به گزارش خبرگزاری صدا وسیما،در این مراسم با حضور دکتر صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از نفرات برگزیده شرکت کننده در این جشنواره تقدیر  شد.
نمایش خانواده دوست داشتنی من به نویسندگی و کارگردانی محمد رفیعی در بخشهای نویسندگی، کارگردانی، بازیگری مرد و بازیگری زن جوایز این جشنواره را از آن خود کرد.

این نمایش پیش از این در جشنواره تئاتر استان تهران در سال ۹۷ هم جوایز متعددی را دریافت کرده بود.
نمایش خانواده دوست داشتنی من کمدی فانتزی مدرن در غالب یک داستان امروزی است با شیوه اجرایی متفاوت و متکی بر بدنهای آماده بازیگرانش.
جشنواره تئاتر لبخند هفدهم لغایت بیست و یکم تیر ماه با محوریت نمایشهای کمدی و با حضور ۱۲ نمایش برگزیده از بین ۸۰ اثر از استان تهران برگزار شد.هیئت داوران این دوره متشکل از آقایان سعید آقاخانی، هومن حاج عبدالهی و علی استادی بود.

درسگفتار "هنر معاصر چیست" با تدریس مجید اخگر از روز چهارشنبه ۲۶ تیرماه ساعت ۱۷ در موسسه پرسش آغاز خواهد شد. این درسگفتار به بازتبیین و خوانش مفهوم جدید هنر در عصر جهانی شدن و گردش آزاد اطلاعات، تصاویر داده ها و فرهنگ ها خواهد پرداخت.

علاقمندان برای کسب اطلاعات بیشتر و شرکت در این جلسه می توانند با شماره های روابط عمومی موسسه پرسش ۸۸۸۲۲۰۱۰-۸۸۸۳۷۶۴۷ تماس گرفته و یا وب سایت qporsesh.com مراجعه کنند.
موسسه پرسش در خ قائم مقام فراهانی- پایین تر از خ استاد مطهری- کوچه شبنم- پ ۳ واقع شده است. ورود به این جلسه برای تمامی علاقمندان آزاد و رایگان است.

نمایش «شینیون» با تهیه‌کنندگی حمید پورآذری و کارگردانی حسین پوریانی به‌زودی به صحنه خواهد رفت.

 به گزارش روابط عمومی نمایش «شینیون»، این نمایش به تهیه کنندگی حمید پورآذری، نویسندگی سیاوش حیدری و طراحی و کارگردانی حسین پوریانی به‌زودی برای اجرای مجدد به صحنه خواهد رفت.

نمایش «شینیون» پیش‌ازاین توانسته بود در هجدهمین جشنواره تئاتر دانشگاهی  عناوین نمایش برگزیده، کاندید بهترین کارگردانی کاندید بهترین متن، کاندید بهترین طراحی صحنه را به دست آورده و در خردادماه ۱۳۹۵ با اجراهای عمومی خود مورد توجه علاقه‌مندان تئاتر قرار گرفته بود.

 شایان‌ذکر است حسین پوریانی پیش از با نمایش «هار» توانسته بود در بیست و یکمین جشنواره تئاتر دانشگاهی عناوینی چون اثر برگزیده ، تندیس بهترین کارگردانی و ... را کسب نماید.

اطلاعات تکمیلی در خصوص اجراهای عمومی نمایش «شینیون» متعاقبا به اطلاع دوستداران تئاتر و اصحاب رسانه خواهد رسید

محمدرضا عارف و سیده فاطمه ذوالقدر؛ نمایندگان مجلس شورای اسلامی از نمایشگاه آثار بهمن پناهی که در گالری شماره ۱ فرهنگسرای نیاوران برپاست بازدید کردند.
به گزارش روابط عمومی بنیاد آفرینش های هنری نیاوران در پایان این بازدید که با مشایعت سید عباس سجادی مدیر عامل بنیاد آفرینش های هنری نیاوران همراه بود محمدرضا عارف، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی بهمن پناهی را هنرمندی حاذق دانست و افزود: قطعا آثار این هنرمند در آینده ارزش خود را نشان خواهد داد.
عارف گفت: این هنرمند به زیبایی از تنوع رنگ و حروف به شکل‎های مختلف استفاده کرده است.
دکتر محمد رضا  عارف با اشاره به هنر در دیپلماسی فرهنگی خاطر نشان کرد: زبان هنر زبان کاهش تنش‎ها است. زبان صلح است. زبان وحدت است. زبان انسجام است و مطمئنا هنر می‎تواند بیانگر فرهنگ و تمدن کهن و عمیق ایرانی و در راستای کاهش تنش‎ها و تبلیغات سوء که علیه فرهنگ ایران می‎شود موثر باشد.
سیده فاطمه ذوالقدر نماینده مجلس و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی نیز ضمن بازدید از نمایشگاه نقاشی‎خط بهمن پناهی در گفت و گویی با روابط عمومی بنیاد آفرینش‎های هنری نیاوران با ذکر این مطلب که آثار بهمن پناه، تلفیقی از مدرنیته و سنت است افزود : این هنرمند کوشیده تا میراث ایرانی را در آثار خود به نمایش بگذارد. این آثار قدرت تخیل انسان را بالا می‎برد و انسان را به فکر وا می‎دارد.
ذوالقدر در ادامه گفت: هنرمندانی مانند پناهی که در غرب تحصیل کرده‎ و روحیه و اخلاق شرقی خود را حفظ کرده‎اند می‎توانند آثار بسیار فوق‎العاده‎ای را خلق کنند. هنرمندانی از این دست که هم  تفکر غربی را در غرب به دست آورده‎اند و هم میراث ایرانی اسلامی را دارند می‎توانند این دو رویکرد را با هم تلفیق کنند و آثار جاودانی را خلق کنند. 
وی نقش مراکز فرهنگی همچون بنیاد آفرینش های هنری نیاوران را در  حمایت و ایجاد فرصت برای هنرمندان ایرانی خارج از کشور را بسیار مهم و تاثیر گذار عنوان کرد. 
فاطمه ذوالقدر در پایان صحبت هایش از پیشنهاد بهمن پناهی مبنی بر معرفی خط نستعلیق به عنوان خط رسمی ایران در نوشته‎ها، مکاتبات، پول رسمی کشور و ... به عنوان خط تاریخی، سنتی استقبال کرد و گفت : این پیشنهاد در جلسات کمیسیون فرهنگی مجلس با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح خواهد شد و امیدورام  در نهایت عملی شود.
گفتنی است نمایشگاه نقاشی‎خط بهمن پناهی با عنوان موزیکالیگرافی تا ۲۸ تیرماه در گالری شماره ۱ فرهنگسرای نیاوران برپاست. علاقمندان می‎توانند جهت بازدید از این نمایشگاه در روزهای عادی از ساعت ۱۰ الی ۲۱ و در روزهای تعطیل از ساعت ۱۴ الی ۲۱ به فرهنگسرای نیاوران مراجعه کنند.

