.
• در این لبخندها فراموشی نیست ☘️
آدرس گالری دلگشا تغییر کرده لطفا اصلاح بفرمایید
تهران خیابان مفتح جنوبی، خیابان سمیه، نبش رامسر، پلاک ۶۳
محمد مهدی صنعتی مطرح کرد:دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران میدانی برای بروز ایده های جدید و پیشرواستمحمد مهدی صنعتی گفت: دوسالانه ها از پتانسیل های لازم برای ایجاد یک گردهمایی هنری و شکل دادن به یک کنش جمعی برخوردار هستند و می توانند به فضایی برای کارکرد اجتماعی هنر نیز تبدیل شوند.
به گزارش شورای دبیران هشتمین دوسالانه مجسمه سازی محمد مهدی صنعتی گفت:هشتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران در شرایطی برگزار می شود که تحت تاثیر وقایع یکی دوساله اخیر فراز و نشیب های بسیاری را پشت سر گذاشته است. شرایطی بسیار سخت که گاهی تا مرز توقف برگزاری پیش رفت، اما سرانجام با ممارست و پایداری شورای سیاستگذاری و دبیران این مهم انجام گرفت. چالش هایی که دوسالانه در مواجهه با وقایع پیش آمده سال گذشته و فراگیری بیماری کرونا با آن مواجه شد نیاز به بررسی و تحلیل دارد تا در حافظه تجسمی ما ثبت شود.
این عضو شورای دبیران هشتمین دوسالانه مجسمه سازی ادامه داد: دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران به عنوان مهم ترین و جامع ترین رویداد حوزه تخصصی مجسمه سازی و حتی تجسمی کشوربه شمار می رود. دوسالانه ها محل ارائه بیانیه های هنری و میدانی برای بروز ایده های جدید و پیشرو و فرزند صالح و خلف جامعه تجسمی هستند.
او افزود: این فرزند سنین نوجوانی و جوانی خود را طی می کند و از این جهت، صیانت و نگهداری از آنها از مهم ترین وظایف انجمن های هنری است. این طبیعی است که دوسالانه ها، کم یا زیاد در نحوه ارائه از نقاط ضعف، مشکلات و معایبی برخوردار هستند، اما نقد به عملکرد نباید دانسته یا نادانسته به نقد غیرمنصفانه بنیاد وجودی دوسالانه بیانجامد یا آسیب و لطمه ای جبران ناپذیر بدان وارد کند. بلکه درست آن است که با همیتی جدی و بالغانه آسیب شناسی کنیم و به جای تخریب دست به ترمیم زنیم تا در جهت بالندگی و رشد دوسالانه ها کوشا باشیم.
صنعتی ادامه داد: مساله قابل تامل دیگر چگونگی حساسیت جامعه هنری و هنرمند در واکنش نسبت به اتفاقات پیرامونی خود است. اگر بخواهیم واکاوانه با این موضوع برخورد کنیم، ما با دو نوع کنش مواجه هستیم: کنش فردی و کنش جمعی. به گمان من کنش های فردی در مقابل مسائل اجتماعی، سیاسی و غیره عمدتا کم ثمر و فاقد کارکرد اجتماعی و تاثیرگذاری بوده و معمولا به کناره گیری و نهایتا به حذف و سوخت خود هنرمند به عنوان یک سرمایه ملی می انجامد.
او افزود: در حالی که یکی از وظایف نهاد های مستقل و تخصصی هنر همانند انجمن های تجسمی، حفظ سرمایه های انسانی و هنری است که می بایست در مقابل نهادهای دولتی و خصوصی که صاحب قدرت و ثروت هستند به صیانت و حفاظت از این سرمایه های خود بپردازند. بی شک با ایجاد میادین و خاستگاه های متناسب با حوزه و توان و تخصص هنرمندان، فضایی برای کنش های جمعی شکل می گیرد. از جمله این میادینِ برگزاری دوسالانه است. دوسالانه ها از پتانسیل های لازم برای ایجاد یک گردهمایی هنری و شکل دادن به یک کنش جمعی برخوردار هستند و می توانند به فضایی برای کارکرد اجتماعی هنر نیز تبدیل شوند.
این عضو هیات مدیره انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران گفت: شاید بتوان سه فاکتور مهم برای اولویت کنش های جمعی در مقایسه با کنش فردی را بر شمرد: اول این که کنش های فردی هیچ گونه تغییری در ماهیت و رویکردهای نهادهای دارای قدرت و ثروت ایجاد نمی کنند، دوم آنکه منجر به حذف هنرمند و از بین رفتن این سرمایه فرهنگی می شوند و سوم اینکه رفتار غیر جمعی باعث ضعیف و شکننده شدن جامعۀ همسو و هم نظر هنری می شود و در نتیجه آن نهادهایی رسمی یا رویداد ها و جشنواره هایی موازی شکل می گیرند که هر چند در ماهیت امری منفی نیست
او در ادامه سخنانش افزود: اما مشکل آنجایی آغاز می شود که نهادهای دارای قدرت و ثروت، انرژی و تمرکز و کنش های جمعی را تخریب و تضعیف می کنند و در نتیجه فضایی نازا و سترون برای هنر باقی می ماند. برای مثال می توان به وقفه شش ساله بین یینال ۶ و ۷ مجسمه سازی اشاره کرد که به باور من این قهر نه تنها هیچ مزیتی نداشت بلکه جامعه تجسمی را از برگزاری دو دوره بینال محروم کرد و شاید در غیاب و فقدان دوسالانه جشنواره های تجسمی میان مایه و حتی کم مایه ای شکل گرفت که ارکان و سیاست گذاری آن از دست انجمن های تجسمی خارج شد.
صنعتی ادامه داد: باور دارم که اگر کنش های جمعی هنرمندان در ساحتی هنرمندانه و در میدانی درست شکل بگیرد بسیار ثمر بخش تر خواهد بود و در نهایت این کنش جمعی می تواند کارکردی اجتماعی پیدا کند.
صنعتی در پایان سخنانش با اشاره به فقدان برگزاری دوسالانه ملی و حتی بین المللی هنرهای تجسمی تهران گفت: دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران در ادوار گذشته به ویژه در چند دوره اخیر خود رویکردی بینارشته ای را در پیش گرفته و در جهت آماده سازی میدانی برای بروز و نمایش آثار معاصر و چندرسانه ای قدم برداشته است. به گمان من دوسالانه مجسمه سازی بار فقدان بینال تهران را تا حدودی به دوش کشیده و امیدوارم با کنار هم ایستادن جامعه تجسمی این آغاز تلاشی باشد تا دوسالانه ملی یا بین المللی تجسمی تهران جانی دوباره گیرد و به یکی از بهترین رویدادهای تاریخ تجسمی ما تبدیل شود.
سیندی فرنچ چهل ساله مادر دِرکِ 10 ساله‌س.درک مبتلا به یک نوع نادر سرطانه و مادرش که به جز درک پنج فرزند دیگه هم داره، شغلش رو رها میکنه و یک سال وقتش رو صرف درمان درک میکنه.
رنه سی بایر به عنوان عکاس اجازه میگیره که سیندی و پسرش رو در طول درمان همراهی کنه و یک سال از ده سالگی تا یازده سالگی درک از زندگیِ اونها عکس میگیره.
ماجرای سیندی و پسرش این شانس رو میاره که منتشر بشه و مردم و سلبریتی ها از لحاظ مالی خیلی به اونها کمک میکنند.
اما کسی نمیتونه به جای سیندی مادری کنه.پس سیندی تنها کسی که دکترها باید بهش بگن پسرش زنده نمیمونه.
کاری که از دست سیندی بر میاد اینه که تاجایی که میتونه از خودش ضعف نشون نده،صبور باشه،به خودش اهمیت بده،آرزوهای پسرش رو قبل از مرگ ... دیدن ادامه ›› برآورده کنه.
مثل رانندگی کردن،مثل یه جشن ساده با اسپری نخی(silly string)
در آخر درک بعد از یک سال از دنیا میره و رنه سی بایر با مجموعه عکس :"سفر یک مادر" برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر میشه.
مجموعه چهل تایی عکسهای رنه سی بایر میتونه متعلق به هرخانواده‌ای که عزیزش و به خصوص فرزندش درگیر بیماری سختی هست باشه.درد یکیه فقط نحوه‌ی بروزش فرق داره اینکه موقع بقل کردن پسر بیمارت توی چشمهات پر از اشک باشه یا مثل سیندی سعی کنی آروم باشی یا حتی شاید کاملا بی تفاوت بنظر برسی فرقی نداره مخاطب میتونه خودش رو جای تو بذاره و خودش تصمیم بگیره چه حسی داشته باشه.
نمیدونم همه‌ی مادرهای آمریکایی مثل سیندی میتونن احساساتشون رو به این خوبی کنترل کنن یا سیندی یک مورد استثنایی و کمیاب محسوب میشه.
https://www.poy.org/64/wua/first_01.php
این سایت خیلی تمیز و دقیق مجموعه عکس "A Mother's Journey" رو منتشر کرده.اون دایره قرمز کوچولوهای سمت چپ، از چپ به راست با تاریخ و شرح عکس کمک میکنه مجموعه رو به ترتیب ببینید.
رویا کاظمی، جعفر میراحمدی، bahar، محمد مجللی، حسین مجتهدی و بهزاد هندی این را دوست دارند
چه حس عجیبی دارم ...
کاش تو عکس آخر ویلچر بال در بیاره و ببرتش تو آسمون
معرفی راه یافتگان نهایی به دومین جایزه سال «استیکر» پس از نخستین مرحله داوری، اسامی راه‌یافتگان نهایی به مرحله دوم داوری دومین جایزه سال «استیکر» اعلام شد.به گزارش ستاد خبری رویداد، هیات داوران دومین جایزه سال «استیکر» پس از بررسی آثار ارسال شده به دبیرخانه این رویداد از میان ۹۹۰ استیکر ثابت و ۷۸ استیکر متحرک طراحی شده توسط ۲۰۲ شرکت‌کننده، تعدادی از آثار را واجد شرایط حضور در داوری نهایی دانست.
