«قهوه قجری» آتیلا پسیانی با نوید محمدزاده و هوتن شکیبا....

خدا خودش بخیر کند!!

انتظارات تورمی که میگن همینه ها

بک پرگار عمود بر کاغذ را فرض کنید.
یک سوراخ بر اثر فشار سوزن روی کاغذ ایجاد خواهد شد.لطفا آن سوراخ را هم فرض کنید.
طبق تجربه من، بیشتر از ۹۰ درصد افراد فعال در تئاتر، فکر می کنند آن سوراخ روی کاغذ هستند و پرگار جهان، باید حول محور ایشان بچرخد‌.
کاش سوراخ نباشم.
پی نوشت:
من که در تئاتر کار میکنم، بدون مخاطب هیچم اما مخاطب من، می تواند برود و مخاطب چیزی دیگر بشود.
بنابراین
مخاطب حتی اگر پایش را به پهلوی من بکوبد باز هم داستان پهلوی شکسته من و تکرارش در ۱۴ قرن ،مدیون اوست، چه برسد به مخاطبین نجیب تئاتر که پول و وقت ،صرف خزعبلات ما می کنند.

// نظریات بی ملاحظه//
امروز به جلسه ای دعوت شدم...
دلیل دعوت شدنم بی ملاحظه بودن در نوشتار تیوالی بود...
جایی که نظرم را آن گونه که هست نوشتم‌...
فارغ از اینکه درست نوشتم یا غلط...
خوب بود یا بد...
همان گونه که می اندیشیدم نوشتم بدون تعارفات معمول...
حسِ خوبی بود...
جایی که دعوت شدم به بد یا خوب بدنش کاری نداشتند...
به بی طرف بودنش کار داشتند...
به بی ملاحظگی های معمولش کار داشتند...
به محافظه کار نبودنش کار داشتند...‌
و خب خوب بود و باحال بود و چند دوست دیگر هم بودند..
از دیدارشان خشنود شدم، و از گپ مان لذت بردم...
آنها را نمی دانم از دیدنم چه حسی داشتند..
شاید ... دیدن ادامه » اتفاق خوبی در راه باشد شاید!

اگزیت تهران | گفتگو

ابتذال فرم در تئاتر

برگزار کننده : اصغر نوری
مترجم، نمایشنامه نویس، کارگردان

دوشنبه، ۷ بهمن ۱۳۹۸ - تهران
پلاتو کلبه چوبی، ساعت ۱۸:۰۰ تا ۲۱:۰۰
نشانی بلوار کریمخان زند، خیابان عضدی (آبان جنوبی)، پلاک ۷، طبقه ۴