اکرانِ «صدای آهسته» در مرداد
دومین فیلمِ افشین هاشمی با نامِ «صدای آهسته» پس از سه سال، در گروهِ هنر و تجربه به نمایش درمی‌آید. افشین هاشمی این فیلم را سال ۹۴ پس از «خسته نباشید!» بار دیگر با نوشته‌ای از محمد رضایی‌راد در نیویورک ساخت و تاکنون در نمایش‌های بین‌المللیِ خود جوایز بهترین فیلمِ تجربی، بهترین فیلمِ آوانگارد، بهترین فیلمبرداری و... را از جشنواره‌های مختلف دریافت کرده است.
منوروا سلزا، جورجیا وارنر، جو پلیستر، کیت موئت به همراهِ دو بازیگرِ ایرانی - اشکان خطیبی و مارتین شمعون‌پور - در این فیلم حضور دارند. برنا جعفری به عنوانِ مدیر فیلمبرداری و عاطفه نوری با عنوانِ مشاورِ امورِ بازیگران و طرّاحِ لباس همراهِ کارگردان بوده‌اند. تدوینِ صدای فیلم با سعید بجنوردی و طرّاحی و هم‌آمیزیِ صداها بر عهده‌ی بهمن اردلان بوده و موسیقیِ فیلم را اسکایلار دی‌کلِهِر ساخته است.
«صدای آهسته» که نگاهی فلسفی به تغییر جنسیت دارد، مردادماه در گروه سینماهای هنروتجربه به نمایش در می‌آید.

دومین برنامه نمایش «تابستانه» باشگاه «هنروتجربه» به نمایش مستند دیدنی «باد صبا» اختصاص یافت. 
به گزارش روابط عمومی موسسه سینمایی «هنر و تجربه»، برنامه«تابستانه» باشگاه فیلم هنروتجربه از چهارشنبه هفته گذشته (۱۹ تیر) با نمایش فیلم پشت صحنه «گاو» آغاز به کار کرد و حال در دومین برنامه خود نسخه‌ ترمیم‌شده‌ مستند «باد صبا» را روز چهارشنبه ۲۶ تیرماه ساعت ۲۰ در سالن شماره‌ پنج پردیس سینمایی چارسو به نمایش درمی‌آورد. این مستند همین روز ساعت ۲۰ در مجموعه سینمایی شهر آفتاب شیراز و ساعت ۱۹ در سیتی‌سنتر اصفهان نمایش داده می‌شود.
نکته قابل توجه برای علاقمندان به سینما این است که امکان تماشای این فیلم در قالب اکران عمومی فراهم نیست و برنامه های سینماتک، جشنواره ها و باشگاه «هنر و تجربه» تنها فرصت دیدن اینگونه آثار است.
مستند ۷۰ دقیقه‌ای «باد صبا» در سال ۱۹۶۹ به سفارش وزارت فرهنگ و هنر، توسط آلبر لاموریس فیلمساز شهیر فرانسوی درباره‌ ایران و مردم ایران ساخته شده است. منوچهر انور روایت فیلم را بعهده دارد و در آن از موسیقی حسین دهلوی و ابوالحسن صبا استفاده شده‎است. 
این مستند که بیشترین صحنه‌هایش با بالگرد تصویربرداری شده، در سال ۱۹۷۸ نامزد جایزه اسکار بهترین مستند شد. دولت وقت ایران که متوقع بود فیلمساز فرانسوی به ایرانِ صنعتی بیش از ایران سنتی بپردازد، پس از پایان فیلمبرداری از لاموریس خواست نشانه‌های توسعه‌یافتگی ایران را نیز با برداشتن فیلم از سد کرج، در «باد صبا» بگنجاند اما بالگرد گروه هنگام فیلمبرداری در سد کرج سقوط کرد و این حادثه به مرگ آلبرت لاموریس منجر شد.
در دومین برنامه «تابستانه» باشگاه «هنروتجربه»، مهرداد فراهانی مدرس، پژوهشگر و منتقد سینمای مستند به نقد و بررسی مستند «باد صبا» که به همت فیلمخانه‌ ملی بازسازی شده است، می‌پردازد. همچنین فیلمخانه ملی در برپایی این برنامه مشارکت دارد.
ورود برای علاقه‌مندان به این برنامه آزاد و رایگان است اما با توجه به محدودیت سالن نمایش متقاضیان می‎توانند یک ساعت زودتر از محل گیشه، بلیت دریافت کنند.

زمان و مکان برگزاری آئین پایانی دومین جایزه آکادمی سینماسینما اعلام شد.
به گزارش روابط عمومی جایزه آکادمی سینماسینما، آئین پایانی دومین دوره جایزه این آکادمی روز شنبه 19 مرداد در هتل اسپیناس خلیج فارس(بلوار کشاورز) برگزار می‌شود.
در این مراسم، نامزدهای جایزه، اعضای آکادمی، جمعی از سینماگران و اهالی رسانه حضور خواهند داشت.
امسال نیز کیانوش عیاری رئیس آکادمی است و کیوان کثیریان دبیری جایزه را بر عهده دارد.
نخستین دوره جایزه آکادمی سینماسینما شهریورماه سال گذشته در هتل انقلاب تهران برگزار شد.

مجمع عمومی انجمن صنفی منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی روز شنبه ٢٢ تیرماه ساعت ١٤ با حضور محمدرضا مویینی نماینده خانه سینما و محمود کلاته نماینده وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی در محل سالن سیف الله داد خانه سینما و با دستور جلسه زیر برگزار شد:
١-تصویب اساسنامه
٢-برگزاری انتخاب اعضای هیات مدیره و بازرس
در این مجمع پس از تصویب کلیات  اساسنامه و اعمال تغییرات پیشنهادی برخی موارد و بندهای آن انتخابات هیات مدیره وبازرس با نتایج زیر برگزار شد و از مجموع ٧٢ رای ریخته شده به صندوق ،  جعفر گودرزی بیشترین آراء را کسب کرد و اعضای هیات مدیره  انجمن به شرح زیر انتخاب و معرفی شدند:
١-جعفر گودرزی   ٥٠ رای
٢-جواد طوسی ٤٥ رای
٣-خسرو دهقان  ٣٣ رای
٤-علی علایی ٢٩ رای
٥-سپیده ابرآویز ٢٧ رای
اعضای علی البدل هیات مدیره:
١-رضا درستکار ۲۴ رای
٢-الهام حسامی۲۴ رای
بازرس اصلی:
کامران ملکی با ٤٦ رای
علی البدل بازرس:
لاله عالم با  ٥ رای
هیات رییسه مجمع عمومی عبارت بودند از:
رییس: علیرضا غفاری
نایب رییس :مازیار فکری ارشاد
منشی:سید رضا تقوی
ناظران:مازیار شیخ محبوبی و فریبا اشویی
جلسه مجمع عمومی پس از چهار ساعت در ساعت ١٨به پایان رسید.

