مابین سینمای کره و ژاپن تفاوت‌های عمده‌ای وجود دارد. اگر سینمای کره‌جنوبی نوکِ پیکانِ انتقادش را به ساختارهای معطوف به قدرت، سیاست، خانواده، جامعه و… می‌گیرد، ژاپن کمی نوکِ پیکانش را بالاتر گرفته و ذاتِ هستی‌شناسانه‌ی زندگی بشری را هدف می‌گیرد،در سینمای کره معمولا فقر و خشم حاصل از آن موتور محرک اتفاقات است در صورتی که سینمای ژاپن قدم را از طبقه اول هرم مزلو بالاتر گذاشته و معمولا بر مناسبات انسانی تاکید دارد، فیلم اعترافات با تناقضی آشکار آغاز و با همین تناقض به اتمام میرسد، معلم با نوشتن کلمه "زندگی" روی تخته سیاه چالشی عجیب در جهت "نیستی" را به جریان میاندازد، و در انتها بعد از فرازونشیبهایی بینهایت پیچیده و دردناک با جمله" شوخی کردم" این تناقضات به اوج خود می رسند.
آیا کودکان قایم به ذات خود بیگناه هستند؟
آیا زندگی برای همه به یک مقدار ارزشمند است؟
انتقام یا بخشش؟
مادر بیش حمایتگر یا در نقطه مقابل کودک طرد شده؟
نبوغ سازنده است یا ویرانگر؟
فکر میکنم اعترافات یکی از خوش ساخترین فیلمهای ژانر روانشناسی - جامعه شناسی با فیلمنامه قوی و بازیهای یکدست و البته فیلمبرداری و رنگ بندی بینهایت جذاب میباشد که حتما باید دیده شود.

در ادامه پست قبلی

در تجلیل از سانسور چون قانون است و من که همچنان عاشق این مملکتم!

باید باکره باشی،باید پاک باشی!

برای آسایش خاطر مردانی که پیش از تو پرده ها دریده اند

چرایش را نمیدانی فقط میدانی قانون است،دین است.سنت است…

قانون و سنت را میدانی مردان ساخته اند

اما در خلوت می اندیشی به مرد بودن خدا و گاهی فکر میکنی شاید
خدا را نیز مردان ساخته اند!!

من زنم….

ــ
خشم اجتماعی خشم جنسی
پرخاش تجاوز قتل
فقر
ترس
اضطراب
جهل جهل جهل

ما به سانسور تن میدهیم چون عاشق این سرزمینیم!!

حتما همگی شنیدید مردها سرو ته یک کرباسن! مطمنا معنی و موارد استفاده اش رو هم میدونید، اما آیا میدونید ریشه این کلام عامیانه علمی و دقیقه؟ روانشناسان محترم کلی کندو کاو کردن و به این نتیجه رسیدن نن جون کروبی درست میگفته و مردها از ریشه روانی و رفتاری یکسانی برخوردارن و در کلیات بین مرحوم کیارستمی و فراستی و حتی ده نمکی فرق معنی داری وجود نداره اما جزییات و خصوصیات رفتاریشون باعث تفاوتهاشونه!! یکی از دلایلی که آقایون راحت باهم کنار میان مثلا چند سال تو یک خوابگاه دانشجویی یا سربازی میتونن همدیگرو تحمل کنند و براشون فرهنگ و رفتار هم اتاق تبریزی یا اهوازی یا زاهدانی فرق چندانی نداره همین بن مایه مشترکه!

اما در مورد خانمها داستان متفاوته چرا که خانمها از نظر تیپ شخصیتی در پنج شاخه اصلی طبقه بندی میشوند ، یعنی هر کدام از افراد این طبقه ها با سایر طبقات فقط شباهت فیزیولوژیکی دارند اما از نظر باطنی ممکنه اصلا هیچ ربطی به هم نداشته باشند و کاملا متفاوت رفتار و ادراک و احساس کنند!
اما این پنج طبقه اصلی :
۱. مدیر: این گروه دایما در حال تدبیر و فکر و سرو سامان دادن به وضع خود یا اطرافیان هستند و جز نگر می باشند
۲. مادر: زیاد نیاز به توضیح نداره چون واضحه مادرها شخصیتی نگهدارانه و محافظت کننده و فداکار دارند البته در مورد همه چیز و همه کس
۳. معشوق: این گروه به ... دیدن ادامه ›› ظرایف زنانه آگاهند و دوست دارند و دوست داشته میشوند و با عواطف و علایق و سلایق سروکار مستقیم دارند
۴. ضعیفه:متاسفانه گروهی با حرمت نفس پایین و عدم خودباوری بالا ، افرادی که مستقلا هیچ تعریفی از خود ندارند و باید قطعا در کنار جنس مخالف تعریف شوند و بخودی خود نمیتوانند تاثیر گذار یا تصمیم گیرنده باشند.
۵. ضخیمه: این گروه بر خلاف باور خود و عوام، حامی حقوق زنان نیستند بلکه دشمن عموم مردان هستند و همه تلاش آنها در نابودی مذکرات خلاصه میشود، زنانی که دشمن همنوعان خود هم هستند و چیزی جز خشم و عصیان و بر هم زدن نمیشناسند و بجای مرهم همیشه بر زخمها نمک میپاشند و آرزوی آنها بچنگ آوردن مردهای دیگر زنان و نابود کردن هستی و روابط آنان است.

