این نمایش روایت کننده قصه پسر بچه تنبلی است که به پاکیزگی اهمیت نمیدهد .برای همین همه اهالی ده و روستا ازش دوری میکنند و با او بازی نمیکنند. تا اینکه ...
این نمایش با توجه به قصه و شعر فولکلور و به صورت موزیکال و تلفیق بازیگر و عروسک به روی صحنه می رود
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
خرید بلیت این نمایش کودک و نوجوان، بر اساس قصه فولکلور و به کارگردانی سینا نورائی و با بازی آنا نمکچیان، صالح خواجه، مهرزاد شربت خواری و ... با تخفیف آغاز شد.
امروز نمایش رو دیدم، متاسفانه بسیااار ضعیف بود، از نظر قصه گویی، بازیگران که تمامی نقشها رو به جز حسنی یک نفر بازی میکرد و حتی نقش برادر فلفلی رو هم نداشتن، ارتباط با کودکان کاملا ضعیف و هیچ خنده ای از بچه ها نگرفتن و هیچ خلاقیتی در نمایش نبود.مدت نمایش هم حدود ۳۰ دقیقه بود که همه از کوتاه بودن زمان متعجب بودن.بچه های هفت و چهار ساله من اصلا خوششون نیومد و خانواده های معترض زیاد بودن.امیدوارم برای اجراهای بعدی حداقل روی صورت قصه گو یه گریم جذاب برای بچه ها باشه و بلندتر قصه رو تعریف کنن تا توجه بچه ها جلب بشه
به همراه دختر پنج ساله و همسرم امروز به دیدن این نمایش رفتیم و متاسفانه باید بگم که حیف وقت و هزینه ای که بابت این نمایش به هدر رفت، هرگز تماشای این نمایش را توصیه نمیکنم، دلایل: تاخیر در شروع نمایش، کل مدت نمایش با همه کش و قوس ۱۵ الی بیست دقیقه بود، راوی بسیار ضعیف و بدون اعتماد به نفس با صدای ضعیف، فقط دو بازیگر جریان قصه را پیش بردند خانمی که عروسک گردان حسنی بود و خود کارگردان که جور همه عروسکها و پدر حسنی و فلفلی را کشیدند، و به زحمت سر و ته داستان را به هم چسباندند. دختر کوچولوی من با تمام شدن نمایش هنوز نشسته بود و انتظار داشت قصه ادامه داشته باشه، چرا وقتی عوامل نمایش حضور ندارند بلیط میفروشید؟
فاجعه... فاجعه... فاجعه
۱. زمان نمایش کمتر از ۲۰ دقیقه بود و قیمت بلیت (با مقایسه با قیمت نمایش های خیلی خوبی مثل کلوچه های خدا و پینوکیو و رینارد روباهه و .. ) واقعا فقط کلاهبرداری محسوب میشد.
۲. آقای به اصطلاح کارگردان هیچ زحمتی برای نوشتن متن تحمل نکرده بود و متن مرحوم منوچهر احترامی را عینا به شکل خیلی ساده و خامی اجرا کردند. متنی که هر کودکی از حفظ اند و متاسفانه کارگردان حتی نمیدونه این متن چه کسی است و در شناسنامه اثر ذکر شده بر اساس داستان فولکلور. از هر نسخه ای هم استفاده شده باشه نام منوچهر احترامی به عنوان نویسنده این متن ... دیدن ادامه ›› وجود داره.
۳. بازی ها به شدت دم دستی و مبتدی بود. آقای کارگردان با حفظ سمت بازی گردان الاغ و غاز و جوجه و مرغ و فلفلی و قلقلی و پدر حسنی را ایفا می فرمودند!
۴. راوی قصه خانمی بود بدون ذره ای اعتماد به نفس و ناهماهنگ با آقای همه کاره که صدایش را خودش هم نمی شنید. سالن ۵۰ نفر هم ظرفیت نداشت و با صدای بسیار آهسته هم امکان شنیدن صدا بدون میکروفن وجود داشت اما من در ردیف دوم پچپچه های زیرلب خانم راوی را نمی شنیدم.
۵. به نظر می رسد که آقای نورائی از سر بیکاری و تنها برای کسب درآمد این نمایش را روی صحنه برده اند و متاسفانه به خاطر تعداد نمایش های اندک کودکان ناچاریم به این تنزل تن دهیم.
پولتان را دور بریزید اما به تین نمایش فاجعه نروید.
من هم همانند شما یک مخاطب تئاتر هستم ، با اینکه دانش آموخته رشته ادبیات نمایشی و مدرس دانشگاه هستم ولی فقط خودم رو یک بیننده تئاتر میدانم. بنده به همراه فرزند خودم و برادر زاده م برای دو اجرای این نمایش، تماشاگر آن بودم . که اسفند ماه سال گذشته و روز گذشته بوده . وقتی با این ادبیات ها و این نقد های به طور کامل ناصحیح و به دور از انصاف و حقیقت در باره یک اثر خوب نمایشی (در زمینه کودک و با محوریت کودک ) مواجه شدم ، بر خودم لازم دیدم که به عنوان یک بیننده و مخاطب تئاتر نظراتم را مطرح کنم تا شاید روزی به خودمان اجازه ندهیم که با هر نیت و هر انگیزه ای ، در یک روز و یک بازه زمانی مشترک نسبت به نقد ناصحیح و خارج از عرف ادبیات مرتبت با تئاتر ، اقدام کنیم.. کاش بدانیم که اگر ما بزرگ تر ها ... دیدن ادامه ›› به همراه فرزندانمان به دیدن یک نمایش کودک میریم ، داریم وارد یک دنیای کودکانه با ادبیات کودکانه و تصویر سازی های کودکانه میشیم . پس صرفا کودکانمان حق نظر دهی درباره یک نمایش دارند.
خوشحال شدم وقتی دیدم که یکی از اعضای گروه نمایشی، پس از اجرای نمایش ، نظرات بچه ها (که همانا مخاطبان اصلی ) نمایش کودک هستند ، را ثبت و ضبط میکردند تا این نظرات صادقانه و به دور از غرض ورزی کودکان بتواند گروهشان را در ادامه مسیر درستی که قدم بر میدارند ، همراهی کند. به نظر من بهترین نظر و نقد هر اثر را صاحبان آن اثر (کودکان و نوجوانان) میتوانند داشته باشند.
و در پایان ، نظر بنده درباره نمایش حسنی و ده شلمرود : بسیار منظم ، با زمانی در حدود 35 دقیقه کاملا مفید همراه با قصه پردازی درست که باعث خوشحالی و لذت بنده و مخصوصا فرزندم به همراه برادرزاده ام شد . با آرزوی موفقیت برای تمامی گروه های نمایشی کودک و نوجوان
اول از همه ،مدت نمایش 35 دقیقه بود، جدا از زمان ورودمون به سالن (که به نظر من برای بچه های گروه سنی ب ، زمان معقول و کاملا مناسب هست ) . من شخصا به همراه پسر 5 ساله خودم از دیدن این نمایش لذت بردم که تلفیق خوبی از دو گونه نمایش عروسکی و بازیگر بود