کتاب›زن و سینما

نظریه ی فیلم و عمل فمینیستی در خصوص فیلم، با وجود تاثیر نوآورانه و عمیقش بر زیبایی شناسی و سیاست در سینما، ارتباط های نزدیکی با سنت سینما دوستی داشت. این آخرین موجی بود که به دنبالش جنبش های بزرگ "سینمای سوم"، بیش از همه، پیشتازان دهه ی ۱۹۶۰ در امریکای لاتین، اروپا و امریکای شمالی را در بر گرفت. در نگرش این جنبش ها سینما، به منزلهی نشانه و نماد فرجام اندیشی سیاسی آرمانخواهانه، از اهمیتی اساسی برخوردار بود. سینما نه تنها میتوانست آرزوی جهانی بهتر را به روشنی بیان کند، بلکه راه و روشهای نوینی برای دیدن فراهم آورد. این امر به ویژه در مورد فمینیسم مصداق داشت: سینما ابزار سرکوب زنان را از راه تصویرپردازی دوچندان تقویت میکرد، ولی همچنین به مدد ایجاد تحول و بازآفرینی شکلها و قواعد سینما، ظرفیت رهاییسازی آن را نیز مضاعف می کرد.
نظریه فیلم و عمل فمینیستی با خود نوید دگرگونی هایی را نه تنها برای بهره برداری اصلی خود در کشورهای صنعتی، بلکه در دهه های بعدی برای کسانی به همراه آورد که با استعمار و استعمار نو مبارزه می کردند. اکنون اولویت های زیبایی شناختی و فکری همراه با تغییر اولویت های سیاسی، که به نیروهای امپریالیسم نولیبرال اهمیتی دوباره می بخشد، دگرگون شده است...
-لارا مالوی-