چرایی تبدیل شدن به هر کدام از این تیپها بحث بلند بالایی است و نیاز به مطالعه عمیق دارد، روانشناسان معتقدند سالم ترین نوع رفتار از ترکیب رفتار طبقات یک تا سه به نسبت مناسب پدید میآید و متاسفانه ترکیب هر طبقه با تیپهای ردیف چهار و پنج مخرب و آسیب زننده و در نهایت محکوم به ناخشنودی و رنجش است، همانطور که مشخص است با ترکیب این پنج تیپ میتوان تعداد بسیار زیادی زیر شاخه و خصوصیات متفاوت و گاها متضاد ساخت که این دلیل اصلی تفاوتهای زنان باهم و صد البته عدم توان شناخت ایشان توسط مردان است.

خوشحال میشم نظر دوستان رو در مورد مبحث بالا بدونم🙏

"برداشتی از سخنرانی دکتر هلاکویی" با عنوان If i were young
از نتایج نشستن در خانه بخاطر کرونای لعنتی😊

گفتنی ها رو دوستان گفتند فقط عرض کنم:

ای ۲۵۰نفر هنرمند لطفا نکشیدمون بااین همه تهور و تعمق و دلسوزی برای مخاطبان انلاین دوردستها😜 کاش میتونستم دست تک تکتون رو ببوسم بخاطر اینهمه فداکاری بی منت!

والا بنده فکر میکنم نرمش قهرمانانه و سکوت و تحمل چون همیشه، صدبار شرف داشت به ابراز عجز و زبونی و ناتوانی و مجیز گویی چونان آشکار😥
یک لحظه خودتون رو بذارید جای مخاطبین این نامه، الان چه حالی دارن بنده خداها؟ گناه ندارن؟ هم سانسور میکنن هم مجوز نمیدن هم چیزی از فرهنگ و هنر نمیدونن ، بازم ازشون تشکر میشه و تاکید میشه زحماتشون دیده میشه و جای هیچ گلایه ای هم نیست و دست قانون هم بهمراهتون و لطفا تلوزیون و سینما که مخاطبشون بیشتره و گنده ترن رو بزنید و له کنید و بترکونید مال خودتون، نوش جونتون بالاخره شما مامورید و معذور اما جون مادرتون تاترهای کوچولو موچولوی مارو که بخاطر سانسورهای قبلی انقدر بی بو خاصیت و کوچیک شدن رو ( که خودتون چیدید و زدید و بریدید ) دوباره نزنید و نچینید و نبرید تا مخاطبین فلان جا که شاید تعدادشون به انگشتای یک دست هم نرسه "چون اصولا مخاطب تاتر باید فکر کنه، اونم عمیق" و خداروشکر ثمره آموزشهای شما اصولا چنین امکانی رو به همین موجودات پایتخت نشین هم نداده و نمیده چه برسه به اون فلان آبادی از همه جا بیخبر! ... دیدن ادامه ›› و و و خب اون سانسورچی ننه مرده الان هنک کرده که چی شد؟! این شوخیه یا جدی؟ من که شغلم سانسور و کوتاه کردنه عادت به تشکر و لطف ندارم؟! حالا که میخوام سانسورهای قبلیمو سانسورتر کنم چرا بجای فحش دارن تشکر میکنن؟! لابد اینا متلکه؟ شایدم بالاخره قدرمو فهمیدن ؟ شاید یهویی همه سر عقل اومدن؟ یا شاید زحماتمون به بار نشسته ریشه انحرافات کلا خشکیده؟! خلاصه این نامه بدجوری غریبه و و و
نکنید جون مادراتون نکنید همگی عادت کردیم که زور بگن و زور بشنویم لااقل کوس رسوایی نزنید و این حقارت و اختگی و ناتوانی رو مکتوب نکنید، بشینیم یک گوشه نون و ماستمون رو بخوریم و ادای قهرمانها رو بذاریم برای اهلش، مرسی اه

پ.ن : یکروز یک معتاد داغون بهم گفت سراغ مواد نرو چون به حال و روز من میافتی، بهش گفتم برو هر وقت خوب شدی بیا نصیحت کن چون رطب خورده کی منع رطب کند!!!!!!

