در ادامه کانت قبل اینکه
تنها توقعی از تئاتر دارم اینه که وقتی ازش بیرون میام چیزی به خود اگاه و ناخوداگاه من افزوده کرده باشه و این تئاتر این حجت به اتمام رسوند... نور عالی
پرفورمنس جذاب... نوازنده ها و خواننده ها عالی ... بازیگران در عین اجرای کم اما بازی های دلنشین و دلچسب...
فقط صدای بعضی از بازیگرای زن خیلی رسا نبود... لیلی بیان و تن صدای قوی داشت اما بقیه کمی از صحبتشون من شخصا نمیشنیدم... پرفورمنس و دکور ساده هم خیلی خوب بود....
گروه موسیقی هم واقعا فوق العاده بودند...
کلا کار بسیار زیبا و چشمگیر کارگردانی شده بود... و ذوق و توانایی کارگردان به چشم میومد از چیدمان صحنه ها و نوع روایت
میشه این کار برای بیش از یکبار دید

یه قاعده ای برای من وجود داشت که نمایش بد تو سالن استاد سمندریان ندیده بودم. با دیدن این نمایش یه خورده دچار تردید شدم. نمیگم بد بود ولی در حد این سالن هم نبود. نمایش 3 برهه زمانی رو به صورت همزمان روایت می کرد که شامل اواخر قاجار، دهه 40 و زمان حال بود. داستان تکرر ادرار متاسفانه جز در یکی دو صحنه، به فراموشی سپرده شد که لطمه بزرگی به پیرنگ نمایش زد. بازی خانم ها به خصوص خانم شعبانی و آقای نادری خیلی خوب بود. برعکس بازی هامون سیدی که انگار کپی برداری از برادرش بود. خیلی شلوغ و اصطلاحا اور اکت بازی کرد. نوازنده هم که خودش یه ارکستر یه نفره بود. طراحی صحنه هم خوب بود به جز اون سشوار پایه دار که اضافی بود.

سجده میکنم در برابر این همه زیبایی و خلق چنین اثری فاخر، با افتخار برای بار چندم به نظاره این اثر بینظیر رفتم و بیش از پیش لذت بردم

من شخصا به خاطر اقای رشید کاکاوند این کار انتخاب کردم... و بسیار ایشون دوست دارم... اما کار بیش از تصورم جالب و جذاب بود... بازی های انچنانی در جریان نیست... بیشتر روایت همراه با موسیقی و رقص و داستان لیلی و مجنون روایت میشه... اما بسیار زیبا و لذت بخش... نمایش به موقع حرکت داشت به موقع سکوت داشت و اصلا خسته کننده نبود... میشه گفت دل دادم به اجرا در طول زمان... و بسیار سپاسگزارم که با اینکه من و همسرم دیشب دیر رسیدیم مارو پذیرفتن و شب خاطره انگیزی برام رقم خورد... ممنونم

دیشب (جمعه 28 اردیبهشت 1403) از بابت ماجراجویی غیر کارشناسانه،هیجانی و بی برنامه شهرداری تهران کل خیابان های منتهی به محدوده ی خیابان نوفل لوشاتو قفل از ترافیک بود و با وجود اینکه بنده ساعت 17:30از منزل بیرون زدم و ساعت 19:05 تقاطع حافظ و نوفلوشاتو بودم اما 19:40 رسیدم به جلوی درب سالن تئاتر و یک آقایی با لباس قرمز رنگ که گوشواره ای هم در گوش چپ داشت گفتن سالن مالا مال پر است و امکان حضور شما در سالن نیست.اینکه من رو در سالن راه ندادند بخاطر تاخیر بیش و کم قایل درک و قایل احترام است اما یک جمله ایشون گفت که اصلا منطقی نیست و اون اینکه گفت تمام صندلی ها پر است!درحالیکه من دو عدد صندلی از ردیف یک خریده بودم و اینکه عوامل تئاتر صندلی های من رو به اشخاص دیگری فروختند خیلیکار زشتی است.مع الوصف آقای کارگردان تئاتر اگر معرفت و انصاف داشته باشد از بابت دلجویی از بنده بر خواهد آمد.اگرم فقط ب جنبه بیزنسی کارش اهتمام داشته باشد که هیچ.باید عرض کنم من همسفر تقریبا 12 ساله ی تیوال هستم و این اولین باری بود که اینطور تو ذوقم خورد آن هم از موضع یک طبقه هنرمند و زحمتکش و فرهیخته ی اجتماعی.

سلام و خسته نباشید خدمت هنرمندان نمایش مَثلِث

اجرا خیلی به دلم نشست. شوخی‌ها به اندازه و به‌جا و بازیگران و درواقع صداپیشگان فوق‌العاده توانمند. نگاه منتقدانه کار هم بسیار تحسین‌برانگیز بود و درمجموع انتظار نداشتم با این شکل از نمایش روبه‌رو بشم. تنها نقدی که میشه به اثر داشت، نورپردازی اجراست که به زبان ساده خیلی دم دستی بود و به نظر میومد اونطور که باید روش کار نشده. موفق باشید

نمایشی بسیار جذاب
نور، شعر، موسیقی، آواز و بازی و پرفورمنس همه در خدمت کار بودن
یه شب زیبایی رو رقم زد
خدا قوت به همه عوامل کار