نمایشنامه‌خوانی›آسید کاظم

خلاصه: هیاهوی تیز و برنده‌ی کلام، کلامی که نباید، سکوت ناخواسته‌ی حق، ناآرامی آشکار در جماعتی ناسپاس که هر چند خوی نیک و کردار مردانه‌ایی را دیده باشند باز از نو کلام به قضاوت می‌گشایند ...
مرام پهلوانی و گستاخی خام جوانی، هوای غزل خوانی و ترنای سوزناک زندگانی که قیام پدرانه‌ی مردانگی ختم آن است ...