ورود با رزرو قبلی آزاد و‌ رایگان است
تلفن هماهنگی: ۰۹۲۱۰۴۳۰۵۷۱

اگر این فرضیه را بپذیریم که هنر چیزی جز فرم نیست و هر معنا، مفهوم و محتوایی که هنر انتقال می‌دهد، ناشی از فرم آن است، این عنوان؛ «ابتذال فرم در تئاتر» متناقض به‌نظر می‌رسد، زیرا که قبل از ساختن فرم هر اثر، ایده‌ یا اندیشه‌ای وجود دارد که ابتذال می‌تواند به آن برگردد و یا به معنایی که فرم می‌سازد.
ابتذال ... دیدن ادامه » فرم در تئاتر، به‌ویژه در تئاتر این روزهای ایران، نه از آن روست که فرم‌های تئاتری مبتذل‌اند، بلکه از آن‌جاست که این فرم‌ها عاریتی‌اند. بیشتر «شیوه‌ی اجرایی»‌اند تا فرم، «تکنیک»‌اند که جای فرم قالب می‌شوند، در یک کلام، بی‌ریشه‌اند، حرام‌زاده‌اند. برای «ایده»، «اندیشه» یا «دغدغه» ساخته نمی‌شوند، از جایی انتخاب می‌شوند تا بعد ایده‌ای برایشان پیدا شود و به‌زورِ تنگ و گشاد کردن، قالبِ تنِ آن ایده شوند. گاهی وقت‌ها، زحمت این کار را هم به خودمان نمی‌دهیم: همان لباس عاریتی را تُهی در هوا می‌رقصانیم؛ تهی اما بزک‌شده، چشم‌نواز. دست‌آخر، کتاب‌خوانده یا نظریه‌دانی پیدا می‌شود که با ایده‌ای جعلی به لباس تهی‌مان شکل دهد و فرم جعلی ما معنایی جعلی پیدا کند.
آیا ابتذالِ فرم به ابتذالِ نقد می‌انجامد؟ ابتذالِ نقد، به ابتذالِ فرم مشروعیت می‌بخشد؟ تئاتری با «ابتذال در فرم» می‌تواند با جامعه‌ی خود گفت‌وگو کند؟ آیا این نوع از تئاتر اساساً در پی گفت‌وگو با جامعه است؟ «معناگریزی» این تئاتر، ویژگی آگاهانه‌ی آن است یا ناشی از عدم وجود ایده‌ی اولیه و ناتوانی از ساختن معنا؟

اصغر نوری

منابع :
جامعه‌شناسی هنر، ژان دو وینیو، ترجمه‌ی مهدی سحابی، نشر مرکز، 1379.
مبانی زیباشناسی، پیر سوانه، ترجمه‌ی محمد رضا ابوالقاسمی، نشر ماهی، 1388.
هنر به منزله‌ی تجربه، جان دیویی، ترجمه‌ی مسعود علیا، نشر ققنوس، 1391.
ضرورت تئاتر، پال وودراف، ترجمه‌ی بهزاد قادری، نشر مینوی خرد، 1394.
به صحنه بردن فلسفه، د. کراسنر، د. سالتز، ترجمه‌ی نریمان افشاری، نشر بیدگل، 1397.
تئاتر و جامعه، به کوشش رضا کوچک‌زاده، فرهنگ نشر نو، 1398.
Vers une théorie de la pratique théâtrale, Patris Pavis, Septentrion, 2000.
L’esthétique théâtrale, Catherine Naugrette, Armand Colin, 2005.
Le théâtre: texte ou spectacle vivant?, André Helbo, Klincksieck, 2007.
Qu’est-ce que la dramaturgie?, Joseph Danan, Actes Sud, 2010.
Théorie et pratique du théâtre : Au-delà des limites, Josette Féral, Champ théâtral, 2011.

روشنگری (1)

هنر/ تئاتر؛ به مثابه‌ی جَدَل در عرصه‌ی اجتماعی ، کنشی در جهت دگرگونیِ وضعیتِ سرکوبگری‌ست
ضرورتی که به ویژه در شرایط بحرانی، بیش از گذشته احساس می‌شود تا قادر باشد به واقعیت های تفسیری، تولیدات رسانه‌های سیستمی و اشکال شرّ، خدشه وارد کرده و تغییر ایجادکند
هنر/ تئاترِ سرکوب شدگان، مقاومتِ عصیانگرانه بر سلسله‌ی قدرتی‌ست که هرچیزی را در صحنه و میدان اجتماعی کنترل و مصادره کرده و اجازه‌ی کنش‌های اجتماعیِ جمعی را سلب، و با تهدید و ارعاب، مسدود می‌کند.
در مسیر تداوم و جریان هنرِ مقاومت، حضور و نیازش در هر موقعیتی از زیست اجتماعی، رونق و استمرار آن، مشارکت جمعی سرکوب‌شدگان است.

