فیلم من

بسیار ضعیف ، دور از انتظار...کاش خانم حاتمی ارزش خود را بداند و از همکاری در محصولات بی کیفیت خودداری کند

ما با آدم های معمولی کاری نداریم

نکته اصلی فیلم اینه : "آذر" یا همون لیلا حاتمی یه بیمار روانیه و تمام اتفاقات فیلم ساخته ی ذهنی اوست و عملا در واقعیت اتفاق نمیفته. اگر این نکته رو دریابید، فیلم خوب و جذاب و با یه ایده ی جدید همراه است ولی اگه این نکته رو نفهمید به نظر فیلم کسل کننده و بی سر و ته و ... خواهد بود. فهمیدن این نکته هم زیاد سخت نیست . به این نشانه ها توجه کنید :
1- صحنه آخر که پای روانپزشک در میون بود نه پلیس. آیا پلیس به خلافکار میگه "ببخشید خانوم میرزایی ما میدونیم جای شما اینجا نیست"؟ آیا خلافکار به پلیس میگه "نه... اتفاقا خوب شد که اینجام... خودم هم خسته ام"؟!!!
2- یک سرنخ هم در گفتگوی امیرجدیدی و آذر هست قبل از اینکه ببرنش که جدیدی به آذر میگه "تو بیماری".
3- یا مثلا آذر سازی رو آموزش موسیقی میده که خودش نواختنشو بلد نیست.
به هر حال به عنوان یه فیلم اول، فیلم ... دیدن ادامه » خوبی بود.

از این به بعد هرکس در مورد بهنوش بختیاری بد بگوید با من طرف است! صحنه ای که بهنوش بختیاری سر سفره ی مولودی خوانی صحبت می کند، توی سینما بلند بلند می خندیدم!
جایی که آذر در زمینه ای از چراغ های شهر در شب، ابوای شاگردش را در دست می گیرد و کند و با طمانینه به لب می گذارد، ولی فقط فوت و سوت خشکی بیرون می آید، تکان دهنده و به یاد ماندنی بود.

یک فیلم بی سر و ته.

امشب به بیهوده ترین ساعات عمرم ساعتی اضافه شد....
علتش هم خودمم!!

تنها نکته قوت فیلم از نظر من لیلا حاتمی هستش....
لیلا حاتمی به زیبایی تونسته از صورت سردش در این فیلم استفاده کنه.....کلیشه لیلا حاتمی توسط خودش شکسته شده تو این فیلم و شما یک لیلای جدید می بینید...چیزی که فیلم رو جذاب می کنه اینه که شما دیگه لیلای مظلوم همیشگی رو نمی بینید...
امیر جدیدی هم خوب می درخشه تو این فیلم....من تا الان از هیچ کدوم از بازیهای امیر جدیدی خوشم نیومده بود، ولی تو این فیلم واقعا بازی خوب و باورپذیری رو ارایه میده...
بهنوش بختیاری هم تلاش زیادی برای فاصله گرفتن از نقشهای شوخ و شنگش کرده و فکر کنم تا حدی هم موفق بوده....
ولی داستان فیلم.....فیلم به نظر داستانی نداره.....شما یک تیکه از زندگی یک خلافکار رو می بینید که حتی دلیل کارهاش رو نمی فهمید....ولی من به شخصه نداشتن داستان روایی تو فیلم برام آزار دهنده نبود....هم از فیلم لذت بردم و هم آخرش ... دیدن ادامه » با رضایت از سالن بیرون اومدم....
فیلم یه جورایی ایرانیزه شده catch me if you can هستش....
با این تفاوت که نمی فهمی هدف آذر چیه؟....چون حتی زندگیش هم مدل خونه به دوشی هستش و به نظر برای پول و ثروت این کار رو انجام نمیده!!....پس این همه کار خلاف برای چی انجام میشه؟....
آخر داستان هم به نظرم خیلی تخیلی بود!!....جدیدا نیروی انتظامی و اطلاعاتی اینقد مودب دستگیر می کنن و بهشون میگن فردا خودم میام و اونا هم خیلی شیک میرن بیرون؟!!؟!؟!؟

