نمایش›۲۵

سلام به دوستان خوب تیوالی که با نوشتن نظراتشون امکان دوباره نگریو رو کارا فراهم میکنن .
ای کاش نظرات به صورت گفتگو اتفاق می افتاد . مثلن اعضای اجراها پاسخ میدادن و بقیه دوستانم شرکت میکردن.


من دیشب اجرا رو دیدم . از تو خانه را آن دور میدیدی و ماهرو تعریف شنیده بودم . واقعن هم خوب بودن . از تو خانه را آن دور میدیدی خیلی خوشم اومد . دوگانگی اصرار زن برای عشق ورزیدن و سردی مرد احساس بیگانگی آدما رو منتقل میکرد . مرد میخواست بره و زن شعر میگفت و...! این خیلی باعث تلخی میشد! اینکه چقدر زندگی واقعی میتونه از آرزوها و فکرای ما دور باشه حتا بعد از نمایش ذهنمو به خودش مشغول کرده بود . سرمای بدی تو نمایش بود که یه لحظه مو رو بر تنم سیخ کرد و غمگین شدم ولی ای کاش این لحظه های حسی بیشتر بود .
راجع به نمایش ماهرو میخوام مثالی بزنم . ظاهر همه چی خوب بود . مخاطب راغب بود ادامه کارو ببینه . استیصال مرد تو مواجه شدن با این حقیقت که باید از زن مورد علاقه اش دست بکشه تاثیر گذار بود ، اما نمایش یه مشکل بزرگ داشت . انگار درام رو هیچی ساخته شده بود . چطور ممکنه زن عمویی به بچه ای شیر ... دیدن ادامه ›› بده و هیچکس خبر نداشته باشه؟ ای کاش واسه این مشکل استدلالی وجود داشت . مثلن دلیلی برا اینکه چرا زن عمو این همه سال موضوع شیر دادن به جمالو پنهان کرده بود کاش ذکر میشد . چون خونواده هایی که این رسمو دارن و توشون رایجه همه خبر دارن فلان بچه از فلانی شیر خورده . حیف که این استدلال وجود نداشت . همین باعث شده بود درام مثل صحنه بازی پینگ پونگی خیالی بشه که توپ و راکتی در کار نیست و ما فقط حرکت پینگ پونگی خیالیو میبینیم .
در مورد بقیه کارا نقاط قوت و ضعفی وجود داشت اما در درجه اول باید داستان ، استدلال ، روابط علی معلولی در بیاد که بشه با بازی بازیگر ، طراحی صحنه ، شکل اجرایی کارگردان و همه چی کانکت بشیم . متاسفانه نمایشای دیگه ای که من دیشب دیدم حفره های زیادی داشت ، اما من به خوبی میدونم هدایت و به سامان رسوندن چنین پروزه ای چقد سخت و دشواره .
همگی خسته نباشید

با درود به همه گروه ها،
جدا از روز دروغ استاد یعقوبی تنها اپیزودی که توانستم با آن ارتباط برقرار کنم تو خانه را آن دور می دیدی بود. از تماشای این تکه نمایشی بسیار لذت بردم چرا که هویت مستقلی داشت که به زیر سایه محمد یعقوبی بزرگ پنهان نشده بود.
چیزی که در نمایش 25 خودنمایی می کند مشکلات ناشی از متن نمایشی است. همان مشکل همیشگی تئاتر. اگر متنی دراماتیک باشد فارغ از هر سلیقه و دیدگاهی قادر به برقراری ارتباط است. متن ها در این نمایش مشکلات بنیادینی داشتند. در بعضی حتی اصول منطقی رعایت نشده بود. انتخاب متن هوشمندی یک کارگردان است و بابت یک متن ضعیف نمی توان تنها به نویسنده خرده گرفت. من همه اپیزودها را با دقت تماشا کردم. متنی که امکانات نمایشی بالقوه ای داشت تو خانه را آن دور می دیدی بود. داشتن حداقل امکانات نمایشی به بازیگران امکان می دهد به جای نمایش خود بر صحنه تئاتر به ایفای نقش بپردازند. این اتفاق را در تو خانه را آن دور می دیدی شاهد بودم. بازی مهتاب به نمایش گذاشتن بازیگر نبود و چون هر کنشش بر صحنه برخاسته از موقعیت نمایشی متن بود بر دل می نشست و تاثیر می گذاشت. به کارگردان، نویسنده و بازیگران این اپیزود تبریک و خسته نباشید می گویم. موفق باشید.