بر این اساس از میان آثار ثابت ۸۱ اثر و از میان آثار متحرک ۱۳ اثر به داوری نهایی راه یافتند.
اسامی پذیرفته‌شدگان در مرحله اول در سایت آیگپ به نشانی STICKERPRIZE.IGAP.NET قابل مشاهده است.
راه‌یافتگان به مرحله نهایی دومین جایزه سال «استیکر» تا ۱۵ دی‌ماه فرصت دارند آثار نهایی خود را به نشانی اینترنتی Stickerprize@igap.net ارسال کنند.
آثار ارسال شده توسط پذیرفته‌شدگان در مرحله دوم در تاریخ ۲۰ دی‌ماه داوری می‌شود و اختتامیه نهایی دومین جایزه سال «استیکر» به دبیری سید مسعود شجاعی طباطبایی ۳۰ دی‌ماه سال جاری، همزمان با روز جهانی استیکر برگزار خواهد شد.
هدف از برپایی این رویداد که به همت شبکه اجتماعی تمام خدمات آیگپ برگزار می‌شود، طراحی استیکر بر اساس فرهنگ بومی ایران در سه بخش شخصیت‌های ایرانی، موضوعات نوستالژیک و آزاد و همچنین طراحی استیکر متحرک بر اساس فرهنگ بومی ایران است.
بهرام عظیمی، سیدمسعود شجاعی طباطبایی، علی رادمند، امیرحسین ایماغیان و امیر یاسمنی داوران دومین جایزه سال «استیکر» هستند.
اسامی پذیرفته‌شدگان در مرحله اول به شرح زیر است:
بخش استیکر ثابت:
ابوذر موسوی کریمی، افشین حبیبی شفیع، افسون عظیمی مقدّم، اکبرتراب پور، امین فامیل باغستانی، امین ترابی، امیرحسین نوروزی، امیر نصرالله یان، امیر زارع زاده، الهه صادقیان، الهام صادقی، الهام سالارزاده، بهرام ارجمندنیا، پیمان عدالتی، پویا عبدلی، پویا پرهیزکار خدیو، جواد ابراهیم خانی، حامد مرادمند، حمید قالیجاری، حمیدرضا ساده، حمید صوفی، حدیثه قربان، حانیه تقی آبادی، حسین رحیم خانی، حسین سربندی فراهانی، حسین سلوکی، حسین زارعی، رضا حمیدی مطلق، رضا سمیعی زنوز، رضوان نصیری نیا، زهرا آقاجانی، زهرا علیئی، زهرا مقدم، زینب عبدالرحیمی، زهره اقطاعی، زهره الماسی، سبا سلطانیان، سالار عشرت خواه، سمانه شجاعی، سپیده روشن، سمیه روئیائی، سوسن سادات هاشمی، ستایش احمدی، شادی دلپاک، شهاب جعفرنژاد، شهرام شیرزادی، شیدا سردشتی، شیوا گل محمدی، صبا دارابیان، صدیقه جعفریان، طیبه وفایی، عارف نیازی، عسل نجاری، علی آهنگر، علی پاک نهاد، علیرضا پاکدل، عاطفه قربانی، عاطفه گلشاهی، عاطفه صفری، فائزه گلشاهی، فهیمه ذبیحی سلطانی، فریده جلال کمالی، فریناز سلیمانی، مهدی عزیزی، محمود نظری، مهناز یزدانی، مریم سادات میرحسنی، مسعود عارفی، مهرزاد محمودی، میثم جعفرخوانی، میرپیمان احمدی پور، محمدرضا دادمهر، محسن سپاهی، مونا پرویزی، نادیا محمدی کیا، نعیمه فاضلی، ناصر مقدم، نازنین زهرا احمدی، ندا تنهائی مقدم، هادی اسدی، یلدا هاشمی نژاد
بخش استیکر متحرک:
امین فامیل باغستانی، بهرام ارجمندنیا، بهرنگ جدی، رضا احمدیاری، شادی دلپاک، شهاب جعفرنژاد، شهرزاد رزاقی‌خامنه، عارف نیازی، عاطفه صفری، فریناز سلیمانی، مهناز یزدانی، محسن میمندی‌نیا، هادی اسدی
دعوت عکاسان برای شرکت در جشنواره ایران باننونخستین جشنواره تخصصی بانوان کارآفرین (ایران بان‌نو) از عموم عکاسان برای شرکت در این جشنواره ایران بانو دعوت می کند.
به گزارش روابط عمومی نخستین جشنواره ایران بانو؛ نخستین جشنواره فرهنگی بانوان کارآفرین (ایران بان‌نو) با هدف تقویت نظام خانواده و حمایت از کارآفرینی بانوان ایران زمین برگزار می شود و در این جشنواره بخش ویژه ای به عکاسان اختصاص داده شده است.
عکاسان، برای شرکت در جشنواره ایران‌بان‌نو کافیست بهترین عکسهای مرتبط با "بانوان کارآفرین" یا "کارآفرینی بانوان" را تا هفته اول بهمن ماه ارسال کنند و شانس خود را برای برگزیده شدن در این جشنواره امتحان کنند.
اصلا نگران آماتور بودن عکسها یا کیفیت پایین دوربین‌های‌‌تان نباشید چون در جشنواره ایران بان‌نو آماتورهای خوش‌ذوق به‌اندازه حرفه‌ای‌ها مجال حضور دارند.
از برگزیدگان این رویداد انتهای بهمن ماه از برگزیدگان جشنواره تقدیر به عمل خواهد آمد.
برای ارسال آثار یا کسب اطلاعات بیشتر درباره جوایز، می‌توانید به iranbaneno.ir سر بزنید یا آن که در پیام‌رسان‌های اجتماعی با شماره ۰۹۳۷۶۴۹۴۳۵۹ در ارتباط باشید.
دبیرخانه جشنواره نیز با شماره ۰۲۱۸۶۰۴۷۷۲۱ آماده پاسخگویی به علاقمندان است.
صفا سبطی: هنر معاصر با اندیشه گره خورده استعضو شورای دبیران هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی گفت: هنر معاصر با اندیشه گره خورده است و اندیشه موضوع دیالوگ با مخاطب است. هنر معاصر صرفا در برابر نگاه مخاطب و ارزش‌گذاری بر اثر نیست، بلکه جهان هنر برساخته کنش دو سویه بین هنرمند و مخاطب است.
به گزارش شورای دبیران هشتمین دوسالانه مجسمه سازی صفا سبطی گفت: یکی از رویکردهای مهم دوسالانه مجسمه‌سازی که از ابتدا به شیوه‌های مختلفی بر آن تاکید شده مسئله فرآیند است. فرآیند مفهومی است که هر عملی یا کنشی را به تغییر در طول زمان پیوند می‌زند و به‌طور مداوم به آینده‌ای اشاره دارد که غیرقابل‌پیش‌بینی است.
عضو شورای دبیران دوسالانه مجسمه‌سازی هشتم افزود: مسئله فرآیند وجوه مختلف دوسالانه را تحت تأثیر قرار داد و پروسه کار را با تغییراتی غیرقابل پیش‌بینی در طول زمان مواجه کرد. تغییر مکان دوسالانه و آماده‌سازی پهنه رودکی و تالار وحدت از نظر ضعف زیرساخت‌های لازم برای آماده‌سازی فضای نمایشگاه بخشی از این پروسه تغییر بود. متعاقب این تغییر، استفاده از داربست برای نصب آثار از طرفی بر کلیت نمایشگاه تأثیر گذاشت و از طرف دیگر از این موقعیت وعدم امکانات نمایشگاهی به نفع نمایشی متفاوت استفاده شد.
به گفته سبطی؛ این مسئله تأثیری غیرقابل کتمان بر روی آثار گذاشت که خود به ویژگی منحصربه‌فرد نمایشگاه دوسالانه یعنی تغییر در پروسه کار مبدل شد. در بسیاری از آثار به نمایش درآمده، مرز اثر از داربست‌های فلزی به سختی قابل تمایز است و آثار در پروسه نصب از طرفی هویتی تازه یافته‌اند و از طرف دیگر وجود داربست‌ها به نمایشگاه روحی واحد بخشیده است.
او افزود: ما به استقبال ساختارشکنی رفتیم و مکان تالار وحدت را از تعریف خود و کارکرد متعارف آن جدا کردیم و ساختار بینال را در تعارض با فضای پرطمطراق تالار شکل دادیم. این پژوهشگر ادامه داد: باید اضافه کنم به لحاظ نظری ساختار زدایی عملی از پیش تعیین شده نیست و رویدادی منحصر به فرد است که در بطن ساختارهای متعارف اتفاق می‌افتد. شاید انتخاب تالار وحدت بر اساس وسع و بضاعت ما صورت گرفت اما بینال تابع آن ساختار عمل نکرد و در دل مکان، ساختار زدایی از مکان رخ داد.