تازه فیلم را دیدم و چیزی که می‌دانم این است که فیلم بدی نیست. در واقع داستان ساده‌ای دارد و بازی‌ها همه ساده‌اند و معمولی به جز بازی لیلا حاتمی که معمولی‌اش هم خوب است و بازی بهنوش بختیاری که انتظار نداشتم. داستان برای مای بیننده ساده است و چیز خاصی ندارد. گره ندارد و جذاب نیست و همین‌جور روان پیش می‌رود و می‌رود تا می‌رسد به سکانس مانده به آخر و بعد خراب می‌شود به نظرم چون به نظرم نچسبیده است به کل فیلم. شاید نویسنده احساس می‌کرده که نیاز است ولی من مطمئنم که اگر این را نمی‌گذاشت خیلی بهتر بود. یعنی اگر فقط سکانس آخر بود و قبلی‌اش نبود می‌شد گفت که «من» بین متوسط و خوب است ولی الان با ارفاق می‌گویم که متوسط است. از ندیدنش چیزی از دست نمی‌رود ولی اگر آدم مردد باشد و فقط بخواهد در سینما باشد و آشغال هم نبیند مسلما گزینه‌ی خوبی است.

قبل از اکران عمومی فیلم "من"، بسیار کنجکاو بودم تا به زعم نظر بسیاری از دوستان ، بازی متفاوت لیلا حاتمی و نقش آفرینی خیره کننده بهنوش بختیاری را که کاندید نقش مکمل شده بود ببینم. با توجه به نام مشاور کارگردان ، فکر میکردم که قرار است فیلم خوبی ببینم. ولی فیلم نبود، شاید قصه هم نبود، نه آغازی داشت و نه زمینه ای ساخته پرداخته شده بود، عجیب که ما با این زن بزهکار همزاد پنداری میکنیم، چقدر زن دوست داشتنی ای است، اصلا شبیه بزهکارها نیست. انتخاب لیلا برای این نقش انتخاب بسیار اشتباهی بود، لیلا نمی تواند با چهره معصومی که دارد بد باشد، داد بزند، فحش دهد، شخصیت آذر برای لیلا اصلا شخصیت نبود، به زحمت میتوان گفت تیپ بود. کاگردان میخواهد بگوید آذر هم از موش و گربه بازی خسته است، نوعی جنون دارد... ولی وقتی شخصیت پردازی صورت نگرفته چطور میتوان او را تحلیل ... دیدن ادامه » کرد. بازی خاصی نه از بهنوش بختیاری مشاهده میشد و نه حتی از مانی حقیقی با آن همه استعدادش. امیر جدیدی خوب بود. اما این کار را میتوان با بازیگرهای سطح متوسط نیز به انجام رساند،. به عبارت بهتر محدودیت فیلمنامه در خلق شاهکار بازیگران توامندی مثل مانی حقیقی، امیر جدید و حتی لیلا حاتی نوعی ظلم به فیلم و به آنهاست.
شخصیت بزهکار و تیپ نقش بران کوثری را در فیلم لانتوری با این فیلم و نقش آذر مقایسه کنید، چقدر تفاوت.......
وقتی قرار است در مورد بزهکاری فیلمی ساخته شود ابتدا باید به لایه های درونی آن قشر نفوذ کرد ، چه نگاهی دارند، چه زندگانی دارند، چگونه راه میروند،چگونه غذا می خورند ، تیک عصبی دارند یا خیر و حتی تا عمق نگاهشان باید پیش رفت تا مخاطب به جمع بندی درستی برسد که چه میشود که یک نفر در جامعه امدادگر میشود و یک نفر در جامعه بزهکار.
روایت داستان برای نوجوانان زیر 15 سال مناسب تر بنظر میرسید، چون داستانی فانتزی گونه داشت.
در کل نمی توانم بگم فیلم را دوست نداشتمف خب اگر قرار باشد با فیلم های فاجعه بار دیگر مقایسه کنم ، میگویم خوب بود و دوستش داشتم.امیدوارم آقای بیرقی در اثرهای بعدی خود بیشتر متمرکز شوند.