به گزارش روابط عمومی سومین جشنواره‌ی فیلم کوتاه موج، «ابراهیم حصاری» دبیر جشنواره آثار منتخب تمام بخش‌های این رویداد سینمایی را معرفی کرد.
«ابراهیم حصاری» دبیر سومین جشنواره‌ی فیلم کوتاه موج اعلام کرد که دبیرخانه‌ی این جشنواره در مجموع 1500 اثر در حوزه‌ی فیلم کوتاه و فیلمنامه دریافت داشته است که در نهایت پس از بررسی هیات‌های محترم انتخاب، 5۹ اثر در "بخش فیلم" (با موضوعات سفر و گردشگری، نگاه ویژه دریا و فیلمسازان جزیره‌ی کیش) و 10 اثر در "بخش فیلمنامه" منتخب شده‌اند که نام تمامی آثار به شرح زیر می‌باشد:
• بخش فیلم 
الف: سفر و گردشگری
1. بازگشت (شهریار پورسیدیان)
2. سایه فیل (آرمان خوانساریان)
3. جذر بیست سالگی (رقیه توکلی)
4. آر یو والیبال؟ (محمد بخشى)
5. گوشه‌ها و زاویه‌ها (مجتبی حیدری - جبار اجاقلو)
6. بایرن مونیخ (نگین امین زاده)
7. لکه (شورش وکیلی)
8. لووپ (امید صفایی)
9. دریای تلخ (فاطمه احمدی)
10. خوابگردها (پویا نبی)
11.  اس (حامداصلانی)
12. کاور (وحید الوندی فر)
13. من زالم (هومن نادری)
14. حیوان (بهرام ارک و بهمن ارک)
15. سالمون (افشین اخلاقی)
16. تو هنوز اینجایی (کتایون پرمر، محمد روحبخش)
17. تاسیان (آلاله ایزدی)
18. مانیکور (آرمان فیاض)
19. جل (اصغربشارتی - مسعود میرزایی)
20. من‌ باید پرواز کنم (غزاله رضوی)
21. رویای آهنی (یاسر طالبی)
22. خاطرات یک بالکن (مجتبی محمودی)
23. عاشقانه‌ای برای یک دوست (حسین نارمنجی)
24. 330 سی سی خاطره (الهام معروفی)
25. بی بی ام و (اکبر کشتکار)
26. الموت (پژمان مظاهری پور)
27. آنسوی حصار (آرمان قلی پور دشتکی)
28. آشنگ (محمد صادق اسماعیلی)
29. بی‌سرزمین تر از باد (غلامرضا جعفری)
30. بهای خون (مرجان خسروی)
31. دشت بهار (محمد کریمی)
32. آب سوخته (مرتضی مطوری)
33. جوکر (سجاد ایمانی)
34. داستان عروسک‌ها (سیدمصطفی فخاری نیری)
35. گامی برای رفتن (ریبوار محمودپور)
36. کا برات (برهان احمدی)
ب: نگاه ویژه دریا
1. تراگودیا (مهدی تنگستانی)
2. پلاستیک (اصغربشارتی)
3. اهل آب (آزاده بیزارگیتی)
4. بخت سپید (رضا محمدپور)
5. هینی مینی (دلاور دوستانیان)
6. من می‌مانم (فاطمه مرزبانی)
7. داستان ناخداخورشید (محمد عارفی نیا)
8. لوتوس (محمدرضا وطن دوست)
9. زیستن (پیام شادنیا)
10. شکار (مسعود کازرونی)
11. هیولای بادگیر (حسن توکلی)
12. آنسوی دریاچه (عماد خدابخش)
13. پسر دریا (عباس جلالی یکتا)
14. عروس دریایی (مهدی بوستانی شهربابکی)
15.لِیدی (نفیسه زارع)
16.هیچ چیز مهم نیست (شقایق جهانداری)
17. زونا (طوفان نهان قدرتی)
18. دریا موج موج می‌لرزد (امیر غلامی)
19. دریای ما (مریم رحیمی)
ج) فیلمسازان جزیره کیش
1. دولتخانه (مجید سلیمی- مهساطبیب)
2. هول (حمید صادقپور)
3. درخت (سید مجید احمدی طارمی)
4. گورستان خیس (مریم یاوری)
• بخش فیلمنامه:
1. کیمیا (نازنین مصطفوی)، 
2. شنای بانوان (مریم منصوری)
3. ویلا پنجاه (محسن نجفی مهری)
4. سیب‌های وحشی (محمد اسماعیلی)
5. چشم (سامان صباغ پور)
6. بی‌وطن (مازیار تهرانی)
7. فُگرات (ضیاء حاتمی)
8. پیله‌ی حباب (مریم یاوری- سعید محسنی)
9. سالمون (اشکان چاوشی)
10. کوسه‌ها (حمید صادقپور)
شایان ذکر است که در بخش فیلمنامه «محمدرضا گوهری»، «احسان عبدی پور» و «فرنوش صمدی» و در بخش فیلم «ناصر ضمیری»، «سالم صلواتی»، «بهتاش صناعی‌ها»، «هادی آفریده» و «محمد حمزه‌ای» به عنوان اعضای هیات انتخاب وظیفه‌ی انتخاب آثار را بر عهده داشته‌اند. 
همچنین لازم به ذکر است که دعوت از پذیرفته‌شدگان بخش‌های مختلف متعاقبا از طریق دبیرخانه‌‌ی جشنواره اعلام خواهد شد. سومین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم موج از تاریخ 5 تا 7 شهریورماه 1398 در جزیره‌ی زیبای کیش برگزار می‌گردد.

پروانه ساخت فیلم بلند ویدویی «پسر» به نویسندگى و کارگردانى نوشین معراجى و تهیه کنندگى مهدى فرد قادرى صادر شد.
به گزارش مشاور رسانه اى پروژه، پروانه ساخت فیلم بلند ویدئویى «پسر» که کارگردانى و نویسندگى آن به عهده نوشین معراجى است و مهدى فرد قادرى تهیه کنندگى آن را بر عهده دارد، صادر شده و پیش تولید و انتخاب عوامل پشت دوربین و بازیگران «پسر»، در روزهاى آینده آغاز خواهد شد.
«پسر» یک درام اجتماعى با نگاه متفاوت است که داستان آن در لوکیشن هاى تهران روایت خواهد شد.
«پسر» اولین فیلم بلند نوشین معراجی خواهد بود که پیش از این در عرصه فیلم کوتاه فعالیت داشته است ، همچنین مهدی فرد قادری این روزها در انتظار دریافت پروانه نمایش جدیدترین فیلم خود «بی وزنی» است.