سبطی با اشاره به تاثیر غیررقابتی بودن دوسالانه گفت: مسئله دیگری که دوسالانه از ابتدا بر آن تاکید داشت و شاید مورد نقدهایی نیز واقع شد، مسئله غیر رقابتی بودن این رویداد بود. غیر رقابتی بودن دوسالانه موضعی است که از رویکردهای دوسالانه و زیرساخت‌های نظری آن برمی‌خیزد. وقتی صحبت از رقابت و جایزه به میان می‌آید، بی‌درنگ مسئله قضاوت بارز می‌شود. هنر معاصر برخلاف هنر مدرن با معیارها و پیمانه‌های معین از قبیل تمرکز بر فرم، مهارت، و حتی کانونیت زیبایی در برابر قضاوت سر و کار ندارد. این به معنای حذف فرم یا مهارت و حتی زیبایی نیست بلکه وجه کانونی بودن آن به عنوان ملاک ارزش‌گذاری را از دست می‌دهد. اگر ما صحبت از هنر معاصر می‌کنیم نمی‌توانیم اثر را بر اساس پیمانه هنر مدرن بسنجیم. از طرف دیگر دوسالانه هشتم برای گرد هم آمدن آثار تم پیشنهاد نکرد و ترجیح بر آزادی ایده و کنش هنرمند بود و عملا پیمانه‌ای مثل تم نیز برای قضاوت درباره آثار وجود نداشت. با این رویکرد برای دوسالانه هشتم، پذیرش رقابت به منزله در معرض سنجش و قضاوت قرار دادن اثر است که با رویکرد معاصر مغایرت دارد.
به گفته این عضو شورای دبیران دوسالانه مجسمه‌سازی؛ هنر معاصر با اندیشه گره‌خورده است و اندیشه موضوع دیالوگ با مخاطب است. هنر معاصر صرفا در برابر نگاه مخاطب و ارزش‌گذاری بر اثر نیست، بلکه جهان هنر برساخته کنش دو سویه بین هنرمند و مخاطب است. با تمام این توصیف‌ها، دوسالانه هشتم فضایی برای ارائه آزادانه اثر و کنش هنرمند در مقابل رقابت برای جایزه است.
او افزود: همانطور که در بیانیه دوسالانه اشاره شده است، دوسالانه هشتم تلاشی جمعی برای ساماندهیِ یک رویداد هنری و همین‌طور یک کنش جمعی برای محافظت از حق برخورداری از فضایی برای بروز آزادانه‌‌ی دغدغه‌های هنرمندان است.
هشتمین دوسالانه ملی مجسمه‌سازی تهران تا ۲۴ بهمن‌ماه ۹۹ در مکان پهنه رودکی برگزار می‌شود.
امروز متوجه شدم عکسی رو که مدت‌هاست بهش علاقه‌مندم از صحنه‌ی واقعی حادثه گرفته نشده.بلکه عکسیِ از بازسازی حادثه تروریستی المپیک مونیخ.درواقع عکس از نمایشگاه ایسنتالیشن در سال 2002 یعنی سی سال بعد از حادثه گرفته شده و امروز من فیلمش رو هم پیدا کردم و هنرمندش کریس درایگر سوئیسیه...ایرادی نداره هنوز هم دوستش دارم و از دیدن جزییات عکس لذت میبرم.شلوغی اتاق،تشک‌های خونی،گرم‌کن ورزشی،چمدون و بازوبند با نقش پرچم اسرائیل،نور اتاق...به خصوص نور اتاق باعث شده من عکس رو دوست داشته باشم.
https://www.youtube.com/watch?v=sXsR1t9joIY
Chris Draeger Black September at MACBA
« همبندی‌های وجودی»
طبیعت همواره محل الهام و سوژه‌هایی‌ست که میتواند مورد توجه هنرمند از جهات متعدد قرار گیرد چه از لحاظ کلیتِ ذاتی‌اش که منبع و مأخذ اصالتِ مادی‌ست و چه از لحاظ ربط و نمودش در حیات انسانی. به‌همین دلیل بخشی از ادراک انسان از حیات و هستی‌اش، در مواجهه‌ی او با ترسیم متفاوتی از ارتباطش با طبیعت و دیگر موجودات، قابل کسب و تجربه است. بدن و بوم‌شناسی زیستی، رویکرد مهمی‌ست که انسان را از کالبدِ قراردادی‌اش خارج کند و در بدن‌های دیگری تجسم سازد؛ به‌ویژه که امکانِ تجربه‌ی مکانیت و زمانیتی را فراهم میکند که به نحو دیگری قابل ادراک نیست. مواجهه‌ی تبدیل و یا تجسد بدنِ انسان به کلیتِ بدن و اندام موجودات دیگر در هستی، آزادسازی نیروهایی‌ست که در خارج از بدنِ متعارف انسانی رویت‌پذیر می‌شود. و او را با وضعیتی دیگر از تقابل و تعامل کنشگرانه آشنا می‌سازد.« باروری استعداد ادراکی» که بخشی از آن از فعل و انفعالات بدنی و جسمی، قابل حصول است. چراکه انسان را می‌توان جزئی از کلِ بدن‌های زنده در هستی و همبندی‌های وجودی قلمداد کرد که قوانین مشابه بقا وحیات بر آنان حاکم است. گیاه، ماشین، حیوان و هر آنچه که در طبیعت و در محدوده ادراکی و زیستی انسانی‌ست، میتواند مورد نظر هنرمند قرار گیرد و از زاویه دید و اندیشه‌ی او، پرداخته و ظاهر شود.
بهار دیدگاه، ... دیدن ادامه ›› در آخرین نمایشگاه نقاشی خود با نام "شوربوم" که آبان 99 در گالری ایده به نمایش درآمد، وال‌هایی عظیم‌الجثه را به عرصه‌ی بوم‌هایش فراخوانده که میتواند شمایل‌نگاری از انسان باشد.
موجوداتی دریایی که اینک از محلِ زیست خود دور، افتاده و در شوره‌زاری برهوت و کویری رها شده‌اند. او انسان را در کالبد و هیبت موجوداتی نهاده که میتواند تعمیم‌پذیری را در شکل و تجربه‌ی دیگری پیش کشد. و از منظر زیبایی‌شناسی و فرمال، به چالشِ وضعیت انسانی، با رویکردی تفکربرانگیز بپردازد، که برای مخاطب تاثیرگذاری بیشتری دارد.
در موجوداتِ مورد طرح او، انسانی حضور دارد که از ریخت کلیشه‌اش با معناسازی متعارف و مستقیم، خارج شده و به بزرگترین موجود زمینی یعنی وال‌ها بدل شده است، که بوم‌‌زیستی و رگ حیاتش آب و دریاست و در پارادوکسی هوشمند، در میدان‌گاهی بی‌انتها از زمینی خشک و شوره‌زده رها شده است. موجوداتی که علی‌رغم قدرتمندی اما در بسترنامناسبی از زیست محیطی‌اشان که در وجهی به تغییرات اکوسیستمی و انقراض و مرگ موجودات زنده نیز اشاره دارد، قادر نیست برای نجاتِ خود کاری کند و دراین ورطه‌ی مرگ‌آور، رو به زوال و میرایی‌ست.
برخی تابلوها زمین شوره‌زار را در تداعی اقیانوس، متلاطم در موج‌هایی نشان می‌دهد که وال‌ها با فیگورهایی، از آن سربرآورده و یا در حال جهشند؛ و به نظر می‌رسد از خلال این فیگورهای طرح‌شده، اشاره‌ای بر گذشته‌ی نشاط‌آور و زیستِ حقیقی او دارد، که در این مختصات جغرافیایی، دستخوش تغییراتی هولناک شده و آنان را وادار به سوگواری جمعی کرده‌است. به‌ویژه که در تابلویی، این فیگورها همچون سوگواری انسانی، بر لاشه‌ای بی‌جان ترسیم شده و رنجِ فقدان حال و گذشته را توأمان منتقل میکند.
گذشته‌ای که اکنون در محاصره تنهایی، رنج، جداافتادگی و بیگانگی از خانه و مرگ است. اقیانوسی بی‌آب که تنها شوره و نمک و لاشه پس می‌دهد و هرچند وال‌ها در تلاش برای همسازی با محیط باشند، راهی بجز نیستی ندارند.
و اکنونیتی که گریزناپذیر، حاضرست تا واگویه‌ی حقیقتی غیرقابلِ تغییر باشد؛ حقیقتِ تلخِ سرنوشت موجود که یکی پس از دیگری، هر آنچه در عدم سازش با خود می‌بیند، می‌بلعد. مانند تابلوهایی که در آنها به نظر می‌رسد والی در حالِ بلعیده و غرق‌شدن در فلاتِ شوره‌زارست. اینجا هنرمند، اندیشه مخاطب را به قیاس دو وضعیت، گذشته و اکنون، زندگی و میرایی، همسانی و مقاومت به کنشگری وا می‌دارد و حتی طرحِ پرسش میکند. مطابق با الگوهای جامعه انسانی که همواره نیز چنین نیروهایی بر آن وارد می‌آید؛ و او ناگزیر برای بقا و ادامه‌ی حیات، حتی در شرایطی بحرانی، دست به تخریب هر نوعِ نیروی تولیدی و کنشمند می‌زند تا قادر به ادامه باشد و تا آنجا پیش می‌رود که چیزی بجز تخریب و فروپاشی‌اش باقی نمی‌ماند. دسته‌های ناهمسان با شرایط موجود، محتوم به حذف و نیستی‌اند و نیرویِ تولیدگر به صفر میل کرده و محو می‌شود. مانند تابلویی که در آن جز فلات خشک، هیچ موجودی دیده نمی‌شود.
گاهی در کار هنرمند، جایگزینی یا شمایل‌نگاری، به دلایل معناپذیری و نشانه‌گذاری صرف نیست، گاهی کارکرد آن، به واسطه حضورش در آنِ موجودیتِ خود اثر اهمیت دارد. یعنی اثر هنری، بی‌واسطه درصدد برقراری ارتباط با حضورِ ضدکلیشه‌ای خود، رابطه‌اش را با بیننده می‌سازد و سپس در تداومِ این ارتباط به انتقال معنا و محتوا می‌رسد. در تابلوهای بهار دیدگاه، به‌وضوح می‌توان تاثیرگذاری کارکردها را ردیابی کرد. انزوا، تنهایی، تبارشناسی، زوال و مردگی در جهانی به وسعتِ شورزار، در لحظه، قابل لمس است، برای همزادی دریایی، که در رویایی با وضعیتی دردناک، وجوه حیات و زندگی را از دست داده، طردشده، در یأسی مفرط و رو به زوال است.
