دوستان برای پنجشنبه (13 دی) اگر کسی دوتا بلیت اضافه داره ممنون میشم اطلاع بده

کاملا غافلگیر شدم
خیلی سخت با کار همراه شدم اما وقتی به خودم امدم دیدم غرق اجرام.
اصولا من ادم دیالوگی و گفتمانی هستم و با پرفورمنس و اگزجوره و حرکات ناب و خاص نمایشی ارتباط خوبی ندارم ولی این باراتفاقی پریدم وسط یک تجربه عجیب و جدید و چه خوب که از قبل اطلاع نداشتم که سبک اجرا چیه وگرنه شاید حتی وارد سالن هم نمی شدم اما خوشحالم که "هار" منو طلبیده بود.
طراحی مبتکرانه لباس و صدا و نور عالی و کارگردانی دقیق و بازیهای بی نهایت خوب و ساختار منسجم و ملموس نمایش جای بحثی برام باقی نگذاشت و فقط یک انتقاد کوچلو دارم که ای کاش از یک نمایشگر بزرگتر در این نمایش استفاده میشد چون شاید مهمترین المان ساختاری این نمایش دوربین و مونیتور و ارتباط مدیا با مدرنیته بود اما اندازه کوچک نمایشگر و صد البته جایگاه بد قرار گیریش در فاصله بسیار نزدیک به ردیف اخر صندلی ... دیدن ادامه » های تماشاگران کمی دید و ارتباط رو مشکل میکرد. بغیر از این از نظر من "هار"شاهکار این روزهای تئاتر ماست .

من پریشب فیلم اپارتمان رو دیدم و انقدر کیف کردم که پریدم و فیلم طناب رو مجددا دیدم و باز به این نتیجه رسیدم که سینمای مدرن بدرد لای جرز میخوره چون چیزی نداره که توی سینمای کلاسیک بهتر و کاملترشو نگفته باشن . من عاشق اون صداقت قدیمیام که انگار مخاطب زردالوی نارسه و باید همه چیز رو در کمال صحت و سلامت و کیفیت بهش نشون داد که هرمخاطبی با هرضریب هوشی با همه چیز فیلم حال کنه, بفهمه و لذت ببره. اخ که چقدر یک زمانی دنیا جای بهتری بوده! اصلا من اعتقاد دارم یک روز خوب نمیاد چون قبلا روزهای خوب همشون اومدن و رفتن.

دوستان من الان تازه متوجه نمایش تحت تاثیر شدم . نظرتون چیه؟ ژانرشو زده اجتماعی که خیلی کلیه؟ کسی یکم جزییات داره به ما بده؟

بالاخره موفق به دیدن این اجرای هنرمندانه شدم . اونقدر از تئاتر حرفه ای سر رشته ندارم که بخوام نقدی بر این نمایش بنویسم فقط میخوام به تیوالی های عزیز یکم پز بدم و اونم اینکه من برعکس اکثر دوستان اول سیزیف رو دیدم و خوب گرم و اماده شدم و بعد زندگی در تئاتر رو بلعیدم :) و نمیدونید چقدر لذت داره که خوب تمرین کنید و بعد با آمادگی لازم برید سر مسابقه. بنظر من هرچقدر بن مایه و جان سیزیف در نیامده بود اینجا تو این نمایش همه چیز در امده و شکوفه داده و ما میوه هاش رو هم چیدیم و خوردیم . اخ که چقدر روال منطقی تغییرات و کنشها و واکنشهای بازیگران خوب بود و چقدر این نمایش خوده تئاتر (هنر نمایش) بود نه هیچ چیز دیگه ای وووو چقدر صحنه پردازی و میزانسن ها دقیق بود وووو اقایون خانمها , چه بازیگرانی داریم مااااا به به و چه چه. و بازهم مطمئن تر شدم که تئاتر سخترین نوع هنر و ... دیدن ادامه » بازیگر تئاتر مهجور ترین نوع هنرمند در این دنیاست.

پ ن : مسئولان محترم سالن تئاتر مستقل بخدا انسانها برای بقا نیاز به هوا دارند و فقط از هنر تغذیه نمیکنند و اگر شما ها سالنی دارید برای اجرا پس به انسان زنده هم نیاز دارید برای فروش بلیتهاتون پس خواهش میکنم کمی احترام به مخاطبتون بزارید و برای تهویه سالن کاری انجام بدید چون واقعا از وسطهای نمایش من کمبود اکسیژن داشتم گرمای هوا بدرک!! اقا هوا نبود اون عقبا لطفا رسیدگی کنید.