یکبارم یک موتوری تکچرخ زد کوبید به من بهش گفتم این چه طرز موتور سواریه؟! پرسید گواهینامه موتور دارم ؟ گفتم نه، در جواب گفت پس زر نزن هر وقت گرفتی بیا نصیحت کن!!

دوستانی که پرچم صلح و مهربانی و توجیه دستشونه و میگن این حوزه تخصصیه و ماها که بیرون گودیم باید همونجا لنگمون رو دراز کنیم و جیک نزنیم و یا چون زندگیمون پر از تن دادنهاست بهتره درک کنیم و خودمون رو جای اونها بذاریم ، خدمتشون عرض میکنم اولا نبینید کی میگه ببینید چی میگه ! و در ثانی منظور اینه اگر با نامه قرار بود چیزی درست بشه سی سال پیش که اوج نامه نگاریها بود اندک تحولی حادث شده بود ، آیا بهتر نبود در این جهد بی حاصل آبروی خود و اطرافیان و جامعه کوچک تاتر با التماس و خواهش بر کار بی حاصل اینگونه حقیر و خار نمیشد؟

دنیایه کرونایی و قحطی دیدن آدمیزاد هم واصه خودش عالمی داره مثلا امروز یهو به این نتیجه رسیدم که بار سنگین حفظ و حراست از قرنطینه و تو خونه نشستن ماها بر دوش مترجمها و عزیران زیر نویس پردازه نه هیچکس دیگه!!! بخدا این دوستان محترم نادیده، به گردن تک تکمون حق دارند که بی مزد و منت دریچه جدیدی به دنیاهای دیگه برامون باز کردند و سانسورچی ها رو دور زدند و روابط جدیدی رو برامون به ارمغان آوردند و مزه دیدن فیلمهای کامل رو بهمون هدیه دادند، واقعا ممنون از بزرگواری و محبت تک تکشون.

از طرفی فرصتی شد تا نگاهی دوباره به فیلمهای ایرانی قبل انقلاب بندازم و لذت ببرم از یادآوری سینمایی که حداقل برای من پایه فهم و درک سینماییم رو ساخته، برای نسل جونتر با حفظ اولویت خودم چندتا فیلم ایرانی معرفی میکنم که شاید بدرشون بخوره:
۱, کندو
۲, خاکستری
۳, ... دیدن ادامه ›› نازنین
۴,سازش
۵, تنگسیر
۶, بیتا
۷, بن بست
۸, اسرار گنج دره جنی
۹, کلاغ
۱۰, طلوع
۱۱, غزل
۱۲, دایره





راستی در کمال تعجب بعد از سالها بین برنامه های تلوزیون ایران هم بالاخره به یک استثنا دست پیدا کردم و کلی حال کردم !!!
مسابقه مافیا شبکه سلامت هر شب ساعت ۸/۳۰
منکه واقعا خوشم آمده از این مسابقه که حالت ابتکاری جالبی برای رقابتی شدن و فینال واینچیزها رو هم بهش اضافه کردند، دست سازندگانش درد نکنه

