*هشدار جدی اسپویل شدید *

تو این یادداشت نمیخوام نقد بنویسم فقط موارد مبهم یا گنگی به خاطرم رسیده که میخوام نظر دوستان رو در موردشون بدونم:

نمایش لانچر در بعد داستانیش و قصه ای که تعریف میکنه (بدون توجه به عمق و مفاهیم مستتر و سمبلیک) راجب به پادگانی است که در آن سه مرگ اتفاق افتاده که بیننده هم با قتل و هم با خودکشی طرف است و باقی داستان حول پیدا شدن دلایل و عوامل این اتفاقات شکل میگیرد , شروع نمایش با اتفاق ساده همیشگی پادگانها برای معرفی شخصیت شایگان همراه است به این صورت که کاسب پادگان لو داده شده و دژبان او را به دفتر بازرسی فرستاده که از قضا جوانکی غد و پرو هم هست و اینجاست که با ورود شایگان به صحنه و دیالوگهای ردوبدل شده بیننده متوجه شخصیت جدی اما منعطف شایگان میشود کسی که هم سرباز کاسب را میترساند و هم برایش از کراهت خالی کرده جیب فقرا موعظه ... دیدن ادامه » میکند و هم سیگارهایش را پس نمیدهد اما توبیخ و بازداشتی هم برایش در نظر نمیگیرد و اینجاست که شایگانی خاکستری معرفی میشود, در صحنه بعد سروان بذرافشان وارد داستان میشود که شایگان در عین رفاقت و هم دوره ای بودنش و لاپوشانی چندین خطا و حذف توبیخهای پرونده اش اما در مورد خانه سازمانی و اتفاقات اخیر حاضر به همکاری با او نمیشود و باز مخاطب با تاکید بر شخصیت خاکستری شایگان مواجه میشود که این روند تا انتهای داستان ادامه پیدا میکند و بنظر من نکات مبهم داستان هم ریشه در همین طراحی شخصیت جذاب دارد چون ما در انتهای داستان با یک عدم قطعیت روبرو میشویم دقیقا مثل داستان جن و برجک و پاس بخش که بقول شایگان خطاب به ستوان صادقی ((اخرشم کسی نفهمید قضیه چی بود و هر کسی برداشت خودشو داشت)) , مقتول اول طبق اطلاعات نمایش پسرکی زیبا و تمیز و متفاوت با بقیه بوده که به همین دلایل مورد طمع دیگران قرار گرفته و خودکشی کرده است ((در کمال تاسف وقتی ارزشها در جامعه ای ویران یا وارونه میشوند زیبایی نقطه ضعف شده و تمیزی و فرهنگ وسواس و سوسول بازی میشود!)) حال با تنها دوست او سرباز کمالی روبرو هستیم که متهم اصلی قتلهای پادگان است هم بخاطر رفاقت با مقتول اول و هم حضور در لانچر5 و هم اسلحه اش که میگوید از او به زور گرفته اند, اینجاست که مشخص نمیشود چرا شایگان تئوری خود در مورد علاقه و وسوسه و ناکامی کمالی در کامجویی از جوانک مقتول را کنار میگذارد و سناریوی او در مورد قصد تجاوز بویر احمدی به خودش و حمایت حداد از او را میپذیرد! در صورتی که در دیالوگی میشنویم که هر دوی ایشان( بویر احمدی و حداد) در پادگان قبلی پرونده و مشکل جنسی داشته اند! پس چطور ممکن است حداد به کمک یک قربانی تجاوز بیاید و این برای باهوشی مثل شایگان باور پذیر باشد؟
در اخر ماجرا با سرباز -پی سوده- طرفیم که بنا به دلیل گنگ دیگری قصد برداشتن و استفاده از اسلحه را داشته است و در بازداشت بوده اما حال با ادعای جدیدی مبنی بر قتل سربازان توسط کمالی برگشته چرا که در لحظه شنیده شدن صدای تیر اول حداد و او مشغول استعمال بنگ بوده اند پس حداد نمیتوانسته بویر احمدی را کشته و بعد خودزنی نماید! و شخصیت خاکستری شایگان که تا اینجای ماجرا با احساس مسولیت و بشدت دنبال رمز گشایی از این ماجرا بوده ناگهان تغییر کرده و با توهین و پرخاش استدلال جدید را رد میکند تا به درجه جدیدش خدشه ای وارد نشود؟ یا اطمینانش به تئوری خودش ضایع نشود و جلوی یک سرباز صفر کم نیاورد؟!
سوالی که برای من پیش امده این است که نویسنده و کارگردان اگاهانه ما را در این ابهام و قصه ای باز و اصغر فرهادی وار قرار داده اند ؟ ویا ابهامات پیش امده حاصل ضعف نویسندگی و باگهای داستانی ماجراست ؟

