نمایش›شمعدانی ها

بازی بازیگرها خوب و حتی در مواردی فراتر از خوب بود. به غیر از مونولوگ آخر نقش دختر خانواده که اتفاقا قرار بود تمام بار معنایی نمایشنامه رو به دوش بکشه و به عبارتی تکلیف قصه رو مشخص کنه. اما در حدی تپق داشت که خیلی هم معلوم نشد آخرش چی شد. در حقیقت حتی کارکتر دختر خانواده در طول داستان طوری پرداخت نشد که ت.ان به دوش کشیدن صحنه آخر رو داشته باشه.
و باز هم آخر نمایش مثل بسیاری از موارد سالهای اخیر به این فکر کردم که چرا تا این حد ما بی قصه ایم؟ و چرا هیچ نمایشنامه ایرانی بلد نیست قصه بگه اونم در فرهنگ و ادبیاتی که افسانه و قصه و داسنان بخش عظیمی از اون رو شکل میده.
خسته نباشید به گروه اجرایی و با آرزوی موفقیت های بعدی...