از سویی دیگر، با نگاه به کلیت حاکم بر تابلوها، هنرمند تاکیدی بر مناسباتِ مهیابودن محیط پیرامونی و زیست‌شناسی موجود دارد. و اینکه وجود محیط و جغرافیای زیستی و آنچه از آن تاثیرگذارست، تا چه اندازه در حیات یک موجود زنده مهم است و اگر بهر دلیلی، محیطِ زیست او دچار نقض و ایراد و تهی از عناصر حیاتی شود، میتواند به انحطاط و مردگی او، ختم شود. همچون انسانی در جو نامناسبی از وضعیت محیط زیست، اجتماعی و حیاتی پیرامونش.
تابلوهای بهار دیدگاه، هنر ابزود را در بوم و طرح و رنگ، در قاب‌هایی واجد معانی انسانی و اجتماعی، به نمایش گذاشته است. آن‌چنانکه ببینده این آثار، بی‌واسطه با ابعاد روشنی از اندیشه، احساس و درک مواجه می‌شود که وضعیت انسانِ معاصر را در آن تابلوها ببیند و همذات‌پنداری کند.
والی گرفتار در گودالی عمیق، سرگردانی و رهاشدگی انسان در لامکانی و گیرافتادنش در ورطه جهان امروزست که اگر حرکتی نکند و نیروهای سازنده و احیاگرش را بکار نبندد، منجر به محوشدنش می‌شود؛ در تابلویی که در آن دیگر هیچ موجودی بجز زمین برهوت شوره‌زار دیده نمی‌شود، درحقیقت پایانی‌ست که هنرمند آن را نیز تصویرسازی کرده و مجسم می‌سازد.
استفاده از رنگ‌های سرد و مات، از طیف خاکستری، روشن و تیره، جزئیاتِ دقیقی از شوره‌زار، وال‌ها و موقعیت مکانی، در بوم‌هایی بزرگ به انتقال فضای ابزورد موجود کمک کرده است.
بهار دیدگاه در نمایشگاه شوربوم ایده‌ی جذابی را مورد نظر و طرح قرارداده و هنر را به واسطه‌ی رویکردِ زیباشناسی‌اش به مصافِ اندیشه می‌‌کشاند تا در تلفیقی از زیبایی و هنر تجسمی، و بر خلافِ جهتِ وجوه تجاری و پرزرق و برق از رنگ‌های گرم و ترسیمی عامه‌پسند با کژرویِ موقعیتی، به گشودگی درون مایه هستیِ انسان در وضعیت امروز بپردازد.
نیلوفرثانی
هومن سلیمی: تالار وحدت پتانسیل های لازم برای اجرای بینال را نداشتهومن سلیمی یکی از اعضای شورای دبیران هشتمین دوسالانه مجسمه سازی گفت: تالار وحدت پتانسیل های لازم برای اجرای بینال را نداشت، اما رفتار ما با این فضا به گونه‌ای بود که این فضای غیر معمول و نامتعارف برای برگزاری نمایشگاه را با چیدمان خاص آثار مهیای برگزاری دوسالانه کردیم. در واقع به جای این که فضای تالار بر ما غالب شود ما فضا را تحت تاثیر آثار و رویداد قرار دادیم.
به گزارش شورای دبیران هشتمین دوسالانه مجسمه سازی؛ هومن سلیمی یکی از اعضای شورای دبیران این رویداد گفت: دوسالانه هشتم مجسمه سازی تفاوت های بارزی با دوسالانه های پیشین دارد. از جمله این که آثار متنوعی با ویژگی بینارشته ای و بینارسانه ای در دوسالانه حضور دارند که در قالب حجم به نمایش در آمده اند. یکی دیگر از مهم ترین تفاوت ها، حضور و همکاری کیوریتورها با دوسالانه است که برای نخستین بار وارد ساختار بینال شد و این رویکرد بینال را با سوی رویه ای معاصر در هنر سوق داد.
او افزود: حضور معماران در بخش کیوریتوری نیز برای اولین بار در دوسالانه های مجسمه سازی اتفاق افتاده است. آثار معماری با رویکرد مجسمه سازانه بخشی از رویکردهای دوسالانه؛ یعنی گسترش مرزهای مجسمه سازی است که برای آن در بخش کیوریتوری برنامه ریزی شد و در نهایت دوسالانه آثاری از حوزه ی معماری به نمایش گذاشته خواهد شد.
سلیمی ادامه داد: یکی دیگر از تفاوت های بینال هشتم با بینال های پیش این است که فضای انتخاب شده از امکانات نمایشگاهی معمول مکان هایی مانند موزه یا فضاهای تعریف شده برای برگزاری بینال ها برخوردار نبود.
او افزود: در واقع پهنه رودکی پتانسیل های لازم برای اجرای بینال را نداشت، اما رفتار ما با این فضا به گونه‌ای بود که این فضای غیر معمول و نامتعارف برای برگزاری نمایشگاه را با چیدمان خاص آثار مهیای برگزاری دوسالانه کردیم. در واقع به جای این که فضا بر ما غالب شود ما فضا را تحت تاثیر آثار و رویداد قرار دادیم.
به گفته سلیمی؛ به کار بردن داربست برای نمایش آثار در عین این که کاستی ها و کمبودهای تالار را جبران می کند، امکاناتی را نیز در اختیار برگزار کنندگان این رویداد می گذارد تا فضای تالار را به فضای معاصر تبدیل کنند. ضمن این که این داربست ها خود به گونه ای فضایی مجسمه وار را ایجاد کرده‌اند و این با ماهیت بینال مجسمه سازی همخوانی دارد.
او ادامه داد: فضای سانتیمانتال تالار وحدت که برای رویدادهای دیگری از جمله اجرای موسیقی و تئاتر تعریف شده بود با نوع نگاه ما و برخورد متناسب با رویکردهای دوسالانه و نیز نحوه ی چیدمان آثار، ماهیت تعریف شده خود را از دست داد و در خدمت اهداف ما قرار گرفت.
سلیمی با اشاره به بخش مستندنگاری گفت: وجه تمایز دیگر این رویداد این است که بینال ها به طور معمول به نمایش آثار یا برپایی نمایشگاه ختم میشوند، اما در بینال هشتم علاوه بر نمایش آثار، بخش مستندنگاری و معرفی روند هنری هنرمندان و شکل گیری ایده و آثارشان از چند ماه قبل از افتتاح نمایشگاه آغاز شد و تا پایان دوسالانه ادامه خواهد یافت. در واقع فعالیت و گروه پژوهشی دوسالانه، طی چند ماه به گونه‌ای موازی با نمایشگاه بخشی از خروجی دوسالانه را همگام با نمایشگاه پوشش داده است. ضمن این که ماحصل مستندنگاری در کتاب دوسالانه نیز منتشر خواهد شد، در نتیجه کتاب دوسالانه هشتم ضمن برخورداری از محتوایی پژوهشی به گونه ای متفاوت منتشر خواهد کرد.
به گفته سلیمی؛ دوسالانه هشتم مجسمه سازی ضمن به کارگیری از تجربیات دوسالانه های قبل دستاوردهای مهمی را به دست آورده است و امیدواریم قدم هایی را در جهت اعتلای هنر و مجسمه سازی بردارد.
هشتمین دوسالانه ملی مجسمه‌سازی تهران در تاریخ ۲۱ آذرماه سال جاری در مکان پهنه رودکی به مدت ۲ ماه (تا ۲۱ بهمن ماه ۹۹) برگزار می شود.
پرچمداری «یک جهان، یک عزم» ایران در ارمنستانعکاس ایرانی به جشنواره بین‌المللی عکس ارمنستان با عنوان «کووید ۱۹،سیاست در هنر» راه یافت.محبوبه فرج‌اللهی عکاس جوان راه یافته به جشنواره بین‌المللی و آنلاین عکس ارمنستان در خصوص این اثر گفت: در این عکس پرچم سه کشور ایران، چین و ارمنستان به عنوان سه کشور درگیر با این بیماری استفاده شده‌است. ایران کشور من است، ارمنستان کشور میزبان است و چین از آن روی انتخاب شده که منشا این بیماری بوده است.»
او همچین افزود: این عکس یکی از عکسهای مجموعه در حال تکمیل من با عنوان «یک جهان، یک عزم» بوده که از میان آثار عکاسانی از ۱۶ کشور جهان برای حضور در نمایشگاه انتخاب شده است.
این عکاس جوان پیش از این در هفدهمین جشنواره تئاتر دانشگاهی، سیزدهمین جشن تصویر سال و... مقام آورده بود و سال گذشته توانست برنده مدال برنز نخستین جشنواره بین‌المللی عکس ایروان با عنوان «فقط بخندید» شود.
محبوبه فرج الهی عکاس شناخته شده تئاتر، نایب رئیس هیئت‌مدیره انجمن عکاسان خانه تئاتر است که سالها عکاسی هنری، پرتره و عکاسی خبری را در پیشینه فعالیت خود دارد.
علی سردار افخمی (۱۳۰۸، تهران) معمار پیشرو ایرانی بود از آثار مهم او، تئاتر شهر و ساختمان جدید مجلس شورای اسلامی است که در سال ۱۳۵۵ طراحی و پس از انقلاب اسلامی ایران در سال‌های ۱۳۷۶–۱۳۸۰ اجرا شد.
https://razheh.com/articles/biografi-aali-srdar-afkhmi-5ef0d5233863e
صفا سبطی: هفت کیوریتور دوسالانه مجسمه سازی هشتم را همراهی می کنندهشتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران میزبان پروژه ها و آثاری است که از چهار مسیر جداگانه به دوسالانه راه یافته اند.
به گزارش شورای دبیران هشتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران صفا سبطی گفت: آثاری که در دوسالانه مجسمه سازی تهران نمایش داده می شوند از راه فراخوان، کیوریتوری، دعوت از هنرمندان و گالری ها به این رویداد راه یافته اندو هر یک ازاین مسیرها، پاسخگوی بخشی از ضرورت ها، رویکردها و اهداف دوسالانه بوده است.
