گر چشم سرش خسپد بی‌سر همه چشمست او

بازی خوب عزیزان، خصوصا جناب شمس، به همراه نورپردازی مناسب برای بنده نکات قوت نمایش بود. ولی به دید من حتی اگر قرار بر پیاده سازی چنین فضاهایی با اشاره به بحث سیالیت ذهن هم مدنظر باشد باید با همه محدودیت های قوه تخیل و با وجود فضای بسیار بد، تاکید می کنم بسیار بد، تئاتر مولوی همراه کردن تماشگر به عنوان یک اصل برای یک نمایش خوب دیده شود تا در نهایت شاهد تعداد زیادی تماشاگر کلافه نباشیم.

پ.ن. به دید من مدیران تئاتر مولوی جای صندلیهای سالن را حتی با چند تخته پاره یا پله ساده عوض کنند به مراتب راحت تر و کم سر و صداتر از چیزی که هست خواهد بود.

بروشور رو خوندم ولی اسم کار و هنوز نگرفتم. اگه میدونین ممنون میشم راهنمایی کنین.
دلیل قهقهه های دوستان رو در زنگ اول هم نگرفتم. چون تمام مدت بغض وحشتناکی امونمو بریده بود و با خوردن زنگ بالاخره ترکید.
زنگ دوم شبیه اپیزود به قدرت رسیدن دختر کوچک خانواده در نمایش مشق شب بود با این تفاوت که این جا واقع بینانه تر بود و دلیل بسیاری از مشکلات عصبی بی دلبل نسل ما رو توضیح داد.
دیدن این نمایش بیش از هر چیز یاداور لحظات تلخ زندگیم بود و سنگینی باری که با مقایسه خودمون با قبل از این مثلا وقتی تونل زمان و نگاه میکنم بهم دست میده.
واقعا وحشیگری کادر مدارس پیش از سال های ۶۰ منهای ۳ تا این حد نبوده . لااقل تو عکس ها این مشخصه.
یاد بزم رزم افتادم و توصیفات حسین علیزاده از هجوم افراد خشمگین و بداخلاق و بددهنی که میمومدن و هر جایی که لازم میدیدن رو به محاصره خودشون در میاوردن...
وگرنه آموزش چرا باید با داد و بیداد و توهین همراه باشه اون هم برای بچه های هفت هشت ساله؟
استعاره های فیزیکی در اجرا: کارخانه، پخش آیین نامه انضباطی از بلندگو، متن دیکته، ووو عالی بودن و vR انتهای کار بهترین پایان بندی ممکن.

و اما بنظرم برای اجرای این نمایش فصل خوبی نبود.
زنگ دوم میتونست کوتاه تر باشه یا هر کی میخواست اونجا رو ترک کنه و به سمت امیزود بعدی راهنمایی بشه.
موقعیت شکم نهنگ خیلی خوب بود و کلا پلاتوی عمارت روبرو فضای گرم و فوق العاده ای داره که اصلا دلم نمیخواست به اون زودی ترکش کنم.
ترجیح میدادم قوانین بیشتر روی تماشاگران اجرا میشد و درگیر موقعیت میشدیم.

در نهایت تجربه بسیار خوب هر چند تلخی بود و خوشحالم که دوران مزخرف مدرسه برام تموم شده.
از ... دیدن ادامه » بازیگران این اجرا کوچیک تا بزرگشون صمیمانه ممنونم و خسته نباشید میگم.
با سپاس از سازندگان محترم این نمایش.

کاش دوباره موجود کنید ممنون

من باورم نمیشه که چرا باید همچین کاری رو‌ براش وقت گذاشت
نمایش نامه در ۵ دقیقه خلاصه میشد
هیچ‌ بازیگری و هیچ نمایش نامه ای نداشت
بدون‌ هیچ صحنه ی خاصی و‌ کلا با ۵ دیالوگ
وقت تلف کردن براش‌ بیهوده است

با همه چی میشه آدم کشت، حتی دوست داشتن...

من که واقعا لذت بردم از این کار
از بازی های خوبش، از نورپردازی عالیش، از اتمسفر جذابش، از قاب های خوشگلش، از نگاه های خوبش، از سکوت های به جاش.
دمتون گرم
4 از 5

ego فقط تاتر نبود یک شعر کمیاب در میان شر های روی صحنه بود

خود را در برابر هجمه ها قرار می دهم تا نور از من عبور کند
"من" اگر بخواهد مرا از جا بر می خیزاند
من را از نو میسازم تا در برابرم بایستذ هر بار

ازین پس من را بیشتر خواهم دید خارج از صحنه

مرسی از همه عوامل که بی نقص بودند...

