نمایشنامه «قفس باز» اثری نمادین و اندیشه محور است که در فضایی استعاری، جامعهای را به تصویر میکشد که انسانها در نتیجهٔ سقوط اخلاقی و فاصلهگرفتن از ارزشهای انسانی، به موجوداتی حیوان گونه تبدیل شدهاند. در این میان، گروهی از انسانهای آگاه و آرمانگرا با هدف اصلاح جامعه و بازگرداندن انسانها به خوی اصیل و الهیشان، تصمیم میگیرند مدتی در میان آنان زندگی کرده و از درون این تباهی، نوری از آگاهی و رهایی بیافرینند.