نقد این فیلم فقط از عهده استاد فراستی برمیاد...
_____________________________
پ.ن: راستی را... سینمای ایران را چه می شود؟!!!
مُختَلِسِ طفلکی، قاچاقچیِ نازنین، دزدِ جیگرطلا، مفسدِ قربون رفتنی، جانیِ گوگوری مگوری، شرخرِ تو دل برو!!!!!!!!
پناه بر خدا...

"من" اصولا فیلم سختی در پرداخت برای یک فیلم اولی است. فیلم با بلندپروازی سازنده اش میخواهد از منظرهایی همچون کلیشه شکنی یا هجو در شخصیت پردازی، تلفیق سبکهای ظاهرا نامتجانس و البته حفظ لایه ای از ابهام در دادن اطلاعت به مخاطب که بیشتر درگیرکننده باشد تا گمراه کننده، موفق عمل کند اما ناپختگی فیلمساز، فیلم را از رسیدن کامل به این اهداف باز میدارد. و نقاط قوت و ضعفی به جا میگذارد که قابل بررسی است. نقطه قوت فیلم در ترسیم شخصیت متفاوت آذر با (بازی حساب شده لیلا حاتمی) است و مناسبات پیرامون شغل خاص او در ارتباط با جامعه و آدمها (که با نوعی تظاهر و لاپوشانی همراه است) به خوبی فضاسازی شده است. آذر زنی مبهم و چندوجهی است همچون شغلش. آذر انگار زنی سرخورده و افسرده است که میتوانست گوشه نشین باشد اما درعین حال میتواند بزهکاری سمج و بی پروا باشد و به دل ... دیدن ادامه » اجتماع بزند. گویی سماجت بیرونی او در رابطه با دیگران در مسیر پرمخاطره شغل ناجورش میتواند جبرانی باشد برای سرخوردگی ها و عقده های درونی او. برای همین اصلا بودن در همین مسیر است که به او لذت میدهد نه سرانجام آن. نکته برجسته دیگر فیلم، طنز گزنده و هجو گونه ای است که به خصوص در مورد شخصیت خواننده و زنی به ظاهر مومن شکل میگرد. و البته نمیتوان از قدرت بازی گیری کارگردان گذشت. بازی های فیلم با اینکه به ظاهر از ترکیب خوبی برخوردار نیستند، یکدست درآمده اند و به خصوص نوع بازی بهنوش بختیاری غافلگیرکننده است.
اما فیلم "من" ضربه اساسی را از جایی میخورد که فیلمساز اصرار دارد فیلمش بر پایه ی تم (تعقیب و گریزی) شکل بگیرد و به سرانجام برسد اما در عین حال گویی میخواهد نوعی ابهام و خساست در پرداخت چنین تمی را هم در طول روایت حفظ کند تا فیلم شکلی مرموزانه تر و متفاوت تری به خود بگیرد. اما نتیجه ای که به دست می آید ابهامی ناکارآمد و سردرگم کننده است که علاوه بر آنکه به شخصیتها (به خصوص کاراکتر مانی حقیقی ) ضربه میزند، دغدغه ای آنچنانی را هم در ذهن مخاطب ایجاد نمیکند و چون فیلم با این تم شروع میشود و پایان می یابد، سرانجام فیلم هم ناقص میماند و حسی از ابتر ماندن روایت را در ذهن مخاطب باقی میگذارد. حتی غافلگیری پایانی در مورد شخصیت جذاب امیر جدیدی (که مشخص میشود مامور است) با این ایراد بزرگ به درستی شکل نمیگیرد گویی نشانه و برنامه ای پشت این غافلگیری نبوده است و علاوه برآنکه شخصیت او را مخدوش کرده، مخاطب را هم بیشتر گیج میکند تا به وجد بیاورد. به هر حال به کارگیری ایده های جسورانه در یک فیلم نیاز به ایجاد انسجام بالا بین آنهاست تا در یک خط قرارگیرند و همدیگر را کامل کنند. در فیلم "من" نوع پرداخت روایی کارگردان همچون ریسمانی عمل میکند که تحکم کافی را برای چنین باری ندارد، و از بعضی جنبه ها حالتی آشفته به خود میگیرد و کلیت فیلم را خدشه دار میکند.