متاسفم از دیدنش

از صف عقب افتادنت با پیت‌های نفت
تا سهمیه‌بندی شدن در پمپ بنزین‌ها
از ما چه مانده توی این عصر مدرنیته؟
عصری که گیر آورده خود را بین ماشین‌ها

از بهمن پنجاه و هفت تو چه مانده جز
دستی تکان دادن برای برف پاک‌کن‌ها
با آب ِ بینی روز را بالا کشیدن تا
هر شب به خواب خیس رفتن روی کارتن‌ها

خود را نشان دادن به آدم‌های جعلی‌تر
با کارت ملی،کارت بیمه،کارت‌های سوخت
باید شناسایی شوی با این سر ِ نخ‌ها
که هی تو را به چشم‌های بسته‌ام می‌دوخت

بُر ... دیدن ادامه » می خوری در دست‌های هرکس و ناکس
از زندگی شانسی‌ات در کارت‌بازی‌ها
از پا در آورده تو را هی راهپیمایی
پیروزی مصنوعی‌ات در صحنه‌سازی‌ها

تو ارث بُردی ترس را از بی کسی‌هایت
وقتی وجودت پر شد از ژن‌های بازنده
ماکت بساز از نسل‌های بعدی‌ات از خود
تصویر دلخواه ِ جهانت توی آینده...


#صدیقه_حسینی

بازی های فوق العاده عالی
ولی ایکاش در سالن بهتری اجرا میشد

زنان نسبت به زمان درک متفاوتی دارند
(به نظرم کلید این نمایش در این دیالوگ هست )

قصه زن و مرد
قصه عشق و نفرت
قصه فرو رفتن در عشق
قصه گیر افتادن مردی در دام عشق
قصه آمدن و رفتن
قصه ماندن و نماندن
قصه انسان و زمان
قصه ماندن در گذشته یا رفتن به آینده
قصه ایستادن زمان
قصه واکاوی یک اتفاق
قصه عطف های یک زندگی
قصه اکسیر جوانی

نمایش ... دیدن ادامه » آن دیگری
پیرزنی در زمان حال و بازکردن کتاب زندگیش و بدنبال صفحات پاک شده اش، پیرزنی در زمان حال و رفتن به خاطرات گذشته اش و دنبال پیدا کردن جواب سوالهایش یا زن جوانی در زمان حال و دیدن آینده اش و پیش بینی مسیر زندگیش و دیدن انتهای مسیرش ؟؟؟؟
نمایش با پیرزنی شروع میشود و در ادامه به زن جوانی می رسیم و دوباره به پیرزن
بازی با زمان و مخاطب غوطه ور در این خلا
ساحره ای با قدرت جادویی که پیری را جوان یا جوانی رو پیر میکند
با توجه به شروع نمایش با پیرزن در ابتدا و جوان در اواسط کار ، هم میتوان گفت بازی زمان حال به گذشته است و هم زمان حال به آینده است
صحنه ی بشدت جذاب و کارآمد که در کار قبلی خانم زندی نژاد هم از نقاط قوت و درخشان کار بود
صحنه ای متناسب با زمان و روایت ، رنگ بندی درست و اندازه
کارگردانی درست و عالی
گریم عالی و درخشان
طراحی نور و لباس و حرکات خوب
بازی عالی آزاده صمدی در نقش پیرزن چه در بدن چه بیان چه میمیک ( نه در جوان ) و تبدیل باورپذیر و بازی خوب خانم هوازه اما متاسفانه موتور آقای علی اکبری خیلی دیر روشن شد

کار بشدت برای من جذاب و دوست داشتنی بود ❤

تاتر بسیار طولانی‌ای که یک موضع( نقد) به سیستم آموزشی را به صورت تکراری و غیر خلاقانه چهار ساعت کش داد. حیف وقت و پول ما و انرژی و انگیزه اون نوجوان های نازنین.

از رنجی خسته ام که از آنِ من نیست
بر خاکی نشسته ام که از آنِ من نیست
با نامی زیسته ام که از آنِ من نیست
از دردی گریسته ام که از آنِ من نیست
از لذّتی جان گرفته ام که از آنِ من نیست
به مرگی جان می سپارم که از آنِ من نیست.

فروش بلیط مشخص نیست از چه زمانی آغاز میشه؟

یک نمایش بی زمان و بی ادعا با بازیگران کهنه کار در تماشاخانه ای که حرمت دارد و در پاییزی که از قضا جمعه هایش شاید بهترین مصداق جمعه "جمعه کشی" پیر نمایش ما جناب خلج باشد.

این کار بی نظیر در دیدنش درنگ نکنید.

میشه بگید کدوم قسمت دید بهتری داره؟ردیف ۲ یا۳ فرق زیادی دارن؟

لذت ناب بصری دیدن تئاتر رو پس از مدت ها چشیدم.برداشت مناسب از نمایشنامه برتولت برشت با طراحی صحنه قرینه و زیبا و استفاده از زوایا و کل صحنه برای تاثیر گذاری نمایش، شگفت انگیز بود.چقدر هماهنگی بین بازیگران تو اون صحنه کوچیک به چشم میومد و زیبا بود. همش فکر میکردم چرا بازیگرا به هم نمیخورن تو اون همه حرکت:).
کاترون زیبا و تاثیر گذار بود دوستان.لذت بردم و تو ذهنم موندگار شد.
خسته نباشید و موفق باشید رفقا.
انتقاد: خواهشا سالن های اجرا کننده به زمان و وقت تماشاگر احترام بذارن و وقتی از همه میخوان نیم ساعت قبل نمایش حضورداشته باشند،اونا هم نمایش رو سر تایم رو صحنه ببرن.متاسفانه من عجله برای رفتن داشتم و از طرفی نمایش با 20 دقیقه تاخیر شروع شد و تا اخر نمایش عصبانیت و استرس نرسیدن به قرار رو داشتم..