فیلم جدید سید هادی محقق با نام موقت «نسیمی که از هر طرف می‌وزد» به تهیه‌کنندگی سید رضا محقق و برنامه‌ریزی و دستیار کارگردانی سید امیر مهدی نوری سوق جلوی دوربین خواهد رفت.
به گزارش مشاور رسانه‌ای پروژه «نسیمی که از هر طرف می‌وزد»، این فیلم که مضمونی عرفانی دارد، هم اکنون در مرحله پیش تولید و انتخاب بازیگر است و قرار است از چهره‌های شناخته شده برای نقش‌های اصلی آن استفاده شود.
سید هادی محقق در سال ۱۳۵۷ در دهدشت ایران متولد شد و در رشتهٔ مکانیک خودرو تحصیل کرد.
او فعالیت هنری خود را در سال ۱۹۹۰ به عنوان بازیگر و کارگردان تئاتر و در سال ۲۰۰۰ به عنوان بازیگر، طراح و دستیار کارگردان تلویزیون آغاز کرد.
محقق در سال ۲۰۱۰ شروع به ساخت فیلم‌هایی برای تلویزیون کرد، در سال ۲۰۱۳ اولین فیلم بلند خود با عنوان «او خوب سنگ می‌زند» را ساخت که برنده جایزه بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه غیراقتباسی از جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان شد.
دومین فیلم بلند او با نام «ممیرو» جوایز بسیاری را در جشنواره‌های فیلم داخلی و خارجی به دست آورد.
سیدرضا محقق تهیه‌کننده سینما نیز پیش از این تهیه‌کنندگی آثاری همچون «او خوب سنگ می‌زند»(بردو)، «ممیرو»، «ایرو»، «برادران سرزمین من» و «نگاهی به آسمان» را بر عهده داشته و موفق به کسب جوایزی از جشنواره‌های بین‌المللی سراسر جهان شده است که از آن جمله می‌توان به جایزهٔ فیپرشی و جریان‌های نو در بیستمین جشنواره فیلم پوسان، زردآلوی نقره‌ای بهترین فیلم بلند و جایزه هیئت داوران کلیسای جهانی در  سیزدهمین جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم زردآلوی طلایی ایروان و همچنین جایزهٔ نتپک در چهارمین جشنواره فیلم کشورهای آسیا پاسفیک برای فیلم «ممیرو» اشاره کرد.

دومین دوره ی کارگاه های یک روزه ی مؤسسه ی افرامانا در شش رشته ی سینما و تئاتر در مرداد ماه ۱۳۹۸برگزار می -شود.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه ی فرهنگی هنری افرامانا، در کارگاه‌های تخصصی یک روزه ی سینما و تئاتر این دوره که از ۸ تا ۱۹ مردادماه ۱۳۹۸ در شش رشته ی سینما و تئاتر برگزار می‌شود، شش مدرس تئاتر و سینما، شش عنوان کارگاه تخصصی را با عناوین فن بیان: درست حرف بزنیم، ترجمه ی نمایشنامه، آشنایی با طراحی صحنه ی مجازی، آشنایی با آشنایی با تکنیک های پارچه سازی در طراحی لباس، فیلم نامه نویسی: چالش هایش یک فیلم نامه نویس در مواجهه با صفحه ی سفید، کارگردانی: چالش های یک کارگردان سینما چند ساعت پیش از کلید زدن فیلم تدریس می کنند.
بر اساس این گزارش‌، در این کارگاه های تخصصی، دکتر مهناز اسماعیلی و سالوادور پاسارو، آشنایی با طراحی صحنه ی مجازی، علی رضا غفاری، فن بیان: درست حرف بزنیم، دکتر بهروز محمودی بختیاری، ترجمه ی نمایش نامه، منیره ملکی، آشنایی با تکنیک های پارچه سازی در طراحی لباس، حسین مهکام دو کارگاه فیلم نامه نویسی: چالش هایش یک فیلم نامه نویس در مواجهه با صفحه ی سفید و کارگردانی: چالش های یک کارگردان سینما چند ساعت پیش از کلید زدن فیلم را به هنرجویان آموزش می ‌دهند.
دومین دوره‌ی کارگاه های کوتاه مدت سینما و تئاتر موسسه ی افرامانا در هفته های دوم و‌ سوم مردادماه ۱۳۹۸ توسط مؤسسه ی فرهنگی هنری افرامانا برگزار ‌می ‌شود.
علاقه ‌مندان برای شرکت و ثبت نام در نخستین دوره‌ ی کارگاه‌های تخصصی و آموزشی این مؤسسه می ‌توانند با شماره تلفن های ۶۶۴۸۲۷۳۴ و ۰۹۱۲۵۶۳۲۶۵۹ تماس بگیرند.

روابط عمومی مؤسسه ی فرهنگی هنری افرامانا
۹۸/۴/۲4
@aframanaa

به گزارش روابط عمومی تماشاخانه سنگلج، ریاست محترم شورای شهر تهران، جناب آقای  «محسن هاشمی » عصر یکشنبه ۲۳ تیرماه در تماشاخانه سنگلج حضور یافتند و پس از گفتگو با «پریسا مقتدی»، مدیر تماشاخانه، پیرامون ویژگی‌های قدیمی‌ترین سالن  تئاتر شهر تهران و همین‌طور  پیگیری «طرح توسعه تماشاخانه سنگلج»، به تماشای نمایش چشم به راه میرغضب نشستند.
 طرح توسعه سنگلج که در سالهای پیش توسط عزت الله انتظامی، داود رشیدی و بسیاری از هنرمندان تئاتر کشور، از شهردار وقت تهران مطالبه و پیگیری شده‌است، شامل تغییر کاربری و الصاق ساختمان جنبی تماشاخانه سنگلج به آن و ساخت یک تماشاخانه بلک با.کس، چند پلاتوی تمرین و موزه تئاتر ایران است که به رغم قولهای مساعد از مراجع ذی‌ربط هنوز اجرایی نشده است.

ساناز بیان گفت: «آبی مایل به صورتی» پیش از هر چیزی یک نمایش و یک درام است. هیچ وقت بافت گزارش و تجربه روزنامه‌نگارانه بر تئاتر نمی‌چربد.
«آبی مایل به صورتی» را با تاکید بر فضای مصاحبه‌های اجتماعی نوشته‌ام
 
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) نمایش «آبی مایل به صورتی» نوشته و کارگردانی ساناز بیان، از جمله تئاترهایی است که شاید بتوان گفت در چند سال اخیر، به کرات اجرا شده و یکی از طولانی‌ترین اجراها را داشته است. بیان در کارهایش نگاهی اجتماعی و منتقد دارد و همین نکته باعث انتخاب سوژه‌های جسورانه، متفاوت و جذاب می‌شود که در پرداخت دراماتیک هم او به تمام وجوه کار می‌پردازد. در این نمایش به افرادی که دچار اختلالات جنسیتی هستند پرداخته شده است. با ساناز بیان گفت‌و‌گویی درباره «آبی مایل به صورتی» داشتیم که ناگزیر به نمایش‌های دیگر او هم کشیده شد؛

