روزنامه هفت صبح/ سه شنبه/۱۰ تیر
یادداشت کارگردان
ابر_شلوارپوش
علیرضا اخوان
درِ سالن باز شد، صندلی ها خالی بود، همه جا را خاک گرفته بود، زمین به غایت یک کف دست پر از خاک بود، لباس های اجرا هنوز آویزان بود، جای پای ما، در کف سالن مثل رد پا در برف میماند. انگار قرن هاست کسی در این سالن، تئاتری اجرا نکرده است. ایستادم وسط صحنه و به خودم گفتم:
میخوای تمرین کنی؟...برای کی؟ برای کجا؟ وقتی هیچ تماشاگری نداری و هیچ سالن تئاتری نیست!.
اینها بخشی از دیالوگ های نمایش ابر شلوارپوش بود که بعد از چهارماه دوری در اولین مواجهه ام با سالن خاک گرفته ناخودآگاه بر ... دیدن ادامه ›› زبانم جاری شد.
بین بچه های تئاتری معروف است کسی که در ایران تئاتر کار میکند باید پوست کرگدن داشته باشد و قلب ماهی.
پوست کرگدنی من در بیست و پنج سالگی به اندازه ی کرگدن های شصت ساله شده است.
کرونا که نبود هم دانشجویان تئاتر تنها بودند، حالا فقط قرار دادهای جدیدی وضع شده وگرنه وضعیت همان است.
در شرایطی مانند کرونا و جنگ، در شرایط بحرانی نیاز به کمک دولت است. اساسا دولت ها در طول تاریخ برای شرایط بحرانی شکل گرفته اند، ما با ۵۰ درصد از ظرفیت خود اجرا میرویم، پس طبیعتاً سقف درآمد ما نصف میشود، از طرفی در گروه هزینه‌هایی وجود دارد که در بسیاری از کشورهای دیگر این هزینه را دولت تقبل میکند، هزینه های جانبی هم وجود دارد مثل دکور،لباس، تبلیغات که در بسیاری از کشور ها شهرداری، تلویزیون و...انجام میدهند، ما در اینجا خودمانیم و خودمان، از طرفی در گروه منابع انسانی وجود دارند که باید بیمه باشند باید حافظ سلامتی آنها باشیم ولی این حرف در اینجا بیشتر شبیه به شوخی است، استادم می‌گفت: تئاتری بودن در اینجا یک نفرین است.
همه ی اینها را نوشتم تا این سخن نیچه را یادآوری کنم: هنر هست، که حقیقت مارا نکشد. یا یادآوری کنم ما هیچ حمایتی از هیچ ارگانی نمیشویم، ما از نگاه بسیاری وجود نداریم. حضور داریم، ولی وجود نداریم همچون سایه، به قول حضرت مولانا سایه بنماید نباشد، ما نیز چو سایه نیست هستیم.
از نگاه بسیاری همچنان تئاتر یک سایه است یک فوق برنامه است نه یک سبک زندگی نه یک شغل و من به عنوان یک جوان تئاتری از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود.
هر روز یک بلیط از نمایشهای روی صحنه را میخرم و هیچ کدام را نمیروم، چراکه خودم همان زمان روی صحنه هستم، فقط بلیط را با نام مستعار گودو میخرم که دوستانم دلگرم باشند به حضور کسی که هرگز نمی آید.
بیشتر از آنکه روی سخنم مردم باشند با اهالی رسانه هستم، با تلویزیون، رادیو که کیفیتشان را مدیون تئاتر هستند.
میخواهم یادآوری کنم که شما موظف به حمایت از تمام اقشار جامعه هستید و وظیفه ی خودتان را در قبال تئاتر انجام نمی‌دهید.
و از خوانندگان این متن دعوت میکنم، ماسک بزنند، دستکش بپوشند، پروتکل های بهداشتی را رعایت کنند و به تماشای نمایش ما بنشینند چرا که ما برای ادامه ی زندگی نیاز به یک زندگی فرهنگی داریم.

به آگاهی می رساند امکان خرید فیلم تئاترها از سر گرفته شد.

نمایش
محل اجرا : تماشاخانه سیمرغ  تاریخ اجرا : ۰۱ تا ۱۱ تیر

ساعت اجرا :  ۱۹:۳۰  مدت اجرا : ۱ ساعت و ۵ دقیقه  بها : ۳۰,۰۰۰ تومان

نویسنده و کارگردان: محسن مظاهری

بازیگران: محمد غلامی مایانی، محسن مظاهری


خرید بلیط :
tiwall.com/p/pesar4

سلام دوستان

میگم، اگه این روزها امکانِ حضور در سالن‌های تئاتر رو ندارین، می‌تونین - اگه دوست داشتین - برای بعضی اجراها بلیت خریداری کنین و به صورت غیرحضوری از تئاتر حمایت کنین.