او افزود: بخش فراخوانی، طیف هنرمندان عموما جوانی را شامل می شود که آثاری متناسب با رویکردهای دوسالانه، از جمله توجه به فرایند در شکل گیری اثر، گسترش افق هنر معاصر، باز تعریف مرزهای مجسمه سازی و بازخوانی اثر را ساخته اند.
این عضو شورای دبیران دوسالانه مجسمه سازی تهران ادامه داد: اهمیت حضور این طیف از هنرمندان با توجه به تمرکز آن ها بر اهداف و رویکردهای دوسالانه، ما را بر آن داشت تا با نگاهی ویژه به معرفی آن ها بپردازیم.
به گفته سبطی؛ در برنامه ریزی دبیر قبلی دوسالانه، بخشی تحت عنوان آموزش و پژوهش گنجانده شده بود که قصد داشت به معرفی هنرمندان بپردازد. اما این برنامه با تغییراتی اساسی و با تشکیل "گروه پژوهش" از شهریور ماه امسال از نو آغاز به کار کرد.
او افزود: این گروه، پروژه پژوهشی دوسالانه هشتم را دنبال می کند و من مسئولیت برنامه ریزی و سرپرستی آن را به عهده دارم. ماحصل تلاش بی وقفه ی این گروه (شامل پژوهشگران، نویسنده و گرافیست)، مستندنگاری و تولید محتوای متونی است که از طریق پژوهش، مصاحبه، بازخوانی اسناد متنی و تصویری و تهیه گزارش جمع آوری و سپس تدوین و منتشر می شود.
به گفته سبطی؛ هدف پروژه ی پژوهشی دوسالانه معرفی سیر فعالیت هنری هنرمندان از گذشته تا امروز و روند شکل گیری و گسترش ایده در آثار هنرمندان راه یافته به دوسالانه در بخش فراخوانی است.
او با اشاره به اهمیت بخش کیوریتوری برای دوسالانه گفت: یکی از استراتژی های مهم دوسالانه از ابتدا وارد کردن این بخش در روند فعالیت دوسالانه بوده است، به طوری که آن را به مثابه پایبندی و عملکرد در حوزه هنر معاصر می داند. رویکرد معاصر، جریان هنر را ختم به ارائه آثاری محبوس در رسانه نمی داند، بلکه پیوند هنر را با بسترهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، تاریخی و زیبایی شناختی برقرار و متعاقب آن طرح مساله می کند.
او ادامه داد: پروژه هایی که از مسیر کیوریتوری به دوسالانه راه یافته اند شامل پروژه های کیوریتوریال، پروژه های کیورتوری، پروژه های پژوهشی- آرشیوی و پروژه های کیورتوری معماری است که با مشارکت و همکاری هفت کیوریتور با دوسالانه شکل گرفته است.
این عضو شورای دبیران هشتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران گفت: این پروژه ها با رویکردهای متفاوت به معرفی آثار هنرمندان با تکیه بر موضوعی یا مفهومی خاص، معرفی آثار معماری با تمرکز بر فرم مجسمه سازانه، بازخوانی اسناد تاریخی با رویکرد انتقادی و آرشیو، ارائه و بازخوانی اسناد با رویکرد تاریخی- هنری می پردازند.
سبطی ادامه داد: سحر سلخی، هستی گودرزی، حامد دهقان، همایون سی ریزی، پیمان شفیعی، بیژن غنچه پور، روح الله شمسی زاده کیوریتورهای همکار در هشتمین دوسالانه مجسمه سازی هستند که به شیوه های متفاوتی از جمله ارائه اثر، ارائه داکیومنت در قالب رسانه های تصویری، متنی، صوتی و برگزاری پنل پروژه های خود را به اجرا می گذارند.
او همچنین با اشاره به بخش هنرمندان مدعو گفت:بخش دعوت از هنرمندان در دوسالانه با تکیه بر این هدف برنامه ریزی شده است که فعالیت هنری جاری هنرمندان (خارج از فراخوانی) را در معرض دید عموم قرار دهد. در این بخش هنرمندان مدعو متناسب با رویکردهای دوسالانه و در فضای معاصر به ساخت آثار مبادرت ورزیده اند.
سبطی با اشاره به شیوه همکاری دوسالانه با گالری ها در هشتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران گفت:به منظور بهره گیری هر چه بیشتر از پتانسیل های موجود در فضای هنر معاصر، در این دوره، از نیرو و امکانات گالری ها به نفع هنرمندانشان و در جهت نمایش آثار این هنرمندان استفاده شده است. شکل همکاری دوسالانه با گالری ها عبارت از معرفی هنرمند و اثر توسط گالری و تبادل نظر و انتخاب اثر بر مبنای رویکردهای دوسالانه از سوی شورای دبیران بوده است. همچنین گالری ها مسئولیت هر گونه حمایت از هنرمندان خود را به عهده گرفته اند.
هشتمین دوسالانه ملی مجسمه‌سازی تهران در تاریخ ۲۱ آذرماه سال جاری در مکان پهنه رودکی به مدت ۲ ماه و تا ۲۱ بهمن ماه ۹۹ برگزار می‌شود.
واقعا چه خبره یعنی؟
شاید دِپسردگی هامون کمتر میشد
من به کفترای توی ایوونمون می‌نازیدم... باید چشمم رو بیشتر باز کنم 🤔 اگه جایی مرغ ماهی‌خوار هم کشف شد خبر بدین 😊
سم مطلق هست ولی شنیدنش تجربه ی جالبی بود :)
https://uupload.ir/files/da96_article00_1064x.jpg
https://uupload.ir/files/wmk5_meiselas_lecture.jpg
شورشیان نقابدار با بمب‌های دست‌ساز مسلح میشوند.نیکاراگوا.1979
عکس از سوزان میسلاس
Susan Meiselas
https://www.artforum.com/print/reviews/202005/susan-meiselas-82856
کارگاه‌های رایگان در دومین جایزه سال «استیکر»کارگاه‌های بخش جنبی دومین جایزه سال «استیکر» به صورت رایگان و از طریق سایت جشنواره در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفت.
به گزارش ستاد خبری رویداد، دبیرخانه دومین جایزه سال «استیکر» در راستای هدفمندی ارسال آثار، اقدام به برگزاری کارگاه‌های جانبی در دو بخش استیکر ثابت و استیکر متحرک کرده است تا علاقه‌مندان بتوانند با دیدن بخش‌های مختلف کارگاه در هر بخش نسبت به خلق اثر فاخر برای شرکت در جشنواره اقدام کنند.
تدریس بخش استیکرثابت را علی رادمند کاریکاتوریست، تصویرگر و انیماتور و طراح گرافیک بر عهده دارد. وی جوایز بسیاری را در این عرصه از آن خود کرده و همچنین استیکرهای معروفی نیز طراحی و اجرا کرده که مورد استقبال کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته است.
تدریس بخش اصول و مبانی طراحی استیکر متحرک نیز بر عهده پدرام اعتمادی است. تصویرسازی، طراحی گرافیک، طراحی شخصیت، ویدئوگرافی و به صورت خاص انیمیشن دوبعدی از تخصص‌های اصلی این مدرس است.
سر فصل این کارگاه‌ها در بخش استیکر ثابت شامل «استیکر چیست و تفاوت آن با تصویرسازی‌های مختلف»، «طراحی کاراکتر» و «طراحی استیکر» و در بخش استیکر متحرک شامل «طراحی کاراکتر»، «المان‌های متحرک‌سازی»، «تکنیک‌های متحرک‌سازی» و «انواع فرمت‌های خروجی استیکر متحرک» است.
این کارگاه‌ها از روز ۱۵ آبان‌ماه به صورت رایگان از طریق سایت جشنواره به نشانی STICKERPRIZE.IGAP.NET و پیام‌رسان آیگپ در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.
آغاز دومین جایزه سال «استیکر» به دبیری سید مسعود شجاعی طباطبایی از مهرماه ۱۳۹۹ بوده و تا ۲۳ دی‌ماه سال جاری، همزمان با روز جهانی استیکر که اختتامیه این مراسم برگزار می‌شود، ادامه خواهد داشت.
گاه‌شمار جشنواره نیز بدین شرح است:
مهلت ارسال آثار در مرحله اول برای هر دو بخش: ۲۱ آذرماه ۱۳۹۹
کارگاه آموزشی آنلاین: ۱۵ آبان ماه ۱۳۹۹
انتخاب آثار مرحله اول: ۲۴ آذرماه ۱۳۹۹
اعلام اسامی راه‌یافتگان به نمایشگاه: ۲۵ آذرماه ۱۳۹۹
مهلت ارسال آثار در مرحله دوم: ۱۵ دی ماه ۱۳۹۹
داوری نهایی: ۲۰ دی ماه ۱۳۹۹
مراسم اختتامیه و اهدای جوایز: ۲۳ دی ماه ۱۳۹۹ همزمان با روز جهانی استیکر
نشانی ارسال آثار:
ایمیل: Stickerprize@igap.n
محمد الدوره را می‌شناسید؟بله می‌شناسید.شرط می‌بندم که اگر قبل از دهه هفتاد متولد شده باشید اون‌رو بارها دیدید.من خودم از چهارسالگی می‌شناسمش،اون موقع بچه بودم،نمی‌فهمیدم ماجرا چیه،خیلی با دقت به محمد نگاه میکردم.اما بعد که یکم بزرگ شدم با دیدنش گریه‌ام می‌گرفت و اصلا نمی‌تونستم درک کنم که تمام مدت فیلمبردار دارد فیلم می‌گیرد.
چرا فیلم می‌گیرد؟چرا کمک نمی‌کند؟
پدر محمد داد می‌زد شلیک نکنید،شلیک نکنید ... دیدن ادامه ›› بچه اینجاست...