آیا می‌توان نمایش «آبی مایل به صورتی» را در تئاتر مستند بررسی کرد؟
تئاتر مستند نزدیک به گونه‌ای از تئاتر به نام «تئاتر واقعیت» (theatre of reality) است و به نوعی خویشاوند این نوع از تئاتر است.  گستره تئاتر واقعیت، انواعی از تئاتر را دربرمی‌گیرد که به نوعی با واقعیت در ارتباط هستند. اولین نمایشی که من در این فضا کار کردم، «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» بود که سال 92 اجرایش کردیم. در آن زمان، خیلی هم تجربه اینچنینی نداشتم. در آن نمایش، حتی به یک جنس از تئاتر مستند ورباتیم یا کلمه به کلمه نزدیک شدیم. یعنی تمام دیالوگ‌‌ها و شخصیت‌ها نه تنها از واقعیت گرفته شده بودند، بلکه حتی جملاتی که این شخصیت‌ها می‌گفتند، برداشته شده از مصاحبه‌هایی بود که با سه زن متهم به قتل انجام شده بود و این‌ها را من فقط تدوین کرده بودم. بدون اینکه چیزی از خودم به آن اضافه کنم.
شاید در حد سه، چهار جمله اضافه کردم. اما باز هم تئاتر مستند، به معنای بسته‌ و دقیقش نمی‌توانست باشد. از آنجایی که من خودم کتابی در مورد تئاتر مستند ترجمه کردم، می‌توانم بگویم ما در آن کار به تئاتر مستند نزدیک شدیم. در نمایش «شلتر» که من برای امین میری نوشتم، باز هم به تئاتر مستند نزدیک شدیم. در «آبی مایل به صورتی» یک کار پژوهشی گسترده انجام شد و نمایشنامه فقط برگرفته از یک اتفاق و الهام  از زندگی آدم‌های واقعی نیست. من حتی حضور خودم را در مصاحبه‌ها و تجربه مادر شدنم را در قصه آوردم. آن قدر تجربه چهار سال پژوهشی که داشتیم روی من تاثیر داشت که حتی فضای ساکن مصاحبه‌های آن روزها در اتاق‌های دربسته و ساکت هم تبدیل به فضای نمایشنامه و اجرا شد و جنس اجرا هم به سمت فضای مصاحبه‌های واقعی رفت. در نهایت هم می‌توان گفت که گونه‌ای از تئاتر واقعیت بود. به هیچ رو اسم تئاتر مستند را رویش نمی‌گذارم. به دلایل مختلف... مثلا چون برخی از شخصیت‌ها، تلفیقی از چند شخصیت بودند یا اینکه در تئاتر مستند، باید ارتباط بین شخصیت‌ها هم همان ارتباط عینی باشد که در واقعیت وجود دارد یا دلایل دیگر. در حالی که این افراد را من جداگانه ملاقات کردم و در بستر قصه شهرزاد قرار دادم. شهرزاد هم تا حدودی یک شخصیت واقعی بود و مادر من، واقعا گزارشی درباره این موضوع  نوشته بود و یکی از این افراد دفترچه خاطراتش را به مادرم داد که بعدها توسط پسرش کشته شد. البته آن کسی که دفتر خاطراتش را به مادر من داده بود، نامش دنیا بود. اما من چیزهای را تخیل کردم. من این کار را تجربه ای پژوهشی در فضای تئاتر واقعیت می‌دانم با گرایش به جنسی از کار روزنامه‌نگارانه. من در مورد تئاتر «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» می‌گفتم؛ این یک تئاتر ژورنالیستی است. این تئاتر هم تقریبا همین بافت را دارد.
 
 منظورتان از تئاتر ژورنالیستی چیست؟
اصلا چنین چیزی وجود ندارد و این اصطلاحی شخصی است که من به کار می‌برم. شکلی از تجربه تحقیقی و روزنامه‌نگارانه.
 
یعنی نوعی گزارش اجتماعی است؟
نه فقط یک گزارش اجتماعی. این کار پیش از هر چیزی یک نمایش و یک درام است. هیچ‌وقت بافت گزارش و تجربه روزنامه‌نگارانه بر تئاتر نمی‌چربد. این ویژگی همیشه برای من اولویت دارد. اما در مواردی، از شکل گزارش‌های روزنامه‌ای استفاده شده است. چون من تجربه محدود و کوتاهی در روزنامه‌نگاری هم داشته‌ام و آنجا شما باید بتوانید در نثر و روایت، همه جوانب موضوع را در نظر بگیرید. و در کنار این، من این نمایشنامه را با تاکید بر فضای مصاحبه‌های اجتماعی نوشته‌ام.
 
کمی درباره کار پژوهشی‌ای که برای نوشتن این نمایشنامه انجام داده‌اید توضیح دهید. فارغ از آن دفترچه خاطراتی که در اختیار مادرتان بود و در نمایشنامه هم به‌ آن اشاره شده است، شما با یک گروه در این زمینه، کار پژوهشی کرده‌اید.
از  زمستان سال ۹۲ و سری اول اجرای نمایش «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» که در تالار شمس بود، این ایده به ذهنم رسید. از همان موقع شروع کردم به مطالعه در این زمینه و همزمان به طور پراکنده با دوستانی که در این زمینه فعال بودند، از طریق فضای مجازی مرتبط شدم. نمایشنامه را همان موقع شروع به نوشتن کردم و بخش اساسی آن را پیش بردم. منتها حدود دو سال ما معطل مجوز اجرا و فراهم شدن شرایط تولید بودیم. از سال 95  خانم نسرین ریاحی‌پور که جامعه‌شناس و انسان‌شناس هستند، به گروه ما پیوستند و ما با انجمن حمایت از  بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی مرتبط شدیم. البته می‌دانیم که ترنس‌سکشوال بیماری نیست. اما این نامی هست که روی این انجمن مانده و همان انجمنی است که خانم ملک‌آرا تاسیس کردند. الان هم دیگر فعال نیست. اما در آن دوره فعال بودند. همزمان با افرادی که در این زمینه تجربه نزدیکی داشتند، گفت‌و‌گو کردیم. همچنان سعی کردیم از طریق پایگاه‌‍‌های اینترنتی، منابع به روز غیر ترجمه در این زمینه مطالعه کنیم. منابع فارسی خیلی ناقص و قدیمی است. از سوی دیگر فکر کردیم شاید تجربه روان‌شناسان و پزشکانی که این عزیزان به آنها مراجعه کرده‌اند هم جالب توجه باشد. کتاب‌هایی هم در حوزه انسان‌شناسی جنسیت بود و آثار فوکو و چند فیلسوف و نظریه‌پرداز دیگر را این بار با دید دیگری و متفاوت از مطالعات قبلی‌مان خواندیم. به نحوی انگار شما روی تز دکتری کار می‌کنید، اما قرار نیست چیزهایی را که از پس مطالعه و پژوهش به‌ آن می‌رسید را بنویسید. قرار است این اطلاعات به مثابه تجربه همزیستی با این افراد در جایی از وجود و قلب من به عنوان نویسنده ته‌نشین شود و از مجموع این‌ها، چیزی بیرون می‌آید که به قصه تبدیل می‌شود.