فعلا همینا به ذهنم رسید تا تجربیات بعدی کرونایی بدرود

سه چهار سالم بود دایم از اینو اون میشنیدم چقدر همه چیز گرون شده اما خب عقلم نمیرسید که چقدر یعنی چی؟
بزرگتر شدم میشنیدم پیکان قبلا بوده هفده هزار تومان الان چهارصد تومان و این وحشتناکه! اما خب هنوز دغدغه ام نبود.
بعدش دوره نوجونی آمد و خرجهاش! و فشارش یواش یواش محسوس محسوستر وبعد جوونی و دانشگاه و کار و ازدواج و ... ادامه و ادامه اما همش با یک شیب ملایم گرونی و تورم که میشد مدیریتش کرد، توی همه اون سالها برام یک سوال مطرح بود که آخه چطوری میشه همه چیز چندبرابر بشه و آدمها همچنان زندگی کنن؟ مثلا یهویی چلوکباب از پرسی یک تومن بشه پانزده تومان اما همچنان بشه تحملش کرد؟ فکر میکردم دلیلش شور انقلابی تغییر اون دوران و بعد هم ایثارگریهای جبهه و جنگ بوده که مردم تحمل کردند و از هم نپاشیدند، یادمه اون سالها کسی ماشین عوض نمیکرد چون نمی تونست و به هرچی داشت تا سالهای سال قناعت میکرد چون چاره ای نبود! اما بعدها اوضاع عوض شد دوو و پژو و پراید وارد بازار شدند و یواش یواش درآمدها به نقطه سربه سر با خرج ها و بعد بالاتر و بالاتر رسید و روزگار زندگی مصرفی هم آغاز شد و بعد هم برندها از راه رسیدند و برجها ساخته شدند و مالها افتتاح و و و
همه اینها گذشت تا اینکه امروز رفتم برای خرید آذوقه و مایحتاج منزل و با یک میلیون و چهارصد هزار تومان فقط و فقط یک سبد خرید شهروند ملزومات بهداشتی و خوراکی غیر لاکچری و ضروری به منزل برگشتم و ناگهان یادم افتاد که همیشه این سوالم بی پاسخ مانده بود که چطور آدم بزرگها با شرایط وفق پیدا میکنند و چطور ادامه میدهند! که امروز متوجه شدم که خودم درست وسط وسط همون تجربه دارم زندگی میکنم و بهش عاددددددددت کردم و خداروشکر این سوالم بی پاسخ نموند و شرمنده خودم نشدم، یادم افتاد که اینروزها هم دوباره نمیشه ماشین خرید یا مدل ماشین را به روز و بهتر کرد، یادم افتاد اگر خانه نداشته باشی خرید خانه محال و غیر ممکن یا چیزی شبیه معجزه است و یادم افتاد روزهای سختی در پیش است فقط اینرا نفهمیدم که کی دوباره جنگ شد و کی انقلاب مجدد که اینهمه بدی با هم سراغمان آمد!!!

شب که میشود خوابیم
صبح و ظهر هم خوابیم

عصر هم که تا شب خواب
شب دوباره تا شب خواب

توی خواب می‌بینیم
روز آفتابی را

انگار چاووشی پارسال امروز ما و وضعیت قرنطینه رو کاملا پیش بینی کرده بود ولی کو گوش شنوا :)))

از شوخی گذشته این ... دیدن ادامه ›› آهنگ چاووشی شاهکاریه واصه خودش اگر نشنیدید حتما پیداش کنید چون خیلی خوبه



