هت تریک نمایش های بد در عمارت روبرو بعد از پر و دد این بار با روایتی بی حاصل بنام بنیامین :((
حمایت این نیست که وقتی کاری بده الکی بگیم وای چه خوب بود :(

میگن یکی میخواسته چاخان کنه میگه :
یه روز دم جنگل بودم که یه شیر دنبالم کرد، همه میگن خب! خب!
هیچی! انداختم تو جنگل تا لابه لای درختا قایم شم ولی باز شیره دنبالم اومد
همه میگن خب! خب!
بعد رفتم تو یه بیشه زار لای علف ها و باز شیره دنبالم اومد
همه میگن خب! خب!
زدم به آب و شنا کردم اون سمت رودخونه ولی باز شیره اومد
همه میگن خب! خب!
میگه و میگه سرانجام میرسه به جایی که میگه رسیدم به جایی که جلوم دره بود و پشت سرم شیره..
همه میگن خب! خب!
بعد هرچی فکر میکنه هیچ چیزی به فکرش نمیرسه ملت هم هاج و واج داشتن نگاهش میکردن، دست آخر میگه هیچی دیگه شیره من رو خورد!!!

هیچی دیگه آقا کلی مثلن ابداعات کارگردان جان از جمله اتفاقات عجیب و غریب و فیلمبرداری پینگ پنگی و لنزهای رنگ و وارنگ و و و پشت سر میذاری تا آخرش برا بگن خب دیگه! آخرش شیره ما رو خورد!! :((

آقای گروه نمایشی جان! اگه قصد دادن بلیط های نمایش خودتون به دوست و آشنا رو دارید لطفن برای اون 4 تا تماشاگر بخت برگشته که اشتباه کردن این وسط بلیط نمایش شما رو تهیه کردن که اصلن هیچ، برای حفظ ارزش و احترام خودتون و نمایش تون بلیط ها رو به کسانی بدید که براتون کمی ارزش قائل باشن و کل اجرا مشغول گپ و فیلم برداری و صحبت و اینستا بازی نباشن
آخر اجرا که روانس دورهمی طور نمایش تموم شد فقط ما چهار پنج نفر از سالن خارج شدیم و تا مدتها بعد خروج ما هم بساط دست و جیغ و هورا بر پا بود!!
از ما که گذشت برای شبهای دیگه برای خودتون و نمایش تون ارزش قائل باشید :(

چقدر بده که آدم هر تکه از قلبش یه گوشه ی این دنیا باشه..
___________

* احترام *

به نظرم کاریزما از همه لحاظ قوی تر و کامل تر از سندروم هستش و این نوید پیشرفت رو داره برای یک کارگردان جوان و پر ایده و گروه پر انرژی و دوست داشتنی ش
در انتهای نمایش وقتی بهش فکر می‌کنیم و اتفاقات رو کنار هم میذاریم می‌بینیم که با متنی جذاب و پر چالش مواجه بودیم که برای تمام حرکات و لحظاتش فکر شده و زحمت کشیده شده ولی به شخصه من دو مشکل با نمایش داشتم
قطعن کارگردان برای چینش تکه های نمایشی که در خلاصه داستان اومده تفکرات خاص خودش رو داشته و چه بسا در ادامه هم با توجه به همون بینش اتفاقات خاصی رو رقم زده ولی تماشاگر باید تمام این چرائی ها رو خودش کشف کنه و تازه ممکنه فرضیات دیگه ای هم داشته باشه و با اون فرضیات نادرست در ادامه نمایش هم به مشکل بر بخوره، درکل بسیار ذهن تماشاگر رو درگیر میکنه دوم اینکه شاید تماشاگر خودش رو برای این حجم از چالش و تعلیق ... دیدن ادامه » آماده نکرده باشه و قبل از اواخر نمایش که شاه کلید داستان هم هست ارتباط خودش رو با کار از دست بده و شاید بهتر باشه برای رسیدن به شاه کلید راه هموار تری رو پشت سر بذاره
عرض تبریک و خسته نباشید دارم خدمت کارگردان محترم و گروه خوب شون، خوشحالم از این که تئاتر مون همچین جوانان پر، و هدف مندی داره که ما رو به آینده تئاتر کشور امیدوار میکنه

به نظرم اهمیت به طراحی لباس و صحنه از نکات برجسته نمایش بود ( مثل پوستر روی کمد ) با احترام بازی اغلب آقایون از دید من بسیار بد بود ( بجز آقای مشاور و چنتوری ) ولی خانمها خوب و بخصوص خانم فورولا عالی ایفای نقش کردن ، پرداخت داستانی هم خیلی خوب بود ولی در انتها انتقال پیام بخوبی صورت نمیگیره ، و تماشاگر که حدود 80 دقیقه کنجکاو ماجرای خانواده فورولا شده با اون چهار پنج جمله نمیتونه داستان رو بخوبی برای خودش جمع و جور کنه ، اون جملات مفهومی طور که حفظ شده و بی حس و حال توسط دائی در طول نمایش گفته میشه هم بیشتر نمایش رو از رمق میندازه تا برای تماشاگر گره گشا باشه
در کل به نظرم با نمایش خوبی روبرو هستیم که معلومه براش زحمت زیادی هم کشیده شده و با کمی درک نقش و بازی بهتر چند کاراکتر و پایانی چفت و بست دار تر مخاطب رو تمام و کمال راضی نگه میداره
عرض درود و خسته ... دیدن ادامه » نباشید دارم خدمت گروه خوب و پر انرژی این نمایش