حالا که بزرگ شدم نمیتونم محمد را ببینم،طاقتش رو ندارم،اما بی‌نهایت ممنون فیلمبردار «طلال ابورحمان»هستم.
محمد الدوره دوازده سالش بود و داشت با پدرش از بازار ماشین‌فروش‌ها بر میگشت.یهو دید وسط درگیری‌های نیروهای اسرائیلی و فلسطینهیه.با پدرش رفت پشت یک بشکه که از تیررس خارج بشه.
طلال ابورحمان خبرنگار شبکه‌ی فرانس۲ از ماجرا فیلم گرفته،سپتامبر سال 2000 بود و فیلم به‌سرعت در کل دنیا پخش شد.اسرائیل گفت فیلم ساختگی‌ست و یک‌سری دلیل و مدرک هم آورد.شاید هم راست می‌گفت..
اگه ساختگی بود که خیلی طبیعی بازی کردند.
این داستان اشغال فلسطین برای خیلی از ماها تکراری شده،درواقع تکراری ش کردن.وقتی هم یه چیزی تکراری میشه،نسبت بهش بی‌تفاوت میشیم.اما خب من طرفدار این داستان‌ها هستم.مستندهای مربوط به اشغال فلسطین رو تاجایی که بتونم دنبال میکنم.قلب هرکسی برای یک عده‌ی خاصی بیشتر میگیره.
جنگ داخلی سیرالئون،قحطی سودان،جنگ سوریه،زاغه‌نشین‌های هندوستان،وضعیت زندگی در کامبوج،مهاجرت‌های خطرناک،زندگی با طالبان،زندگی باداعش...هر کسی با هر هدفی میتونه اخبار مربوط به این جنگ‌هارو دنبال کنه.اگر وضعیت در جایی از جهان به نقطه‌اوج خطر و ناامنی رسیده،دلیل نمیشه نقاط ناامن دیگه نادیده گرفته بشوند.اگر دنیای سیاست شورش رو در آورد،هیچ وقت برای من دلیل منطقی برای نفرت از آدم‌هایی نشد که هرروز کشته میشوند.توی دنیا روزی هزار اتفاق می‌افته و من برای اتفاق‌های بد همیشه ناراحت میشم اما اگر در لحظه از من بپرسند میخوای الان کدوم نقطه‌ی نا امن باشی و عکسش رو بگیری،من میگم فلسطین.
دنیای مادی/پیتر منزل
بیاین زندگی بقیه مردم طبقه‌ی متوسط جهان رو ببینیم.
همشون خیلی آشنا و صمیمی بنظر می‌رسند.
با الهام از قدیمی‌ترین انیمیشن جهان؛پوستر دومین جایزه سال «استیکر» رونمایی شدپوستر دومین دوره جایزه سال «استیکر» با الهام از کهن‌ترین انیمیشن جهان بر اساس طرحی از محسن سپاهی رونمایی شد.
به گزارش ستاد خبری رویداد، پوستر دومین دوره جایزه سال «استیکر» نخستین پویانمایی جهان سفالینه‌ای با نقش یک بز است که در پنج حرکت به سمت درختی می‌جهد و برگ‌های آن را می‌خورد.
این جام سفالی که قدمت آن به هزاره سوم پیش از میلاد برمی‌گردد، در میان یافته‌های کوچک و بزرگ باستان‌شناسان در وسعت ۱۵۱ هکتاری «شهر سوخته» پیدا شده و نظر کارشناسان را بیش از سایر آثار مکشوفه به خود جلب کرده و به عنوان نخستین پویانمایی جهان مطرح شده است .
هنرمند نقاشی که جام سفالین را بوم نقاشی خود قرار داده، توانسته است در پنج حرکت، بزی را طراحی کند که به سمت درخت حرکت و از برگ آن تغذیه میکند.
برخی معتقدند موارد منقوش بر این سفالینه بیانگر یک داستان زیبای باستانی ایرانی با نام «درخت آسوریک» است.
تحقیقات نشان داده که این نقش، قدیمی‌ترین ایده هنرمندان باستان برای ارائه تصویر متحرک و به تعبیر امروزی انیمیشن است.
دومین دوره جایزه سال «استیکر» با توجه به استقبال هنرمندان از دوره پیشین این رویداد، توسط شبکه اجتماعی تمام خدمات آیگپ با همکاری رسانه ای سایت روز رنگ و همراه اول، به دبیری سید مسعود شجاعی طباطبایی برگزار خواهد شد.
آغاز این رویداد از مهرماه ۱۳۹۹ بوده و تا ۲۳ دی‌ماه سال جاری، همزمان با روز جهانی استیکر که اختتامیه این مراسم برگزار می‌شود، ادامه خواهد داشت.
در این دوره کارگاه‌های آموزشی نیز در نظر گرفته شده است تا هنرمندان بتوانند با ساختار و نوع طراحی استیکرهای ثابت و متحرک آشنا شوند.
گاه‌شمار جشنواره:
مهلت ارسال آثار در مرحله اول برای هر دو بخش: ۲۱ آذرماه ۱۳۹۹
کارگاه آموزشی آنلاین: ۱۵ آبان ماه ۱۳۹۹
انتخاب آثار مرحله اول: ۲۴ آذرماه ۱۳۹۹
اعلام اسامی راه‌یافتگان به نمایشگاه: ۲۵ آذرماه ۱۳۹۹
مهلت ارسال آثار در مرحله دوم: ۱۵ دی ماه ۱۳۹۹
داوری نهایی: ۲۰ دی ماه ۱۳۹۹
مراسم اختتامیه و اهدای جوایز: ۲۳ دی ماه ۱۳۹۹ همزمان با روز جهانی استیکر
نشانی ارسال آثار:
ایمیل: Stickerprize@igap.net
نوشته ای بر آثار علی گنجوی / ناپیدا / گالری اُ
«رهاشدگی اندام‌واره»
نمایشگاه ناپیدا، تابلوهایی با ابعاد بزرگی‌ست که زمینه‌ی تیره دارد و سوژه‌های آن نیز در همان طیف رنگی زمینه‌اند، چنانکه با خطوط و ترسیم مرزها و نوری موضعی می‌توان آنها را تشخیص داد . دراین بین، و در میان هیاتِ بدنها و اندام‌ها، گاه دست‌ها و پاها، با تابش نور، رنگ آبی درخشانی گرفته‌اند که متمایزکننده و نقطه‌ی ثقل و عطف هر تابلو است.
فیگور این اندام‌ها، در مجموعه ناپیدا حاوی مضامین مفهومی و رخدادی‌ست که تنها در سطح بوم و اثر باقی نمی‌ماند و بیننده را در ظرفی از ارتباط بصری و معنایی ... دیدن ادامه ›› بی‌آنکه نظمِ مسلط اندام‌وارگی شکسته شود، می‌گنجاند و از او به نوعی دیگر از مداخله گفتمانِ هنری و کنشگری دیداری و تخیل دعوت میکند.
بدنها در تاریکی‌اند و گویی رخوت و مسخ‌شدگی اشان با تلالویِ نور آبی، راه نجات را یافته است.
درخشندگی دست‌ها که با هر فیگور، عاطفه و تاثری را نیز عیان میکند، در حقیقت برهم زننده‌ی سکون تخت تصاویرِ به ظاهر معمول از آدم‌هایی‌ست که حاویِ جریانی متحرک می‌شود. آنها در هر اثر، وضعیتی دارند که در اندام‌های درخشان به حکم آینگی بازنمود و هویت یافته‌اند. این قسمت‌های رنگی، که به نظر می‌رسد به عمد گزینش شده، تبدیل به رفلکس‌های نوری شده‌اند؛ همان نقاط ربط و اتصال با مخاطبی که گویی باید آن دست‌ها را لمس کند و یا بگیرد و در ضربانی مشترک، به بی‌مرز برسد؛ دست‌های آبی، مفّری برای رهایی، گاه در حالت تضرع، گاه پرواز، گاه در پیوند، گاه گره‌شده و گاه در ایستایی، با تمایز رنگی به گفتگویی دعوت‌کننده در صحن آمده‌اند و هربار از معنای تجریدی آن اندام به زبان و اندام‌های دیگر، قابل تعّین‌اند. پاهایی که از افتادگی و سکون، به حالتِ روی پنجه و پریدن تغییر کرده و معنادار شده‌اند.
دست‌ها در حالات خود و با برجستگی در زمینه، تولید میل را از طریق هویت‌بخشی به اندامی زنده، واجد معانی و انرژی جاری میکند که مدارهای اتصالی با انتقال آن به مخاطب مسیری نو می‌سازد. فضایی که بارِ شدتی متفاوتی را ایجاد کرده و توأمان در کورانی چندوجهی مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
آثار علی گنجوی، انسان‌ها را محصور در فضایی تیره، تنها در انزوا و عمقی به تصویر می‌کشد که همواره راه روشنی برای برون رفت ازاین فضا را دارد. دریچه‌هایی از جنسِ خود، اندام‌هایی نجات‌دهنده، برای عبور از مرزهای تنانه و ایستایی، به مفاهیمی انتزاعی که بازنموده قلمروزداییِ مناطق بی‌اثر و ساختِ قلمروهای نو در کالبدست.
تابلوها درگیرکننده با ترکیب‌بندی هوشمندانه‌ای از رنگ‌ها، جزئیاتی از چین و شکن پارچه‌ها و لباس‌ها، و طراحیِ استادانه‌ای در غیابِ اضافه‌گویی‌ست که هنر را به مثابه‌ی مسیر گفتگویی برای مفاهیم مشترک انسانی و تاثراتِ عاطفی، انضمامی کرده است.
