نمایش›برفک

حمید کاکاسلطانی:
به نام خداوند قلم. نمایش برفک را امشب دیدم و با توجه به موضوعی که نمایش داشت، اولاً اینکه به گروه اجرا، کارگردان، نویسنده و هم بازیگر تبریک می‌گویم. بسیار تأثیرگذار بود و انتخاب موضوع، انتخابی که با توجه به شرایط کنونی جامعه‌ی ما، درست است. اغلب شهروندان ما این مسیر را طی می‌کنند و موضوع غالب اجتماع ماست، که امروز به صورت یک تراژدی در زندگی انسان امروز و اغلب ایرانیان به نمایش درآمد. عاطفه پاکبازنیا با بازی قوی روی صحنه این مفهوم را به ما منتقل می‌کرد. این موضوع با من به عنوان تماشاگر و یا انسان امروز که به نظر من دچار یک تنهایی، یک فرار و یا یک مکانیزیم دفاعی به صورت فرار به ناکجاآباد است، ارتباط بر قرار می‌کند و مخاطب با آن همزاد‌پنداری می‌کند. تک‌گویی بسیار طولانی و بازی بسیار سختی که خانم عاطفه به خوبی از عهده‌اش برآمد، بسیار خوب بود، البته به دلیل سختی بازی و باری که تنها باید به دوش می‌کشید، لحظاتی از نظر بیانی تماشاگر را از دست می‌داد و کنش‌ها و رویدادها دچار یک روند یکنواخت می‌شد که به نظر من در این لحظات، تمرین بیشتر و یا مکث و سکوت‌های بیشتر، شاید باعث ارتباط بیشتر با مخاطب شود. ولی اینکه بازیگر، خود به تنهایی، از عهده‌ی این موضوع بسیارعالی همراه با کارگردانی صادقانه و با کم‌ترین اکسسوار و دکور برآید و تماشاگر را با خود همراه کند، عالی است. من خوشحالم که این تئاتر را دیدم و از هر دو هنرمند عزیزمان سپاس‌گزارم.