خدایا خداوندا:
لعنت به تماشاچی تنقلاتی اونم با نایلون خش خشی !
لعنت به تماشاچی بی حوصله وول وولی که نمیتونه سرجاش ثابت بشینه!
لعنت به موبایل و چک کنندگان دائمیش در حساس ترین جای نمایش!
لعنت به لژ نشینان همیشه بلیت دار اشنای این و اون که نمیدونن فرهنگ هر جایی رو باید رعایت کنن و نباید با هم حرف بزنن اونم ردیف اول!
لعنت به خنده های هیستریک در لحظه های تراژیک!
لعنت به بی بهداشتی و بوی ازار دهنده!
لعنت به ناآگاهی و طلبکاری و بی تربیتی!
لعنت به بی تفریحی و انتخاب جای غلط برای گذران وقت!
لعنت به بی فرهنگی!

این اگر همون داستانیه که ما از جورج اورول خوندیم و اگر بر اساس همون متن نمایشنامه شده این جمله ((اما حیواناتش «زمانی که سر به راه می شوند، آدم می شوند!»)) که در خلاصه نمایشتون نوشتید خیلی بی معنا و نچسبه!! اما اگر این اثر اقای غریب پور برداشت متفاوتی است و تغییراتی داشته که جمله بالا رو متبادر میکنه , پس من در جریانش نیستم و نخوانده و ندیده قضاوت نمیکنم.

در ابتدا باید تشکر کنم از عوامل سالن مستقل یا تیوال که محبت کردند و عده ای از جمله بنده رو برای دیدن این نمایش دعوت کردند. سپاس فراوان

ما اهل کوفه نیستیم (هستیم) امام تنها بماند(می ماند)، داستان جهالت و نادانی و جوگیری دایمی عوام و همراهی با موجها در جهت کسب منفعتی (عموما شخصی) و بعد تبری و انزجار از هر انچه دیروز برایش یقه جر داده بود، حکایتیست ماندگار و تکراری در تاریخ بشریت از اسکاتلند تا ویتنام و از شکسپیر تا فردوسی و از اسپارتاکوس تا کوریولانوس و ...

عوام دایما میخواهند و غر میزنند و نمیتوانیم را فریاد میزنند و در حقارت خود پست تر میشوند و منجی مطلبند تا بی زحمت و تلاش برایشان آن کند که ایشان میخواهند اما کدامین منجی ؟

بنظر میرسد اکنون همه میدانیم که چه میخواهیم اما پرسش این است که چرا مطلقا کاری نمیکنیم؟ دغدغه کوریولانوس دردیست که میشناسیمش اما در عمل آن میکنیم که با او کردند!!!!! واقعا چرا؟
ـــــــــ
سلام و خسته نباشید به عوامل کار که واقعا همه چیز این نمایش نشان از تلاش و زحمت و تمرین بسیار داشت .
ایده استفاده از ترد میل و داشتن بازیگری با ان توانایی برای دویدن مدام و دیالوگ گویی بدون تپق و نفس نفس زدن جای تحسین و تشویق داره ،چون
حس تلاش و رنج و فشار و توانمندی کوریولانوس و تفاوتش با دیگران در عین حال در جا زدن قهرمان دیروز و دشمن امروز، بخاطر این طراحی صحنه خوب و استفاده از این ابزار مناسب کاملا حس میشد.