عصر متوسط ها به نظرم نمایش متوسطی بود که میتونست فراتر از این هم باشه، دکور و طراحی صحنه عالی بود مخصوصن هارمونی رنگ دیوارها و مبل، نمای آشفته و درهم اتاق و چالش گوزن طلایی :)) بازی‌ها خوب و بی ایراد بود ففط به نظرم بازیگران در انتقال حس کاراکتر شون تلاش خاصی نمیکردن و خیلی رباتیک طور بودن، دو سه شوخی اضافه شده هم بکار نشسته بود، ایده گفتگوی تلفنی نیز هم :)
فقط کار به نظرم یک جمع بندی پایانی نیاز داره و تماشاگر رو تو شوک عه! چرا اینجا تموم شد! قرار میده، شاید پرداخت نهایی بهتر کار رو از متوسط به خوب ارتقا میداد
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت دوستان

میدونم کارم اصلن اهمیتی نداره ولی برای اعتراض به این عملکرد بی توجیه و توهین آمیز ستاره م به این نمایش رو یک میکنم :(

بله! می توانم ، من در رویای خودم آزادم..

یک سرود و ترانه شیلیائی که شاید شنیدن شون خالی از لطف نباشه

https://youtu.be/en8yqVxuT-U
(Victor Jara, manifiesto)
http://www.ofros.com/film_video/pervaz_mkhara.htm
ترجمه فارسی

https://youtu.be/P0-rnnitNBc
(El pueblo unido jamás será vencido, Quilapayun)
https://genius.com/amp/Genius-farsi-translations-quilapayun-el-pueblo-unido-jamas-sera-vencido-lyrics
ترجمه فارسی

به نظرم هر چی یک نمایش کامل تر باشه یعنی برای خودش و مخاطب ارزش بیشتری قائله و صدای خنده حضار با تیزری داستانی طور که صدای زیبا و خاطره انگیز ناصر طهماسب عزیز رو روی خودش داره بدجور باهاش خودنمایی میکنه :)
در مورد خود نمایش هم از دید من با یک کار شسته رفته و هدفمند روبرو هستیم که از زیاده گویی پرهیز میکنه و در تمام زمینه ها از دکور و طراحی صحنه و لباس و موسیقی و بازی‌ها و متن جملگی در حد استاندارده و از همه مهمتر وجود گروه نمایشی ای که خودش رو از تماشاگران جدا نمیدونه و شنونده و جوابگو هستش
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت دوستان و امیدوارم موفق باشید

درود
پلاسی تخفیفی چیزی نمیخوره؟ با همین فرمون تا آخرش میرید؟ :I

آقای دیردار؟ شما خودتون تئاتر نگاه می‌کنید؟ اسم نمایشی بنام آبی مایل به صورتی به گوش تون خورده؟ یا فیلم صدای آهسته؟ یا قدیمی تر فیلم آئینه های روبرو؟ یعنی واقعن نمیدونید چقدر سخیفه تمسخر اقلیت های جنسی برای خنده گرفتن از تماشاگر؟؟ واقعن جای تاسف داره آقا
آقای سالن مهرگان؟ 3 تا عکاس قدم به قدم روی 3 پله کنار هم اونهم تو یک اجرا؟ میخواید زین پس به ازای هر تماشاگر یک عکاس خوب و مهربون هم وارد سالن کنید؟
البته زحمت و بازیهای خوب بازیگران جای درود و خسته نباشید داره

نمایش در آشپزخانه شلوغ یک رستوران چینی تایلندی ویتنامی (فکرکنم) آغاز میشه که قسمت اصلی دکور و طراحی صحنه روهم شامل میشه و طی مرور زمان متوجه میشیم کارگران اون رستوران قراره نقش های متفاوت دیگه ای از اهالی طبقات بالایی یا مجاور اون رستوران گرفته تا جیرجیرک و مورچه رو هم بازی کنن و حتی مقید به جنسیت هم نباشن، مثلن جوانی با ریش قراره نقش دختر گارسون زیبای رستوران و یا دو مرد زن پوش نقش مهمانداران هواپیما رو ایفا میکنن یا دختر جوانی که نقش پسرک کارگر رستوران رو داره نقش مرد الکلی همسایه رو هم بازی میکنه، نمایش یک داستان اصلی و چند داستانک فرعی رو بی هیچ قید و بند خاصی تنها با شرح صحنه و کاراکترها توسط راوی به پیش میبره ، روالی که دست‌کم در سلیقه من نیست و اسمش رو میذارم پرداخت داستانی مشوش(ایده و سکانس پل به نظرم عالی بود) شایدم بعضی از دوستان همچین ... دیدن ادامه » نظری نداشته باشن و اون رو هنر به نمایش درآوردن یک متن بکر بدونن ولی برای من با توجه به بازی‌های خوب و کاری زحمت کشیده شده، این رفت و آمد و کلید خوردن های مکرر بی نظم و عجیب بازیگران اصلن جذابیت نداشت و کلافه م کرد
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت عوامل نمایش

دریا خیلی بزرگه ، اونقدر که میتونه تمام مهاجرهای دنیا رو تو خودش جا بده ..