در شخصیت‌پردازی این کار، ما با روایت مواجه بودیم و این طور نبود که کاراکترها در مواجهه با هم و از طریق کنش‌ها یا دیالوگ‌هایی که با هم دارند، شناخته شوند. هر یک از شخصیت‌ها، روایت خودشان را می‌گفتند و مصائبی که بر آنها رفته و نحوه برخورد خودشان و جامعه پیرامونی‌شان با مشکلی که داشتند...  این شیوه از روایت، یک سری از امکانات صحنه‌ای را از شما می‌گیرد.
اینجا من این شانس را داشتم که به جز اینکه نویسنده کار باشم، کارگردانش هم بودم. به همین دلیل هم می‌توانستم به شناخت خودم اعتماد کنم. من در هنگام نگارش این نمایشنامه هم به دنبال میزانسن‌های جذاب و به رخ کشیدن قدرت کارگردانی خودم نبودم. اصلا به دنبال این نبودم که به عنوان کارگردان دنبال اتفاق صحنه‌ای بروم که به شنیده شدن آدم‌های قصه‌ام غلبه کند، اینجا همه چیز باید به نفع شنیده شدن صدای گروهی از آدم‌های در سایه مانده حذف می‌شد. حتی از نیم‌رخ بازیگران استفاده نکردم. همه این شخصیت‌ها، رو به نویسنده- تماشاگر حرف می‌زنند. و من می‌خواستم این مواجهه با تماشاگر اتفاق بیفتد. اولین و درخشان‌ترین امکانی که تئاتر در اختیار نویسنده می‌گذارد، مواجهه زنده و رودررو با تماشاگر است.
مثلا در سینما این امکان میسر نیست. این مواجهه‌ای که می‌گویم، از جنس تئاتر تعاملی و کنش مستقیم با تماشاگر نیست. این مواجهه یک کنش در درون تماشاگر ایجاد می‌کند. یک چالش درونی‌ست نه اتفاقی بیرونی. یعنی به نوعی عاطفه تماشاگر را تحت تاثیر قرار می‌دهد تا بتواند به تغییر شناخت برساندش. اصولا کار هنر این است که از طریق تاثیر گذاشتن بر عواطف، آگاهی را تغییر دهد. این مواجهه منجر به یک کنش درونی در درون تماشاگر می‌شود و نه بین دو بازیگر روی صحنه. در این روزگار، این نوع از تئاتر شاید در سلیقه برخی نباشد. فارغ از سختی کار که دشوار است دو ساعت، تماشاگر را با مونولوگ نگه دارید که کار را دنبال کند. اما اگر جریان‌های معاصر دنیا را دنبال کنید، متوجه می‌شوید که تجربه فضای ایستا جرم نیست. یک انتخاب است و این رویکرد در تئاتر معاصر دنیا و حتی در کارهای آدم‌های بزرگ خیلی تجربه می‌شود. در مجموع فکر می‌کنم که انتخاب درستی داشته‌ام.
 
در این نمایش ما با صداهایی مواجهیم که بریده‌هایی از مصاحبه‌های ضبط شده است و تاکید بیشتری بر واقع‌نمایی نمایش دارد. و از سوی دیگر با حضور نویسنده بر صحنه مواجهیم. آیا نمی‌شد همین داستان را بدون حضور نویسنده روایت کرد؟
به هیچ وجه نمی‌شد. اول اینکه این داستان، مجموعه‌ای از خرده روایت‌هاست. در همین حالت هم ما 9 شخصیت داریم با 9 روایت مختلف. این خودش خیلی گیج کننده است. تا وسط قصه ما هنوز نمی‌دانیم که مجید شهرزاد است و اگر که ما یک نخ تسبیحی در اینجا نمی‌داشتیم که این‌ قصه‌ها را به هم پیوند دهد، ما سردرگم می‌شدیم.  اینجا دفترچه خاطرات شهرزاد نخی ست که این کاراکترها و روایت‌ها را به هم پیوند می‌دهد و این دفترچه مثل یک جور میراثی ست که به من رسیده. من به لحاظ اخلاقی اجازه استفاده از صداهای واقعی افراد مصاحبه شونده را نداشتم. دنبال چیزی بودم که کمک کند به مستند کردن فضای داستان... و آن در نهایت شد حضور خودم. به هرحال بخشی از انتخاب‌های ما هم ناشی از سلیقه ما است. و اساسا اینکه من متوجه نمی‌شوم که چرا من نباید می‌بودم؟ زمانی که من این نمایشنامه را می‌نوشتم این نگرانی را به عنوان یک مادر، در مورد بچه خودم هم داشتم و این مساله خیلی برای من مهم بود که تماشاگر بداند این نمایشنامه را یک مادر باردار نوشته... آن هم زمانی که هنوز جنسیت بچه‌اش مشخص نبوده. این روی دریافت تماشاگر از حرف نمایشنامه تاثیر زیادی دارد.
 
به طور کلی شما چه رسالتی برای تئاتر و نمایشنامه قائل هستید؟ اغلب در کارهای شما با نگاه پررنگ اجتماعی مواجهیم.
من سال‌ها پیش، نمایشنامه «هتلی‌ها» را نوشته بودم و اخیرا حمید آذرنگ، همسرم، آن را کارگردانی کرد و یا نمایشنامه «خواب‌های خاموشی» که در سال‌های دانشجویی، دهه 80، نوشتم که جایزه نمایشنامه‌نویسی هم گرفت و راجع به شب‌های موشک‌باران تهران و تجربه کودکی ما متولدین دهه 60 در سال‌های جنگ بود. این دیدگاه‌ها همیشه بوده، یک جور تروما، یک جور زهر، رنج...  شاید همه ما تنها کاری که می‌توانیم بکنیم این باشد که آنچه که دغدغه زیستن ما به عنوان انسان است و برآمده از زندگی ماست، را بنویسیم. آن چیزی که می‌فهمیم‌اش و مساله ماست. من حتی تجربه کار دیجیتال انتزاعی هم داشته‌ام که پرفورمنس تئاتر بود و دیالوگ نداشت و همه‌اش رقص بود؛ در جشنواره تئاتر فجر سال 89 در کارگاه نمایش اجرا شد؛ «ترانه‌هایی برای سایه».
حمیدرضا اذرنگ، همسرم، مثالی دارد که می‌گوید؛ ما می‌خواهیم از این طرف خیابان به آن طرف برویم، پاچه‌های شلوارمان را باید بالا بگیریم چون همه جا پر از ایده‌های اجتماعی است. جامعه ما پر از قصه‌هایی است که ما را رها نمی‌کنند.
برای من این جوری است. شاید هر کس کارهایش شبیه خودش باشد. شاید من هم کارهایم به خودم نزدیک هستند، از این حیث که بحث جنسیت‌زدگی این جامعه همیشه من را آزار داده و این مساله به نوعی در کارهای من هم دیده می‌شود.
           