ما بزرگ و نادانیم
مثل گاو مینوشیم

مرتعی سرابی را
قطعی است و میدانیم

گریه غرق خواهد کرد
اسب‌های آبی را

هم درشت و غمگینیم
هم سیاه و بدبینیم

هم برای آبادی
قطره‌ ای نمیباریم

هم نگه نمیداریم
حُرمت خرابی را

شب که میشود خوابیم
صبح و ظهر هم خوابیم

عصر هم که تا شب خواب
شب دوباره تا شب خواب

توی خواب می‌بینیم
روز آفتابی را

خوب
خوب و خوشبختیم
خشک و سفت و سَرسختیم

ما در اوج تنهایی
چون زنان هرجایی

خوبِ خوب میدانیم
راه دوست‌یابی را

گاو اسب انسانیم
حافظان عرفانیم

حامیان زن هستیم
بندگان تَن هستیم

پاس پاس میداریم
عشق رختخوابی را

علم در نَوَر دیده
ساختارِ پیچیده

جاهلان فهمیده
ما ربات‌ ها روزی
درک می‌کنیم آیا؟
فهم اکتسابی را

مُفلسیم در خوردن
مُمسِکیم در مُردن

ما که از خسیسان و
جمله کاسه لیسانیم

ترک می‌کنیم آیا
این گدا مُآبی را

رختِ بخت پوشیدیم
مثل گاو نوشیدیم

مثلِ اسب کوشیدیم
مثل ِاشک جوشیدیم

گریه غرق کرد آنگاه
اسب‌های آبی را

خوب
خوب و خوشبختیم
خشک و سفت و سَرسختیم

ما در اوج تنهایی
چون زنان هرجایی

خوبِ خوب میدانیم
راه دوست‌یابی را

گاو اسب انسانیم
حافظان عرفانیم

حامیان زن هستیم
بندگان تَن هستیم

پاس پاس میداریم
عشق رختخوابی را

از اساس استادیم
در جناس استادیم

فاضلیم در دانش
فاضلیم در خوانش

ارج مینهیم اما
شعر فاضلابی را

#ادبیات-کتاب-داستان
دوستان مزاحم شدم عرض کنم کتاب بخوانید چون خدایش چیز خوبی است،چرا؟ چون :
با شرمندگی فراوان کتاب عقاید یک دلقک تا امروز از دستم در رفته بود که بالاخره به لطف کرونا حداقل گوش داده شد و این خسران بزرگ تا حدی جبران شد،
خواندن این کتاب حدود صد سال دیدگاه و استنباط فرهنگی من نسبت به جامعه آلمان رو تغییر داد ، مثلا من هرگز فکر نمیکردم جامعه آلمان در سالهای جنگ جهانی و بعد از آن به این شدت مذهبی و دچار فرقه بازی بوده باشد و همیشه فکر میکردم نهایتا در سالهای ۱۸۵۰ و کمی و بعدتر مذهب در آلمان پررنگ بوده و اصلا انتظار دوام آن تا اواسط قرن بیستم را نداشتم.
روابط سنتی و خانوادگی که در این کتاب ترسیم شده برای آن سالهای آلمان برایم عجیب و دور از ذهن بود.
دیدگاههای انتقادی مطرح شده از سطحی بودن کاتولیکها و پاک کردن صورت مسله با جمله ای نظیر " بگذارید پسرها فوتبال بازی کنند تا به دخترها فکر نکنند!" ، برای جامعه امروز ما، سخت آشنا ... دیدن ادامه ›› و دردناک بود.
تبدیل شدن مذهب و اعتقادات عوام به نقطه ضعفشان برای سودجویی عده ای ریاکار نکته دیگری بود که هرگز در روزگار پنجاه شصت سال اخیر آلمان در ذهنم نمیگنجید .
کتاب بخوانیم چون متوجه می‌شویم
مذهب گرایی بی تفکر
وطن پرستی کور افراطی
تعصب بی منطق و
دروغ و ریا
عواملی هستند که میتوانند کشوری چون آلمان را به کام فساد اجتماعی جنگ و نابودی بکشانند و وای برما که امروز دقیقا بر روی همین بشکه باروت نشسته ایم!!!

- یعنی نگران این نیستی که یک قاتل اون بیرونه؟
- من فقط نگران اون شیطانی هستم که هر روز درون آیینه میبینم
..........................
چند سالی میشه که تب سریالهای خارجی همه گیر شده وهرکدوممون براساس سلیقه یا تشویق دیگران یا آگاهیهای کسب شده از منابع مختلف شروع به دیدن یکی از این سرگرمیهای شیرین کرده ایم و گاهی حسابی کیفور شدیم و گاهی پشیمان و نصفه نیمه رهاش کردیم و رفتیم سراغ تجربه بعدی مثلا سریال بریکینگ بد یا بیست و چهار و نقابداران جز سریالهایی بودند که از طرف عده زیادی معرفی شدند و متاسفانه با سلیقه ام جور در نیامدند و هر کدوم بعد از مدتی نصف کاره رها شدند، اما بودند سریالهایی با اقبال عمومی که برای منم خیلی جذاب بودند مثل سریال لاست و واکینگ دد که هر دو در لایه های زیرین به موضوع سرنوشت و آخرت و در نهایت رستگاری میپرداختند ( مخصوصا واکینگ که محصول کارگردان رستگاری در شایوشنگ است و همه میدانند چقدر به موضوع رستگاری علاقمندند ایشان) ، سریالهایی مثل فرندز و آشنایی با مادر هم که جایگاه خودشون رو دارند چون در زیر لایه سطحی طنزشون عمیقترین مسله جامعه یعنی چگونگی روابط انسانها رو مورد نقد قرار میدهند که البته باید هر قسمت ( مخصوصا آشنایی با مادر) چند بار دیده بشه تا پس از گذر از طنز به منظور اصلی رسید.
بین صدها سبک و ژانر رنگوارنگ گرایش اصلی من به فیلم و سریالاهایی با تم روانشناسی و جامعه شناسیه و عاشق کاراکترهای چندلایه خاکستری هستم ، شخصیتهایی که در عین سیاهی ظاهری میتونن در لحظه خاصی تغییر رنگ بدن و سفید رفتار کنن ، یا در برعکس، چون فقط خاکستریها واقعی هستند و سیاه و سفید کامل تو دنیای حقیقی وجود نداره،
اینهمه ... دیدن ادامه ›› رو گفتم چون الان فصل دوم سریال YOU رو تموم کردم و چونان شگفتزده شدم از خلاقیت کارگردان و فیلمنامه نویس و قدرت بازیگری نقش اول این سریال که دلم میخواد ساعتها راجع به زیر و بم و جزییات و شخصیت پردازی و تغییرات نرم اما پیوسته آن صحبت و تقدیر کنم، تا جایی که حافظه من یاری میکنه سریالی با این قدرت نتونسته با حفظ تمپو بالا و تعلیق زیاد تا قسمت آخر بیننده رو شگفتزده کنه و یک شخصیت رو هم سیاه و هم سفید و در نهایت خاکستری نگهداره و از کودکی تا میانسالی رو با جزییات کامل و ذکر علت و معلولی هر رفتاری نشون بده تا جایی که میتونه کلاس درس کاملی برای دانشجویان روانشناسی و حتی تیاتر باشه که با کلی بیماری روانی و عقده از ادیپ تا الکترا و غیره بصورت عملی آشنا بشن.
برداشتی آزاد اما فوق العاده عالی از جنایت و مکافات جناب داستایوفسکی،
فکر میکنم دیدن این سریال برای اینروزها انتخاب خیلی خیلی خوبی باشه