نقطه ضعف این نمایش بنظرم منقطع بودن و عدم یکپارچگی و تا حدی شعارزدگی نمایشنامه و استفاده بیش ازحد از وضعیت خوابیده بازیگران و شعاردادن مدام انها که در ابتدا نقطه قوت نمایش و بعدتر باعث یکنواختی و ایجاد خستگی در تماشاچی میشد بود،
شوخی ها اصلا در نیامده بود و به نظر من نبودنشان هم کار را کوتاهتر میکرد و هم یکپارچگی متن را بیشتر حفظ میکرد و در کل باعث جذابتر شدن این نمایش و همراهی بیشتر مخاطب میشد.

نکته ... دیدن ادامه » مهم بعدی نبودن گره یا تعلیق در نمایشنامه برای کشش داستان بود چون از لحظه اول با توجه به مشابهت کامل فضای نمایش با تجربیات هر روزه ما اخر داستان مشخص بود و چیزی جز شعار و درد سیاسی برای همراهی مخاطب وجود نداشت.

پ ن۱ : اون دوست کیسه پوش ترازو بر شانه تابلو بیاورمون هم جالب بود که با همون لباس نمایش رویای نیمه شب تابستان فقط با رنگ سیاهش کپی پیست شده بودند اینجا و همانطور زحمت میکشیدند و دقیقا همون نقش اکسسوار رو داشتند که این هم گویا از ابتکارات جناب کوشکی میباشد
پ ن۲: ای کاش تمهیدی برای تغیرات دکور و اوردن وسایل مورد نیاز به روی صحنه و استفاده از پنکه و برف شادی وغیره ، خارج از دید تماشاچی اندیشیده میشد چون این حالت موجود ،به من حس تمرین میداد تا نمایش اصلی

نمره من ۳/۵ از ۵ و توصیه میکنم دوستان با نگاه مهربان و کمتر منتقدانه بدیدن این نمایش بنشینند و از زحمات و تلاش این گروه جوان لذت ببرند

با زبون خوش یا تمدیدش کنید یا خیلی نامردید! (استیکر گریه های های)

قبل از دیدن نمایش یادداشت جناب کوشکی در مورد مصدومیتهای اجراهای قبلی نظرمو جلب کرد و به این فکر میکردم که چرا باید امار مصدومیت یک نمایش انقدر بالا یاشه مگه رینگ بوکس؟!!
بعد از دیدن نمایش کاملا متوجه شدم که موضوع چیه و چرا بازیگران این نمایش مثل ورزشکارها دائما تعویض میشن.

میزانسن (به فرانسوی: mise en scène) اصطلاحی فرانسوی است که ریشه در تئاتر دارد و از آنجا به سینما نیز وارد شده و به همان صورت در بسیاری از زبان‌های دیگر از جمله انگلیسی به کار می‌رود. این اصطلاح از سه واژه mise (قرار دادن)، en (روی) و scène (صحنه) تشکیل شده که روی هم، معنیِ به صحنه آوردن [نمایش] را می‌دهد که گاهی از واژه جمع و جور صحنه‌بندی[۱] برای توصیف آن در زبان فارسی استفاده می‌شود که به چیدمان صحنه اشاره دارد. در زبان فرانسه به کسی که مسئولیت میزانسن را به عهده دارد متورانسن (metteur en scène) گفته می‌شود. -ویکی پدیا-

خیلی دوست دارم بدونم جناب کوشکی چطور به این طراحی صحنه رسیدن؟ و چطور همچین دکوری رو اجرا کردند؟ واقعا دست مریزاد به این میزانسن دقیق .
بیشترین لذت بصری این نمایش از دکور کاربردی و استفاده صحیح از جای جای ساختار مبتکرانه اش حاصل شده است و این واقعا منو شگفت زده کرد.
طراحی لباس دوست داشتنی و جذاب بود و بازی ها خوب و کافی و متناسب با نقشها بود (بجز یک نقش) و نشان از تمرین زیاد داشت.
انرژی عجیبی در کل اجرا جاری بود وزمانبندی ورود و خروج بازیگران به روی صحنه با توجه به ورودی ها و خروجی های زیاد و متفاوت در اطراف سن نمایش و سرعت این نقل و انتقالات, که بسیار با دقت انجام میشد, تحسین بر انگیز بود.