دوستان عزیز بهتون پیشنهاد میکنم دیدن فیلم Sorry to Bother You رو به هیچ وجه از دست ندید . فکر میکنم یکی از اون فیلمهاست که هم میشه از دیدنش لذت بردو هم شدیدا سلولهای خاکستری مغز رو ورزش داد . چیز بیشتری نمینویسم که موضوع لوس نشه اما شدیدا پیشنهاد میکنم از دستش ندید.
پ ن : فلسفی سیاسی اجتماعی

من از جاماندگان اجرای پارسالم و یکماهی میشه که از اشتیاق دیدن این نمایش خواب به چشم ندارم اما گاهی ذوق و شوق زیاد اتفاقات خنده داری رو پیش میاره مثلا بنده در کمال خنگی و خوشحالی صفحه فروش بلیت برای پنجشنبه رو باز کردم و از اینکه صندلیهای خالی زیادی مونده هول شدم و بدون توجه به جهت صحنه اجرا برای خودم و بانو دو بلیت درجه یک در ردیف اول تهیه کردم و خرسند و راضی وقتی به پرینت بلیت نگاه کردم متوجه شدم کاملا برعکس دقیقا جای اون حرومزاده ای که اقای اسماعیل گرجی در نمایش سیزیف قاطعانه بهش اشاره داشتن رو اشغال کردم و الان نگران و ناراحتم که چرا بعد از این همه انتظار باید این بلا سر من بیاد :(((((

https://www.aparat.com/v/RApBM/%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4_%D8%AA%D9%86_%D8%AA%D9%86_%D9%88_%D8%B1%D8%A7%D8%B2_%D9%82%D8%B5%D8%B1_%D9%85%D9%88%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B3

در زمان اجرای این تئاتر بخاطر اینکه فکر میکردم امکان اجراش با امکانات و خلاقیت کارگردانهای ایرانی غیر ممکنه و چون میترسیدم خاطرات کودکیم با یک اجرای بد لکه دار بشه (چون من تقریبا قبل از مدرسه رفتن شروع به لذت بردن از تن تن کردم و تا سالها بهترین لحظات کودکیم در دنیای تن تن میگذشت) با یک لجبازی کودکانه قید دیدن این نمایش رو زدم ولی انگار خیلی به خودم بد کردم خیلی زیاد چون دیروز توی سایت تماشا این شاهکار خلاقیت رو دیدم و سخت از اینکه نتونستم توی سالن نمایشش و بصورت زنده ببینمش پشیمان شدم . درسته داستان خیلی چنگی به دل نمیزنه اما اجرا بینظیره و من هنوز باورم نمیشه که چطور چنین چیزی ممکن شده. به دوستانی که این اجرا رو ندیدن پیشنهاد میکنم از لینک بالا استفاده ... دیدن ادامه » کنن و حداقل در حسرت من شریک بشن

عصبانی هستم که یک موجود بی یال و دم و اشکم رو به جای شیر ژیان بخوردم دادن( تو نسخه ای که من دیدم نه کسی کشته شد و نه جوخه اعدامی بود و ...)
عصبانیم چون این همه معضل که داشتیم ضربدر چند شده الان و هنوز باید بگم عصبانی نیستم و من خوشبختم
عصبانیم چون دز قرص هام خیلی رفته بالاتر اما هنوز شهرام با عرضه است و من...
عصبانیم چون هنوز موسیقی راک توی زیر زمینه و کنسرتهای هیراد ها و محسن ابراهیم زاده ها از فرط استقبال به تمدید چند باره میرسه
عصبانیم چون گل عمرم در عصبانیت گذشت و هیچ و هیچ تر شد
عصبانیم که چرا همه درد رو فریاد میزنن چرا همه میدونن و چرا همه میفهمن و چرا همه جادو شدن جادوی رخوت؟!!
10/10

واقعا تئاتری با این همه دست اندرکار خوب و حرفه ای فقط قراره برای دو هفته اجرا بشه؟ مگه چه خبره نباید مخاطب فرصت اگاهی و اشنایی و زمانبندی حضور رو داشته باشه؟

دیروز بصورت اتفاقی مستندی در مورد استاد داوود رشیدی دیدم و چقدر شرم کردم و خجالت کشیدم که اینقدر کم راجب شخصیت ایشون تحصیلاتشون و خدماتشون به فرهنگ و هنر میدونستم و اینکه اساتیدی چون علی حاتمی و مهدی هاشمی ... دست پرورده ایشونن و گودوی بکت از صدقه سر ایشون تو ایران معرفی شده و.و.و.....
ای کاش کمی از نخبه کشی و قدر ناشناسیمون کم میشد ای کاش
https://www.youtube.com/watch?v=y3doZRqUtkw

اجرای تئاتر واقعا سخت و طاقت فرساست بخاطر همین از نظر من نقد نمایش باید همراه با انصاف و گذشت باشد و برای ادم غیر حرفه ای مثل من گاهی چند کلمه نوشتن راجب یک نمایش آسان است اما شاید باعث هدر رفتن انرژی گروه نمایشی بشه که این اصلا مد نظرم نیست. اجرای متن ایبسنی کار دشواریه چون حتی خوندن نمایشنامه های ایبسن هم آسون نیست . من فکر میکنم ایده استفاده از موسیقی و گروه بدن بسیار به جا و موفق بوده و در اجرا هم کاملا به همراهی مخاطب کمک میکند اما ای کاش بازیگران اصلی نمایش کمی با متن همزاد پنداری بیشتری داشتند تا انچه می افرینند برای تماشاگر هم پذیرفتنی تر باشد و بازیهای پخته تر و تپق های کمتر حتما میتواند این نمایش را دیدنی تر کند. فکر میکنم زمان بلند این نمایش کمی خسته کننده بود و کسالت رو میشد از ترک کردن سالن توسط دو تماشاچی و صدای زیاد جابجایی تماشاگران ... دیدن ادامه » فهمید. در کل نمایشنامه قرن نوزدهمی این کار خیلی شعار گونه نگارش شده و این موضوع از نظر بنده از حوصله تماشاگر عصر اینترنت خارج است.
با ارزوی موفقیتهای بیشتر برای این گروه.
پ ن 1 : بازی بازیگر نقش گابریل بورکمان بخاطر صدای محکم و خوبشون واقعا از بقیه بازیگران دلنشین تر و بهتر بود
پ ن 2 : بچه های بدن کارشون رو بی نقص انجام دادند واقعا خسته نباشند

