه خود تبلیغ کنند درحالیکه با تبلیغ ماست و دوغ مشکلی ندارند.
این کارگردان با تاکید بر اینکه سخنش خیلی کلی است ، افزود: از سالها پیش که دستیار حمید پورآذری بودم، این ایده وجود داشت و در این سالها کسانی مانند نوید محمدزاده از تئاتر حمایت کرده‌اند اما حمایت چهره‌ها هم گویی محدوده خاصی دارد و انگار آنان چند کارت محدود دارند که فقط برای یکسری نمایش انگشت‌شمار آنها را به کار می‌گیرند و در این زمینه خساست میکنند. البته نمی‌گویم برای هر نمایشی تبلیغ کنند. موقعیت آنان را هم درک می‌کنم ولی این دینی است که هر هنرمند شناخته شده‌ای که پیشینه تئاتری دارد، نسبت به خانه خودش باید احساس کند.
او در پاسخ به این پرسش که در این شرایط پیچیده چگونه برای از سرگیری اجرای خود به قطعیت رسیده است، توضیح داد: دو نکته وجود دارد؛ یکی مسئولیت اجتماعی همه ما برای جلوگیری از گسترش ویروس کرونا و دیگری رسالتی که ما برای ادامه تئاتر داریم که در این وضعیت بغرنج بتواند به زیست خود ادامه بدهد و حذف نشود.
جوادی‌ها یادآوری کرد: هنر تئاتر در طول تاریخ در سخت‌ترین مقاطع هم توانسته به زندگی خود ادامه بدهد؛ در جنگ و قحطی و بیماری به هر حال در هر گوشه‌ای توانسته به حیات خود تداوم ببخشد. در مقطع دشوار فعلی هم وظیفه ماست که آن را زنده نگه داریم. هرچند ممکن است این حرف، خیلی شعاری به نظر برسد.
او اضافه کرد: در حال حاضر رعایت پروتکل‌های بهداشتی به آداب و رسوم زندگی جدید ما تبدیل شده است. در همین زمینه خود سالن‌های تئاتر هم تلاش میکنند با مواد ضد عفونی کننده، ماسک و تب‌سنج و ... اعتماد مخاطبان را جلب و خاطر تماشاگران را آسوده کنند.
جوادی‌ها اضافه کرد: از سوی دیگر من هم به عنوان سرپرست یک گروه نمایشی که در قبال آنان مسئولیت دارم، وقتی می‌دانم گروهم یک سال تمام برای آماده‌سازی این نمایش تلاش کرده‌اند، به خودم اجازه نمی‌دهم به تنهایی درباره ادامه اجرا یا تعطیلی آن تصمیم بگیرم. بنابراین این ریسک را به جان خریدم که ممکن است تماشاگر نداشته باشیم ولی اجازه بدهیم زندگی تئاتر و همین طور بقای گروه‌مان ادامه پیدا کند.
نمایش « ...و همیشه پاییز» نوشته و کارگردانی مهیار جوادی‌ها بهمن سال گذشته در سالن اصلی مرکز تئاتر مولوی روی صحنه رفت که بعد از ۹ شب اجرا به دلیل شیوع بیماری کرونا و با تعطیلی مراکز فرهنگی و هنری از ادامه اجراهای خود بازماند. این نمایش بعد از ۴ ماه تعطیلی، از ـ ۶ تیر ماه ـ اجرای خود را از سر گرفته است راس ساعت ۱۸ و به مدت یک ساعت روی صحنه می‌رود.
در خلاصه این نمایش آمده:بیست و پنج نوامبر ۲۰۱۹ خواب می‌بینم، دارم خواب می‌بینم که جلوی لپ تاپمم، سر کلاس نشستم. همه حرف می‌زنن و من نمی‌فهمم. کلمات رو میشناسم اما وقتی کنار هم می‌شینن، نمی‌تونم یه جمله کامل از توش دربیارم...
عوامل اجرایی این نمایش عبارتند از:بازیگران: آبان حسین آبادی، یکتا طبیبی، دراماتورژ: حسین توازنی زاده، مجری طرح: محمد محقق منتظری، طراحان صحنه: مهیار جوادی‌ها، رضا هادی‌نژاد، طراح گرافیک: گلناز گلچین، ویدئو آرت و تیزر: سینا همای ، طراح نور و اجرای دکور: سجاد هاشمی ، طراح صدا: سیاوش بیگی، طراح لباس: زهرا میرآقایی ، عکاس: مرتضی رستمی، مهیا کشاورز، آهنگساز: محمد جواد توازنی‌زاده ، روابط عمومی: مرضیه کریمی.
بلیت این نمایش با تخفیف ۴0 درصد برای عموم ویژه ۳ روز نخست و تخفیف ۶0 درصد برای تمام دانشجویان در سایت تیوال قابل تهیه است.
https://www.isna.ir/news/99040705394/%DA%86%D9%87%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%AA%D8%A8%D9%84%DB%8C%D8%BA-%D9%85%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D9%88-%D8%AF%D9%88%D8%BA-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D8%AA%D8%A6%D8%A7%D8%AA%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%D8%AC%DB%8C%D8%AD-%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D9%87%D9%86%D8%AF
@nationalgeographicfarsi
این بخش از شعر «پسر زیبا» از جان لنون به زیبایی در کار استفاده شده بود.
پویا فلاح، صبا صالحیان، لیلا مظاهری، جعفر میراحمدی و علی عبدالرحیم این را دوست دارند
اگر کسی میخواد به من اطلاع بده.