داستان نمایش چیزی برای درگیری یا فکر کردن نداشت فقط ساعتی باعث خنده و انبساط خاطر میشد و بخاطر اجرای بشدت پر انرژی و پر تحرک کاملا بیننده رو سرگرم میکرد و تا انتها کشش لازم رو داشت.(من متن اصلی رو نخوندم اما اگر این اجرا به نوشته اصلی وفادار باشه باید بگم جناب شکسپیر هم در دوره ای از زندگیشون سنتی و صنعتی رو با هم استفاده میکردند).
کارگردانی بی نقص و بعد دکور نمایش از نظر من بیشترین امتیاز را کسب میکنند.

اقای کوشکی چند روز پیش فرمودید که مشکل گرمای سالن حل شده اما قربان دیروز جمعه سانس هشت شب هوای سالن بقدری گرم بود که بازیگران محترم زیر اون گریم سنگین و پوشش چندلایه همگی خیس عرق بودند و این موضوع کاملا مشهود بود , خواهش میکنم حداقل به دوستان و همکارانتون رحم کنید.

هشدار ... دیدن ادامه » جدی : عزیزانی که مثل من مشکل کمردرد دارند اصلا از نیمکتهای کناری استفاده نکنند چون این سکوها نه تشک دارند و نه جای تکیه دادن و نه دید مناسب و تا اخر نمایش باعث آزار روح و جسمتون خواهند شد.

شوخی ها برای افراد بالای پانزده سال مناسب بود

جنابان کوشکی محترم و دست اندر کاران تئاتر مستقل :

امروز هر یادداشتی در مورد این نمایش خواندم جملگی از تهویه نامطبوع و گرمای شکنجه گر سالن مستقل شکایت داشتند, لطفا در جهت بر طرف کردن این مشکل فیزیکی و احقاق حقوق تماشاگران و البته بازیگران اقدام نمایید.

با تشکر
یک انسان علاقه مند به تئاتر

ناباکوف در مصاحبه ای گفته «اولین جرقه الهام برای لولیتا از یک داستان در روزنامه بود، دربارهٔ یک میمون باغ گیاهان که بعد از ماه‌ها نوازش از سوی یک دانشمند، اولین تابلوی زغالی توسط حیوانات را تولید کرد: این طرح میله‌های قفس حیوان بیچاره را نشان می‌داد.»

کابوس یک رویای وحشتناک و ناخوشایند است که ریشه در رویدادهای روز گذشته یا جریانات زندگی شخص دارد.حال چه میشود اگر در کابوسهایمان زندگی (مردگی) کنیم؟!
ساکت
سکوت
خالی
خلاء

عموما اولین واکنش انسان در مواجهه با وحشت پناه گرفتن در تاریکی پشت پلکهایش است اما گاهی هراس دورنی چنان قدرت پیدا میکند که چاره ای جز باز کردن چشمها نمی ماند و شاید ترجیح بدیم پلکی برای بستن نداشته باشیم!!
ساکت
سکوت
خالی
خلاء
پس شما رو بنام مادر , دختر و هوای نفس به شهروندی این شهر در میاورم

دیر ... دیدن ادامه » نیست برید بخوابید, بیدار شین, کابوس ببینین ,کابوس بسازین, قانون جزیره همینه تو این کشور مجری قانون موظفه چون به قانون گذار جواب میده ,قانون گذار موظفه چون به شهروند جواب میده و شهروند موظفه چون خودش مجریه قانونه

**********

اگر با خوندن این مالیخولیا دلتون خواست بیشتر گیج شید و ضمیر ناخوداگاهتون دلش خواست خوداگاهتون رو خفه کنه و اگر با خلاء و سکوت رابطه اتون خوبه و در یک کلام از تجربه کردن نمیترسید و عجیب غریب فکر و زندگی میکنید, خوش امدید این نمایش شماست.


