تو مرا به خنده گفتی که هنوز دوست داری!
چه دروغ دلنشینی ،
چه فریب آشکاری...
علی مقیمی
در لیست دیدن من نبود تا آن شبی که چند دانشجوی هنر با اشتیاق دم در ایرانشهر از دروغ میگفتند
-افشین رو دیدی چه فوکوسی میکشید لعنتی خیلی خفنه
+ببین مژگان خالقی رو صحنه حرف داره واسه گفتن قبول نداری
*این پسره مو فرفریه بود چی اسمش
-ارسطو خوش رزم بازیگر سینماست
+نه بابا تئاتریِ هفته قبل کمیته نان رو ازش دیدم
*حالا هر چی خیلی صحنه اعترافش عالی بود
-بازی لادن مستوفی رو دوست داشتین ؟ کار قبلی که ازش دیدم رو مخم بود
+انصافا خوب بود من ازش کار بد ندیده بودم اما به نظرم این عالی بود
*کارگردانش کیه خدایی دمش گرم خوب بازی گرفته بود
و.....
کنجکاو ... دیدن ادامه » شدم تا امشب که شاهد اجرا بودم
و کیف کردم انصافا درخشیدند
و بدون ذره ای ارفاق و بهر هرسانی نمره من به اجرا 5ستاره است
به شدت به اجرایی از این دست نیاز داشتم
دست مریزاد به یکایک نازنین های بر صحنه
دست مریزاد به آقای رضایی عزیز
⁦❤️⁩⁦❤️⁩⁦❤️⁩⁦❤️⁩⁦❤️⁩

نمایشیه که پیش زمینه میخواد حتما وگرنه سخت و کم میشه فهمیدش... ولی با این حال رفته رفته میشه سر درآورد از داستان مخصوصا هرچی به سمت پایان میره روشن تر میشه ....
بازی ها فوق العاده بود و عجیب کار کرده بودن براش و این خیلی خیلی ارزشمند بود ... مرسی ازشون واقعا.
احتمالا بعد از گذروندن پیش نیازا دوباره بر میدارمش ؛)

گاهی آدم به دروغ متوسل میشود تا طرف را نیازارد، ولی فکر نمی‌کنم اثرش ثمر بخش باشد، درد شدید ناشی از شنیدن حقیقت ناپدید میشود، حال آنکه درد عذاب‌آور دروغ باقی می‌ماند، این دردی است که آدم را می‌خورد .
جان ارنست استاین‌بک جونیور ( ۲۷ فوریه ۱۹۰۲ – ۲۰ دسامبر ۱۹۶۸) که در منابع فارسی بیشتر با نام جان اشتاین‌بک شناخته می‌ شود
شناخته شده‌ترین و پرخواننده‌ترین نویسنده قرن بیستم آمریکا.

ما تاتر می بینیم که تجربه کنیم، بیندیشیم، مهر بورزیم، گفتگو کنیم!
در یک کلام، ما تاتر می بینیم تا کشف کنیم، زندگی کنیم!
شما تاتر اجرا میکنید تا بیشتر بدانید، جستجو کنید، به جهان انسانها وارد شوید!
در یک کلام، شما تاتر اجرا میکنید تا کشف کنید، زندگی کنید!
امشب نه ما، ما بودیم و نه شما، شما!!
امشب فهمیدم همه ما یک کل عظیم هستیم، در جستجوی انسانیت، بی هیچ خط جدا کننده ای!
نه تماشاگر و نه هنرمند نه تنها خود رو از هم جدا نمی دانند که همه هدفی مشترک دارند و اون چیزی نیست جز «تعامل»!
مفهومی که هر روز در زندگی ما کمرنگ تر میشه
خدارو شکر که همدیگرو داریم و در کنار هم هستیم
بمانیم برای هم
از جناب خطیبی بزرگوار و تک تک افراد این گروه محترم سپاسگزارم
مهربانی، حس مسئولیت و انسانیت شما رو فراموش نمیکنیم
و همچنین فرزین جان محدث، سپاس بیکران

از اون نمایش هایی بود که شاید تو بخش بصری و اجرایی یه ایراداتی داشت اماااا موضوع نمایش خیلی قابل تامل بود .... و به نظرم قشنگ بهش پرداخته شد و خوب از آب در اومد طوری که من تا چند روز ذهنم درگیر بود....
درگیر و آشفته در کشمکش انتخابی میان حقیقت یا دروغ
حقیقتی تلخ....
حقیقت تلخی که بی شک آغازیه بر پایان همه چیز
یا دروغی شیرین...
دروغ شیرینی در پس دروغ های پیشین و سرخوشانه ادامه دادن و لذت دروغین بردن اما پایان ندادن و حفظ وضع موجود با همه ی خوب و بدش

از نمایش‌های بی‌نظیریه که تا به حال دیده‌م
نمایش، اجراها، فضا

نمایش جذابی بود به نظرم
مرسی از عوامل
جدای از گریم و دکور که متفاوت بود و فضاسازی ذهنی خوبی بهت میداد، سیر داستان هم کشش خوبی داشت برام و خسته کننده نبود برخلاف خیلی نمایش ها. تقریبا هر لحظه حس دنبال کردن داستان در درونم بود و این نکته رو دوست داشتم در مورد این نمایش و حتی اگر بخوام انتقادی کنم هم ناشی از همین موفق بودن داستان تو همراه کردن من باخودش بود به حدی که در تغییر صحنه ها مدام چشم انتظار بودم و احساس میکردم خیلی داره طول میکشه تاریک بودن ها و دلم میخواست سریعتر تغییر دکور انجام بشه و صحنه روشن شه و بقیه ماجرا رو دنبال کنم

