خرید فیلم‌تیاترهای آمادئوس (منیژه محامدی)، نام همه مصلوبان عیسی است (ایوب آقاخانی)، جنوب از شمال غربی (ایوب آقاخانی)، رگ (ایوب آقاخانی)، رژه‌ی کور (علیرضا طاهری)، مخاطب خاص (علی شمس)، امروز (دوشنبه) ساعت ۱۲:۰۰ آغاز خواهد شد.

یک تکه کاغذ کوچک
در عوض هزار فکر بزرگ
چه سخاوتمند است
بلیت فروش تئاتر!

شعر: وحید عمرانی
مجموعه شعر: ترنم های تئاتری

می خوام چیزی بنویسم که خیلی ها خوششون نمیاد و خیلی ها بیشتر ازم دور میشن. هر موقع از این جنس حرفها گفتم، دورم خالی تر شده. ولی چه باک؟ حرف گفتنی رو باید گفت و در بستنی رو باید...
بارها جر و بحث های بین اهالی تیوال و گروه های نمایشی رو دیدیم. جر و بحث های تکراری و بی فایده. زورآزمایی های وقار و وقاحت. که گاها به عنوان ابزاری هم در دست گروه های نمایشی برای جلب مخاطب استفاده میشه و گاها در رورانس ها هم بهشون اشاره میشه. ابدا قصد ندارم بگم این کارها باید یا نباید انجام بشه. جای من نیست. هر فرد قطعا می تونه خودش تصمیم بگیره. نه رفتار گروه ها رو تایید یا تقبیح می کنم و نه کسانی که باهاشون هم کلام میشن رو. می نویسم تا فقط یه سوال رو طرح کنم.:
ما عاشق تئاتریم یا عاشق خودمون؟

اگر عوامل یک گروه تئاتر، تاکید می کنم و لطفا واژه به واژه بخونید و معنیش رو جلوی چشم بیارید: “عوامل” “اجرایی” یک “گروه” “تئاتر” به هر دلیل موجه یا ناموجهی از دایره ادب و احترام بیرون برن، باید ریشه شون قطع بشه؟ ریشه ی تمام گروه؟ آیا به طور کلی فقط هنرمند محترم حق بقا داره؟ و اگر از کسی خوشمون نیومد، با تمام قوا میریم برای از بین بردن خودش و هنرش؟ ما عاشق خودمونیم ... دیدن ادامه ›› یا هنر؟
چند هنرمند در تاریخ بودند و هستند که خارج از دایره ادب و احترام زندگی کردن و ما آثارشون رو ستایش می کنیم؟ و چند هنرمند همیشه داخل این دایره زندگی کردن؟ به اعتبار اینکه هر از گاهی چند خطی در یک وب سایت مینویسیم، حق تعیین تکلیف برای هنر رو برای خودمون محفوظ میدونیم؟ منظورم این نیست که نوشته هامون میتونه سرنوشت هنر رو مشخص کنه، ابدا اینطور نیست. دارم اشاره می کنم به اونچه در ذهنمون میگذره. ماییکه خیلی هامون اعتراض داریم به قوانین کنترلی و نظارتی. اعتراض داریم به تمامیت طلبی(توتالیتاریته). اعتراض داریم به نبود آزادی، به بودِ سانسور و... چرا خودمون درست همون راه رو میریم. که سلیقه و درکمون از احترام رو تحمیل کنیم. سلیقمون از رفتار یک فرد. آیا این ما رو به یه عده ریاکار و عوام فریب بدل نمی کنه؟ فقط کسی حق فعالیت و بقا رو داره که ما خوشمون بیاد؟
فرهنگ فقط ادب و احترام و روی خوش نیست. فرهنگ نحوه ی برخورد با بی ادب و نامحترم و ترشرو هم هست. فرهنگ نحوه ی برخورد با صدای مخالف هم هست. فرهنگ، نحوه ی برخورد با فرهنگ متفاوت و متضاد هم هست. فرهنگ دیدن تصویر کامل جامعه هم هست. اینکه در اولین برخورد ناخوشایند ریشه ی کسی رو هدف بگیریم، فارغ از اینکه در جامعه های کوچک و بزرگی که عضوه، چه نقشی داره. در حال و در آینده چه نقشی داره. در گذشته، چی از سر گذرونده. فرهنگ، درک متقابل هم هست.