برخی از نمایشنامه‌های شما منتشر شده است. به عنوان نویسنده وضعیت انتشار نمایشنامه را چطور می‌بینید؟ برای اجرا ارجحیت بیشتری قائلید یا انتشار نمایشنامه؟
هر چند که در هر اجرا و با توجه به نگاه کارگردان، نمایشنامه می‌تواند در شکل دیگرگونی اجرا شود، اما نمایشنامه به عنوان یک اثر مستقل هم می‌تواند حیات داشته باشد. ولی من خیلی پشیمان هستم که «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» و «هتلی‌ها» را چاپ کردم. به دلیل اینکه آن قدر این نمایشنامه‌ها بدون مجوز کار شد و عدم رعایت حقوق مولف که دیگر من اجرای این نمایشنامه‌ها را ممنوع کردم. تا همین امسال که دیگر گفتم؛ هر کس که می‌خواهد این نمایشنامه را کار کند، به من اطلاع دهد، ولی همه‌تان کار کنید. و شروع کردم به مجوز دادن. چون این نمایشنامه در شهرستان‌ها هم خیلی اجرا شده است. من فقط می‌خواستم در جریان اجرای این متن باشم. بدون هیچ چشمداشت مالی. همان هم از من دریغ می‌شد. و من به همه گروه‌ها تاکید کردم که حتما به تعداد افراد گروه، نمایشنامه را بخرید و کپی نکنید یا از روی فیلم اجرا نمایشنامه را پیاده نکنید.

تاریخ انتشار : یکشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۸ ساعت ۰۹:۲۳

موسسه مطالعات سیاسی- اقتصادی "پرسش" روز دوشنبه ۲۴ تیرماه میزبان نشستی با عنوان "زمینه ها و پی آمدهای انسداد ساختاری اقتصاد ایران" خواهد بود.

علاقمندان برای کسب اطلاعات بیشتر و شرکت در این جلسه می توانند با شماره های روابط عمومی موسسه پرسش ۸۸۸۲۲۰۱۰-۸۸۸۳۷۶۴۷ تماس گرفته و یا وب سایت qporsesh.com مراجعه کنند.
موسسه پرسش در خ قائم مقام فراهانی- پایین تر از خ استاد مطهری- کوچه شبنم- پ ۳ واقع شده است. ورود به این جلسه برای تمامی علاقمندان آزاد و رایگان است.

فراخوان رویدادهای اجرایی پژوهشی کارگاه نمایشِ مجموعه ی تئاتر شهر برای دعوت از تمامی گروه های اجرایی ، هنرمندان و پژوهشگران در نیمه ی دوم سال ۱۳۹۸ منتشر شد. 

به گزارش واحد ارتباطات، آموزش و پژوهش مجموعه تئاترشهر،  سالن کارگاه نمایش مجموعه ی تئاتر شهر برای تولید رویدادهای پژوهشی و اجراهای نمایشی نیمه ی دوم سال ۱۳۹۸  خود فراخوانی را بر پایه ی قالب های متنوع ارائه ی اثر و همچنین الویت بندی های موضوعی خود منتشر کرد.

در این فراخوان ضمن تاکید بر رویکردهای آموزشی و پژوهشی در حوزه ی تئاتر و همچنین ایجادِ  فضای دانش محور و خلاق در روند تعامل مخاطبان و آثار نمایشی و همچنین ساماندهی درخواست گروه ها، هنرمندان، اساتید و پژوهشگران تئاتر برای اجرا در سالن کارگاه نمایش این مجموعه، از تمامی علاقه مندان دعوت شده است تا با توجه به قالب های معرفی شده و همچنین محورهای پیشنهادی ذکر شده ، درخواست تشریحی – توصیفی خود را بر مبنای تکمیل فرم درخواست حداکثر تا تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۹۸ به آدرس Tehran.citytheater@gmail.com  ارسال کنند .

قالب های ارائه ی ایده و آثار در این فراخوان به این شرح است :

- جستار:  بر این اساس هنرمندان اجراهایی با بهره گیری از فرم خطابه – سخنرانی(Lecture Performance) و ابزارهای تکنولوژیک معطوف به آن همچون پاورپوینت، فیلم ، صوت و اسلاید به صورت نمایشی و در بستری پژوهشی ارایه خواهند داد. در حقیقت مخاطب در این شکل علاوه بر روبرو شدن با یک اجرای صحنه ای اطلاعات تخصصی و کاربردی در حوزه ی موضوعی هر لکچر به دست می آورد.
- گفتار مختصر : در این قالب رویدادهایی به صورت روزانه طراحی می شود و در دو بخش ظهر تا عصر و عصر تا شب با دعوت از صاحبنظران ، بازیگران ، نویسندگان و کارگردان داخلی و خارجی ( اسکایپ) برای بیان منظرهای خلاقانه و تجربیات هنری خود هریک در بازه زمانی 15 دقیقه با مخاطبان و علاقه مندان روبرو خواهند شد. این قالب ملهم از الگوی موفق و بین المللی Ted Talk است.

- برگزاری کارگاه آموزشی: در این قالب هنرمندان و مدرسان شاخص در حوزه های موضوعی فراخوان امکانی به دست می آورند تا تجربیات، نظریات و روش های کاربردی خود را  به صورت هدفمند و در قالب کارگاه های یک تا چند روزه در اختیار هنرجویان و علاقه مندان تئاتر قرار دهند. گفتنی است نظریات و روش های روزآمد در الویت قرار خواهند داشت.

-  اجرا : آخرین و مهمترین قالب ارایه اثر در این حوزه،  اجرای یک اثر نمایشی حداکثر به مدت 14 شب ( دو هفته) در سالن کارگاه نمایش است . اجراهای مذکور می بایست ایده محور بوده و با حداقل ابزار و ادوات صحنه ای عرضه شوند.

 همچنین محورهای موضوعی فصل پاییز و زمستان این رویداد مشتمل بر «تئاتر مستند» ، « اجرا و حضور » ، «تئاتر و استارت آپ ها» و « تئاتر و ظرفیت های بینارشته ای» است که برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می توانید به متن اصلی فراخوان مراجعه فرمایید.

شایان ذکر است تمامی علاقه مندان می توانند تا تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۹۸ ضمن تکمیل فرم تقاضای حضور و ارسال آن در این فراخوان شرکت کنند و واحد ارتباطات، پژوهش و آموزش مجموعه پس از بررسی و امکان سنجی پیشنهادات ارایه شده ،  نتایج قطعی آثار منتخب را حداکثر تا تاریخ  ۱۶ شهریور ۱۳۹۸ اعلام خواهد کرد .

 

برای کسب آخرین اطلاعات و اخبار تئاتر شهر به سایت این مجموعه به آدرس www.teatreshahr.com و کانال تلگرام Tehran_city_theater@ مراجعه کنید.

نمایش عروسکی "کچل کفتر باز" به کارگردانی "آزاده انصاری" که از اردیبهشت ساعت ۱۹:۳۰ در سالن گلستان مرکز تولید تاتر و تاتر عروسکی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان داخل پارک لاله به روی صحنه می رود و به دلیل استقبال کودکان و خانواده ها تمدید شده بود آخرین هفته ی اجرا را پیش رو دارد و جمعه ۲۸ تیر خاتمه می یابد.

