نمایشگاه›حضور در غیاب

در جهانی که همه چیز در معرض زوال است، آنچه باقی می‌ماند نه حضور آشکار، بلکه ردّی ناپیدا از بودن در جهان است؛ نشانه‌هایی خاموش که در فضا، در اشیاء و در حافظه جا می‌گیرند. گاه نبودن، خود شکلی از بودن است؛ حضور در غیاب، صدا در سکوت و تداوم در فقدان.
چیزهایی که دیده می‌شوند، گاهی حامل آن چیزی هستندکه دیگر نیست و در تأملی دقیق، غیبت بدل به راهی برای درک ژرف‌تر جهان می‌شود. تجربه‌ی بودن در کنار ناپیداها، مواجهه‌ای است با مرزهای نازک میان دیدن و ندیدن، میان اکنون و گذشته، میان زندگی و آنچه از آن فراتر می‌رود.