عمیقا امیدوارم دلنگرانیم برای هنر در نوشته ها دیده بشه و نه هجمه به فرد یا رفتاری. که برای تک تک افراد احترام قایلم با هر فرهنگ و هر دیدگاهی.
در نهایت سوالی که دوست داشتم طرح کنم، اینه:

ما عاشق خودمونیم یا تئاتر؟

به به
نوفلِ جدید تو راهه🍀🍀

تماشای این نمایش رو به همه دوستان تئاتری پیشنهاد میکنم ، کاملا حرفه ای ، بیان واضح ، دکور و نور عالی ، نمایشنامه حرف تازه ای برای گفتن داره ، ممنونم از همه عزیزان دست اندر کار عبور رو به همه پیشنهاد میکنم

خرید فیلم‌تیاترهای آنتیگونه (همایون غنی زاده)، از زیرزمین تا پشت بام (افسانه ماهیان)، شب روی سنگ فرش خیس (هادی مرزبان) در تیوال آغاز شد.

خرید فیلم‌تیاترهای عجایب المخلوقات (رضا ثروتی)، گلن گری گلن راس (پارسا پیروزفر)، شام با دوستان (آیدا کیخایی)، باغ آلبالو (اکبر زنجانپور)، مضحکه‌ی شبیه قتل (حسین کیایی) در تیوال آغاز شد.

بززودی

در انتظار گودو

اجرای اول در انتظار گودو

جمعه 21 شهریور ماه ساعت 8 اجرای نمایش نامه خوانی پول و پیاز است که در تماشاخانه هیلاج واقع در کریم خان به روی صحنه می‌رود، خرید بلیط از سایت تیوال، این نمایش قبلا به روی صحنه رفته و با استقبال خوب مخاطب مواجه شده و تنها یک تک اجرای نمایش نامه خوانی در تماشاخانه هیلاج دارد، تمام نکات و مسائل بهداشتی رعایت خواهد شد و مخاطبان می‌توانند بدون دغدغه و با خیالی راحت به تماشای این نمایش بنشینند در این دوران کرونا و این حال و احوال نامناسب برای تآتر لطفا از نمایش های روی صحنه حمایت کنید باسپاس /آدینه سمنانی/

بازیگری تئاتر....

سال قبل نمایشی دیدم به اسم نقل مکان که امیر شمس تک بازیگر کار بود و جالب این بود که قسمت هایی از نمایش عملا داشت ورزش می کرد بی اینکه بیانش کوچکترین تغییری کنه یا نفس نفس بزنه.
همین اتفاق به شکل دیگه ای تو نمایش اسمش این نیست افتاد. تقریبا انتهای نمایش یکی از خانم های بازیگر هم زمان که اکت زیادی داشت جملاتی رو پشت هم تکرار می کرد و شاید چیزی نزدیک پنج دقیقه بی وقفه این کار رو انجام داد.
جدا از اینکه به نظرم این اتفاق نتیجه تلاش و تمرین زیاده، می خوام بدونم کتاب خاصی در این زمینه وجود داره که الان که کمی کارم کمتر شده بتونم به کمک اون کتاب و البته با تمرین های مداوم، کاری شبیه به کار این عزیزانی که گفتم رو انجام بدم.
پ.ن: تو اینترنت گشتم اما هر سایتی روش های مختلفی رو میگه که واقعا نمیدونم کدومش درسته.