نیلوفرثانی
1 آبان 99
جایزه سال «استیکر» با معرفی دبیر به دومین دوره رسیددومین دوره جایزه سال «استیکر» دی ماه سال ۹۹ برگزار می‌شود.به گزارش ستاد خبری رویداد، دومین دوره جایزه سال «استیکر» در مهرماه ۱۳۹۹ به همت شبکه اجتماعی تمام خدمات آیگپ، به دبیری مسعود شجاعی‌طباطبایی برگزار می‌شود.
مسعود شجاعی‌طباطبایی هنرمند کاریکاتوریست و دبیر جشنواره‌های مختلف کاریکاتور در سطح ملی و بین‌المللی بوده و در سطح بین‌المللی نیز شناخته‌شده است.
اولین دوره این رویداد در سال ۱۳۹۸ برگزار شد که در این رویداد ۵۰ استیکر برتر حایز دریافت جایزه شدند و سه طرح برتر مورد تقدیر قرار گرفت. با توجه به استقبال هنرمندان از این رویداد، آیگپ تصمیم گرفت که در سال ۱۳۹۹ دومین دوره این رویداد را برگزار کند که شرایط کرونایی بر روند و شکل برپایی این رویداد هنری نیز تاثیرگذار خواهد بود.
آغاز دومین دوره این رویداد مهرماه ۱۳۹۹ است و اختتامیه همزمان با روز جهانی استیکر (۲۳ دی‌ماه سال جاری) برگزار خواهد شد.
فراخوان دومین جایزه سال «استیکر» منتشر شددبیرخانه جایزه سال «استیکر» فراخوان دومین دوره این رویداد به دبیری سید مسعود شجاعی طباطبایی را منتشر کرد.به گزارش ستاد خبری رویداد، با توجه به استقبال هنرمندان از دوره اول برپایی جایزه سال «استیکر»، دومین دوره این رویداد نیز در سال ۱۳۹۹ برگزار می شود و به همین منظور فراخوان آن برای شرکت علاقمندان منتشر شد.
آغاز این رویداد مهرماه ۱۳۹۹ است و تا ۲۲ دی‌ماه سال جاری همزمان با روز جهانی استیکر که اختتامیه این مراسم برگزار می‌شود، ادامه خواهد داشت.
در این دوره کارگاه‌های آموزشی نیز در نظر گرفته شده است تا هنرمندان بتوانند با ساختار و نوع طراحی استیکرهای ثابت و متحرک آشنا شوند.
شبکه اجتماعی تمام خدمات آیگپ که در سال ۱۳۹۸ برای اولین بار در ایران اولین جایزه سال «استیکر» را برگزار کرد، به ۵۰ استیکر برتر جایزه داد و ۳ طرح برتر مورد تقدیر قرار گرفتند. حال آیگپ با همکاری سایت روز رنگ و همراه اول، در سال ۱۳۹۹ دومین دوره این رویداد را به دبیری سید مسعود شجاعی طباطبایی برگزار خواهند کرد.
متن کامل فراخوان و شرایط شرکت در دومین دوره از جایزه سال «استیکر» بدین شرح است:
اهداف جشنواره:
۱- گسترش استیکرهای بومی در پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی
۲- آشنایی و حضور فعال هنرمندان ایرانی در خلق استیکر بومی
۳- استفاده پیام‌رسان‌های ایرانی از استیکرهای طراحی شده توسط هنرمندان ایران
۴- آشنایی هنرمندان با مفهوم استیکر و مبانی و اصول طراحی آن
۵- آشنایی عموم مردم با کارکرد استیکر در ارتباطات روزمره پیام‌رسان‌ها
موضوعات:
۱- طراحی استیکر بر اساس فرهنگ بومی ایران در سه بخش:
الف/ شخصیت‌های ایرانی
ب/ موضوعات نوستالژیکج/ آزاد
۲- طراحی استیکر متحرک بر اساس فرهنگ بومی ایران
بخش‌های جشنواره:
الف/ خلق شخصیت استیکر: خلق شخصیت بر اساس معیارهای فرهنگ بومی ایران
ب/ بخش استیکر متحرک: طراحی و خلق بسته‌های استیکر متحرک بر اساس معیارهای فرهنگی ایران زمین
بخش جانبی جشنواره:
تشکیل کارگاه‌های آموزشی آنلاین به منظور آشنایی هنرمندان با مبانی و اصول طراحی استیکر
شرایط و مقررات اختصاصی جشنواره:
همانطور که پیش‌تر اعلام شد این جشنواره در دو بخش طراحی استیکر و طراحی استیکر متحرک برگزار خواهد شد که شرایط هر کدام به شرح زیر است:
۱- استیکر ثابت:
موضوعات مرحله اول:
طراحی کاراکترهای خنده، گریه، دوست داشتن، عصبانیت و لایک
هر شرکت‌کننده در ابتدا باید یک کاراکتر اصلی در قالب موضوعات پنج‌گانه طراحی (جمعا ۵ استیکر) و ارسال کند.
آثار ارسالی باید با فرمت PDF با طول یا عرض ۲۰۰۰ پیکسل و رزولوشن ۳۰۰ dpi ارسال شود.
مرحله اول ارسال آثار:
هر هنرمند باید ۵ استیکر با کاراکتر واحد و در قالب موضوعات اشاره شده ارسال کند.
مرحله دوم ارسال آثار:
بعد از داوری اولیه آثار و انتخاب برای راهیابی به نمایشگاه، شرکت‌کنندگان باید ۱۵ استیکر براساس ایموجی دلخواه برای داوری نهایی ارسال کنند.
۲- استیکر متحرک:
موضوعات مرحله اول:
طراحی کاراکترهای دوست داشتن و عصبانیت
هر شرکت‌کننده در ابتدا باید یک کاراکتر اصلی در قالب موضوعات دوگانه طراحی (جمعا ۲ استیکر) و ارسال کند.
آثار ارسالی باید با فرمت json با طول و عرض ۵۱۲ پیکسل ارسال گردد و در طراحی از افکت استفاده نشده باشد.
مرحله اول ارسال آثار:
هر هنرمند باید ۲ استیکر با کاراکتر واحد و درقالب موضوعات اشاره شده ارسال کند.
مرحله دوم ارسال آثار:
بعد از داوری اولیه آثار و انتخاب برای راهیابی به نمایشگاه، شرکت‌کنندگان باید ۸ استیکر براساس ایموجی دلخواه برای داوری نهایی ارسال کنند.
شرایط و مقررات عمومی جشنواره:
هنرمندان رشته های کارتون، کاریکاتور، گرافیک، تصویرسازی، انیمیشن، نقاشی، طراحی و... می‌توانند در این مسابقه شرکت کنند.
هنرمندان می توانند در هر دو بخش جشنواره شرکت کنند.
آثار ارسالی باید به‌روز بوده و نباید قبلا برای هیچ پیام‌رسانی ارسال و استفاده شده باشد.
آثار ارسالی باید براساس فرهنگ بومی- ایرانی و موضوعات اعلام شده در بخش موضوعات فراخوان طراحی شده باشند.
ارسال (نام و نام خانوادگی، آدرس پستی، آدرس ایمیل، تلفن، عکس و کد ملی) در قالب فایل word توسط هنرمند الزامی است.
جوایز و تقدیرها:
جوایز مرحله اول:
به تمامی هنرمندانی که آثارشان به نمایشگاه راه یابد، در بخش استیکر ثابت مبلغ ۲۰ میلیون ریال و در بخش استیکر متحرک ۳۰ میلیون ریال اهدا خواهد شد. اهدای این مبلغ منوط به تکمیل بسته ۲۰ عددی استیکر ثابت و تکمیل بسته ۱۰ عددی استیکر متحرک طبق فرمت ارائه شده و تأیید هیات داوران خواهد بود.
جوایز مرحله دوم:
رتبه اول جایزه سال استیکر در بخش استیکر ثابت: ۱۳۰ میلیون ریال به‌همراه تندیس و لوح تقدیر
رتبه دوم جایزه سال استیکر در بخش استیکر ثابت: ۱۰۰ میلیون ریال به‌همراه تندیس و لوح تقدیر
رتبه سوم جایزه سال استیکر در بخش استیکر ثابت: ۷۰ میلیون ریال به‌همراه تندیس و لوح تقدیر
رتبه اول جایزه سال استیکر در بخش استیکر متحرک: ۱۳۰ میلیون ریال به‌همراه تندیس و لوح تقدیر
رتبه دوم جایزه سال استیکر در بخش استیکر متحرک: ۱۰۰ میلیون ریال به‌همراه تندیس و لوح تقدیر
رتبه سوم جایزه سال استیکر در بخش استیکر متحرک: ۷۰ میلیون ریال به‌همراه تندیس و لوح تقدیر
گاه‌شمار جشنواره:
مهلت ارسال آثار در مرحله اول برای هر دو بخش: ۲۱ آذرماه ۱۳۹۹
کارگاه آموزشی آنلاین: ۱۵ آبان ماه ۱۳۹۹
انتخاب آثار مرحله اول: ۲۴ آذرماه ۱۳۹۹
اعلام اسامی راه‌یافتگان به نمایشگاه: ۲۵ آذرماه ۱۳۹۹
مهلت ارسال آثار در مرحله دوم: ۱۵ دی ماه ۱۳۹۹
داوری نهایی: ۲۰ دی ماه ۱۳۹۹
مراسم اختتامیه و اهدای جوایز: ۲۳ دی ماه ۱۳۹۹ همزمان با روز جهانی استیکر
تبصره:
حضور تمامی هنرمندانی که آثارشان به نمایشگاه و داوری نهایی راه یابد (یا نماینده آنها) و برگزیدگان اصلی، برای دریافت جوایز نقدی در مراسم اختتامیه الزامی است. البته این الزام منوط به شرایط اعلامی پروتکل‌های بهداشتی توسط ستاد ملی کرونا برای روز برگزاری است که در زمان معین به برگزیدگان اعلام خواهد شد. بدیهی است در صورت ممنوعیت هرگونه تجمع، مراسم اختتامیه به صورت لایو برگزار خواهد شد.