فیلم بی محتوایی بود. داستان یک زن آنتی سوشال و ماجراهای متفاوتش با مشتریانی که به او سفارش خلاف می دادند بدون هیچ روایت داستانی و خط سیر مشخص. . تنها نکته ی مثبت اش بازی کاملا متفاوت و خوب بهنوش بختیاری بود.

آذر به آریا: به من فکر کن صدای مردونت در میاد
.
.
.
.

آذر به مجتبی:حالا این آلیس خوشگل هست؟
مجتبی:خوشگل که....وحشیه

قربااااانت ، فقط صدا رو دیلیت کن ...

آذر ： صداتو درست کن امیر , این صدات زیادی احساساتیه, صدای مردونه نیست

امیر： الان همه صدای نازک و حس دار دوست دارن

آذر ： درست بخون , وقتی میخونی صدای مرغی میدی که داره تخم میزاره

امیر： همایون شجریانو میشناسی؟ اصلا آهنگهاشو شنیدی؟ وقتی باهات حرف میزنه انگار یک بچه دبستانی داره انشا میخونه , ولی وقتی آواز میخونه برگهات میریزه

آذر ：تو وقتی حرف میزنی , من برگهام میریزه
...........................

آذر ： پول میخوام , دویستا جور کن

ملیحه ： از کجا بیارم؟ دویستا داشتم که فست فودمو میزدم , دیگه زمین میخواستم چیکار؟ اصلا دنگ میخوای؟ یک دنگش مال تو

آذر ... دیدن ادامه » ：فقط نقد میخوام , خرج دارم میرم میام باید پول تو جیبم باشه

ملیحه ： صدتاشم ندارم

آذر ： از اینا بگیر , از همینا که تو جلسه ان , میخوای من بگم؟ الانم که همه دلها آماده , کمک کنن خوب

ملیحه ： اینا پولشون کجا بود

آذر ：پس کار تعطیل

ملیحه ： هی من هیچی نمیگم باز منو عصبی میکنه

آذر ： شوهر کن عزیزم , شوهر کن آروم میشی !

خیلی خوب و دوست داشتنی بود فیلم

به نظرم تماشاگر رو هم خوب رقصوند آذر!‏

- همایون شجریان رو می شناسی؟ وقتی حرف میزنه انگار یه بچه دبیرستانی داره انشا می خونه.ولی وقتی می خونه برگات میریزه!

- می خوای معروف بشی؟ تختخوابت کجاست؟ یه نفر رو بیار، فیلم بگیر، بده من شیر کنم، لاشخورا ببینن، حال کنن، معروف میشی!


کار خوبی بود. یه کمی متفاوت. رنگ و بوی عبدالرضا کاهانی می داد. در یک کلام بی خود و بی جهت دوس داشتم فیلم رو.

یه زنی ( لیلا حاتمی) دست تنها یه شبکه گسترده خلاف تشکیل داده. از نفوذ در شورای پزشکی نظام وظیفه تا کارخونه ساخت مشروب در پوشش آب معدنی. پلیس میدونه اما مدرکی علیه اش نداره. کلی پلیس نقش مشتری رو برای اون زن بازی می کنن تا ازش مدرک بگیرن. زنه هم میدونه اینا پلیسن ولی تا آخرش میره تا گیر بیفته. چون خسته س و نیاز به استراحت داره!

دومین ساله که وقتی مرددم برای دیدن یک فیلم، به اعتبار لیلا حاتمی میرم و بعد پشیمون میشم. اگه امیر جدیدی رو از این فیلم می‌گرفتیم، چی ازش می‌موند؟ یعنی کارگردان می‌خواست ما رو سرگرم کنه فقط؟ قصه و شخصیت‌پردازی و این‌ها دیگه دوره‌ش گذشته؟ حتی اگه گذشته، یه فیلم تقریبا ۹۰ دقیقه‌ای، لااقل یه حرف مهم نباید داشته باشه واسه گفتن؟ «من» نداشت.


امسال هر روزی که از جشنواره گذشته، گفتم صد رحمت به فیلم دیروز‌. امیدوارم بشکنه این روند.

خلاصه داستان: مارو نرقصون آذر!