خیلی وقته از سینمای ایران ناامید شدم اما دیروز بطور اتفاقی فیلم آخر حمید نعمت الله یعنی شعله ور رو دیدم و بعد از افت شدید ایشون با فیلم بی پولی و افتضاحی بنام آرایش غلیظ و بازگشتی نه چندان قوی با رگ خواب ناگهان چشمم به شاهکاری دیدنی از ایشان روشن شد که اصلا توقعش رو نداشتم فیلمی خوش ساخت با بازی های یکدست و تصاویری دیدنی از مناطق کمتر دیده شده سیستان و بلوچستان ، اما از همه مهمتر پرداختن به درونیات کاراکتر و تفسیر واگویهایه ذهنی شخصیتی بیمار که کمتر در سینمای ایران به تصویر کشیده شده و شجاعت نقد و بررسی چنین ذهن بیماری با کلیه جزئیات در بستری مناسب با تعلیق به جا و داستانی گیرا که نشان از تحقیق و شناخت عمیق تیم سازنده از سوژه مورد نظر داشت .
گاهگاهی جرقه هایی در سینمای ایران کور سوی امیدی روشن میکنه که امیدوارم این جرقه ها تداوم پیدا کنه و اجاق سینمای دوست داشتنیمون دوباره شعله ور بشه

فیلم خرگیوش بر خلاف اسم و ژانری که داره و به نظر لوده و بی ارزش میاد ، بهترین فیلم سینمای ایران در سالهای اخیره (بنظرم) و عاشقانه تک تک دیالوگهای معمولیشو دوست دارم چون انگار صحبتهای خودمون با رفقاست ! تا الان سه بار دیدمش و دوست دارم به دیگران هم توصیه اش کنم ، دیروزم خانم نیلوفر فیلم ایتالیا ایتالیا رو معرفی کردند که گویا بر خلاف کست وحشتناکش فیلم خیلی خوبیه و دارم دانلودش میکنم تا شانسمو امتحان کنم ، میخوام ازتون خواهش کنم اگر فیلم ایرانی مربوط به پنج شش سال اخیر سراغ دارید که زیر سایه غولهای بی ارزش بزرگان سینما مون گم شدن و دارن خاک میخورن لطفا معرفی کنید تا ببینیم و حظ و کیف کنیم

دوستانی که فیلم زیاد میبینن یا با اصطلاح فیلمباز هستند میدونن که بیشتر فیلمها در قالب ژانر بخصوصی میگنجند و اکثر فیلمها در اون ژانر خاص فرمولهایه یکسانی دارند و ابتکارات فیلمنامه نویس و کارگردان باعث تفاوتهای فیلمهای همخانواده میشه، اما بیشتر فیلمهای دنیا سکانسهایه مشابهی دارند که بعضیاش بدجوری اعصاب خرد کنه مثلا:
۱)قهرمان داستان بعد از کلی بدبختی و بالا و پایین شرور قصه رو یک گوشه گیر انداخته اما تازه یادش میافته که هی زر بزنه بازم زر بزنه و هی وراجی کنه تا حتما آدم بده یکجوری دهنشو سرویس کنه و دوباره روز از نو روزی از نو

۲) بروبکس فقیر و بیچاره داستان کلی گشتن و خون دل خوردن تا یک کیسه پول گنده یا یک گنج یا همچین چیزی پیدا کنن بعد عین دیونه ها پولها و جواهرات رو میپاشن هوا اونم تو دریا یا دره یا طوفان شدید از روی پل!! اخه کدوم احمقی همچین کاری میکنه؟ :(
اگر شما هم از این مدل سکانسها سراغ دارید خوشحال میشم نظراتتون رو به اشتراک بذارید

