سلام دوستان خدا قوت .من یا تقریبا هر کس که در زمینه ی هنر فعالیت داره ،میتونیم با مفهوم این نمایش ،با تمام وجود ارتباط برقرار کنیم .
کاری که معلومه براش خیلی تمرین شده بود منتها ایراداتی بر این اثر واردند که جسارت میکنم و بهش می پردازم .
ابتدا بازیگر نفش کرت که متاسفانه بیان به شدت ضعیفی داشتند ،به خصوص در صحنه های احساسی که آدم حس میکرد میخواستن صداشون یه حالت آلن دولن داشته باشه و صداشون رو میلرزوندن و این موضوع دیگه آزار دهنده شده بود .
دوم زمان طولانی نمایش بود که کاملا جا داشت ۱ ساعته تموم بشه و نه ۱ساعت و پنجاه دقیقه در سالنی با صندلی های ناراحت و بدون تهویه هوای مناسب .
سوم ...بگذریم .
در ضمن بازیگران نقش های آقای چاق و خانم ربه کا از نقاط قوت کار بودن .
موجز گویی و موجز کار کردن ،میتونست این کار رو که کلی هم براش زحمت کشیده بودن رو تاثیر گذار تر کنه .ممنون
حالم خوب است..خیلی خوب...وقتی چنین نمایش هایی فاخر میبینم میفهمم این هنر هنوز امید هایی در آن وجود دارد...در سال اخیر تقریبا شش ماه آخر ۱۴۰۰ و اوایل ۱۴۰۱ حس میکنم تئاتر دارد به سمت خوبی میرود..چون تئاتر های خوبی دیدم...کمی از تئاتر اصیل ناامید بودم که این نمایش امیدم را دوباره زنده کرد..چرا که بعد از سالها که به ایران آمدم خب در مقایسه با دیگر کشور ها تئاتر در ایران زنده تر است اما حس میکردم دیگر تئاتر کلاسیک خواهان نداشته باشد اما این نمایش نشان داد میشود با تئاتر کلاسیک هم مخاطب را به صندلی میخکوب کرد..باتشکر محمد علی قرایی
خیلی خوب بود حقش اجرا تو تالار وحدت بود