نشانی ارسال آثار:
ایمیل: Stickerprize@igap.net
برای کسب اطلاعات بیشتر یا هرگونه سوالی با ایمیل stickerprize@igap.net در تماس باشید.
در سال 1973 مارلن براندو با یک ضربه چانه ران گاله‌لا(عکاسِ پاپاراتزو) را شکست به اضافه پنج دندان.گاله‌لا از آن پس هنگام عکاسی از براندو همیشه کلاه ایمنی بر سر می‌گذاشت.
عکس از پل شمول باخ
https://www.bbc.com/culture/article/20150115-marlon-brando-broke-my-jaw
https://www.comedywildlifephoto.com/
این وب‌سایت همون‌طور که از اسمش پیداست عکسهای کمدی از حیات وحش منتشر میکنه.
به گالری برید:)
بغل همه جا جوابه، حتی تو حیوانات 😍
ولی خدایی انصافانه اس برای دیدن عکس حیات وحش هم آی پی این مملکت بدرد نخوره و نیاز باشه فیلتر شکن روشن کنی؟ :(
https://instagram.com/comedywildlifephoto?igshid=1i8cvrlj89cy4
نمایشگاه طراحی های حسین طادی و امیرمحمدزاده در هلند به نمایش در می آیند"هنربدون مرز" عنوان نمایشگاه طراحی های حسین طادی و امیرمحمدزاده است که جمعه ۱۱ مهرماه درمرکز Podiu Zuidhaege درشهر آسن هلند برپا می شود.
به گزارش روابط عمومی این نمایشگاه حسین طادی درباره این نمایشگاه گفت: ویلم فوختوفن حدود هفت سال است که کارهای من و سایر شاگردان فرهاد گاوزن را دنبال می کند. برای او شیوه کارگروهی ما و فعالیت های خانه و موزه طراحی بسیار اهمیت دارد. به همین دلیل سال گذشته به ایران سفر کرد و از نزدیک درجریان فعالیت های ما قرار گرفت و به من و امیرمحمدزاده پیشنهاد برپایی دو نمایشگاه انفرادی در Podiu Zuidhaege داد.
او افزود: درنمایشگاه "هنر بدون مرز" نمایشگاه انفرادی از آثار من و امیرمحمدزاده به صورت همزمان برپا می شود. این دو نمایشگاه جمعه ۱۱ مهرماه با حضور جمعی از چهره های معروف فرهنگی هلند افتتاح می شود و نمایشگاه تا دو ماه ادامه خواهد داشت و پس از آن آثار این نمایشگاه در شهرهای آمستردام و نیویورک نیز نمایش داده خواهد شد.
به گفته طادی، این نمایشگاه توسط پتی واگمن، مدیر بنیاد گرونینگر کرکن افتتاح خواهد شد و پس از آن ویلم فوختوفن، آناعبدالووا درباره طراحی های ما سخن خواهند گفت. پس از آن از طریق اسکایپ طادی، امیرمحمدزاده، فرهاد گاوزن و نرگس اهرابی درباره طراحی معاصر ایران و آثار این مجموعه سخن خواهند گفت. همچین دو فیلم مستند درباره این دو هنرمند که توسط مصطفی فتاحی و ارشیا قاسمی ساخته شده اند، به نمایش در می آید.
طادی درباره مجموعه آثارش گفت: دراین نمایشگاه بیش از ۲۰۰ طراحی درابعاد متنوع به همراه مجموعه هفت طراحی بزرگ با عنوان"Hands" در معرض دید مخاطبان قرار می گیرند.
به گفته این هنرمند؛ مجموعه "Hands" درطول دوران قرنطینه و ویروس کووید ۱۹ شکل گرفته است. دست ها برای من نماد همبستگی هستند. از این رو شروع به کشیدن دست ها در اندازه های بزرگ کردم و آن ها را برای ویلم فوختوفن فرستادم. ویلم پس از دیدن طراحی های من، ادوارد واسکوسکی (مجسمه ساز هلندی) را به من معرفی کرد. از آثارمعروف او می توان به مجسمه بنای یادبود کشته شدگان جنگ جهانی دوم که شش دست بزرگ هستند، اشاره کرد. ادوارد واسکوسکی به علت مرگ ناگهانی موفق به تمام کردن این یادمان هنری نشد. بنابراین تصمیم گرفتم هفت عدد دست بکشم و کاری که او شروع کرده بود را تمام کنم.
در ادامه امیرمحمدزاده درباره آثارش گفت: از سال۱۳۸۶ به شکل جدی طراحی می کنم و برخلاف برخی ازهنرمندان که تنها یک موضوع را دست مایه کارشان می کنند، من به صورت موازی چندین مجموعه را با هم پیش می برم و دراین نمایشگاه نیز بیش از ۲۰۰ طراحی در ابعاد متنوع به همراه ۱۱ طراحی در ابعاد .بزرگ به نمایش در می آید.
فراخوان مسابقه یادمان «سرباز وطن» اعلام شدفراخوان مسابقه بزرگ یادمان سرباز وطن همزمان با رونمایی پوستر این مسابقه در هفته دفاع مقدس اعلام شد.
صبح روز شنبه ۵ مهر ماه و در آیین هفته دفاع مقدس ضمن رونمایی از پوستر مسابقه یادمان سرباز وطن شرایط حضور طراحان برای ارسال آثار حجمی در قالب فراخوان اعلام شد.
در این فراخوان آمده است: شهرداری تهران به منظور ارج نهادن به مقام والای سربازان وطن از تمامی هنرمندان و صاحبان فکر و اندیشه دعوت می کند.
شرکت کنندگان می بایست حتماً گروهی (حداقل ۳ نفر ) باشند که در هر گروه یک مهندس معمار و یک هنرمند مجسمه ساز حضور داشته باشد.
آخرین مهلت ارسال آثار چهارشنبه ۱۷ دی ماه ۹۹ به آدرس http://abasabad.tehran.ir خواهد بود و محل اجرای آن در منطقه فرهنگی گردشگری عباس آباد به اجرا درمی آید.
این مسابقه به همت شرکت نوسازی عباس آباد و سازمان مشاور فنی و مهندسی شهر تهران طراحی و اجرا می شود.
«سرباز وطن» عنوانی است که شهید حاج قاسم سلیمانی برای سنگ مزار خود وصیت کرده بودند.
می‌خوام از اهمیتِ "شرح عکس" براتون بگم؛،با مثال.
مثلا من دوروز پیش یک مجموعه عکس دیدم؛یکی از عکسها خیلی معمولی بود و با اینکه من درجریان موضوع مجموعه بودم اما بازهم شرح عکس شوکه‌ام کرد.انقدر شوکه،که تصمیم گرفتم منتشرش کنم.
با اینکه جز عکسهای برتر جهان و صد عکس مهم تاریخ و برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر و کَنُن و نیکون و ...اینا نیست و یک عکس معمولی حساب میشه و نه ترکیب‌بندی حیرت‌انگیزی داره و نه متعلق به شخصیت مهمیهِ.
http://uupload.ir/files/6uge_index.jpg
حتی کیفیت هم نداره.
ولی خب عکس مهمی محسوب میشه.چون شما صرفا به "لگد پراکنی یک پسربچه در کلاس" ... دیدن ادامه ›› نگاه نمی‌کنید.
شرح عکس :این کودکان در پالو آلتویِ کالیفرنیا و پیش از مدرسه،دوره ترک اعتیاد را میگذرانند.
کودکانی که حالشان وخیم است، با کوچک‌ترین بهانه دست به خشونت می‌زنند.پژوهشگران دریافته‌اند که در ابتدای ترک اعتیاد،برخورد انفرادی مربی با مشکلات خاص هر کودک و مشورت با والدین به بهبود این قبیل کودکان کمک شایسته‌ای میکند.
کن کوبرِ فتوژورنالیست،پروژه ی کودکانِ کرک رو با هدفِ آگاهی بخشی به جامعه به دست گرفت و از بچه‌هایی که پدر و مادرشان معتاد به مواد مخدر بودند،شروع به عکاسی کرد.نتیجه قطعا مفید بوده،کاری به اینکه چنددرصد به آگاهی مردم اضافه شده ندارم.نیازی به اعداد و ارقام نیست.
جمله‌ی "همه پاک به دنیا می‌آییم" دیگه برای من معنی نداره.دنیای بچه‌ها دیگه اون قدر ها هم که فکر میکردم فرشته‌وار نیست. دیگه وقتی دوتا پسربچه توی پارک بهم لگد می‌زنند،نمیتونم مطمئن باشم که دارند بازی میکنند. تنها چیزی که ذره‌ای بهش شک ندارم اینه که کودکانِ پرخاشگر،بی‌ادب،بی‌اعصاب و ...کاملا بی‌گناهند.
https://foundersacademy.org/Gallery_Library/CRACK%20BABIES%20GROW%20UP.pdf
https://foundersacademy.org/Gallery_Library/CRACK%20BABIES%20IN%20INFANCY.pdf
بهار گراوندی، دیار، Ali، سحر لیلی ئیون، میم، محمد مجللی، ata.rk و حسین مجتهدی این را دوست دارند
گاهی هم البته جواب میده ولی انقدر این موضوع بزرگ هست که تصویب یک قانون کاری رو درست نمیکنه.
مگه قانون تونست جلوی معتاد شدنشون رو بگیره؟
کسی که صلاحیت بچه دار شدن رو نداره یا کسیِ که قانون قبلی رو زیر پا گذاشته و یا کسی که جامعه شرایط رو براش نا امن کرده و حالا توقع داره از حقی که داره بگذره.
https://tarhegandom.com/lighting-in-industrial-photography
https://tarhegandom.com/%D8%B9%DA%A9%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%DB%8C
https://tarhegandom.com/%D8%B9%DA%A9%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%DB%8C
