نسرین معافی فعال هنری

اجرای ساده و روانی بود و باورپذیر و شخصیت پردازی درست ادا شده بود بخشی از زندگی واقعی رو لمس می کردم و جاهایی اینقدر درگیر شدم که مرزی حس نمی کردم و خودم رو جای شخصیت ها می ذاشتم تنش و کلافگی با ادای درست افت و خیز نمایش باعث میشد مخاطب اذیت نشه و جایی که شخصیت ها در تنگنا قرار گرفتن و نقاب هایی که برداشته شد جذاب بود و جایی شوکه شدم که شخصیت سهیل با بازی درخشان و باورپذیر اقای سیدی چه زخمی رو حمل می کرده و در جایی با خود واقعیش مواجه شد و چقدر دردناک بود و چقدر اقای سیدی این درد رو خوب نشون داد . بازی اقای برقعی هم خیلی خوب بود و بازی خانوم بهارمست هم رو هم دوس داشتم و صدای رسایی داشتن و اقای سلیمانی هم خوب بودن اما ۲ نکته اینکه صدای ۲ بازیگر خانوم دیگه با اینکه من ردیف اول بودم چنجایی شنیده نمیشد و سطح انرژی شون هم به نسبت بقیه پایین تر بود و هماهنگ نبود انگار بار بیشتر رو دوش باقی بازیگرها بود . در کل اجرای دلنشینی بود و خسته نباشید به خانوم شعبانی و همه عوامل