 علاقمندان می توانند از طریق سایت تیوال با تخفیف گروهی آخرین فرصت تماشای این نمایش که در ستایش شادی است را از دست ندهند.
این نمایش تلفیقی بازیگران و تکنیک عروسکی که در ستایش شادی است  با نگاهی آزاد به داستان قدیمی آذری به همین نام توسط "نسرین خنجری" با مشاوره ی "آزاده انصاری" به نگارش درآمده است.
در این نمایش مینووش رحیمیان ،مهرنوش شریعتی و فاطمه عباسی به عنوان بازیگر و بازی دهنده ی عروسک حضور دارند.
دیگرعوامل نمایش "کچل کفترباز" عبارتند از:
 آهنگساز و تنظیم : عبد آتشانی
طراحی و ساخت عروسک: سهیلا باجلان
طراح صحنه: آویده سعادت پژوه
طراح لباس: مرضیه ایمانخانی
گرافیست وطراح پوستر وبروشور:  سعید رضوانی
ساخت تیزر :فرزین طاهری ، روژین ستاری
مسئول روابط عمومی و تبلیغات : روژین ستاری و روشنک کریمی
دستیاران کارگردان :مونا گلپایگانی، رویا الماسی
نوازندگان :مریم آشوری :پرکاشن مجید خیاطی: تار، سه تار
امیر حسین انصافی :تنبک، دایره
علی علی شاه پور:ویولا، کمانچه آلتو
گروه اجرایی صحنه: سهیلا باجلان، شایان شریعت، شهریار شمس
"کچل کفتر باز" جدیدترین تولید کارگاه عروسکی گروه "تاتر معاصر "است.
 شماره تلفن رزرو بلیت: ۰۹۲۲۳۹۳۲۸۹۲

نمایش "کچل کفتر باز" تا ۲۸ تیرماه هر روز ساعت ۱۹:۳۰ در مرکز تئاتر کانون به روی صحنه می رود.

نمایش «اژدهای طلائی» به کارگردانی علی پروشانی از چهام مرداد ۱۳۹۸ در تالار ناظرزاده مجموعه تئاتر ایرانشهر تهران به صحنه می رود.

 
به گزارش روابط عمومی نمایش «اژدهای طلائی»، این اثر نمایشی به نویسندگی رولَند شیمِلْفِنیگ و کارگردانی علی پروشانی، از چهارم مرداد ماه سال جاری اجراهای  خود را در تالار ناظرزاده مجموعه تئاتر ایرانشهر آغاز خواهد کرد و تا ششم شهریور ماه سال جاری برروی صحنه اجراهای خود را ادامه خواهد داد.

 حسین امیدی، مرضیه بدرقه، صبا پویشمن، ابراهیم عزیزی و محسن نوری به عنوان گروه بازیگران نمایش«اژدهای طلائی»

و همچنین رها جهانشاهی مجری طرح و مدیر تولید، علی پروشانی طراحی صحنه، حمید جلالی طراحی نور، غزاله غفرانی طراح لباس و آکسسوار، سیاوش نقش بندی ویدئو آرت، مجتبی ادیبی طراح گرافیک، مهرداد ایرانی طراح موشن، ضیا صفویان عکاس، امیر قالیچی مدیر تبلیغات، سامان پورسلیمانی دستیارکارگردان و برنامه ریز، نادر مقدم و روجا رمضانی گروه کارگردانی، روجا رمضانی منشی صحنه، مهدی یزدانی مدیر صحنه، امیر حسین بابائیان و مصطفی طباطبایی ساخت دکور، شهره صمیمی دستیار لباس، حسین پناهی دوخت لباس به عنوان گروه اجرایی در این اثر نماشی حضور خواهند داشت.

نمایش«اژدهای طلائی» از چهارم مرداد ماه  تا ششم شهریور ماه ۱۳۹۸ از ساعت ۱۹ به مدت ۱۰۰ دقیقه در تالار استاد ناظر زاده کرمانی تماشا خانه ایرانشهر میزبان علاقه مندان تئاتر و فعالین حوزه تئاتر و رسانه خواهد بود.

به گزارش روابط عمومی مجموعه نمایشی «دیوار چهارم»، فروش بلیت های نمایش «صدای خنده حضار» به نویسندگی مجتبی کاظمی و کارگردانی حسام افسری در سایت تیوال آغاز شد.

بنابراین گزارش، «صدای خنده حضار» داستان کارگری در آروزی کمدین شدن است که اتفاقا در طبقه منفی 2 ساختمانی نیمه کاره، درست در کنار ساختمان معروف راکفلر پلازا کار می کند و به اتفاق همکارش راهی برای ورود به دنیای کمدی پیدا می کند. کوروش شاهونه و حسین منفرد، در این اثر نمایشی به ایفای نقش می پردازند.
از دیگر عوامل این اثر باید به: عزیز محمد قربانی (مجری طرح)، حمید الیاسی (مدیر تولید)، سهیل سلیم زاده (آهنگساز)، ایمان نظری (طراح نور و دکور)، ساچلین مهدیلو (طراح گریم)، ماهرخ سلیمانی پور (طراح لباس)، محمد مهدی صداقت (طراح آکسسوار و مشاور کارگردان)، رامین غلامی برجی، عرفان بنویدی (طراح گرافیک)، شایان محسنی (طراح اصوات و صداگذار)، ستار محرابی نسب (مدیر صحنه)، فرید رحمتی-گروه تئاتر ریما (مدیر رسانه و تبلیغات)، متین نجاتی (دستیار کارگردان)، هما عبدالهی (دستیار گریم)، مارال سوری (دستیار لباس)، ادوارد اسدزاده (مجری گریم)، رزیتا خانیان، سونیا محمد علیزاده (مجری لباس)، مبینا آواناسیان (منشی صحنه)، نورا حسینی (برنامه ریز)، سارا جاهدنیا (عکاس)، علیرضا داوری (صداپیشه)، بهروز باقری (کارگردان تیزر)، نوازندگان موسیقی- شیرین صمدپور، حسین قوامی (ویولن)، عماد بهمنی (ویولا)، سهیل سلیم زاده (پیانو)، آتنا عسگری (کلارینت)، محمد نادری (ترومپت)، بهنام شهرکی (میکس و مسترینگ) و... اشاره نمود.
نمایش«صدای خنده حضار» به نویسندگی مجتبی کاظمی و کارگردانی حسام افسری از اول مرداد ۱۳۹۸ ، هر شب ساعت ۱۹:۳۰ در مجموعه نمایشی «دیوار چهارم» به روی صحنه خواهد رفت. علاقه‌مندان جهت تهیه بلیت می توانند به سامانه فروش تیوال و یا به صورت حضوری به نشانی تهران، میدان فلسطین، خیابان طالقانی غربی، بین خیابان سرپرست و فریمان، پلاک ۵۴۴ مراجعه نمایند.