در نهایت شگفتی عرض میکنم که به طرز عجیبی اصلا دوستش نداشتم.
و به طرز غیر معقولی نه متن نه بازی نه کارگردانی نه دکور نه لباس نه گریم رو دوست نداشتم.
و خودم در تعجبم...

عجیب تر اینکه حس نمیکردم که صرفا در سلیقه م نیست. حس میکردم بده...

+به هرحال پیشنهاد میکنم شما امتحانش کنید. شاید شما دوستش بدارید.

به طور خلاصه بگم که
فکر میکردم قراره خیلی بیشتر از این حرف ها لذت ببرم از این کار...
یعنی رفته بودم که دوستش بدارم ولی اونقدرا برام دوست داشتنی نبود...
خوب بود، اما چیزی نبود که منو با خودش ببره...شاید چون درک مستقیمی از مسائل دنیای متاهل ها ندارم. که البته توجیه خوبی نیست.
شاید هم اگه ردیف های اول باکس وسط بودم و صندلی اذیت نمیکرد و خانم های پشت سر کمتر با هم حرف میزدند و مردم میدونستن ویبره هم در سکوت صدا داره میتونستم کمی بیشتر لذت ببرم. که البته این هم توجیه خوبی نیست.
چون من مجبور شدم یک بار نمایشی رو ایستاده در کنار سالن ببینم. و بسیار بسیار لذت بردم از دیدنش و هنوز از بهترین هاست برام...

+دلم میخواست برم ببینمش و بیام به خانم ثانی بگم در مورد بازیگریِ صابر ابر باهاشون مخالفم... ولی رفتم دیدم و باهاشون موافق بودم... در تئاتر انگار بازیگر خوبی داریم ... دیدن ادامه » به نام صابر ابر که هربار اسمش عوض میشه...

کاش در این روزهای باقی مونده یک سانس ویژه ای چیزی بذارید...

گفتنی ها گفته شده. در مورد بازی ها و کارگردانی و موسیقی و صحنه و غیره... که عالی بود.
من البته اون طور که انتظار داشتم شیفته ی بازی ها نشدم و در جاهایی به نظرم جای بهتر شدن وجود داشت. مثلا نقش ارمنی آقای آذرنگ عزیزِ جان... به نظرم تنها جایی که لهجه ایراد داشت اونجا بود. یا چند مورد ریز دیگه...
که البته احساسم به این ایرادات ریز اینه که "فدای سرشون" :)))))

۴/۷۵ از ۵

+ از جمله رورانس هایی بود که بر جانم چسبید. تونستم تقریبا به اندازه ای که دلم راضی بشه دست بزنم... یک بار از صحنه خارج شدند و دوباره برگشتند.

++ ممنون از خانم فیاض برای خوندن و پاسخ دادن به نظرات.

یادی کنیم از اون اسفند رویایی و دلچسب و خواستنی ... که الان هم که یادش افتادم به اندازه ی همون روز دوباره غرق لذت شدم... کاش میشد دوباره اجرا برن... چهار پنج شش ماه بی وقفه...


+کاش حداقل چندتا عکس ازش موجود بود.

بسیاااااار عالی
بسیار
مدتها بود از دیدن یک اثر تجسمی انقدر به وجد نیومده بودم...

پتانسیلش رو داشت که آدمی مثل من شیفته ش بشه ...
هم از نظر ایده ی اصلی هم نوع اجرا...
ولی متاسفانه یک چیزی اون وسط ایراد داشت که مانع شد و چقدر حیف...

+ خسته نباشید و دمتون گرم باد.

همه چیز به کنار...
از نگاه کردن به آقای شهرستانی عزیز روحم تازه شد...

ای کسانی که برای اجرای امروز این کار بلیت دارید.
بدانید و آگاه باشید که این کار کنسل نیست. و اجرا خواهد شد.

به به
مزه ی دیدن اولین کار از دوستان هم دانشکده ای حتما مزه ی خوبیه :)
با آرزوی موفقیت
و با تشکر از اطلاعات کامل (خلاصه و ژانر و...)

به به جابر رمضانی
به به مینا زمان
به به محمد علی محمدی
به به محمد مساوات (بابت پوستر خوبشون که اتفاقا چند روز پیش داشتم با یکی از دوستان در مورد دیزاین بلد بودن آقای مساوات حرف میزدم)


+ از بقیه ی عزیزان احتمالا یا کاری ندیدم یا اسامیشون رو به خاطر ندارم... ولی امیدوارم همگی بدرخشند :)

گذراست، گذرا...
میگذره...

امشب ناخوداگاه داشتم با چشمام همه چیز رو قورت میدادم. همه ی جزئیات صحنه، ری اکشن ها، زیر و بم صداها، قطره قطره ی اشک ها، نگاه ها، نفس ها... ذخیره میکردمشون برای روزهایی در زندگی که نیاز دارم به یک چیز خوب فکر کنم تا حال بد بگذره... برای وقتایی که میگن چشماتو ببند به یک چیز خوب فکر کن...
امیدوارم که این آخرین بار نبوده باشه که اون صحنه رو میدیدم...
چون از الان دلم برای همه چیز تنگ میشه... واقعا همه چیز... جزئیات و کلیات... سر اجرا نوبت به دوشیزه خانم والاش که رسید یهو تو دلم گفتم "اه لعنتی حتی دلم برای تو هم تنگ میشه"
من دلم قنج میره و همزمان تنگ میشه برای بداهه های روی صحنه از زنگ خوردن تلفن تا دستشویی رفتن وسط اجرا تا شوخی هایی که با هم میکنید (مثلا امشب جانی بعد از راضی کردن رابرت برای گرفتن اون 20 دلاری یه دونه دیگه از جیبش درآورد و گفت شوخی کردم خودم ... دیدن ادامه » داشتم:)))) ) تا همه ی اتفاقاتی که ندیدم اما میتونم تصورشو بکنم...