سلامتی همراهِ همه‌تون باشه.

با درود

گشایش و جریان دوباره تآتر بعد از 4 ماه وقفه؛ اتفاقِ خوب و حتی لازمی‌ست .وقتی حضور و کارکرد تآتر، در اکنونیتِ ما، گستره‌ی امر اجتماعی و مقاومتی نسبت به جریان های سرکوب و حذف سیستمیِ آن است. با این نکته که تمام افراد مرتبط از تماشاگران تا پرسنل سالن‌ها و گروه اجرایی، بدون سهل‌انگاری، ملزم به رعایت موارد ایمنی و بهداشتی باشند.

قابل ذکرست شناخت و آگاهی از راههای انتقال ویروس کووید 19، مشخص و تا حدود زیادی با رعایت فردی، قابل پیشگیری‌ست، بنابراین ایجاد فضای رعب و بزرگنمایی خطرات آن، بیش از آنکه مخاطرات تآتر باشد، موید بی‌مسئولیتی افرادی، چه مخاطب و چه سالن‌داران ست که بدون توجه به رعایت موارد بهداشتی، بخواهند در سالنها حاضر باشند و سلامت دیگران را به خطر ... دیدن ادامه ›› بیندازند

الزام به رعایت فاصله گذاری اجتماعی چه در سالن و محوطه انتظار (بدون تجمع دوستان وهمراهان) ، استفاده از ماسک در تمام مدت حضور در سالنهای تآتر و حتی پس از خاموشی و اجرا، ضدعفونی سالن با دقت و برای هر سانس، نکاتی ست که به حیات و ادامه نبض تآتر با کمترین خطر ممکن، و احساس امنیت برای دیگر تماشاگران منجر خواهد شد
امیدکه چنین باشد.

نیلوفرثانی

سلام چقدر دلم برای تیوال تنگ شده بود.
امیدوارم حالتون خوب باشه و سالم و سرحال باشید.
خب میبینم که سالن ها دارن باز میشن.
دوستان! شما تو این شرایط و خبرهایی که از وضعیت رو به رشد مبتلایان به کرونا به گوش میرسه و با توجه به اینکه خیلی تاکید میشه فقط برای ضروریات از خونه خارج بشیم، درسته که بریم تئاتر ببینیم؟

ازکجا میشه نمایش نامه های مولانا خیام و... رو خرید خیلی برام مهمه که اورجینال باشه

سلام دوستان
از فردا که اجراها و نمایش‌ها شروع به کار می‌کنن (چه تئاتر و چه سینما)
آیا شما هم شروع به بلیت خریدن و رفتن می‌کنید ؟ :D

خنجر به استخوان تئاتر کِشان
اکبررادی
بهرام بیضایی

یک روز تکراری دیگر و شیفت های خسته کننده ای که مانند یک سیکل تمام نشدنی، همواره در حال تکرار هستند. خسته ام، از کرونا، از این ماسک و شیلد لعنتی، به خانواده فکر میکنم، به خاطرات خوش گذشته که گویی زورشان به ناخوشی و دوری و فاصله ها عجیب می چربد و بذر لبخند بر لبم کاشته می شود. تلفن زنگ میخورد، طبق معمول گوشی را به گمان اینکه فردی نوبت چشم پزشکی یا شاید هم دکتر زنان میخواهد، برمیدارم
-کلینیک اچ بفرمائید
+ سلام محمد جان خوبی
- عه سلام آبجی بزرگه. چه خبرا؟ چرا تلفن اینجا زنگ زدی؟
+راستش زنگ زدم تلفنت جواب ندادی فهمیدم شیفتی
- اره... چیکارا میکنین؟ خوبن همه؟
+ ما خوبیم. راستش... محمد...