نمایش نامه خوانی : پول و پیاز جمعه 21 شهریور ساعت 20 تماشاخانه هیلاج نمایش نامه خوانی : دستاتو بشور شنبه 22 شهریور ساعت 20 تماشاخانه هیلاج نویسنده و کارگردان : آدینه سمنانی دستیار کارگردان : فرشته سهی بازیگران در خوانش پول و پیاز : آدینه سمنانی شاهرخ هدایی، مهدیه جلم بادانی، هادی شبانی بازیگران در خوانش دستاتو بشور : آدینه سمنانی احسان احمدی ، ایمان مادانی

https://www.instagram.com/p/CEjn1z6l8kg/?igshid=12aaji646f4ar

😅😅😅

بازآمدند، بازآمدند...

امپرسیونیست میگفت:
آیا دیدنِ فیلمهای ترسناک ، به از بین رفتنِ ترس در ما کمک میکنه ؟
مثلن منی که از دریا وحشت دارم ( حتا از برکه ، استخرهای طبیعی و دریاچه ها و ... چون احساس میکنم موجوداتِ عظیم الجثه ای توش هستن و مثلن گاهی حتا احساس میکنم یک چشم به طول و عرضِ چند متر از زیرِ آب بهم زل زده ) آیا با دیدنِ فیلمهای ژانر وحشت که در دریا و مکانهای مشابه میگذره ، ترسِ از دریام از بین خواهد رفت ؟

شما ترسِ مشابهی داشتید که با دیدنِ فیلم از بین رفته باشه ؟ یا نه ؛ تشدیدش کرده ؟
نکته :
هر چقدرم که فیلمهای کمدی میبینم ، باز هم اینگونه ترسها درونم هست و اصلن باعث نشده که ذهنیتم نسبت به دریا و ... مثبت ، فان یا حداقل کمی نرمال بشه .
____________
این شد تصویرسازی ذهنی من از این متن

| ستاره پسیانی |
در نمایش : خانه - کیومرث مرادی - تالار قشقایی تئاترشهر ، تهران ۱۳۸۸
عکاس : حسین گلستان

پیش نوشت: این دیوار نوشت حاوی اسپویل است.
.
نمی دونم چندنفر این جا ترانه های قدیمیِ آقای محمد رحمانیان رو دیدن اما دیوار نوشته این بار من درباره ی این تئاتره. راستش یکی از مورد علاقه ترین نمایشنامه های کل زندگیمه که ماهی چندبار می بینمش و ازش خسته هم نمی شم. انقدر با کاراکتر گلی می تونم همذات پنداری کنم که گاهی دلم می خواد صداشو ضبط کنم تا اگه کسی ازم پرسید چته؟ پِلِیش کنم و تمام.به جز گلی،وقتی آذر توی شهرک غزالی از عشق رفته اش میگه می تونم همونجا بشینم و محکم بغلش کنم یا همونجا که بدیع از مستیِ آب تلو تلو می خوره می تونم برم دستشو بگیرم و بگم چقدر جنس تنهاییش همرنگ تنهایی های خودمه! دلم می خواد وقتی وارطان لیوان شیرش رو بلند می کنه،همراهش لیوان شیرم رو بلند کنم و بگم به سلامتی! دلم می خواد برم روی صندلی های متروی صادقیه کنار سلطان بشینم و با دستی زیر چونه از گلی و بچه ها بشنوم.دوست دارم برم ترمینال شرق و رو به روی اون پسره گیتار زن که هشتش گرو نهش بود و می خواست گلی رو ببره خارجه چاخان پاخان بشینم و با هم از فرانک سیناترا بخونیم.دلم می خواد ویلچر علی آقا رو بردارم و از تجریش ببرمش راه آهن و از راه آهن ببرمش برج ولادت! دلم می خواد یه بار اون دختره رو تو ترمینال شرق ببینم و بهش بگم انقدر به خودت پیله نکن.مصیب رو وردارم ببرم امامزاده صالح و باهم دستگاه دشتی و لبو بزنیم بر بدن. آخرشم جورابمو بکشم رو پاچه شلوارم و کولمو بردارم درحالی که زیر لب زمزمه می کنم:
«بازا ببین در حیرتم،بشکن ... دیدن ادامه ›› سکوت خلوتم
چو لاله ی تنها ببین،بر چهره داغ حسرتم...»
برم تا همچنان زندگیم مثل خطای کمربندی مترو که خونه اولش،خونه آخرش پر از حیرت و حسرت و راه های رفته و نرفته باشه تا گره از کار یه زیدی باز کنم :)
آخ گلی،آخ گلی،آخ
آخ که چه قدر می شناسمت،چه قدر می فهممت،چه قدر خودمی،چه قدر دوستت دارم گلی =)
.
پ.نون: اگه شانسم بزنه و بتونم از ته دلم عمیقا آرزو دارم یه روز گلی رو بازی کنم.
و اینکه هروقت می گم گلی یاد دیالوگ علی آقا مصفا تو «در دنیای تو ساعت چند است؟» می افتم:
«علی یاقوتی باز کردی قاطی؟ فاطی یا گلی؟ گلی یا فاطی؟ آخرشم نه گلی شد، نه فاطی ...»