به نظرم قسمت های فیزیکالش و هماهنگی گروه خیلی خوب دراومده و نشان دهنده تمرین و زحمت همگی شون داره
موزیک زنده بسیار عالی و دوست داشتنی یه و با تعدد ادوات بر لذت کار اضافه می کنه
پرداخت اساطیری مدرن طوریش هم ابتکاری و دیدنیه مثل نبرد تبعید و نبرد در برف و باد فقط تاکید زیاد روی شعارها باعث خستگی میشه ولی شاید در مملکت شعار زده باید هم اینطور غلو کار زیاد باشه، جنبه های نقد اجتماعی سیاسیش خوب بود ولی به نظرم جاهایی کار رو از متن اصلی‌ش دور می کرد
فقدان دکور قابل ذکره و از دید من اون جمع پرچم ها هم ایده جالبی نبوده
بازیگر اصلی 90 دقیقه حرکت بدنی و بازی داره و فکر کنم بخوبی از عهده ش براومده
در کل دیدن کوریولانوس برام تجربه جالبی بود
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت دوستان

سخنگوی دولت شعار! : لحن و عوض کن..

دم در سالن صدای زیبای خسرو پسیانی آرامش خاصی به مخاطب میده و صابر ابر که با خوشروئی بخاطر نیم‌ساعت تاخیر دلجویی میکنه، صحنه بمانند 4 دقیقه س و به نوعی خالی تر، به شخصه با شروع نمایش و فهمیدن چالش اون خیلی از ابتکار نویسنده به وجد اومدم و به نظرم گریم و طراحی لباس و نورپردازی عالی یه و به جذابیت های سورئال طور کار اضافه میکنه، قدرت بازی‌ها و حرکات بدن هم قابل ذکره مخصوصن حامد رسولی که بازیگر مشترک این دوگانه س
درکل از دید من نمایش دوم کار قوی تری هستش ولی کلید های جذابیتش در نمایش اول ارائه میشه
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت عوامل نمایش

#فیلم_های_کوتاه_تیرگان

روشویی : شاید چون فیلم اول بود هنوز حواسم واسه چالش طوری هاش آماده نبود و خیلی منو نگرفت(4)
آگهی فروش :به نظرم خیلی خوب بود، هوشمندانه توجه ها رو به یک مشکل روحی روانی خاص جلب کرد (2)
دریای تلخ : همه چیش خوب بود مخصوصن فیلمبرداریش فقط طرح چالشش بسیار غیر منطقی بود (3)
داش آکل : با ذوق بود ولی شاید شب بی ذوقی من بود چون به وجد خاصی نیومدم فقط صدای آواز خانمی که داشت بسیار محشر و حال خوب کن بود (5)
موج کوتاه : شاید بهترین فیلم تیرگان بود، فضا سازی کیفیت ایجاد حس توهم و تنفر و بسیار منو یاد فیلم دوئل اسپیلبرگ انداخت (1)
سیاه سرفه : اشاره به موضوع نو و خوب، پرداخت و بازی ها افتضاح + یه آهنگ فرانسوی عالی :)) (6)
درکل نزدیک به 3 ستاره

نام اون آهنگ فرانسوی رو میدونید احیانن؟ :)

درکل نمایش های با تم عاشقانه حزن انگیز طوری در سلیقه من نیست ولی وقتی پای چند اعجوبه در میون باشه شرایط فرق میکنه
صحنه دکور خاصی نداره و محدوده بازی مثل شاه ماهی ماسه طوری هستش و از تک و توک ابزار صحنه ای مثل ایده ی نمایش شهر ما استفاده شده ، طراحی لباس ها معمولی و پرداخت داستان کمی کش دار جلوه میکنه ولی بازی‌های عالی ستاره پسیانی شقایق دهقان و حامد رسولی باعث میشه نتونید به هیچ چیز جانبی ای فکر کنید
ویژگی مهم متن از دید من چفت و بست دار بودنشه و اینکه پرداخت و انتها داره و تماشاگر رو بعد چند خطابه بی سرانجام رها نمی کنه
به نظرم بین این دو نمایش چهار دقیقه هویت مستقل تری داره ولی برای تکمیل داستان باید بیننده ی هر دو‌ش باشید اونهم با تقدم دیدن نمایش 4 دقیقه :)
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت دوستان و عوامل کار