تلفن از دستم می افتد. به یاد ۴ سال دانشگاه میوفتم که دعای خیرش را همواره بدرقه ی راهم می کرد. به تلفن هایش که محال بود ... دیدن ادامه ›› همان اول کار سراغ دوستانم را نگیرد. به آن پنج یا ده هزار تومانی هایی که آقاراهی بهم میداد تا با ناهارم در مسیر نوشابه ای بخورم. یاد جومونگ دیدن هایش که خستگی ناپذیر غرق در دنیای تصویر میشد و هر بار با ذوق برایم از هوشمندی های جومونگ و ذات خراب تسو میگفت.
شاید علاقه ی من هم به تئاتر و سینما از او به ارث رسیده باشد
از مادربزرگم
که دیگر نیست، که خواهرم خبر داد رفته، برای همیشه رفته
و منی که مدت هاست او را ندیدم و حالا حتی نمی توانم بیخیال شیفت ها شوم و به مراسمش بروم

تلفن دوباره زنگ میخورد
-قربان ببخشید، یک نوبت برای دکتر زنان و سونوگرافی میخوام ...


برای پدر آقای کیانی
برای محمد علی کشاورز
برای پدران، مادران
پدربزرگان و مادربزرگان


همین الان گوشی رو بردار و بهشون زنگ بزن، دیر میشه، زود دیر میشه



http://uupload.ir/view/ont_vergissmeinnicht_–_whispering_solitude.mp3/
و این قطعه ی لعنتی که آتیش میزنه دل رو

فیلم-تاتر آوازه خوان طاس موجود نیست؟

کادر اداری موسسه کارنامه از ۱۷ خردادماه بصورت کامل فعال شده و آماده پاسخگویی هستند.

همچنین تمامی کارگاه هایی که به دلیل شیوع بیماری کرونا نیمه تمام باقی مانده اند به مرور و با رعایت کامل موارد بهداشتی برگزار خواهند شد. لازم به ذکر است در صورت مراجعه حضوری به موسسه استفاده از ماسک الزامی و اجباری است. شرایط فیزیکی کلاس ها نیز برای ایجاد فاصله ایمنی مناسب، تغییر کرده و بزرگ تر شده است. همچنین از ورود هنرجویانی که ماسک و مواد ضدعفونی به همراه نداشته باشند، به کلاس جلوگیری می شود.

سایر موارد از جمله فراخوان پذیرش هنرجو برای دوره های جدید در زمان مناسب از طریق سایت، اینستاگرام و کانال تلگرام موسسه کارنامه اطلاع رسانی می شود

روابط عمومی موسسه کارنامه

https://www.aparat.com/v/Qz1Lk

*پست موقت *

در پس تصمیم ستاد کرونا صادر شد؛
🔸اطلاعیه وزارت ارشاد درباره آغاز فعالیت‌های هنری از ابتدای تیرماه
🔹ستاد ملی مقابله با کرونا در جلسه صبح امروز خود با بازگشایی سالن‌های سینما، تئاتر و موسیقی مشروط به رعایت دستورالعمل های بهداشتی از اول تیر ماه موافقت کرد. این خبر را مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در اختیار رسانه ها قرار داد که شرح آن در زیر می آید:👇
💠 در پی درخواست سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، ستاد ملی مقابله با کرونا در جلسه صبح امروز خود با بازگشایی سالن‌های سینما، تئاتر و موسیقی مشروط به رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، استفاده از حداکثر ۵۰ درصد ظرفیت در اختیار از اول تیرماه موافقت کرد. همچنین آموزشگاه‌های قرآنی، هنری، ادبی و سینمایی نیز با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی از ۲۴ خرداد مجاز به ... دیدن ادامه ›› فعالیت شدند.

💠گفتنی است پیش از این وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در نامه‌هایی جداگانه خطاب به وزرای بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و کشور بر تسریع لزوم بازگشایی مراکز فرهنگی و هنری با هدف توجه به معیشت اصحاب فرهنگ و هنر و جلوگیری از ضرر و زیان صاحبان کسب و کارهای فرهنگی و هنری تاکید کرده بود.

💠برخی از اهم دستورالعمل‌های بهداشتی به شرح زیر است:

۱- در مقطع بازگشایی و تا اعلام وضعیت سفید قطعی، ظرفیت فروش بلیت برای هر سالن تا سقف ۵۰ درصد مجاز است.

۲- لازم است هنگام ورود و خروج تماشاچیان و حضور در سالن انتظار، فاصله گذاری ایمن رعایت شود.

۳- در دسترس بودن مایع ضدعفونی کننده برای مراجعه کنندگان الزامی است.

۴- ضد عفونی کامل سینما و سالن‌ها طبق دستورالعمل اعلامی وزارت بهداشت هر روز یک بار الزامی است.

۵- بوفه‌های سینما و سالن‌های هنری و آموزشگاه‌ها موظف به رعایت حداکثر موازین بهداشتی بوده و مجاز به عرضه مواد غذایی، تنقلات و نوشیدنی به صورت فله نیستند.