امروز به نمایشِ پسرانِ طلایی فکر میکردم . لحظات آخر ؛ وقتی ال به ویلی گفت : بیا ( اشاره به اینکه بلند شو بیا با این موزیکِ جَزِ دلپذیر برقصیم ) . ویلی گفت : باشه بعد . ال گفت : بعدی وجود نداره .
" بعدی وجود نداره "
این روزها دارم آروم آروم زندگیمو سبک میکنم برای مهاجرت . از کارهای بزرگ مثل فروش خونه و وسایل ، تا خلوت کردن هارد و کتابخونه و ...
امروز چند ترا فیلم و آموزشهای مختلف و ... رو پاک کردم . فیلمها و آموزشها و فایلهایی که یه روز با شوق خریده بودمشون تا " بعدن سرِ فرصت " ببینمشون . تا " یه روز " ازشون استفاده کنم . مثلن فوتوشاپ رو حرفه ای یاد بگیرم یا فلان برنامه و موضوع رو ، فلان فیلمهای جاودانه و کلاسیک رو ...
چه کتابهای ارزشمندی که از بازارِ سیاه خریدمشون که حتمن " بعدن " توی یه فرصتِ عالی بخونمشون و ...
اما بعدی وجود نداره .
امروز که به گذشته نگاه میکنم میبینم فقط انبار کردم . یه عالم کتابِ مهمِ پی دی اف ، یه عالم فیلم ، یه عالم آموزش ، یه عالم دوستت دارم . آره .. چقدر دوستت ... دیدن ادامه ›› دارمهایی که به زبون نیاوردم . لحظاتِ خوبی که میتونستم با خیلیا داشته باشم اما گفتم باشه بعد ، باشه برای یه فرصتِ عالی . باشه برای یه وقتِ بهتر .

امروز به این فکر میکردم که کاش حداقل اون زمانها انقدر حریصانه وقت نمیذاشتم تا اینهایی رو جمع کنم که امروز دارم پاکشون میکنم . کاش اون زمانها رو برای همون زمانها صرف میکردم . مصرف میکردم . کاش انقدر اوقاتم رو پای یه فرصتِ بهتر ذبح نمیکردم .
کاش اگر قراری داشتم یا از کسی خوشم میومد میرفتم بهش میگفتم فارغ از اینکه نتیجه ش چی میشد .

یادم باشه ، اینبار وقتی کتابی رو بخرم که بخونمش . همون موقع . اگر نه بذارم هر وقت که میخواستم واقعن بخونمش بخرمش .
یادم باشه بعدی وجود نداره ،
وقتی الان هوس بستنی کردی ، بخر و بخورش ، از کجا معلوم که یک ساعتِ بعد زمستون از راه نرسه ؟ یخبندون نشه ؟ منقرض نشیم ؟
آره ... یادم میمونه :)
یادم میمونه که دیگه انباردار نباشم . سبک باشم . راحت باشم . بگم دوستت دارم .
همین :)