شاید بعضی ها بگن من (ما) دارم زیاده روی میکنم و کارهای خیلی بهتر و کامل تری هم روی صحنه رفته. مخالف نیستم (در واقع هستم) و دلیل این حالم و حالمون رو هنوزم نمیدونم... اما شخصا من از نگاه کردن به لذت بردن دیگران از چیزی بی اندازه غرق لذت میشم... شاید درواقع من عاشق نگاه کردن به کسانی شدم که دارن جلوی چشمم از قطه قطره ی ثانیه هاشون لذت میبرن... با همه ی وجود عشق می ورزند به کاری که میکنند... و این شاید برمیگرده به تجربه ی زیسته ی من. امشب قبل از شروع نمایش وقتی ایمان صیاد برهانی عزییییز عزیز داشت روی صحنه با ریتم آهنگ گوشخراش راه میرفت، میرقصید، سازدهنی میزد و تمرکز میکرد. یک رهایی دلچسب دلربا... کیییییف میکردم از نگاه کردنش... احساس کردم همینه. چیزی که من عاشقشم دقیقا همین حاله، انتهای آرزویی که برای خودم دارم...
در اون پیاده روی دلچسب بعد از اجرا به ذهنم رسید که باید از آشپزخونه یه گردو بردارم بذارم رو میز کارم... که همیشه یادم بمونه اثری که تولید میکنم باید چجوری باشه... لایه بیرونیش سفت و محکم و توش پر مغز...


در انتها از عمق جان تشکر میکنم از حضور گرم و شیرین سه عزیز عزیز در تیوال که اصلا نمیدونم چی میشه گفت در توضیح لذت این همراهی... از لذت این (به قول دوستان) هم تیمی بودن... خدا حفظتون کنه. خدا حفظتون کنه. خدا حفظتون کنه...


+ دلم برای صدای ساکشن هم تنگ میشه :)))))))))))
++ یه عالمه حرف دیگه هم داشتم که فعلا راهشونو باز نکردند از مغز به انگشتان...علی الحساب خدا حفظتون کنه
+++ از همه ی هم تیوالی های جان هم ممنونم و ممنونم و ممنونم بابت این چند هفته که بسیار قند و نبات گذشت با حضورتون. خدا شما رو هم حفظ کنه.

من تا به حال اجرای جشنواره ای اینچنینی ندیده بودم... و نمیدونم انتظارم باید در چه حدی میبود.
به هرحال به چشم من "این اجرا" غرق در ایراد بود...و بعید میدونم خودشون متوجه ایرادات نباشند و نیاز باشه من اینجا بشمارم ایرادات رو...
بازی بدی نداشت اما کارگردانی واقعا عجیب و غریب بود.

امیدوارم در کارهای بعدی یا اجراهای اصلاح شده ی تمرین شده ی بعدی موفق باشند.

سلام
ضمن خسته نباشید و تشکر بابت بازی های خوب
فکر میکنم ریتم کار میتونست تند تر باشه. و احتمالا اگر آدم فایت کلاب رو ندیده بود و از ثانیه ی اول نمیدونست قراره آخرش چی بشه، کار براش جذاب تر میبود.
و اینکه صحنه ای که قراره توش گره داستان باز بشه...به نظرم جا داره خیلی باشکوه تر برگزار بشه...

نکته ی جالب اینکه من تلاش میکردم وقتی جهان رو نگاه میکنم جواد یحیوی که سالهای دور میشناختم رو پیدا کنم و پیداش نمیکردم و تا موقع رورانس موفق نشدم جواد یحیوی رو ببینم. فکر میکنم اینی که گفتم توضیح بازی خوب بوده باشه :)

من صرفا یک مخاطب معمولی کم دانش در این حوزه هستم. ولی احساس میکنم چیزی که باعث شد من نتونم به اندازه ی کافی از کار لذت ببرم کارگردانی بود.

باز هم سپاس


+یکی از بدترین گروه هایی که باهاشون به تماشای کاری نشستم تماشاچی های محترم امشب بودند.

جای سه عدد آوای تیوال به شدت خالیست.

یکبار از نویسنده ی خوبی شنیدم اطلاعاتی که با سرچ کردن بشه به دست آورد به درد نویسنده ها نمیخوره.
امشب منظورش رو درک کردم. من کتاب زندگی نامه ی جابز رو نخوندم.کسی که خونده بود برام نکاتی که به نظرش جالب بوده رو تعریف کرد. و بیشتر نکاتی که در متن بهش اشاره شد جز همون ها بود.

البته متوجهم که داستان جابز بهانه ی گفتن حرف های مهم تری بود. ولی نحوه ی گفتن همون حرف های مهم تر هم به دل شخص بنده ننشست.

+ فرزین محدث ❤️