نمایش›گمشده در یانکرز

هیچ جایی بهتر از خونه آدم نیست
گمشده در یانکرز نوشته نمایشنامه نویس صاحب سبک و طناز آمریکایی نیل سایمون با نگاهی خاص آمیخته به طنز اجتماعی، معضلات یک خانواده آمریکایی پس از جنگ جهانی را هدف گرفته است که البته این معضلات امروزه نیز در خانواده های سرزمین مادری خودمان نیز قابل مشاهده است. سارا داروفروش در اجرای این اثر با هوشمندی سبک بازی بازیگران را از هرگونه اغراقی در به اصلاح خارجی بازی کردن فاصله داده است و تک تک شخصیت های این اثر برای مخاطب ایرانی قابل لمس است. جدای از روایت شیوای نمایشنامه گمشده در یانکرز، تماشاچی در برخورد با این اثر در نهایت با حالی خوب و پر انرژی سالن را ترک می کند. صحنه و دکور نمایش بسیار به جا و باور پذیر است همانطور که نورپردازی و موسیقی در جای خود نشسته و به اجرا حس و حال خوبی را منتقل می کند. بازی بازیگران روان و دلنشین است و جا دارد به آن دو نوجوان دستمریزاد گفت که چه عالی بر صحنه می درخشند. حقیقتا کار با بازیگران کم سن و سال بسیار دشوار است اما کارگردان به خوبی از پس آن برآمده. نمایش دارای قله های جذاب بسیاری است و در میان آن ها عمو لویی با نقش آفرینی مهدی علی نژاد جذابیت خاصی به نمایش می دهد همچنین عمه شنگول و پر انرژی این اثر که بدون آنکه پا را از صحنه آنطرف تر بگذارند لبخند و قهقهه را به تماشاچیان هدیه می کنند.
به این معتقدم که همیشه در پایان نمایش صدای تشویق تماشاچی می تواند ملاک رضایت باشد. هر وقت تماشاچیان عزیز پس از اتمام نمایش با انرژی و محکم دست می زنند نشان از انرژی و جذابیت اثر دارد. و هر وقت شل و بی انرژی تشویق می کند نیز عکس این موضوع صادق است. خدا رو شکر که دیشب پس از تماشای این اثر شادمانه تشویق می کردند بازیگران و عوامل گمشده در یانکرز را و با حالی خوب خوب خوب سالن را ... دیدن ادامه ›› ترک کردم.
خسته نباشید همگی بدرخشید و به همگان ثابت کنید که در سالن های کوچک این تهران بزرگ می شود شاهد نمایش هایی بس با انرژی و خوش ریتم بود.
یا حق
عقیل بهرامی
#تئاتر_سینما_رفاقت
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