فیلمی کوتاه که بلند فکر میکند، و سؤالاتی بهجا میگذارد که پاسخش، نه در داستان، که در درون مخاطب نهفته است.
فیلم با انتخاب فرم تکپلانی واقعی، جسارتی چشمگیر نشان میدهد؛ حرکتی که نهتنها از نظر تکنیکی دشوار است، بلکه بار معنایی خاصی هم دارد: بیوقفه بودن ذهن، جریان سیال زمان، و نبود امکان "کات زدن" به گذشته.
دوربین سیال فیلم، همچون چشمی ناآرام، بهدنبال حقیقتی میگردد که مدام از چنگش میگریزد.