نیلوفرثانی

// تئاترهایی برای ندیدن//
طی ۲ سال اخیر که خرید تئاترهایم از طریق تیوال انجام شد و بهانه ای
برای نوشتن و طی چند ماه اخیر تیوال خوانی ام چند برابر شد، به
چیزهای جالبی برخورد کردم...
اول: کل کاربران فعال تیوال کمتر از ۱۰۰ نفر هست و خودم یکی از آنها.
دوم: کسانی که هفته ای دوبار یا بیشتر تئاتر می بینند جز منتقدان
چیزی کمتر از ۳۰۰ نفر هستند..
سوم: تئاترهای سلبریتی محور نیازی به نظر مثبت کاربران تیوال ندارند و
نظر منفی کاربران تیوال تاثیری روی فروش شان ندارد..
چهارم: نام های گذشته برای امروزی ها جذاب نیست...، مثل جلال تهرانی
قطب الدین صادقی و...
پنجم: بعضی سالن ها مثل عمارت نوفل شاتو به خاطر داشتن کافه خوب
احتمال فروش بیشتری دارد...
ششم: نزدیکی به مترو هم تا جایگاهی موثر است...
هفتم: اسم سالن در دیدن نمایش موثر است، یک زمانی نام تئاتر شهر
همچین ... دیدن ادامه » حالتی داشت...، یعنی الان نام سالن ایرانشهر احتمال دیده
شدن و فروش را بالاتر مز برد...
هشتم: ساعت پرفروش، یعنی ساعتی که بیشترین احتمال خرید را دارد
ساعت ۷ و ۳۰ تا ۹ شب هست..، و قبل از ساعت ۷ شب با ریزش
حداقل ۳۰ درصدی مخاطب روبرو هستیم مگر تئاترهایی مثل لانچر۵...
نهم: اقبال عمومی به تئاترهایی با موضوعات ساده و قابل فهم بیشتر
از تئاترهای با سبک و سیاق فلسفی_ هنری است، عموم تماشاچیان از
کاری که سر در میاورند بیشتر خوشحال می شوند تا کاری که ذهنیات
شان را تغییر دهد یا برایشان تازگی داشته باشد..
دهم: تئاترهایی که جنبه کمدی داشته باشد احتمال فروشش تا
۵۰ درصد درصد افزایش می یابد..
یازدهم: ۴۵ هزار تومان مرز روانی بلیت تئاتر هست، غیر از چند تئاتر
سلبریتی دار، اگر قیمت بلیت به ۵۰ هزار تومان می رسد حداقل ۲۰ درصد
ریزش مخاطب داریم..
دوازدهم: تیوال حدود ۸۵ درصد بازار خرید بلیت را در اختیار دارد،
اگر تئاتری سلبریتی محور نیست، در ایران نمایش فروش زیادی
نخوااد داشت، خودم یکی از این آدمها هستم که تو تیوال نباشد احتمال
خرید کردنم کم می شود...
سیزدهم : تخفیف های وفاداری، دانشجویی، روزهای نخست و خرید
گروهی تاثیر مستقیم در فروش دارد.. تخفیف های زیر ۳۰ درصد محرک
خرید نیست...
چهاردهم: کاربران قدیم تر تیوال نسبت به آیدی های کمتر از یک ماه
حساس اند، به خصوص کاربرانی که در روز اجرا اقدام به ساخت آیدی
می کنند و حقه گروه اجرایی برای فروش بیشتر می دانند..
پانزدهم: برخلاف گذشته نام نویسندگان بزرگی مثل برشت، شکسپیر
کامو و... عموم مخاطبان را جذب نمی کنند و تئاترهایی که به مسائل
روز می پردازد، برای عموم مخاطبان جذابیت بیشتری دارد مثل لانچر۵.
شانزدهم : تئاتر هم مثل سینما هنوز مثل سرگرمی برای عموم مخاطبان
است، یعنی فضای سیاسی حاکم بر جامعه در دیدن یا ندیدن تئاتر
موثر است.
هفدهم: ارتباط خوب گروه اجرابی، به خصوص کارگردان اثر و ارتباط
مستقیم با مخاطبان در استقبال عموم موثر است، نمونه اش خودم،
تیاتر کوروش سلیمانی را به خاطر سلیمانی و آواز خان کله طاس را
به خاطر حمید رضا مرادی دیدم.
هیچدهم : ارتباطات در اینستاگرام هم بسیار موثر است برای کاربران
غیر تیوالی و تماشاگرهای عموم..