09368507440
معرفی دبیر و شورای سیاستگذاری جشنواره تئاتر فجراعضای شورای سیاستگذاری و دبیر سی و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر معرفی شدند.
به گزارش تیوال به نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل هنرهای نمایشی، سیدمجتبی حسینی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صبح امروز چهارشنبه ۱۱ تیرماه، در احکامی جداگانه هوشنگ توکلی، ایرج راد، مریم معترف، حسین مسافرآستانه، قادر آشنا (مدیرکل هنرهای نمایشی) و برزین ضرغامی (مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران) را به عنوان اعضای شورای سیاستگذاری سی و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر منصوب کرد.
در حکم اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره تئاتر فجر آمده است: «سیاستگذاری و برنامه‌ریزی سی و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر با توجه به پیشینه این رویداد و ضرورت‌های امروز تئاتر کشور مستلزم بهره‌مندی از خرد جمعی و دیدگاه‌های هنرمندان مجرب است.
به استناد آیین‌نامه برگزاری جشنواره تئاتر فجر مفتخریم از حضور و تجربه ارزشمند شما به عنوان؛ «عضو شورای سیاستگذاری سی و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر » بهره‌مند باشیم.
امید که با برنامه‌ریزی مناسب و مدون، همراهی و تلاش خلاقانه هنرمندان شریف تئاتر شاهد جشنواره‌ای شایسته و اثرگذار باشیم.»
همچنین بنا به پیشنهاد مدیرکل هنرهای نمایشی و تایید شورای سیاستگذاری جشنواره و با حکم سیدمجتبی حسینی، حسین مسافرآستانه دبیر سی و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر شد.
در متن حکم او آمده است:
«جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به عنوان بزرگترین رویداد تئاتر کشور واجد شأن و جایگاه ویژه‌ای است که بی‌گمان صیانت از این جایگاه و ارتقاء آن بر متولیان و دست‌اندرکاران این اتفاق بزرگ هنری لازم و ضروری است. به استناد آیین‌نامه جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، به پیشنهاد مدیرکل محترم هنرهای نمایشی و تأیید شورای سیاستگذاری جشنواره به موجب این حکم به عنوان «دبیر سی و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر» منصوب می‌شوید.
شرایط ویژه سال جاری به دلیل شیوع ویروس کرونا مستلزم تدابیر متناسب با شرایط با هدف صیانت از سلامت هنرمندان، مخاطبان و همکاران است که ان‌شاءالله با تدابیر جنابعالی و همراهی مجموعه همکاران انجام خواهد شد.
امید که در سایه الطاف پروردگار، با مشارکت و همراهی هنرمندان و صاحبنظران تئاتر کشور در برگزاری هرچه شایسته‌تر این جشنواره موفق و پیروز باشید.»
نخستین جلسه شورای سیاستگذاری جشنواره، صبح امروز چهارشنبه ۱۱ تیرماه با حضور اعضای شورا و معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار و احکام اعضای شورا و دبیر جشنواره اعطا شد.
حمید نیلی مدیرعامل انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس با رضا ایران‌منش هنرمند و بازیگر جانباز سینما، تئاتر و تلویزیون دیدار و گفت‌وگو کرد.
به گزارش روابط عمومی انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس در این عیادت که در شهر کرمان و با حضور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان، جمعی از مدیران ادارۀ کل فرهنگ و ارشاد اسلامی این استان و مدیر تماشاخانۀ سرو برگزار شد، حمید نیلی ضمن آرزوی سلامتی برای این بازیگر ارزنده و توانمند سینما و تئاتر، بر لزوم بهره‌مندی جامعۀ فرهنگی و هنری کشور از تجارب ارزشمند این چهرۀ برجسته تأکید کرد.
وی افزود: آرزومندیم که رضا ایران‌منش عزیز را دوباره سلامت و استوار بر قلۀ هنر ارزشی و متعهد ایران ببینیم و نسل جدید و جوان حاضر در جبهۀ جنگ نرم و مقابلۀ فرهنگی، قدر این سرمایه‌های ذی‌قیمت و گنج‌های ماندگار دوران دفاع مقدس را بیشتر بدانند. ما در انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و ستاد برگزاری هفدهمین جشنوارۀ سراسری تئاتر مقاومت آمادگی کامل داریم تا در زمینه‌های گوناگون از تجربیات این هنرمند سرافراز و متعهد استفاده کنیم.
رضا ایران‌منش نیز در این دیدار گفت: آرزوی موفقیت برای دوستان و همکاران عزیز در ادامۀ این راه سخت و گاه طاقت‌فرسا دارم و از خداوند برای همۀ کسانی که برای شهدا و در راه شهدا قدم و قلم می‌زنند توفیق آرزومندم .
مدیرعامل انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس در پایان این دیدار به نمایندگی از بنیاد فرهنگی روایت فتح، ضمن ابلاغ پیام ارادت جمعی از هنرمندان رشته‌های گوناگون هنر مقاومت اعم از سینما، تئاتر و تلویزیون، برای این هنرمند آرزوی سلامتی و بهروزی کرد.
انتقادی بخوام بکنم اینه که تغییر دکور حین نمایش برای عوض کردن فضا خیلی تغییری ایجاد نمیکرد
موسیقی و آواز حین نمایش بی نظیر و رویایی بود
علی عبدالرحیم، علی عطاپور و حسین مهرعلی این را دوست دارند