صبح به صبح بیدار میشیم یکم گلو و ریه و سر و کله مونو چک میکنیم ببینیم سرماخوردیم؟ گلو درد داریم؟ تب مب چی؟ بعدش یک نفس راحت میکشیم که دیروزم به خیر گذشت الهی به امید تو... خب برنامه چیه؟ شستن دستها رعایت بهداشت و نرفتن تو اجتماع ای تف تو این برنامه، خیلی استاندارد زندگیمون و امید به زندگی و عشق و حالمون به راه بود این کرونا هم اومد و از زندگی مزخرف حیوانی به زندگی مزخرفتر نباتی تبدیلمون کرد ، اون قدیم ندیما گویا خدایان گروه گروه بالای کوههای یونان زندگی میکردند و پیغمبرها هم همگی سوزنشون روی این خاور میانه گیر کرده بوده اما الان چند وقتیه دنیا کوچیک شده و همه چیز جمع و جور پس کلوهم دنیا جمع شدن تو ایران و آزمون و خطاهاشون رو همین جا انجام میدن! چرا که نه؟ هم جمعیت زیاد داره هم این جمعیت زیاد صاحب ندارن، پس میشه انقدر گشنگیشون داد تا ببینیم آدمها در چه درجه ای میمیرن؟ یا آزمون شجاعت یعنی پرواز با هواپیماهای اسقاطی و پکیده برگزار کرد و دید تهور آدمی پایانی نداره، زلزله و سیل رو هم میشه براشون قاطی کرد بخوردشون داد و دید اینا بازم زنده موندن و صداشون در نمیاد ، تفریح و سرگرمی رو ازشون میشه گرفت ؟ بله چرا که نه؟ اینا از پس مشکلات بزرگتری بر اومدن افسردگی و ناراحتی و عدم تخلیه انرژی که سوسول بازیه!! هوای ناپاک و گرد و غبار و بنزین بدتر از زغال سنگ با ماشینهای خراب اگر یکجا جمع بشن مطمئنا اکسیژن از اونجا میره و جاش ریزگرد و مونوکسید کربن میشینه درسته؟ خب چه بلایی سر آدمها میاد؟ قربان گزارش شده که هیچ سرو مور و گنده! البته یک عده ای دایم سردرد دارن و یکسری سکته قلبی کردن و بعضیها هم بچه هاشون سقط شده و نوزادها هم نارس و خنگ شدن اما در کل در کمال تعجب اتفاق دیگه ای نیفتاده! فکر کنم تحریم رو تا حلقشون فشرده تر کنیم تا نون و آب هم پیدا نکن و مسافرت هم نرن و از بیکاری تو اسنپ هم نتونن شغل پیدا کنن ، دیگه بتونیم مردمشون رو ریشه کن کنیم البته اصلا نباید سرسری عمل کرد پس براشون یک بسته از باکیفیترین ویروسهای موجود رو هم میفرستیم که اگر از بلایای مشهود جون بدر بردن این کرونا حسابشونو برسه، اونوقت روی بازمانده ها آزمایش میکنیم تا ببینیم بعد از حرارت و فشار و تجزیه و ترکیب چی باقی میمونه؟! فقط یک سوال بی جواب هست هنوز ، اونم اینکه اسم این گونه جدید باقی مونده رو چی بذاریم و در چه رسته ای جاشون بدیم!؟
چون دیگه هر چی هستند قطعا انسان نیستند

نوید محمد زاده هنرپیشه خوبی است
نوید محمد زاده تهیه کننده خوبی است
نوید محمد زاده انسان با اخلاقی است و حقیقتا از هنرجویان جوان سینما و تئاتر حمایت میکند
نوید محمد زاده عموما قابل اعتماد است و به پشتوانه انتخابهای ایشان میتوان فیلم یا تئاتر هایشان را با خیال راحت به تماشا نشست
نوید محمدزاده به نسبت خیلی ها هنوز قدمی در جهت خودتخریبی و رد دادن یهویی با دعوت به دعا و ذکر بی موقع و یا پاچه خواری شدید دولتی ها مثل آن ساکن طبقه وسط انجام نداده و هنوز محبوبیت خوبی بین عوام و خواص دارد.

اما با این همه ای کاش جایزه اخیرش و اولین جایزه تئاتریش را برای نمایش بیگانه در خانه نمی گرفت و هیات داوران مرعوب تیم سازنده و ترس از نادان انگاری و مساوات نافهمی نمیشدند و با شجاعت این جایزه را به یکی از صدها هنرپیشه زحمت کش و ناشناس این روزهای تئاتر ایران میدادند.

حقیقتا دلم برای هنرپیشه های خوب و ناشناس تئاتر ایران سوخت کسانی که همه سال زحمت میکشند و معمولا ناشناس هم باقی میمانند.