فعلا همین ها یادم آمد، موردی بود دوستان در کامنت اضافه کنند..
نسخه فروش بهتر هم بعدا می پیچم...

@ سپهر
پسر خوش قلب،بزرگ دل،مهربان و دوست داشتنی تیوال
ای ویکی‌پدیای شعر و ای گنجینه ی اشعار تیوال
======تولدت مبارک=======
روزگارت خوش،قلبت همیشه سبز، آرامش رفیق لحظه هات...
نمایش‌هات همه شیهیدنی و عمرت همیشه دایه ای....

فوتی فر: این ها پَرند ، زلیخا جان.
آن که من به تو می گویم نامش برف است.
سرد است و سپید از آسمان می بارد. انگار که مشت مشت پرها را پاشیده باشی به آسمان، و باز آنها از آسمان ببارند بر روی زمین. روی زمین که می نشیند، همه جا را سپید می کند این برف.
می ماند برای روزها و ماه ها.
وقت باریدن خیس نمی کند، آدمی را می پوشاند. انگار که لباس سپیدی پوشیده باشی از پا به سر.
راه که می روی، زمین کرباس سپید است، پهن و گسترده.
مایه ی شادی بچه هاست این برف…. ای کاش، ما هم یکی داشتیم. بچه را می گویم و گرنه در مصر که برف نمی بارد…
مجنون می کند این برف همه ی آدم ها را.
بچه ها که بچه اند. من و تو را هم مجنون می کند این برف، اگر که ببارد.
نگاه کنی هر جا را، به سر و روی هم می پاشند این برف را. صدای خنده است که می شنوی هر کجا که باشی؛ صدای بچه ها را بیش تر…
کاش ما هم صدایی داشتیم ... دیدن ادامه » این جا. صدای بچه را می گویم، وگرنه در مصر که برف نمی بارد.
#نمایشنامه #در_مصر_برف_نمیبارد ♥️ #محمد_چرمشیر

‏آفریننده از جان من چه میخواهد؟
هر تلخی به من آزمود!
هر سختی مرا تراشید!
هر ناهموار پیش پای من نهاد!
دیگر چه کیفری و کدام درد ناکشیده یی!
آفریدگار است این یا بنده آزار!
یکبار زنده می شوی و صدبار می میری!
مردمان را نیافریدن بهتر که این همه ترس و آزمون!
بگو ارداویراف تو که دانایی!
در آن ترازو آفریدگار را چه بر می سنجد، که نیاندیشید بر آنکه خود آفرید


گزارش ارداویراف - بهرام بیضایی

// بی ادعایی در نمایش//
نمایش بی ادعا مد شده؟
یا ژانر جدیدی ابداع شده به اسم بی ادعا؟
سبک روایی است بی ادعا؟
بی ادعایی فاصله گذاری است مثل اپیک برشتی؟
مکتب فکری است بی ادعا بودن؟
بی ادعا بودن فرم است یا محتوا؟
اما اول عزیزی توضیح دهد نمایش پر ادعا چی هست؟
چون نمایش پر ادعا ندیدم...
نمایشی که ندیدم بازیگر، تهیه کننده، کارگردان و.... در داخل
نمایش بیایند و بگویند ما نمایش عالی هستیم!!!!
و بعد نمایش بد باشد و بگوییم یک نمایش پر ادعا دیدیم....