پ ن1 : نوع بازی ها و طراحی صحنه منو به یاد نمایش سیزیف انداخت اما شایدم اینطور نباشه.
پ ن2: کتاب بهشت خاکستری عطاالله مهاجرانی و انیمیشن کارولین چیزهایی در خودشون دارن که به بن مایه این نمایش نزدیکند.
پ ن 3: بنظرم متن قبلی بسیار داستانگو تر و ملموستر و قابل درک تر بود اما نسخه 12 به عمد پیچیده و گنگ و پر اکت تر شده , و تاکید کارگردان بر حرکات نمایشی و نمادین گاهی از داستان پیشی میگیره.
پ ن 4 : طراحی لباس عالی نور عالی و موزیک عالی اما دکور بنظر من خیلی کاربردی نبود و از همه بدتر فضاهای خالی بین دکور بود که عبور مرور مدام عوامل نمایش از پشت صحنه بشدت تمرکز زدا بود و همه دوستان رو ناراحت کرده بود.
پ ن5: یک معذرت خواهی ساده یا یک رفتار مودب بعد از نیم ساعت تاخیر در اولین روز اجرا توقع ساده ایه که تماشاگر اگر بهش برسه خیلی راحت تیم نمایشی رو میبخشه و دیگه لازم نیست سرکار خانم مسول بروشور و هشدار دهنده به تماشاچیان انقدر اخم کنه و بداخلاق باشه که کسی جرات نکنه ابراز ناراحتی کنه. بخدا اگر طلبی هم باشه اونم تماشاگره که طلبکاره نه مسول سالن و گیشه و ....

اجرای این نمایش در سالن محترم قشقایی همون قدر بی ربط و عجیبه که اجرای فرشته تاریخ رو ببریم سنگلج یا سالن گلریز یوسف آباد!!!
بعد از نمایش «خدایگان» وودی آلن، اینبار اجرایی متفاوت از نسل اول نمایشنامه‌های ایرانی که میتونه تا ابد شما رو از تئاتر دیدن متنفر کنه و همه اعتمادتون رو از یک کارگردان و گروه نمایشی در کل نیست و نابود کنه.
در ابتدای این مطلب میخوام به عنوان یک مرد از همسرم و همه زنانی که در این نمایش اینطور بهشون توهین شده عذرخواهی کنم و بگم از اول نمایش تا آخر من از شرم و خجالت نمیدونستم کدوم طرف رو نگاه کنم و دائما بخاطر شنیدن اراجیفی مثل سلیطه, پتیاره, پیر ,فرتوت, چاق , عشوه , رشوه , ضعیفه, صیغه و عجوزه و ستمدیده داشتم آب میشدم و خودمو لعن و نفرین میکردم که چرا باید اینجا باشم و اینارو بشنوم؟ مگه قشقایی نیست؟ مگه تئاتر شهر نیست؟
در ادامه میخوام به اون عزیزان ضد دلواپسمون سلام عرض کنم و یک مثال براشون بزنم:
سر کوچه ما یک آبمیوه گیری باز شده که دست بر قضا قیمتش خیلی ارزون و اقتصادی و به همین دلیل مشتریهای زیادی هم داره اما من میدونم که از میوه های فاسد و بدون رعایت بهداشت آبمیوه هاشو دست این ملت میده و مشتریانش رو مسموم میکنه . حالا دوست عزیز من آیا من وظیفه دارم جلوی این جنایت رو بگیرم و مجوزش رو باطل کنم؟ یا اجازه بدم به قیمت مسمومیت و بیماری عده ای آدم معمولی و کم درآمد که دلشون به همین پاتوق آبمیوه ای خوش است و نمیتونن پول بیشتری بپردازند به کارش ادامه بده؟
بله دوست عزیزم من با نظارت و سانسور و لغو مجوز چنین مفسده ای کاملا موافقم و ترجیح میدم ذهن مردم که مهمتر از جسم شونه از سر سودجویی و هوا و هوس یک تفکر بی اخلاق و ضد اجتماع و بدون مرز مسموم نشه و سطح سلیقه اشون پایین و پایین تر نیاد.
ابتذال شر چیست؟: ادوارد هرمن در توضیح این عبارت بر روی «طبیعی جلوه دادن غیرقابل اندیشیدنی‌ها» تأکید دارد. او می‌گوید «انجام کارهای هولناک به روشی منظم و سازمان یافته مبتنی بر عادی‌سازی است. این همان روندی است که طی آن اعمال زشت، تحقیر آمیز، جنایت‌بار و غیرقابل بیان به یک کار عادی تبدیل می‌شوند و تحت عنوان جوری که چیزها هستند تعبیر می‌شوند». ابتذال شر با حمایتهای من و شمای تماشاگر سازنده اجتماع از هر تفکر سطحی و فاسد ,اونو تبدیل به ارزش و عادت میکنه.
جناب کارگردانی که از اثر خوبی مثل خدایگان با استقبال زیاد تماشاگر به هجوی بی ارزش مثل پینه دوز رسیدی مشکلت چیه واقعا؟ اگر دنبال پول و گیشه ای خب دوباره خدایگان رو ببر اجرا ! کاری فاخر که هم برات اعتبار میاره و هم گیشه بدون سوزاندن فسفر اضافه برای طراحی و اجرای کاز جدید!!!
خانم های هنرپیشه محترمی که نام مقدس بانو بر شماست چطور ممکنه حاضر باشید در این نقشهای سخیف بی ارزش و ضد زن خودتون و همجنسانتون رو اینطور تحقیر و کوچک کنید و مورد مضحکه قرار دهید؟ گاهی انسان از خودش و مال و شخصیت و حتی جانش برای رساندن پیامی ارزشمند میگذره اما برای هیچ و پوچ! چرا؟

