تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
گردش›یک سفر یک آسمان |کاروانسرای قصر بهرام|
نظر کاربران اطلاعات
تیوال برگزار می‌کند:
|یک سفر یک آسمان|
سفر دو روزه به کاروانسرای قصر بهرام
رصد آسمان شب
با همراهی سیاوش صفاریان پور، پژمان نوروزی، کاظم کوکرم و امین جمشیدی
خدمات: وسیله نقلیه توریستی، شام، صبحانه، پذیرایی، اقامت شب، ورودیه‌ها، بیمه، تلسکوپ و کارشناسان خبره نجوم
تاریخ حرکت: چهارشنبه ۱۲ آبان
ساعت حرکت: ۱۲ ظهر
تاریخ برگشت: پنجشنبه ۱۳ آبان
ساعت برگشت: ۱۸ بعدازظهر
مکان حرکت: میدان ونک، خیابان ملاصدرا، زیر پل کردستان
لوازم مورد نیاز: داروهای شخصی ضروری و دفترچه بیمه، کرم ضدآفتاب، کارت شناسایی، لوازم شخصی (لیوان، قاشق، چنگال و چاقو) لباس گرم، بادگیر ،کفش مناسب، چراغ‌قوه یا هدلایت با نور قرمز، کیسه خواب، زیرانداز، دوربین دو چشمی
» افراد علاقه‌مند به عکاسی در شب: دوربین، سه پایه عکاسی، باطری، شارژر
برنامه سفر
سفر خود را ساعت ۱۲ ظهر از تهران به اعماق تاریخ شروع می‌کنیم. در ۱۵۴ کیلومتری جنوب تهران و بر سر راه جاده سنگی قد‌یمی به کاروانسرایی می‌رسیم که ساخت آن منصوب به بهرام گور، پادشاه پرآوازه ساسانی است. کاروانسرای قصر بهرام که در بین علاقمندان نجوم به قصر رصدی معروف است. قبل از غروب خورشید استراحتی مختصر کرده و برای رصد و توضیحات کارشناسان آماده می‌شویم. به طبیعت فراموش شده میرویم و صورت‌های فلکی و اجرام اعماق آسمان را رصد می‌کنیم. از سیارات و سحابی‌ها و کهکشان‌ها بیشتر یاد می‌گیریم. پس از صرف شام مباحث را دوباره ادامه می‌دهیم...
اگر اهل ماجراجویی شبانه باشید در پارک ملی کویر حدفاصل قصر بهرام و کاروانسرای عین الرشید را پیاده میرویم و عکاسی در شب را تجربه می‌کنیم. طلوع شگفت‌انگیز خورشید را در این منطقه بکر به نظاره می‌نشینیم. پس از استراحتی مختصر و صرف صبحانه به سمت تهران راهی می‌شویم. در راه برای صرف ناهار توقف خواهیم داشت. حدود ساعت ۱۸ سفر ما به پایان می‌رسد.
سیاوش صفاریان پور: مجری و تهیه‌کننده (برنامه‌های آسمان شب، تیک تاک، چرخ و ... )، عکاس نجومی و ژورنالیست علمی
پژمان نوروزی: میکروبیولوژیست، طراح فضاهای علمی، ستاره شناس، مدیر علمی رصدخانه زعفرانیه
کاظم کوکرم: کارشناس ارشد منابع طبیعی، از برندگان و داور چند دوره ماراتن مسیه، مدرس نجوم، سردبیر ماهنامه نجوم
امین جمشیدی: مدرس نجوم در دانشگاه‌های استان یزد، عضو پروژه جهانی صلح ستارگان (Star Peace)، سازنده مستند کسوف قونیه ۲۰۰۶
پ.ن
همینقدر دور و خوشرنگ و کمرنگ و زیبا.
پ.ن
از پشت بام قصر بهرام...
12 ظهر سر قرار بودیم. طبق معمول همراه با چند جفت کفشی که باعث تاخیر می شوند راه افتادیم. قرار بود یکی دو ساعت قبل از غروب آفتاب به قصر بهرام برسیم، اما همه ی کائنات دست به دست هم دادند تا سه ساعت بعد از غروب به مقصد برسیم. از تهران که خارج شدیم بخاطر اینکه یک سفر نجومی را کلید زده باشیم مجبور شدیم دور قمری بزنیم؛ چون سپاه مسیر کوتاهتر را مالک شده بود و عبور از منطقه ی نظامی ممکن نبود.
البته آسمان هم بیکار ننشست. اول که با ابری شدن روی ستاره ها را پوشاند و حالمان را گرفت بعد هم شروع به باریدن کرد.
چه وقتی که روی آسفالت بودیم و چه وقتی در جاده ی خاکی بودیم، ماجراها داشتیم. واقعا حکایت رانندگی با یک اتوبوس چهل نفره در یک کویر بارانی، سوژه ی جالبی بود تا جرمی کلارکسون بتواند یک برنامه ی تخته گاز از آن بسازد. هر چقدر راه پر گل و لای و بد بود، رانندگی آقا حمید تمیز و خوب بود.
اما حال گرفته ی ما تعریفی نداشت. قبلا از خیام ... دیدن ادامه ›› شنیده بودیم:
بهرام که گور می گرفتی همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت؟
با آنکه هیچکدام مان گورخری نگرفته بودیم ولی هر آن می ترسیدیم در آن برهوت گِلی دچار همان باتلاقی شویم که بهرام شد.