ادعای یک نمایش از درونش بر می خیزد...
جایی که فرم و محتوی روی صحنه هست تا تصویری از دنیای درونی
خالقانش ... دیدن ادامه » بروز دهد...، که قطعا چیز خوبی است...
و اینجاست که نویسنده و کارگردان محک می خورند...
جایی که آیا نویسنده توانسته براساس درونمایه اش، متنی کم نقص
بنویسد؟
جایی که کارگردان توانسته بازنمایی درستی از فضای نوشته روی صحنه
ببرد؟
پس ادعا کردن به شدت خوب هست در نمایش...
اما مطلبی که شاید خیلی دلچسپ نباشد..، واکنش گروه اجرایی نسبت
به نظرات تماشاچیان است.. مثلا سجاد افشاریان در واکنش به کاربری
که از هرکسی که شب می میرد.... خوشش نیامده بود، تماشاچی را
متهم به بی سوادی کرده بود...
یا کوروش سلیمانی که ایرادات کارش را بهش گوشزد می کنی، باز هم در
مقام دفاع از ایرادات بر می آید.. ( حتی حرف خانم ثانی را نمی پذیرد.)
یا مورد خودم که چندبار ایرادات را گفتم و نماینده گروه اجرایی در مقام
دفاع برآمده و مثل میتی کومون می گوید:
می دانید چه کسی در مقابل شماست، فلان بازیگر معروف..
فلان کارگردان معروف و ....
حال بهتر است دقیق تر حرف بزنیم..
نمایش پر ادعا نه، عوامل اجرایی نمایش پر ادعا که البته چیز بدی هم
نیست اما امیدوارم توخالی نباشد...
اما شاید لازم باشد از حمید رضا نرادی کارگردان نمایش آوازخوان کله
طاس تقدیر کنیم.. جایی که یک متن سهل الممتنع را اجرای خوبی
برد و گوش شنوا برای شنیدن دارد و ادعایی هم ندارد که هرچه کرده
درست بوده و هرکس خوشش نیامده لاجرم بی سواد است و لاغیر‌.

دوستان تیوال
اگه اهل نمایش رادیویی هستین، برنامه «نقد و نمایش» چند وقتی هست شبها ساعت 10 شب از رادیو نمایش پخش میشه.
نمایش هایی که معروف و یا تاثیرگذار بودن، در چند شب اجرای رادیویی میشن و بعد با زبان ساده و در عین حال حرفه ای نقد و بررسی میشن.
بعضی نمایشها ضبط سالها قبل هستن. زمانی که به نظر می رسه «جنبه ادبی» آثار رادیویی، به «مناسبتی بودن» یه نمایش می چربیده.
الان هم «روزنه آبی» اکبر رادی داره پخش میشه. بهزاد فراهانی هم یکی از نقش ها رو میگه.
اگه دوست دارین، گوش کنین :)
موج رادیو نمایش 107.5 مگاهرتز

سلام دوستان
من برای امروز 28 دی ماه ساعت 18:30 بلیط نمایش بیگانه در خانه ی آقای مساوات، باکس وسط ردیف سوم را دارم
هر کس تمایل به خرید داره با شماره 09124873726 تماس بگیره.

اسکار بدترین صندلی های تئاتر با اختلاف تعلق می گیرد، به :
در این لحظه، مجری اندکی درنگ می کند تا به زعم خود هیجان لازم را به حضار تزریق کند؛ غافل از اینکه همه برنده این اسکار را می شناسند ... !
مجدد مجری تکرار می کند؛ اسکار بدترین صندلی های تئاتر با اختلاف تعلق می گیرد، به :
تئاتر مستقل تهران ... !
صدای دست، جیغ و تشویق حضار به گوش می رسد.
در هنگام دریافت جایزه، مسئول این تماشاخانه در حالی که از شدت ذوق و هیجان در پوست خود نمی گنجد، سخنرانی کوتاهی انجام می دهد :
بارها مخاطبان تیوال و سایر تماشاگران از صندلی ها ابراز گِله و ناراحتی کردند. این جایزه را حاصل اهمیت ندادن به این نظرات و مقاومت در مقابل آن ها می دانم. در نهایت جا دارد از صندلی های تئاتر مستقل که با آزار دادنِ هر چه بیشتر تماشاگر، ما را در کسب این جایزه یاری دادند، کمال تشکر را داشته باشم.