با توجه به علاقه و شور و اشتیاق شدید دوستان دوست داشتنی و نادیده تیوالی به نمایش سیزیف نقد نوشتن و تحلیل این تئاتر بسی دشوار و نیازمند جسارت و شجاعتی شگرف است که از عهده هر کسی بر نمی آید.
((کامو در این فصل می‌گوید تنها یک مسئله مهم فلسفی موجود است و آن خودکشی است. اینکه آیا زندگی ارزش دارد یا به زحمت زیستنش نمی‌ارزد. فهمیدن این که این جهان پوچ است کار سختی نیست اما آیا این پوچی ما را به خودکشی رهنمون می‌سازد؟
در این بخش کامو ضمن تعریف داستان سیزیف، به توضیحاتی دربارهٔ ارتباط این داستان و زندگی انسان در این جهان می‌پردازد. وی سیزیف را قهرمان پوچ می‌نامد و می‌گوید هنگامی که سنگ سقوط می‌کند و سیزیف لحظه‌ای درنگ می‌کند و بر می‌گردد، این لحظه‌است که مرا به سیزیف علاقه‌مند می‌کند زیرا وی به شکنجه خویش و پوچ بودن کارش آگاه است.)) مستقیم از ویکی ... دیدن ادامه » پدیا.
من متخصص و یا منتقد حرفه ای نیستم که بتونم نقاط ضعف و قدرت این نمایش رو بطور کامل بیان کنم اما یک چیز رو قطعا میتونم بگم و اون اینکه شیره و عصاره افسانه سیزیف با خوندن دو خطی که از کامو نقل کردم کاملا مشخص است و اشکارا هر نوع مخاطبی رو متوجه منظور میکنه در حالی که نمایش سیزیف با بیش از یکساعت اجرا در بیان انچه باید بگوید کمی الکن است , انتخاب فضای مالیخولیایی و اجرایی ابزورد و تلاش بسیار برای انتقال تشویش و فروپاشی بنظر من همونقدر که باعث جذب مخاطب خاص شده بشدت بر مخاطب عام اثر دافعه داشته و حداقل در شب اجرای ما چند نفری مجبور به ترک سالن شدند که من هرگز اونها رو با چوب نادانی یا کج فهمی نمیزنم و این رو با عرض معذرت از عشاق این کار جزو ضعفهای معرفی نمایش در ایران میدونم که واقعا هیچ مرجعی برای مخاطبان برای انتخاب اگاهانه نمایش پیش از اجرا نیست که این باعث ناراحتی و دوری بسیاری از مخاطبان بالقوه تئاتر از سالنها شده است. بعنوان مثال من اکیدا دیدن این تئاتر رو برای نمایش اولی ها و کم تجربه های نمایش و حتی افراد زیر 30 سال ممنوع اعلام میکنم چون باعث فرار بسیاری از انها تا ابد از تئاتر میشود اما در عوض برای اهل فن حتی دیدن چند باره را توصیه و تجویز میکنم. بازی بازیگر مرد بینهایت عالی و بازیگر زن خوب بود و در کل اجرای فداکارانه هر دو چشم را خیره میکند و میتوان ساعتها این تیم بازیگری را با چشمها ستایش کرد اما نقطه قوت اصلی اثر از دید من دکور فوق عالی و کارگردانی بی نقص تک تک صحنه های نمایش بود که هنوز محظوظ آنم اما بنظرم حتی انتخاب نمایشهای مرجع کلفتها و اتوبوسی ... فقط و فقط بخاطر اوای هم نام پرسوناژهای سولانژ و بلانژ بوده وگرنه موضوعیت این دو نمایش بخودی خود کمکی به پیشبرد و انتقال جان افسانه سیزیف نمیکنند و بقول جناب غیوری محترم این نمایش قائم به ذات نیست و به کمی بازنگری در متن احتیاج دارد. امیدوارم نظرم باعث ازار کسی نشود.

دوستان یک تقلب کوچیک میرسونید لطفا؟:

قبل از دیدن این نمایش باید با کدام متون ادبی مثل فیلنامه یا نمایشنامه اشنا بود؟

اخه شنیدم خیلی ارجاع به چیزهای دیگه داره ممنون از لطفتون