۶- تمامی هنرجویان آموزشگاه‌ها از وسایل آموزشی اختصاصی استفاده کنند.

7-استفاده از دستکش و ماسک در محیط سالن‌های سینمایی ،هنری و آموزشگاه‌ها برای کارکنان، هنرجویان و مراجعان الزامی است.

۸- با سینماها، سالن‌های هنری و آموزشگاه‌هایی که رعایت دستورالعمل‌ها را نداشته باشند، نسبت به تعطیلی آن‌ها اقدام خواهد شد.

۹- ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان‌ها مکلف به نظارت دقیق بر اجرای دستورالعمل‌ها خواهند بود.

آقا محمد حسن موسوی کیانی
دوست عزیز
درگذشت پدر بزرگوارتان را تسلیت عرض نموده و از خداوند منان برای آن مرحوم طلب مغفرت و رحمت و برای بازماندگان صبر جمیل مسئلت میکنم
ما را در غم خود شریک بدانید

فاصله ..................... گذاری....................... بین ....................... ما ....................... و ....................... تئاتر ....................... نقشه ....................... شیطان ....................... و ....................... ایادی ....................... استکبار ....................... است ....................... . .......................

درها بسته است، اشک‌ها و خنده‌ها را می‌بینیم، صداها رو می‌شنویم هنوز

بودن یا نبودن مسئله این نیست!
از امروز صبح تئاتر درد فیزیکی دیدم....
کبد و نارسایی کبد...
خونریزی داخلی و کلافگی یک مرد..
آنژیوکد و یک واحد خون را پاره کرد..
اختلال حواس و ..... هذیان و....
و غیره و غیره..
و درد و ناله..
با باند دستش را به لبه تخت بستند که سرم
داروها را پاره نکنه و دست من تو دستهاش
گه اجازه ندهم باندهایی که ۳ بار درآورده دوباره
در ... دیدن ادامه ›› بیاره....
محمد مجللی به یاد توام...
متاسفانه پدرم زنده می مونه و کابوس های یکسال
اخیر بطرز بدتری داره محقق میشه...
بودن یا نبودن مسئله این نیست...
سالم زیستن مساله این است...
تنها یک امید دارم برای خودم اُتانازی ...

مضرات دخانیات
نویسنده: آنتون چخوف
بازیگر: رحمان عزیزی
گروه تئاتر کوچک بوکان
به زبان کوردی

بزودی

مرثیه‌ای برای مهدی کوشکی و رویای کودکی که به باد رفت!
۱۲-۱۳ ساله بودم که تو را، ساکت و مغموم در گوشه‌ی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهر خرم‌آباد پیدا کردم. آن زمان جوانی بودی -لابد شبیه امروز من- پر از آرزو و فکر و -لابد شبیه امروز من- غمگین از اینکه برای شندرغاز پول معلمی باید وقتت را به گل‌بازی و نقاشی با ما بگذرانی.
آخ! مهدی! با آقای کوشکی آن زمان من چه کردی که حالا در پی این همه سال شرم دارم بگویم که چه کسی بود که من، گمگشته بی‌پناه را، راه زندگی کردن آموخت و من، و هر آنچه امروز من است مدیون اوست؟!
غم آنچه که تو امروز شده‌ای -که به خودت مربوط است- بر دل من مضاعف شده. غم تغییر تو از "کاسیت در زنجیر" و "ولپن" به این "لاله‌زاری" های "مستقل" و "شهرزاد" ی ات! مهدی! این ۱۶ سال با تو چه کرده است؟
بر تو چه رفته که هشتگ نامت با این همه ابتذال عجین شده؟
دیگران ترسواند! محافظه کارانی چون من که به رویت می‌خندد و در پشت سر ریشخندات می‌کنند. اما من با دل آن پسرک ۱۲ ساله که قلبش از شور عشق به هنر تو به تپیدن افتاد چه کنم؟
مهدی کوشکی! خدا را شکر می‌کنم که همان روزهای اول که تو را در قالب جدیدت باز شناختم، تمام رشته‌های میان خودم و خودت را گسستم. نه! تو دیگر اولین معلم من نیستی!
و این نه مرثیه‌سرایی برای من، که تبری جستن من از تو و آنچه تو هستی است. و اگر مرثیه‌ای برای سرودن باشد برای توست و آنچه که تو با خود کردی.
۹۹٫۲٫۲۹