سلام من الان برای بار دوم این تئاتر رو خریدم قرار بود ۳۰ درصد تخفیف وفاداری داده بشه ولی اصلا همچین گزینه ای رو پیدا نکردم موقع خرید

دریغا، سرزمینِ نگون‏‌بخت که از به‌یادآوردنِ خود، بیمناک است.
کجا می‌توانیم آن را سرزمین مادری بنامیم، که گورستانِ ماست؟
آن‌جا که جز ازهمه‏‌جا، بی‌خبران را خنده بر لب نمی‌توان دید؛
آن‏جا که آه و ناله و فریادهای آسمان‏‌شکاف را گوشِ شنوایی نیست! آن‏جا که اندوهِ جانکاه چیزی است همه‌جایاب.
و چون ناقوسِ عزا به نوا درآید کمتر می‌پرسند که "از برای کیست؟"، و عمر نیکمردان کوتاه‌‏تر از عمر گُلی است که به کلاه می‌زنند، و می‌میرند پیش از آن‏که بیماری گریبان‌گیرشان شود.




ویلیام_شکسپیر؛
نمایشنامه؛ "مکبث"؛ پرده چهارم، مجلس سوم
داریوش_آشوری؛ نشر آگه ۱۳۷۸؛
ص96

حس میکنم درست وسط یه سیاهچاله ام.... پر از خشم ، غم ، ناامیدی ‌و.......
یعنی میرسه روزی که دوباره بشه لبخند زد...؟ تلخی موندگار این روزا تموم میشه...؟ و هزار تا سوال بی جواب دیگه... کاش حداقل سکوت کنن دربرابر این فاجعه به جای توجیه وقیحانه....

لطفا اگه تو این چند روز اخیر اجرایی دیدید یا جای خاصی رفتید که برای چند لحظه هم تونسته ذهنتون رو آروم کنه به منم بگید مرسی❤

باربد گلشیری (در جواب کسانی که می‌گویند هنرمندان نباید جشنواره‌ها را تحریم کنند):
«هنرمندان کار را تعطیل نکرده‌اند. پژواک همین روزها و ماه‌ها هم خواهند بود. پشت کردن قهر نیست، انتخابی آگاهانه و اجتماعی‌ست. در ضمن، همان‌طور که دولت می‌تواند از بالا عزای عمومی اعلام کند و نمایشگاه‌ها را تعطیل کند، هنرمند هم می‌تواند از پایین عزای عمومی اعلام کند.

// شرکت در جشنواره فجر، ژستِ همراه بودن//
همینجا اعلام می کنم به خاطر اتفاقات اخیر در جشنواره فجر
( تئاتر، سینما، موسیقی و... ) شرکت نمی کنم...
پس به افتخار خودم..
هورا
هورا
هورا







هورا
هورا ... دیدن ادامه »
اما این از آن راست های دروغ است..
از آن ریا کاری هاست...
ژستِ همراه بودن است، دروغ همراهی...
بله، من شرکت نمی کنم، اما ۱۱ سال است شرکت نمی کنم...
آخرین بارش ۸۷ بود...
و اولین بار عدم حضورم ۸۸ بود...
شاید بعدا کمرنگ شد و علاقه به حضور داشتم اما دیگر شرایط
فیزیکی و تنفسی اش را نداشتم...
امسال هم من طبق معمول سالهای پیشین شرکت نمی کنم...
توصیه ای هم ندارم برای شرکت یا عدم شرکت...
ولی تاکید می کنم حرکت تحریم و شرکت هماهنگ و با برنامه و
اعلان عمومی در جهت اثر گذاری انجام شود...

لا به لای اعتراضات مدنی مون مردم سیستان و بلوچستان رو فراموش نکنیم.
مبدا زنده‌ها رو به خاطر رفته‌ها فراموش کنیم.