تاحالا وسط یک روایت درباره عشق و مواد مخدر گیر افتادی که حس کنی نفس سالن با نفس بازیگر یکی شده؟
اجرای امیرحسین فتاحی دقیقاً همین اتفاق بود. بازیش به قدری به جا و هیجان انگیز پیش رفت که تسلط کاملش بر متن از همون ثانیه های اول مشخص بود و به طوری روایت را پیش میبرد که مخاطب حتی جرأت نمیکرد لحظه ای نگاهش را از صحنه برداره. همراه کردن تماشاگر برای یک مونولوگ، کار ساده ای نیست، اما این کار را با آرامش، تمرکز و ضرباهنگی حساب شده انجام داد؛ انگار فقط یک داستان را تعریف نمیکرد، بلکه یک تجربه را به تماشاگر تزریق میکرد.
اجرای بسیار دوست داشتنی بود
تسلط بازیگران روی صحنه و خلاقیت و موسیقی جذابی که در طول اجرا همراه بود نمایش رو تبدیل به یک اجرای گرم و دوست داشتنی تبدیل کرد
امیدوارم بیشتر از این نوع اجراهای دلنشین بببنیم💜
خاطره انگار ادمو کُند میکنه.... فلج میکنه