نمایش › دستهایت کو مم حسن

سلام خدا قوت . من اجرای این کار رو دیروز دیدم و خسته نباشید میگم به گروه اجرایی . این سومین کاری بود که از آقای گشتاسب می‌دیدم و به نظرم تفاوت چندانی با متن های قبلیشون نداشت و جهان موضوع و پرداخت و گفت و گوهای کاراکترها کاملا تکراری بود و به شخصه دوست داشتم با متن متفاوت تری از ایشون مواجه بشم . متن به نظرم ایده خوبی داشت ولی کامل نبود / چند نوجوان هم محلی با هم میرن جنگ و کشته میشن/ . این دست آویز برای نوشتن یک نمایشنامه خیلی کمه واسه همینه که درام در هیچ لحظه یی از اجرا اتفاق نمی افته و ما دایم روایت می شنویم بجای اینکه اتفاق ببینیم و تأمل کنیم . طراحی صحنه زیبا بود ولی من ازش لذت نبردم چون نمیدونم چه ارتباطی به نمایشنامه داشت . مثل دلیل استفاده از بازیگرای بزرگسال در نقش پسر بچه ها که یقین شیوه ی اجرای کارگردان است اما وقتی من مخاطب معنای این انتخاب رو نمی‌فهمم و جوابی در بطن اجرا به این سوالات داده نمیشه ارتباطم با اجرا قطع میشه . در کل خدا قوت میگم بهتون

با این که مهارت رضا گشتاسب در نوشتن ثابت شده هستش ولی باز به دوستانی که همراهم بودن وعده دیدن نمایش آنچنانی رو نداده بودم. خلاصه بگم که روسفیدم کردین.خسته نباشید میگم به بازیگران و همه عوامل بخاطر نمایش تمیز و منسجم و جذابشون.متن محتوا موسیقی صحنه و کارگردانی همه و همه عالی و در خدمت کار بودن.حیف و صد حیف بخاطر شرایط بحرانی و همچنین عدم حمایت.بازم تبریک میگم به گروه خوبتون

اولین بار بود که به تماشاخانه سرو میرفتم . مکان مرتب و تمیزی برای تاتر هست . طراحی و اجرای دکور بسیار خلاقانه بود . از شیب‌های ایجاد شده به خوبی میشد فضای خاکریز و تپه ماهورهای روستایی را به بیننده القا کرد . موسیقی خیلی خوب و با احساس از جنوب اگر اشتباه نکنم با بازیهای خوب . درود بر همه دست اندرکاران برای همت و عشق ستودنی شان در خلق این تاتر خوب در شرایط پر ریسک کرونا .