هر اسمی هویت مخصوص به خودش داره، اسم عزازیل باعث شد به دیدن این نمایش برم، اما متاسفانه هیچ هویتی نداشت کار، انرژی بازیگر ، وقت تماشاگر( به علاوه ۳۵ دقیقه تاخیر +۷۰ دقیقه نمایش) و در اخر هیچ که توصیفی که از زبان یکی از تماشاگرا بیرون از سالن شنیدم شاید بهتر باشه : "چرا اینقدر مزخرف بود "

امشب بعضی از دوستان عزیز تیوالی رو بعد از اجرا دیدیم و باهم در کنار بازی گران گپ خوبی زدیم
خوش حال می شیم.شمارو بعد از اجرا می بینیم
مخلص همگی

نمایش پدر رو دوست داشتم و واقعا تاثیر گذار بود مخصوصا دیالوگی که آقای کرامتی گفتن: (( من مادرمو میخوام مادرمو میخوام که برام لالایی بگه)) ....

میشه یکی یه تقلب به ما برسونه که چطور میشه بلیت این نمایش رو تهیه کرد؟!؟!
اینبار که 3-4 ساعت (بهترین حالت) و سری قبل هم 45 دقیقه (!) قبل باز شدن روزهای جدید اطلاع رسانی شد :|

نقدی بر تئاتر نفرین قحطی زدگان به کارگردانی اشکان خطیبی


در ابتدا تشکر میکنم از گروه دلسوز و مهربان این اجرا،دکور صحنه و نورپردازی عالی بود و بازی جناب مولویان و خانم درگاهی واقعا زیبا بود.
متن نمایشنامه متن خوبی بود.ابتدای نمایش به سختی شروع شد ولی از لحظه ی ورود میر سعید مولویان نازنین روی غلتک افتاد.فقط ای کاش اغراق نقش مست و هوشیار کمی کمتر شود تا تفاوت این دو حالت انقدر زیاد به چشم نیاد.و ای کاش بازیگر نقش دختر خانواده هم باورپذیرتر ارتباط با اعضای خانواده بر قرار کند.اما در کل کار قابل ستایشی هست با وجود تمام نقصها بخاطر دغدغه ی خوبش.

نفرین قحطی زدگان نفرینی هست که دامن قشر فقیر جامعه ی امروزی ما را نیز گرفته،نفرینی تلخ اما واقعی.از ابتدای شروع نمایش مواجه میشویم با خانه ای بی در.
در، نماد حریم خصوصی انسان است و وقتی زیر بار فشار اقتصادی ... دیدن ادامه » له شدی هرکس اجازه میدهد وارد حریم تو شود چه حکومت چه همسایه و چه دوست و آشنا،عزت یک مرد وقتی نابود میشود که با لباس خلبانی قدیمی مست و خراب روی میز وسط ناهار خوری بخوابد و ما شاهد نابودی لحظه به لحظه ی خانواده اش باشیم.

دیدن این اجرا در کنار دوستان تیوال لذت بخش شد.و این تئاتر بهانه ای شد تا با شخصیت ناب،خاکی و دلسوز آقای خطیبی آشنا بشم و این افتخار همزمان با دیدن دوستان تیوال نصیبم شد.

روزی آرام و زیبا داشتم،همین بس

همه چی فوق العاده بود... فقط چیزی که هنوز نمی فهمم‌ برگشتن بابا بود‌!! اخه بابک که مرد ... پلیس و جسد و سرد خونه‌.. اینا همه به مرگ بابک اشاره میکرد‌.. آخرش با احساس غمی که داشتن شروع کردن به تکرار که نشونه غم و ناراحتی و پشیمونی همه کاراکترا بود ...! چی شد که بابا یدفعه برگشت درست اوج‌ نا امیدی داستان؟ من واقعا متوجه نمی شم با مغزم جور‌در‌نمیاد میشه کمکم‌ کنید و بهم‌بگین‌ قصد نویسنده چی‌ بوده؟
ممنون

شما " مراعات " می کردین ....

حالا دیگه من تنهام و تاریخ برای من ،، فقط و فقط برای من متوقف میشه.
اگه ژست حاصل وقفه ست ، پس مرگ باید ژست نهایی زندگی باشه.
تاریخ برای من به پایان رسیده، در حالی که همچنان تند باد میوزه و در این زمانه اکنون رگباری از ترکش های مسیحا بر من میباره.
حالا من خاموش می شم و شما سرود پایانی تون رو بخونین دوستان من.
این یک پایان ناتمام هست

تیاتر واقعی. به خوبی تیاترهای قبلی آقای رضائی راد. همچنان به قدرت پیش میروند ایشان.

نمایشی دلچسب از سالهای دور و مدرسه نوجوانی و نظام کارکردگرایانه و اقتدارگرایانه مدرسه..از بلوغ از خاطرات دورو نزدیک...
بازی های رئال، میزانسهای درست که القا کننده فضای التهابی دنش آموزان و اقتدار مدیر و ناظم است..جامعه شناسی و شخصیت پرداز به جا خصوصا در مورد کاراکتر یاسی که منو یاد دوران تحصیل خودم انداخت. لذت بردم. واقعا میشه کار کرد در یک مکان ثابت..دکور جالب و پرداختن به موضوعی روزمره و اجتماعی

سلام، آیا مشخص شده است که چند روز اجرا خواهد داشت؟!

سلام
ایده اجرایی عالی . اینکه متن پنچری دورنمات با این سبک کار بشه برام جالب بود. ژست های بازیگران و نحوه ی گویش عالی بود . توصیه می کنم این اجرا از پنچری درنمات رو ببینید.