با سلام و احترام
این نظر کاملاً شخصی است و دلیلی ندارد که مواجهه شما هم با اثر همین حس از تجربه را داشته باشد

اینکه ما به جنگ دفاع مقدس میگوییم
وسبب قداست جنگ برای ما هیچ ربطی به دیانت و شریعت ندارد ، قداست جنگ آرامش و شادی و امنیتی بود که برایش گردان ، گردان جوان سرو قامت استخوان شدند امروز اگر جهان آرا و همت و هادی ها و.... بودند قطعا یا زندانی سیاست زدگی های فاسد برخی مسئولان بودند یا آنها هم مثل خیلی از ماها دو شیفت و سه شیفت کار میکردند تا نانی بر سفره های نفتی(احمدی نژاد :سر سفره ها ملت نفت می‌آورم ) خانه هاشان ببرند ،البته اگر از این همه بلایی که سرمان آمده (سیل ، زلزله ، سقوط هواپیما ،۷۸،۸۸۹۸، بنزین سه هزار تومنی ، دلار سی هزار تومنی ، سکه سیزده میلیونی، آپارتمان متری دویست میلیون ، تومن بی ارزش ، کرونا )جان سالم ... دیدن ادامه ›› بدر می‌بردند
خیلی از ما دهه پنجاهی ها یادمان هست که مردم چقدر همدل و بی غش بودند
یادمان هست که مهربانی و مودت ، معرفت و انسانیت چقدر در همه لحظه های زندگی دیده میشد
همسایه ها هم محلی ها همشهری ها هموطن ها معنایشان متفاوت بود
معیشت کم و ساده بود اما سرشار از عشق بود و برکت
هر چقدر نسل دست پرورده انقلاب رشد کرد و بزرگ شد بدتر شدیم
بی رحم تر ، ظالم تر ، خودخواه تر ، بی اعتقاد تر

ما به همه ۱۹۶۸۳۷نفر شهید به خانواده هاشان به جانبازان به اسرا بدهکاریم اما از بسیاری مسئولین خیلی خیلی طلبکاریم از شما مسئول غیر محترمی که با لباس شهدا بنام دین ، رانت خوردید و ظلم کردید و ثروت اندوختید
تا هر روز من و ما بی اعتقاد تر بشویم

با سلام و احترام
این نظر کاملاً شخصی است و دلیلی ندارد که مواجهه شما هم با اثر همین حس از تجربه را داشته باشد


ﭘﺪﺭﻡ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮﺩ...

ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﻫﻢ...

ﻣﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪی ﻧﺪﺍﺭﻡ...

ﺷﺎﯾﺪ...

ﺷﺎﯾﺪ ﻓﻘﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ...

روایتی که سالهاست در رویایش غوطه‌وریم
هجرت از دیار مادری به قیمت جان و آبرو تنها برای زندگی ... دیدن ادامه ›› کردن
ترجیح غریبه گی و غربت به قریبی در زجر
(بی پول بودن در آمریکا بهتر از پولدار بودن در مکزیکِ…)۱
در شروع باید تشکر کنم از مدیریت سالن مولوی و گروه که با رعایت پروتکل و فاصله به سلامتی مخاطب احترام گذاشتند
سالن اگر چه پُر بود اما با هدایت و دقت برخلاف نگرانی من از تعداد مخاطب فاصله یکی درمیان رعایت شد
اجرا سر ساعت شروع شد
بازیها
بابک قادری مثل همیشه جذاب و درخشان به ایفای نقش پرداخت البته اینبار با بازی سیال در چهار نقش توانایی بازیگریش را به رخ کشید و خصوصا خطابه پایانیش طعم خوش بازی همیشگیش را ماندگار کرد
بازیگر نقش پشه به شدت دوست داشتنی بود حتی فوکوس کشیدن ها و بازی دزدیدن هایش جذاب بود
بهروز سرو علیشاهی که خود ، طعم غربت را سالها چشیده هم در حکم بازیگر و هم هدایت گروه حضورش محسوس بود
موسیقی
انتخاب موسیقی و نوای گیتار دلنواز و جان چسب بود
نور
از نور با توجه به امکانات سالن و میزانسن بدرستی استفاده شده و حتی در بسیاری از صحنه ها نور خود یکی از کارکتر ها بشمار می آمد
دکور
دکوری ساده اما کامل خط آهنی که سیزیف وار به نقطه شروع بر میگردد
و تابلوی ورود ممنوع را یاد آور میشود
چمدانهایی نه برای رسیدن
و سایه کلیسایی که هیچ کمکی به فقر حاکم نمیکند
متن
در مورد داستان اگرچه مخاطب را همراه میکرد اما به زعم من بعضی از دیالوگ ها دستخوش عوام گویی به شدت ایرانیزه و برخی ...
شاید همین اتفاق کمی از یکدستی متن می‌کاست
چند تپق هم از فراموش شدن متن توسط بازیگر می آمد که امیدوارم در اجراهای آتی برطرف شود
دیدن اجرا قطعا خالی از لطف نیست
خوشحال شدم که این حجم از حضور و حمایت مخاطب آگاه ، همچنان بدوام و بقای تئاتر کمک میکند
پ ن
۱-دیالوگ اثر

جناب آقای رجایی عزیز
در گذشت مادر بزرگوارتان را تسلیت عرض نموده برای ایشان غفران و رحمت الهی و برای شما و بازماندگان محترم صبر مسئلت میکنیم
ما را در غم خود شریک بدانید