نمایشگاه›مثلِ قناری

«...مامان قناری داشت. توی قفس قناری ها یه آینه بود تا خودشون رو ببینن؛ از تنهایی دربیان؛ آواز بخونن و زنده مبونن.» این مجموعه ی سلف پرتره هر چند روایتی شخصی است اما شاید حکایت انسان هم باشد: دور ماندن ها، جدا افتادن ها، از دست دادن ها، خواسنت ها و نتوانسنت ها، دیده و شنیده نشدن ها و به خود پناه آوردن (در آینه حتی)و زندگی را خواست، با همه ی شادی ها و رنج هایش