زمانی فیلمها و تئاترها پر بود از زنان ستم دیده هرجایی که همگی تلاش می کردند از اون شرایط رها شوند و لوتی و پهلوان و جوانمردی بود که این شرایط رو درک میکرد و با حفظ حرمت اون زن بهش پناه و جایگاه میداد و در باطن به جامعه یاد می داد که انسانها رو با انگ و ننگ و نام بد قضاوت نکنند و بدونن میشه ارزشهای انسانی هر کسی رو با عشق و رحم و فهم شکوفا کرد. حالا اقای کارگردان شما کجای داستانی ؟ سنت رو به سخره گرفتی یا از مدرنیته انتقاد داری؟ چرا هیچ پیام یا هدفی جز هرزگی یک بیمار جنسی هوس باز شهوتران توی کارتون دیده نمیشه؟ که اگر چیزی هم بوده اجرای بد و ضعیف شما مانع دیدنش شد! و آنچه ماند کاریکاتوری حقیر از جناب ظهوری فیلم فارسی بود که ایشان صد هزار بار بهتر و جذابتر هر نوع انتقادی در مورد این تیپ را بارها و بارها در گوش و حلق و چشم ما فرو کرده بودند و چه نیاز بود به تکرار آنچه نمی شناسیم و نمیدانیم؟
خنده گرفتن با لهجه ترکی یکم قدیمی شده برادر! حرکات موزون زن سالمند با واکر خیلی دمده شده ! صیغه کردن و هوو و زنبارگی دیگه حتی آنقدر جذابیت نداره که مهمانان ردیف اول نمایش هم که احتمالا از دوستان و آشنایان و همفکرانتون هستند بخندند و خوششون بیاد چه برسه به تماشاچی تئاتر شهر که در نگاه اکثرشون ناراحتی و معذب بودن دیده میشد. ورزش زنان و یوگا و ایروبیک چیزی نیست که خنده دار باشه و نشانه اندازه سطح فکر شماست و بس!

من بعنوان یک مرد از این قالب کثیف و زشت هیزی و شهوت رانی و بی بندو باری جنسی چندشم میشه و این نگاه رو توهین به خودم میدونم و فکر میکنم با تکرار نکردنش میتونیم این کراهت و زشتی رو از عادی بودن خارج کنیم و به مرد و زن بعنوان دو انسان کاملا برابر با خوبی ها وبدی های یکسان نگاه کنیم و بفهمیم همه مردان بی بندوبار و همه زنان هم پول پرست و حقیر نیستند.
در جواب دوستانی هم که میگن خب شما نباید اینطور نمایشها رو بری هم عرض میکنم منم این مطلب رو نوشتم تا دیگرانی مثل من هم آگاه بشن که با چه چیزی قراره روبرو بشن تا مثل بنده اشتباهی نمایششون رو انتخاب نکن.

دیشب ... دیدن ادامه » من برای تئاتر مملکتم متاسف شدم
امتیاز من منفی ده از ده امتیاز