به آن دو نفر (آدم و حوا) توی بهشت حق انتخاب داده شده بود: سعادت بدون آزادی یا آزادی بدون سعادت؛ گزینه سومی در کار نبود. و آن دو کله پوک آزادی را انتخاب کردند و نتیجه اش چه شد: قرن ها در آرزوی همان غل و زنجیرها بودند. می فهمید؟ اندوه جهان از اینجا می آمد. قرن ها! و تنها ما بودیم که راه بازگرداندن سعادت را پیدا کردیم..
خدای دوران باستان و ما، کنار هم، پشت یک میز نشسته ایم. بله! ما به خدا کمک کردیم ابلیس را بلاخره شکست بدهد؛ آخر می دانید او بود، ابلیس، که آدمها را ترغیب می کرد ممنوعیت ها را نادید بگیرند و طعم آن آزادی مهلک را بچشند؛ او همان مار خبیث است. ما هم با چکمه کوبیدیم توی سرش؛ ترق! و خلاص: دوباره به بهشت راه پیدا کردیم.
حالا باز مثل آدم و حوا ساده دل و معصومیم. دیگر درگیر مسئله خیر و شر نیستیم؛ دوباره همه چیز بسیار ساده شد، ساده مثل بهشت، مثل سادگی بچه ها. ولی نعمت، ماشین(اعدام)، ناقوس گاز، نگهبان ها- همه ی اینها خیرند، همه ی اینها باشکوه، شریف و متعالی اند و شفاف مثل بلور. چون اینها محافظان عدم آزدای ما یا همان سعادت ما هستند. اگر به اراده باستانیان بود، می نشستند استدلال می کردند، سبک سنگین می کردند، به مغزشان فشار می آوردند: این اخلاقی است، این غیر اخلاقی...

ما/یوگنی زامیاتین/نشر بیدگل

وقتی

با میوه ی رسیده ی لب هایت

پرهیزم را به وسوسه می گیری

من فکر میکنم پدرم حق داشت

که (میوه ی حرام

همیشه

شیرین تر است)

حسین منزوی

مدتهاست که دیگر با کسی درباره ی پول و هنر صحبت نمی کنم،
هروقت که این دو باهم برخورد می کنند یکجای کار لنگ است.
هنر را یا گران میخرند یا ارزان!

عقاید یک دلقک
هاینریش بل

در برنامه ی (ایمان جدید)، رشد (انسان جدید) اهمیتی اساسی دارد. (انسان جدید) را چنان تربیت می کنند که مصلحت عمومی را تنها معیار رفتار خود بداند. بسیاری از تمدن ها با پدیده ی خبرچینی آشنا بودند و هستند، اما ایمان جدید آن را برترین فضیلت شهروند خوب می داند ( و طبعا از ذکر عنوان خبرچینی به شدت احتراز می کند) همین خبرچینی شالوده ی ترس همه از یکدیگر است و دشواری نیاز به هوشیاری در برابر گوش ها و چشم هایی همیشه حاضر و ناظر را هم سبب می شود.
در چنین اجتماع مسمومی تلاش برای بهتر کردن وضع خود به بهای وضع دیگران به تدریج اخلاق مبتنی بر برادری و همکاری را به اخلاق جنگی بدل میکند که در آن همه علیه یکدیگر می جنگند و نیرنگ بازترین انسان ها از مهلکه جان سالم به در می برند.

ذهن در بند -چسلاو میلوش

در دنیای توتالیتاریسم، حقیقت هر آن چیزی است که به (امر درست) خدمت میکند

لشک کولاکوفسکی