نوید هنرپیشه خوبی است اما نقشی که به خاطرش جایزه گرفت ارزش گرفتن هیچ جایزه ای را نداشت

نه گل روئید نه زنبور پر زد نه مرغ کدخدا برداشت فریاد
کوچه ها باریکن دکونا بسته س خونه ها تاریکن طاقا شکسته س
از صدا افتاده تار و کمونچه مرده می برن کوچه به کوچه
نگاه کن! مرده ها به مرده نمیرن حتی به شمع جون سپرده نمیرن

مرده میبرن کوچه به کوچه

شکل فانوسین که اگه خاموشه واسه نفت نیست هنوز یه عالم نفت توشه
از صدا افتاده تار و کمونچه مرده می برن کوچه به کوچه
جماعت من دیگه حوصله ندارم به خوب امید و از بد گله ندارم
گر چه با دیگرون فاصله ندارم کاری با کار این قافله ندارم
از صدا افتاده تار و کمونچه مرده می برن کوچه به کوچه

مرده میبرن کوچه به کوچه

دشتمان گرگ اگر داشت نمی نالیدیم
نیمی از گله ما را سگ چوپان خورده!

صفحه تیوال رو که باز کردم متوجه روبان سیاه اعلام عزا و ابراز همدردی شدم ، یادم میاد قبلترها هم ناراحتی و درد و عزا بود زیادم بود اما یکجور دیگه بود ، شاید چون اتفاقهای بد سابق طبیعی بودن یا چون غیر قابل پیشگیری و هرازگاهی و اتفاقی بودن کنار اومدن باهاشونم آسونتر بود، میشد گذاشتشون روبروی کفه شادی ها و خوبی هامون و اینا رو به اونا در کرد، اما اینروزها بدجوری دردهامون آزاردهنده تر شدن اینروزها شبهامون سیاهتر شدن و روزهامون باغروب شروع میشن جای طلوع!
آستانه تحریکمون کم وکمتر شده و با یک تلنگر میخوایم گلوی همکارمون یا رفیقمون رو (که زورمون بهش میرسه) بدریم، اما اما اما به جاش آستانه تحملون انقدر بالا رفته که دیگه هیچی رومون اثر نداره! حتی مرگ حتی مرگ ... دیدن ادامه ›› حتی مرگ!

اونروزها بخاطر غم بی پدری قهرمان گلهای داوودی نصف مملکت گریه میکرد
اونروزها خبر مرگ یکی از اقوام همسایمون کل محل رو سیاه پوش میکرد
اونروزها خبر عروسی دختر خاله دوستم به خونه ماهم شادی میاورد
اونروزها دستگیری و زندان فلان دانشجو برای همه دانشگاهمون دغدغه بود
اونروزها دانشجوها و هنرمندها و فرهنگیامون با بصیرت بودند و حداقل عامل و باعث مشکلات رو میشناختن و بهش رکوع و سجود نمیکردن

اینروزها درآمدهامون کم و کمتر شده جیبامون خالی و خالیتر
اینروزها ارزش جونمون کم و کمتر شده ، امید به آینده مون هم نیست و نابود
اینروزها محبت و مهر و نوع دوستی کم نشده ، از بین رفته
اینروزها خودمون دست جلادمون رو میبوسیم و بهش گل تقدیم میکنیم
اینروزها با تمام وجود دنبال توجیه و دلیلیم که واقعیت ها رو وارونه ببینیم!
اینروزها رو میگذرونیم با درد با رنج با ناامیدی، چون تحمل از تغییر آسونتره
اینروزها پوپولیستها لباس روشنفکری پوشیدن و همه جا نفوذ کردن
اینروزها نادونترین افراد نقاب دانایی رو چنان بصورتشون چسبوندن که مخالفت باهاشون دل شیر میخواد.

پ ن: این چند روزه تو هیچ بحثی شرکت نکردم و فقط نظرات دوستان رو خواندم و خواندم و متعجب و بعد متاثر شدم و بیشتر و بیشتر اطمینان حاصل کردم نه امیدی مانده و نه درمانی و نه درمانگری! و خشت کج اول چنان تا ثریا کج رفته که با جمیع علوم قدیم و جدید هم این کجی صاف نگردد چون مقصرین اصلی همه اشتباهات اخیر و عوامل قبلی بوجود آمدنشان در تمامی بحثها گم و مصون از هر اتهامی بودند و در عوض موضوع همه بحثها در نهایت به لحاف ملا ختم میشد و این روند تا ابد ره به ترکستان هم نخواهد برد.