تئاترشهر قزوین مرکز اجرا و نمایش

دیشب به اتفاق خانواده به دیدن نمایش پایانی تئاتر موش ها و آدم ها رفتیم. این اولین بار بود که نمایشی در تئاتر شهر قزوین میدیدم. بسیار تجربه مأیوس کننده و پشیمان کننده‌ای بود. در تیکت نوسته بود حتما نیم ساعت جلوتر در سالن حضور پیدا کنیدو نمایش ۱ ساعت و ده دقیقه دیرتر شروع شد و کسی هم در رابطه با این بی برنامگی توضیحی نداد. شماره بلیط ها با شماره بلیط های رزرو شده روی تیوال متفاوت و در نتیجه پیدا کردن صندلی ها گیج کننده بود. راه دسترسی به صندلی ها پله هایی فلزی و نوک تیز به ارتفاع ۵۰ سانت بود و صندلی ها به شدت ناراحت و غیر استاندارد. سالن گرمایشی نداشت و در حالی که در حین نمایش فریادهای یک کارگردان تئاتر افسرده و سویسایدال را تحمل میکردیم از سرما میلرزیدیم. امید به زندگی به ما در حال برگشتن بود وقتی دیدیم بلاخره بازیگر مرگ موش رو نوش جان کرد و پایان نمایش طولانی و میکس شده از چند کتاب که در نوجوانی خوانده ایم و زندگی عشقی کارگردان نزدیک به نظر میرسید که تازه رسیدیم به مراسم تقدیر و تشکر پایانی و دست زدن و بلند شدن اجباری برای عوامل که همه به صورت ابزردی در حال اشک ریختن بودند! خلاصه ۸ آمدیم سرحال و مشتاق هنر و اجرا و ۱۱:۳۰ با بدبختی خود را نجات داده و با کمر درد و زانو درد و آب بینی آویزان به منزل رسیدیم و توبه و استغفار از رفتن به تئاتر شهر شهرمان.

با سلام چرا نمیشه بلیط خرید؟؟؟؟

بسیار سپاسگزارم از همه شما دست اندرکاران این تئاتر زیبا،بنده که بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم،بازی ها عالی بود وموسیقی با متن سنخیت خوبی داشت،و نور هم حس خوبی به آدم میداد، و جالب این بود که دختر قرمز پوش میدان فردوسی هدایت رو با نگاهی دیگر در ذهن مخاطب القا می‌کرد. واقعا خوب بود،ممنونم،ارادتمند