(البته صبح فردا که برمیگشتیم فهمیدیم ترسمان بیجا نبوده)
قصر تنهای بهرام
بعد از یک راه سخت و پر گل و لای در تاریکی کویر، ناگهان اتوبوس در کنار یک دیوار بلند ایستاد. به قصر خاموش بهرام رسیده بودیم. پناهی تاریک در دل کویری تاریک تر. قصر غیر قابل نفوذ به نظر می رسید. با نور کم چراغ قوه ها، در بزرگ قصر را هول دادیم. مثل فیلم های ترسناک شده بود. تنها نقطه ی روشن ماجرا، حضور دیگران بود. دیگرانِ مشتاق به ملاقات آسمان، چه اینجا همان جایی بود که قصر، آسمان را ملاقات کرده بود.
شاید باز هم از میان ابرها بیاید!
شاه نشین
شاه نشین بزرگترین اتاق قصر بود که درش به بزرگترین ایوان رو به حیاط باز می شد. کلید در شاهنشین پیدا شد، کفش ها از پاها جدا شدن و کوله ها فرود اومدن. بعضی ها یه گوشه ای نشستن و شروع به اسکن اتاق و بقیه کردن. اما بعضی ها ساکت و در هم پیچیده منتظر پیدا شدن یک دستگاه سرویس بهداشتی در این قصر بزرگ بودن. همینجا بود که سوال بزرگ مطرح شد:
مگه میشه 1600 سال پیش بهرام شاه موقع ساخت اینجا و 400 سال پیش شاه عباس موقع مرمت اینجا، به فکر ساخت حداقل یک فروند موال نبوده باشن؟
اون موال کجا بوده که میراث فرهنگی تصمیم گرفته برای حل مشکل، خارج از قصر و در بیابون سرویس بهداشتی درست کنه؟
حالا...
در هر صورت یک عده ی کثیری منتظر برق بودن تا بتونن اون سرویس بهداشتی رو پیدا کنن. اما ژنراتور برق تن به کار نمی داد. عاقبت یک مادر و دختر شجاع با یک عدد هدلایت و با کلی ترس و لرز سر به بیابون گذاشتن و با تجسس در اطراف قصر، سرویس بهداشتی رو کشف کردن و به اطلاع بقیه هم رسوندن.
بعد از یک ساعت، هنوز همه جای قصر تاریک بود و فقط شاهنشین با نور چراغ قوه ها شاهی می کرد. همه جمع شده بودن و اساتید سعی می کردن با شوخی های نجومی یخ ها رو بشکنن و زمینه ی مناسبی برای معارفه ایجاد کنن. تو این تور، هم علامه داشتیم هم پیانیست، هم مهندس شیمی داشتیم هم ستاره شناس، هم روزنامه نگار داشتیم هم روانشناس و.... اما پرچم گرافیستها، بیولوژیستها و معمارها بالاتر بود.
سفره های قصر
به لطف مامان سولماز و دختر با سلیقه شون سپیده خانم، توی شاهنشین سفره ای پهن می شد که بیا و ببین. سفره های این قصر زبانزد عام و خاص بود، چه شام ها چه صبحانه ها رنگ به رنگ و خواستنی. از ساندویچ های تمیز با سس خوشمزه ش و سوپ همراهش که با موسیقی رعد و برق سرو می شد، بگیر تا صبحانه ی شیک و حس برانگیزش که چشم های خواب آلود همه رو گرد کرده بود، در اون برهوت، عالی بودن. سر صبحانه اکثرا نمی دونستن با اون گلسرخ زیبای روی پنیر باید چیکار کنن! نگاهش کنن، بخورنش، بوش کنن،... بعدا فهمیدیم که باید می انداختیمش تو چایی که البته مثل سوپ دیر رسید.
ستاره ها کجایید؟
از ظهر که راه افتادیم ابرهای کوچولو، یک بند شلوغ می کردن و از این ور به اون ور رژه می رفتن. اون روز ابرها یک دقیقه آسمون بیچاره رو ول نکردن، گاهی ابری، گاهی بارونی، گاهی باد. سرِ شام هم که پدر آسمونو درآوردن. اونقدر دعوا کردن و اونقدر آتیش سوزوندن که بعضیا شام از گلوشون پایین نرفت.
حالا بعضیای دیگه این وسط اصلا کاری به ابرها و بارون و برنامه ی عقب افتاده و اینا نداشتن؛ کار خودشونو می کردن. قرار بود از ستاره ها عکاسی کنن، خوب حالا از رعد و برق عکاسی می کردن. بعضیام که همیشه دوست دارن دور هم بشینن و حرف بزنن و بگن و بخندن، خوب حالا فرصت خوبی بود تا در مورد ستاره ها غیبت کنن. بعضیام وسط حیاط وایستاده بودن منتظر مشتری! که حالا حالاها تو راه بود. بعضیا اومده بودن تو سکوت کویر خلوت کنن، خوب خلوتشونو از زیر همون بارون شروع کردن؛ حتی یه آقایی در حالت چهار زانو و خیره به دور دست از اول شب تا طلوع خورشید چندین بار و در لوکیشن های مختلف دیده شد. کلاً برنامه های همه جاری بود جز اونایی که مثل من آسمونِ به رنگ شب براشون یادآور آرامش و خواب و چشمهای سنگینه.
ساعت سه که بیدار شدم یه عده سرگردون و سر به هوا توی حیاط ایستاده بودن و تو آینه ی آسمون دیده می شدن.
